Zebrania, które ‛zachęcają do miłości i dobrych uczynków’

LUD Jehowy zawsze zgromadzał się w sposób zorganizowany. W starożytnym Izraelu wszyscy mężczyźni udawali się do Jerozolimy na trzy wielkie święta (Powt. Pr. 16:16). Chrześcijanie w I wieku n.e. regularnie się spotykali, często u kogoś w domu (Filem. 1, 2). Dzisiaj z radością bierzemy udział w zebraniach, zgromadzeniach i kongresach. Dlaczego to robimy? Przede wszystkim dlatego, że jest to istotny element oddawania czci Bogu (Ps. 95:6; Kol. 3:16).

² Poza tym z takich spotkań obecni odnoszą wiele korzyści. W związku z co siódmym Świętem Szałasów Izraelitom powiedziano: „Zbierzcie lud — mężczyzn, kobiety, dzieci i cudzoziemców, którzy osiedlili się w waszych miastach. Niech słuchają i uczą się o Jehowie, swoim Bogu, niech się Go boją i wprowadzają w czyn wszystkie słowa tego Prawa” (Powt. Pr. 31:12). Mamy więc ważny powód, żeby się spotykać — chcemy być „wyuczeni przez Jehowę” (Izaj. 54:13). Na zebraniach możemy też nawzajem się poznawać, korzystać z zachęt i czerpać siły z przebywania w budującym towarzystwie.

³ Uczniowie Jezusa, którzy zbierali się razem po Pięćdziesiątnicy 33 roku, „dalej wnikali w nauki apostołów” i „połączeni wspólnym celem, dzień w dzień stale przebywali w świątyni” (Dzieje 2:42, 46). W późniejszym czasie na spotkaniach służących wielbieniu Boga chrześcijanie czytali natchnione Pisma, w tym listy apostołów i innych uczniów Chrystusa (1 Kor. 1:1, 2; Kol. 4:16; 1 Tes. 1:1; Jak. 1:1). Ponadto całym zborem się modlili (Dzieje 4:24-29; 20:36). Czasami wysłuchiwali relacji misjonarzy (Dzieje 11:5-18; 14:27, 28). Omawiali nauki biblijne oraz spełnianie się natchnionych proroctw. Otrzymywali pouczenia na temat chrześcijańskiego postępowania i życia zgodnego z oddaniem dla Boga. Wszyscy byli zachęcani do gorliwego głoszenia dobrej nowiny (Rzym. 10:9, 10; 1 Kor. 11:23-26; 15:58; Efez. 5:1-33).

⁴ Obecnie zebrania chrześcijańskie odpowiadają wzorowi z czasów apostolskich. Stosujemy się do natchnionej rady z Listu do Hebrajczyków 10:24, 25: „Troszczmy się o siebie nawzajem, (...) nie opuszczając naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale dodając sobie otuchy. Róbmy to tym bardziej, że widzimy, jak ten dzień się przybliża”. Aby w trudnych czasach końca zachowywać siły duchowe i postępować nieskazitelnie, potrzebujemy coraz więcej zachęt. Otrzymujemy je właśnie wtedy, gdy regularnie jesteśmy na zebraniach (Rzym. 1:11, 12). Jako chrześcijanie żyjemy wśród „zepsutego i zdeprawowanego pokolenia”. Odrzucamy jednak świeckie pragnienia i bezbożne postępowanie (Filip. 2:15, 16; Tyt. 2:12-14). Czy można sobie wyobrazić lepsze towarzystwo niż towarzystwo sług Jehowy? (Ps. 84:10). I czy jest coś, co przyniosłoby nam większe korzyści niż wspólne analizowanie Słowa Bożego? Omówmy więc każde z zebrań organizowanych dla naszego pożytku.

⁵ W pierwszej części zebrania odbywającego się w weekend wygłaszany jest wykład publiczny. Przedstawia się go głównie z myślą o osobach postronnych, z których część być może przyszła na zebranie po raz pierwszy. To przemówienie biblijne odgrywa ważną rolę w zaspokajaniu potrzeb duchowych zarówno zainteresowanych, jak i głosicieli (Dzieje 18:4; 19:9, 10).

⁶ Przemówienia publiczne podobne do tych, które wygłasza się dzisiaj w zborach Świadków Jehowy, wygłaszał Chrystus Jezus oraz apostołowie i ich współpracownicy. Nie ulega wątpliwości, że Jezus był najwybitniejszym mówcą, jaki kiedykolwiek żył na ziemi. Powiedziano o nim: „Nigdy żaden człowiek nie mówił tak jak ten” (Jana 7:46). Jego słuchacze byli zdumieni, bo przemawiał „jak ktoś, kto ma władzę” (Mat. 7:28, 29). Ci, którzy brali sobie do serca jego nauki, odnosili z nich wiele korzyści (Mat. 13:16, 17). Na Jezusie wzorowali się apostołowie. W Dziejach Apostolskich 2:14-36 zrelacjonowano dobitne wystąpienie Piotra w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku, które pobudziło do działania kilka tysięcy słuchaczy. A jakiś czas później w Atenach niektórzy zostali chrześcijanami po wysłuchaniu przemówienia Pawła (Dzieje 17:22-34).

⁷ Dzisiaj miliony ludzi odnosi pożytek z wykładów publicznych wygłaszanych na cotygodniowych zebraniach, a także na zgromadzeniach i kongresach. Takie przemówienia kierują uwagę obecnych na nauki chrześcijańskie i zachęcają ich do tego, żeby wytrwale pełnili służbę na rzecz Królestwa. Warto zapraszać na nie zarówno osoby zainteresowane, jak i zupełnie postronne, żeby mogły zdobywać podstawową wiedzę biblijną.

⁸ Wykłady publiczne mają urozmaiconą tematykę. Obejmuje ona biblijne nauki i proroctwa, jak również zasady i rady dotyczące życia rodzinnego, małżeństwa, problemów młodzieży czy chrześcijańskich norm moralnych. Niektóre przemówienia koncentrują się na cudownym dziele stwórczym Jehowy. Inne uwypuklają godną naśladowania wiarę, odwagę czy lojalność różnych postaci biblijnych i pokazują, czego można się od nich nauczyć.

⁹ Żeby odnosić z wykładów jak najwięcej korzyści, musimy uważnie ich słuchać oraz odszukiwać i śledzić wersety biblijne, które mówca czyta i objaśnia (Łuk. 8:18). Jeśli w ten sposób upewniamy się, że przekazywane pouczenia są godne zaufania, będziemy zdecydowani mocno się ich trzymać i wprowadzać je w czyn (1 Tes. 5:21).

¹⁰ Jeżeli jest wystarczająco dużo mówców, wykłady publiczne są wygłaszane co tydzień. Nierzadko zaprasza się w tym celu braci z pobliskich zborów. Gdy brakuje mówców, wykłady należy organizować tak często, jak to tylko możliwe.

¹¹ Druga część zebrania odbywającego się w weekend to studium Strażnicy. Polega ono na omawianiu za pomocą pytań i odpowiedzi artykułów publikowanych w jej wydaniu do studium. Strażnica stanowi podstawowe źródło aktualnego pokarmu duchowego od Jehowy.

¹² Myśli zawarte w artykułach do studium często wskazują, jak w życiu codziennym stosować zasady biblijne. Dodają też chrześcijanom sił do przeciwstawiania się „duchowi świata” i unikania nieczystego postępowania (1 Kor. 2:12). Poza tym w Strażnicy omawiane są różne nauki i proroctwa biblijne, na które Jehowa rzuca coraz jaśniejsze światło. A to pozwala nam wszystkim coraz lepiej rozumieć prawdę i pozostawać na „ścieżce prawych” (Prz. 4:18; Ps. 97:11). Dzięki obecności na studium Strażnicy i braniu w nim udziału umacniamy swoją nadzieję na sprawiedliwy nowy świat, zapowiedziany przez Jehowę (Rzym. 12:12; 2 Piotra 3:13). Studium to pomaga nam też pielęgnować owoce ducha i sprawia, że pragniemy służyć Jehowie z jeszcze większą gorliwością (Gal. 5:22, 23). Ponadto dodaje nam sił do znoszenia przeciwności i do budowania „wspaniałego fundamentu na przyszłość”, dzięki czemu ‛możemy się mocno uchwycić nadziei na rzeczywiste życie’ (1 Tym. 6:19; 1 Piotra 1:6, 7).

¹³ Co możemy robić, żeby odnosić pełny pożytek z tego posiłku duchowego? Zapoznawajmy się wcześniej z wyznaczonym materiałem — sami lub razem z rodziną — odszukujmy podane wersety, a potem wypowiadajmy się na zebraniu własnymi słowami. Dzięki temu prawda przeniknie do naszych serc i drudzy odniosą korzyści, słysząc, jak dajemy wyraz swojej wierze. A gdy sami będziemy uważnie przysłuchiwać się wypowiedziom innych, też odniesiemy korzyści z tego cotygodniowego studium.

¹⁴ Każdego tygodnia zbór spotyka się w Sali Królestwa na zebraniu o nazwie Chrześcijańskie życie i służba. Zebranie to składa się z trzech części, dzięki którym możemy być wykwalifikowani do służenia Bogu (2 Kor. 3:5, 6). Program tego zebrania i niezbędne materiały są zamieszczane w miesięczniku Chrześcijańskie życie i służba — program zebrań. Zawiera on również propozycje, jak prowadzić rozmowy w służbie.

¹⁵ Pierwsza część tego zebrania — Skarby ze Słowa Bożego — przybliża nam tło i kontekst relacji biblijnych oraz wskazuje ich praktyczne zastosowanie. Obejmuje przemówienie, odczytanie fragmentu Biblii, a także omówienie z udziałem obecnych rozdziałów przewidzianych do przeczytania w danym tygodniu. W miesięczniku Życie i służba znajdujemy pomoce wizualne i inne materiały ułatwiające przyswajanie wiedzy. Ta głęboka analiza Słowa Bożego pomaga nam w życiu osobistym i w nauczaniu innych, tak żeby każdy z nas mógł być „w pełni umiejętny, całkowicie wyposażony do wszelkiego dobrego czynu” (2 Tym. 3:16, 17).

¹⁶ W drugiej części zebrania — Ulepszajmy swoją służbę — wszyscy mamy możliwość praktycznie przygotowywać się do służby i ulepszać umiejętność głoszenia i nauczania. Przedstawia się wtedy pokazy, a oprócz tego wyświetla i omawia filmy instruktażowe. Dzięki tej części zebrania możemy mieć ‛wyszkolony język, żeby zmęczonemu umieć odpowiedzieć właściwymi słowami’ (Izaj. 50:4).

¹⁷ Trzecia część zebrania — Chrześcijański tryb życia — skupia się na praktycznym zastosowaniu zasad biblijnych w życiu codziennym (Ps. 119:105). Głównym jej punktem jest zborowe studium Biblii, które podobnie jak studium Strażnicy ma formę pytań i odpowiedzi.

¹⁸ Za każdym razem kiedy się ukazuje nowy miesięcznik Życie i służba, koordynator grona starszych bądź pomagający mu inny starszy starannie analizuje treść tej publikacji i ustala, kto przedstawi poszczególne punkty. Co tydzień w zebraniu przewodniczy któryś z nadzorców będący umiejętnym nauczycielem. Braci do tego zadania wybiera całe grono starszych. Do obowiązków przewodniczącego należy dbanie o to, żeby zebrania zaczynały się i kończyły punktualnie, oraz udzielanie pochwał i porad osobom przedstawiającym zadania.

¹⁹ Jeżeli regularnie przygotowujemy się do zebrania chrześcijańskiego życia i służby, jesteśmy na nim obecni i bierzemy w nim udział, to pogłębiamy wiedzę z Pisma Świętego, lepiej rozumiemy zasady biblijne i nabieramy śmiałości w głoszeniu dobrej nowiny oraz biegłości w pozyskiwaniu uczniów. Z przebywania w życzliwym towarzystwie i z pokrzepiających duchowo rozważań pożytek odnoszą również osoby niebędące jeszcze ochrzczonymi Świadkami Jehowy. Kiedy przygotowujemy się do tego i innych zebrań, możemy korzystać z programu Watchtower Library, aplikacji JW Library^®, BIBLIOTEKI INTERNETOWEJ Strażnicy (jeśli są dostępne w danym języku), Przewodnika po publikacjach Świadków Jehowy lub też z biblioteki w Sali Królestwa. W tej ostatniej znajdują się wydawnictwa Świadków Jehowy, między innymi Skorowidz do publikacji Towarzystwa Strażnica, a także różne przekłady Biblii, konkordancje, słowniki oraz inne pomocne źródła. Każdy może korzystać z takiej biblioteki zarówno przed zebraniami, jak i po nich.

²⁰ W dni powszednie oraz w weekendy grupy głosicieli spotykają się o różnych porach na krótkich zbiórkach do służby. Odbywają się one zwykle w domach prywatnych albo w innych dogodnych miejscach, również w Salach Królestwa. Gdy planuje się je dla niewielkich grup w kilku różnych miejscach, głosicielom łatwiej dotrzeć i na zbiórkę, i na teren. Można wtedy szybko ich zorganizować i od razu wyruszyć do służby. Poza tym nadzorca może poświęcić osobom ze swojej grupy więcej uwagi. Kiedy więc grupy służby spotykają się oddzielnie, ma to swoje zalety. Jednak w pewnych okolicznościach — na przykład jeśli w ciągu tygodnia w działalności kaznodziejskiej uczestniczy mniej głosicieli — korzystne może się okazać połączenie kilku grup albo nawet zorganizowanie zbiórki dla całego zboru w Sali Królestwa lub innym odpowiednim miejscu. Dzięki temu głosiciele będą mieli z kim współpracować. Organizowanie zbiórek w Sali Królestwa bywa też praktyczne w czasie świąt obchodzonych w świecie. Ponadto zbiórki dla całego zboru można zaplanować po studium Strażnicy.

²¹ Gdy grupy spotykają się oddzielnie, w każdej z nich zbiórkę prowadzi nadzorca grupy. Od czasu do czasu może wyznaczyć do tego swojego zastępcę lub innego wykwalifikowanego brata. Prowadzący powinien się przygotować, żeby poruszyć myśli przydatne w służbie kaznodziejskiej. Następnie planuje się współpracę, po czym ktoś reprezentuje obecnych w modlitwie i grupa od razu wyrusza do służby. Zbiórki trwają od pięciu do siedmiu minut, a jeśli odbywają się po zebraniu, powinny być krótsze. Mają być zachęcające i praktyczne. Osoby nowe i inni, którzy potrzebują pomocy, mogą współpracować z doświadczonymi głosicielami i dzięki temu się szkolić.

²² W miarę jak przybywa naśladowców Jezusa, wzrasta też liczba zborów. Z wnioskiem o utworzenie nowego zboru zazwyczaj występuje nadzorca obwodu. Gdy jednak chodzi o małą grupę, niekiedy lepiej jest, żeby należała do najbliższego zboru.

²³ Czasami niewielkie zbory składają się z samych sióstr. W takiej sytuacji siostra, która modli się na zebraniu albo je prowadzi, powinna zgodnie ze wskazówkami biblijnymi nakrywać głowę (1 Kor. 11:3-16). Na ogół przewodniczy zebraniu na siedząco, zwrócona twarzą do grupy. Siostry nie wygłaszają przemówień, ale poprzestają na odczytaniu i skomentowaniu materiału przygotowanego przez organizację Jehowy. Dla urozmaicenia mogą też go przedstawić w formie dyskusji lub pokazu. Jednej z sióstr Biuro Oddziału zleca zajmowanie się korespondencją i dbanie o przebieg zebrań. Z czasem obowiązki te przejmują wykwalifikowani do tego bracia.

²⁴ Dwa razy w roku zbory należące do tego samego obwodu spotykają się na jednodniowym zgromadzeniu obwodowym. Te radosne wydarzenia dają wszystkim sposobność do tego, żeby ‛szeroko otworzyli swoje serca’ dla innych chrześcijan (2 Kor. 6:11-13). Organizacja Jehowy, przygotowując biblijną myśl przewodnią każdego zgromadzenia oraz cały jego program, uwzględnia konkretne potrzeby. Pouczenia przekazywane są w formie przemówień, pokazów, scenek, monologów i wywiadów. Takie aktualne wskazówki służą zbudowaniu wszystkich obecnych. Na zgromadzeniach tych odbywa się chrzest nowych Świadków, którzy w ten sposób potwierdzają swoje oddanie się Jehowie.

²⁵ Raz w roku organizuje się większe zgromadzenia, zwane kongresami regionalnymi. Zwykle trwają one trzy dni i uczestniczą w nich zbory z kilku obwodów. Gdy na terenie Oddziału jest mniej zborów, praktyczny może się okazać kongres dla wszystkich w jednym miejscu. W niektórych rejonach świata kongresy mogą być urządzane w nieco inny sposób — zależnie od lokalnych warunków lub wskazówek organizacji. Od czasu do czasu w wybranych krajach odbywają się kongresy międzynarodowe albo specjalne, na które przybywają dziesiątki tysięcy Świadków z różnych stron świata. Te wielkie zgromadzenia odbijają się szerokim echem, dzięki czemu w minionych latach wielu ludzi usłyszało dobrą nowinę o Królestwie.

²⁶ Dla ludu Jehowy kongresy to radosna okazja, żeby wspólnie oddawać Mu cześć. Podaje się na nich dokładniejsze objaśnienia prawd biblijnych. Czasami ogłasza się wydanie nowych publikacji przeznaczonych do studium osobistego i studium w zborze lub do użytku w służbie kaznodziejskiej. Organizuje się także chrzest. Kongresy ogromnie się przyczyniają do wzrostu duchowego obecnych. Dowodzą, że rzeczywiście tworzymy międzynarodową społeczność braterską, złożoną z oddanych Bogu chrześcijan, u których widać znak rozpoznawczy uczniów Jezusa Chrystusa (Jana 13:35).

²⁷ Dzięki obecności na zebraniach miejscowego zboru oraz na większych zgromadzeniach sług Jehowy nabieramy sił do spełniania Jego woli. Jesteśmy też chronieni przed świeckimi wpływami, które mogłyby osłabić naszą wiarę. Wszystkie takie spotkania przynoszą chwałę Jehowie (Ps. 35:18; Prz. 14:28). Możemy być Mu naprawdę wdzięczni, że w obecnym czasie końca umożliwia nam korzystanie z takiego duchowego orzeźwienia.

²⁸ Raz w roku zbory Świadków Jehowy na całym świecie obchodzą Wieczerzę Pańską, czyli Pamiątkę śmierci Jezusa Chrystusa (1 Kor. 11:20, 23, 24). Jest to dla sług Jehowy najważniejsze zebranie w roku. Otrzymaliśmy konkretny nakaz, żeby obchodzić tę uroczystość (Łuk. 22:19).

²⁹ Data Pamiątki śmierci Chrystusa pokrywa się z datą Paschy, o której mówi Biblia (Wyjścia 12:2, 6; Mat. 26:17, 20, 26). Pascha była dorocznym świętem upamiętniającym wyjście Izraelitów z Egiptu w roku 1513 p.n.e. Jehowa polecił im wtedy, żeby 14 dnia pierwszego miesiąca księżycowego spożyli baranka paschalnego i opuścili Egipt, gdzie przebywali w niewoli (Wyjścia 12:1-51). Ta data przypada na 13 dzień po tym, jak w Jerozolimie po raz pierwszy ukaże się sierp Księżyca po nowiu najbliższym równonocy wiosennej. Zazwyczaj obchody Pamiątki zbiegają się z pierwszą pełnią po równonocy.

³⁰ Na to, jak ma być obchodzona ta uroczystość, wskazują słowa Jezusa zanotowane w Ewangelii według Mateusza 26:26-28. Nie jest to żaden rytuał z akcentami mistycznymi, lecz symboliczny posiłek, w którym uczestniczą ludzie powołani na współdziedziców Jezusa Chrystusa w jego niebiańskim Królestwie (Łuk. 22:28-30). Wszyscy inni oddani Bogu chrześcijanie oraz osoby postronne przychodzą na Wieczerzę Pańską w charakterze obserwatorów. Swoją obecnością pokazują, że bardzo cenią to, co Jehowa Bóg udostępnił całej ludzkości za pośrednictwem swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Przed Pamiątką wygłaszany jest specjalny wykład publiczny, który ma zachęcić obecnych do przyjścia na tę uroczystość i do dalszego studiowania Biblii.

³¹ Jako Świadkowie Jehowy z radością wyczekujemy okazji do wspólnego spotykania się na zebraniach, na których ‛troszczymy się o siebie nawzajem i zachęcamy do miłości i dobrych uczynków’ (Hebr. 10:24). Niewolnik wierny i roztropny organizuje zebrania dostosowane do naszych duchowych potrzeb. Wszystkich sług Jehowy oraz osoby zainteresowane prawdą zachęca się do regularnego korzystania z nich w jak najpełniejszej mierze. Dzięki temu, że szczerze cenimy to, co Jehowa nam daje przez swoją organizację, jesteśmy zespoleni więzią jedności ze wszystkimi Jego sługami. A co ważniejsze, razem oddajemy Mu cześć i Go wysławiamy (Ps. 111:1).