Millennium ukoronowaniem jubileuszu chrześcijańskiego
1. Czego nie próbują przywrócić Żydzi mieszkający w dzisiejszym Izraelu? Dlaczego?
CHOCIAŻ wielu Żydów mieszkających w Republice Izrael (proklamowanej w roku 1948) twierdzi, że Prawo Mojżeszowe w dalszym ciągu obowiązuje, nawet oni nie wznowili obchodów roku jubileuszowego. Próba świętowania go wywołałaby zresztą liczne komplikacje. Wyłoniłyby się ogromne problemy ekonomiczne, gdyż w grę wchodzi przecież prawo własności. Państwo to nie obejmuje też całego terytorium zamieszkiwanego w starożytności przez 12 plemion izraelskich. Ponadto nie ma tam świątyni ani arcykapłana z rodu Lewiego, i w ogóle nikt z Żydów nie jest w stanie udokumentować autentyczności swego pochodzenia.
2. W jaki sposób niektórzy chrześcijanie już zaczęli obchodzić święto zobrazowane przez jubileusz z czasów starożytnego Izraela?
2 Jakie wobec tego mamy szanse na skorzystanie z dobrodziejstw obchodów jubileuszu? Pamiętamy zapewne, że starożytny jubileusz był uroczyście świętowanym rokiem wolności. Izraelitom, którzy sprzedali się w niewolę, przysługiwało wyzwolenie, a dziedziczne posiadłości ziemskie wracały do dawnych właścicieli (Kapł. 25:8-54). Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, że postanowienie to straciło moc w 33 roku n.e., wraz z przymierzem Prawa Mojżeszowego (Rzym. 7:4, 6; 10:4). Weszło wówczas w życie nowe przymierze, na którego podstawie Bóg może przebaczyć swym sługom grzechy, namaścić ich duchem świętym, a także przybrać za synów, by potem wziąć ich do nieba (Hebr. 10:15-18). Jednakże ludzie korzystający w ten sposób z nowego przymierza stanowią zaledwie „małą trzódkę” złożoną ze 144 000 tych, „którzy zostali wykupieni z ziemi”. Jak zatem wyzwolenie zobrazowane przez jubileusz będzie mogło stać się udziałem milionów innych lojalnych chrześcijan? (Łuk. 12:32; Obj. 14:1-4).
OFIARA ZA WSZYSTKICH!
3. Jak skuteczna i trwała jest ofiara Jezusa?
3 W czasach przedchrześcijańskich korzyści płynące z Dnia Przebłagania trwały tylko rok. Natomiast dobrodziejstwa ofiary okupu, złożonej przez Pana Jezusa Chrystusa, są nieprzemijające, wieczne. Dlatego Jezus jako pozaobrazowy Arcykapłan nie musi rokrocznie stawać się znowu człowiekiem i składać siebie w ofierze, a potem wracać do nieba, by w Miejscu Najświętszym przedstawiać jej wartość Jehowie Bogu. W Piśmie Świętym czytamy: „Zmartwychwzbudzony Chrystus już nie umiera, śmierć nad nim już nie panuje” (Rzym. 6:9, Biblia warszawska; Hebr. 9:28).
4, 5. (a) Do czego prowadziło zastosowanie wartości ofiary Jezusa po dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.? (b) Skąd wiadomo, że dobrodziejstwa jego ofiary miały mieć jeszcze szerszy zasięg?
4 A zatem począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., kiedy to uczniowie wyniesionego do chwały Pana Jezusa zostali zrodzeni z ducha, zaczęli oni świętować jubileusz chrześcijański. ‛Wyswobodzeni spod prawa grzechu i śmierci’, rozkoszowali się odtąd orzeźwiającą wolnością (Rzym. 8:1, 2). Oznajmiali też chrześcijańskie orędzie, dzięki któremu również inni mogli dostąpić przebaczenia grzechów i namaszczenia oraz stać się duchowymi synami Bożymi. Czy to jednak znaczy, że jeśli ktoś nie wchodzi w skład owego grona ograniczonego liczebnie do 144 000, nie może teraz zakosztować radosnego wyzwolenia?
5 Szczególnej wagi nabierają w tym kontekście słowa apostoła Pawła z Listu do Rzymian 8:19-21: „Stworzenie przecież z wielkim utęsknieniem wyczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane daremności [jest grzeszne i niezdolne do uwolnienia się z tego o własnych siłach]”. Dalej Paweł uwypuklił sprawę „nadziei, że samo to stworzenie również będzie wyswobodzone z niewoli zepsucia i dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych”. Wolność ta jest więc przewidziana nie tylko dla tych, którzy się stają niebiańskimi „dziećmi Bożymi”. Potwierdzają to znane słowa z Ewangelii według Jana 3:16. Poza tym, jak już wspomniano, namaszczony duchem apostoł Jan zaznaczył, że Chrystus umarł „za nasze grzechy, chociaż nie tylko za nasze, lecz także całego świata” (1 Jana 2:2).
ROK 1919 — WSTĘPNE WYZWOLENIE
6, 7. Jakiego rodzaju wyzwolenie zwiastowano od roku 1919? Dlaczego właśnie od tego roku?
6 W czasach nowożytnych namaszczeni chrześcijanie obchodzący większy jubileusz również rozgłaszali dobrą nowinę, która przynosi wolność. Działo się tak zwłaszcza od roku 1919. Jeżeli urodziłeś się później, czytelniku, to może zapytasz: Dlaczego właśnie od tego czasu? Zbadajmy rzecz bliżej, pamiętając, że chodzi także o twoją radość z wyzwolenia.
7 Już wcześniej pomazańcy Jehowy przez dziesiątki lat publikowali prawdy biblijne, na przykład w słynnych tomach Wykładów Pisma Świętego (1886-1917). Wydali też wiele pouczających broszur i ulotek. Podczas pierwszej wojny światowej spotkali się ze sprzeciwem, byli poddani próbom i przesiewani, a ich działalność została przyhamowana. Jednakże w roku 1919 ostatek nowożytnych pomazańców ze wzmożonym zapałem zabrał się do obwieszczania nauk zawartych w Biblii. Śmiało mogli oni powtórzyć słowa Jezusa, który w 30 roku n.e. oświadczył, że został namaszczony po to, by głosić „uwolnienie jeńcom i przywrócenie wzroku ślepym”. Po porywającym zjeździe, jaki odbył się w dniach od 1 do 7 września 1919 roku,a energicznie przystąpili do głoszenia prawd, które niosły wolność niezliczonym rzeszom ludzi (Łuk. 4:18).
8, 9. W jakim sensie wiele osób odzyskało swobodę? Co pomogło w obwieszczaniu tego wyzwolenia?
8 Weźmy pod uwagę chociażby podręcznik do studiów biblijnych zatytułowany Harfa Boża (1921), w którym żywotne prawdy przedstawiono, jak gdyby to był zestaw dziesięciu strun harfy. Powiedziano tam wprost, że „wielu dało się odstraszyć od studiowania Biblii” przez naukę głoszącą, iż „karą dla złych (...) są wieczne męki, czyli katusze w piekle zionącym ogniem nieugaszonym i siarką”. Czytelnicy prawie 6 000 000 egzemplarzy wspomnianej książki dowiedzieli się, że doktryna ta „nie może być prawdą co najmniej z czterech różnych oczywistych powodów: 1) ponieważ jest nielogiczna, 2) ponieważ urąga sprawiedliwości, 3) ponieważ jest sprzeczna z zasadą miłości i 4) ponieważ jest całkowicie niebiblijna”. Zapewne zdajesz sobie sprawę, czytelniku, jakie to oznaczało wyzwolenie dla ludzi, których wychowano w strachu przed wiecznymi mękami w piekle lub cierpieniami w czyśćcu!
9 Gorliwe głoszenie prawdy ze Słowa Bożego przez tych pomazańców istotnie spowodowało, że we wszystkich częściach świata zaczęto zrzucać jarzmo niewoli fałszywych nauk, przesądów i niezgodnych z Biblią praktyk (takich jak: kult przodków, lęk przed złymi duchami lub upiorami bądź też wyzysk ze strony duchowieństwa). Same już tytuły niektórych podręczników biblijnych świadczą o tym, jak zbawienny wpływ wywierały one na miliony osób.b Tak sprawdziły się słowa Jezusa, w których zapowiedział, że jego uczniowie będą „dokonywać dzieł większych” niż on (Jana 14:12). W porównaniu z wstępną działalnością przywracania wolności duchowej, zapoczątkowaną przez Jezusa głoszeniem „uwolnienia jeńcom”, współcześni słudzy Boży zdziałali znacznie więcej: dotarli do ogromnych mas ludzkich na całej ziemi.
10. Na jakiej podstawie możemy się spodziewać dodatkowego uwolnienia i to na znacznie większą skalę?
10 Przypomnijmy jednak, że w pierwszym wieku rozpoczęło się jeszcze inne dzieło wyzwalania. Od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. datuje się jubileusz chrześcijański dla „małej trzódki” tych, którym przebaczono grzechy, dzięki czemu mogli się potem stać niebiańskimi „synami Bożymi”. A jak się przedstawia ta sprawa w naszych czasach? Czy pozostałe miliony oddanych Bogu chrześcijan mogą zostać wyprowadzone z niewoli grzechu, by obchodzić wielki jubileusz? Owszem; wskazał na to apostoł Piotr, wspominając o dniach „przywrócenia wszystkiego, o czym Bóg mówił przez usta swych świętych proroków z dawnych czasów” (Dzieje 3:21).
JUBILEUSZ DLA MILIONÓW
11. Jak rozdział 25 Księgi Kapłańskiej nasuwa myśl, że należy się spodziewać wyzwolenia, które obejmie nie tylko Izrael duchowy?
11 Warto w tym miejscu podkreślić, że w rozdziale 25 Księgi Kapłańskiej dwukrotnie przypomniano Izraelitom, iż z punktu widzenia Jehowy są Jego „niewolnikami”, których wyzwolił z Egiptu (wersety 42 i 55). W rozdziale tym, omawiającym sprawę jubileuszu, znajduje się też wzmianka o „osiedleńcach” oraz ‛obcych pośród nich’. Odpowiednikiem ich jest dzisiejsza „wielka rzesza”, która u boku Izraelitów duchowych bierze udział w obwieszczaniu dobrej nowiny chrześcijańskiej.
12. Jaki pocieszający rozwój daje się zaobserwować od roku 1935?
12 Czynna współpraca namaszczonego ostatka z ludźmi, których „dobry pasterz” Jezus Chrystus nazwał „drugimi owcami”, a których miał „przyprowadzić”, by wraz z pomazańcami utworzyły „jedną trzodę” pod opieką „jednego pasterza”, rozwija się za jego przyczyną od roku 1935 (Jana 10:16). Liczba „drugich owiec” sięga dziś milionów. Jeżeli należysz do tej szczęśliwej rzeszy, to zostałeś już poczytany za sprawiedliwego jako przyjaciel Boga, a będąc stworzeniem ludzkim oczekujesz ‛wyswobodzenia z niewoli zepsucia’ w nadciągających „czasach przywrócenia wszystkiego” na ziemi. I nie jest to płonna nadzieja (Rzym. 8:19-21; Dzieje 3:20, 21).
13. Na jakie dobrodziejstwa, dostępne po „wielkim ucisku”, powinniśmy zwrócić szczególną uwagę?
13 Obejrzawszy w wizji 144 000 osób radujących się jubileuszem chrześcijańskim i mających żyć w niebie, apostoł Jan tak opisał członków „wielkiej rzeszy”: „Są to ci, którzy wychodzą z wielkiego ucisku; wyprali swe szaty i wybielili je we krwi Baranka. Dlatego są przed tronem Boga; dniem i nocą pełnią dla Niego świętą służbę w Jego świątyni” (Obj. 7:14, 15).
14, 15. Jakie specjalne powody do radości mają teraz członkowie „wielkiej rzeszy”?
14 Ludzie ci już teraz, przed wielkim uciskiem, przejawiają wiarę w przelaną krew Jezusa i dzięki temu korzystają z zasługi jego ofiarnej śmierci. Radują się, gdyż zostali wyswobodzeni z Babilonu Wielkiego, mają czyste sumienie wobec Boga Jehowy oraz dostąpili zaszczytu uczestniczenia w spełnianiu zapowiedzi z Ewangelii według Mateusza 24:14 i głoszą dobrą nowinę o Królestwie, zanim nadejdzie koniec.
15 A jak ma się rzecz z uwolnieniem „wielkiej rzeszy” od wrodzonego grzechu i niedoskonałości? Czy długo trzeba będzie na to czekać? Mamy uzasadnione podstawy, by twierdzić, że są jeszcze wśród nas przedstawiciele pokolenia, które w myśl słów Jezusa Chrystusa nie może przeminąć, dopóki się nie spełni wszystko, co zostało przepowiedziane (Mat. 24:34). A zatem wielki finał „zakończenia systemu rzeczy” powinien być już bardzo blisko (Mat. 24:3).
KORONNE OSIĄGNIĘCIA JUBILEUSZU CHRZEŚCIJAŃSKIEGO
16. W jakim miejscu jesteśmy, jeśli chodzi o spełnianie się zamierzenia Bożego? Co nas jeszcze czeka?
16 Szybkimi krokami zbliża się „wojna wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, toteż ostatek „małej trzódki” wraz z „wielką rzeszą” swych lojalnych współtowarzyszy dokłada starań, by zachować prawość wobec Jehowy, licząc zarazem na Jego ochronę. Z upragnieniem wyglądają oni chwili, gdy Jehowa zada druzgocącą klęskę wszystkim wrogim Mu siłom, co się przyczyni do wywyższenia tego Władcy wszechświata. Jakież to będzie ukoronowanie ich radości z uzyskanej chrześcijańskiej wolności! (Obj. 16:14; 19:19-21; Habak. 2:3).
17. Jakiego wyzwolenia miliony ludzi jeszcze dostąpią w wielkim jubileuszu?
17 Oczyszczona ziemia przejdzie potem pod panowanie zwycięskiego Króla, Jezusa Chrystusa. Jeszcze raz się potwierdzi, że Jehowa ma pełne prawo do zwierzchnictwa nad wszechświatem, a Jezus Chrystus przejmie całą władzę nad naszą planetą jako Król królów i Pan panów. Wartość złożonej przez siebie ofiary zastosuje on wówczas bezpośrednio na rzecz milionów ludzi, w tym także zbudzonych ze snu śmierci, którzy okażą wiarę i zechcą skorzystać z przebaczenia grzechów udostępnionego przez Boga za pośrednictwem Syna. Skutki tego będą widoczne, gdyż Bóg „otrze wszelką łzę z ich oczu, i nie będzie już śmierci, nie będzie też żałoby, ani krzyku, ani bólu” (Obj. 21:3, 4). Czyż nie na tym właśnie polega prawdziwe wyzwolenie?
18. Jak pewien aspekt starożytnego roku jubileuszowego wskazuje na to, co się stanie z ziemią w nowym systemie?
18 Co więcej, ziemia już nigdy nie będzie eksploatowana, zanieczyszczana ani rujnowana przez chciwe jednostki, przedsiębiorstwa bądź rządy ludzkie (Obj. 11:18). Przeciwnie, zostanie zwrócona prawdziwym czcicielom Jehowy. Otrzymają oni wspaniałe zadanie uczestniczenia w dosłownym spełnianiu proroctwa Izajasza: „Pobudują domy i będą je zajmować; na pewno też zasadzą winnice i będą spożywać ich owoce. Nie będą budować, aby ktoś inny to zajmował; nie będą sadzić, aby ktoś inny to jadł (...). Nie będą trudzić się na próżno ani rodzić ku zakłopotaniu, ponieważ są pokoleniem złożonym z błogosławionych przez Jehowę” (Izaj. 65:21-25). Pod koniec tysiącletnich rządów Chrystusa zniknie wszelki ślad po odziedziczonym grzechu i niedoskonałości, dzięki czemu lojalni słudzy Boży na ziemi będą świętować punkt szczytowy jubileuszu, który zarazem będzie jego kresem. Tym sposobem dopełni się wyzwolenie proroczo zobrazowane przez dawny rok jubileuszowy (Efez. 1:10).
PO TYSIĄCLECIU WIEŃCZĄCYM JUBILEUSZ
19, 20. Jak Szatan i demony spróbują przekreślić błogosławieństwa tysiącletniego jubileuszu, lecz z jakim rezultatem?
19 W Księdze Objawienia 20:1-3 przepowiedziano, że Szatan Diabeł, władca hord zbuntowanych aniołów, zostanie usunięty ze sceny wydarzeń na cały okres tysiącletniego panowania Chrystusa nad ludzkością. Kiedy potem Szatan i jego demony na krótki czas się pojawią, ujrzą niewymownie piękny ogólnoziemski raj w niczym nie przypominający planety, którą opuścili. Zobaczą ziemię zamieszkaną przez wierną Bogu „wielką rzeszę” oraz miliardy zmartwychwstałych ludzi, za których Jezus zapłacił okup, umierając śmiercią ofiarną. Pod koniec millennium bowiem chrześcijański jubileusz osiągnie swój cel, to znaczy całkowicie uwolni ludzkość od skutków grzechu (Rzym. 8:21). Jakże wielką hańbą okryłby się ten, kto usiłowałby zniweczyć tak wspaniałe postępy! Niemniej jednak Diabeł za przyzwoleniem wszechmocnego Boga podejmie ostatnią próbę dokonania tego i z rozpaczliwą zawziętością przypuści atak, którego skutki następującymi słowami opisano w Księdze Apokalipsy (Objawienia) 20:7-10, 14:
20 „A gdy się skończy tysiąc lat, z więzienia swego szatan zostanie zwolniony. I wyjdzie, by omamić narody z czterech narożników ziemi, Goga i Magoga, by ich zgromadzić na bój, a liczba ich jak piasek morski. Wyszli oni na szerokość ziemi i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane; a zstąpił ogień od Boga z nieba i pochłonął ich. A diabła, który ich zwodzi, wrzucono do jeziora ognia i siarki” (Biblia Tysiąclecia, wydanie II).
21. Jaka reakcja niebiańskich synów Bożych będzie przypominać opis z Księgi Hioba 38:7, gdy wraz z millennium dobiegnie końca jubileusz chrześcijański?
21 Zawsze i wszędzie będzie można się cieszyć prawdziwą swobodą, którą niesie postanowienie co do jubileuszu; wszystkie stworzenia będą wolne i będą oddawać cześć Temu, który sam tylko ma imię Jehowa (Ps. 83:19, BT). Stanie się tak, gdyż Jehowa niezmiennie urzeczywistnia swe zamiary w całym wszechświecie. Przy stwarzaniu ziemi, zanim jeszcze został na niej osadzony człowiek, „chórem śpiewały gwiazdy poranne, a radośnie grali aniołowie”, poruszeni pięknem tego, co oglądali (Hioba 38:7, Brandstaetter). Z ile większym zapałem uczynią to na widok ziemi zamieszkanej przez ludzi, którzy okazali bezgraniczne oddanie Bogu Wszechmocnemu i udowodnili swą absolutną prawość wobec Niego!
22. Jak powinniśmy się nastawić zgodnie z wezwaniem zawartym w Psalmie 150:1-6?
22 Rozpatrzywszy wszystko dokładnie w olśniewająco jasnym świetle, jakie padło na Pismo Święte, nie możemy się powstrzymać od ochoczego wzniesienia razem z niebiosami radosnego okrzyku: Alleluja! Takie zresztą wezwanie znajdujemy w ostatnim z psalmów: „Alleluja. Chwalcie Pana w Jego świątyni, chwalcie Go na wzniosłym firmamencie. Chwalcie Go za potężne Jego dzieła, chwalcie Go w najwyższym Jego majestacie. Chwalcie Go przy odgłosie trąby, chwalcie Go na harfie i cytrze. Chwalcie Go bębnem i tańcem, chwalcie Go na strunach i fletach. Chwalcie Go na cymbałach dźwięcznych, chwalcie Go na cymbałach grzmiących; wszystko, co żyje, niechaj wielbi Pana! Alleluja” (Ps. 150:1-6, Wójcik).
[Przypisy]
a Na zjeździe tym ukazało się nowe czasopismo, które miało być „niczym głos wołający na pustyni chaosu”, a jego misją było „zwiastowanie nadejścia Złotego Wieku”. Dziś znane jest ono pod nazwą „Przebudźcie się!”
b „Miliony obecnie żyjących nigdy nie umrą” (1920); „Wyzwolenie” (1926); „Wolność dla ludów” (1927); „Wolność” (1932); „Prawda was wyswobodzi” (1943); „Co Pismo Święte mówi o ‛życiu pozagrobowym’?” (1955); „Życie wieczne w wolności synów Bożych” (1966); „Prawda, która prowadzi do życia wiecznego” (1968); „The Path of Divine Truth Leading to Liberation” (Ścieżka prawdy Bożej wiodąca do wyzwolenia) (1980).
JAK BYŚ ODPOWIEDZIAŁ NA TO:
• Od czego zostali uwolnieni uczniowie Jezusa w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.? Co się wtedy dla nich zaczęło?
• Na jakiej podstawie można jeszcze oczekiwać oswobodzenia na szerszą skalę niż w I wieku n.e.?
• Jakiego rodzaju wyzwolenie dokonuje się od roku 1919?
• Jak i kiedy „drugie owce” skorzystają z wielkiego jubileuszu?
• Do czego będzie podobna ziemia, gdy jubileusz osiągnie swój punkt szczytowy?
[Ilustracja na stronie 23]
Obwieszczenie wolności w Cedar Point, rok 1919
[Ilustracja na stronie 24]
„Drugie owce” uczestniczą w tysiącletnim jubileuszu