Kiedy kwitnie szczodrość
GDYBYŚ miał okazję złożyć dar jakiemuś królowi, to co byś mu ofiarował? A jeśliby to był najbogatszy i najmądrzejszy władca na świecie? Jaki prezent mógłby mu się spodobać? Mniej więcej 3000 lat temu pytania te musiała rozważać królowa Szeby przed wizytą u takiego właśnie władcy — króla izraelskiego Salomona.
Jak podaje Pismo Święte, jej dar stanowiło 120 talentów złota „i bardzo dużo olejku balsamowego, i drogocenne kamienie”. Obecnie samo złoto byłoby warte około 40 milionów dolarów. Równie cenny był olejek balsamowy — aromatyczny olejek o właściwościach leczniczych. W Biblii nie powiedziano, ile go królowa ofiarowała Salomonowi, wspomniano jednak, że nikt jej w tym nie dorównał (1 Królów 10:10).
Królowa Szeby była oczywiście bogata i hojna. Co więcej, za swą szczodrość została nagrodzona. Pismo Święte nadmienia, iż „król Salomon dał królowej Szeby wszystko, co sobie upodobała i o co poprosiła, oprócz równowartości tego, co ona przyniosła królowi” (2 Kronik 9:12). Monarchowie rzeczywiście zwykli wymieniać się darami, ale Biblia wyraźnie wspomina o „hojności” Salomona (1 Królów 10:13). Napisał on: „Dusza szczodra sama zostanie nasycona, a kto obficie poi drugich, sam też zostanie obficie napojony” (Przysłów 11:25).
Aby odwiedzić Salomona, królowa Szeby poświęciła rzecz jasna mnóstwo czasu i wysiłku. Prawdopodobnie mieszkała na terenie dzisiejszego Jemenu, toteż karawaną wielbłądów odbyła ponad 1600-kilometrową podróż do Jerozolimy. Jak powiedział Jezus, ‛przyszła z krańców ziemi’. Dlaczego zadała sobie tyle trudu? Otóż przybyła głównie po to, „aby usłyszeć mądrość Salomona” (Łukasza 11:31).
W Księdze 1 Królów 10:1, 2 czytamy, iż królowa Szeby „przyszła, żeby go [Salomona] poddać próbie za pomocą kłopotliwych pytań. (...) Zaczęła mu mówić o wszystkim, co było bliskie jej sercu”. Jak on zareagował? „Z kolei Salomon mówił jej o wszystkich poruszonych przez nią sprawach. Nie było żadnej sprawy zakrytej przed królem, o której by jej nie powiedział” (1 Królów 10:3).
Królowa, będąc pod wrażeniem tego, co usłyszała i zobaczyła, pokornie oświadczyła: „Szczęśliwi są ci twoi słudzy, którzy wciąż stoją przed tobą, słuchając twojej mądrości!” (1 Królów 10:4-8). Sług Salomona uznała za szczęśliwych nie dlatego, że otaczało ich bogactwo; byli błogosławieni, bo stale mogli słuchać jego mądrości, którą otrzymał od Boga. Jakże piękny przykład dała królowa Szeby dzisiejszym sługom Jehowy, mogącym się rozkoszować mądrością samego Stwórcy oraz Jego Syna, Jezusa Chrystusa!
Na uwagę zasługują też dalsze słowa królowej skierowane do Salomona: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, twój Bóg” (1 Królów 10:9). Najwyraźniej zauważyła, iż Salomon swą mądrość i dobrobyt zawdzięczał Jehowie. Harmonizowało to z obietnicą, którą wcześniej Jehowa złożył Izraelitom. Zachowywanie Jego przepisów określił następująco: „Jest to mądrość wasza i wasze zrozumienie w oczach ludów, które usłyszawszy wszystkie te przepisy, powiedzą: ‚Ten wielki naród jest niewątpliwie ludem mądrym i odznaczającym się zrozumieniem’” (Powtórzonego Prawa 4:5-7).
Przyjdź do Dawcy mądrości
W czasach nowożytnych miliony dostrzegają, że „ludem mądrym i odznaczającym się zrozumieniem” — nie z natury, lecz w rezultacie kierowania się doskonałymi prawami i zasadami Bożymi — jest „Izrael Boży”, i przyłączają się do organizacji Jehowy (Galatów 6:16). Z liczby ochrzczonych wynika, że w ostatnich latach setki tysięcy nowych uczniów niejako zwracało się co roku do Izraela duchowego słowami: „Pójdziemy z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg” (Zachariasza 8:23). Jakże są zdumieni widokiem uczty, którą Jehowa urządza dla swoich sług! Nigdy nie widzieli czegoś takiego w swych dawnych religiach (Izajasza 25:6).
Dawaj największemu Dawcy
Otrzymując tak wiele, osoby okazujące docenianie zastanawiają się rzecz jasna, jak mogą się odwdzięczyć największemu Królowi i Dawcy, Jehowie Bogu. Biblia wyjawia, iż najlepszym darem, który możemy złożyć Jehowie, jest „ofiara wysławiania” (Hebrajczyków 13:15). Dlaczego? Ponieważ bezpośrednio wiąże się ona z ratowaniem życia, co stanowi przedmiot największej troski Jehowy w obecnym czasie końca (Ezechiela 18:23). Ofiarą godną przyjęcia jest też poświęcanie sił i czasu na niesienie pomocy chorym, przygnębionym i innym potrzebującym wsparcia (1 Tesaloniczan 5:14; Hebrajczyków 13:16; Jakuba 1:27).
Bardzo ważną rolę odgrywają środki finansowe. Umożliwiają wydawanie Biblii i literatury biblijnej, a także nabywanie miejsc na zgromadzenia chrześcijańskie (Hebrajczyków 10:24, 25). Dzięki datkom można również udzielać wsparcia ofiarom wojen i klęsk żywiołowych.
Słowo Boże zawiera szereg pięknych zasad dotyczących dawania. Radzi na przykład, żeby chrześcijanie dawali nie jakąś określoną kwotę, lecz tyle, ile rozsądnie mogą, czyniąc to chętnie, z rozradowanego serca (2 Koryntian 9:7). Niektórzy są w stanie ofiarować sporo, inni zaś, tak jak uboga wdowa za czasów Jezusa, tylko niewiele (Łukasza 21:2-4). Czyż to nie zdumiewające, że Jehowa — Właściciel całego wszechświata — ceni wszelkie szczere dary i ofiary złożone w Jego imieniu? (Hebrajczyków 6:10).
Aby słudzy Jehowy mogli dawać z radością, informuje się ich o różnych potrzebach i o tym, jak skutecznie można je zaspokoić. Z kolei święty duch Jehowy pobudza ochocze serca do reakcji. W starożytnym Izraelu takiego trybu trzymano się przy budowie przybytku, a później przy wznoszeniu świątyni (Wyjścia 25:2; 35:5, 21, 29; 36:5-7; 39:32; 1 Kronik 29:1-19). W I wieku n.e. tę samą metodę przyjęli chrześcijanie, dzięki czemu mieli środki potrzebne do głoszenia narodom dobrej nowiny o Królestwie oraz do udzielenia wsparcia w czasie głodu braciom na terenie Izraela (1 Koryntian 16:2-4; 2 Koryntian 8:4, 15; Kolosan 1:23).
Podobnie w naszych czasach Jehowa błogosławi i dalej będzie błogosławić swym sługom, zapewniając im to, co niezbędne, by doprowadzić do końca największą w dziejach kampanię głoszenia i nauczania (Mateusza 24:14; 28:19, 20).
Jakie są bieżące potrzeby?
Ostatnimi czasy Świadkowie Jehowy zostali zarejestrowani w wielu krajach, w których wcześniej ich działalność podlegała ograniczeniom. Dlatego w niejednym z nich ogromnie wzrosła liczba głosicieli. Zrozumiałe więc, że pojawiło się spore zapotrzebowanie na Biblię i oparte na niej publikacje.
Nieodzowne są też Sale Królestwa. Obecnie na całym świecie przydałoby się jakieś 9000 nowych Sal. Gdyby codziennie wznoszono jeden taki obiekt, to sprostanie bieżącym potrzebom zajęłoby ponad 24 lata! Tymczasem każdego dnia tworzonych jest około siedmiu nowych zborów, przy czym wiele z nich powstaje w niezamożnych rejonach świata. Z drugiej strony w niejednym z tych miejsc nie trzeba stawiać drogich budynków. Gdzieniegdzie Salę Królestwa, która zaspokaja potrzeby i jest dobrym świadectwem dla miejscowej ludności, można wybudować już za 6000 dolarów.
W I wieku niektórym chrześcijanom powodziło się lepiej niż innym, dlatego apostoł Paweł napisał: „Żeby dzięki wyrównaniu wasz nadmiar właśnie teraz zrekompensował ich niedostatek, aby też ich nadmiar zrekompensował wasz niedostatek — by nastąpiło wyrównanie” (2 Koryntian 8:14). W naszych czasach z podobnego „wyrównania” pochodzą fundusze na wydawanie Biblii i opartej na niej literatury, na wznoszenie Sal Królestwa, na niesienie pomocy ofiarom katastrof oraz na inne cele, i to w różnych zakątkach świata. Takie dawanie stanowi naprawdę ogromne błogosławieństwo — zarówno dla dawcy, jak i dla obdarowanego! (Dzieje 20:35).
Z listów nadsyłanych do Towarzystwa przez ludzi o szczodrych sercach wynika, iż wielu czytelników niniejszego czasopisma pragnie udzielić pomocy, ale nie wie o różnych sposobach składania datków. Ramka na sąsiedniej stronie zapewne pomoże im znaleźć odpowiedzi na ich pytania.
Salomona w czasie jego wspaniałych rządów odwiedzali „wszyscy królowie ziemi”, którzy usłyszeli wieść o nim. Ale Biblia wyszczególnia tylko jedną osobę z tego grona — królową Szeby (2 Kronik 9:23). Zdobyła się ona na ogromne wyrzeczenie! Została jednak nagrodzona, i to tak sowicie, że pod koniec swej wizyty „wprost nie posiadała się ze zdumienia” (2 Kronik 9:4, Biblia warszawsko-praska).
W przyszłości Jehowa, największy Król i Dawca, uczyni na rzecz tych, którzy ponoszą ofiary ze względu na Niego, znacznie więcej, niż kiedykolwiek zdołał zrobić Salomon. Oni zaś ‛wprost nie będą mogli wyjść ze zdumienia’, ponieważ Jehowa nie tylko zachowa ich przy życiu w czasie swego napawającego lękiem dnia sądu, ale też ‛otworzy swą rękę i zaspokoi pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Psalm 145:16).
[Ramka na stronie 22]
Jak niektórzy przekazują
DOBROWOLNE DATKI NA OGÓLNOŚWIATOWĄ DZIAŁALNOŚĆ
WIELE osób wrzuca odłożoną przez siebie kwotę do skrzynki z napisem „Datki na ogólnoświatową działalność Towarzystwa (Mateusza 24:14)”. Zbory co miesiąc przekazują te pieniądze do Biura Głównego w Brooklynie albo do biura oddziału w danym kraju.
Ponadto dobrowolne datki pieniężne (także w postaci czeków) można przesyłać bezpośrednio pod adresem biura oddziału Towarzystwa Strażnica w kraju, w którym mieszka ofiarodawca. Można też przekazać biżuterię lub inne wartościowe przedmioty. Należałoby przy tym dołączyć krótkie oświadczenie, iż jest to darowizna.
DAROWIZNA UWARUNKOWANA
Można powierzyć Towarzystwu pieniądze, zastrzegając sobie możliwość ich wycofania w razie wyłonienia się osobistych potrzeb. Więcej informacji może udzielić miejscowe biuro oddziału.
INNE FORMY DAWANIA
Oprócz przekazywania datków pieniężnych i darowizn uwarunkowanych istnieją inne sposoby wspierania ogólnoświatowego dzieła Królestwa. Oto niektóre z nich:
Ubezpieczenia. Ofiarodawca może upoważnić Towarzystwo Strażnica do odbioru sumy ubezpieczenia na życie.
Rachunki bankowe. Towarzystwo Strażnica można uczynić dysponentem rachunków bankowych lub kwitów depozytowych i traktować je jako dobra powierzone albo zaznaczyć, iż Towarzystwo może z nich korzystać po śmierci ofiarodawcy, w zależności od miejscowych przepisów.
Nieruchomości. Nieruchomość, która nadaje się do sprzedaży, można przekazać Towarzystwu od razu albo zastrzec sobie jej dożywotnie użytkowanie. Prosimy jednak najpierw skontaktować się z Towarzystwem.
Testamenty, powiernictwa. Nieruchomości lub pieniądze można zapisać Towarzystwu Strażnica w testamencie albo powierzyć w ramach umowy powierniczej. W niektórych krajach darowizna na rzecz organizacji religijnej stanowi podstawę do ubiegania się o ulgi podatkowe.
O dodatkowe wskazówki i rady w tych sprawach można pisać pod adresem: Strażnica, ul. Warszawska 14, 05-830 Nadarzyn, lub do najbliższego biura oddziału Towarzystwa.
[Ilustracje na stronie 23]
Działalność Świadków Jehowy jest wspierana dobrowolnymi datkami