Zjednoczeni w oddawaniu czci Bogu pod kierunkiem naszego Pasterza i Króla
„To rzekł Pan Wszechwładny, Jehowa: ‛Oto wybieram synów Izraela (...) i jeden król w końcu będzie królował nad nimi wszystkimi’” (Ezech. 37:21, 22).
1, 2. (a) Co symbolizowały dwie laski z Księgi Ezechiela 37:16? (b) Co się stało z tymi dwiema „laskami”?
MÓWIMY o jedności dzięki Królestwu. Temat ten znajduje dobre oparcie również w drugiej części rozdziału 37 proroctwa Ezechiela. W wersecie 16 czytamy tam, że Jehowa kazał Ezechielowi wziąć dwie laski. Na jednej miał napisać: „Za Judę i za synów Izraela, jego współuczestników”. A na drugiej: „Za Józefa, laskę Efraima, i cały dom Izraela, jego współuczestników”. Co przedstawiały te laski?
2 Wyobrażały one dwie części królestwa Izraela, które się rozpadło na Judę od południa i Efraima na północy. Każda z nich w swoim czasie dostała się do niewoli — królestwo północne w roku 740 p.n.e., a południowe w roku 607. Jednakże w 537 roku p.n.e. pewien ostatek ze wszystkich 12 szczepów Izraela powrócił do Jeruzalem, aby tam wznowić zjednoczone oddawanie czci Jehowie. Jak to ukazano w proroctwie Ezechiela?
3. Co musi się zaznaczyć wśród odrodzonego ludu Bożego w myśl unaocznienia z Ezechiela 37:19?
3 Posłuchajmy słów Jehowy skierowanych do Ezechiela, a zapisanych w wersecie 19:
„Powiedz im: ‛To mówi Pan Wszechwładny, Jehowa: „Oto biorę laskę Józefa, która jest w ręce Efraima, i plemiona Izraela, jego współuczestników; chcę ich położyć na niej, to znaczy na lasce Judy, i uczynię ich rzeczywiście jedną laską, i muszą się stać jednym w mojej ręce”’”.
Tak, pośród odrodzonego ludu Jehowy musi panować jedność.
ZJEDNOCZENI W WIELBIENIU
4. Jak spełniło się proroctwo Ezechiela 37:21 (a) w roku 537 p.n.e.? (b) w dzisiejszych czasach?
4 Lud Boży nie miał być dłużej podzielony między dwa państwa, rozdwojony w okazywaniu lojalności królestwu północnemu i południowemu, lecz miał rzeczywiście być „jednym narodem w krainie”. Ezechiel zgodnie z poleceniem Jehowy kieruje do Izraelitów następujące słowa pociechy:
„I powiedz im: ‛To rzekł Pan Wszechwładny, Jehowa: „Oto wybieram synów Izraela spośród narodów, do których się dostali; chcę ich zebrać zewsząd dokoła i osadzić na własnej glebie (...), i jeden król w końcu będzie królował nad nimi wszystkimi”’” (Ezech. 37:21, 22).
Podobnie jak spełniły się te słowa na zjednoczonym ostatku Izraela, gdy powrócił z niewoli w 537 roku p.n.e., tak odrodzony ostatek namaszczonych Świadków zaznał w czasach nowożytnych radości z zespolenia w rajskiej krainie duchowej pomyślności. (Zobacz także Ezechiela 36:33-36).
5. Jak lud Boży został oczyszczony ze skalania?
5 We właściwym czasie lud Boży został oczyszczony z całego duchowego splugawienia, jakie wynikło z winy szatańskiego ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, to jest „Babilonu Wielkiego” (Obj. 17:5; 18:2, 4). Uwolnienie go w dobie obecnej od doktryn i praktyk fałszywych religii jest większym spełnieniem proroctwa, które w małej skali odnosiło się do dawnego Izraela i jego odrodzenia po niewoli w literalnym Babilonie:
„Już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich ich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem” (Ezech. 37:23, Biblia Tysiąclecia).
6. (a) Dlaczego duchowy Izrael jest teraz w zażyłych stosunkach ze swoim Bogiem? (b) Jakiej jedności musimy strzec, zwłaszcza gdy ktoś odchodzi od prawdy?
6 Członkowie odnowionego ludu Jehowy odrzucili obrzydliwe bałwochwalstwo, niepożądaną naleciałość z nominalnego chrześcijaństwa i z pogaństwa. Już nie ubóstwiają stworzeń i nie hołdują zwyczajom religii świata, takim jak obchodzenie „świąt” uwłaczających Bogu. Oddawania czci nie dzielą pomiędzy trzy bóstwa zespolone w tajemniczej trójcy, lecz są jednym zwartym ludem, który wielbi jednego Boga, Jehowę. Jednogłośnie wysławiają najwyższego Władcę wszechświata, a to wytwarza między nimi więź nieznaną żadnej innej społeczności na ziemi! (Izaj. 52:8). Choćby nawet ktoś dawniej z nami związany pogwałcił swoje sumienie i odstąpił od prawdy, której całokształt objawił nam Jehowa, trwamy zdecydowanie przy organizacji Bożej i jej dziele, nie rezygnując z drogocennej zażyłości z naszym Bogiem (Prz. 3:32; Hebr. 10:22, 23).
UZNANIE NAD SOBĄ KRÓLA
7. Co prócz prawdziwego wielbienia miało zgodnie z obietnicą być czynnikiem jednoczącym lud Boży?
7 Kiedy starożytny Izrael powrócił do swojego „kraju”, prawdziwe wielbienie stało się dla niego ważnym czynnikiem jednoczącym. Ale królestwo nie zostało tam odbudowane. Dlaczego zatem w rozdziale 37 Ezechiela, w wersetach 22 i 24, Jehowa mówi o „królu” panującym nad tym narodem? W wierszach 24 i 25 czytamy:
„Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą” (BT).
8. (a) Dlaczego wersety te muszą się odnosić do Izraela duchowego? (b) Jak daje się ustalić czas ich spełnienia?
8 Ta część proroctwa nie spełniła się nigdy na Izraelu cielesnym i też nie doczeka się takiego spełnienia. Dlatego musi dotyczyć Izraela duchowego. Ale w jakim okresie? A kiedy pojawił się król „odpowiednio uprawniony”, aby znowu zająć tron Dawida? Zdarzyło się to przy końcu „czasów wyznaczonych narodom”, w stosunkowo niedawnym roku 1914. Kiedy upłynęły Czasy Pogan, „królestwo świata stało się królestwem naszego Pana”, Jehowy, który „będzie królował na wieki, na zawsze”, oraz „Jego Chrystusa”, którego zobrazował Dawid (Ezech. 21:26, 27 [21:31, 32, Nowy Przekład]; Łuk. 21:24; Obj. 11:15).
9. Jakie dwa realia służą dzisiaj naszej jedności?
9 A zatem i my, dzisiejsi Świadkowie Jehowy, zawdzięczamy swą jedność nie tylko prawdziwemu wielbieniu, choć jest ono bardzo ważnym czynnikiem. Zespala nas też gromadzenie się pod opieką wspólnego „władcy”, naszego już panującego Króla! Zarówno oddawanie czci Bogu, jak i Królestwo, mają dla nas realne znaczenie. Jedno i drugie służy naszemu zjednoczeniu w ogólnoświatowym braterstwie.
10. (a) Jak odnosimy się do naszego Pasterza i Króla? (b) Jak stosujemy się do praw Jehowy?
10 Jakże mocno miłujemy naszego Króla! Jest on dla nas wszystkich „jednym pasterzem” — życzliwym przewodnikiem, który nas prowadzi do wód życia wiecznego. Zna każdego z nas po imieniu i troskliwie nas woła, byśmy za nim podążali na bujne pastwiska duchowe. Lecz na podobieństwo owiec w stadzie, musimy trzymać się razem, ‛żyjąc według praw’ Jehowy. Musimy stronić od następujących trzech elementów organizacji Szatana — od sprzedajnej polityki, zachłannego komercjalizmu i bałwochwalczej religii. W jedności przypominającej tę, która łączyła Jezusa z jego pierwszymi uczniami, wykazujemy, że ‛nie należymy do świata’. A to obejmuje również unikanie niemoralności tego świata (Jana 17:14, 16, 20, 21; 18:36). Nie może być wśród nas żadnych podziałów, gdy ‛zachowujemy przykazania Jehowy i je wypełniamy’.
11. Jak nasza droga życia kontrastuje z tym, co robią religianci tego świata?
11 Nasza droga życia daleko odbiega od kursu obranego przez religiantów w tym świecie. Tam zazwyczaj wszystko uchodzi. Godzą się z dzisiejszym pobłażliwym społeczeństwem i tolerują jego zgniliznę moralną. Często też mają odrębne mierniki dla różnych części ziemi. Na przykład w krajach zamożnych trzymają się mniej lub bardziej modelu małżeństwa monogamicznego; w innych rejonach przyjmują w swoje szeregi ludzi mających wiele żon i wcale nie rezygnujących z tego zwyczaju. (Porównaj z tym Ewangelię według Mateusza 19:4-6; List 1 do Tymoteusza 3:2, 12). My jednak, zjednoczeni pod kierunkiem Chrystusa, naszego Pasterza i Króla, trzymamy się nakazów i zasad biblijnych w każdej stronie świata. A gdy narody ruszają do wojny, odmawiamy zabijania naszych braci innej narodowości, bo w proroctwie Izajasza powiedziano o nas, że nawet ‛nie będziemy się już szkolić do wojny’ (Izaj. 2:3, 4).
12. Czym sami potwierdzamy, że jesteśmy w jedności, „jak trzoda w zagrodzie”?
12 Jedność ostatka Izraelitów duchowych została też pięknie przedstawiona w Księdze Micheasza 2:12, gdzie Jehowa mówi: „Doprowadzę ich do jedności, jak trzodę w zagrodzie, jak stado spędzone pośrodku swego pastwiska; będzie gwarno od ludzi”. Coś takiego obserwujemy na zgromadzeniach ludu Jehowy: Tysiące uczestników przysłuchuje się uważnie, spokojnie, skwapliwie łowiąc każde słowo, jak gdyby paśli się pod okiem Jehowy oraz Pasterza i Króla, którego On powołał. Biali, Murzyni, Azjaci — namaszczony ostatek i „drugie owce” — wszyscy w tym stadzie zachowują jedność. Nasze zjazdy, zgromadzenia, zebrania zborowe, niezbicie świadczą o tym, że na całym świecie jedność dzięki Królestwu jest dzisiaj rzeczywistością!
13. Dlaczego w trzodzie jest „gwarno od ludzi”?
13 A jak przedstawia się sprawa ze słowami Micheasza: „Będzie gwarno od ludzi”? Co obserwujemy przed i po naszych zebraniach oraz większych zgromadzeniach? Oczywiście rozgwar miłych spotkań, gdy w ożywionych rozmowach dzielimy się radościami płynącymi z naszej chrześcijańskiej jedności i rozprawiamy o naszej służbie dla Boga. Natomiast w ogólnoświatowym zborze jest „gwarno” również z tego punktu widzenia, że ciągle się rozrasta; w miarę powstawania nowych zborów zgodna pieśń wychwalania Jehowy rozbrzmiewa po całej ziemi z coraz większą siłą (Ps. 96:1-3).
14. Podaj przykłady na to, że świat dostrzega naszą jedność.
14 Nasza uszczęśliwiająca spójnia, przypominająca jedność stada w zagrodzie, nie uchodzi uwagi świata. Na przykład w roku 1983, podczas zgromadzenia okręgowego Świadków Jehowy pod hasłem: „Jedność dzięki Królestwu”, policja z Taegu w Korei przysłała pierwszego dnia na salę zebrań 30 funkcjonariuszy. Po stwierdzeniu wzorowego porządku i zaobserwowaniu, jak Świadkowie kierują ruchem również na zewnątrz, wydelegowano na pozostałe trzy dni tylko dwóch przedstawicieli. W miejscowości Taejon kierownik hali nadmienił: „Wy chyba macie natchnienie prosto z nieba — tu dzieją się cuda”. Oczywiście przesadzał, ale jednak trafił w sedno. W Rangunie, stolicy Birmy, członek zarządu tak zwanej Sali Ghandiego wypowiedział się w ten sposób: „Gdyby na całym świecie byli tylko tacy ludzie jak wy, nie byłoby na nim żadnych problemów”.
„PRZYMIERZE POKOJU” ZAWARTE Z JEHOWĄ
15. Jaki upragniony pokój jest opisany w Ezechiela 37:26?
15 Wśród tych, których prowadzi na pastwisko nasz Pasterz i Król, Chrystus Jezus, panuje prawdziwy pokój. Taki pokój idzie w parze z jednością, która dzięki Królestwu znajduje dziś realne odbicie wśród Świadków Jehowy na całej ziemi. Jehowa opisuje to bardzo pięknymi słowami podanymi w Księdze Ezechiela 37:26:
„I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe” (BT).
Chodzi tu o pokój z Bogiem — pokój, który może trwać wiecznie dzięki miłościwej ofierze, jaką nasz Pasterz i Król złożył, gdy był na ziemi!
16. Co doprowadziło do pomnożenia „owiec”?
16 Duchowy Izrael rozmnożył się teraz do pełnej liczby 144 000, a wielka rzesza „drugich owiec” przyłącza się do niego celem pełnienia służby w świątyni Jehowy. Nie ma końca pomnażaniu tych „owiec” — już liczą się na miliony! W jedności obejmującej cały glob ziemski głosiciele Królestwa chodzą od domu do domu. To publiczne wielbienie Boga jest celowe i ma dla nas realne znaczenie, gdyż dzięki niemu okazujemy się jedynym ludem na świecie zainteresowanym przysparzaniem czci imieniu Jehowy i obwieszczaniem Jego pokojowego Królestwa. Jakże się cieszymy, że Bóg zawarł ze swoim ludem przymierze pokoju!
17. (a) Jaką zachętę daje Jehowa w proroctwie Ezechiela 37:27, 28? (b) Skąd wiemy, że serdeczna troska Jehowy nie ogranicza się do Izraela duchowego?
17 W rozdziale 37 Księgi Ezechiela, a wersetach 27 i 28, czytamy końcowe słowa zachęty, jakiej Jehowa udziela swej zjednoczonej trzodzie:
„I okaże się, że faktycznie jest nad nimi mój przybytek, i z pewnością stanę się ich Bogiem, a oni staną się moim ludem. I narody będą zmuszone poznać, że ja Jehowa, uświęcam Izraela, gdy moje sanktuarium stanie wśród nich, aż po czas niezmierzony”.
Jakaż to radość, że ochrona Jehowy rozciągnęła się nad Jego ludem niby namiot! A ponadto swej troski płynącej z miłości nie ograniczył do duchowego Izraela, bo również w odniesieniu do „wielkiej rzeszy” czytamy, że „zasiadający na tronie rozpostrze nad nimi swój namiot”. Już nigdy nie porazi ich żar gniewu Jehowy (Obj. 7:9-17).
18. (a) Jak Jehowa ‛uświęca Izraela’? (b) Dlaczego również „wielka rzesza” może uchodzić za sprawiedliwą przed Bogiem?
18 Bardzo nas też cieszy, że Jehowa przebywa u Izraela duchowego, umieściwszy pośród niego swoje sanktuarium „po czas niezmierzony”! Ale jak święty jest ośrodek Jego wielbienia, tak też wszyscy ci, którzy tam napływają, aby Go czcić, muszą być święci, oczyszczeni, wydzieleni do służby dla swego Boga. O chrześcijanach namaszczonych duchem powiedziano, że zostali „obmyci, (...) uświęceni, (...), uznani za sprawiedliwych w imię naszego Pana Jezusa Chrystusa i duchem naszego Boga” (1 Kor. 6:11). A jak wskazuje już wspomniany tekst z Księgi Objawienia 7:9-17, „wielka rzesza” ożywiona nadzieją ziemską także ‛wyprała swe szaty i wybieliła je we krwi Baranka’, aby ‛dniem i nocą pełnić dla Boga świętą służbę w Jego świątyni’. Jakże ogromne świadectwo jest rezultatem tej zgodnej służby na całej ziemi!
19. (a) Do czego narody zostaną zmuszone w myśl słów zapisanych w Ezechiela 38:23? (b) Na co musimy przez cały ten czas być zdecydowani?
19 Mimo wszystko nam kroczącym naprzód w jedności dzięki Królestwu największą radość sprawi nadejście dnia oddania sprawiedliwości Jehowie. Jego chwalebne imię będzie wtedy uświęcone — oczyszczone ze wszystkich złośliwych zarzutów, którymi je zasypano. Narody będą zmuszone oglądać na własne oczy wyzwolenie ludu noszącego imię Jehowy. Ale jeszcze ważniejsze jest to, co o nich oświadczył sam nasz Pan Wszechwładny: „Będą zmuszone poznać, że ja jestem Jehowa” (Ezech. 38:23). Trzymajmy się mocno naszej jedności osiągniętej dzięki Królestwu, która jest teraz rzeczywistością, aż chwalebne imię Jehowy będzie naprawdę uświęcone w całym wszechświecie!
Jak spełniły się następujące szczegóły z Księgi Ezechiela 37:15-28?
● Lud Jehowy staje się „jedną laską”.
● Powołanie ‛jednego króla i pasterza’.
● Bóg zawiera ze swoim ludem „przymierze pokoju”.
● Bóg rozciąga przybytek „nad nimi”.
[Ilustracja na stronie 21]
„Przymierze pokoju” między Jehową a Jego zjednoczonym ludem obowiązuje już teraz i zapewni pomyślność także na przyszłej ziemi