Dlaczego możesz zaufać proroctwom biblijnym
PYRRUS, król Epiru w północno-zachodniej Grecji, toczył długotrwałą wojnę z imperium rzymskim. Bardzo pragnął poznać wynik tych zmagań, udał się więc do wyroczni w Delfach. Ale odpowiedź, jaką otrzymał, można było wyłożyć dwojako: 1) „Powiadam ci, synu Eaka, że możesz zwyciężyć Rzymian. Pójdziesz, wrócisz, nie zginiesz na wojnie”. 2) „Powiadam ci, synu Eaka, że mogą cię zwyciężyć Rzymianie. Pójdziesz, nie wrócisz, zginiesz na wojnie”. Pyrrus wybrał pierwszą wykładnię i dlatego dalej toczył wojnę z Rzymem. Poniósł jednak sromotną klęskę.
Tego rodzaju sytuacje sprawiły, że starożytne wyrocznie kojarzą się z niejasnymi, enigmatycznymi przepowiedniami. A jak się rzecz ma z proroctwami biblijnymi? Według niektórych krytyków w niczym nie różnią się one od tamtych wyroczni. Ich zdaniem proroctwa zapisane w Biblii to tylko sprytne próby przewidywania przyszłych wydarzeń przez jednostki — na ogół kapłanów — o bardzo bystrym i przenikliwym umyśle. Rzekomo jedynie dzięki doświadczeniu i koneksjom udawało im się przewidzieć naturalny rozwój pewnych sytuacji. Jeśli porównamy różne aspekty proroctw biblijnych i starożytnych wyroczni, łatwiej nam będzie wyciągnąć właściwe wnioski.
Różnice
Cechą szczególną wyroczni była ich niejednoznaczność. I tak chociażby w Delfach odpowiedzi udzielano w formie niezrozumiałych dźwięków. Musieli w tym uczestniczyć kapłani, którzy objaśniali przepowiednie za pomocą krótkich wierszy, dających się różnie interpretować. Typowym przykładem jest wróżba, którą usłyszał Krezus, król Lidii: „Jeżeli Krezus przekroczy Halys, zniweczy potężne państwo”. Tym „potężnym państwem” okazał się jego własny kraj! Kiedy Krezus przeszedł rzekę Halys, aby podbić Kapadocję, został pokonany przez Cyrusa Persa.
W przeciwieństwie do pogańskich wyroczni proroctwa biblijne są jasne i dokładne. Przykładem może być zapowiedź upadku Babilonu zapisana w Księdze Izajasza. Jakieś 200 lat naprzód prorok ten dokładnie przepowiedział zdobycie Babilonu przez Medo-Persję. W proroctwie tym wyjawiono imię Cyrusa jako zdobywcy oraz szczegóły strategiczne: osuszenie przypominającego fosę systemu rzecznego i wtargnięcie do obwarowanego miasta przez otwarte bramy. Wszystko dokładnie się spełniło (Izajasza 44:27 do 45:2). Trafnie przepowiedziano również, że Babilon pozostanie na zawsze niezamieszkany (Izajasza 13:17-22).
Warto też zwrócić uwagę na jednoznaczny charakter ostrzeżenia, jakie przekazał prorok Jonasz: „Jeszcze tylko czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zniszczona” (Jonasza 3:4). Nie ma tu żadnej niejasności! Wiadomość ta była tak dramatyczna i bezpośrednia, że mieszkańcy Niniwy natychmiast „uwierzyli Bogu i ogłosili post, i (...) oblekli się w wory”. Widząc ich skruchę, Jehowa nie sprowadził wówczas na to miasto zagłady (Jonasza 3:5-10).
Dawne wyrocznie bywały narzędziem polityki. Wodzowie i władcy powoływali się na takie interpretacje, jakie odpowiadały ich celom lub przedsięwzięciom, i w ten sposób realizowali je pod płaszczykiem „woli boskiej”. Tymczasem na prorocze orędzia Boże nie miały wpływu żadne ludzkie względy.
Na przykład Natan, prorok Jehowy, nie powstrzymał się od skarcenia króla Dawida, gdy ten popełnił błąd (2 Samuela 12:1-12). Kiedy nad dziesięcioplemiennym królestwem Izraela panował Jeroboam II, prorocy Ozeasz i Amos ostro krytykowali tego buntowniczego króla i jego popleczników za odstępstwo i postępowanie uwłaczające Bogu (Ozeasza 5:1-7; Amosa 2:6-8). Szczególnie dotkliwe było ostrzeżenie, które Jehowa przekazał królowi za pośrednictwem proroka Amosa: „Powstanę z mieczem przeciwko domowi Jeroboama” (Amosa 7:9). Dom Jeroboama rzeczywiście został unicestwiony (1 Królów 15:25-30; 2 Kronik 13:20).
W starożytności za uzyskanie wyroczni na ogół trzeba było zapłacić. Ten, kto dał więcej, otrzymywał pomyślne wróżby. Ludzie przybywający do wyroczni w Delfach drogo płacili za bezwartościowe informacje, napełniając świątynię Apollina i okoliczne obiekty wielkimi skarbami. Jakże inaczej miała się rzecz z przestrogami i proroctwami biblijnymi — udostępniano je za darmo i bez żadnej stronniczości. Było tak bez względu na pozycję czy majątek osoby, której dotyczyły; prawdziwy prorok nie dał się przekupić. Samuel — sędzia i prorok — mógł śmiało zapytać: „Z czyjej ręki przyjąłem pieniądze za milczenie, bym miał nimi zakryć swe oczy?” (1 Samuela 12:3).
Przepowiednie można było uzyskać tylko w ściśle określonych miejscach, toteż podróż do wyroczni mogła kosztować dużo wysiłku. Dla przeciętnego człowieka miejsca te były trudno dostępne, na przykład Dodona znajdowała się na szczycie Tomarus w Epirze, a Delfy leżały w górzystej okolicy środkowej Grecji. Z reguły tylko osoby bogate i mające władzę mogły tam zasięgać rady bogów. Poza tym „wolę bogów” oznajmiano zaledwie przez kilka dni w roku. W jaskrawym przeciwieństwie do tego Jehowa Bóg wysyłał swych proroczych posłańców bezpośrednio do ludzi, którzy mieli usłyszeć Jego orędzie. Na przykład gdy Izraelici tkwili w niewoli babilońskiej, Bóg miał wśród swego ludu przynajmniej trzech proroków: Jeremiasza w Jerozolimie, Ezechiela pośród samych uchodźców oraz Daniela w stolicy imperium babilońskiego (Jeremiasza 1:1, 2; Ezechiela 1:1; Daniela 2:48).
Starożytne przepowiednie podawano zazwyczaj na osobności, by pytający mógł je interpretować na własną korzyść. Tymczasem proroctwa biblijne zwykle przekazywano publicznie, dzięki czemu wszyscy mogli je usłyszeć i zrozumieć ich znaczenie. Prorok Jeremiasz często przemawiał w taki sposób w Jerozolimie, chociaż wiedział, że jego orędzia nie podobały się przywódcom i mieszkańcom tego miasta (Jeremiasza 7:1, 2).
Dziś wyrocznie należą już do historii. Dla ludzi żyjących w obecnych krytycznych czasach nie mają one praktycznej wartości. Żadna z tamtych przepowiedni nie dotyczy dnia dzisiejszego ani przyszłości. Natomiast proroctwa biblijne stanowią część „słowa Bożego”, które „jest żywe i oddziałuje z mocą” (Hebrajczyków 4:12). Spełnione już proroctwa ukazują, jak Bóg postępuje z ludźmi oraz ujawniają istotne elementy Jego zamierzeń i osobowości. Poza tym w niedalekiej przyszłości spełnią się szczególnie ważne proroctwa biblijne. Zapowiadając to, co jeszcze przed nami, apostoł Piotr napisał: „Są jednak nowe niebiosa [mesjańskie Królestwo w niebie] i nowa ziemia [prawe społeczeństwo ludzkie], których oczekujemy zgodnie z jego [Bożą] obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13).
To krótkie porównanie proroctw zawartych w Biblii z wyroczniami religii fałszywych prowadzi do podobnego wniosku, jaki wysnuto w pewnej książce: „Jeżeli jednak chodzi o przewidywania śmiertelnych ludzi, to prorocy hebrajscy są chyba bezkonkurencyjni. W przeciwieństwie do pogańskich wieszczków i wróżbitów (...) nie musieli się uciekać do forteli lub sztuczek, żeby zgłębić Boskie tajemnice. (...) W przeważającej mierze ich prorocze wypowiedzi, w odróżnieniu od tamtych wyroczni, brzmią jednoznacznie. Przynajmniej w intencji chodziło bowiem nie o ukrycie, lecz o wyjawienie Boskiego planu dotyczącego tych spraw, co do których sam Bóg sobie życzy, by wcześniej znano zrządzenia opatrzności” (The Great Ideas).
Czy zaufasz proroctwom biblijnym?
Na proroctwach zapisanych w Biblii możesz polegać. W gruncie rzeczy całe swe życie możesz oprzeć na zaufaniu do Jehowy i Jego proroczego słowa. Proroctwa biblijne nie są martwym zapisem dawno spełnionych przepowiedni. Wiele z nich urzeczywistnia się na naszych oczach lub odnosi się do niedalekiej przyszłości. Jak dowodzi historia, możemy być całkowicie pewni, że i one się spełnią. A ponieważ dotyczą naszych czasów i naszej przyszłości, powinniśmy traktować je poważnie.
Niewątpliwie możesz zaufać proroctwu z Księgi Izajasza 2:2, 3: „I stanie się pod koniec dni, że góra domu Jehowy będzie utwierdzona ponad szczytem gór (...). I wiele ludów pójdzie i powie: ‚Przyjdźcie i wstąpmy na górę Jehowy (...); a on będzie nas pouczał o swoich drogach i będziemy chodzić jego ścieżkami’”. Miliony ludzi podejmuje dziś wzniosłe wielbienie Jehowy i uczy się chodzić Jego ścieżkami. Czy skorzystasz z okazji, by dowiedzieć się czegoś więcej o drogach Boga i nabyć dokładnej wiedzy o Nim i Jego zamierzeniach, a potem chodzić Jego ścieżkami? (Jana 17:3).
Inne proroctwo biblijne wymaga od nas już teraz pilnego działania. Psalmista proroczo śpiewał o nadchodzących wydarzeniach: „Złoczyńcy bowiem zostaną wytraceni (...). Jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca” (Psalm 37:9, 10). Co twoim zdaniem trzeba uczynić, żeby uniknąć nadciągającej zagłady niegodziwców, między innymi tych, którzy wyśmiewają się z proroctw biblijnych? Odpowiedzi udziela ten sam psalm: „Pokładający nadzieję w Jehowie — ci posiądą ziemię” (Psalm 37:9). Pokładanie nadziei w Jehowie oznacza całkowite zaufanie do Jego obietnic i dostosowanie swego życia do Jego mierników (Przysłów 2:21, 22).
Jak będzie wyglądać życie, gdy ziemię posiądą ci, którzy pokładają nadzieję w Jehowie? Proroctwa zapowiadają posłusznym ludziom cudowną przyszłość. Prorok Izajasz napisał: „W owym czasie otworzą się oczy ślepych, zostaną też otworzone uszy głuchych. Wówczas kulawy będzie się wspinał niczym jeleń, a język niemowy krzyknie wesoło. Bo wody wytrysną na pustkowiu oraz potoki na pustynnej równinie” (Izajasza 35:5, 6). Apostoł Jan zapewnił, że Jehowa „otrze z ich oczu wszelką łzę, i śmierci już nie będzie ani żałości, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. To, co poprzednie, przeminęło. I Zasiadający na tronie rzekł: (...) ‚Napisz, ponieważ słowa te są wierne i prawdziwe’” (Objawienie 21:4, 5).
Świadkowie Jehowy są przekonani, że Biblia jest księgą wiarogodnych proroctw. Całkowicie zgadzają się z zachętą apostoła Piotra: „Mamy więc słowo prorocze tym bardziej potwierdzone, a wy czynicie dobrze, gdy zwracacie na nie uwagę jak na lampę świecącą w ciemnym miejscu — aż dzień zaświta i wzejdzie jutrzenka — w waszych sercach” (2 Piotra 1:19). Żywimy szczerą nadzieję, że cudowne widoki na przyszłość, jakie roztaczają przed nami proroctwa biblijne, i tobie dodadzą otuchy!
[Ramka i ilustracje na stronie 6]
WYROCZNIA DELFICKA w starożytnej Grecji cieszyła się największą sławą.
[Ilustracje]
Kapłanka zasiadała na trójnogu i wypowiadała wyrocznie
Oszałamiające opary wprowadzały ją w stan ekstazy
Wierzono, że jej słowa zawierają objawienia od boga Apollina
[Prawa własności]
Trójnóg: z książki Dictionary of Greek and Roman Antiquities; Apollo: The Complete Encyclopedia of Illustration/J. G. Heck
[Ilustracja na stronie 7]
Na przepowiedniach wyroczni delfickiej w ogóle nie można było polegać
[Prawa własności]
Delfy w Grecji
[Ilustracje na stronie 8]
Proroctwa biblijne dotyczące przyszłości są całkowicie wiarogodne