Wypatrywanie „ze skwapliwym oczekiwaniem”

„Stworzenie ze skwapliwym oczekiwaniem wypatruje objawienia synów Bożych” (RZYMIAN 8:19).

 1. Jakie podobieństwo istnieje między sytuacją dzisiejszych chrześcijan a tych z I wieku?

PRAWDZIWI chrześcijanie znajdują się dziś w podobnej sytuacji jak chrześcijanie w I wieku. Pewne proroctwo pomogło wtedy sługom Jehowy ustalić czas pojawienia się Mesjasza (Daniela 9:24-26). Zapowiadało też zburzenie Jerozolimy, ale nie zawierało żadnych szczegółów pozwalających im wcześniej się zorientować, kiedy to miasto zostanie zniszczone (Daniela 9:26b, 27). Za sprawą opatrzności Bożej również XIX-wieczni szczerzy badacze Pisma Świętego pod wpływem pewnego proroctwa trwali w oczekiwaniu. „Siedem czasów” z Księgi Daniela 4:25 powiązali z „czasami pogan” i spodziewali się, że w roku 1914 Chrystus obejmie władzę królewską (Łukasza 21:24, Biblia gdańska; Ezechiela 21:25-27). Ale choć Księga Daniela zawiera wiele proroctw, żadne z nich nie pozwala dzisiejszym badaczom Biblii ustalić dokładnej daty zniszczenia całego szatańskiego systemu rzeczy (Daniela 2:31-44; 8:23-25; 11:36, 44, 45). Nastąpi ono jednak już wkrótce, żyjemy bowiem w „czasie końca” (Daniela 12:4).a

Czujność podczas obecności Chrystusa

 2, 3. (a) Co stanowi główny dowód na to, iż żyjemy w czasie obecności Chrystusa jako Króla? (b) Co dowodzi, że chrześcijanie mieli czuwać podczas obecności Jezusa Chrystusa?

² To prawda, że pewne proroctwo pobudziło chrześcijan do oczekiwania, zanim w roku 1914 powierzono Chrystusowi władzę królewską. Ale podany przez Jezusa „znak” jego obecności i zakończenia systemu rzeczy kierował uwagę na wydarzenia, z których większość miała być widoczna dopiero po rozpoczęciu się jego obecności. Takie zjawiska, jak wojny, braki żywności, trzęsienia ziemi, zarazy, wzrost bezprawia, prześladowanie chrześcijan oraz ogólnoświatowe dzieło głoszenia dobrej nowiny o Królestwie, stanowią niezbity dowód, iż żyjemy w okresie obecności Chrystusa jako Króla (Mateusza 24:3-14; Łukasza 21:10, 11).

³ Niemniej sedno pożegnalnych rad, których Jezus udzielił swym uczniom, stanowi wezwanie, by ‛stale patrzyli, wciąż czuwali’ (Marka 13:33, 37; Łukasza 21:36). Z uważnej analizy kontekstu tych zachęt do czujności wynika, iż Chrystus nie mówił głównie o wypatrywaniu znaku świadczącego o rozpoczęciu się jego obecności. Swym prawdziwym uczniom kazał pozostawać czujnymi podczas jej trwania. Dlaczego prawdziwi chrześcijanie mieli zachowywać czujność?

 4. Jakiemu celowi miał służyć znak podany przez Jezusa?

⁴ Jezus podał swe doniosłe proroctwo, odpowiadając na pytanie: „Kiedy to nastąpi [wydarzenia poprzedzające zagładę systemu żydowskiego] i co będzie znakiem twojej obecności oraz zakończenia systemu rzeczy?” (Mateusza 24:3). Zapowiedziany znak miał być pomocny w rozpoznaniu nie tylko obecności Chrystusa, ale też wydarzeń znamionujących kres teraźniejszego niegodziwego systemu rzeczy.

 5. Jak Jezus wykazał, że „przyjdzie”, choć w sensie duchowym już będzie obecny?

⁵ Jezus wykazał, że podczas swej „obecności” (po grecku parousía) przyjdzie w mocy i chwale. Na temat tego „przyjścia” (określanego formami greckiego słowa érchomai) oświadczył: „Potem ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, a potem wszystkie plemiona ziemi będą się uderzać, lamentując, i ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego na obłokach nieba z mocą oraz wielką chwałą. A od drzewa figowego jako przykładu nauczcie się tej rzeczy: Gdy tylko jego gałązka staje się miękka i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Podobnie też wy, gdy to wszystko ujrzycie, wiedzcie, że jest on [Chrystus] blisko, u drzwi. Dlatego czuwajcie, gdyż nie wiecie, którego dnia wasz Pan przyjdzie. (...) Okażcie się gotowi, gdyż Syn Człowieczy przyjdzie o godzinie, której się nie domyślacie” (Mateusza 24:30, 32, 33, 42, 44).

Po co Jezus Chrystus przychodzi?

 6. Jak dojdzie do zniszczenia „Babilonu Wielkiego”?

⁶ Chociaż od roku 1914 Jezus Chrystus jest obecny jako Król, musi jeszcze osądzić systemy oraz poszczególne osoby, zanim wykona wyrok na tych, których uzna za niegodziwych (porównaj 2 Koryntian 5:10). Jehowa niebawem tak pokieruje umysłami władców politycznych, by zniszczyli „Babilon Wielki”, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej (Objawienie 17:4, 5, 16, 17). Apostoł Paweł wyraźnie oświadczył, iż Jezus Chrystus unicestwi „człowieka bezprawia” — odstępczy kler chrześcijaństwa stanowiącego istotną część „Babilonu Wielkiego”. Paweł napisał: „Zostanie objawiony ów czyniciel bezprawia, którego Pan Jezus zgładzi duchem swoich ust i unicestwi ujawnieniem swej obecności” (2 Tesaloniczan 2:3, 8).

 7. Na kim wykona wyrok Syn Człowieczy, gdy przyjdzie w chwale?

⁷ Już wkrótce Chrystus osądzi ludzi z narodów na podstawie tego, jak traktowali jego braci przebywających na ziemi. W Biblii czytamy: „Kiedy Syn Człowieczy przybędzie w swojej chwale, a wraz z nim wszyscy aniołowie, wtedy zasiądzie na swym chwalebnym tronie. I będą przed nim zebrane wszystkie narody, i będzie oddzielał jednych ludzi od drugich, jak pasterz oddziela owce od kóz. I postawi owce po swej prawicy, ale kozy po swej lewicy. (...) Król (...) rzeknie im [owcom]: ‚Zaprawdę wam mówię: W jakiej mierze uczyniliście to jednemu z najmniejszych spośród tych moich braci, w takiej uczyniliście to mnie’. (...) I ci [kozy] odejdą w wieczne odcięcie, prawi zaś do życia wiecznego” (Mateusza 25:31-46).

 8. Jak Paweł opisuje przyjście Chrystusa w celu wykonania wyroku na bezbożnych?

⁸ Jak wynika z przypowieści o owcach i kozach, Jezus wykona ostateczny wyrok na wszystkich bezbożnych. Paweł zapewnił cierpiących współwyznawców, iż doznają ulgi „podczas objawienia się z nieba Pana Jezusa wraz z jego potężnymi aniołami w ogniu płomienistym, gdy będzie wywierał pomstę na tych, którzy nie znają Boga, oraz na tych, którzy nie są posłuszni dobrej nowinie o naszym Panu, Jezusie. To właśnie oni poniosą karę sądową wiecznej zagłady sprzed oblicza Pana i chwały jego siły, gdy przyjdzie, by się okryć chwałą w związku ze swymi świętymi” (2 Tesaloniczan 1:7-10). Czy ze względu na to, że niebawem rozegrają się wszystkie te ekscytujące wydarzenia, nie powinniśmy przejawiać wiary i skwapliwie wyglądać przyjścia Chrystusa?

Skwapliwe wypatrywanie objawienia Chrystusa

 9, 10. Dlaczego pomazańcy żyjący jeszcze na ziemi skwapliwie wyczekują objawienia Jezusa Chrystusa?

⁹ ‛Pan Jezus objawi się z nieba’ nie tylko w celu zgładzenia niegodziwych, ale też po to, by nagrodzić prawych. Ostatek namaszczonych braci Chrystusa pozostających na ziemi może jeszcze zaznać cierpień, niemniej raduje się wspaniałą nadzieją niebiańską. Do namaszczonych chrześcijan apostoł Piotr napisał: „Dalej się radujcie, jako że jesteście współuczestnikami cierpień Chrystusa, abyście też mogli się radować, wręcz tryskać radością, podczas objawienia jego chwały” (1 Piotra 4:13).

¹⁰ Pomazańcy są zdecydowani dochowywać wierności, dopóki Chrystus nie ‛zgromadzi ich do siebie’, aby „wypróbowana jakość” ich wiary „mogła się okazać podstawą do sławy i chwały, i szacunku przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (2 Tesaloniczan 2:1; 1 Piotra 1:7). O takich wiernych chrześcijanach zrodzonych z ducha można powiedzieć: „Świadectwo o Chrystusie zostało wśród was utwierdzone, tak iż niczego wam nie brakuje w żadnym darze, gdy skwapliwie oczekujecie objawienia naszego Pana, Jezusa Chrystusa” (1 Koryntian 1:6, 7).

11. Czym się zajmują namaszczeni chrześcijanie, czekając na objawienie Jezusa Chrystusa?

¹¹ Ostatek pomazańców podziela odczucia Pawła, który napisał: „Uważam zatem, że cierpienia w obecnej porze nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma być w nas objawiona” (Rzymian 8:18). Swej wiary nie muszą oni podpierać wyliczeniami dat. Są ciągle zajęci w służbie dla Jehowy, czym dają piękny przykład towarzyszącym im „drugim owcom” (Jana 10:16). Pomazańcy wiedzą, że koniec tego niegodziwego systemu jest bliski, toteż biorą sobie do serca zachętę Piotra: „Przystosujcie więc swoje umysły do działalności, zachowujcie całkowitą trzeźwość umysłu; oprzyjcie swą nadzieję na niezasłużonej życzliwości, której macie dostąpić przy objawieniu Jezusa Chrystusa” (1 Piotra 1:13).

‛Stworzenie skwapliwie oczekuje’

12, 13. Jak ludzkie „stworzenie” zostało „poddane daremności” i czego wyczekują drugie owce?

¹² Czy i drugie owce mają powody do skwapliwego oczekiwania? Z całą pewnością tak. Wspomniawszy o wspaniałej nadziei tych, których Jehowa uznał za swych zrodzonych z ducha „synów” i „współdziedziców z Chrystusem” w niebiańskim Królestwie, Paweł powiedział: „Stworzenie ze skwapliwym oczekiwaniem wypatruje objawienia synów Bożych. Gdyż stworzenie zostało poddane daremności nie z własnej woli, lecz przez tego, który je poddał, na podstawie nadziei, że również samo stworzenie zostanie uwolnione z niewoli skażenia i dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzymian 8:14-21; 2 Tymoteusza 2:10-12).

¹³ Wskutek tego, że Adam zgrzeszył, wszyscy jego potomkowie zostali ‛poddani daremności’ — rodzą się w niewoli grzechu i śmierci. Nie potrafią sami się z niej wyzwolić (Psalm 49:7; Rzymian 5:12, 21). Jakże bardzo te drugie owce pragną ‛zostać uwolnione z niewoli skażenia’! Ale zanim to nastąpi, w ustalonych przez Jehowę czasach i porach muszą się rozegrać pewne wydarzenia.

14. Co obejmie „objawienie synów Bożych” i jak dzięki niemu ludzkość zostanie ‛wyzwolona z niewoli skażenia’?

¹⁴ Najpierw musi być ‛objawiony’ ostatek namaszczonych „synów Bożych”. Na czym będzie to polegać? W wyznaczonym przez Boga czasie drugie owce dostrzegą, że pomazańcy zostali ostatecznie ‛opieczętowani’ i wyniesieni do chwały, by panować z Chrystusem (Objawienie 7:2-4). ‛Objawią się’ też zmartwychwstali „synowie Boży”, gdy razem z Chrystusem wezmą udział w niszczeniu niegodziwego systemu rzeczy, podległego władzy Szatana (Objawienie 2:26, 27; 19:14, 15). Następnie podczas Tysiącletniego Panowania Chrystusa zostaną ‛objawieni’ jako kapłani pośredniczący w udostępnianiu ludzkiemu „stworzeniu” dobrodziejstw Jezusowej ofiary okupu. Dzięki temu ‛zostanie ono uwolnione z niewoli skażenia’ i w końcu „dostąpi chwalebnej wolności dzieci Bożych” (Rzymian 8:21; Objawienie 20:5; 22:1, 2). Czy wobec tego można się dziwić, że drugie owce, mające przed sobą tak wspaniałe perspektywy, ‛ze skwapliwym oczekiwaniem wypatrują objawienia synów Bożych’? (Rzymian 8:19).

Cierpliwość Jehowy oznacza wybawienie

15. O czym nigdy nie powinniśmy zapominać, jeśli chodzi o ustalony przez Jehowę harmonogram wydarzeń?

¹⁵ Jehowa jest Wielkim Dyspozytorem Czasu. Ustalony przez Niego rozkład wydarzeń okaże się doskonały. Być może nie zawsze rozgrywają się one tak, jak tego osobiście oczekiwaliśmy. Możemy jednak niezachwianie wierzyć, że Bóg spełni wszystkie swe obietnice (Jozuego 23:14). Niekiedy pozwala, by coś trwało dłużej, niż wielu się spodziewało. Starajmy się jednak zrozumieć Jego drogi i podziwiać Jego mądrość. Paweł napisał: „O głębokości Bożego bogactwa i mądrości, i wiedzy! Jakże niezbadane są jego sądy i jak nie do wyśledzenia jego drogi! Bo ‚kto poznał umysł Jehowy lub kto został jego doradcą?’” (Rzymian 11:33, 34).

16. Kto może odnieść pożytek z cierpliwości Jehowy?

¹⁶ Piotr napisał: „Umiłowani, skoro oczekujecie tych rzeczy [zniszczenia starych „niebios” i „ziemi” oraz zastąpienia ich obiecanymi przez Boga „nowymi niebiosami” i „nową ziemią”], róbcie wszystko, co możecie, aby na koniec zastał was niesplamionych i nieskalanych, i w pokoju. A cierpliwość naszego Pana uważajcie za wybawienie”. Dzięki cierpliwości Jehowy dalsze miliony mogą dostąpić wybawienia podczas „dnia Jehowy” — dnia, który przyjdzie nieoczekiwanie, „jak złodziej” (2 Piotra 3:9-15). Ponadto Jego cierpliwość pozwala każdemu z nas ‛wypracowywać swoje wybawienie z bojaźnią i drżeniem’ (Filipian 2:12). Jezus powiedział, że powinniśmy ‛zwracać uwagę na samych siebie’ i ‛czuwać’, jeśli chcemy zyskać jego uznanie i z powodzeniem „stanąć przed Synem Człowieczym”, gdy przyjdzie na sąd (Łukasza 21:34-36; Mateusza 25:31-33).

Wytrwale wyczekuj

17. Jakie słowa apostoła Pawła powinniśmy wziąć sobie do serca?

¹⁷ Paweł zachęcał swych duchowych braci, by mieli „oczy zwrócone nie na to, co widoczne, lecz na to, co niewidoczne” (2 Koryntian 4:16-18). Nie chciał, by cokolwiek przesłoniło im widok zapowiedzianej nagrody niebiańskiej. Bez względu na to, czy należymy do namaszczonych chrześcijan, czy do drugich owiec, stale pamiętajmy o udostępnionej nam cudownej nadziei i nie dawajmy za wygraną. ‛Wytrwale wyczekujmy’, dowodząc, że „nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują ku zagładzie, lecz z tych, którzy wierzą ku zachowaniu duszy przy życiu” (Rzymian 8:25; Hebrajczyków 10:39).

18. Dlaczego sprawę czasów i pór możemy z całym zaufaniem pozostawić w rękach Jehowy?

¹⁸ Sprawę czasów i pór możemy z całym zaufaniem pozostawić w rękach Jehowy. Spełnienie Jego obietnic nastąpi w ustalonym przez Niego czasie — „nie opóźni się” (Habakuka 2:3). Teraz zaś szczególnego sensu nabiera zachęta, którą Paweł skierował do Tymoteusza. Oświadczył: „Uroczyście przykazuję ci przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który ma sądzić żywych i umarłych, oraz ze względu na jego ujawnienie się i jego królestwo: głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej (...) Wykonuj dzieło ewangelizatora, dokładnie pełnij swe usługiwanie” (2 Tymoteusza 4:1-5).

19. Na zajmowanie się jakim dziełem Jehowa daje jeszcze czas swemu ludowi i dlaczego?

¹⁹ W grę wchodzi życie — nasze i naszych bliźnich. Paweł napisał: „Stale zwracaj uwagę na siebie i na swe nauczanie. Trwaj przy tych rzeczach, bo to czyniąc, wybawisz zarówno siebie, jak i tych, którzy cię słuchają” (1 Tymoteusza 4:16). Temu niegodziwemu systemowi rzeczy pozostało bardzo niewiele czasu. Skwapliwie oczekując fascynujących wydarzeń, które mają się rozegrać, stale pamiętajmy, że z woli Jehowy wciąż jeszcze jest czas i pora na to, by Jego słudzy głosili dobrą nowinę o Królestwie. Dzieło to musi zostać wykonane w zakresie zgodnym z Jego zamysłem, a wtedy, jak powiedział Jezus, „nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14).

[Przypis]

Tytułem powtórki

◻ Dlaczego można powiedzieć, że w kwestii wyliczania dat znajdujemy się w podobnej sytuacji, co chrześcijanie w I wieku?

◻ Dlaczego chrześcijanie muszą ‛czuwać’ nawet podczas obecności Chrystusa?

◻ Dlaczego ludzkie „stworzenie” skwapliwie oczekuje „objawienia synów Bożych”?

◻ Dlaczego sprawę czasów i pór możemy z całym zaufaniem pozostawić w rękach Jehowy?

[Ilustracja na stronie 17]

Chrześcijanie powinni czujnie wyczekiwać przyjścia Chrystusa

[Ilustracja na stronie 18]

Ostatek pomazańców jest pilnie zajęty służbą dla Jehowy, a swej wiary nie opiera na wyliczaniu dat