Walczmy z grzechem, który włada upadłym ciałem

„Myślenie ciała oznacza śmierć, lecz myślenie ducha oznacza życie i pokój” (RZYMIAN 8:6, NW).

 1. W jakim celu zostali stworzeni ludzie?

„STWORZYŁ Bóg człowieka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczyznę i niewiastę stworzył ich” (1 Mojżeszowa 1:27). Obraz to odzwierciedlenie jakiegoś przedmiotu lub osoby. A zatem ludzie zostali powołani do istnienia w tym celu, by odzwierciedlać chwałę Bożą. Jeżeli we wszystkim, co robią, przejawiają zbożne przymioty — takie jak miłość, dobroć, sprawiedliwość i usposobienie duchowe — przynoszą Stwórcy cześć i chwałę, a sami doznają radości i zadowolenia (1 Koryntian 11:7; 1 Piotra 2:12).

 2. Jak pierwsza para ludzka chybiła celu?

² W chwili stworzenia pierwsi ludzie byli należycie przygotowani, by spełniać to zadanie, zostali bowiem obdarzeni doskonałością. Niczym starannie wypolerowane zwierciadła mogli dawać jasny i wierny obraz chwały Bożej. Pozwolili jednak, by te lśniące powierzchnie straciły połysk, gdyż rozmyślnie obrali nieposłuszeństwo wobec swego Stwórcy i Boga (1 Mojżeszowa 3:6). Odtąd nie mogli już w doskonały sposób odbijać Jego chwały. Nie dopisali pod tym względem, rozminęli się z celem, dla którego zostali stworzeni na obraz Boży. Innymi słowy — zgrzeszyli.a

 3. Jaka jest prawdziwa natura grzechu?

³ Pomaga nam to zrozumieć prawdziwą naturę grzechu — sprawia on, iż człowiek przestaje być podobny do Boga i odzwierciedlać Jego chwałę. Pozbawia człowieka świętości, to znaczy zanieczyszcza go i plami pod względem duchowym i moralnym. Wszyscy ludzie, jako potomkowie Adama i Ewy, urodzili się w takim splamionym, nieczystym stanie i nie potrafią sprostać temu, czego Bóg oczekuje od swych dzieci. Jakie są tego konsekwencje? Biblia wyjaśnia: „Jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, tak i na wszystkich ludzi śmierć przyszła, bo wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12; porównaj Izajasza 64:6).

Grzech władający upadłym ciałem

 4-6. (a) Jak dzisiaj większość ludzi zapatruje się na grzech? (b) Do czego doprowadziły takie poglądy?

⁴ W dobie obecnej mało kto uważa się za nieczystego, splamionego lub grzesznego. W gruncie rzeczy większość ludzi niemal w ogóle nie używa słowa „grzech”. Mówią o błędach, pomyłkach i nie przemyślanych czynach. Ale o grzechu? Prawie nigdy. Nawet osoby zapewniające, że wierzą w Boga, „pouczenia od Niego uważają raczej za zbiór poglądów w kwestiach etycznych niż za kodeks moralny, bardziej za ‚10 propozycji’ niż za 10 przykazań” — zauważył profesor socjologii Alan Wolfe.

⁵ Do czego prowadzi taki sposób myślenia? Do odrzucania, a przynajmniej do lekceważenia prawdy, iż grzech jest czymś realnym. Pojawiło się pokolenie ludzi, którzy mają zupełnie wypaczone pojęcie o tym, co dobre, a co złe, którzy uważają, że sami mogą ustalać własne zasady postępowania i że przed nikim nie są odpowiedzialni za swe czyny. Dla takich osób jedynym kryterium oceny ich zachowania jest to, czy nie odczuwają niepokoju wewnętrznego (Przypowieści 30:12, 13; porównaj 5 Mojżeszową 32:5, 20).

⁶ Na przykład w pewnym programie telewizyjnym spytano młodych ludzi, co sądzą o tak zwanych siedmiu grzechach głównych.b „Pycha nie jest grzechem” — oznajmił jeden z uczestników. „Powinno się mieć dobre zdanie o samym sobie”. Na temat lenistwa ktoś inny powiedział: „Warto od czasu do czasu poleniuchować. (...) Dobrze jest niekiedy wyłączyć się, by mieć czas dla siebie”. Nawet redaktor prowadzący ten program wtrącił taką zwięzłą uwagę: ‛Siedem grzechów głównych to nie tyle podłe czyny, ile typowe ludzkie skłonności, które mogą doskwierać, ale mogą też być bardzo przyjemne’. Jak widać, razem z pojęciem grzechu zanikło również poczucie winy, gdyż odbiera ono spokój wewnętrzny (Efezjan 4:17-19).

 7. Jak według Biblii grzech wpływa na ludzi?

⁷ Zupełnie inaczej zapatruje się na to Biblia, wyraźnie oznajmiając: „Wszyscy zgrzeszyli i brak im chwały Bożej” (Rzymian 3:23). Nawet apostoł Paweł przyznał: „Wiem tedy, że nie mieszka we mnie, to jest w ciele moim, dobro; mam bowiem zawsze dobrą wolę, ale wykonania tego, co dobre, brak; albowiem nie czynię dobrego, które chcę, tylko złe, którego nie chcę, to czynię” (Rzymian 7:18, 19). Paweł nie rozczulał się tu nad sobą. Przeciwnie, doskonale wiedział, jak bardzo brakuje ludziom chwały Bożej, i z całą wyrazistością uświadamiał sobie, iż upadłym ciałem włada grzech. Oświadczył: „Nędzny ja człowiek! Któż mnie wybawi z tego ciała śmierci?” (Rzymian 7:24).

 8. Jakie pytania powinniśmy sobie zadać i dlaczego?

⁸ A co ty o tym sądzisz? Może przyznajesz, że będąc potomkiem Adama, jesteś jak wszyscy niedoskonały. Ale jak ta wiedza wpływa na twój sposób myślenia i postępowania? Czy uważasz, że tak już musi być, i po prostu dalej robisz to, na co masz ochotę? Czy raczej nieustannie dokładasz starań, by zwalczać grzech władający upadłym ciałem i jak najlepiej odzwierciedlać chwałę Bożą we wszystkich swych poczynaniach? Każdy z nas powinien usilnie o to zabiegać, gdyż Paweł oznajmił: „Ci, którzy są w zgodzie z ciałem, skupiają swe umysły na sprawach ciała, ale ci, którzy są w zgodzie z duchem — na sprawach ducha. Albowiem myślenie ciała oznacza śmierć, lecz myślenie ducha oznacza życie i pokój” (Rzymian 8:5, 6, NW).

Myślenie ciała

 9. Dlaczego „myślenie ciała oznacza śmierć”?

⁹ Co Paweł chciał wyrazić słowami: „myślenie ciała oznacza śmierć”? W Biblii wyraz „ciało” często odnosi się do człowieka jako istoty niedoskonałej, jako ‛poczętego w grzechu’ potomka zbuntowanego Adama (Psalm 51:7; Joba 14:4). A zatem Paweł nawołuje chrześcijan, by nie rozmyślali o tym, do czego ich popychają grzeszne skłonności, pragnienia i pożądliwości niedoskonałego, upadłego ciała. Dlaczego? W innym miejscu Paweł wymienił uczynki ciała i podał taką przestrogę: „Ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą” (Galacjan 5:19-21).

10. Co rozumieć przez „myślenie”?

¹⁰ Czyż jednak nie istnieje zasadnicza różnica między myśleniem a konkretnym działaniem? To prawda, że jeśli o czymś pomyślimy, nie musimy zaraz się tego dopuścić. Ale tutaj chodzi o coś więcej niż przelotną myśl. Paweł posłużył się greckim słowem frònema, które oznacza „sposób myślenia, nastawienie, (...) cel, dążenie, usiłowanie”. A zatem wyrażenie „myślenie ciała” wskazuje, iż daną osobą zawładnęły i kierują pragnienia upadłego ciała (1 Jana 2:16).

11. Jak u Kaina przejawiło się „myślenie ciała” i jakie były tego skutki?

¹¹ Sprawę tę dobrze ilustruje postępowanie Kaina. Kiedy w jego sercu pojawiły się zazdrość i gniew, Jehowa Bóg udzielił mu przestrogi: „Dlaczego płoniesz gniewem i dlaczego opuściło się twoje oblicze? Jeżeli się zwrócisz ku czynieniu dobra, czyż nie będzie wywyższenia? A jeśli nie zwrócisz się ku czynieniu dobra, u wejścia czai się grzech i ku tobie kieruje się jego gorące pragnienie; a ty czy potrafisz nad nim zapanować?” (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 4:6, 7, NW). Kain mógł dokonać wyboru. Czy ‛zwróci się ku czynieniu dobra’, a więc czy zacznie myśleć o czymś dobrym i do tego dążyć? A może dalej będzie ulegać ciału i zajmować umysł tym, ku czemu kierują go niegodziwe skłonności, kryjące się w jego sercu? Jak wyjaśnił Jehowa, grzech ‛czaił się u wejścia’, by schwytać Kaina w swe szpony i go pożreć, jeśli tylko na to pozwoli. Zamiast zapanować nad pragnieniem ciała i je zwalczyć, Kain dopuścił, aby wzięło ono nad nim górę ku jego zgubie.

12. Co powinniśmy czynić, by nie ‛pójść drogą Kaina’?

¹² A co z nami? Bez wątpienia nie chcemy ‛pójść drogą Kaina’, jak to uczynili w I wieku pewni chrześcijanie, o których ze smutkiem wspomniał Juda (Judy 11). Nigdy nie powinniśmy usprawiedliwiać złego postępowania ani mniemać, że nic się nam nie stanie, jeśli od czasu do czasu nieco użyjemy życia lub pozwolimy sobie na trochę swobody. Przeciwnie, musimy być czujni, by zauważyć pojawiające się w naszym sercu i umyśle bezbożne, niegodziwe skłonności i szybko je usunąć, zanim się zakorzenią. Zwalczanie grzechu, który włada naszym upadłym ciałem, powinniśmy zacząć od swego wnętrza (Marka 7:21).

13. Jak ktoś może być „kuszony przez własne pożądliwości”?

¹³ Na przykład mogłeś ujrzeć w przelocie jakąś drastyczną czy wręcz makabryczną scenę albo jakiś szczególnie sugestywny, podniecający obraz. Mogła to być ilustracja w książce lub czasopiśmie, scena w programie telewizyjnym bądź filmie, plakat reklamowy, a nawet rzeczywista sytuacja. Nie musi to budzić twego niepokoju, gdyż coś takiego może się zdarzyć i faktycznie się zdarza. Chociaż jednak ten widok miałeś przed oczami zaledwie parę sekund, może on utkwić w twej pamięci i od czasu do czasu ci się przypominać. Co wtedy robisz? Czy natychmiast odpędzasz tę myśl i starasz się wyrugować ją z umysłu? Czy też pozwalasz jej się zakorzenić, na nowo przeżywając całą sytuację za każdym razem, gdy ci się przypomni? Jeżeli postępujesz w taki sposób, grozi ci niebezpieczeństwo wywołania reakcji łańcuchowej opisanej przez Jakuba: „Każdy bywa kuszony przez własne pożądliwości, które go pociągają i nęcą; potem, gdy pożądliwość pocznie, rodzi grzech, a gdy grzech dojrzeje, rodzi śmierć”. Właśnie dlatego Paweł oświadczył: „Myślenie ciała oznacza śmierć” (Jakuba 1:14, 15; Rzymian 8:6, NW).

14. Z czym stykamy się każdego dnia i jak powinniśmy na to reagować?

¹⁴ Ponieważ żyjemy w świecie gloryfikującym niemoralność, przemoc i materializm przez otwarte i bardzo częste poruszanie tych tematów w książkach, czasopismach, filmach, programach telewizyjnych i w popularnych utworach muzycznych, więc codziennie jesteśmy dosłownie bombardowani niegodziwymi myślami i poglądami. Jak na nie reagujesz? Czy wszystko to cię bawi i sprawia ci przyjemność? Czy raczej czujesz się jak Lot, który był „udręczony przez rozpustne postępowanie bezbożników” i „trapił się tym (...) w prawej duszy swojej”? (2 Piotra 2:7, 8). Aby skutecznie pokonać grzech władający upadłym ciałem, musimy być zdecydowani pójść za przykładem psalmisty, który powiedział: „Nie stawiam przed oczy swoje niegodziwej rzeczy; nienawidzę zachowania się odstępców, nie przylgnie ono do mnie” (Psalm 101:3).

Myślenie ducha

15. Co nam pomoże w walce z władającym nami grzechem?

¹⁵ W walce z grzechem, który włada upadłym ciałem, pomocą dla nas będzie to, o czym Paweł wspomniał dalej: „Myślenie ducha oznacza życie i pokój” (Rzymian 8:6, NW). Tak więc zamiast kierować się pragnieniami ciała, musimy wystawić nasz umysł na wpływ ducha i odnosić korzyść z rzeczy duchowych. Co się do nich zalicza? Paweł wymienił je w Liście do Filipian 4:8: „W końcu, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek zasługuje na poważne zainteresowanie, cokolwiek jest prawe, cokolwiek jest nieskalanie czyste, cokolwiek jest miłe, o czym tylko mówi się dobrze, jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna — to stale rozważajcie” (NW). Dokładnie przeanalizujmy ten werset, by lepiej zrozumieć, na czym powinniśmy stale koncentrować nasze myśli.

16. Jakie przymioty — zgodnie z radą Pawła — powinniśmy ‛stale rozważać’ i co każdy z nich oznacza?

¹⁶ Przede wszystkim zauważmy, iż Paweł wymienił osiem przymiotów o charakterze moralnym. Oczywiście rozumiemy, że chrześcijanie bynajmniej nie są zobowiązani do ciągłego myślenia o kwestiach biblijnych lub doktrynalnych. Zakres tematów, którymi możemy zajmować swój umysł, jest bardzo szeroki. Ale muszą one harmonizować z zaletami wymienionymi przez Pawła. Każdy podany przez niego rodzaj zagadnień zasługuje na naszą uwagę. Omówmy je po kolei.

◻ „Prawdziwe”. Nie chodzi tu jedynie o to, czy coś jest zgodne z prawdą, czy nie. Wyraz ów dotyczy wszystkiego, co jest szlachetne i uczciwe, godne zaufania, co jest rzeczywiste, a nie tylko stwarza taki pozór (1 Tymoteusza 6:20).

◻ „Zasługuje na poważne zainteresowanie”. Określenie to odnosi się do czegoś godnego szacunku i podziwu. Nie przywodzi na myśl niczego wulgarnego ani plugawego, lecz głębokie poważanie, sprawy wzniosłe, szlachetne i czcigodne.

◻ „Prawe”. Słowo to opisuje rzeczy zgodne z miernikami ustanowionymi nie przez człowieka, lecz przez Boga. Ludzie świeccy zajmują swe umysły nieprawymi intrygami, ale my powinniśmy myśleć o rzeczach sprawiedliwych z Bożego punktu widzenia i w nich znajdować upodobanie (porównaj Psalm 26:4; Amosa 8:4-6).

◻ „Nieskalanie czyste”. Chodzi tu nie tylko o czystość i świętość postępowania (w zakresie życia płciowego oraz w innych dziedzinach), ale też myśli i pobudek. „Mądrość z góry jest przede wszystkim nieskalanie czysta” — mówi Jakub. A Jezus, który także jest „czysty”, dał nam pod tym względem doskonały wzór (Jakuba 3:17, NW; 1 Jana 3:3).

◻ „Miłe”. Przymiotnik ów można zastosować do tego, co w innych wzbudza miłość. Nie powinniśmy zajmować umysłu rzeczami, które wywołują nienawiść, rozgoryczenie i spory, lecz ‛baczyć jedni na drugich w celu pobudzania się do miłości i dobrych uczynków’ (Hebrajczyków 10:24).

◻ „O czym (...) mówi się dobrze”. Nie chodzi tu po prostu o rzeczy, o których ludzie pozytywnie się wyrażają, lecz o takie, które naprawdę mogą zbudować i są godne uznania. Koncentrujemy myśli na tym, co zdrowe i budujące, a nie na tym, co poniża i jest nieprzyzwoite (Efezjan 4:29).

◻ „Cnota” oznacza przede wszystkim „dobroć” i „doskonałość pod względem moralnym”, ale może określać również wszelkie wybitne cechy. Dlatego cenimy przymioty, zalety i umiejętności drugich pozostające w zgodzie z miernikami Bożymi.

◻ „Rzecz chwalebna” naprawdę zasługuje na takie miano, gdy otrzymuje pochwałę od Boga lub od władzy, którą On uznaje za prawowitą (1 Koryntian 4:5; 1 Piotra 2:14).

Obietnica życia i pokoju

17. Jakie błogosławieństwa zapewnia „myślenie ducha”?

¹⁷ Jeżeli usłuchamy rady Pawła, by ‛stale to rozważać’, przyswoimy sobie „myślenie ducha”. W rezultacie zostaniemy pobłogosławieni nie tylko życiem — to znaczy życiem wiecznym w obiecanym nowym świecie — ale też pokojem (Rzymian 8:6, NW). Dlaczego? Ponieważ nasz umysł będzie chroniony przed niegodziwymi wpływami rzeczy cielesnych i nie będzie już tak bardzo nękany męczącą walką między ciałem i duchem, którą opisał Paweł. A „ponieważ myślenie ciała oznacza nieprzyjaźń z Bogiem”, więc dając odpór cielesnym pożądliwościom, osiągamy też pokój z Jehową (Rzymian 7:21-24; 8:7, NW).

18. Jaką bitwę toczy Szatan i jak możemy w niej zwyciężyć?

¹⁸ Szatan wraz ze swymi poplecznikami robi wszystko, co w jego mocy, byśmy nie odzwierciedlali chwały Bożej. Stara się zawładnąć naszym umysłem, bombardując go świeckimi pożądliwościami, wie bowiem, iż mogą one doprowadzić do tego, iż staniemy się wrogami Boga i poniesiemy śmierć. Ale z tej bitwy możemy wyjść zwycięsko. Podobnie jak Paweł możemy oświadczyć: „Bogu niech będą dzięki przez Jezusa Chrystusa” za udostępnienie nam środków do walki z grzechem, który włada upadłym ciałem (Rzymian 7:25).

[Przypisy]

Czy potrafisz wyjaśnić?

◻ Czym jest grzech i jak może zawładnąć upadłym ciałem?

◻ Jak możemy dawać odpór „myśleniu ciała”?

◻ W jaki sposób możemy przyswajać sobie „myślenie ducha”?

◻ Jak „myślenie ducha” prowadzi do życia i pokoju?

[Ilustracja na stronie 15]

Kain pozwolił, by świeckie skłonności zawładnęły nim i sprowadziły na niego zgubę

[Ilustracje na stronie 16]

Myślenie ducha oznacza życie i pokój