Pismo święte zaspokaja potrzeby duchowe

„Jahwe [Jehowa] kieruje krokami człowieka.” — Prz. 20:24, BT.

 1. Jak Jehowa, zaopatrzywszy nas w żywność, dowiódł, że jest naprawdę wielkim Bogiem?

WYŻYWIENIE, dach nad głową i ubiór — to trzy podstawowe potrzeby życiowe. Stwórca człowieka, Jehowa Bóg, wie o tym dobrze, skutecznie też zatroszczył się o ich zaspokojenie. Pierwszej parze ludzkiej, Adamowi i Ewie, dał na pokarm jarzyny i owoce. (1 Mojż. 1:29) Późnej, już po potopie za czasów Noego, pozwolił ludziom jeść także mięso zwierząt, chociaż równocześnie zakazał spożywania krwi. (1 Mojż. 9:3, 4) Aż do dnia dzisiejszego Jehowa sprawia, że „słońce jego wschodzi nad złymi i dobrymi, i deszcz pada na sprawiedliwych i niesprawiedliwych”. (Mat. 5:45) Ziemia nadal dokonuje swych obrotów, bez przerwy odbywają się w przyrodzie rozmaite procesy fizyczne, życie roślinne i zwierzęce występuje w obfitości, a Jehowa, który tym sposobem zaopatruje nas w wyżywienie, okazał się przez to naprawdę wielkim Bogiem.

 2. Jaką rolę w utrzymaniu życia ludzkiego na ziemi spełnia atmosfera, i co umożliwia każdemu posiadanie niezbędnego w życiu własnego dachu nad głową?

² Bóg stworzył ziemię na mieszkanie dla ludzkości. W bezkresnym wszechświecie jest to dla niej najodpowiedniejsze miejsce, w dodatku zabezpieczone jakby olbrzymim dachem. Różne są okoliczności, które sprawiają, że ziemia jest jedyną dotąd znaną planetą, gdzie może się utrzymać życie ludzkie; o jednej z cech charakterystycznych naszego globu powiedziano na przykład: „Atmosfera ziemska spełnia wiele rozmaitych funkcji. Między innymi zachowuje ona temperaturę w granicach bezpiecznych dla życia; rozprowadza też masy niezbędnej dla życia czystej pary wodnej w głąb lądu, daleko od oceanów, przez co nawadnia tam grunt. W przeciwnym razie okolice te byłyby martwym pustkowiem.”a Możemy naprawdę się cieszyć, że Ten, który „stworzył niebo i ziemię”, dał właśnie tę planetę „synom ludzkim”. (Ps. 115:15, 16) Jehowa przy tym dał człowiekowi również zdolność myślenia. Zdolność ta oraz surowce występujące na ziemi w obfitości umożliwiają zbudowanie odpowiednich mieszkań i dzięki temu także poszczególni ludzie mają potrzebny w życiu własny dach nad głową.

 3. Jak Jehowa zatroszczył się o potrzebny ubiór?

³ Dalszą potrzebą człowieka jest należyty ubiór. Kiedy Adam i Ewa zgrzeszyli, poczuli wstyd i starali się okryć swe ciała. W wielkim swym miłosierdziu sporządził „Pan Bóg Adamowi i żonie jego szaty ze skórek i przyoblekł ich”. (1 Mojż. 3:6, 7, 21, Wk) Ponadto dzięki postanowieniu Bożemu ziemia sama dostarcza odpowiednich materiałów, z których człowiek, obdarzony przez Stwórcę rozumem, może sobie wykonać potrzebne ubiory.

 4. Co trzeba przyznać, jeśli chodzi o pochodzenie żywności, dachu nad głową, ubioru i w ogóle wszelkiego dobra?

⁴ Jehowa jest więc wielkim Opiekunem, który zatroszczył się dla nas o wyżywienie, dach nad głową i odzienie. W rzeczy samej „każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępuje z góry, od Ojca światłości”. (Jak. 1:17, BT) Sędziwy król Dawid i inni Izraelici składali w swoim czasie datki na świątynię, którą miał zbudować Salomon, ale Dawid czuł się zmuszony przyznać: „O Panie, [w tekście orygin.: Jehowo], Boże nasz! Ten wszystek dostatek, któryśmy zgotowali tobie na budowanie domu imieniowi twemu świętemu, z ręki twojej jest, i twoje jest wszystko.” (1 Kron. 29:16) Jakże wdzięczni powinniśmy być za to, że Jehowa, do którego należą „trzody na tysiącu gór” oraz „okrąg ziemi i wszystko, co go napełnia,” tak szczodrobliwie zatroszczył się o materialne potrzeby ludzkości! — Ps. 50:10-12, Goetze.

JEHOWA ZASPOKAJA JESZCZE WAŻNIEJSZE POTRZEBY

 5. Jakie dążenie zostało wszczepione człowiekowi? Czy dążność ta może być zaspokojona?

⁵ Istnieją wszakże potrzeby wyższego rzędu, którym również trzeba uczynić zadość. Człowiekowi na przykład wszczepiono przy stworzeniu pęd do wielbienia Boga. Ivar Lissner, autor książki Man, God and Magic (Człowiek, Bóg i magia), pisze: „Podziwiać można wytrwałość, z jaką człowiek w całych swoich dziejach usiłował sięgać gdzieś poza siebie. Nigdy dążenia jego nie ograniczały się wyłącznie do bieżących potrzeb życiowych. Wiecznie szukał, szedł naprzód choćby po omacku, chwytał to, co nieosiągalne. Ten dziwny, wrodzony istocie ludzkiej pęd to jej niespokojny duch. Za jego przyczyną ciągle pnie się ona ku celowi, który pozostaje nieuchwytny. A celem tym jest Bóg.” (Strony 11, 12) Rzeczywiście, całe masy ludzi po omacku szukały Boga, a wielu istotnie Go znalazło. Apostoł Paweł powiedział kiedyś słuchaczom zebranym na Wzgórzu Marsa (Areopagu) w starożytnych Atenach: „Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, (...) sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego człowieka wyprowadził cały ród ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas.” (Dzieje 17:24-27, BT) Wszechmocny Bóg, który stoi ponad wszystkimi i nie ma sobie równego, „zniża [się], aby widział, co jest na niebie i na ziemi”; powiedziano o Nim też: „Bliski jest Pan [w tekście orygin.: Jehowa] wszystkim, którzy go wzywają, wszystkim, którzy go wzywają w prawdzie.” (Ps. 113:5, 6; 145:18) Jakże jednak mają Go znaleźć ci, którzy Go szczerze szukają?

 6. Pod jakim dalszym względem — oprócz materialnego zaopatrzenia ludzi — Jehowa dał się poznać jako Opiekun?

⁶ Jehowa zaopatrzył ludzi nie tylko pod względem materialnym. Dał się On poznać również jako Autor i Zachowawca Biblii, swego własnego Słowa. Ludzkość potrzebuje tego cudownego pokarmu duchowego, bo nawet Jezus Chrystus, cytując z ksiąg Mojżesza, powiedział: „Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.” (Mat. 4:4; 5 Mojż. 8:3; 2 Tym. 3:16, 17) Niedoskonały człowiek nie jest w stanie właściwie pokierować swymi krokami, jeśli opiera się tylko na własnej, ludzkiej mądrości. Prawdziwe są następująca słowa z księgi Przypowieści (Przysłów) 20:24: „Jahwe [inaczej: Jehowa] kieruje krokami człowieka, jakżeby człowiek pojął własną drogę?” (BT) Na tych, którzy uznają swą zależność od Boga, spoczywa Jego łaska; kieruje On ich krokami i troszczy się o ich potrzeby duchowe, jak o tym napisał psalmista Dawid: „Pan kieruje krokami męża, wspiera tego, który Mu się podoba.” — Ps. 37:23, Sz.

 7. Podaj przykłady wskazujące, że ludzie z różnych środowisk potrafią się odnosić do Biblii z szacunkiem.

⁷ W najrozmaitszych środowiskach byli ludzie, którzy do Biblii odnosili się z wielkim szacunkiem. Oto na dowód tego kilka cytatów: „Biblia jest linią łączności Boga z człowiekiem, jest dla niego listem od Boga.” (Merlin Grant Smith, matematyk i astronom) „Istnieje specjalne Objawienie Boże. Inaczej nazywamy je Biblią.” (Oscar Leo Brauer, fizyk i chemik) „Wierzę, że Biblia jest najlepszym z darów, jakie Bóg dał człowiekowi.” (Abraham Lincoln, prezydent Stanów Zjednoczonych) „Biblia nosi wyraźne znamiona wyjątkowości swego autora, stoi ona bez porównania wyżej od wszelkich innych ksiąg.” (W. E. Gladstone, brytyjski mąż stanu)b Są to przykłady typowych wypowiedzi ludzi myślących.

 8, 9. Jak pierwsi chrześcijanie byli ustosunkowani do Pisma świętego? Uzasadnij swą odpowiedź.

⁸ Słudzy Jehowy tym bardziej sobie cenili Pismo święte. Dlatego na przykład pierwsi chrześcijanie przemyśliwali nad tym, aby mu nadać możliwie najpraktyczniejszą formę. Niejaki C. C. McCown w książce pod tytułem The Earliest Christian Books (Najdawniejsze księgi chrześcijańskie) napisał: „Prosty, praktyczny, nie formalistyczny charakter pierwotnego chrystianizmu uwydatnił się między innymi w tym, co najnowsze odkrycia wykazały o posługiwaniu się kodeksami. U chrześcijan księgi religijne, zarówno Stary Testament, jak i nowe Pisma, które dopiero stopniowo zaczęto traktować jako święte, nie były przeznaczone do czytania w wolnym czasie przez zamożnych. Ludzie ciężko pracujący na utrzymanie chcieli mieć możliwie łatwy dostęp do książki. Tym właśnie ludziom oraz gorliwym misjonarzom chrześcijańskim zależało na tym, aby móc szybko powołać się na ten czy inny tekst dowodowy, bez konieczności rozwijania długich metrów papirusu. Nie powodowała nimi snobistyczna postawa wobec literatury. Jak treść, tak i forma wydania ich ksiąg była wynikiem żywotności tego wysoce moralnego i religijnego ducha, który w przeciągu dwóch stuleci podbił imperium rzymskie.” — The Biblical Archaeologist Reader (Przegląd archeologii biblijnej), strona 261.

⁹ Pierwsi chrześcijanie byli tak samo wdzięczni za Słowo Boże, jak dzisiejsi świadkowie Jehowy. Postawa nacechowana wdzięcznością, jaką pod tym względem przejawili Tesaloniczanie, skłoniła apostoła Pawła do napisania im: „A przeto i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście Słowo Boże, które od nas słyszeliście, nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest prawdziwie, jako Słowo Boże, które też w was wierzących skutecznie działa.” — 1 Tes. 2:13.

PRZEWODNIK BOŻY W SPRAWACH WIELBIENIA

10, 11. (a) Jak Pismo święte czyni zadość żywotnej potrzebie duchowej, związanej z imieniem Bożym? (b) W jaki sposób imię Boże będzie uświęcone, i jakie potrzeby ludzi zostaną przez to zaspokojone?

¹⁰ Materialne dzieło stworzenia jest samo w sobie milczącym świadkiem istnienia Boga. Na przykład niebiosa opowiadają Jego chwałę. (Ps. 19:2) Takie martwe rzeczy jednak nie mogą nam wyjawić imienia Władcy wszechświata ani opowiedzieć nam Jego zamierzeń. Natomiast Pismo święte, będąc Słowem Bożym, niby pochodnia oświetla nasze otoczenie i rozprasza ciemności. (Ps. 119:105, 130) Pismo święte oznajmia nam największe ze wszystkich imion, dając nam poznać, że Najwyższy to Ten „którego imię jest Jehowa”. (Ps. 83:18, NW; w Biblii gdańskiej wiersz 19) Ponadto z Biblii wynika wyraźnie, że Bóg uświęci swoje pamiętne imię, ponieważ czytamy w niej o takim postanowieniu Jehowy: „Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was [Izraelitów] pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Jahwe [inaczej: Jehowa].” (Ezech. 36:22, 23, BT) Jezus Chrystus uczył swych naśladowców modlić się słowami: „Ojcze, niech się święci Twoje imię.” (Łuk. 11:2, BT) Aby zdobyć upodobanie Boże i osiągnąć życie, człowiek musi znać Jego imię, być zainteresowany uświęceniem go oraz odwoływać się do tego imienia, gdyż, „każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie zbawiony”. (Rzym. 10:13, NW; Joela 2:32) Tak więc Pismo święte, dostarczając informacji o imieniu Bożym, zaspokaja bardzo istotną potrzebę duchową.

¹¹ Biblia wykazuję również, że imię Jehowy będzie uświęcone i wywyższone przez Królestwo Boże pod rządami Jezusa Chrystusa. (Ps. 45:2-8; 110:1, 2; Izaj. 9:6, 7; Dan. 2:44; 7:13, 14; Obj. 11:15-17; 12:5, 10; 19:11-16) Za panowania tego Królestwa zostaną całkowicie zaspokojone duchowe i materialne potrzeby ludzkości. (Izaj. 11:9; 65:20-25; Ps. 67:7; 72:16) Człowiekowi nie będą zagrażać spustoszenia wojenne, ponieważ miecze i oszczepy będą przerobione na narzędzia służące pokojowemu budownictwu. (Mich. 4:3, 4) O bliskiej już akcji Jehowy, zmierzającej do zaprowadzenia pokoju, powiedziano w Psalmie 46:10: „Uśmierza wojny aż do kończyn ziemi, łuk kruszy i oręże łamie, a wozy ogniem pali.” Tym sposobem z całą pewnością będzie wtedy zaspokojona naturalna u ludzi potrzeba, wyrażająca się w pragnieniu bezpieczeństwa i pokoju. Mamy bezsprzecznie wszelką podstawę do wdzięczności wobec Boga za Pismo święte, w którym zgotowano pouczenia niezbędne do osiągnięcia życia wiecznotrwałego w tak błogosławionych warunkach. — Jana 17:3.

12. Co wyjawia Biblia o miłości Boga do ludzi, dając podstawę niepłonnej nadziei?

¹² Biblia wyjawia także, iż Jehowa jest Bogiem miłości, przy czym „miłość do ludzi Zbawiciela naszego, Boga”, znalazła wyraz w Jezusie Chrystusie. Chrześcijanie dowiadują się z Pisma świętego, że Bóg zesłał go „jako ubłaganie za grzechy nasze”. (Tyt. 3:4-7; 1 Jana 4:8-10) Słowo Boże wyraźnie nakreśla zamierzenie Jehowy, związane z Chrystusową ofiarą okupu, i tym samym daje nam podstawę realnej nadziei. — Jana 3:16, 36; 1 Tym. 2:5, 6.

13, 14. (a) Wymień niektóre zwyczaje religijne pogańskich narodów, mieszkających wokół Izraela. (b) W jaki sposób Jehowa zgotował wytyczne, które umożliwiały wystrzeganie się fałszywego kultu religijnego?

¹³ Weźmy przykładowo pod uwagę Izraelitów. Byli otoczeni przez narody pogańskie, które służyły licznym fałszywym bogom. Kananejczycy i sąsiedni Fenicjanie czcili między innymi boginię Asztoret, inaczej zwaną Astarte, o czym czytamy: „W Babilonii znano Isztar, której imię jest spokrewnione z Astarte, utożsamianą z Wenus. Była to bogini miłości zmysłowej, macierzyństwa i płodności. Przyjmuje się powszechnie, że do kultu tej czczonej pod różnymi imionami bogini należała prostytucja uprawiana jako rytuał religijny.” (The Westminster Dictionary of the Bible — Westminsterski słownik biblijny, strona 46) Ammonici czcili Molocha, którego kult związany był ze składaniem w ofierze dzieci. — 1 Król. 11:7; 2 Król. 23:10.

¹⁴ Jehowa ze swej strony zaopatrzył jednak naród izraelski pod względem duchowym we wszystko, co mu było potrzebne, aby się ustrzec przed tego rodzaju praktykami religii fałszywej. Dał Izraelitom swe Słowo, w którym nakazano im unikać szkodliwych w skutkach związków małżeńskich z poganami. (5 Mojż. 7:3, 4) Przykazał nadto: „Nie będziesz miał bogów obok mnie!” (2 Mojż. [Wyjścia] 20:3; BT) Oprócz tego w Dziesięciorgu Przykazań żądano od Izraelitów wyłącznego oddania Jehowie i wystrzegania się nieobyczajności, co z pewnością obejmowało także ‚prostytucję uprawianą jako rytuał religijny’. (2 Mojż. 20:4-6, 14, NW) Przez proroka Jeremiasza Jehowa dodatkowo potępił później kult takich fałszywych bóstw, jak Molocha, kult wymagający ofiarowania dzieci w ogniu. Jehowa nigdy czegoś takiego nie nakazywał ani nawet tego nie miał na myśli. (Jer. 32:35) Oczywiście Izraelici nie zawsze spełniali wymagania Boże. Ale byli wśród nich lojalni wielbiciele Jehowy i tych Słowo Boże strzegło przed splamieniem się religią nieczystą. Dzisiaj dla sprawiedliwie usposobionych ludzi Biblia odgrywa taką samą rolę, umożliwiając im wielbienie Jehowy Boga „w duchu i w prawdzie”. — Jana 4:23, 24.

WYTKNIĘTY WŁAŚCIWY TRYB ŻYCIA

15. Podaj przykłady wskazujące, jak Pismo święte zaspokaja potrzeby duchowe przez podawanie odpowiednich wytycznych życiowych.

¹⁵ Pismo święte poza tym pokrywa taką potrzebę duchową, jak ustalenie właściwego sposobu postępowania w życiu. Na przykład wylicza uczynki ciała i ostrzega przed nimi, natomiast przeciwstawia im owoce ducha i zaznacza, że „ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, przybili do pala ciało wraz z jego namiętnościami i pragnieniami”. (Gal. 5:19-24, NW) Kto się trzyma Biblii, ten nie pozwoli się ponieść szkodliwym uczuciom, takim jak złość czy zazdrość, bo w niej czytamy: „Zaprzestań gniewu i porzuć zapalczywość; nie oburzaj się, byś źle nie postąpił.” „Życiem dla ciała jest serce spokojne, próchnieniem kości jest zazdrość.” (Ps. 37:8; Prz. 14:30, BT) Kto zachowuje czujność, zawsze stosując się do Słowa Bożego, ten również ustrzeże się niemoralności. (Ps. 119:9-16) Człowiek taki będzie sobie zdawał sprawę z tego, że kto się chce podobać Jehowie i uzyskać życie wiecznotrwałe, ten nie może się wdawać w postępowanie nieobyczajne. (1 Kor. 6:9, 10) Siódmy rozdział księgi Przypowieści dobrze wyjaśnia, jak odtrącić przebiegłe uwodzenie ze strony nierządnicy; rozdział ten kończy się upomnieniem: „Synowie, słuchajcie mię, zważajcie na słowa ust moich: niechaj twe serce w jej stronę nie zbacza, po ścieżkach jej się nie błąkaj; bo wielu raniła, strąciła ich wielu — a wszystkich zabiła. Dom jej, to droga do Szeolu: w podwoje śmierci prowadzi.” — Prz. 7:24-27, BT.

16. Z jakiego zasadniczego powodu słudzy Jehowy przestrzegają nakazów Pisma świętego?

¹⁶ Już przed wiekami dano Izraelitom napomnienie: „Szukajcie dobra, a nie zła, abyście żyli! Wtedy Jahwe [inaczej: Jehowa] Bóg Zastępów, będzie z wami, tak jak to mówicie. Miejcie w nienawiści zło, a miłujcie dobro! Wymierzajcie w bramie sprawiedliwość! Może ulituje się Jahwe, Bóg Zastępów, nad Resztą pokolenia Józefa.” (Amosa 5:14, 15, BT) Zasadniczym powodem, dla którego słudzy Jehowy stosują się do Pisma świętego, nie jest po prostu tylko chęć uniknięcia trudności czy kłopotów. Naprawdę nauczyli się ‚mieć w nienawiści zło, a miłować dobro’. Chcą również podobać się Jehowie i weselić Jego serce. — Prz. 27:11.

ZASPOKOJONA POTRZEBA NIEZAWODNEGO PROROCTWA

17, 18. Jak Pismo święte zaspokaja pragnienie poznania przyszłości? Podaj przykład.

¹⁷ W dobie obecnej mnóstwo ludzi żyje w trwodze, lękając się przyszłości. Toteż niektórzy, jak niegdyś król Saul, zwracają się do mediów spirytystycznych, by zasięgnąć informacji o przyszłości, chociaż Bóg potępił takie praktyki. (Księga 1 Samuela, rozdział 28; 5 Mojż. 18:10-12) Niemniej jednak świadomość tego, co przyniesie dzień jutrzejszy, mogłaby oddziaływać uspokajająco. Tu znowu Pismo święte zaspokaja ważną potrzebę. Zawiera niezawodne proroctwa, co można wykazać na licznych przykładach. Nawet przytoczone poniżej małe próbki niewątpliwie posłużą umocnieniu wiary.

¹⁸ Jehowa natchnął proroka Ozeasza do zapisania następującej zapowiedzi: „Samaria będzie spustoszona, przeto, że się sprzeciwiła Bogu swemu; od miecza upadną, maluczcy jej rozstrąceni będą, a brzemienne jej rozcięte.” (Oz. 13:16) Pomimo swoich potężnych murów, które musiały sprawiać wrażenie zapory nie do pokonania, Samaria w roku 740 p.n.e. wpadła w ręce Asyryjczyków, przez co proroctwo to spełniło się w całej rozciągłości.

19, 20. (a) Co przedstawiono Danielowi w wizji, w której ujrzał barana i kozła? (b) Jak anioł Gabriel objaśnił tę wizję, i czy jego wyjaśnienie było poprawne?

¹⁹ Prorok Daniel ujrzał niegdyś w wizji dwurożnego barana, a potem kozła ze sporym rogiem między oczyma. Kozioł ten zaatakował barana, powalił go na ziemię i połamał mu oba rogi. Z kolei uległ odłamaniu potężny róg kozła, a na jego miejsce wyrosły cztery inne rogi. (Dan. 8:1-8) Co to wszystko miało znaczyć? Anioł Gabriel wyjaśnił; „Baran, któregoś widział z dwoma rogami, to królowie Medów i Persów. A kozioł to król grecki, róg zaś wielki między jego oczyma to pierwszy król. A to, że po jego złamaniu urosły cztery zamiast niego: czterech królów powstanie z jego narodu, ale już nie z jego mocą.” — Dan. 8:20-22, BT.

²⁰ Czy anioł Gabriel miał rację? Oczywiście, a potwierdziła to historia. Państwo medoperskie — „baran (...) z dwoma rogami” — doszło do kresu swego istnienia. Co doprowadziło do jego załamania się? Oto medoperskie mocarstwo światowe obalił symboliczny kozioł, „król grecki”, ze znacznym rogiem, Aleksandrem Wielkim, na czele. Poza tym w pełnej harmonii z proroctwem po śmierci Aleksandra miejsce jego, to jest miejsce ‚wielkiego rogu’, zajęli czterej dowódcy jego wojsk, ‚cztery rogi’, przy czym każdy z nich ustanowił swoją władzę, niezależną od pozostałych.c

21. Podaj kilka przykładów ukazujących, jak pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich zastosowali do Jezusa Chrystusa pewne mesjańskie proroctwa z Pism Hebrajskich.

²¹ Pismo święte również czyni zadość żywotnej potrzebie, pozwalając rozpoznać osobę Mesjasza. A warto zaznaczyć, że było już wielu fałszywych Mesjaszy. W pewnej słynnej encyklopedii powiedziano o nich: „Naliczono nie mniej niż dwudziestu czterech takich oszustów, którzy wystąpili w różnych miejscach i w różnych czasach, ale to jeszcze bynajmniej nie wszyscy.” (M’Clintock i Strong: Cyclopaedia, tom VI, strona 141) Dziesiątkami można by przytaczać z Pism Hebrajskich proroctwa traktujące o Mesjaszu, które się spełniły na Jezusie Chrystusie. Wiele z nich zastosowali do niego sami pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich, działając w natchnieniu od Boga. Rozpatrzmy niektóre przykłady. Jehowa Bóg natchnął Mateusza, aby ten zaznaczył, że Jezus zgodnie z proroctwem księgi Izajasza 7:14 narodził się z dziewicy (Mat. 1:18-23), że przez rzeź niemowlątek po jego narodzeniu spełniły się słowa proroctwa Jeremiasza 31:15 (Mat. 2:16-18), że w myśl tekstu księgi Ozeasza 11:1 został wezwany z Egiptu (Mat. 2:14, 15), że stosownie do przepowiedni Izajasza 40:3 miał zwiastuna (Mat. 3:1-3) i że wziął na siebie naszą niemoc, jak przepowiedziało proroctwo Izajasza 53:4 (Mat. 8:16, 17). Apostoł Jan natomiast wskazał pod natchnieniem Bożym, że spełniły się słowa proroctwa Zachariasza 9:9, gdy Jezus wjechał na oślątku do Jeruzalem (Jana 12:12-15), że potwierdziło się proroctwo z Psalmu 22:19, kiedy żołnierze po przybiciu Jezusa do pala rozdzielili między sobą jego odzież, a o spodnią szatę rzucali losy (Jana 19:23, 24), i że przebicie mu boku z zaoszczędzeniem kości także stanowiło spełnienie proroctw. (Porównaj Psalm 34:21 i tekst Zachariasza 12:10 z Ewangelią według Jana 19:33-37.) Są to oczywiście tylko wybrane przykłady proroctw mesjańskich z Pism Hebrajskich, proroctw zastosowanych do Jezusa przez samych natchnionych pisarzy biblijnych. Ale nawet i te wystarczą, by w przekonaniu ludzi uznających całą Biblię za Słowo Boże utożsamić Jezusa Chrystusa z oczekiwanym Mesjaszem. Możemy być wdzięczni Jehowie za to, że w Piśmie świętym zawarte są takie informacje.

22. Dlaczego można powiedzieć, że proroctwa Biblii w dalszym ciągu są niezawodne?

²² Proroctwa zapisane przez Ozeasza, Daniela i innych proroków Bożych okazały się prawdą. Z pewnością możemy więc także polegać na proroctwach wypowiedzianych przez samego Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. Wskazując na nasze czasy i na ostatnie pokolenie tego systemu rzeczy, Chrystus przepowiedział między innymi wzmagające się wojny, klęski głodu i trzęsienia ziemi. Wszystko to dzieje się obecnie, dowodząc, iż rzeczywiście Chrystus jest teraz obecny po raz wtóry, tym razem z władzą Królestwa. (Ewangelia według Mateusza, rozdział 24) Widzimy również, że panują dziś warunki przepowiedziane przez apostoła Pawła jako pewny znak „dni ostatecznych”. (2 Tym. 3:1-5) Zatem te proroctwa Pisma Świętego, potwierdzone przez dzisiejsze wydarzenia, mogą być uważane za tak samo niezawodne, jak tamte, które spełniły się w przeszłości. Biblia więc nie zawiodła. Zaspokaja tak teraz pilną potrzebę wiarogodnych informacji co do przyszłości. Odkrywa, co Bóg zamierzył na dni obecne, i daje nam wgląd w cudowne wydarzenia leżące przed nami, wyliczając błogosławieństwa, jakimi Jehowa miłościwie postanowił obdarzyć ludzkość.

23. (a) Pod jakimi więc względami Pismo święte zaspokaja potrzeby duchowe? (b) Z jakich dobrodziejstw może w tym nieszczęśliwym świecie korzystać człowiek, który wierzy Słowu Bożemu?

²³ Rzeczywiście więc Pismo święte zaspokaja potrzeby duchowe. Jest to zgotowany przez Boga przewodnik w sprawach wielbienia. Dostarcza także wskazówek co do właściwego trybu życia. Ponadto czyni zadość potrzebie niezawodnego proroctwa. Jehowa tak samo jak się okazał Opiekunem zaspokajającym potrzeby materialne — na przykład co do wyżywienia, dachu nad głową i odzienia — tak też wsławił się jako wielki Bóg, który nas zaopatruje w cenne i po prostu niezbędne wartości duchowe. Wszyscy miłujący Boga naprawdę mają powód do wdzięczności za Jego niewysłowioną dobroć, która się przejawiła w dostarczeniu ludzkości Pisma świętego. Jeżeli wierzysz Słowu Bożemu, możesz i ty skorzystać z radości, jaką daje opowiadanie innym o zamierzeniach Jehowy. Znajdziesz w tym szczęście, ponieważ w świecie pełnym kłopotów i trosk będziesz ogłaszał ‚chwalebną dobrą nowinę Szczęśliwego Boga’. (1 Tym. 1:11, NW) Aby jednak osiągnąć usposobienie radosne, być może trzeba ci będzie przezwyciężyć pewne osobiste problemy. Ale to także ci się uda, gdy dasz się pokierować Pismu świętemu i z niego czerpać będziesz pociechę.

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 3]

Kozioł atakuje barana i łamie mu oba rogi