Rozdział 13

Dlaczego bogobojne życie zapewnia szczęście

 1. Dlaczego można powiedzieć, że kroczenie drogami Jehowy przysparza szczęścia?

JEHOWA jest „szczęśliwym Bogiem” i dlatego pragnie, żeby i tobie życie sprawiało radość (1 Tymoteusza 1:11). Chodząc Jego drogami, możesz zaznać wielu błogosławieństw i cieszyć się spokojem umysłu — tak głębokim i trwałym, jak rzeka, która nigdy nie wysycha. Ponadto podążanie drogą Bożą pobudza do ciągłego spełniania szlachetnych uczynków, które staną się tak liczne, „jak morskie fale”. A to zapewnia prawdziwe szczęście (Izajasza 48:17, 18, BT).

 2. Dzięki czemu chrześcijanie mogą czuć się szczęśliwi, choć niekiedy są źle traktowani?

² Ktoś mógłby jednak zaprotestować: „Jeśli człowiek dobrze postępuje, to nieraz przez to cierpi”. To prawda, a świadczą o tym przeżycia apostołów Jezusa. Ale chociaż byli prześladowani, radowali się i dalej „oznajmiali dobrą nowinę o Chrystusie” (Dzieje 5:40-42). Można się z tego nauczyć czegoś ważnego. Otóż bogobojne życie wcale nie stanowi gwarancji, iż zawsze będziemy dobrze traktowani. Apostoł Paweł napisał: „Doprawdy, wszyscy, którzy pragną żyć w zbożnym oddaniu w łączności z Chrystusem Jezusem, będą też prześladowani” (2 Tymoteusza 3:12). Dzieje się tak dlatego, że mają przeciw sobie Szatana oraz rządzony przez niego świat (Jana 15:18, 19; 1 Piotra 5:8). Ale prawdziwe szczęście nie zależy od czynników zewnętrznych. Wypływa raczej z przeświadczenia, że czynimy to, co słuszne, i że zjednujemy tym sobie uznanie Boże (Mateusza 5:10-12; Jakuba 1:2, 3; 1 Piotra 4:13, 14).

 3. Jak oddawanie czci Jehowie powinno oddziaływać na nasze życie?

³ Niektórzy sądzą, iż do zaskarbienia sobie łaski w oczach Boga nie trzeba ciągle o Nim pamiętać — wystarczy od czasu do czasu spełnić jakiś pobożny uczynek. Jednakże nie na tym polega prawdziwe wielbienie Jehowy Boga. Dzień po dniu i rok za rokiem wywiera ono wpływ na postępowanie człowieka. Właśnie dlatego zostało też nazwane „Drogą” (Dzieje 19:9; Izajasza 30:21). Kto pragnie żyć bogobojnie, musi zharmonizować swe słowa i uczynki z Pismem Świętym.

 4. Dlaczego warto dokonać zmian w celu zharmonizowania swego życia z drogami Jehowy?

⁴ Kiedy osoby studiujące Biblię zaczynają pojmować, że chcąc podobać się Jehowie, muszą dokonać określonych zmian, niekiedy zadają sobie pytanie: „Czy naprawdę warto prowadzić bogobojne życie?” Bądź pewien, że warto. Dlaczego? Otóż „Bóg jest miłością”, toteż trzymanie się Jego dróg wychodzi nam na dobre (1 Jana 4:8). Ponadto odznacza się On mądrością i wie, co dla nas jest najlepsze. Jehowa Bóg ma też nieograniczoną moc, wobec czego potrafi dodać nam sił, gdy pragniemy zerwać z jakimś złym nawykiem, by sobie zaskarbić Jego uznanie (Filipian 4:13). Rozważmy kilka zasad, które obowiązują ludzi prowadzących bogobojne życie, i zobaczmy, jak kierowanie się nimi zapewnia szczęście.

SZCZĘŚCIE DZIĘKI UCZCIWOŚCI

 5. Co Biblia mówi na temat kłamstwa i kradzieży?

⁵ Jehowa jest „Bogiem prawdy” (Psalm 31:5, NW). Zapewne pragniesz Go w tym naśladować i cieszyć się opinią osoby prawdomównej. Ludzie uczciwi mają szacunek dla samych siebie i czyste sumienie. Ponieważ jednak w tym grzesznym świecie rozpleniła się nieuczciwość, chrześcijanie muszą pamiętać o następującej radzie: „Mówcie prawdę każdy ze swym bliźnim (...) Kto kradł, niech już nie kradnie, ale niech raczej ciężko pracuje (...) aby mieć z czego udzielić będącemu w potrzebie” (Efezjan 4:25, 28). Chrześcijanie pracujący zawodowo rzetelnie wykorzystują godziny pracy. Nie zabierają bez zezwolenia żadnej rzeczy należącej do pracodawcy. Czy to w miejscu zatrudnienia, w szkole, czy w domu czciciele Jehowy mają być ‛we wszystkim uczciwi’ (Hebrajczyków 13:18). Kto ma zwyczaj kłamać lub kraść, nie zjedna sobie uznania Bożego (5 Mojżeszowa 5:19; Objawienie 21:8).

 6. Jak uczciwe postępowanie bogobojnej osoby może przynieść chwałę Jehowie?

⁶ Uczciwość przysparza licznych błogosławieństw. W Afryce mieszka uboga wdowa imieniem Selina, miłująca Jehowę Boga i Jego prawe zasady. Pewnego dnia znalazła saszetkę z książeczką bankową oraz dużą sumą pieniędzy. W książce telefonicznej odszukała adres właściciela — był to sklepikarz, którego okradziono. Nie wierzył własnym oczom, gdy schorowana Selina przyniosła mu saszetkę wraz z całą zawartością. „Taką uczciwość należy nagrodzić” — oświadczył, po czym wręczył jej pewną sumę. A co ważniejsze, wyraził uznanie dla religii Seliny. Uczciwość rzeczywiście jest ozdobą nauk biblijnych, przynosi chwałę Jehowie Bogu, a Jego rzetelnym czcicielom przysparza szczęścia (Tytusa 2:10; 1 Piotra 2:12).

SZCZĘŚCIE A SZCZODROŚĆ

 7. Co złego kryje się w hazardzie?

⁷ Ludzie szczodrzy są szczęśliwi, chciwcy zaś „nie odziedziczą królestwa Bożego” (1 Koryntian 6:10). Popularną formę chciwości stanowi hazard, który jest próbą wzbogacenia się cudzym kosztem. Jehowa nie darzy uznaniem „chciwych nieuczciwego zysku” (1 Tymoteusza 3:8). Nawet gdy hazard jest legalny i ktoś uprawia go dla rozrywki, może to przerodzić się w nałóg, który już niejednemu zrujnował życie. Hazardziści nieraz przyczyniają udręk rodzinie, pozbawiając ją na przykład środków na zakup podstawowych artykułów, takich jak żywność czy odzież (1 Tymoteusza 6:10).

 8. Jaki wspaniały przykład szczodrości dał Jezus i jak my możemy ją okazywać?

⁸ Chrześcijanie przejawiają szczodrość wypływającą z miłości, toteż wspieranie drugich, a zwłaszcza współwyznawców będących w potrzebie, sprawia im radość (Jakuba 2:15, 16). Przed przyjściem na ziemię Jezus obserwował, jak hojny dla ludzi jest Bóg (Dzieje 14:16, 17). Później sam poświęcił im czas i zdolności, a nawet oddał za nich życie. Mógł zatem z przekonaniem oświadczyć: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35). Wypowiedział się też z uznaniem o ubogiej wdowie, która szczodrze wrzuciła do świątynnej skarbony dwa pieniążki małej wartości, będące ‛całym jej utrzymaniem’ (Marka 12:41-44). Na przykładzie starożytnych Izraelitów oraz chrześcijan z I wieku widać, jak z radością można szczodrze wspierać zbór i dzieło Królestwa (1 Kronik 29:9; 2 Koryntian 9:11-14). Dzisiejsi chrześcijanie nie tylko składają na te cele datki, ale też radośnie wysławiają Boga i oddają swe życie na służbę dla Niego (Rzymian 12:1; Hebrajczyków 13:15). Poświęcają czas, energię oraz inne dobra, w tym także środki finansowe, by popierać czyste wielbienie i przyczyniać się do rozwoju ogólnoświatowego dzieła głoszenia dobrej nowiny o Królestwie, czym zaskarbiają sobie błogosławieństwo Jehowy (Przypowieści 3:9, 10).

INNE CZYNNIKI PRZYSPARZAJĄCE SZCZĘŚCIA

 9. Jakie szkody wynikają z nadużywania alkoholu?

⁹ Chcąc zaznawać szczęścia, chrześcijanie powinni też ‛chronić swą umiejętność myślenia’ (Przysłów [Przypowieści] 5:1, 2, NW). W tym celu muszą czytać Słowo Boże i wartościową literaturę biblijną oraz rozmyślać nad ich treścią. Ale trzeba też czegoś unikać. Na przykład po nadużyciu alkoholu człowiek przestaje kontrolować swe myśli. W rezultacie wielu wdaje się w niemoralność, zachowuje się agresywnie lub powoduje śmiertelne wypadki. Nic więc dziwnego, iż według Biblii pijacy nie odziedziczą Królestwa Bożego (1 Koryntian 6:10). Prawdziwi chrześcijanie stanowczo pragną zachowywać „trzeźwy umysł”, toteż unikają pijaństwa, dzięki czemu czują się szczęśliwsi (Tytusa 2:2-6).

10. (a) Dlaczego chrześcijanie nie powinni używać tytoniu? (b) Dlaczego warto zerwać z nałogami?

¹⁰ Zaznawaniu szczęścia sprzyja unikanie wszystkiego, co kala ciało. Tymczasem wiele osób uzależniło się od szkodliwych substancji. Pomyślmy na przykład o używaniu tytoniu. Według Światowej Organizacji Zdrowia palenie „zabija rocznie trzy miliony ludzi”. Ze względu na przykre objawy w okresie odzwyczajania się od nałogu, niektórym trudno jest go przezwyciężyć. Ale miliony byłych palaczy przekonało się, że są teraz zdrowsi i mają więcej pieniędzy na potrzeby rodziny. Kto więc zrywa z nałogiem palenia tytoniu lub zażywania innych szkodliwych substancji, ten oczyszcza swe ciało i sumienie i może zaznać prawdziwego szczęścia (2 Koryntian 7:1).

SZCZĘŚCIE W MAŁŻEŃSTWIE

11. Co jest potrzebne, żeby małżeństwo było legalne i cieszyło się poszanowaniem?

¹¹ Osoby żyjące ze sobą jak mąż z żoną powinny zadbać o zarejestrowanie ich związku przez władze świeckie (Marka 12:17). Muszą też traktować małżeństwo jako poważne zobowiązanie. Co prawda, gdyby doszło do rozmyślnego uchylania się od łożenia na rodzinę, maltretowania bądź poważnego zagrożenia zdrowia duchowego, może się okazać konieczna separacja (1 Tymoteusza 5:8; Galatów 5:19-21). Niemniej w Liście 1 do Koryntian 7:10-17 apostoł Paweł zachęca małżonków, by się nie rozchodzili. Oczywiście, aby oboje czuli się naprawdę szczęśliwi, muszą być sobie wierni. Gdzie indziej Paweł napisał: „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich, a łoże małżeńskie — niczym nie skalane, gdyż rozpustników i cudzołożników osądzi Bóg” (Hebrajczyków 13:4). Wyrażenie „łoże małżeńskie” odnosi się do zbliżeń intymnych między mężczyzną a kobietą w zalegalizowanym związku. O żadnej innej formie pożycia seksualnego, na przykład o małżeństwie poligamicznym, nie można powiedzieć, iż jest „w poszanowaniu u wszystkich”. Ponadto Biblia potępia homoseksualizm oraz współżycie przed ślubem (Rzymian 1:26, 27; 1 Koryntian 6:18).

12. Jakie przykre następstwa pociąga za sobą rozpusta?

¹² Rozpusta może dostarczyć krótkotrwałej przyjemności, ale nie zapewnia prawdziwego szczęścia. Wywołuje niezadowolenie Boga i potrafi wycisnąć piętno na sumieniu (1 Tesaloniczan 4:3-5). Niedozwolone stosunki cielesne niekiedy pociągają za sobą przykre następstwa w postaci AIDS oraz innych chorób przenoszonych drogą płciową. Jak podaje pewien raport medyczny, „ocenia się, że na całym świecie co roku ponad 250 milionów ludzi zaraża się rzeżączką, a mniej więcej 50 milionów kiłą”. Sporym problemem są też niepożądane ciąże. Według Międzynarodowej Federacji Świadomego Rodzicielstwa na całym świecie rokrocznie ponad 15 milionów dziewcząt w wieku od 15 do 19 lat zachodzi w ciążę, a co trzecia ją usuwa. Badania wykazały, że w jednym z krajów afrykańskich przyczyną 72 procent zgonów wśród nastolatek są powikłania związane z aborcją. Niektórzy rozpustnicy mogą uniknąć choroby lub ciąży, lecz nie uchronią się przed szkodami w sferze emocjonalnej. Wielu traci szacunek dla własnej osoby, a nawet zaczyna siebie nienawidzić.

13. Jakich jeszcze problemów przysparza cudzołóstwo i jaki los spotka zatwardziałych rozpustników i cudzołożników?

¹³ Chociaż cudzołóstwo może zostać wybaczone, to według Biblii daje stronie niewinnej uzasadnioną podstawę do rozwodu (Mateusza 5:32; porównaj Ozeasza 3:1-5). Kiedy na skutek takiego niemoralnego postępku małżeństwo się rozpada, niewinny partner oraz dzieci nieraz ponoszą ogromne szkody emocjonalne. Toteż dla dobra rodzaju ludzkiego Bóg wykazał w swym Słowie, że zatwardziałych rozpustników i cudzołożników dosięgnie Jego niepomyślny osąd. Ponadto Biblia wyraźnie oznajmia, iż osoby dopuszczające się niemoralności „nie odziedziczą królestwa Bożego” (Galatów 5:19, 21).

„NIE SĄ CZĘŚCIĄ ŚWIATA”

14. (a) Jakich form bałwochwalstwa powinna unikać osoba bogobojna? (b) Jakie wskazówki można znaleźć w Ewangelii według Jana 17:14 oraz w Księdze Izajasza 2:4?

¹⁴ Osoby pragnące się podobać Jehowie i korzystać z dobrodziejstw Królestwa, muszą unikać wszelkich odmian bałwochwalstwa. Z Biblii wynika, że nie wolno sporządzać ani czcić przedmiotów kultu, nawet jeśli przedstawiają Chrystusa czy jego matkę, Marię (2 Mojżeszowa 20:4, 5; 1 Jana 5:21). Toteż prawdziwi chrześcijanie nie czczą krzyży, obrazów ani posągów. Wystrzegają się również mniej jawnych form bałwochwalstwa, takich jak oddawanie hołdu sztandarowi czy śpiewanie pieśni gloryfikujących naród. Kiedy próbuje się ich do tego przymuszać, przypominają słowa Jezusa skierowane do Szatana: „Jehowę, twego Boga, masz czcić i tylko dla niego masz pełnić świętą służbę” (Mateusza 4:8-10). Jezus oświadczył, że jego naśladowcy „nie są częścią świata” (Jana 17:14). Oznacza to, iż pozostają neutralni w sprawach politycznych i prowadzą pokojowe życie, zgodnie ze słowami z Księgi Izajasza 2:4: „[Jehowa Bóg] rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej”.

15. Czym jest Babilon Wielki i co robią osoby poznające Biblię, by z niego wyjść?

¹⁵ Kto nie chce ‛być częścią świata’, musi też zerwać wszelkie powiązania z „Babilonem Wielkim”, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej. Starożytny Babilon był kolebką nieczystego kultu, który swe szkodliwe duchowo wpływy rozciągnął z czasem na całą ziemię. W skład „Babilonu Wielkiego” wchodzą wszystkie religie, których nauki i praktyki nie są zgodne z wiedzą o Bogu (Objawienie 17:1, 5, 15). Żaden wierny czciciel Jehowy nie może się wdawać we współpracę międzywyznaniową, na przykład przez uczestniczenie w nabożeństwach innych religii czy też przez utrzymywanie więzów duchowych z jakąkolwiek częścią Babilonu Wielkiego (4 Mojżeszowa 25:1-9; 2 Koryntian 6:14). Dlatego ludzie poznający Biblię nieraz powiadamiają listownie organizacje religijne, do których należą, że występują z ich szeregów. Dzięki temu jeszcze bardziej przybliżają się do prawdziwego Boga w myśl obietnicy: „‚Wyjdźcie spośród nich i się oddzielcie’, mówi Jehowa, ‚i przestańcie dotykać tego, co nieczyste’; ‚a ja was przyjmę’” (2 Koryntian 6:17; Objawienie 18:4, 5). Czyż nie pragniesz cieszyć się takim uznaniem naszego niebiańskiego Ojca?

OBCHODZENIE ŚWIĄT

16. Dlaczego prawdziwi chrześcijanie nie obchodzą Bożego Narodzenia?

¹⁶ Prowadzenie bogobojnego życia uwalnia od uciążliwego nieraz obchodzenia świeckich świąt. Na przykład Biblia nie podaje dokładnej daty narodzin Jezusa. Kogoś może to zdziwić, sądził bowiem, iż Jezus urodził się 25 grudnia. Ale tak być nie mogło, gdyż zmarł on wiosną 33 roku n.e., mając 33 i pół roku. Ponadto w czasie jego narodzin pasterze ‛przebywali pod gołym niebem i strzegli nocą swych trzód’ (Łukasza 2:8). Na terytorium Izraela koniec grudnia to pora chłodna i deszczowa, toteż owce trzyma się nocą pod dachem, aby je chronić przed zimową aurą. W gruncie rzeczy 25 grudnia Rzymianie świętowali narodziny swego boga słońca. Czczenie w tym dniu narodzin Chrystusa wprowadzili odstępczy chrześcijanie kilkaset lat po zakończeniu ziemskiej służby Jezusa. Dlatego prawdziwi chrześcijanie nie obchodzą Bożego Narodzenia ani żadnego innego święta opartego na fałszywych wierzeniach. A ponieważ oddają cześć wyłącznie Jehowie, nie obchodzą także uroczystości, podczas których ubóstwia się narody bądź grzesznych ludzi.

17. Z jakiego powodu bogobojne osoby nie świętują urodzin i dlaczego chrześcijańskie dzieci są mimo to szczęśliwe?

¹⁷ Biblia wspomina właściwie tylko o dwóch uroczystościach urodzinowych — obie odbyły się na cześć ludzi, którzy nie służyli Bogu (1 Mojżeszowa 40:20-22; Mateusza 14:6-11). Skoro Pismo Święte nie podaje daty narodzin doskonałego człowieka Jezusa Chrystusa, to dlaczego mielibyśmy przykładać szczególną wagę do dnia urodzin niedoskonałych ludzi? (Kaznodziei 7:1). Bogobojni rodzice nie czekają na jakiś specjalny dzień, by okazać dzieciom miłość. Pewna 13-letnia chrześcijanka zauważyła: „Przeżywam mnóstwo radości w gronie rodziny (...) Jestem bardzo związana z rodzicami, a kiedy koledzy pytają, dlaczego nie obchodzę świąt, odpowiadam, że świętuję każdego dnia”. Z kolei siedemnastolatek będący chrześcijaninem oświadczył: „W naszym domu wręczamy sobie prezenty przez cały rok”. Obdarowywanie się sprawia większą radość, gdy jest spontaniczne.

18. Jaką doroczną uroczystość Jezus polecił obchodzić swym naśladowcom i o czym nam ona przypomina?

¹⁸ Osoby prowadzące bogobojne życie obchodzą tylko jedno święto w roku. Jest to Wieczerza Pańska, często nazywana Pamiątką śmierci Chrystusa. W związku z nią Jezus polecił swym naśladowcom: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (Łukasza 22:19, 20; 1 Koryntian 11:23-25). Kiedy w nocy 14 Nisan 33 roku n.e. ustanawiał tę uroczystość, posłużył się niekwaszonym chlebem, wyobrażającym jego bezgrzeszne człowiecze ciało, oraz czerwonym winem, symbolizującym jego doskonałą krew (Mateusza 26:26-29). Emblematy te spożywają chrześcijanie namaszczeni świętym duchem Bożym. Zostali oni objęci nowym przymierzem oraz przymierzem co do Królestwa i mają nadzieję na życie w niebie (Łukasza 12:32; 22:20, 28-30; Rzymian 8:16, 17; Objawienie 14:1-5). Niemniej uroczystość ta — odbywająca się wieczorem w dniu, któremu w starożytnym kalendarzu żydowskim odpowiada 14 Nisan — przynosi pożytek wszystkim obecnym. Przypomina im o miłości, jaką okazali Jehowa Bóg i Jezus Chrystus przez dostarczenie gładzącej grzech ofiary okupu, dzięki której ludzie cieszący się uznaniem Bożym mogą dostąpić życia wiecznego (Mateusza 20:28; Jana 3:16).

PRACA ZAROBKOWA I ROZRYWKA

19. Wobec jakiego wyzwania związanego z pracą zarobkową stają niekiedy chrześcijanie?

¹⁹ Prawdziwi naśladowcy Chrystusa są zobowiązani rzetelnie pracować na swe utrzymanie. Wywiązywanie się z tego zadania daje głowie rodziny sporo satysfakcji (1 Tesaloniczan 4:11, 12). Rzecz jasna zajęcie kolidujące z miernikami biblijnymi ograbiałoby chrześcijanina ze szczęścia. Niekiedy jednak trudno jest znaleźć zatrudnienie, które da się z nimi pogodzić. Czasami na przykład pracownikom każe się oszukiwać klientów. Ale niejeden pracodawca jest gotów pójść na ustępstwa, byle nie stracić godnego zaufania pracownika, któremu sumienie nakazuje postępować uczciwie. Tak czy inaczej, możesz być pewien, iż Bóg pobłogosławi twe starania o znalezienie pracy, która pozwoli ci zachować czyste sumienie (2 Koryntian 4:2).

20. Dlaczego powinniśmy starannie dobierać rozrywkę?

²⁰ Skoro Bóg pragnie, aby Jego słudzy byli szczęśliwi, powinniśmy utrzymywać równowagę między ciężką pracą a krzepiącym odprężeniem i odpoczynkiem (Marka 6:31; Kaznodziei 3:12, 13). Świat rządzony przez Szatana propaguje bezbożne formy rozrywki. Chcąc się podobać Bogu, musimy zatem starannie dobierać to, co czytamy, co oglądamy oraz czego słuchamy na koncertach, w kinie, teatrze, telewizji czy na wideokasetach. Jeżeli dotąd korzystaliśmy z rozrywek sprzecznych z ostrzeżeniami zawartymi na przykład w Księdze 5 Mojżeszowej 18:10-12, Psalmie 11:5 czy w Liście do Efezjan 5:3-5, to powinniśmy dokonać zmian, bo wtedy sprawimy radość Jehowie i staniemy się szczęśliwsi.

SZACUNEK DLA ŻYCIA I KRWI

21. Jak szacunek dla życia powinien wpływać na nasz stosunek do aborcji oraz na nasze przyzwyczajenia i postępowanie?

²¹ Chcąc zaznawać prawdziwego szczęścia, powinniśmy za przykładem Jehowy uważać życie ludzkie za święte. Słowo Boże zabrania mordować (Mateusza 19:16-18). Z Prawa danego Izraelowi wynika, że w oczach Boga nawet życie płodu jest bardzo cenne i nie wolno go niszczyć (2 Mojżeszowa 21:22, 23, Bg). Poza tym możemy okazywać szacunek dla życia, wystrzegając się palenia tytoniu, brania narkotyków, nadużywania alkoholu czy unikając niepotrzebnego ryzyka. Nie powinniśmy też angażować się w przedsięwzięcia zagrażające życiu ani lekceważyć środków bezpieczeństwa, aby nie stać się winnym czyjejś śmierci (5 Mojżeszowa 22:8).

22. (a) Jak Bóg zapatruje się na krew i jej używanie? (b) Jedynie czyja krew naprawdę ratuje życie?

²² Jehowa oświadczył Noemu i jego rodzinie, że krew wyobraża duszę, czyli życie. Z tego też powodu zakazał spożywania krwi (1 Mojżeszowa 9:3, 4). Ponieważ jesteśmy ich potomkami, zakaz ten obowiązuje każdego z nas. Izraelitom Jehowa powiedział, iż krew należy wylewać na ziemię i nie wolno jej używać do własnych celów (5 Mojżeszowa 12:15, 16). Prawo Boże co do krwi zostało powtórzone w I wieku, gdy chrześcijanom nakazano: „Macie powstrzymywać się (...) od krwi” (Dzieje 15:28, 29). Z szacunku dla świętości życia bogobojne osoby nie przyjmują transfuzji krwi, choćby zdaniem innych mogła ich uratować. Świadkowie Jehowy akceptują natomiast wiele bardzo skutecznych metod alternatywnych, wolnych od niebezpieczeństw związanych z transfuzją. Chrześcijanie wiedzą, że naprawdę uratować życie może jedynie krew przelana przez Jezusa. Kto pokłada w niej wiarę, dostępuje przebaczenia grzechów i ma nadzieję na życie wieczne (Efezjan 1:7).

23. Jakich dobrodziejstw można dostąpić, gdy się prowadzi bogobojne życie?

²³ Prowadzenie bogobojnego życia kosztuje sporo wysiłku. Niekiedy naraża na drwiny ze strony krewnych lub znajomych (Mateusza 10:32-39; 1 Piotra 4:4). Ale dobrodziejstwa, jakich przysparza, daleko przewyższają wszelkie przykrości. Bogobojne życie pozwala mieć czyste sumienie i cieszyć się budującym towarzystwem chwalców Jehowy (Mateusza 19:27, 29). Pomyśl też o życiu wiecznym w sprawiedliwym nowym świecie, którego Twórcą jest Bóg (Izajasza 65:17, 18). A jakże przyjemne jest stosowanie się do rad biblijnych i radowanie tym serca Jehowy! (Przypowieści 27:11). Nic więc dziwnego, że bogobojne życie zapewnia szczęście! (Psalm 128:1, 2).

SPRAWDŹ, CO JUŻ WIESZ

Dlaczego bogobojne życie zapewnia szczęście?

Jakich zmian musi niekiedy dokonać człowiek, który pragnie żyć pobożnie?

Dlaczego chcesz prowadzić bogobojne życie?

[Ilustracja na stronach 124, 125]

Zachowywanie równowagi między sprawami duchowymi a wypoczynkiem przysparza szczęścia osobom prowadzącym bogobojne życie