Rocznica, którą mają obchodzić chrześcijanie
W dniu 17 kwietnia bieżącego roku, po zachodzie słońca chrześcijanie zbiorą się we wszystkich częściach ziemi, aby obchodzić święto na pamiątkę śmierci Jezusa Chrystusa. Czy będziesz wśród nich?
Co roku obchodzi się wiele rocznic w imię religii chrześcijańskiej. Jednak każdy chrześcijanin ma obchodzić tylko jedną, ponieważ Jezus Chrystus, Wódz, Nauczyciel i Mistrz chrześcijan, wyraźnie nakazał obchodzić tylko jedną rocznicę. Jaką rocznicę? Czy „Boże Narodzenie”? Wielkanoc? dzień „Wszystkich Świętych”? Nie. Rocznicę śmierci Jezusa Chrystusa znaną jako uroczystość „Wieczerzy Pańskiej” albo jako „Wieczerzę Pańską”. Tylko tę rocznicę powinni obchodzić wszyscy chrześcijanie. — Łuk. 22:19.
Doniosłość „Ostatniej Wieczerzy” podkreśla fakt, że istnieją o niej cztery sprawozdania. Apostoł Paweł, który otrzymał informację drogą bezpośredniej inspiracji pisze następująco: „Bo otrzymałem od Pana, co też wam podałem, że Pan wziął chleb i złożywszy podziękowania łamał go i rzekł: ‚To oznacza moje ciało, które jest dla was korzyścią. Czyńcie to stale na moją pamiątkę! Podobnie postąpił z kielichem po spożyciu wieczerzy, mówiąc: ‚Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi. Czyńcie to stale, ilekroć będziecie z niego pić, na pamiątkę moją’. Bo ilekroć jecie ten chleb i pijecie z tego kielicha, ogłaszacie stale śmierć Pana, aż on przyjdzie”. — 1 Kor. 11:23-26, NW.
Ponieważ chrześcijanie mają obchodzić tę rocznicę, więc świadkowie Jehowy robią to stale, nawet jeśli narażają przy tym swoją wolność i życie. Robili to nawet w niemieckich obozach koncentracyjnych. Obecnie nadal ją obchodzą, pomimo że zabrania się im urządzania zgromadzeń w krajach ateistycznych i w innych, jak na przykład w Chinach Ludowych lub w Abisynii.
W tym roku świadkowie Jehowy na całym świecie — na wschodzie czy zachodzie — dnia 17 kwietnia po godzinie osiemnastej, gdy zajdzie słońce, zbiorą się w swych miejscach zgromadzeń. Dzień 17 kwietnia jest jedyną datą zaznaczoną w ich kalendarzu kolorem czerwonym. Wszystkie przychylne Bogu osoby są zapraszane, a nawet zachęcane, aby również były obecne.
Program w streszczeniu będzie się przedstawiał następująco: pieśń, modlitwa, przemówienie na temat znaczenia tej uroczystości, podanie emblematów, końcowe słowa, pieśń i modlitwa.
Dlaczego świadkowie Jehowy obchodzą „Wieczerzę Pańską” co roku tylko jeden raz i dlaczego w tym szczególnym dniu? Czy chrześcijanie z imienia nie święcą jej więcej razy w roku, a czy kościół katolicki nie czyni tego przez odprawianie mszy nawet codziennie z wyjątkiem wielkiego piątku? Z powodu jakich istotnych przyczyn Jezus nakazał nam obchodzić pamiątkę swojej śmierci?
Obchodzenie śmierci Jezusa rokrocznie w dniu, w którym on umarł, jest stosowne, logiczne i zgodne z Biblią. Rocznice ważnych wydarzeń obchodzi się raz w roku. Czy obchodzenie tego święta częściej niż raz w roku nie umniejsza raczej jego znaczenia zamiast je zwiększyć? Prócz tego Jezus ustanowił to święto w wieczór żydowskiej Paschy. Podczas Paschy obchodzono pamiątkę przejścia lub oszczędzenia pierworodnych oraz wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej i to zgodnie z wyraźnym nakazem Bożym rokrocznie w tym samym dniu. Godny uwagi jest fakt, że każdy Izraelita, który by nie obchodził tego święta, miał być „wykreślony spośród ludu swojego”. — 2 Mojż. 13:3-13; 34:18; 4 Mojż. 9:13, Krusz.
Dlaczego to święto powinno się obchodzić 17 kwietnia? Czy Jezus umarł w tym dniu? Nie, on umarł 14 dnia miesiąca Nisan, który w tym roku przypada na dzień 17 kwietnia. Czy on umarł dnia 14 Nisan? Tak, ponieważ zgodnie z kalendarzem księżycowym, który Izraelici otrzymali od Boga, rok zaczynał się wiosną z chwilą pojawienia się nowiu księżyca, wschodzącego w dniu najbliższym wiosennemu zrównaniu dnia z nocą. Wiosenne zrównanie dnia z nocą przypada zwykle na pierwszy dzień wiosny, to jest na dzień 21 marca. Miesiąc Nisan, czyli Abib, który jest pierwszym miesiącem roku, zaczynał się od nowiu księżyca, pojawiającego się najbliżej tego dnia. Święto Paschy urządzano 14 dnia miesiąca Nisan w czasie pełni księżyca. Dzień u Izraelitów zaczynał się nie o północy, lecz wieczorem, tak jak to — zgodnie ze sprawozdaniem 1 Mojżeszowej — miało miejsce podczas dzieła stwarzania. Dlatego ustanowienie przez Jezusa uroczystości Wieczerzy Pańskiej wypadło w czwartek wieczorem, po zachodzie słońca, a jego śmierć następnego popołudnia tego samego dnia.
DLACZEGO UROCZYSTOŚĆ WIECZERZY PAMIĄTKI?
Dlaczego Jezus nakazał obchodzić święto na pamiątkę swojej śmierci? Ponieważ jego śmierć jest sprawą najwyższej wagi dla wszystkich, począwszy od Jehowy aż do najmniejszego z ludzi. Ponad 4000 lat temu pewien doskonały anioł, wystąpił przeciw Bogu, kierując się samolubną ambicją i nakłonił pierwszą parę ludzką przez zaapelowanie do jej samolubstwa, aby przyłączyła się do tego buntu. Chełpliwie twierdził, że zdoła odciągnąć od Boga również wszystkie inne stworzenia. Z tego powodu Szatan Diabeł podniósł kwestię sporną: kto jest władcą wszechświata? Z tym wiązało się pytanie: kto zawinił, że Adam i Ewa zgrzeszyli? Czy Bóg tak ich stworzył, że nie byli w stanie zachować nienaganności, a mimo to wymagał, żeby ją zachowali? Aby raz na zawsze usunąć hańbę, którą te pytania ściągają na Jehowę Boga, On pozwolił Szatanowi oraz Adamowi i Ewie żyć przez pewien czas, i dał Szatanowi sposobność udowodnienia jego chełpliwych twierdzeń. — Ijoba rozdz. 1 i 2; Przyp. 27:11.
Tacy wierni mężowie jak Abel, Enoch, Noe, Abraham i Mojżesz zachowali swą nienaganność przez całe życie, dzięki czemu usprawiedliwili Boga, a Szatana napiętnowali jako kłamcę. Uczynili to pomimo wszelkich prób i prześladowań, które podejmował Szatan. Czy jednak doskonały człowiek może zachowywać prawo boskie, tak jak Bóg żądał tego od Adama i Ewy? Właśnie Jezus czynił to aż do swojej śmierci. Dlatego przykład jego wierności, dowiódł w większym stopniu niż każdy inny, że Diabeł jest kłamliwym pyszałkiem, a ponadto zmazał hańbę z imienia Jehowy. Poza tym Jezus, będąc człowiekiem doskonałym, posiadał prawo do życia. Ponieważ zrzekł się swego ludzkiego życia, mógł wszystkich godnych tego ludzi obdarzyć prawem do życia, które utracili wskutek wykroczenia Adama. Widzimy więc, że w związku ze sprawami dotyczącymi Jehowy i wszystkich Jego stworzeń nie było ważniejszego wydarzenia niż śmierć Jezusa, dzięki której usprawiedliwił swego ojca i utorował drogę do życia dla wszystkich, którzy na nie zasługują. To wydarzenie bardziej niż jakiekolwiek inne zasługuje na to, żeby obchodzić jego rocznicę.
Wieczerza Pańska jest więc świętem dla przypomnienia zwierzchnictwa Jehowy. Ona budzi w nas silną świadomość tego, że tylko i wyłącznie Bóg zasługuje na to, abyśmy Go uwielbiali. Uwydatnia cztery wspaniałe cechy Boga, a mianowicie mądrość, sprawiedliwość, miłość i moc, które umożliwiają Jego usprawiedliwienie, a dla nas osiągnięcie życia wiecznego. Przez obchodzenie Wieczerzy Pańskiej dla przypomnienia śmierci Jezusa pogłębiamy naszą wdzięczność wobec Jehowy Boga i coraz bardziej doceniamy wszystko, co On dla nas uczynił.
To samo można powiedzieć w związku z Jezusem. To święto w rzeczywistości ukazuje w jasnym świetle, co Jezus już uczynił i co będzie jeszcze czynił dla nas. Chociaż Jezus — znany przed swym przyjściem na ziemię jako Słowo — istniał w kształcie Bożym, jednak chętnie się uniżył, stał się człowiekiem i znosił na ziemi różne przykrości, podczas gdy jako świadek prawdy wiernie wywiązywał się ze swojej misji. On zachował swą nienaganność nawet aż do haniebnej, bolesnej śmierci na palu męki. Jezus czynił to wszystko z miłości do nas i do swego niebiańskiego Ojca, przez co sprawił radość Jego sercu. Ciało, które zaofiarował i krew, którą przelał za nas, są podczas Wieczerzy Pamiątki przedstawione przez niekwaszony chleb i czerwone wino. Jakże wielkimi jego dłużnikami jesteśmy! Okoliczność, że na te prawdy wskazuje się w taki obrazowy sposób, stanowi dla nas niewątpliwie dalszy ważny powód do tego, żeby być koniecznie obecnym na tej chrześcijańskiej, dorocznej uroczystości. — Filip. 2:5-8.
Wieczerza Pańska przyczynia się też do większego doceniania wymagań stawianych nam jako chrześcijanom. Musimy naśladować Jezusa zgodnie z następującymi słowami: „Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście postępowali dokładnie jego śladami.” Jego przykład nienaganność i dochowanej pomimo prób i doświadczeń, został opisany po to, abyśmy się mogli na nim wzorować. A jak wskazują dalsze uwagi, które Jezus uczynił tego wieczoru, gdy ustanowił Wieczerzę Pańską, o czym donosi Jana rozdział 13 do 17, chrześcijanie muszą wydawać owoce i przez to okazać się jego uczniami. Oni muszą pozostać w jedności z Chrystusem, który jest winnym krzewem, i muszą się wzajemnie miłować, tak jak ich umiłował Jezus. Już przez ten fakt wszyscy ludzie rozpoznają tych, którzy są naprawdę jego naśladowcami. Tak więc „Wieczerza Pamiątki” czyli ‚Wieczerza Pańska’ skłania nas do sprawdzenia siebie samych i służy jako zachęta do zwiększenia wysiłków w naśladowaniu Jezusa Chrystusa, podczas gdy staramy się wzorować na nim w zachowaniu nienaganności. — 1 Piotra 2:21, NW.
KTO MOŻE BRAĆ W NIEJ UDZIAŁ?
Jedyną w swoim rodzaju cechą uroczystości Wieczerzy Pańskiej jest podawanie z rąk do rąk niekwaszonego chleba i czerwonego wina, tak że wszyscy mogą się sami obsłużyć. Czy jednak wszyscy obecni to spożywają? Nie, w gruncie rzeczy w większości wypadków obecnie nikt tego nie spożywa. Dlaczego? Ponieważ Pismo Święte wskazuje, że Jezus ustanowił uroczystość na pamiątkę swojej śmierci dla tych, z którymi zawarł przymierze co do swego niebiańskiego Królestwa i których liczba jest ograniczona do 144 000 (Łuk. 22:28-30; Obj. 7:1-4; 14:1, 3) Niedawno temu z miliona dwustu pięćdziesięciu tysięcy obecnych emblematy spożywała tylko jedna osoba na osiemdziesiąt osiem.
Spożywali tylko ci, którzy mieli głębokie przeświadczenie, że Bóg uznaje każdego z nich za swego syna duchowego i którzy żywili niezachwianą nadzieję na życie w niebie. — Rzym. 8:15-25.
A co można powiedzieć o pozostałych? Oni są „drugimi owcami”, członkami „wielkiej rzeszy, której żaden człowiek nie potrafił zliczyć, ze wszystkich narodów”. Oni mają nadzieję na radowanie ale życiem wiecznym w ziemskim raju, gdyż pewnego dnia ziemia będzie napełniona sprawiedliwymi stworzeniami, które wszystkie będą wielbić Jehowę Boga. Chociaż „drugie owce” nie spożywają emblematów, to jednak biorą sobie do serca nakaz Jezusa, żeby pamiętać o jego śmierci i cieszą się, że mogą być na tej uroczystości, gdyż z tego, co będzie się tam mówić i czynić, mogą odnieść korzyść, ponieważ one także muszą zachować nienaganność, aby usprawiedliwić imię Boże i uzyskać życie wieczne. — Jana 10:16; Obj. 7:9, NW; Izaj. 11:9.
A zatem niech wszyscy ludzie przychylni Bogu — bez względu na to, czy uznają się za oddanych Bogu chrześcijan, czy nie — obchodzą wspólnie ze świadkami Jehowy doroczną uroczystość na pamiątkę śmierci Chrystusa i niech to stanie się dla nich źródłem licznych błogosławieństw.