Rozradowani teraz i na zawsze
„Unoście się (...) radością i weselcie się na zawsze tym, co stwarzam; bo oto stwarzam Jeruzalem jako przyczynę wesela, a jego lud jako powód do radosnego uniesienia” (IZAJASZA 65:18, NW).
1. Jaki wpływ na różnych ludzi miało w ciągu wieków prawdziwe wielbienie?
W CIĄGU wieków niezliczone rzesze zaznały mnóstwa radości w służbie dla prawdziwego Boga, Jehowy. Jednym z wielu ludzi radujących się z czystego wielbienia Boga był Dawid. W Biblii czytamy, że kiedy do Jeruzalem sprowadzono arkę przymierza, „Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Jahwe wśród radosnych okrzyków” (2 Samuela 6:15, BT). Ale taka radość ze służenia Jehowie nie jest jedynie wspomnieniem. Ty również możesz ją odczuwać. A już wkrótce będziesz miał jeszcze inne powody do radości.
2. Na kim spełnia się dziś proroctwo z 35 rozdziału Księgi Izajasza, które pierwotnie ziściło się na żydowskich repatriantach?
2 W poprzednim artykule przeanalizowaliśmy, jak wstępnie urzeczywistniło się fascynujące proroctwo z 35 rozdziału Księgi Izajasza. Słusznie można je nazwać proroctwem o odrodzeniu, bo takim się okazało dla starożytnych Żydów. Podobne spełnienie znajduje ono w naszych czasach. Jak to rozumieć? Otóż w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Jehowa zaczął się zajmować apostołami Jezusa oraz innymi członkami Izraela duchowego. Ci ludzie namaszczeni świętym duchem Bożym wchodzą w skład „Izraela Bożego”, o którym mówił apostoł Paweł (Galatów 6:16; Rzymian 8:15-17). Jak sobie przypominamy, w Liście 1 Piotra 2:9 nazwano tych chrześcijan „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność”. Dalej Piotr wskazał na zadanie wyznaczone Izraelowi duchowemu: „‚Żebyście szeroko oznajmili wspaniałe przymioty’ tego, który was powołał z ciemności do swego zdumiewającego światła”.
Spełnienie w naszych czasach
3, 4. W jakich okolicznościach znalazło swe współczesne spełnienie proroctwo z 34 rozdziału Księgi Izajasza?
3 Na początku naszego stulecia ostatkowi Izraelitów duchowych przebywających na ziemi przez pewien czas zabrakło wytrwałości w ogłaszaniu tego orędzia. Nie w pełni radował się zdumiewającym światłem od Boga. Prawdę mówiąc, znajdował się w dość gęstej ciemności. Kiedy to było? I jakie działania podjął wtedy Jehowa Bóg?
4 Było to w okresie pierwszej wojny światowej, krótko po ustanowieniu w niebie mesjańskiego Królestwa Bożego w roku 1914. Korzystając z poparcia duchowieństwa kościołów w różnych krajach, narody rozgniewały się na siebie (Objawienie 11:17, 18). Oczywiście odstępcze chrześcijaństwo i jego wyniosła klasa duchownych było równie wstrętne Bogu jak unoszący się pychą Edom. A zatem symbolicznym Edomem, na którym w czasach nowożytnych spełni się proroctwo z 34 rozdziału Księgi Izajasza, jest chrześcijaństwo. Owa zapowiedź całkowitej zagłady ziści się tak samo niezawodnie, jak się urzeczywistniła pierwotnie na starożytnym Edomie (Objawienie 18:4-8, 19-21).
5. Jak w naszych czasach spełniły się słowa z 35 rozdziału Księgi Izajasza?
5 A co powiedzieć o proroctwie z 35 rozdziału Księgi Izajasza, gdzie szczególny nacisk położono na radość? Ono również spełniło się w naszych czasach. W jaki sposób? Nastąpiło to wtedy, gdy Izrael duchowy dostąpił odrodzenia i niejako wydostał się z niewoli. Przeanalizujmy najnowsze dzieje teokracji, których świadkowie wciąż jeszcze są wśród nas.
6. Dlaczego można powiedzieć, że ostatek Izraela duchowego znalazł się w niewoli?
6 Podczas pierwszej wojny światowej członkowie ostatka Izraelitów duchowych przez stosunkowo krótki okres nie zachowali całkowitej czystości ani nie zastosowali się ściśle do woli Bożej. Niektórzy byli splamieni błędami doktrynalnymi i gdy ich nakłaniano do udzielenia poparcia wojującym narodom, poszli na kompromis, nie opowiadając się zdecydowanie po stronie Jehowy. W tamtych latach pomazańców prześladowano na wszystkie sposoby, a w wielu miejscach nawet obłożono zakazem ich literaturę biblijną. W końcu kilku znanych braci przewodzących dziełu skazano i uwięziono pod fałszywymi zarzutami. Spoglądając wstecz, nietrudno zauważyć, że zamiast cieszyć się wolnością, słudzy Boży niejako znaleźli się w niewoli (porównaj Jana 8:31, 32). Ich wzrok duchowy wyraźnie stracił ostrość (Efezjan 1:16-18). Stali się do pewnego stopnia niemi, jeśli chodzi o wysławianie Boga, wskutek czego nie wydawali owoców duchowych (Izajasza 32:3, 4; Rzymian 14:11; Filipian 2:11). Czy dostrzegasz w tym wszystkim podobieństwo do przeżyć starożytnych Żydów w niewoli babilońskiej?
7, 8. Jakiego odrodzenia dostąpił nowożytny ostatek?
7 Czy jednak Bóg zamierzał pozostawić swych nowożytnych sług w takim stanie? Skądże. Zgodnie z zapowiedzią daną przez Izajasza był zdecydowany doprowadzić do ich odrodzenia. A zatem to samo proroctwo z rozdziału 35 spełniło się jeszcze raz w naszych czasach, gdy ostatek Izraela duchowego dostąpił odrodzenia i na nowo zaczął się cieszyć zdrowiem i pomyślnością w raju duchowym. W Liście do Hebrajczyków 12:12 Paweł posłużył się słowami z Księgi Izajasza 35:3 w sensie symbolicznym, z czego wynika, że tę część proroctwa Izajasza można odnieść do spraw duchowych.
8 W okresie powojennym członkowie namaszczonego ostatka Izraela duchowego niejako wydostali się z niewoli. Jehowa Bóg wyzwolił ich za pośrednictwem Większego Cyrusa — Jezusa Chrystusa. Odtąd mogli przystąpić do dzieła odbudowy, podobnie jak ostatek starożytnych Żydów, który powrócił do swego kraju, aby odbudować literalną świątynię w Jeruzalem. Ponadto ci nowożytni Izraelici duchowi mogli się zająć uprawą i pielęgnacją bujnego raju duchowego, symbolicznego ogrodu Eden.
9. Jak w naszych czasach nastały warunki podobne do opisanych w Księdze Izajasza 35:1, 2, 5-7?
9 Mając to w pamięci, powróćmy jeszcze do 35 rozdziału Księgi Izajasza, i spójrzmy najpierw na wersety 1 i 2. To, co się wydawało spieczoną ziemią, zaczęło rzeczywiście rozkwitać i wydawać plony, tak jak starożytne równiny Saronu. Teraz zwróćmy uwagę na wersety od 5 do 7. Członkom ostatka, z których część jeszcze żyje i gorliwie służy Jehowie, otworzyły się oczy zrozumienia duchowego. Mogli lepiej pojąć znaczenie tego, co się wydarzyło w roku 1914 i potem. Miało to również wpływ na wielu z nas, członków „wielkiej rzeszy”, pełniących obecnie służbę przy boku ostatka (Objawienie 7:9).
Czy bierzesz udział w spełnianiu proroctwa?
10, 11. (a) W jaki sposób wypowiedź z Księgi Izajasza 35:5-7 spełnia się na tobie? (b) Co sądzisz o tych zmianach?
10 Pomyśl na przykład o sobie. Czy przed nawiązaniem łączności ze Świadkami Jehowy regularnie czytałeś Biblię? Jeśli tak, to jak dalece ją rozumiałeś? Teraz znasz między innymi prawdę o stanie umarłych. Kogoś zainteresowanego tą sprawą mógłbyś zapewne odesłać do odpowiednich wersetów, jak chociażby z 2 rozdziału Księgi 1 Mojżeszowej, 9 rozdziału Księgi Kaznodziei i 18 rozdziału Księgi Ezechiela. Z pewnością znasz pogląd Biblii na mnóstwo innych zagadnień. Najprościej mówiąc, jest ona dla ciebie zrozumiała i wiele przedstawionych w niej nauk potrafisz objaśnić drugim, co niewątpliwie czynisz.
11 Warto jednak, by każdy z nas zadał sobie pytania: „W jaki sposób poznałem te wszystkie prawdy z Biblii? Czy zanim zacząłem studiować ze sługami Jehowy, znałem wymienione przed chwilą wersety? Czy je rozumiałem i wyciągałem odpowiednie wnioski co do ich znaczenia?” Szczera odpowiedź na te pytania prawdopodobnie brzmi: nie. Nie obraź się, ale można powiedzieć, że w gruncie rzeczy byłeś ślepy, nie dostrzegając tych wersetów ani ich sensu. Czyż nie tak? One były w Biblii, ale nie potrafiłeś ich dojrzeć ani zrozumieć. Jak wobec tego zostały otworzone twe duchowe oczy? Nastąpiło to dzięki temu, czego Jehowa dokonał dla namaszczonego ostatka, spełniając proroctwo Izajasza 35:5. W rezultacie twoje oczy się otwarły. Nie przebywasz już w ciemnościach duchowych. Potrafisz widzieć (porównaj Objawienie 3:17, 18).
12. (a) Dlaczego można powiedzieć, że nie żyjemy w okresie literalnych cudów uzdrawiania? (b) Jak przykład brata F. W. Franza ukazuje, w jakim sensie spełnia się dziś proroctwo z Izajasza 35:5?
12 Kto pilnie studiuje Biblię oraz obserwuje poczynania Boga w ciągu stuleci, ten wie, iż nie żyjemy w okresie literalnych cudów uzdrawiania (1 Koryntian 13:8-10). Nie oczekujemy więc, że Jezus Chrystus będzie otwierał oczy ślepych, by dowieść, iż jest Mesjaszem, Prorokiem Bożym (Jana 9:1-7, 30-33). Nie będzie też przywracał wszystkim głuchym słuchu. Kiedy Frederick W. Franz — prezes Towarzystwa Strażnica, należący do grona pomazańców — zbliżał się do setnego roku życia, był prawie niewidomy i musiał się posługiwać aparatem słuchowym. Od kilku lat nie mógł już czytać, ale czy ktoś by pomyślał, że był ślepy lub głuchy w sensie wspomnianym w Księdze Izajasza 35:5? Brat Franz miał wyostrzony wzrok duchowy i okazał się błogosławieństwem dla sług Bożych na całym świecie.
13. Jakiego odrodzenia dostąpił lub jakiej zmiany zaznał nowożytny lud Boży?
13 A co powiedzieć o twoim języku? W okresie niewoli duchowej pomazańcy Boży poniekąd byli niemi. Kiedy jednak Bóg zmienił ten stan, ich języki zaczęły radośnie wykrzykiwać to wszystko, czego się dowiedzieli o Królestwie ustanowionym przez Boga oraz o Jego obietnicach co do przyszłości. Niewykluczone, że pomogli rozwiązać i twój język. Jak często w przeszłości mówiłeś drugim o prawdzie biblijnej? Być może myślałeś sobie: „Cieszę się, że studiuję, ale nigdy nie pójdę głosić obcym ludziom”. Czy jednak nie można powiedzieć, że już teraz ‛język niemych radośnie się odzywa’? (Izajasza 35:6).
14, 15. W jaki sposób wiele osób kroczy obecnie „Drogą Świętą”?
14 Starożytni Żydzi wyzwoleni z Babilonu musieli odbyć długą wędrówkę do swego kraju rodzinnego. Czemu to odpowiada w naszych czasach? Przeczytajmy Księgę Izajasza 35:8: „Będzie tam droga bita, nazwana Drogą Świętą. Nie będzie nią chodził nieczysty”.
15 Od czasu oswobodzenia z niewoli duchowej namaszczony ostatek, któremu teraz towarzyszą miliony drugich owiec, wyszedł z Babilonu Wielkiego i wkroczył na drogę symboliczną, na czystą drogę świętości, prowadzącą do raju duchowego. Nie szczędzimy wysiłków, żeby się nadawać do podążania nią i do pozostawania na niej. Zastanów się nad sobą. Czy nie przestrzegasz teraz znacznie wyższych mierników moralnych i zasad niż wtedy, gdy byłeś w świecie? Czy nie dokładasz więcej starań, by dostosowywać swój sposób myślenia i postępowania do wymagań Bożych? (Rzymian 8:12, 13; Efezjan 4:22-24).
16. W jakich warunkach podążamy Drogą Świętą?
16 Podążając Drogą Świętą, w zasadzie nie obawiamy się tych, którzy wykazują cechy dzikich zwierząt. Oczywiście w świecie trzeba mieć się na baczności, gdyż chciwi i nienawistni ludzie mogą cię niejako żywcem zjeść. Mnóstwo innych zachowuje się drapieżnie wobec drugich. Jakże inaczej jest wśród ludu Bożego! Przebywamy w bezpiecznym miejscu. To prawda, że nasi chrześcijańscy bracia nie są doskonali i niekiedy popełniają błędy lub wyrządzają nam przykrość. Ale wiemy, iż nie starają się nas rozmyślnie zranić czy wręcz pożreć (Psalm 57:5; Ezechiela 22:25; Łukasza 20:45-47; Dzieje 20:29; 2 Koryntian 11:19, 20; Galatów 5:15). Przeciwnie, interesują się nami, pomagają nam i chcą, byśmy razem służyli Bogu.
17, 18. W jakim sensie już teraz istnieje raj i jaki to ma wpływ na nas?
17 A zatem możemy przeanalizować treść 35 rozdziału Księgi Izajasza, mając w pamięci obecne spełnianie się wersetów od 1 do 8. Czyż nie widać wyraźnie, że znaleźliśmy to, co słusznie określono mianem raju duchowego? To prawda, że nie można go jeszcze nazwać doskonałym. Niemniej jest to prawdziwy raj, bo jak powiedziano w wersecie 2, już widzimy w nim „chwałę Pana [Jehowy, NW], wspaniałość naszego Boga”. Co z tego wynika? W wersecie 10 czytamy: „I wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną”. Okoliczność, że wydostaliśmy się z religii fałszywej i podjęliśmy czyste wielbienie, podobające się Bogu, napawa nas ogromną radością.
18 Czyż radość z prawdziwego wielbienia nie pomnaża się bezustannie? Nowo zainteresowani dokonują na naszych oczach zmian w swoim życiu i ugruntowują się w prawdzie biblijnej. Widzimy, jak młodzież dorasta i robi duchowe postępy w zborze. Obserwujemy ludzi zgłaszających się do chrztu, a wśród nich naszych znajomych. Czy nie są to już dzisiaj powody do ogromnej radości? Jesteśmy naprawdę szczęśliwi, gdy inni przyłączają się do nas, żeby wraz z nami cieszyć się wolnością duchową i rajskimi warunkami!
Przyszłe spełnienie
19. Jaką nadzieję wzbudza w nas 35 rozdział Księgi Izajasza?
19 Nasze dotychczasowe rozważania na temat 35 rozdziału Księgi Izajasza dotyczyły pierwszego spełnienia tego proroctwa po powrocie Żydów z niewoli oraz jego duchowego urzeczywistnienia na naszych oczach. Ale na tym nie koniec. Nastąpi jeszcze coś więcej. Ma to związek z biblijnym zapewnieniem, że już niedługo na ziemi zostaną przywrócone prawdziwie rajskie warunki (Psalm 37:10, 11; Objawienie 21:4, 5).
20, 21. Dlaczego oczekiwanie na jeszcze jedno spełnienie 35 rozdziału Księgi Izajasza jest zarówno logiczne, jak i oparte na Piśmie Świętym?
20 Jehowa nie byłby konsekwentny, gdyby urzeczywistnienie tak wyrazistego opisu raju ograniczył do spraw duchowych. Nie należy oczywiście sądzić, że to, co się spełnia w sensie duchowym, jest mało istotne. Nawet gdyby nastał literalny raj, nie sprawiałoby to nam zadowolenia, jeśli pośród pięknych krajobrazów i łagodnych zwierząt żylibyśmy w otoczeniu ludzi skalanych pod względem duchowym, zachowujących się jak krwiożercze bestie (porównaj Tytusa 1:12). Najpierw więc musi dojść do najważniejszego, duchowego spełnienia tego proroctwa.
21 Niemniej ów nadchodzący raj nie ograniczy się do dobrodziejstw duchowych, które sprawiają nam tyle radości już teraz i będą nam jej dostarczać jeszcze więcej w przyszłości. Mamy wszelkie podstawy, żeby się spodziewać literalnego spełnienia takich proroctw, jak to z 35 rozdziału Księgi Izajasza. Dlaczego? W 65 rozdziale Księgi Izajasza czytamy o „nowym niebie i nowej ziemi”. Apostoł Piotr nawiązał do tego, opisując, co nastąpi po dniu Jehowy (Izajasza 65:17, 18; 2 Piotra 3:10-13). Zaznaczył, iż warunki ukazane przez Izajasza rzeczywiście zapanują, gdy nastanie „nowa ziemia”. Dotyczy to również zapowiedzi, które dobrze znamy — o budowaniu domów i mieszkaniu w nich, sadzeniu winnic i spożywaniu ich plonów, o długim korzystaniu z dzieła swoich rąk, o wilku przebywającym z barankiem i o tym, że na całej ziemi nikt nikomu nie wyrządza krzywdy. Innymi słowy — długie życie, bezpieczne domy, obfitość pożywienia, ciekawa praca oraz pokój między ludźmi a zwierzętami i między samymi zwierzętami.
22, 23. Jakie powody do radości da nam przyszłe spełnienie się zapowiedzi z 35 rozdziału Księgi Izajasza?
22 Czy te perspektywy nie napawają cię radością? Powinny, bo właśnie do takiego życia stworzył nas Bóg (1 Mojżeszowa 2:7-9). Co to oznacza w powiązaniu z omawianym proroctwem z 35 rozdziału Księgi Izajasza? Otóż mamy dodatkowe powody do wykrzykiwania z radości. Będziemy się radować, gdy zakwitną literalne pustynie i stepy. Niewidomi dziś ludzie — o oczach niebieskich, brązowych lub w jakimś innym pięknym kolorze — będą widzieć. Nasi współwyznawcy, którzy są głusi lub niedosłyszą, zaczną wyraźnie rozróżniać dźwięki. Z jakąż radością będą korzystać z tej zdolności, żeby słuchać, jak ktoś im czyta i objaśnia Słowo Boże, a także by się wsłuchiwać w poszum wiatru w gałęziach drzew, śmiech dziecka czy śpiew ptaka!
23 Spełnienie się omawianych słów oznacza też, że chromi, w tym również cierpiący na artretyzm, będą się swobodnie poruszać, nie odczuwając bólu. Cóż to za ulga! Przez pustynie potoczą się wtedy literalne strumienie. Ujrzymy płynącą wodę i usłyszymy jej plusk. Będziemy mogli tam spacerować, dotykać zielonej trawy i kęp papirusów. Rzeczywiście znajdziemy się w odrodzonym raju. A czy nie będziemy się cieszyć, mogąc bez obawy przebywać w towarzystwie lwów lub innych dzikich zwierząt? Nie ma potrzeby szczegółowo tego opisywać, bo pewnie każdy z nas z przyjemnością wyobrażał sobie już taką scenę.
24. Dlaczego możemy się zgodzić ze słowami z Księgi Izajasza 35:10?
24 Izajasz zapewnia nas: „Wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę”. Na pewno więc się zgodzimy, że mamy powody do wykrzykiwania z radości. Możemy się radować zarówno z tego, co Jehowa czyni dla swego ludu obecnie w naszym raju duchowym, jak i z tego, czego możemy się spodziewać w tak bliskim już raju literalnym. Mając na myśli tych rozradowanych ludzi — a więc nas — Izajasz napisał: „Dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną” (Izajasza 35:10).
Czy zauważyłeś?
◻ W jaki sposób powtórnie spełniają się słowa z 35 rozdziału Księgi Izajasza?
◻ Co w sensie duchowym odpowiada cudownym zmianom zapowiedzianym przez Izajasza?
◻ W jaki sposób bierzesz udział w spełnianiu się tego proroctwa?
◻ Dlaczego można powiedzieć, że 35 rozdział Księgi Izajasza budzi w nas nadzieję na przyszłość?
[Ilustracja na stronie 15]
Więzienie przy Raymond Street w nowojorskim Brooklynie, gdzie w czerwcu 1918 roku osadzono siedmiu odpowiedzialnych braci
[Ilustracja na stronie 16]
Chociaż pod koniec życia brat Franz był prawie niewidomy, miał nadal wyostrzony wzrok duchowy
[Ilustracje na stronie 17]
Wzrost i postępy duchowe napawają radością