Precz z pozostałościami religii fałszywej

JUŻ U STAROŻYTNYCH Babilończyków i Egipcjan używanie przedmiotów religijnych cieszyło się wielką popularnością. Pod gruzami domów babilońskich i egipskich archeolodzy znaleźli najróżniejsze obrazy religijne, posążki, kapliczki, malowidła i symbole, jak np. krzyż.

Być może jesteś zaskoczony, ale to fakt, że niektóre przedmioty religijne i symbole, które się obecnie spotyka w wielu domach „chrześcijańskich”, były już znane wśród dawnych Babilończyków i Egipcjan. Wszyscy, którzy chcą być prawdziwymi chrześcijanami, powinni jak najprędzej oczyścić swe domy z wszelkich pozostałości religii fałszywej. — Dzieje 17:29-31.

Zanim sprawdzimy, co Pismo święte ma do powiedzenia na ten temat, zajrzyjmy do typowego domu w Ameryce Łacińskiej, np. w Dominikanie, na Kubie, w Puerto Rico itd.

W pobliżu wejścia na podwórze widzimy kapliczkę. Mała nisza od frontu służy do ustawiania darów ofiarnych. Na podwórzu znowu mijamy dalszą kapliczkę z obrazem świętego, który cieszy się u danej rodziny szczególnym kultem; zwykle jest to miejscowa patronka lub patron, który w każdym kraju ma inne imię. Niektóre z tych obrazów są bardzo okazałe i kosztują wiele pieniędzy. Przy drzwiach wisi krzyż. Pukamy i po chwili pojawia się pani domu, która wita nas przyjaznymi „Adelante, tomen asiento”, „Proszę wejść, siadajcie”. Cieszy się, że może nam pokazać mieszkanie. Czy zwróciłeś uwagę na mały gzyms nad wejściem? Stoi tam obraz religijny i szklanka wody lub coś do zjedzenia. Takie małe umajone gzymsy widzi się też często pod obrazami zmarłych członków rodziny.

W prostych lepiankach na każdych drzwiach jest namalowany krzyż. Często widzi się ozdobne krzyże z metalu lub drzewa. Ten symbol religijny wisi także nad łóżkami i stoi na domowym ołtarzyku, który się znajduje w narożniku pokoju lub zajmuje nawet całą ścianę. Zwykle jest ozdobiony kolorowym papierem, obrazkami religijnymi, świecami lub kolorowymi lampkami elektrycznymi i kwiatami. W pokojach widzi się także obrazy „Serca Jezusowego” i wyobrażenia Ostatniej Wieczerzy.

Jakie powinno być nasze zdanie o tych wielu przedmiotach i symbolach religijnych? Mamy myśleć o tym tak, jak myśli Bóg.

OBRAZY RELIGIJNE

Nie powinniśmy uważać, że każdy przedmiot sztuki, każdy obraz lub każdy posążek, to coś złego. Musimy umieć odróżniać przedmioty sztuki od przedmiotów kultu, to znaczy wyobrażeń jakiegoś świętego czy bóstwa. Kto oddaje cześć jakiemuś obrazowi, a więc czyni go przedmiotem kultu, powinien wziąć pod uwagę, co Bóg myśli o obrazach religijnych. Jehowa np. zabronił starożytnym Izraelitom sporządzania obrazów przedstawiających Jego, prawdziwego Boga. (2 Mojżeszowa 20:4; 5 Mojżeszowa 4:15-19) Nie wolno im było również sprowadzać do swych domów żadnych obrazów czy symboli pogańskich Egipcjan i Chananejczyków. Niedwuznaczne przykazanie Boże brzmiało:

„Wyobrażenia bóstw ich ogniem spalicie; nie będziesz pożądał srebra ani złota, jakie jest na nich i nic nie zabierzesz dla siebie, aby nie było dla cię sidłem, albowiem jest obrzydliwością dla Jahwe, Boga twego. Nie wprowadzisz nic obrzydliwego do twego domu, abyś nie był, jak on objęty klątwą [przeznaczony na zniszczenie, NW]; będzie to dla ciebie największą odrazą i największą obrzydliwością, bo to jest objęte klątwą [przeznaczone na zniszczenie, NW].” — 5 Mojżeszowa 7:25, 26, Kr.

Prawdziwi chrześcijanie trzymają się tej samej zasady. Oni wiedzą, że w Chrześcijańskich Pismach Greckich znajdują się podobne przykazania: „Nie powinniśmy sobie wyobrażać, że Boża Istota jest (...) podobna czemuś wyrzeźbionemu za sprawą sztuki i pomysłowości ludzkiej.” „Dziateczki, wystrzegajcie się bałwanów.” (Dzieje 17:29; 1 Jana 5:21, NW) Dlatego pierwsi chrześcijanie nie mieli w swych domach żadnych obrazów religijnych. Skąd więc pochodzą na przykład pierwsze wyobrażenia Chrystusa? W dziełach historycznych poświęconych pierwszym chrześcijanom znajdujemy m.in. taką wypowiedź: „Poganie, którzy uznawali w Chrystusie coś Boskiego, jak [cesarz] Aleksander Sewerus, oraz sekty, które mieszały pogaństwo z chrystianizmem, zapoczątkowali posługiwanie się wyobrażeniami Chrystusa.”a Jeśli pierwsi chrześcijanie nie mieli żadnych obrazów Chrystusa, to na pewno nie mieli też żadnych obrazów Marii, matki Jezusa.

Jeśli więc jakiś obraz staje się przedmiotem kultu, to jego właściciel — jeśli jest prawdziwym chrześcijaninem — powinien go usnąć ze swego domu bez względu na to, co on przedstawia lub kto był jego twórcą.

Chrześcijanie powinni pamiętać, co się stało z wężem miedzianym sporządzanym przez Mojżesza. Podczas wędrówki Izraelitów na pustyni Mojżesz, który wyprowadził ten lud z Egiptu, sporządził na rozkaz Boży miedzianego węża, który był symbolem, ale któremu nie oddawano czci. (4 Mojżeszowa 21:4-9; Jana 3:14, 15) Dopóki Mojżesz żył, nie czczono, czyli nie wielbiono tego wyobrażenia. Chociaż ono zastało wykonane ze słusznych powodów, a nawet na rozkaz Boży, to jednak trzeba je było w końcu zniszczyć. Dlaczego? Ponieważ kilkaset lat później Izraelici uczynili je przedmiotem kultu, a nawet palili przed nim kadzidło. (2 Królewska 18:4) Kiedy więc król Ezechiasz oczyszczał Judeę z obrazów religijnych, kazał też rozbić i całkowicie zniszczyć węża miedzianego sporządzonego przez Mojżesza.

To niszczenie wyobrażeń religijnych cieszyło się błogosławieństwem Bożym, bo prawdziwy Bóg nie życzy sobie być wielbionym za pośrednictwem obrazów. Jezus Chrystus powiedział: „Bóg jest Duchem, a ci, którzy go wielbią, muszą wielbić duchem i prawdą.” — Jana 4:24, NW; 2 Królewska 18:1-7.

Czy mamy stąd wyciągnąć wniosek, że chrześcijanie nie powinni ustawiać czy wieszać żadnych fotografii, żadnych rysunków czy malowideł, powiedzmy fotografii przyjaciół lub krewnych, jakichś krajobrazów albo wyobrażeń jakiegoś tematu biblijnego? Nie. Świadkowie Jehowy mają na przykład kalendarz, na którym co roku jest inna ilustracja przedstawiająca jakieś ważne wydarzenia biblijne. A więc co decyduje o tym, czy jakiś obraz ma być usunięty z domu chrześcijańskiego? Decyzja zależy od rzeczy następujących: Czy dany obraz jest czczony? Czy może nawet stawia się przed nim potrawy? Czy jest na nim jakiś symbol pogański? Czy ten obraz przeinacza fakty biblijne?

Weźmy na przykład „Ostatnią Wieczerzę”, temat, który bywa bardzo różnie interpretowany. Jezus ustanowił „Wieczerzę Pańską” w czwartek, 14 Nisana roku 33 po godzinie 18. (1 Koryntian 11:20, 23, 24) Bezpośrednio przedtem obchodził wraz ze swymi apostołami doroczną Paschę, podczas której jedzono baranka. Na wielu obrazach widzi się jednak na stole półmiski z rybą! Jezus oraz apostołowie nie jedli w ten czwartek żadnej ryby, tylko baraninę. Obrazy, na których widać rybę na stole, są więc niezgodne z faktami biblijnymi.

Biblia wskazuje ponadto, że do upieczonego baranka jedzono przaśny chleb. (2 Mojżeszowa 12:8-15) Na niektórych obrazach widać jednak, że bułki (po jednej dla każdego apostoła) są pieczywem na kwasie lub na drożdżach. W sprawozdaniu biblijnym mówi się również, że wierni apostołowie jedli z jednego przaśnego chleba, a nie że każdy z nich miał własną bułkę na jakimś zaczynie. — Mateusza 26:26, NW.

Według Biblii wszyscy wierni apostołowie pili z tego samego kielicha. (Mateusza 26:27, NW) Na podstawie większości obrazów na ten temat można by jednak pomyśleć, że podczas Wieczerzy Pańskiej, którą oni spożyli po posiłku paschalnym, każdy miał swój własny kieliszek, a tylko Jezus miał specjalny puchar z winem. W rzeczywistości wszyscy jedli z tego samego chleba i pili z tego samego kielicha.

Na wielu takich obrazach wszyscy uczestnicy siedzą. Jednakże za czasów Jezusa było w zwyczaju spożywanie posiłków w pozycji półleżącej. Mówi o tym każdy dobry słownik biblijny. Sama Biblia wskazuje na to, że Jan leżał wsparty na piersiach Jezusa, co byłoby niemożliwe, gdyby oni siedzieli podczas jedzenia. — Jana 13:23-25, NW.

Ilu apostołów było obecnych? Zgodnie z Pismem Świętym Judasz „wyszedł natychmiast” po obchodzie Paschy, a więc przed ustanowieniem przez Jezusa Wieczerzy Pańskiej z jedenastoma wiernymi apostołami. (Jana 13:30, NDb) Obrazy, na których przedstawia się dwunastu apostołów z Jezusem, mijają się zatem z prawdą.

Na takim obrazie mogą więc być rzeczy niezgodne z faktami biblijnymi odnośnie do baranka paschalnego, przaśnego chleba, jednego chleba i jednego kielicha, pozycji zajmowanej przy stole i liczby apostołów. Obraz, który przekręca święte Słowa Boże, nie powinien się znajdować w domu chrześcijańskim.

Niewątpliwie widziałeś też obrazy przedstawiające Jezusa Chrystusa, na których jego głowę otacza świetlisty krąg, czyli aureola, zwana „nimbem”. Jeśli poszukasz słowa „nimb” w jakimś dobrym słowniku, to się dowiesz, że ten symbol świetlny był już używany w starożytnej sztuce religijnej pogańskich Egipcjan, Greków i Rzymian. Ten symbol jest pochodzenia babilońskiego, ponieważ spotyka się go w artystycznych wyobrażeniach głównych bóstw Babilonu. Promienista aureola była symbolem boga słońca i w związku z tym jest pogańska.

Obraz, na którym są jakieś ślady babilońskiego pogaństwa, nie powinien się znajdować w domu chrześcijańskim.

KRZYŻ

Jednym z symboli spotykanych w wielu domach jest krzyż. Pismo Święte wskazuje, że Jezus Chrystus został przybity do drzewa, czyli pala bez poprzeczki. Apostoł Piotr wspomina co najmniej przy dwóch okazjach, że Jezus umarł na drzewie, czyli pniu (xylon). (Dzieje 5:30; 1 Piotra 2:24; NW) W Biblii używa się także innego słowa greckiego, mianowicie „stauros”, które oznacza pal bez jakiejkolwiek poprzeczki.

Przyjmijmy jednak, że Jezus został rzeczywiście przybity do krzyża. Czy wtedy byłby to stosowny symbol religijny dla chrześcijan? Na pewno nie. Czy ktoś wielbiłby kulę lub nóż, którym został zabity umiłowany przyjaciel? Nic więc dziwnego, że pierwsi chrześcijanie nie mieli w swych domach żadnych krzyży! „Oni nie używali ani krucyfiksów, ani żadnych materialnych wyobrażeń krzyża”, mówi pewien historyk o pierwszych chrześcijanach.b

Skąd pochodzi krzyż? Na setki lat przed Chrystusem używali go już wyznawcy pogańskich religii Indii, Chin, Persji, Egiptu i oczywiście Babilonu. Stojący krzyż był świętym symbolem pogańskiego bożka Tammuza. Był on tez symbolem boga słońca imieniem Sol, czczonego w starożytnym Rzymie. Ten krzyż miał pierwotnie kształt litery „T”, pierwszej litery imienia bożka Tammuza.

Ponadto z informacji podanych w encyklopediach wynika, że w starożytnym Egipcie krzyż był symbolem niemoralnego kultu płci. Krzyż egipski, „ankh” (crux ansata, czyli krzyż z uszkiem), składał się z „T”, na którym u góry znajdowało się owalne ucho, i przedstawiał połączenie męskich i żeńskich organów płciowych. Izraelici nie mieli w swych domach tego pogańskiego symbolu fallicznego.

Obecnie jednak widzi się ten falliczny symbol w krajach Ameryki Łacińskiej i innych tak samo często jak niegdyś w pogańskim Egipcie. Niektóre kościoły są nawet zbudowane w kształcie litery „T”. W San Pedro Sula w Hondurasie krzyż z owalnym uchem widnieje nad wejściem do katedry. Podobnie jak w starożytnym Egipcie ozdabiano groby i mumie wieloma krzyżami, tak też obecnie ozdabia się groby krzyżami, niekiedy nawet krzyżami z owalnym uchem.

PRECZ Z TYM!

Jakie powinno wiec być nasze nastawienie wobec obrazów, posążków i krzyży? Obrazy i posągi stają się niebezpieczne, gdy ktoś przed nimi — tymi martwymi bożkami — klęka, modli się, stawia potrawy i uważa je za święte. Obrazy, które właściwie przedstawiają jakieś wydarzenie biblijne nie są niczym złym. Jednakże nie wolno czcić obrazów. Jeśli chodzi o podobizny naszych bliskich, którzy zmarli, trzeba zadać sobie pytanie, czy się je ogląda z religijną czcią. Jeśli tak, to należy je usunąć. A który chrześcijanin chciałby mieć w swym domu jakiś obraz, który przeinacza fakty biblijne lub na którym widnieje jakiś symbol pogański, jak aureola, czyli nimb lub krzyż?

Rozejrzyj się w swoim domu. Czy masz jakieś obrazy religijne albo obrazy, na których głowę przedstawionej na nich osoby otacza pogańska aureola? Czy masz jakiekolwiek wyobrażenie krzyża? Czy masz obrazy, które oglądasz z religijną czcią?

Jeśli tak, to powinieneś je niezwłocznie usunąć. Dokonanie tego bez bojaźni przed ludźmi w interesie czystego i niesplamionego wielbienia Jehowy Boga będzie oznaczać posłuszeństwo wobec przykazań Bożych. W ten sposób pozbędziesz się ze swego domu wszystkiego, co przypomina pogańską sztukę Babilonu, i dasz wyraz swemu pragnieniu wielbienia Boga „duchem i prawdą”, jak to powiedział Jezus. A więc precz z pozostałościami religii fałszywej!

[Przypisy]

[Ilustracja na str. 10]

Tammuz przystrojony w krzyże