Kobiety, które „trudzą się w Panu”
„Pozdrówcie Tryfenę i Tryfozę, które trudzą się w Panu” (RZYMIAN 16:12, BT).
1. Jak ziemska służba Jezusa okazała się błogosławieństwem dla kobiet?
ZIEMSKA służba Jezusa była prawdziwym błogosławieństwem dla niewiast żydowskich. Dzieło, które zapoczątkował, miało zapewnić pociechę, nadzieję i poczucie godności kobietom wszystkich ras. Jezus nie hołdował tradycjom żydowskim, które ‛unieważniły słowo Boże’ (Mateusza 15:6, Bw). Wiele z nich naruszało podstawowe prawa kobiet, przyznane im przez Jehowę.
Stosunek Jezusa do kobiet
2. Dlaczego można powiedzieć, że postawa Jezusa wobec kobiet była jak na tamte czasy wręcz zaskakująca?
2 Jezus zupełnie inaczej odnosił się do kobiet niż żydowscy przywódcy religijni! Jak podaje Encyclopaedia Judaica, ci ostatni uważali, że kobiety „są chciwe, leniwe, zazdrosne i podsłuchują”. Nie pochwalano prowadzenia z nimi rozmów, a „uczonemu w Piśmie uwłaczałoby odezwanie się do niewiasty na ulicy” (Joachim Jeremias, Jerusalem in the Time of Jesus; por. Jana 4:27). O pogardliwym stosunku przywódców judaizmu do kobiet można powiedzieć dużo więcej. Ale już powyższe ilustruje, że postawa Jezusa była jak na tamte czasy czymś wręcz zaskakującym.
3. Jakie zdarzenia ze służby Jezusa dowodzą, że chętnie uczył kobiety głębokich prawd Bożych?
3 Dla mężczyzn Jezus jest doskonałym wzorem serdecznego, a zarazem czystego moralnie stosunku do kobiet. Nie tylko z nimi rozmawiał, ale też uczył je głębokich prawd Bożych. W gruncie rzeczy pierwszą osobą, której otwarcie wyznał, że jest Mesjaszem, była kobieta, i to Samarytanka (Jana 4:7, 25, 26). Co więcej, zdarzenie z Martą i Marią wyraźnie dowodzi, że w przeciwieństwie do przywódców żydowskich Jezus nie uważał, jakoby kobiecie nie wolno było na chwilę odejść od zajęć domowych, aby pogłębić swe wiadomości z dziedziny religii. Maria „dobrą cząstkę wybrała”, dając pierwszeństwo sprawom duchowym (Łukasza 10:38-42, Bw). Jednakże w kilka miesięcy później, gdy zmarł Łazarz, wtedy nie ona, lecz Marta okazała większe pragnienie spotkania Mistrza. Jeszcze dziś wzrusza nas jakże głęboka w swej treści rozmowa Jezusa z Martą o nadziei zmartwychwstania! (Jana 11:20-27). A jakimż przywilejem była ta rozmowa dla Marty!
Kobiety usługujące Jezusowi
4, 5. Kto oprócz apostołów chodził z Jezusem podczas jego służby w Galilei i jak mu usługiwał?
4 Jezus korzystał w swych podróżach z pomocy kobiet, które mu usługiwały. W sprawozdaniu ewangelicznym Marka czytamy o niewiastach, „które, gdy był w Galilei, chodziły za nim [Jezusem] i posługiwały mu” (Marka 15:40, 41, Bw). Nie wszystkie znamy z imienia, ale Łukasz wspomina o kilku i wyjaśnia, na czym polegała ich pomoc.
5 Czytamy: „I stało się potem, że chodził po miastach i wioskach, zwiastując dobrą nowinę o Królestwie Bożym, a dwunastu z nim i kilka kobiet, które On uleczył od złych duchów i od chorób, Maria zwana Magdaleną, z której wyszło siedem demonów, i Joanna, żona Chuzy, zarządcy dóbr Heroda, i Zuzanna, i wiele innych, które służyły im majętnościami swymi” (Łukasza 8:1-3, Bw). Jezus zgadzał się, by z nim chodziły i swoim mieniem zaspokajały potrzeby materialne jego i apostołów.
6. (a) Kto towarzyszył Jezusowi w jego ostatniej podróży do Jeruzalem? (b) Kto był przy Jezusie aż do jego śmierci i jak zostały nagrodzone niektóre z tych osób? (c) Co godnego uwagi z punktu widzenia tradycji żydowskiej zawiera sprawozdanie z Ewangelii Jana 20:11-18?
6 Gdy wykonywano na nim wyrok, „było tam wiele kobiet, przyglądających się z pewnej odległości, które towarzyszyły Jezusowi z Galilei, aby mu usługiwać; wśród nich była Maria Magdalena, a także Maria, matka Jakuba i Jozesa” (Mateusza 27:55, 56). Tak więc sporo wiernych niewiast było przy Jezusie w chwili jego śmierci. Warto dodać, że pierwszymi świadkami jego zmartwychwstania też były kobiety (Mateusza 28:1-10). Stanowiło to cios dla tradycji żydowskiej, według której niewiasty nie zasługiwały na to, by wierzyć ich świadectwu. Zechciej przeczytać w związku z tym Ewangelię według Jana 20:11-18 i spróbuj sobie wyobrazić, co czuła Maria Magdalena, gdy zmartwychwstały Mistrz stanął przed nią, odezwał się do niej po imieniu i posłał ją jako świadka, by powiadomiła uczniów, że naprawdę jest żywy!
Wierne chrześcijanki po Pięćdziesiątnicy
7, 8. (a) Skąd wiadomo, że kobiety były obecne przy wylaniu ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy? (b) Jak chrześcijanki przyczyniały się do krzewienia chrystianizmu?
7 Po wniebowstąpieniu Jezusa pobożne kobiety przebywały wraz z wiernymi apostołami w sali na piętrze w Jeruzalem (Dzieje Apostolskie 1:12-14). Nie ulega wątpliwości, że również na nie został wylany w dniu Pięćdziesiątnicy duch święty. Dlaczego? Wyjaśniając, co się wydarzyło, Piotr przytoczył proroctwo Joela 3:1-3 (Bw), gdzie jest wyraźna wzmianka o „córkach” i „służebnicach” (Dzieje Apostolskie 2:1, 4, 14-18, Bw). Zatem zrodzone z ducha, namaszczone niewiasty wchodziły w skład zboru chrześcijańskiego już od chwili jego założenia.
8 Kobiety odgrywały ważną, choć nie zasadniczą rolę w rozprzestrzenianiu chrystianizmu. Maria, matka Marka i ciotka Barnaby, udostępniała zborowi w Jeruzalem swój dom, prawdopodobnie dosyć duży (Dzieje Apostolskie 12:12). Co więcej, czyniła to chętnie w okresie, gdy na nowo wybuchły prześladowania chrześcijan (Dzieje Apostolskie 12:1-5). Cztery córki ewangelizatora Filipa miały przywilej być chrześcijańskimi prorokiniami (Dzieje Apostolskie 21:9; 1 Koryntian 12:4, 10).
Stosunek Pawła do kobiet
9. Jakiej rady odnośnie do sióstr udzielił Paweł w Liście 1 do Koryntian i do przestrzegania jakiej zasady je zachęcił?
9 Apostoła Pawła oskarża się czasem o mizoginię, czyli nienawiść i nieufność do kobiet. To prawda, że się domagał, by zajmowały właściwe miejsce w zborze chrześcijańskim. Zgodnie z ustalonym porządkiem chrześcijanka nie mogła nauczać na zebraniach (1 Koryntian 14:33-35). Gdy zabierała na nich głos, ponieważ nie było nikogo z chrześcijańskich braci, lub gdy prorokowała pod wpływem ducha świętego, miała nakrywać głowę. Było to „oznaką uległości”, widocznym dowodem respektowania Boskich postanowień co do zwierzchnictwa (1 Koryntian 11:3-6, 10, Bw).
10. O co niektórzy oskarżają apostoła Pawła i co dowodzi, że takie pomówienia są bezpodstawne?
10 Paweł najwidoczniej uznał za konieczne przypomnieć pierwszym chrześcijanom o tych zasadach teokratycznych, gdyż chciał, by na zebraniach zborowych ‛wszystko odbywało się godnie i w porządku’ (1 Koryntian 14:40, Bw). Ale czy to znaczy, że — jak twierdzą niektórzy — był wrogiem kobiet? Bynajmniej. Czyż nie on serdecznie pozdrowił dziewięć chrześcijanek w ostatnim rozdziale swego listu do Rzymian? Czy nie wyraził głębokiego doceniania dla Feby, Pryski (Pryscylli), Tryfeny i Tryfozy, zaznaczając, że te dwie ostatnie „trudzą się w Panu”? (Rzymian 16:1-4, 6, 12, 13, 15, BT). To Paweł napisał w natchnieniu od Boga: „Wszyscy bowiem, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma Żyda ani Greka; nie ma niewolnika ani wolnego, nie ma mężczyzny ani niewiasty, bo wszyscy jednym jesteście w jedności z Chrystusem Jezusem” (Galatów 3:27, 28). Apostoł niewątpliwie cenił i miłował swe chrześcijańskie siostry, łącznie z Lidią, która okazała wzorową gościnność w czasie prób (Dzieje Apostolskie 16:12-15, 40; Filipian 4:2, 3).
Kobiety, które trudzą się dzisiaj
11, 12. (a) Jak Psalm 68:12 (Bw) spełnia się dziś dosłownie? (b) W jakiej sytuacji znajduje się wiele naszych sióstr i dlaczego potrzebują od nas braterskiej miłości i modlitw?
11 W dzisiejszym zborze chrześcijańskim jest wiele bogobojnych kobiet, „które trudzą się w Panu”. W gruncie rzeczy ze statystyk wynika, że „zastęp zwiastunek dobrej wieści jest wielki”. Stanowią większość w społeczności Świadków, którymi Jehowa posługuje się w obecnym czasie końca (Psalm 68:12, Bw). Każda ciężko pracująca chrześcijanka zjednuje sobie dobrą opinię przez dokładanie starań, by się wywiązać z roli żony, matki, żywicielki i gospodyni oraz głosicielki Królestwa.
12 Część tych dzielnych sióstr ma niewierzących mężów. Znoszą ten stan przez 24 godziny na dobę. Niektóre od lat dobywają sił, by być dobrymi żonami, a zarazem spełniać wymagania stawiane lojalnym służebnicom Jehowy. Nie jest to łatwe, ale trwają, nie tracąc nadziei, że ‛dzięki przykładnemu postępowaniu pozyskają swych mężów bez słowa’. A jakaż radość ogarnia całą rodzinę, gdy mąż reaguje przychylnie! (1 Piotra 3:1, 2). Na razie jednak te wierne siostry potrzebują braterskiej miłości i modlitw innych członków zboru. Podobnie jak „cichy i łagodny duch”, którego chcą przejawiać, „ma wielką wartość w oczach Bożych”, tak my cenimy ich niezachwianą prawość (1 Piotra 3:3-6).
13. Dlaczego o pionierkach można powiedzieć, że „trudzą się w Panu”, i jak powinny być traktowane w swoich zborach?
13 O siostrach, które służą jako pionierki, bez wątpienia można powiedzieć, że „trudzą się w Panu”. Wiele z nich nie tylko uczestniczy w działalności kaznodziejskiej, lecz także troszczy się o dom, męża i dzieci. Niektóre pracują na pół etatu, aby zaspokajać potrzeby materialne. Wszystko to wymaga dobrej organizacji, zdecydowania, wytrwałości i wielu godzin ciężkiej pracy. Takim chrześcijankom należy okazywać miłość i udzielać im wsparcia. Mogą to czynić osoby, którym warunki nie pozwalają spędzać w dziele świadczenia tylu godzin, ile wymaga się od pionierów.
14. (a) Jaki piękny przykład wytrwałości tu przytoczono? (b) Jakie jeszcze chrześcijanki zasługują na pochwałę i dlaczego? Podaj miejscowe przykłady.
14 Niektóre chrześcijanki wykazują niezwykły hart w służbie pionierskiej. Grace Lounsbury z Kanady zakosztowała jej w roku 1914. W roku 1918 musiała zrezygnować z powodu choroby, ale w 1924 znów służyła pełnoczasowo. Dziś dalej jest pionierką, choć ma 104 lata! Wiele misjonarek, które w latach czterdziestych uczyły się w pierwszych klasach Biblijnej Szkoły Strażnicy — Gilead, w dalszym ciągu służy pełnoczasowo, albo na terenach misjonarskich, albo w rodzinie Betel w Brooklynie lub w którymś z oddziałów Towarzystwa Strażnica. Wszystkie te chrześcijanki, a także wszystkie siostry, które nie szczędzą sił służąc w Betel, okazują ofiarnego ducha i stanowią piękny przykład. Czy kiedyś daliśmy im odczuć, że je cenimy?
Żony nadzorców podróżujących
15, 16. Jaka inna grupa chrześcijanek szczególnie zasługuje na szczerą pochwałę i dlaczego?
15 Inną grupę chrześcijanek zasługujących na gorącą pochwałę i zachęty stanowią żony nadzorców podróżujących. Te kochane siostry chętnie towarzyszą mężom od zboru do zboru lub z obwodu do obwodu, aby budować braci pod względem duchowym. Większość z nich obywa się bez wygód. Co tydzień śpią na innym łóżku, czasem nie najlepszym. Chętnie jednak przyjmują wszystko, cokolwiek bracia mogą zaoferować. Są wspaniałym przykładem dla swych duchowych sióstr.
16 Chrześcijanki te, podobnie jak pobożne niewiasty, które ‛chodziły za Jezusem i posługiwały mu’, okazują się bezcennym wsparciem dla swoich mężów (Marka 15:41, Bw). Przeważnie nie mogą pobyć z nimi dłużej we dwoje, gdyż bracia ci są „zawsze bardzo zajęci dziełem Pańskim” (1 Koryntian 15:58). Niejedna z nich — jak Rosa Szumiga z Francji, która podjęła służbę pełnoczasową w roku 1948 — podróżuje tak już od 30-40 lat, niezmiennie pakując mężowi walizkę. Wszystkie jednak chętnie ponoszą ofiary dla Jehowy oraz dla braci i sióstr. Zasługują na naszą miłość, nasze uznanie i nasze modlitwy.
Żony starszych
17, 18. (a) Jakimi cechami powinny się odznaczać żony braci zamianowanych na stanowiska służbowe? (b) Do jakich ofiar na rzecz Jehowy i chrześcijańskich braci gotowe są żony starszych i jak inne żony mogą pomagać swoim mężom?
17 Wyliczając kwalifikacje braci, którzy mogą być mianowani na starszych i sług pomocniczych, apostoł Paweł wspomniał też o kobietach. Napisał: „Podobnie powinny być poważne, nie oczerniać, znać umiar w nawykach, być wierne we wszystkim” (1 Tymoteusza 3:11). Wprawdzie jest to rada ogólna, dotycząca wszystkich chrześcijanek, ale z uwagi na kontekst nie ulega wątpliwości, że żony braci zamianowanych na różne stanowiska służbowe powinny jej przestrzegać w przykładny sposób.
18 Tysiące żon chrześcijańskich nadzorców tak właśnie czyni. Zachowują umiar w nawykach i w ubiorze, poważnie traktują chrześcijański tryb życia, zważają na swą mowę oraz szczerze dokładają starań, aby być wierne we wszystkim. Prócz tego gotowe są do ponoszenia ofiar, godząc się z faktem, że mężowie przeznaczają na sprawy zborowe czas, który w przeciwnym razie mogliby spędzić z nimi. Te wierne chrześcijanki zasługują na to, by okazywać im miłość i nie szczędzić zachęty. Być może więcej braci w naszych zborach mogłoby sięgnąć po przywileje, gdyby ich żony pokornie zechciały ponosić takie ofiary dla dobra wszystkich.
Wierne „starsze niewiasty”
19. Dlaczego wierne „starsze niewiasty” są bardzo cenione w swych zborach i jak powinniśmy się do nich odnosić?
19 Przypatrując się wiernym niewiastom opisanym w Biblii, mogliśmy zauważyć, że nawet podeszły wiek nie powstrzymywał ich od służenia Jehowie. Tak było w wypadku Sary, Elżbiety i Anny. Obecnie wiele sędziwych chrześcijanek też daje wspaniały przykład wiary i wytrwałości. Mogą także rozumnie wspierać nadzorców przez pomaganie młodszym siostrom. Korzystając ze swego długoletniego doświadczenia, mogą udzielać im mądrych rad, do czego zresztą upoważnia je Biblia (Tytusa 2:3-5). Może się również zdarzyć, że siostra starsza wiekiem sama będzie potrzebowała rady. W takiej sytuacji starsi powinni ‛upraszać ją, jak matkę’. Prócz tego mają otaczać szacunkiem wdowy, a w razie potrzeby organizować dla nich pomoc materialną (1 Tymoteusza 5:1-3, 5, 9, 10). Nasze kochane starsze siostry nie powinny mieć cienia wątpliwości, że są potrzebne i doceniane.
Rządy wespół z Chrystusem
20. Jaki najwyższy przywilej udostępniono wielu chrześcijankom i dlaczego drugie owce mogą się z tego cieszyć?
20 Pismo Święte mówi wyraźnie, że ‛u Boga nie ma stronniczości’, a więc także względu na rasę czy płeć (Rzymian 2:10, 11; Galatów 3:28). Jehowa kieruje się tą zasadą również przy wyborze osób, które mają się połączyć z Jego Synem w rządzie Królestwa (Jana 6:44). Jakże wdzięczna może być wielka rzesza drugich owiec, iż wierne niewiasty, jak Maria — matka Jezusa, Maria Magdalena, Pryscylla, Tryfena, Tryfoza i wiele innych ze zboru wczesnochrześcijańskiego, panują teraz w Królestwie, wzbogacając ów rząd dokładnym zrozumieniem kobiecych uczuć i przeżyć! Jehowa troskliwie o to zadbał w swojej mądrości! (Rzymian 11:33-36).
21. Jakie uczucia żywimy dla kobiet, które „trudzą się w Panu”?
21 Możemy dziś odczuwać to samo, co Paweł, gdy z miłością i docenianiem wypowiadał się o kobietach, które ‛razem z nim walczyły dla ewangelii’ (Filipian 4:3, Bw). Wszyscy Świadkowie Jehowy, kobiety i mężczyźni, poczytują sobie za radość i przywilej współpracę ramię przy ramieniu z ‛wielkim zastępem zwiastunek dobrej wieści’ — „niewiastami, które trudzą się w Panu” (Psalm 68:12, Bw; Rzymian 16:12, BT).
Pytania do powtórki
◻ Jak Jezus dał dowód, że w przeciwieństwie do żydowskich przywódców religijnych nie jest uprzedzony do kobiet?
◻ Jak bogobojne kobiety usługiwały Jezusowi i jaki wspaniały przywilej spotkał niektóre z nich?
◻ Jakiej rady co do kobiet przychodzących na zebrania chrześcijańskie udzielił apostoł Paweł?
◻ Które siostry szczególnie zasługują na naszą serdeczność i wsparcie? Dlaczego?
◻ Jakie uczucia powinniśmy żywić dla wszystkich kobiet, które „trudzą się w Panu”?
[Ilustracja na stronach 16, 17]
Kobiety usługiwały Jezusowi i jego apostołom
[Ilustracje na stronie 18]
Ofiarne żony nadzorców podróżujących i innych starszych wnoszą cenny wkład w dzieło Jehowy