Jak pokój Chrystusowy może władać w naszych sercach?
„Niech też pokój Chrystusowy włada w waszych sercach, do tego bowiem zostaliście powołani w jednym ciele” (KOLOSAN 3:15).
1, 2. W jaki sposób „pokój Chrystusowy” włada w sercu chrześcijanina?
DLA wielu słowo „władza” ma nieprzyjemny wydźwięk, ponieważ kojarzy się z przymusem i manipulacją. Dlatego zachęta Pawła skierowana do chrześcijan w Kolosach: „Niech też pokój Chrystusowy włada w waszych sercach” może niektórym wydać się nierozsądna (Kolosan 3:15). Czyż nie jesteśmy obdarzeni swobodą wyboru? Dlaczego mielibyśmy pozwolić czemuś lub komuś władać naszymi sercami?
2 Paweł nie kazał Kolosanom wyrzec się wolnej woli. Greckie słowo przetłumaczone w Liście do Kolosan 3:15 na „władać” jest spokrewnione z wyrazem oznaczającym sędziego, który przyznawał nagrodę na ówczesnych zawodach sportowych. Uczestnicy mieli pewną swobodę w ramach reguł danej dyscypliny, ale o tym, kto się ich trzymał i dzięki temu zwyciężał, ostatecznie decydował sędzia. Podobnie i my możemy bez skrępowania podejmować w życiu wiele decyzji, kiedy jednak to czynimy, rolę takiego „sędziego” lub — jak to oddał tłumacz Edgar J. Goodspeed — „zasady rządzącej” naszymi sercami zawsze powinien odgrywać „pokój Chrystusowy”.
3. Czym jest „pokój Chrystusowy”?
3 Czym jest „pokój Chrystusowy”? Jest to wewnętrzny spokój, który osiągamy, gdy zostajemy uczniami Jezusa i dowiadujemy się, że Jehowa Bóg i Jego Syn darzą nas miłością i uznaniem. Kiedy Jezus miał opuścić swych naśladowców, powiedział im: „Daję wam mój pokój. (...) Niech wasze serca się nie trapią ani nie truchleją” (Jana 14:27). Już prawie 2000 lat temu pokojem tym cieszyli się wierni namaszczeni członkowie ciała Chrystusowego, a obecnie zaznają go również towarzyszące im „drugie owce” (Jana 10:16). Pokój ten powinien władać naszymi sercami. Pomoże nam w obliczu ciężkiej próby uniknąć nadmiernego trapienia się albo sparaliżowania przez strach. Zobaczmy, jak się to potwierdza, gdy stykamy się z niesprawiedliwością, gdy dręczą nas troski oraz gdy uważamy się za nic niewartych.
Kiedy stajemy w obliczu niesprawiedliwości
4. (a) Skąd Jezus wiedział, czym jest niesprawiedliwość? (b) Jak zachowywali się chrześcijanie, gdy ich niesprawiedliwie traktowano?
4 Król Salomon zauważył: „Człowiek panuje nad człowiekiem ku jego szkodzie” (Kaznodziei 8:9). Jezus wiedział, jak prawdziwe są te słowa. Przebywając w niebie, dostrzegał ogromne krzywdy, które wyrządzali sobie nawzajem ludzie. A gdy przyszedł na ziemię, sam doświadczył największej niesprawiedliwości — chociaż był bezgrzesznym człowiekiem, został oskarżony o bluźnierstwo i uśmiercony jako przestępca (Mateusza 26:63-66; Marka 15:27). Obecnie niesprawiedliwość wciąż się panoszy i prawdziwi chrześcijanie wiele wycierpieli, stając się „przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). Przeżywali okropności w hitlerowskich obozach śmierci i radzieckich gułagach, a także padali ofiarą motłochu, fałszywych oskarżeń i oszczerczych ataków, niemniej dzięki pokojowi Chrystusowemu pozostawali niezłomni. Wzorowali się na Jezusie, o którym czytamy: „Gdy go obrzucano obelgami, nie odwzajemniał się obelgami. Gdy cierpiał, nie groził, ale poruczał siebie temu, który sądzi w sposób nacechowany prawością” (1 Piotra 2:23).
5. Co powinniśmy najpierw rozważyć, gdy usłyszymy o rzekomej niesprawiedliwości w zborze?
5 Niekiedy uważamy, że niesprawiedliwość spotkała kogoś w samym zborze chrześcijańskim. Być może podzielamy wtedy odczucia Pawła, który powiedział: „Któż się gorszy, a ja nie jestem rozjątrzony?” (2 Koryntian 11:29). Co możemy zrobić? Powinniśmy zadać sobie pytanie: „Czy to naprawdę jest niesprawiedliwość?” Na ogół nie znamy wszystkich faktów. Nasza gwałtowna reakcja mogła być spowodowana tym, co usłyszeliśmy od osoby rzekomo dobrze poinformowanej. Biblia słusznie oznajmia: „Niedoświadczony daje wiarę każdemu słowu” (Przysłów 14:15). Musimy więc być ostrożni.
6. Jak możemy reagować na przejawy domniemanej niesprawiedliwości w zborze?
6 Załóżmy jednak, iż odnosimy wrażenie, że to nas potraktowano niesprawiedliwie. Jak by się zachował człowiek mający w sercu pokój Chrystusowy? Może uznamy za konieczne porozmawiać z osobą, która naszym zdaniem nas skrzywdziła. Potem zamiast omawiać tę sprawę z każdym, kto byłby gotów nas wysłuchać, przedstawmy ją Jehowie w modlitwie i ufajmy, iż On dopilnuje, by stało się zadość sprawiedliwości (Psalm 9:10; Przysłów 3:5). Niewykluczone, że gdy tak uczynimy, chętnie rozwiążemy problem w sercu i będziemy ‛milczeć’ (Psalm 4:4). W większości wypadków znajdzie zastosowanie rada Pawła: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego. Jak Jehowa wspaniałomyślnie wam przebaczył, tak czyńcie i wy” (Kolosan 3:13).
7. O czym powinniśmy zawsze pamiętać w kontaktach z braćmi?
7 Cokolwiek jednak robimy, musimy pamiętać, że wprawdzie nie mamy wpływu na to, co się stało, ale możemy zapanować nad swymi reakcjami. Jeżeli w obliczu domniemanej krzywdy wymykają się one spod kontroli, może to zaszkodzić naszemu pokojowi bardziej niż sama krzywda (Przysłów 18:14). Moglibyśmy nawet zgorszyć się i przestać spotykać ze zborem, dopóki nie uznamy, że sprawiedliwości stało się zadość. Psalmista napisał, iż dla osób miłujących prawa Jehowy ‛nie ma żadnej przyczyny potknięcia’ (Psalm 119:165). W zasadzie każdy od czasu do czasu doświadcza niesprawiedliwości. Nigdy nie pozwól, by takie przykre sytuacje przeszkodziły ci w służeniu Jehowie. Niech w twoim sercu włada raczej pokój Chrystusowy.
Kiedy dręczą nas troski
8. Co między innymi przysparza trosk i do czego mogą one prowadzić?
8 Troski są nieodłączną częścią życia w tych „dniach ostatnich” (2 Tymoteusza 3:1). Jezus powiedział: „Przestańcie się zamartwiać o swe dusze, jeśli chodzi o to, co będziecie jeść, albo o swe ciała, jeśli chodzi o to, w co się będziecie ubierać” (Łukasza 12:22). Niepokój nie zawsze jednak ma związek z zamartwianiem się o rzeczy materialne. Lot był „wielce udręczony” z powodu zdeprawowania mieszkańców Sodomy (2 Piotra 2:7). Pawła nurtowała „troska o wszystkie zbory” (2 Koryntian 11:28). Jezus w nocy przed swą śmiercią przeżywał taką udrękę, że „jego pot stał się jak krople krwi spadające na ziemię” (Łukasza 22:44). Wyraźnie więc widać, iż nie każde zatroskanie świadczy o słabej wierze. Ale jeżeli jest głębokie i długotrwałe, może odebrać nam pokój. Niektórzy wskutek przygniatających trosk poczuli się niezdolni do dalszego radzenia sobie z obowiązkami, jakie wynikają ze służenia Jehowie. Biblia mówi: „Zatroskanie w sercu człowieka przytłacza je, lecz dobre słowo je rozwesela” (Przysłów 12:25). Co więc możemy zrobić, jeśli trapią nas zmartwienia?
9. Jakie praktyczne kroki można poczynić, by uwolnić się od trosk, ale jakich ich przyczyn nie da się usunąć?
9 Niewykluczone, że w pewnych sytuacjach zdołamy poczynić praktyczne kroki. Jeżeli u podłoża naszego zatroskania leży problem natury medycznej, mądrze byłoby się nim zająć, ale jest to decyzja osobista (Mateusza 9:12).a Jeśli przygniata nas wiele obowiązków, może część z nich uda się komuś przekazać (Wyjścia 18:13-23). Co jednak z osobami — na przykład rodzicami — dźwigającymi odpowiedzialne zadania, których nie mogą nikomu zlecić? Albo co z chrześcijaninem mającym przeciwnego współmałżonka? I co z rodziną przeżywającą ogromne trudności ekonomiczne lub mieszkającą w strefie działań wojennych? Nie ulega wątpliwości, że w obecnym systemie rzeczy nie jesteśmy w stanie wyeliminować wszystkich przyczyn trosk. Możemy jednak zachowywać w sercach pokój Chrystusowy. Jak to robić?
10. Na jakie dwa sposoby chrześcijanin może szukać uwolnienia od trosk?
10 Jednym ze sposobów jest szukanie pociechy w Słowie Bożym. Król Dawid napisał: „Kiedy się we mnie namnożyło niepokojących myśli, twoje pocieszenia zaczęły pieścić mą duszę” (Psalm 94:19). „Pocieszenia” od Jehowy można znaleźć w Biblii. Dzięki regularnemu studiowaniu tej natchnionej Księgi łatwiej nam będzie pielęgnować w sercu pokój Chrystusowy. Pismo Święte oznajmia: „Zrzuć swe brzemię na Jehowę, a on cię wesprze. Nigdy nie pozwoli, by prawy się zachwiał” (Psalm 55:22). W podobnym duchu napisał Paweł: „O nic się nie zamartwiajcie, ale we wszystkim niech wasze gorące prośby zostaną przedstawione Bogu w modlitwie i błaganiu wraz z dziękczynieniem; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie strzegł waszych serc i władz umysłowych przez Chrystusa Jezusa” (Filipian 4:6, 7). Żarliwe i regularne modlitwy pomogą nam zachowywać pokój.
11. (a) Jaki piękny przykład pod względem modlenia się dał Jezus? (b) Jak powinniśmy zapatrywać się na modlitwę?
11 Wspaniały przykład pod tym względem dał Jezus. Niekiedy modlił się do swego niebiańskiego Ojca całymi godzinami (Mateusza 14:23; Łukasza 6:12). Dzięki modlitwie łatwiej mu było przetrwać najcięższą z prób. W nocy przed swą śmiercią zaznał wzmożonej udręki. Jak postąpił? Modlił się „tym żarliwiej” (Łukasza 22:44). A zatem doskonały Syn Boży znał wartość modlitw. O ileż więc bardziej taki zwyczaj powinni pielęgnować jego niedoskonali naśladowcy! Jezus zachęcał swych uczniów, „żeby się zawsze modlili i nie ustawali” (Łukasza 18:1). Modlitwa to rzeczywisty i ważny środek porozumiewania się z Tym, który zna nas lepiej niż my sami (Psalm 103:14). Jeżeli chcemy zachowywać w sercach pokój Chrystusowy, musimy ‛nieustannie się modlić’ (1 Tesaloniczan 5:17).
Pokonywanie własnych ograniczeń
12. Z jakich powodów niektórym wydaje się, że nie dopisują w służbie?
12 Jehowa wszystkich swoich sług uważa za cennych (Aggeusza 2:7). Ale niejednemu z nich trudno w to uwierzyć. Niektórzy bywają zniechęceni podeszłym wiekiem, rosnącymi obowiązkami rodzinnymi czy pogarszającym się zdrowiem. Inni mogą się czuć pokrzywdzeni wskutek nieszczęśliwego dzieciństwa. Jeszcze inni zadręczają się popełnionymi błędami i powątpiewają, czy Jehowa kiedykolwiek im je przebaczy (Psalm 51:3). Jak się uporać z takimi uczuciami?
13. Jakie pokrzepienie mogą znaleźć w Biblii osoby, które czują się nic niewarte?
13 O miłości Jehowy upewni nas pokój Chrystusowy. Na nowo zagości on w naszych sercach, jeśli będziemy pamiętać, że Jezus nigdy nie sugerował, jakoby o naszej wartości decydowało to, ile potrafimy zdziałać w porównaniu z drugimi (Mateusza 25:14, 15; Marka 12:41-44). Podkreślił natomiast znaczenie lojalności. Oświadczył swym uczniom: „Kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). Chociaż sam był „wzgardzony” przez ludzi, nie wątpił, że cieszy się miłością swego Ojca (Izajasza 53:3; Jana 10:17). Zapewnił o niej również swych naśladowców (Jana 14:21). Aby to uwypuklić, powiedział: „Czy nie sprzedaje się dwóch wróbli za monetę małej wartości? A przecież ani jeden z nich nie spadnie na ziemię bez wiedzy waszego Ojca. Nawet wasze włosy na głowie wszystkie są policzone. Dlatego nie bójcie się: Jesteście warci więcej niż wiele wróbli” (Mateusza 10:29-31). Jakież to serdeczne zapewnienie o miłości Jehowy!
14. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa ceni każdego z nas?
14 Ponadto Jezus oświadczył: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli Ojciec, który mnie posłał, go nie pociągnie” (Jana 6:44). Skoro Jehowa pociągnął nas, byśmy naśladowali Jezusa, niewątpliwie chce nas wybawić. Jezus rzekł swym uczniom: „Nie jest życzeniem mego Ojca w niebie, aby zginął jeden z tych małych” (Mateusza 18:14). Jeżeli więc pełnisz służbę sercem niepodzielnym, możesz się radować ze swych szlachetnych uczynków (Galatów 6:4). A jeśli dręczą cię dawne błędy, bądź pewien, iż Jehowa „hojnie przebaczy” osobom przejętym szczerą skruchą (Izajasza 43:25; 55:7). Jeżeli czujesz się zniechęcony z jakiejś innej przyczyny, pamiętaj, że „Jehowa jest blisko tych, którzy serce mają złamane, a zdruzgotanych na duchu wybawia” (Psalm 34:18).
15. (a) Jak Szatan próbuje ograbić nas z pokoju? (b) Jaką ufność możemy pokładać w Jehowie?
15 Szatan bardzo chciałby cię ograbić z pokoju. Jest inicjatorem grzechu, który odziedziczyliśmy i z którym prowadzimy walkę (Rzymian 7:21-24). Niewątpliwie pragnąłby, abyś myślał, że z powodu niedoskonałości twoja służba nie podoba się Bogu. Nigdy nie pozwól, by Diabeł cię zniechęcił! Bądź świadomy jego zamysłów i niech to umocni cię w postanowieniu okazywania wytrwałości (2 Koryntian 2:11; Efezjan 6:11-13). Pamiętaj, iż „Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1 Jana 3:20). Jehowa dostrzega nie tylko nasze niedociągnięcia, ale również pobudki i zamiary. Czerp więc pociechę ze słów psalmisty: „Jehowa bowiem nie opuści swego ludu ani nie pozostawi swojego dziedzictwa” (Psalm 94:14).
Zjednoczeni w pokoju Chrystusowym
16. W jakim sensie nie jesteśmy sami w staraniach o zachowanie wytrwałości?
16 W myśl rady Pawła powinniśmy pozwolić, by pokój Chrystusowy władał w naszych sercach, ponieważ ‛do tego zostaliśmy powołani w jednym ciele’. Namaszczeni chrześcijanie, do których pisał Paweł, otrzymali powołanie do wejścia w skład ciała Chrystusowego, podobnie jak dzisiejszy ostatek pomazańców. Towarzyszące im „drugie owce” są zjednoczone z nimi jako „jedna trzoda” pod przewodnictwem „jednego pasterza”, Jezusa Chrystusa (Jana 10:16). Członkowie tej wielomilionowej międzynarodowej „trzody” pozwalają pokojowi Chrystusowemu władać w ich sercach. Świadomość, że nie jesteśmy sami, pomaga nam trwać. Piotr oświadczył: „Przeciwstawcie się mu [Szatanowi], stali w wierze, wiedząc, że jeśli chodzi o cierpienia, to samo dzieje się w całej społeczności waszych braci na świecie” (1 Piotra 5:9).
17. Dlaczego winniśmy pozwolić, by pokój Chrystusowy władał w naszych sercach?
17 Obyśmy zatem dalej pielęgnowali pokój, będący ważnym owocem świętego ducha Bożego (Galatów 5:22, 23). Ci, których Jehowa zastanie niesplamionych, nieskalanych i w pokoju, dostąpią w końcu życia wiecznego na rajskiej ziemi, gdzie zamieszka prawość (2 Piotra 3:13, 14). Mamy wszelkie powody, by pozwolić pokojowi Chrystusowemu władać w naszych sercach.
[Przypis]
a W niektórych wypadkach niepokój może być spowodowany lub spotęgowany jakimś schorzeniem, na przykład depresją.
Czy sobie przypominasz?
• Czym jest pokój Chrystusowy?
• Jak pokój Chrystusowy może władać w naszych sercach, gdy stajemy w obliczu niesprawiedliwości?
• Jak pokój Chrystusowy pomaga nam radzić sobie z troskami?
• Jak pokój Chrystusowy nas pokrzepia, gdy czujemy się nic niewarci?
[Ilustracja na stronie 15]
Stojąc przed oskarżycielami, Jezus poruczył siebie Jehowie
[Ilustracja na stronie 16]
„Pocieszenia” od Jehowy, niczym serdeczne objęcia kochającego ojca, mogą ukoić nasze troski
[Ilustracja na stronie 18]
Wytrwałość ma wielkie znaczenie w oczach Boga