„Drugie owce” a Wieczerza Pańska

„Jest on [Jezus] ofiarą przebłagania za nasze grzechy, chociaż nie tylko za nasze, lecz także całego świata” (1 Jana 2:2).

 1. Jak skuteczne okazało się ‛głoszenie dobrej nowiny o Królestwie’?

JEZUS zapowiedział: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14). Do tej pory żyją przedstawiciele pokolenia z roku 1914, którzy śmiało mogą potwierdzić, że Świadkowie Jehowy przez cały ten czas wiernie spełniają ów nakaz. W rezultacie setki tysięcy szczerych ludzi rozczarowanych niepowodzeniami tego świata pozytywnie zareagowało na dobrą nowinę. Oddali siebie Jehowie Bogu i stali się wiernymi poddanymi Jego Królestwa, a swoje oddanie poświadczyli chrztem w wodzie. W ciągu roku 1984 tę mądrą drogę obrało 179 421 osób. W gruncie rzeczy powiedziały one do ludu związanego z imieniem Bożym: „Chcemy iść z wami, bośmy słyszeli, że z wami jest Bóg” (Zach. 8:23).

 2. Jaki czynnik decydował o tym, kiedy Jezus mógł przystąpić do zgromadzania „drugich owiec”?

² Stale rosnąca „wielka rzesza” tych czcicieli wchodzi w skład grupy, którą Jezus nazwał swoimi „drugimi owcami” (Obj. 7:9, 15; Jana 10:16). Żywią one wspaniałą nadzieję życia wiecznego w Raju na ziemi (Ps. 37:29). Jezus zapowiedział, że jako pasterz zajmie się zgromadzaniem tych swoich wiernych naśladowców po uprzednim poświęceniu niepodzielnej uwagi zebraniu „małej trzódki” podobnych owcom ludzi, którym pośredniczy w zawarciu „nowego przymierza” (Łuk. 12:32; Hebr. 9:15). Mając w pamięci to zbieranie obu klas osób o usposobieniu owiec, aby z nich utworzyć „jedną trzodę”, z łatwością zrozumiemy, dlaczego apostoł Jan oświadczył, że Jezus Chrystus jest „ofiarą przebłagania za nasze grzechy, chociaż nie tylko za nasze, lecz także całego świata” (1 Jana 2:2).

ZMIANY W ZAPATRYWANIACH

 3, 4. (a) Jak u wielu zmienił się pogląd na obchodzenie Wieczerzy Pańskiej? (b) Co Paweł miał na myśli, gdy mówił: „Często bowiem jecie (...) i pijecie”?

³ Wielu świeżo przybyłych członków klasy „drugich owiec” brało dotąd udział w mszy lub przyjmowało komunię, przy czym częstotliwość i przebieg tych ceremonii zależały od wierzeń przyjętych w poszczególnych organizacjach religijnych, do których należeli. Teraz zrozumieli, że Wieczerzę Pańską powinno się obchodzić tylko raz w roku. A właściwie dlaczego? Otóż żydowską Paschę świętowano jeden raz do roku, a Jezus ustanowił Pamiątkę w tę samą noc paschalną, to jest 14 Nisan. Uczniom swym polecił wtedy: „Czyńcie to na moją pamiątkę”. Paweł dodaje: „Jak często bowiem jecie ten chleb i pijecie z tego kielicha, ogłaszacie śmierć Pana, aż przyjdzie” (1 Kor. 11:24-26). Jezus wyraźnie dał uczniom do zrozumienia, że powinni obchodzić kolejne rocznice jego śmierci w dniu Paschy, która się powtarza raz do roku. Dlatego w okresie istnienia zboru chrześcijańskiego faktycznie była obchodzona „często”. W samej rzeczy Pamiątka powtarza się po raz 1952.

⁴ Klasa „drugich owiec” zrozumiała jeszcze inną ważną różnicę w zapatrywaniach. Zamiast spożywać chleb i wino, jak to przedtem czyniło wiele takich osób, bo tak się przyjęło w niektórych kościołach, uznały za konieczne ‛na nowo się przysposobić’, tym razem do roli obserwatorów. Dlaczego taka rola jest dla nich odpowiednia i czy mamy biblijne podstawy do stanowiska dopuszczającego istnienie obserwatorów na równi z bezpośrednimi uczestnikami Wieczerzy? (2 Kor. 13:11; 2 Tym. 3:16, 17).

 5. (a) Opisz podstawowe kroki wymagane od osoby, która chce odnieść pożytek z ofiary Jezusa. (b) Dlaczego do 144 000 naśladowców Chrystusa Jezusa Bóg odnosi się w sposób szczególny?

⁵ Każdy, kto chce odnieść korzyść z „ofiary przebłagania” złożonej przez Chrystusa Jezusa, musi poczynić pewne kroki — bez względu na to, czy ożywia go nadzieja pójścia do nieba, czy spodziewa się żyć w ziemskim Raju. Podstawowe znaczenie mają przy tym następujące kroki: 1) nabycie dokładnej wiedzy ze Słowa Bożego (Rzym. 10:13-15); 2) okazanie wiary (Hebr. 11:6); 3) przejawianie skruchy (Mat. 4:17); 4) nawrócenie się (Dzieje 3:19); 5) oddanie siebie Bogu (Łuk. 9:23); 6) chrzest (Mat. 28:19). Dopiero po przejściu tych etapów ktoś może liczyć na to, że Bóg potraktuje go w sposób szczególny i wybierze do grona 144 000, czyli do „małej trzódki”. W jakim celu? Po to, żeby został duchowym synem Bożym z perspektywą powołania na kapłana i króla u boku Chrystusa Jezusa (Obj. 20:4, 6). Obecnie żyje tu zaledwie ostatek, czyli resztka takich duchowych synów, i tylko oni słusznie spożywają symbole Wieczerzy. Tym więc tłumaczy się okoliczność, że ogromna większość Świadków Jehowy jest obserwatorami, a nie uczestnikami.

PASCHA A UROCZYSTOŚĆ PAMIĄTKI

 6. Dlaczego niektórzy wysuwają twierdzenie, że „drugie owce” powinny spożywać symbole Wieczerzy? Jakie to nasuwa pytanie?

⁶ Pojawiały się sugestie, że wielka liczebnie i stale rosnąca klasa „drugich owiec” powinna mieć udział w spożywaniu emblematów. Oparto je na rozumowaniu, że skoro ‛zakon ma cień przyszłych dóbr’ i skoro według jednego z wymagań tegoż Prawa Paschę mieli obchodzić zarówno Izraelici, jak też obrzezani cudzoziemscy przybysze, to w takim razie obie grupy ludzi o usposobieniu owiec, wchodzące w skład „jednej trzody” i podlegające „jednemu pasterzowi”, obowiązane są uczestniczyć w symbolach Pamiątki (Hebr. 10:1, Biblia gdańska; Jana 10:16; Liczb 9:14). W związku z tym zachodzi ważne pytanie: Czy Pascha była pierwowzorem Pamiątki?

 7. Pod jakimi względami Pascha była „cieniem przyszłych dóbr”?

⁷ Prawdą jest, że pewne szczegóły Paschy obchodzonej w Egipcie niewątpliwie spełniły się na Jezusie. Paweł na przykład przyrównuje go do baranka paschalnego, pisząc: „Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha” (1 Kor. 5:7, Biblia Tysiąclecia). Pokropienie krwią baranka paschalnego odrzwi i nadproży zapewniało ratunek pierworodnemu w domu każdego Izraelity. Podobnie dzięki pokropieniu krwią Chrystusa „zbór pierworodnych zapisanych w niebiosach” dostępuje wyzwolenia, czyli „uwolnienia za okup” (Hebr. 12:23, 24; Efez. 1:3, 7). Prócz tego nie wolno było złamać żadnej kości baranka paschalnego i to także spełniło się na Chrystusie Jezusie (Wyjścia 12:46; Ps. 34:21, BT; Jana 19:36). Toteż słusznie można powiedzieć, że Pascha pod pewnymi względami była jednym z wielu szczegółów Prawa stanowiącego „cień przyszłych dóbr”. Wszystkie te szczegóły wskazywały z góry na Chrystusa Jezusa, „Baranka Bożego” (Jana 1:29).

 8-10. (a) Jaka ważna okoliczność dotycząca krwi różni Paschę od Pamiątki? (b) W jaki sposób przymierza związane z tą uroczystością uwypuklają inną różnicę? (c) Do jakiego wniosku to prowadzi?

⁸ Niemniej jednak Pascha nie była ściśle pierwowzorem Wieczerzy Pańskiej. Dlaczego? Kiedy w Egipcie wprowadzono Paschę, jedzono mięso pieczonego baranka paschalnego, ale nie spożywano nic z jego krwi. Kiedy natomiast Jezus ustanowił Pamiątkę swej śmierci, specjalnie pouczył obecnych, aby jedli jego ciało i pili jego krew, przedstawione symbolicznie przez chleb i wino (Wyjścia 12:7, 8; Mat. 26:27, 28). Pod tym bardzo ważnym względem, to znaczy co do krwi, Pascha nie była prototypem Wieczerzy Pańskiej.

⁹ Istnieje jeszcze inna okoliczność, której nie należy przeoczyć. Jezus w rozmowie z uczniami poruszył dwa pokrewne przymierza: „nowe przymierze” oraz „przymierze co do królestwa” (Łuk. 22:20, 28-30). Oba dotyczą uczestników, którzy mają zostać kapłanami i królami u boku Chrystusa Jezusa. Tymczasem w Izraelu żaden cudzoziemski przybysz, choćby obrzezany, nigdy nie mógł zostać kapłanem ani królem. Zatem i w tej dziedzinie widoczna jest różnica między świętem Paschy w Izraelu, a Wieczerzą Pańską.

¹⁰ Do jakiego wniosku nas to prowadzi? Sam fakt, że obrzezany cudzoziemski osiedleniec jadł przaśny chleb, gorzkie zioła i baranka paschalnego, bynajmniej nie dowodzi, iż ci z grona dzisiejszych „drugich owiec”, którzy są obecni na Pamiątce, powinni uczestniczyć w spożywaniu chleba i wina.

ZNACZENIE OBECNOŚCI NA PAMIĄTCE

11. Z jakich ważkich powodów „drugie owce” powinny być obecne na Pamiątce?

¹¹ Czy z tego wynika, że dla członków klasy „drugich owiec” obecność na uroczystości Pamiątki nie ma większego znaczenia? Wcale nie! Dla wszystkich podobnych owcom naśladowców Jezusa jest to okazja do wspominania Mistrza w szczególnym sensie. Przy tej sposobności „drugie owce” przypominają sobie, iż z wiary w przelaną krew Chrystusa już odniosły taki pożytek, że w oczach Jehowy wyglądają na ludzi, którzy „wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka”. Właśnie dlatego mogą ‛dniem i nocą pełnić świętą służbę w świątyni Bożej’ (Obj. 7:14, 15). Pamiętają też o tym, że muszą nieustannie ‛szukać Jehowy, sprawiedliwości i potulności’ z nadzieją, że ocaleją „w dniu gniewu Jehowy”, a potem spotka ich radość osiągania ludzkiej doskonałości. W końcu Jehowa będzie mógł uznać ich za rzeczywiście sprawiedliwych, co nastąpi, gdy Jezus przekaże Królestwo swemu Ojcu (Sof. 2:2, 3; 1 Kor. 15:24; Obj. 20:5).

12. Jaki pożytek wynika z wysłuchania przemówienia podczas Pamiątki?

¹² Dalszym istotnym czynnikiem przemawiającym za udaniem się tam jest fakt, że prawdy omawiane w wykładzie pamiątkowym zaliczają się do „głębokich rzeczy Bożych”, do ‛stałego pokarmu należącego się ludziom dojrzałym’, a nie do zwykłego mleka „elementarnej nauki” (1 Kor. 2:10; Hebr. 5:13 do 6:1). To przemówienie biblijne pogłębi docenianie miłości Jehowy, która znalazła wyraz we wprowadzeniu takiego wspaniałego postanowienia na rzecz Królestwa celem błogosławienia rodzajowi ludzkiemu. Nastręczy też sposobność do jeszcze pilniejszego wpatrzenia się w „Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa”. Nigdy nie powinniśmy traktować lekko miłości, którą Jezus okazał dla naszego dobra, ani cierpień, jakie przeszedł (Hebr. 12:2, 3). Prócz tego chyba każdy przyzna, że z wielu cennych myśli, które Jezus poruszył w obecności apostołów przy ustanowieniu Pamiątki — pouczeń dotyczących jedności, miłości i przysparzania chwały imieniu Jehowy — mogą w równym stopniu korzystać „drugie owce”, jak i „mała trzódka”.

SERDECZNA TROSKA O WSZYSTKICH

13. Dlaczego podawanie emblematów Wieczerzy wszystkim obecnym jest takie ważne?

¹³ Rzecz to ważna, żeby każdy obecny na Wieczerzy Pańskiej miał w pamięci przebieg uroczystości ustanowionej przez Jezusa. Bezpośrednie podawanie z rąk do rąk chleba i wina sprzyja lepszemu docenieniu tych świętych spraw, które dopiero co omówiono tego wieczora. Umożliwia każdemu wyraźne zadokumentowanie, jaka jest jego nadzieja życia — niebiańska czy ziemska.a Właściwy sposób przeprowadzenia uroczystości zapewnia zborowi jedność z tym, co się tego wieczora dzieje na całej ziemi (1 Kor. 14:40).

14. Jak starsi mogą okazać serdeczne zainteresowanie pomazańcem, który w wieczór Pamiątki jest chory?

¹⁴ Przypuśćmy, że jeden pomazaniec w zborze jest chory i nie może przybyć na Pamiątkę. Co wtedy? Należy dołożyć wszelkich starań, by ktoś ze starszych udał się z emblematami do tego chorego chrześcijanina i podał je po przedstawieniu w miarę możności odpowiedniego, choćby krótkiego komentarza, a potem zakończył stosowną modlitwą. Jakże pokrzepiony będzie się czuł ten chory! Takie przejawy serdecznej troski ożywiają w zborze ducha miłości. (Zobacz też stronę 25 oraz Psalm 133:1).

15. Przedstaw kilka jeszcze innych możliwości wykazania szacunku dla Wieczerzy Pańskiej.

¹⁵ W związku z przebiegiem Pamiątki oraz rodzajem symboli nadających się do użycia podczas tej uroczystości podnoszono jeszcze inne interesujące kwestie. Odpowiedzi na nie można znaleźć na stronie 15 pod nagłówkiem: „Z szacunku dla Wieczerzy Pańskiej”. Starsi odpowiedzialni za jej przebieg postąpią dobrze, gdy starannie zastosują się do nakreślonych tam wytycznych.

TRZEBA PRZEANALIZOWAĆ SIEBIE

16, 17. (a) Jakie pytanie zadają niektórzy na temat udziału w Pamiątce? Jedynie kto może dać odpowiedź? (b) W jaki sposób Bóg dostarcza przekonującego dowodu tym, którzy zostają zrodzeni z ducha?

¹⁶ Są tacy, których dręczą wątpliwości, czy mają prawo uczestniczyć w spożywaniu symboli Wieczerzy. Pytanie to wyłania się niekiedy w tygodniach poprzedzających kolejną uroczystość Pamiątki. Najczęściej informacji tego typu zasięgają osoby, które stosunkowo niedawno weszły w kontakt ze Świadkami Jehowy. Czy może i w twoim umyśle powstają takie wątpliwości? Jak mógłbyś ustalić, jak w tym wypadku należałoby postąpić?

¹⁷ Przy omawianiu Wieczerzy Pańskiej Paweł dał takie zalecenie: „Najpierw niech człowiek po dokładnym zbadaniu siebie poczuje się godnym, a wtedy niech je z chleba i pije z kielicha” (1 Kor. 11:28, 29). Czy zauważyłeś, że według słów Pawła ty sam masz ‛dokładnie zbadać siebie’ i ewentualnie ‛poczuć się godnym’? Oczywiście nie byłoby nic złego w omówieniu tak poważnej sprawy z dojrzałym chrześcijaninem, ale sam musisz określić swój osobisty stosunek do Jehowy i Jego Syna. Bóg nikomu z grona 144 000 nie każe miotać się wśród wątpliwości. Mamy zapewnienie: „Duch sam daje świadectwo wraz z naszym duchem, że jesteśmy dziećmi Bożymi”. Właśnie duch Boży budzi w sercu każdego członka ciała Chrystusowego przekonanie, że należy do duchowych synów Bożych. Tak wybrany wie o tym i nie musi szukać potwierdzenia u kogoś innego w zborze (Rzym. 8:15, 16).

18. Jakie interesujące fakty historyczne naświetlają sprawę „drugich owiec”?

¹⁸ Z nowożytnej historii Świadków Jehowy wynika, że od roku 1931 orędzie Królestwa zaczęto kierować w większej mierze ku „drugim owcom”. Potem w dniu 31 maja 1935 roku, z chwilą wygłoszenia przemówienia pod tytułem „Lud wielki”,b występująca w wizji apostoła Jana „wielka rzesza” została wyraźnie utożsamiona z „drugimi owcami”. Na co wskazywała ta zmiana w akcentowaniu? Z pewnością na to, że zgromadzanie „małej trzódki” zbliżało się ku końcowi i nadszedł czas, aby Jezus za pośrednictwem „niewolnika wiernego i rozumnego” zajął się zwoływaniem „drugich owiec” (Mat. 24:45-47).

19. Jaka osobista analiza jest wskazana dla tych nowo przybyłych, którzy są skłonni uważać się za pomazańców?

¹⁹ Z uwagi na powyższe wyjaśnienia apelujemy do wszystkich, którzy dopiero niedawno nawiązali kontakt z ludem Jehowy i noszą się z myślą o ewentualnej przynależności do klasy pomazańców, żeby starannie przeanalizowali swój stosunek do Jehowy. Zapytajcie siebie: Czy nadzieja niebiańska, do której się przyznaję, nie jest przypadkiem pozostałością dawniejszej nauki kościelnej, że wszyscy wierni pójdą do nieba? Czy moja nadzieja nie pozostaje w związku z jakimś samolubnym pragnieniem bądź emocjonalnym doznaniem? Paweł napisał: „U Boga kłamstwo jest niemożliwe” (Hebr. 6:18). Tak samo nie może kłamać święty duch usynowienia. Dlatego nikogo faktycznie zrodzonego z ducha Bożego nie nękają ciągłe wątpliwości, każdy bowiem jest w stanie potwierdzić z czystym sumieniem, że się zalicza do synów Bożych.

UROCZYSTOŚĆ W ROKU 1985

20. Jak ważna dla Świadków Jehowy jest Pamiątka?

²⁰ Niewątpliwie Wieczerza Pańska jest dla wszystkich prawdziwych chrześcijan największym świętem w roku. Nie ma żadnej innej okazji, która by jej dorównywała wagą, znaczeniem lub przebiegiem. Toteż w miarę obracania się ziemi wokół swej osi, wskutek czego na poszczególnych obszarach słońce będzie się stopniowo chować za horyzontem, każdy zbór Świadków Jehowy na naszym globie — tak duży, jak i mały, oraz każda grupa na oddaleniu — zejdzie się w ustalonym miejscu, wykonując posłusznie nakaz Mistrza.

21. Jaką postawę i jakie oczekiwania powinna tegoroczna Pamiątka wywołać w sercach ludu Bożego?

²¹ Wszyscy jego uczniowie, wykazujący usposobienie owiec, cieszą się więc ogromnie na myśl o obchodzeniu kolejnego święta Pamiątki. Oby tegoroczna uroczystość stała się źródłem budujących zachęt dla wszystkich sług Jehowy! Oby wszczepiła im takiego samego ducha ufności, jakim odznaczał się ich Wzorodawca, Jezus Chrystus, który powiedział: „Odwagi! Ja przezwyciężyłem świat” (Jana 16:33).

[Przypisy]

CZY POTRAFISZ SOBIE PRZYPOMNIEĆ:

• Dlaczego Pascha nie była pierwowzorem Pamiątki?

• Jakie sześć kroków trzeba uczynić, zanim się odniesie pożytek z ofiary Jezusa?

• Dlaczego tak ważna jest twoja obecność na Pamiątce?

• Dlaczego dobrze jest przebadać siebie przed Pamiątką?

[Ramka na stronie 15]

Z szacunku dla Wieczerzy Pańskiej

EMBLEMATY NADAJĄCE SIĘ DO UŻYCIA

Przaśny chleb: Można użyć chleba takiego, jak niczym nie przyprawione mace żydowskie, otrzymane z samej mąki pszennej i wody. Nie korzystajcie z macy, która zawiera dodatkowe składniki, na przykład sól, cukier, słód, jaja lub cebulę. Można upiec własne chleby przaśne według następującego przepisu: Ugnieć półtorej szklanki mąki pszennej (jeśli jest nieosiągalna, użyj mąki ryżowej, kukurydzianej lub z innego ziarna) z jedną szklanką wody, wyrabiając z tego rzadkie ciasto. Następnie rozwałkuj je na grubość wafla. Rozłóż na blasze i dość gęsto podziurkuj widelcem. Potrzymaj w gorącym piecu, aż zrobi się suche i chrupiące.

Wino: Do użycia nadaje się czerwone wino gronowe bez żadnych domieszek, na przykład chianti, burgundzkie lub bordoskie (a także bardziej u nas dostępne węgierskie lub bułgarskie). Należy unikać win deserowych, zaprawionych czymś albo wzmocnionych wódką, takich jak sherry, porto albo muszkatel. Nie nadają się wina z przyprawami korzennymi lub ziołami ani żadne mieszanki. Można ewentualnie użyć czerwonego wina gronowego domowej roboty, jeśli nie jest słodzone, przyprawione korzeniami ani wzmocnione.

PRZYGOTOWANIE SALI KRÓLESTWA

Stół na emblematy: Stół nakryć czystym obrusem oraz zastawić niezbędną do sprawnej obsługi liczbą talerzyków i kielichów. Można połamać chleb i nalać wina przed zebraniem. Pod tym względem Jezus nie ustanowił żadnego rytualnego pierwowzoru. Jeżeli warunki tego wymagają, można nakryć symbole czystymi serwetkami, chroniącymi je przed owadami.

Podający: Trzeba ich wcześniej pouczyć, na czym polega ich zadanie, żeby uniknąć zwłoki lub zamieszania w trakcie udostępniania symboli wszystkim obecnym, łącznie z mówcą i samymi podającymi.

Porządkowi: Dostateczna liczba porządkowych powinna przybyć wcześniej, przed rozpoczęciem zebrania, żeby mogli witać wszystkich przy wejściu i zapewnić im miejsca.

Przystrojenie kwiatami: Można to zrobić, byle w dobrym guście i bez przesady.

PRZEBIEG ZEBRANIA

Pora uroczystości: Chociaż przemówienie może się rozpocząć wcześniej, to jednak symbole powinno się podawać dopiero po zachodzie słońca. Trzeba lokalnie ustalić, kiedy na danym terenie słońce zajdzie w dniu 4 kwietnia.

Wykład pamiątkowy: Mówca powinien być dobrze przygotowany, żeby przedstawić materiał w wyznaczonym czasie. Powinno się go wyłożyć jasno i w sposób zachęcający dla wszystkich obecnych.

[Ilustracja na stronie 13]

Pamiątka pogłębia miłość do Jehowy i Jego Syna