Kto przeżyje „dzień Jehowy”?

„Jakimiż ludźmi powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy!” (2 PIOTRA 3:11, 12).

 1. W czyjej działalności można dziś dostrzec ducha i moc Eliasza?

JEHOWA BÓG wybrał spośród ludzi osoby, które będą współdziedzicami Jego Syna, Jezusa Chrystusa, w Królestwie niebiańskim (Rzymian 8:16, 17). Podczas swojej ziemskiej działalności namaszczeni chrześcijanie przejawiają ducha i moc Eliasza (Łukasza 1:17). W poprzednim artykule wskazano na pewne podobieństwa między ich pracą a służbą proroka Eliasza. Ale co można powiedzieć o działalności jego następcy, proroka Elizeusza? (1 Królów 19:15, 16).

 2. (a) Jaki był ostatni cud Eliasza, a jaki pierwszy dokonany przez Elizeusza? (b) Co dowodzi, że Eliasz nie poszedł do nieba?

² Ostatni cud, jakiego dokonał Eliasz, polegał na tym, że uderzył swą urzędową szatą wody Jordanu i je rozdzielił. Dzięki temu obaj z Elizeuszem przekroczyli rzekę suchą nogą. Gdy szli wschodnim brzegiem Jordanu, wicher przeniósł Eliasza w inny rejon ziemi (patrz ramka na stronie 15, zatytułowana „Do których niebios wstąpił Eliasz?”). Pozostała po nim urzędowa szata. Kiedy Elizeusz uderzył nią Jordan, wody znowu się rozstąpiły i mógł wrócić po suchym gruncie. Cud ten wyraźnie dowiódł, że Elizeusz przejął po Eliaszu zadanie popierania w Izraelu prawdziwego wielbienia (2 Królów 2:6-15).

Zbożne przymioty — nieodzowne

 3. Co na temat obecności Jezusa i „dnia Jehowy” powiedzieli Paweł i Piotr?

³ Setki lat po czasach Eliasza i Elizeusza apostołowie Paweł i Piotr powiązali nadchodzący „dzień Jehowy” z obecnością Jezusa Chrystusa oraz z mającymi później nastać „nowymi niebiosami i nową ziemią” (2 Tesaloniczan 2:1, 2; 2 Piotra 3:10-13). Aby przeżyć wielki dzień Jehowy, w którym zgładzi On swych wrogów i wybawi swój lud, musimy szukać Jehowy oraz przejawiać potulność i prawość (Sofoniasza 2:1-3). Jednakże wydarzenia związane z Elizeuszem wskazują, iż potrzebne są jeszcze inne przymioty.

 4. Jaką rolę w służbie dla Jehowy odgrywa gorliwość?

⁴ Jeżeli mamy przeżyć „dzień Jehowy”, koniecznie musimy gorliwie Mu służyć. Eliasz i Elizeusz byli gorliwymi sługami Jehowy. Również dzisiaj ostatek namaszczonych chrześcijan z gorliwością pełni świętą służbę dla Jehowy i przewodzi w głoszeniu dobrej nowiny.a Od połowy lat trzydziestych zachęca wszystkich, którzy przyjmują orędzie Królestwa i spodziewają się żyć wiecznie na ziemi, by oddali się Jehowie i zgłosili do chrztu (Marka 8:34; 1 Piotra 3:21). Miliony ludzi przyjęły to zaproszenie. Niegdyś byli oni pogrążeni w duchowym mroku i martwi w grzechu, teraz jednak znają prawdę Bożą, mają nadzieję na życie wieczne w ziemskim raju i gorliwie służą Jehowie (Psalm 37:29; Objawienie 21:3-5). Swą gorliwością, współpracą, gościnnością oraz innymi dobrymi uczynkami ogromnie krzepią duchowych braci Chrystusa pozostających jeszcze na ziemi (Mateusza 25:31-46).

 5. Dlaczego to takie ważne, żeby wyświadczać dobro „braciom” Jezusa, i z jakich osób żyjących w czasach Elizeusza możemy brać przykład?

⁵ Osoby wyświadczające dobro namaszczonym „braciom” Jezusa z tego względu, że kroczą oni jego śladami, spodziewają się przeżyć „dzień Jehowy”. Pewne małżeństwo z wioski Szunem okazało życzliwość i gościnność Elizeuszowi i jego słudze, za co zostało obficie pobłogosławione. Małżonkowie ci nie mieli dzieci, a mąż był już stary. Niemniej Elizeusz obiecał tej Szunamitce, że urodzi syna — i tak się stało. Gdy po kilku latach ów jedynak zmarł, Elizeusz przybył do Szunem i go wskrzesił (2 Królów 4:8-17, 32-37). Jakaż to była sowita nagroda za okazanie Elizeuszowi gościnności!

 6, 7. Jaki przykład dał Naaman i jaki ma to związek z przeżyciem „dnia Jehowy”?

⁶ Aby przyjąć oparte na Biblii wskazówki od „braci” Chrystusa i mieć nadzieję na przeżycie „dnia Jehowy”, trzeba przejawiać pokorę. Trędowaty wódz syryjski Naaman musiał się na nią zdobyć, by za radą małej izraelskiej niewolnicy udać się do jej kraju i szukać uzdrowienia u Elizeusza. Ten jednak nie wyszedł Naamanowi na spotkanie, lecz posłał mu wiadomość: „Trzeba, byś poszedł i wykąpał się w Jordanie siedem razy, żeby ci wróciło twoje ciało; i bądź czysty” (2 Królów 5:10). Uraziło to dumę Naamana, toteż najpierw bardzo się rozzłościł, ale później pokornie poszedł nad Jordan i siedem razy się w nim zanurzył, dzięki czemu „jego ciało znowu było jak ciało małego chłopca i stał się czysty” (2 Królów 5:14). Zanim wrócił do domu, ponownie ruszył do Samarii, by podziękować prorokowi Jehowy. Elizeusz wyszedł Naamanowi na spotkanie, lecz nie przyjął żadnych darów, nie chciał bowiem czerpać korzyści materialnych z mocy otrzymanej od Boga. Naaman z pokorą oświadczył prorokowi: „Twój sługa już więcej nie złoży całopalenia ani ofiary żadnemu z bogów oprócz Jehowy” (2 Królów 5:17).

⁷ Obecnie miliony ludzi pokornie stosuje się do biblijnych rad pomazańców i zaznaje obfitych błogosławieństw. Ponadto te szczere osoby dostępują duchowego oczyszczenia, bo przejawiają wiarę w Jezusową ofiarę okupu. Mają też zaszczyt być przyjaciółmi Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa (Psalm 15:1, 2; Łukasza 16:9). A dzięki temu, że są oddane Bogu i służbie dla Niego, dostąpią nagrody ocalenia od wiecznej zagłady, jaka dosięgnie wyniosłych, zatwardziałych grzeszników w szybko nadciągającym „dniu Jehowy” (Łukasza 13:24; 1 Jana 1:7).

„Kto jest ze mną? Kto?”

 8. (a) Jak na spełnianie woli Bożej zapatrują się osoby, które mają przeżyć „dzień Jehowy”? (b) Jaki nakaz otrzymał Jehu? (c) Co się stało z Jezebel?

⁸ Osoby mające nadzieję na przeżycie „dnia Jehowy” powinny też zdecydowanie spełniać wolę Bożą. Eliasz śmiało zapowiedział wytępienie krwiożerczego, oddającego cześć Baalowi rodu króla Achaba (1 Królów 21:17-26). Ale zanim do tego doszło, Elizeusz, następca Eliasza, musiał dokończyć pewne rozpoczęte zadanie (1 Królów 19:15-17). Gdy nadszedł czas wyznaczony przez Jehowę, Elizeusz polecił słudze pójść i namaścić wodza Jehu na nowego króla nad Izraelem. Po wylaniu oliwy na głowę Jehu posłaniec oświadczył mu: „Tak powiedział Jehowa, Bóg Izraela: ‚Oto namaszczam cię na króla nad ludem Jehowy, nad Izraelem. I pobijesz dom Achaba, twego pana, a ja na ręce Jezebel pomszczę krew moich sług, proroków, oraz krew wszystkich sług Jehowy. I cały dom Achaba zginie’”. Niegodziwa królowa Jezebel miała zostać rzucona psom na pożarcie i być pozbawiona przyzwoitego pogrzebu (2 Królów 9:1-10).

 9, 10. Jak się spełniły słowa Eliasza dotyczące Jezebel?

⁹ Ludzie Jehu uznali jego namaszczenie i ogłosili go nowym królem Izraela. Jehu podjął zdecydowane działanie i ruszył pędem do Jizreel, by przystąpić do wytracenia czołowych odstępców czczących Baala. Najpierw wykonał wyrok na synu Achaba, królu Jehoramie. Wyjechał on z miasta, aby zapytać Jehu, czy przybywa z pokojową misją. „Jakiż może być pokój, dopóki trwają rozpusty Jezebel, twojej matki, oraz jej liczne czary?” — odparł Jehu, po czym przeszył strzałą serce Jehorama (2 Królów 9:22-24).

¹⁰ Bogobojne kobiety wystrzegają się upodabniania do Jezebel lub osób jej pokroju (Objawienie 2:18-23). Zanim Jehu dotarł do Jizreel, Jezebel spróbowała się upiększyć. Wyglądając przez okno, pozdrowiła Jehu szyderczą pogróżką. Kiedy zapytał jej sług: „Kto jest ze mną? Kto?”, natychmiast wyjrzało dwóch lub trzech dworzan. Czy byli po stronie Jehu? „Zrzućcie ją!” — zawołał. Zareagowali zdecydowanie i wyrzucili z okna niegodziwą Jezebel. Prawdopodobnie została stratowana przez konie. Gdy lud przyszedł ją pogrzebać, ‛nie znalazł nic oprócz czaszki i stóp oraz dłoni rąk’. Cóż za dramatyczne urzeczywistnienie słów Eliasza: „Psy pożrą ciało Jezebel”! (2 Królów 9:30-37).

Szczere poparcie dla prawdziwego wielbienia

11. Kim był Jehonadab i jak poparł prawdziwe wielbienie?

¹¹ Osoby spodziewające się przeżyć „dzień Jehowy” i dostąpić życia wiecznego na ziemi muszą z całego serca popierać prawdziwe wielbienie. Powinny postępować tak jak Jehonadab (Jonadab), nieizraelski czciciel Jehowy. Kiedy Jehu gorliwie przystąpił do wykonania zleconego zadania, Jehonadab zapragnął wyrazić mu swe uznanie i poparcie. Wyszedł więc na spotkanie nowego króla Izraela, który zmierzał do Samarii, by wytracić pozostałych członków domu Achaba. Na widok Jehonadaba Jehu zapytał: „Czy twoje serce jest prostolinijne wobec mnie — jak moje serce wobec twojego serca?” Kiedy ten przytaknął, Jehu wyciągnął rękę i zaprosił go do swego rydwanu wojennego, mówiąc: „Jedź ze mną i przyjrzyj się, jak nie toleruję rywalizacji z Jehową”. Jehonadab natychmiast skorzystał z tego przywileju i poparł namaszczonego przez Jehowę wykonawcę Jego wyroków (2 Królów 10:15-17).

12. Dlaczego Jehowa słusznie żąda wyłącznego oddania?

¹² Szczere popieranie prawdziwego wielbienia z całą pewnością jest stosowne, gdyż Jehowa jako Stwórca i Pan Wszechświata jest godzien wyłącznego oddania i słusznie go wymaga. Izraelitom nakazał: „Nie wolno ci robić sobie rzeźbionego wizerunku ani postaci podobnej do czegokolwiek, co jest w niebiosach w górze, lub tego, co jest na ziemi na dole, lub tego, co jest w wodach pod ziemią. Nie wolno ci kłaniać się im ani dać się namówić do służenia im, gdyż ja, Jehowa, twój Bóg, jestem Bogiem wymagającym wyłącznego oddania” (Wyjścia 20:4, 5). Osoby mające nadzieję przeżyć „dzień Jehowy” muszą oddawać cześć wyłącznie Jemu, czyniąc to „duchem i prawdą” (Jana 4:23, 24). Wzorem Eliasza, Elizeusza i Jehonadaba muszą obstawać przy prawdziwym wielbieniu.

13. Kto wzorem Jehonadaba, który był sercem przy Jehu, uznaje mesjańskiego Króla i jak to pokazuje?

¹³ Po wytraceniu domu Achaba król Jehu poczynił kroki, by ustalić, kto jeszcze czci Baala, i wykorzenić z Izraela tę fałszywą religię (2 Królów 10:18-28). W dobie obecnej do wytracenia wrogów Jehowy i usprawiedliwienia Jego zwierzchnictwa został wyznaczony niebiański Król, Jezus Chrystus. Podobnie jak Jehonadab był sercem przy Jehu, tak obecnie „wielka rzesza” „drugich owiec” Jezusa z całego serca uznaje go za mesjańskiego Króla i współpracuje z jego duchowymi braćmi żyjącymi jeszcze na ziemi (Objawienie 7:9, 10; Jana 10:16). Dowodzi tego, praktykując religię prawdziwą i gorliwie uczestnicząc w chrześcijańskiej działalności kaznodziejskiej, która wiąże się z ostrzeganiem wrogów Bożych przed szybko nadciągającym „dniem Jehowy” (Mateusza 10:32, 33; Rzymian 10:9, 10).

Niebawem rozegrają się dramatyczne wydarzenia!

14. Jaka przyszłość czeka religię fałszywą?

¹⁴ Jehu podjął działania, by wyrugować z Izraela kult Baala. W naszych czasach Bóg za pośrednictwem Większego Jehu, Jezusa Chrystusa, sprowadzi zagładę na Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Wkrótce zobaczymy spełnienie słów skierowanych przez anioła do apostoła Jana: „Dziesięć rogów, które ujrzałeś, i bestia — ci znienawidzą nierządnicę [Babilon Wielki] i sprawią, że będzie spustoszona i naga, i zjedzą jej ciało, i doszczętnie spalą ją ogniem. Bo Bóg włożył to do ich serc, żeby wykonali jego myśl, żeby wykonali swoją jedną myśl, dając swe królestwo bestii, aż się spełnią słowa Boga” (Objawienie 17:16, 17; 18:2-5). „Dziesięć rogów” przedstawia zbrojne potęgi polityczne sprawujące władzę na ziemi. Chociaż obecnie Babilon Wielki dopuszcza się z nimi duchowego cudzołóstwa, jego dni są policzone. Czynniki polityczne tego świata na czele z „bestią” — ONZ — i „dziesięcioma rogami” zniszczą religię fałszywą.b Cóż to będzie za powód do wysławiania Jehowy! (Objawienie 19:1-6).

15. Do czego doprowadzi próba unicestwienia ziemskiej organizacji Bożej?

¹⁵ Kiedy król Jehu rozprawił się z kultem Baala, jego królewska dynastia zajęła się politycznymi wrogami Izraela. Podobne działania podejmie Król Jezus Chrystus. Siły polityczne przetrwają zagładę religii fałszywej, przypominającej kult Baala. Pod wpływem Szatana Diabła ci wrogowie zwierzchnictwa Jehowy przypuszczą frontalny atak, by zniszczyć ziemską organizację Bożą (Ezechiela 38:14-16). Ale Król Jezus Chrystus z rozkazu Jehowy unicestwi ich w Armagedonie, „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, ostatecznie usprawiedliwiając Jego zwierzchnictwo (Objawienie 16:14, 16; 19:11-21; Ezechiela 38:18-23).

Służenie z elizeuszową gorliwością

16, 17. (a) Skąd wiadomo, że Elizeusz był gorliwy do końca życia? (b) Co powinniśmy robić ze strzałami prawdy?

¹⁶ Dopóki „dzień Jehowy” nie położy kresu całemu niegodziwemu systemowi rzeczy pod władzą Szatana, słudzy Boży będą równie odważni i gorliwi jak Elizeusz. Był on sługą Eliasza, a prócz tego ponad 50 lat sam występował w roli proroka Jehowy. Pozostał gorliwy do końca życia. Tuż przed śmiercią odwiedził go król Jehoasz, wnuk Jehu. Elizeusz polecił mu wypuścić przez okno strzałę. Kiedy trafiła w cel, wykrzyknął: „Wybawiająca strzała od Jehowy, strzała wybawienia przeciwko Syrii! Doszczętnie rozgromisz Syrię pod Afekiem”. Następnie poprosił Jehoasza, by uderzył strzałami o ziemię. Ten jednak z braku gorliwości uczynił to jedynie trzy razy. Wówczas Elizeusz mu oświadczył, że odniesie tylko trzy zwycięstwa nad Syrią — i rzeczywiście tak się stało (2 Królów 13:14-19, 25). Jehoasz nie rozgromił Syryjczyków doszczętnie.

¹⁷ Namaszczony ostatek przejawia taką gorliwość jak Elizeusz i nieustannie zwalcza fałszywy kult. To samo czynią jego towarzysze mający nadzieję ziemską. Ponadto wszyscy spodziewający się przeżyć „dzień Jehowy” koniecznie powinni mieć w pamięci słowa gorliwego Elizeusza dotyczące uderzania o ziemię. Bierzmy strzały prawdy i z zapałem uderzajmy nimi dopóty, dopóki Jehowa nie powie, że dzieło zostało zakończone.

18. Jak powinniśmy reagować na słowa z Listu 2 Piotra 3:11, 12?

¹⁸ „Dzień Jehowy” wkrótce położy kres obecnemu niegodziwemu systemowi rzeczy. Pozwólmy zatem, by pobudzały nas zachęcające słowa apostoła Piotra, który oznajmił: „Skoro to wszystko ma się w ten sposób rozpuścić, jakimiż ludźmi powinniście być wy w świętych postępkach i czynach zbożnego oddania, oczekując i mając wyraźnie w pamięci obecność dnia Jehowy!” (2 Piotra 3:11, 12). Kiedy żar gniewu Bożego, wywartego za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, rozpuści wszystkie części składowe tego systemu, ocaleją jedynie osoby postępujące w sposób prawy i odznaczające się zbożnym oddaniem. Muszą zachowywać czystość moralną i duchową, a także okazywać miłość bliźnim i troszczyć się o ich potrzeby, zwłaszcza duchowe, pełniąc chrześcijańską służbę kaznodziejską.

19. Co musimy czynić, by przeżyć „dzień Jehowy”?

¹⁹ Czy twoje słowa i czyny poświadczają, że jesteś wiernym i gorliwym sługą Bożym? Jeżeli tak, to możesz żywić nadzieję na przeżycie „dnia Jehowy” i znalezienie się w obiecanym przez Boga nowym świecie. Możesz dostąpić wybawienia, jeśli będziesz wyświadczał dobro duchowym braciom Chrystusa z tego względu, że kroczą jego śladami, tak jak małżeństwo z Szunem okazało gościnność Elizeuszowi. Aby ocaleć, musisz też brać przykład z Naamana, który pokornie zastosował się do Bożych wskazówek i został czcicielem Jehowy. Jeżeli tęsknisz za życiem wiecznym w ziemskim raju, to wzorem Jehonadaba powinieneś szczerze popierać prawdziwe wielbienie. Wówczas zapewne znajdziesz się wśród wiernych sług Jehowy, na których wkrótce spełnią się słowa Jezusa: „Chodźcie, pobłogosławieni przez mego Ojca, odziedziczcie królestwo przygotowane dla was od założenia świata” (Mateusza 25:34).

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

◻ Jakie przymioty trzeba przejawiać, by przeżyć „dzień Jehowy”?

◻ Jaki przykład dało małżeństwo z Szunem żyjące za czasów Elizeusza?

◻ Czego można się nauczyć z postawy Naamana?

◻ Jak możemy brać przykład z Jehonadaba?

◻ Jak powinny na nas wpływać słowa z Listu 2 Piotra 3:11, 12?