Życie w wolności, zgodne z chrześcijańskim oddaniem

„Gdzie duch Jehowy, tam wolność” (2 KORYNTIAN 3:17).

 1. Komu są oddani Świadkowie Jehowy i dlaczego posługują się instrumentami prawnymi?

ŚWIADKOWIE JEHOWY wierzą, że ich religia będzie istniała wiecznie. Toteż spodziewają się służyć Bogu „duchem i prawdą” po czas niezmierzony (Jana 4:23, 24). Jako osoby obdarzone wolną wolą, chrześcijanie ci bez zastrzeżeń oddali się Jehowie Bogu i są zdecydowani żyć zgodnie ze swym oddaniem. Dlatego poddają się kierownictwu Bożego Słowa oraz świętego ducha. Z całego serca starają się podążać drogą chrześcijańskiego oddania, robiąc użytek z otrzymanej od Boga wolności, a jednocześnie okazują stosowny szacunek „władzom zwierzchnim”, czyli rządom, i w odpowiedni sposób korzystają z dostępnych środków prawnych (Rzymian 13:1; Jakuba 1:25). Na przykład Świadkowie w różnych krajach posługują się wieloma instrumentami prawnymi — między innymi Towarzystwem Strażnica — co ułatwia im niesienie bliźnim pomocy, zwłaszcza pod względem duchowym. Niemniej sami Świadkowie są oddani Bogu, a nie żadnej korporacji, i to oddanie Jehowie będzie trwało na zawsze.

 2. Dlaczego Świadkowie Jehowy bardzo sobie cenią działalność Towarzystwa Strażnica i podobnych korporacji?

² Będąc oddanymi Bogu sługami, Świadkowie Jehowy są zobowiązani spełniać polecenie Jezusa: „Czyńcie uczniów z ludzi ze wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich” (Mateusza 28:19, 20). Dzieło to ma być prowadzone aż do końca tego systemu rzeczy, gdyż Jezus powiedział też: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:3, 14). Co roku drukarnie Towarzystwa Strażnica i podobnych korporacji dostarczają Świadkom Jehowy miliony Biblii, książek, broszur i czasopism potrzebnych do prowadzenia ogólnoświatowej działalności kaznodziejskiej. A zatem te uznane prawnie instytucje mają nieocenioną wartość dla sług Boga, ponieważ pomagają im żyć zgodnie z ich oddaniem dla Niego.

 3. W jakim znaczeniu Świadkowie Jehowy używali kiedyś określenia „Towarzystwo”?

³ Ktoś mógłby twierdzić, że sposób, w jaki Świadkowie mówią o Towarzystwie Strażnica — lub częściej po prostu o „Towarzystwie” — sugeruje, jakoby uważali je za coś więcej niż tylko instrument prawny. Czy nie jest ono dla nich ostatecznym autorytetem w sprawach wielbienia? W książce Świadkowie Jehowy — głosiciele Królestwa Bożego tak to wyjaśniono: „Gdy w Strażnicy [wydanie angielskie z 1 czerwca 1938] jest mowa o ‚Towarzystwie’, chodzi nie tyle o sam instrument prawny, ile o grono namaszczonych duchem chrześcijan, którzy je powołali do istnienia i się nim posługują”.a A zatem termin ten odnosił się do „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45). Właśnie w tym znaczeniu Świadkowie używali sformułowania „Towarzystwo”. Oczywiście korporacja prawna i „niewolnik wierny i roztropny” nie są określeniami równorzędnymi. Członków zarządu Towarzystwa Strażnica powołuje się przez wybór, natomiast Świadkowie tworzący ‛wiernego niewolnika’ są namaszczeni świętym duchem Jehowy.

 4. (a) Jakimi sformułowaniami posługuje się wielu Świadków, by uniknąć nieporozumień? (b) Dlaczego powinniśmy zachowywać równowagę w kwestii doboru słownictwa?

⁴ Aby uniknąć nieporozumień, Świadkowie Jehowy starają się z rozwagą dobierać słowa. Zamiast mówić: „Towarzystwo uczy”, wielu woli używać zwrotów „Biblia mówi” bądź „Zrozumiałem, że Biblia uczy”. W ten sposób podkreślają, iż przyjmując nauki biblijne, każdy Świadek podejmuje osobistą decyzję, oraz unikają stwarzania fałszywego wrażenia, jakoby Świadkowie byli zmuszani do przestrzegania nakazów jakiejś sekty. Oczywiście sugestie dotyczące słownictwa nigdy nie powinny stać się tematem polemik. W gruncie rzeczy sposób formułowania myśli jest o tyle ważny, o ile zapobiega nieporozumieniom. Trzeba zatem zachowywać chrześcijańską równowagę. Biblia nawołuje, byśmy „się nie spierali o słowa” (2 Tymoteusza 2:14, 15). Znajdujemy w niej również następującą zasadę: „Jeśli swym językiem nie wypowiecie mowy łatwej do zrozumienia, skąd będzie wiadomo, co się mówi?” (1 Koryntian 14:9).

Gdzie działa duch Boży, tam nie potrzeba wielu reguł

 5. Jak należy rozumieć słowa z Listu 1 do Koryntian 10:23?

⁵ „Wszystko wolno, ale nie wszystko jest korzystne” — zauważył apostoł Paweł. Następnie dodał: „Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje” (1 Koryntian 10:23). Paweł oczywiście nie miał na myśli, iż wolno robić coś, co Słowo Boże otwarcie potępia. Jednakże w porównaniu z mniej więcej 600 prawami danymi starożytnemu Izraelowi istnieje stosunkowo niewiele wyraźnych nakazów regulujących życie chrześcijanina. Wynika stąd, że niejedną sprawę pozostawiono sumieniu każdego z osobna. Kto oddał się Jehowie, korzysta z wolności wynikającej z poddania się oddziaływaniu ducha Bożego. Przyjąwszy prawdę do serca, oddany Bogu chrześcijanin słucha sumienia wyszkolonego na Biblii i polega na Bożym kierownictwie zapewnianym za pośrednictwem ducha świętego. Dzięki temu potrafi ustalić, co „buduje” oraz co jest „korzystne” dla niego i drugich. Zdaje sobie sprawę, iż podejmowane decyzje wpłyną na jego osobistą więź z Bogiem, któremu się oddał.

 6. Jak na chrześcijańskich zebraniach możemy pokazać, że przyjęliśmy prawdę do serca?

⁶ Świadek Jehowy pokazuje, że przyjął prawdę do serca, gdy zabiera głos na chrześcijańskich zebraniach. Na początku może cytować fragment ze studiowanej publikacji. Niemniej z czasem zrobi postępy i będzie przedstawiał nauki biblijne własnymi słowami. W ten sposób da dowód, iż rozwija swą zdolność myślenia, i nie powtarza jedynie tego, co już powiedzieli drudzy. Dzięki samodzielnemu formułowaniu myśli oraz wypowiadaniu prosto z serca właściwych słów prawdy zazna ogromnej radości i wykaże, iż jest przekonany w swym umyśle (Kaznodziei 12:10; porównaj Rzymian 14:5b).

 7. Jakie decyzje samodzielnie podejmują słudzy Jehowy?

⁷ Świadkowie Jehowy kierują się w życiu miłością do Boga i bliźnich (Mateusza 22:36-40). To prawda, że są ściśle związani więzią miłości wzorowanej na Chrystusie i tworzą ogólnoświatową społeczność braci (Kolosan 3:14; 1 Piotra 5:9). Ale każdy z nich jest stworzeniem obdarzonym wolną wolą i osobiście postanowił rozgłaszać dobrą nowinę o Królestwie Bożym, zachowywać neutralność w sprawach politycznych, powstrzymywać się od krwi, unikać pewnych form rozrywek oraz żyć zgodnie z miernikami biblijnymi. Tych decyzji nikt na nich nie wymusił. Są one elementem drogi życiowej, którą dobrowolnie obiera kandydat na Świadka Jehowy, zanim zdecyduje się oddać Bogu.

Odpowiedzialni przed Ciałem Kierowniczym?

 8. Jakie pytanie wymaga wyjaśnienia?

⁸ Biblia wyraźnie ukazuje, iż prawdziwi chrześcijanie nie służą Bogu pod przymusem. Czytamy w niej: „Jehowa zaś jest Duchem; a gdzie duch Jehowy, tam wolność” (2 Koryntian 3:17). Ale jak to pogodzić z istnieniem „niewolnika wiernego i roztropnego” oraz jego Ciała Kierowniczego? (Mateusza 24:45-47).

 9, 10. (a) Jakie zastosowanie w zborze chrześcijańskim ma zasada zwierzchnictwa? (b) Z czym wiązało się przestrzeganie zasady zwierzchnictwa w zborze w I wieku?

⁹ Chcąc odpowiedzieć na to pytanie, musimy pamiętać o biblijnej zasadzie zwierzchnictwa (1 Koryntian 11:3). W Liście do Efezjan 5:21-24 Chrystus został nazwany „głową zboru” — tym, któremu „zbór jest podporządkowany”. Świadkowie Jehowy rozumieją, iż niewolnik wierny i roztropny składa się z duchowych braci Jezusa (Hebrajczyków 2:10-13). Klasa wiernego niewolnika otrzymała zadanie dostarczania ludowi Bożemu pokarmu duchowego „we właściwym czasie”. W dzisiejszych dniach końca Chrystus ustanowił ją „nad całym swoim mieniem”. Ze względu na swą rolę zasługuje ona na szacunek każdego, kto podaje się za chrześcijanina.

¹⁰ Zasada zwierzchnictwa pomaga zachować jedność i przyczynia się do tego, że „wszystko odbywa się przyzwoicie i w sposób uporządkowany” (1 Koryntian 14:40). W tym celu w I wieku spośród klasy niewolnika wiernego i roztropnego została wybrana pewna liczba chrześcijan namaszczonych duchem, którzy mieli reprezentować całą grupę. Późniejsze wydarzenia potwierdziły, że nadzór sprawowany przez tamto ciało kierownicze w I stuleciu spotkał się z uznaniem i błogosławieństwem Jehowy. Pierwsi chrześcijanie chętnie uznali to postanowienie. Z radością i wdzięcznością przyjęli osiągnięte dzięki niemu wspaniałe rezultaty (Dzieje 15:1-32).

11. Jak należy się zapatrywać na dzisiejsze Ciało Kierownicze?

¹¹ Postanowienie to do dziś nie utraciło swej wartości. Obecnie Ciało Kierownicze Świadków Jehowy składa się z dziesięciu pomazańców, z których każdy pełni chrześcijańską służbę od dziesiątków lat. Zapewniają oni duchowe przewodnictwo Świadkom Jehowy, tak jak ciało kierownicze w I wieku (Dzieje 16:4). Wzorem pierwszych chrześcijan Świadkowie chętnie przyjmują od tych dojrzałych braci oparte na Biblii wskazówki w sprawach wielbienia. Chociaż członkowie Ciała Kierowniczego — jak wszyscy chrześcijanie — są sługami Jehowy i Chrystusa, Biblia zaleca nam: „Bądźcie posłuszni tym, którzy wśród was przewodzą, i bądźcie ulegli, oni bowiem czuwają nad waszymi duszami jako mający zdać sprawę — żeby mogli to czynić z radością, a nie ze wzdychaniem, bo to wyszłoby wam na szkodę” (Hebrajczyków 13:17).

12. Komu każdy chrześcijanin musi zdawać sprawę ze swych czynów?

¹² Czy ze względu na nadzorczą funkcję, jaką Pismo Święte wyznacza Ciału Kierowniczemu, każdy Świadek Jehowy musi przed nim zdawać sprawę ze swych czynów? Bynajmniej. Wynika to ze słów skierowanych przez Pawła do chrześcijan w Rzymie: „Dlaczego osądzasz swego brata? Albo też dlaczego patrzysz z góry na swego brata? Albowiem wszyscy staniemy przed tronem sędziowskim Boga (...) Każdy z nas sam za siebie zda sprawę Bogu” (Rzymian 14:10-12).

13. Dlaczego Świadkowie Jehowy składają sprawozdania z działalności kaznodziejskiej?

¹³ Czyż jednak poszczególni Świadkowie nie są proszeni o składanie sprawozdań z działalności głoszenia? To prawda, ale cel takiego postanowienia został dokładnie wyjaśniony w podręczniku przeznaczonym dla głosicieli, w którym czytamy: „Pierwsi naśladowcy Jezusa Chrystusa byli ciekawi sprawozdań z rozwoju działalności kaznodziejskiej (Marka 6:30). W miarę pomyślnego rozwoju tej działalności do sprawozdań statystycznych dołączono opisy niecodziennych przeżyć głosicieli dobrej nowiny. (...) (Dzieje 2:5-11, 41, 47; 6:7; 1:15; 4:4) (...) Jakże zachwycające musiały być dla wiernych współpracowników chrześcijańskich informacje o tym, czego dokonano! (...) Podobnie nowożytna organizacja Jehowy dokłada starań, żeby prowadzić dokładne zapiski z działalności zapowiedzianej w Mateusza 24:14”.

14, 15. (a) W jaki sposób wypowiedź z Listu 2 do Koryntian 1:24 odnosi się do Ciała Kierowniczego? (b) Jakie osobiste decyzje musi podejmować każdy chrześcijanin i czego jest przy tym świadomy?

¹⁴ Postanowienie co do funkcjonowania Ciała Kierowniczego świadczy o miłości, a poszczególni członkowie tego grona dają przykład wiary godny naśladowania (Filipian 3:17; Hebrajczyków 13:7). Ponieważ ściśle wzorują się na Chrystusie, mogą powtórzyć za Pawłem: „Nie jakobyśmy byli panami waszej wiary, lecz jesteśmy współpracownikami ku waszej radości, bo stoicie właśnie dzięki swej wierze” (2 Koryntian 1:24). Ciało Kierownicze obserwuje tendencje zarysowujące się w świecie, a następnie zwraca uwagę na korzyści płynące z wprowadzania w czyn rad Pisma Świętego, podaje wskazówki co do stosowania biblijnych praw i zasad, ostrzega przed ukrytymi niebezpieczeństwami oraz udziela „współpracownikom” potrzebnych zachęt. W ten sposób wywiązuje się z obowiązków chrześcijańskiego szafarza, pomaga braciom zachowywać radość i buduje ich wiarę, dzięki czemu niezachwianie trwają (1 Koryntian 4:1, 2; Tytusa 1:7-9).

¹⁵ Kiedy Świadek podejmuje decyzje na podstawie biblijnych rad udzielanych przez Ciało Kierownicze, robi to z własnej woli, ponieważ osobiście studiując Pismo Święte, przekonał się o ich słuszności. Każdy Świadek stosuje zdrowe, biblijne rady od Ciała Kierowniczego pobudzany Słowem samego Boga, dobrze zdając sobie sprawę, że podjęte decyzje wpłyną na jego osobistą więź z Bogiem, któremu się oddał (1 Tesaloniczan 2:13).

Uczniowie i żołnierze

16. Dlaczego niektórzy są wykluczani, mimo iż wybór sposobu postępowania jest sprawą osobistą?

¹⁶ Skoro jednak wybór sposobu postępowania jest sprawą osobistą, to dlaczego niektórzy Świadkowie Jehowy są wykluczani? Decyzji, że jakiś grzech powinien zostać ukarany wykluczeniem, nie podejmuje się samowolnie. Takie kroki są biblijnie wymagane tylko wtedy, gdy członek zboru nie okazuje skruchy za popełnienie rażącego grzechu, na przykład któregoś z wymienionych w 5 rozdziale Listu 1 do Koryntian. Chociaż więc chrześcijanin może zostać wykluczony za dopuszczenie się rozpusty, dzieje się tak tylko wtedy, gdy odrzuci duchową pomoc kochających pasterzy. Świadkowie Jehowy nie są jedyną organizacją kierującą się tą chrześcijańską zasadą. W dziele The Encyclopedia of Religion czytamy: „Każda społeczność rości sobie prawo do ochrony przed odstępczymi członkami, którzy mogą zagrażać dobru ogółu. Gdy w grę wchodzi religia, prawo to jest często poparte przeświadczeniem, że taka sankcja [ekskomunika] będzie miała wpływ na pozycję danej osoby przed Bogiem”.

17, 18. Jak można zilustrować zasadność wykluczania?

¹⁷ Świadkowie Jehowy studiują Biblię (Jozuego 1:8; Psalm 1:2; Dzieje 17:11). Program wychowania biblijnego przygotowywany przez Ciało Kierownicze można przyrównać do programu nauczania nakreślonego przez władze oświatowe. Nie opracowują one materiałów do nauczania, ale mają wpływ na plan zajęć i metody ich prowadzenia, a także wydają odpowiednie zarządzenia. Jeżeli ktoś uporczywie łamie obowiązujące reguły, utrudnia życie innym uczniom lub przynosi szkole ujmę, może zostać wydalony. Władze szkolne mają prawo podjąć działania dla dobra ogółu uczniów.

¹⁸ Świadkowie Jehowy są nie tylko uczniami, ale też żołnierzami Jezusa Chrystusa, którym polecono ‛walczyć w szlachetnej walce o wiarę’ (1 Tymoteusza 6:12; 2 Tymoteusza 2:3). Uporczywe trwanie przy postępowaniu niegodnym chrześcijańskiego żołnierza niewątpliwie wywoła niezadowolenie Boże. Jako osoba obdarzona swobodą wyboru, chrześcijański żołnierz może podjąć dowolną decyzję, ale musi ponieść jej skutki. Paweł wyjaśnia: „Nikt, kto służy jako żołnierz, nie wdaje się w interesy handlowe związane z życiem, ażeby zyskać uznanie tego, który go powołał na żołnierza. A nawet gdy ktoś zmaga się na igrzyskach, nie otrzymuje korony, jeśli się nie zmagał według reguł” (2 Tymoteusza 2:4, 5). Dojrzali chrześcijanie, w tym członkowie Ciała Kierowniczego, całkowicie stawiają się do dyspozycji swego Wodza, Jezusa Chrystusa, i przestrzegają „reguł”, żeby móc zdobyć nagrodę życia wiecznego (Jana 17:3; Objawienie 2:10).

19. O czym możemy być przekonani po przeanalizowaniu faktów dotyczących chrześcijańskiego oddania?

¹⁹ Czy z przedstawionych faktów nie wynika wyraźnie, że Świadkowie Jehowy nie są niewolnikami ludzi lecz sługami Boga? Jako oddani Bogu chrześcijanie, cieszący się wolnością, do której wyzwolił ich Chrystus, pozwalają kierować swym życiem duchowi i Słowu Boga, a przy tym w jedności z braćmi służą Mu w Jego zborze (Psalm 133:1). Wymienione dowody powinny też usunąć wszelkie wątpliwości co do tego, skąd Świadkowie czerpią siły. Mogą oni powtórzyć za psalmistą: „Jehowa moją siłą i mą tarczą. Jemu zaufało moje serce i otrzymałem pomoc, tak iż serce me wielce się raduje, i będę go sławił swą pieśnią” (Psalm 28:7).

[Przypis]

Jak byś odpowiedział?

◻ W jaki sposób Towarzystwo Strażnica i podobne korporacje pomagają Świadkom Jehowy?

◻ Jakie korzyści odnoszą chrześcijanie z pracy Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy?

◻ Dlaczego słudzy Jehowy zdają sprawozdania z działalności kaznodziejskiej?

◻ Jakie okoliczności uzasadniają wykluczenie oddanego chrześcijanina ze zboru?

[Ilustracja na stronie 19]

Ciało kierownicze w I wieku zapewniało jedność nauk

[Ilustracja na stronie 23]

Na całym świecie Świadkowie Jehowy cieszą się wolnością, do której wyzwolił ich Chrystus