Zorganizowani do służenia Jehowie

„Po to zostawiłem cię na Krecie, abyś tam wszystko zorganizował” (Tyt. 1:5, Biblia jerozolimska).

 1. Co powiedział pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych na temat różnic w zakresie uczuć religijnych?

W PRYWATNYM liście z 20 października 1792 roku pierwszy prezydent Stanów Zjednoczonych, Jerzy Waszyngton, napisał: „Ze wszystkich uprzedzeń istniejących pomiędzy ludźmi chyba najbardziej przykre i zarazem trudne do usunięcia, ale też najbardziej naganne są te, które wynikają z różnic w uczuciach religijnych. Ożywiała mnie nadzieja, że oświecone i liberalne metody postępowania charakterystyczne dla bieżącego stulecia przynajmniej tak dalece pogodzą chrześcijan wszystkich wyznań, że już nigdy ich spory nie zaostrzą się do tego stopnia, aby zakłócić spokój w społeczeństwie”.

 2. Jak niektórzy reagują na mnogość wyznań religijnych?

² Podobnie i dzisiaj wielu ludzi zraża istnienie mnóstwa organizacji religijnych i dlatego nie chcą należeć do żadnej z nich. Inni wprawdzie chodzą do jakiegoś kościoła, wolą jednak mówić o swej „osobistej więzi z Bogiem”. Jak zatem przedstawia się ta sprawa? Czy Bóg zajmuje się tylko poszczególnymi osobami? Na co wskazuje Biblia?

CZY BÓG SIĘ O NAS TROSZCZY?

 3. Jak na podstawie Pisma Świętego odpowiedziałbyś na pytanie, czy Bóg się zajmuje nami jako poszczególnymi jednostkami?

³ Z Pisma Świętego wynika, że Jehowa rzeczywiście interesuje się każdą jednostką. Na przykład jeśli chodzi o stosunki międzyludzkie, to w Słowie Bożym czytamy: „Kto się naśmiewa z ubogiego, urąga jego Stworzycielowi”. „Kto gnębi nędzarza, lży jego Stwórcę; lecz czci go [to jest Boga Jehowę] ten, kto lituje się nad biednym” (Prz. 17:5; 14:31, Biblia warszawska). Istotnie, „Bóg (...) tak bardzo umiłował świat [ludzki], że dał swego Syna jednorodzonego, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, lecz miał życie wieczne” (Jana 3:16, 36). Ponadto apostoł Piotr powiedział: „Niezawodnie dostrzegam, że Bóg nie jest stronniczy, lecz w każdym narodzie człowiek, który się Go boi i czyni sprawiedliwość, jest Mu przyjemny” (Dzieje 10:34, 35). Jehowa troszczy się więc o każdego, a ci, którzy się Go boją i postępują sprawiedliwie, zjednują sobie Jego uznanie.

 4. Nad jakimi kwestiami powinniśmy się zastanowić?

⁴ Poza tym w Biblii oświadczono: „Jehowa zna tych, którzy należą do Niego” (2 Tym. 2:19). Ale czy to znaczy, że Bóg mile widzi jednostki rozproszone po licznych organizacjach religijnych świata? A może należałoby się spodziewać, że ludzie ci połączą się ze sobą, że się zorganizują, aby służyć Jehowie?

JEHOWA BOGIEM ORGANIZACJI

 5. W jakim stosunku do Jehowy pozostają święci aniołowie?

⁵ Natchnione Słowo Boże daje nam pewien wgląd w Jego sposób postępowania. Weźmy na przykład pod uwagę niewidzialne niebiosa. Czy panuje tam chaos? Ależ nie! Miriady stworzeń duchowych nie działają każde po swojemu, niezależnie od Jehowy. Czytamy przecież: „Błogosławcie Jehowę, aniołowie Jego potężni mocą, spełniający słowo Jego, wysłuchawszy brzmienia Jego słowa. Błogosławcie Jehowę, wszystkie zastępy Jego, słudzy Jego, wykonujący Jego wolę” (Ps. 103:20, 21). Widać stąd wyraźnie, że święci aniołowie są dobrze zorganizowani do służenia Jehowie.

 6. Czym była rodzina Noego zaraz po potopie?

⁶ A co można powiedzieć o ludziach? Otóż potop z czasów Noego usunął wszelkie przedpotopowe organizacje, jakie mogły istnieć na ziemi — z wyjątkiem jednej. Noe z siedmioma innymi osobami, które przeżyły potop, wyszli z arki jako organizacja rodzinna. Za sprawę największej wagi uznali wtedy zjednoczone oddawanie czci Bogu, czytamy bowiem: „Noe zabrał się do budowy ołtarza dla Jehowy; brał niektóre ze wszystkich czystych zwierząt i ze wszystkich czystych stworzeń latających, i składał na ołtarzu ofiary całopalne”. W sensie religijnym ocaleni z potopu nie poszli od razu każdy w swoją stronę, ale zgromadzili się z okazji tak doniosłego wydarzenia, którego punktem kulminacyjnym było udzielenie przez Boga błogosławieństwa i pouczeń oraz zawarcie z nimi przymierza (Rodz. 8:18 do 9:17). Tak więc zaraz po potopie rodzina Noego stanowiła organizację, która służyła Jehowie.

 7. Czego na temat organizacji dowiadujemy się z Księgi Wyjścia?

⁷ Potomków Abrahama Jehowa szczególnie wyróżnił i nikt nie może rozsądnym argumentem zaprzeczyć temu, że w końcu stali się organizacją narodową. Już z samej Księgi Wyjścia widać wyraźnie, jak zostali wyswobodzeni z niewoli egipskiej i zorganizowani w sposób teokratyczny! W Księdze tej Jehowa jest po prostu Bogiem organizacji teokratycznej. Dopóki Izraelici byli posłuszni Prawu Bożemu, oddawali Mu cześć, stanowiąc sprawną organizację, co im zapewniało radość i poczucie bezpieczeństwa. Nie ulega wątpliwości, że byli zorganizowani do służenia Jehowie.a

 8. Co świadczy o dobrym zorganizowaniu służby w ziemskiej świątyni Jehowy?

⁸ Dowodem istnienia dobrej organizacji była służba pełniona w ziemskim sanktuarium Jehowy. Czytamy na przykład o Lewitach: „Dawid zorganizował ich w oddziały stosownie do synów Lewiego: Gerszona, Kohata i Merariego”. Podobnie powołał „oddziały synów Aarona”. Z pomocą Sadoka i Achimelecha „Dawid zorganizował ich według obowiązków wyznaczonych im w służbie (...). Zorganizował ich przez losowanie”. O późniejszych czasach napisano: „Jehojada ustanowił zarząd świątyni Pana złożony z kapłanów i Lewitów, których Dawid przydzielił do świątyni Pańskiej celem składania ofiar całopalnych Panu, jak napisano w zakonie Mojżeszowym, wśród wesela i śpiewów według postanowień Dawida” (1 Kron. 23:2-6; 24:1-6, Revised Standard Version; 2 Kron. 23:18, Bw). Grupy kapłanów i Lewitów były więc zorganizowane do służenia dla Jehowy.

JAK SIĘ PRZEDSTAWIA TA SPRAWA W CHRYSTIANIZMIE

 9. Co dowodzi, że Jezus Chrystus zorganizował swoich naśladowców do pełnienia służby na rzecz Jehowy?

⁹ Kiedy na ziemi był Jezus Chrystus, nie mówił wszystkim, którzy w niego uwierzyli, aby każdy chodził własną drogą, koncentrując się tylko na „osobistej więzi z Bogiem”. Przeciwnie, uczniowie skupili się wokół Jezusa i spośród nich wybrał potem 12 mężczyzn na apostołów. Wyboru tego dokonał po całonocnej modlitwie, a zatem z pomocą i aprobatą Jehowy (Łuk. 6:12-16). Świadczy to o istnieniu organizacji, która miała za sobą poparcie Boga. Ponadto Jezus zebrał swoich naśladowców w dobrze wyszkoloną grupę głosicieli Królestwa. Na przykład dał potrzebne instrukcje 70 uczniom, których rozesłał w sposób zorganizowany (Łuk. 10:1-24).

10. Jak Pismo Święte ukazuje, że pierwsi naśladowcy Jezusa byli dobrze zorganizowani?

¹⁰ Chrześcijańskie Pisma Greckie wyraźnie potwierdzają, że pierwsi naśladowcy Jezusa byli dobrze zorganizowani. Nie poprzestawali na osobistym czytaniu Biblii. Założono zbory i spotykano się regularnie na studium Słowa Bożego. Zbory te nie były niezależnymi, autonomicznymi jednostkami, lecz współpracowały ze sobą w duchu miłości. Na przykład przesyłały sobie wzajemnie serdeczne pozdrowienia, a zorganizowane grupy w Macedonii ‛usilnym naleganiem dopraszały się łaski’, aby móc zaspokajać potrzeby „świętych” z innych okolic (1 Kor. 16:19, 20; 2 Kor. 8:1-7, Bw; Kol. 4:14-16). Pierwsze zbory chrześcijańskie współdziałały ze sobą pod przewodnictwem ciała kierowniczego, złożonego z apostołów i starszych w Jeruzalem (Dzieje 15:1 do 16:5).

11. Dlaczego należało się spodziewać, że „zbór Boży” będzie dobrze zorganizowany?

¹¹ Apostoł Paweł przyczynił się do założenia wielu dobrze zorganizowanych zborów, które powstały dzięki temu, że Bóg błogosławił dziełu głoszenia. Co więcej, Paweł zaznaczył, że Jehowa „nie jest Bogiem nieporządku, lecz pokoju”. Apostoł wykazał też, że zgodnie ze swym upodobaniem „Bóg zorganizował ciało” złożone z namaszczonych naśladowców Jezusa Chrystusa. Stąd należy oczekiwać, iż „zbór Boży” będzie dobrze zorganizowany i będzie funkcjonować w atmosferze pokoju i harmonii (1 Kor. 14:33; 12:24, The Riverside New Testament; 1 Tym. 3:5).

12, 13. (a) Co napisano o zborach zorganizowanych przez apostołów Jezusa? (b) Kto wśród Świadków Jehowy zajmuje się sprawami zborowymi, zgodnie ze wzorem stworzonym w I wieku n.e.?

¹² Na temat organizacji naśladowców Jezusa historyk J.L. von Mosheim napisał: „Jeżeli (...), w co żaden chrześcijanin nie wątpi, apostołowie Jezusa Chrystusa prowadzili swą działalność pod kierownictwem Bożym i z Jego polecenia, wówczas tę formę pierwotnych kościołów, przejętą od kościoła w Jeruzalem, utworzonego i zorganizowanego przez samych apostołów, trzeba uważać za Boską” (Institutes of Ecclesiastical History, Ancient and Modern [Instytucje w dziejach Kościoła, dawne i współczesne], tom 1, s. 67, 68).

¹³ Świadkowie Jehowy są przekonani, że istniejące w I wieku zbory uczniów Jezusa były zorganizowane według woli Bożej. Toteż zgodnie z tym wzorem wśród Świadków Jehowy doby obecnej duch święty ustanawia nadzorców i sług pomocniczych, żeby się troszczyli o sprawy zborowe (Dzieje 20:28; Filip. 1:1).

14. (a) Jak nadzorowano zbory chrześcijańskie w I wieku? (b) Dlaczego apostoł Paweł pozostawił Tytusa na Krecie?

¹⁴ W pierwszym stuleciu apostołowie i starsi w Jeruzalem mieli ogólną pieczę nad zborami, chociaż pewni mężczyźni sprawowali nadzór w poszczególnych terenach i nawet mogli innym udzielać pełnomocnictw (Dzieje 14:21-23; 15:1, 2). Słusznie więc apostoł Paweł wyznaczył chrześcijańskiego nadzorcę Tytusa, aby załatwił pewne sprawy na śródziemnomorskiej wyspie Krecie. Paweł napisał w związku z tym do Tytusa: „Po to zostawiłem cię na Krecie, abyś tam wszystko zorganizował i zamianował w każdym mieście starszych, jak ci nakazałem” (Tyt. 1:5, Bj). Możemy być całkowicie pewni, że wskazówki, które w tym liście otrzymał Tytus, pomogły mu należycie wywiązać się z zadania, dzięki czemu tamtejsi chrześcijanie byli dobrze zorganizowani do służenia Jehowie.

DLACZEGO DOBRE ZORGANIZOWANIE POTRZEBNE JEST W NASZYCH CZASACH?

15, 16. Z jakich tu wymienionych względów można mówić, że ktoś, kto się podoba Jehowie, nie może poprzestawać na utrzymywaniu „osobistej więzi z Bogiem” i przynależności do pierwszej lepszej organizacji religijnej?

¹⁵ Jak się już dowiedzieliśmy z Pisma Świętego, sprawna organizacja była cechą charakterystyczną sług Jehowy w dawnych czasach. Podobnie jest dzisiaj. Istnieją zresztą ważne powody, dla których nowożytni świadkowie na rzecz Jehowy powinni być dobrze zorganizowani.

¹⁶ Kto chce się podobać Jehowie, ten nie może myśleć, że wystarczy utrzymywać „osobistą więź z Bogiem” i należeć do pierwszej lepszej organizacji religijnej. Jehowa żąda prawdziwego wielbienia i wkrótce sprowadzi zagładę na Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej (Jana 4:24; Jak. 1:27; Obj. 18:1-8). Poza tym prawdziwi chrześcijanie muszą zachowywać jedność. Szczególnie dzisiaj muszą być zespoleni w jednej organizacji, aby w pełni wprowadzić w czyn radę apostoła Pawła: „Otóż nawołuję was, bracia, przez imię naszego Pana Jezusa Chrystusa, żebyście wszyscy mówili zgodnie i żeby nie było wśród was podziałów, ale żebyście — stosownie zjednoczeni — byli tego samego zdania i mieli ten sam tok myśli” (1 Kor. 1:10).

17. Jak słowa z Listu do Hebrajczyków 10:24, 25 dowodzą, że słudzy Boga Jehowy i Jezusa Chrystusa muszą być w jednej organizacji?

¹⁷ Ponadto prawdziwi chrześcijanie nie powinni zaniedbywać regularnego spotykania się na zebraniach. Jest to szczególnie ważne w naszych czasach, ponieważ zbliża się koniec obecnego systemu rzeczy (Hebr. 10:24, 25). Oczywiście chcąc się zastosować do tej natchnionej rady, wszyscy szczerzy słudzy Boga Jehowy i Jezusa Chrystusa muszą należeć do jednej organizacji.

18. (a) Jak słowa z Pierwszego Listu Jana 1:3 potwierdzają, że wszyscy namaszczeni chrześcijanie muszą należeć do jednej organizacji? (b) Kto się przyłączył do namaszczonych duchem naśladowców Jezusa w obecnym „czasie końca”? Do czego doprowadziła współpraca wszystkich Świadków Jehowy?

¹⁸ Pismo Święte wymaga od namaszczonych naśladowców Jezusa, żeby tworzyli zwartą wspólnotę. Apostoł Jan napisał w związku z tym: „Co widzieliśmy i słyszeliśmy, to i wam zwiastujemy, abyście i wy społeczność [współuczestnictwo, łączność] z nami mieli. A społeczność nasza jest społecznością z Ojcem i z Synem jego, Jezusem Chrystusem” (1 Jana 1:3, Bw; Dąbrowski; Kowalski). Gdyby każdy z namaszczonych duchem naśladowców Jezusa poprzestawał jedynie na „osobistej więzi z Bogiem” i nie przyłączył się do jednej, wspólnej organizacji, jak mógłby się cieszyć taką łącznością, taką solidarną społecznością? Wymaganie to może być spełnione jedynie pod warunkiem, że będą zorganizowani. W dzisiejszych czasach do zrodzonych z ducha naśladowców Jezusa przyłącza się jeszcze „wielka rzesza” tak zwanych „drugich owiec”. Zgodnie z podanym przez Jezusa opisem ludzi o usposobieniu owiec należy oczekiwać, że te „drugie owce” będą ściśle współpracować z jego namaszczonymi naśladowcami — do tego stopnia, iż utworzą z nimi „jedną trzodę”, podlegającą jemu jako „jednemu pasterzowi” (Obj. 7:9; Jana 10:16). I to właśnie można stwierdzić wśród sług Jehowy w obecnym „czasie końca” (Dan. 12:4). Świadkowie Jehowy są jedną obejmującą cały świat społecznością braterską, dobrze zorganizowaną do pełnienia służby Bożej. (Zobacz też 1 Piotra 2:17).

19. Dlaczego spełnienie nakazu głoszenia wymaga współdziałania w obrębie jednej organizacji kierowanej duchem świętym?

¹⁹ Spełnienie polecenia, żeby głosić i pozyskiwać uczniów, również wymaga współpracy w obrębie jednej, zespolonej organizacji (Mat. 28:19, 20; Dzieje 1:6-8). Gdyby każdy, kto się podaje za chrześcijanina, miał jedynie „osobistą więź z Bogiem” i był związany z którymkolwiek ugrupowaniem religijnym, jak dałoby się wykonać zadanie świadczenia? W rezultacie przecież niektórzy mówiliby „Szibbolet”, a inni „Sibbolet”! (Sędz. 12:4-6). Skąd słuchacze takich różnie brzmiących orędzi mieliby wiedzieć, w co wierzyć? Namaszczeni chrześcijanie muszą ‛usilnie starać się przestrzegać jedności ducha w zespalającej więzi pokoju’; dla nich powinien być tylko „jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; jeden Bóg i Ojciec wszystkich” (Efez. 4:1-6). Jeżeli ludzie mają usłyszeć to, co jest właściwe, szczerze uwierzyć w prawdziwego Boga i wzywać imienia Jehowy z nadzieją na zbawienie, to wszyscy prawdziwi chrześcijanie muszą działać zgodnie, obwieszczając jednolite orędzie. Ponadto musi istnieć jedna organizacja kierowana duchem świętym, wysyłająca tych wiernych głosicieli, aby rozgłaszali „dobrą nowinę” (Rzym. 10:1-15).

20. Jaka jedyna organizacja spełnia nakaz z Ewangelii według Mateusza 24:14? Co dowodzi, że Bóg błogosławi tej dobrze zorganizowanej działalności?

²⁰ Poza tym również z uwagi na proroctwo Jezusa o jego „obecności” i „zakończeniu systemu rzeczy” musi istnieć jedna zwarta organizacja, ‛głosząca tę dobrą nowinę o Królestwie po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, zanim nadejdzie koniec’ (Mat. 24:3, 14). Tylko Świadkowie Jehowy oznajmiają dziś dobrą nowinę o tym, że Królestwo na czele z Jezusem Chrystusem jako Królem już panuje w niebiosach od 1914 roku. Działa więcej niż 2 650 000 dobrze zorganizowanych głosicieli Królestwa, a dzięki błogosławieństwu Bożemu ich szeregi dalej szybko rosną (Izaj. 43:10-12; 60:22).

21. Co jeszcze będzie tematem naszych rozważań, jeśli chodzi o organizację Jehowy?

²¹ Jakimż zaszczytem jest należeć w obecnych krytycznych „dniach ostatnich” do rzesz ludzi tak dobrze zorganizowanych do służenia Jehowie! (2 Tym. 3:1). Wszyscy ci, którzy całym sercem są oddani Bogu, mają mocne biblijne uzasadnienie, aby nadal Mu lojalnie służyć z Jego zorganizowanym ludem. A jak się jeszcze przekonamy, istnieją słuszne podstawy do budowania bezpiecznej i szczęśliwej przyszłości z organizacją Jehowy.

[Przypis]

CO POWIESZ NA TO:

• W jakim stosunku do Jehowy pozostają święci aniołowie?

• Co dowodzi, że w starożytnym Izraelu istniała sprawna organizacja?

• Jak byś wykazał na podstawie Pisma Świętego, że pierwsi naśladowcy Jezusa Chrystusa byli dobrze zorganizowani?

• Dlaczego ogłaszanie orędzia Królestwa wymaga współpracy w obrębie jednej organizacji?

[Ilustracja na stronie 9]

Za czasów Dawida grupy kapłanów i Lewitów służyły Jehowie w sposób zorganizowany

[Ilustracja na stronie 10]

W I wieku ciało kierownicze udzielało wskazówek dobrze zorganizowanym zborom