Znajduj upodobanie w prawości Jehowy

„Kto zabiega o prawość i lojalną życzliwość, znajdzie życie, prawość i chwałę” (PRZYSŁÓW 21:21).

 1. Jakie postępowanie katastrofalne w skutkach obrali dzisiaj ludzie?

„ISTNIEJE droga, która w oczach człowieka jest prostolinijna, lecz potem jej końcem są drogi śmierci” (Przysłów 16:25). Jakże dokładnie to biblijne przysłowie opisuje postępowanie większości dzisiejszych ludzi! Na ogół chcą czynić jedynie to, co sami uważają za słuszne, i lekceważą nawet najbardziej podstawowe potrzeby drugich (Przysłów 21:2). Zapewniają o swym poszanowaniu praw i norm obowiązujących w danym kraju, ale przy każdej okazji starają się je omijać. W rezultacie społeczeństwo jest podzielone, zagubione i pogrążone w zamęcie (2 Tymoteusza 3:1-5).

 2. Czego ludzkość pilnie potrzebuje dla własnego dobra?

² Dla własnego dobra, a także dla pokoju i bezpieczeństwa całej rodziny ludzkiej, pilnie potrzebujemy słusznego i sprawiedliwego prawa lub miernika, które by chętnie akceptowali i respektowali wszyscy ludzie. Oczywiście żadna norma wymyślona przez człowieka — niezależnie od tego, jak mądry i szczery by on był — nie zaspokaja tej potrzeby (Jeremiasza 10:23; Rzymian 3:10, 23). Gdyby jednak istniał taki miernik, to gdzie można by go znaleźć i co by obejmował? I chyba jeszcze istotniejsze pytanie: Gdyby ustalono takie kryterium, to czy chętnie i bez zastrzeżeń byś się go trzymał?

Jak znaleźć miernik prawości

 3. Kto i dlaczego najlepiej nadaje się do ustalenia miernika, którym dla własnego pożytku mogliby się kierować wszyscy ludzie?

³ Aby znaleźć miernik, którego mogliby się dla własnego pożytku trzymać wszyscy ludzie, musimy się zwrócić do kogoś, kto jest ponad wszelkimi barierami rasowymi, kulturowymi i politycznymi i kogo nie ogranicza człowiecza krótkowzroczność ani żadna inna ułomność. Wymagania te niewątpliwie spełnia tylko wszechmocny Stwórca, Jehowa Bóg, który oświadczył: „Jak niebiosa przewyższają ziemię, tak moje drogi przewyższają wasze drogi, a moje myśli — wasze myśli” (Izajasza 55:9). Ponadto Biblia opisuje Jehowę jako „Boga wierności, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest on prawy i prostolinijny” (Powtórzonego Prawa 32:4). W różnych wersetach biblijnych można się natknąć na zwrot: „Jehowa jest prawy” (Wyjścia 9:27; 2 Kronik 12:6; Psalm 11:7; 129:4; Lamentacje 1:18; Objawienie 19:2, przypis w NW). A zatem doskonałego miernika możemy oczekiwać od Jehowy, ponieważ jest On wierny, sprawiedliwy i prawy.

 4. Co znaczy słowo „prawy”?

⁴ Niestety, dużo ludzi odnosi się z dezaprobatą, a nawet pogardą, do słowa „prawy”, utożsamiając je z kimś świętoszkowatym, obłudnie pobożnym. Tymczasem według pewnego słownika „prawy” to „sprawiedliwy, prostolinijny, cnotliwy; niewinny, bezgrzeszny, stosujący się do prawa Bożego lub akceptujący normy moralne; postępujący słusznie lub sprawiedliwie”. Czy nie znajdowałbyś upodobania w prawie lub mierniku obejmującym takie piękne cechy?

 5. Opisz prawość ukazaną w Biblii.

⁵ Na temat prawości w jednej z encyklopedii powiedziano: „Prawość nie jest pojęciem abstrakcyjnym, polega raczej na czynieniu tego, co sprawiedliwe i słuszne, we wszelkich sytuacjach” (Encyclopaedia Judaica). Na przykład prawość Boga, w przeciwieństwie do Jego świętości i czystości, nie jest po prostu jakimś wewnętrznym, osobistym przymiotem. Stanowi wyraz Jego natury widoczny w słusznym i sprawiedliwym postępowaniu. Można zatem powiedzieć, że ponieważ Jehowa jest święty i czysty, więc wszystko, co robi i co od Niego pochodzi, jest prawe. Jak mówi Biblia, „Jehowa jest prawy we wszystkich swych drogach i lojalny we wszystkich swoich dziełach” (Psalm 145:17).

 6. Co Paweł powiedział o ówczesnych niewierzących Żydach i dlaczego?

⁶ Myśl tę podkreślił apostoł Paweł w liście do chrześcijan w Rzymie. O pewnych niewierzących Żydach napisał: „Nie znając prawości Bożej, lecz starając się ustanowić własną, nie podporządkowali się prawości Bożej” (Rzymian 10:3). Dlaczego zdaniem Pawła ludzie tacy ‛nie znali prawości Bożej’? Czy nie byli pouczani o Prawie Mojżeszowym, o sprawiedliwych miernikach Bożych? Oczywiście, że byli. Ale niejeden z nich uważał prawość jedynie za osobistą zaletę osiągalną dzięki dokładnemu, skrupulatnemu przestrzeganiu przepisów religijnych, a nie za miernik, którym miał się kierować w kontaktach z drugimi. Podobnie jak przywódcy religijni z czasów Jezusa, osoby te nie rozumiały rzeczywistego znaczenia sprawiedliwości i prawości (Mateusza 23:23-28).

 7. Jak Jehowa okazuje prawość?

⁷ Jaskrawo kontrastuje z tym prawość Jehowy, wyraźnie dostrzegalna we wszelkich Jego poczynaniach. Chociaż zgodnie z wymogami prawości nie bagatelizuje On grzechów ludzi rozmyślnie łamiących prawo, wcale nie jest bezdusznym i surowym Bogiem, który budzi grozę i od którego należy się trzymać z daleka. Wprost przeciwnie, dzięki swym prawym czynom umożliwił ludziom przystęp do siebie i wybawienie od zgubnych skutków grzechu. Całkiem słusznie więc Jehowę nazwano „Bogiem prawym i Wybawcą” (Izajasza 45:21).

Prawość a wybawienie

 8, 9. W jaki sposób Prawo Mojżeszowe stanowiło wyraz prawości Boga?

⁸ Aby zrozumieć związek między prawością Boga a Jego miłościwym postanowieniem co do wybawienia, rozważmy Prawo, które dał On przez Mojżesza narodowi izraelskiemu. Nie ulega wątpliwości, że było ono na wskroś prawe. W swych pożegnalnych słowach Mojżesz przypomniał Izraelitom: „Któryż wielki naród ma takie prawe przepisy i sądownicze rozstrzygnięcia, jak całe to prawo, które dzisiaj kładę przed wami?” (Powtórzonego Prawa 4:8). Setki lat później izraelski król Dawid oświadczył: „Sądownicze rozstrzygnięcia Jehowy są prawdziwe, okazały się na wskroś prawe” (Psalm 19:9).

⁹ W Prawie Mojżeszowym Jehowa wyraźnie przedstawił swe doskonałe mierniki dobra i zła. Bardzo dokładnie określało ono, jak Izraelici mieli postępować nie tylko w dziedzinie religii, ale również w sferze interesów, pożycia małżeńskiego, żywienia, higieny i oczywiście rozstrzygania spraw sądowniczych. Prawo przewidywało też surowe sankcje dla łamiących je — w niektórych wypadkach nakładało nawet karę śmierci.a Ale czy sprawiedliwe wymagania Boże zawarte w Prawie Mojżeszowym były dla ludzi przykrym i uciążliwym brzemieniem, które odbierało im swobodę i radość, jak twierdzi obecnie wiele osób?

10. Jak ludzie miłujący Jehowę zapatrywali się na Jego prawa?

¹⁰ Ci, którzy miłowali Jehowę, mieli upodobanie w Jego sprawiedliwych prawach i postanowieniach. Na przykład król Dawid nie tylko uznawał sądownicze rozstrzygnięcia Jehowy za prawdziwe i prawe, jak się już o tym przekonaliśmy, ale również szczerze je kochał i doceniał. Na temat praw i sądowniczych rozstrzygnięć Jehowy napisał: „Warto ich bardziej pożądać niż złota — niż wiele oczyszczonego złota, a słodsze są niż miód i niż miód płynący z plastrów. I sługa twój jest przez nie ostrzegany; w trzymaniu się ich tkwi wielka nagroda” (Psalm 19:7, 10, 11).

11. Jak Prawo Mojżeszowe okazało się „wychowawcą prowadzącym do Chrystusa”?

¹¹ Setki lat później Paweł wskazał na jeszcze większą wartość Prawa Mojżeszowego. W swym liście do Galatów napisał: „Prawo stało się naszym wychowawcą prowadzącym do Chrystusa, abyśmy dzięki wierze zostali uznani za prawych” (Galatów 3:24). W czasach Pawła w dużym domu wychowawcą („pedagogiem”, Kingdom Interlinear) był sługa lub niewolnik. Miał on za zadanie zapewniać dzieciom ochronę i odprowadzać je do szkoły. Podobnie Prawo Mojżeszowe chroniło Izraelitów przed wypaczoną moralnością i upadlającymi praktykami religijnymi okolicznych narodów (Powtórzonego Prawa 18:9-13; Galatów 3:23). Ponadto uświadamiało Izraelitom ich grzeszny stan oraz konieczność dostąpienia przebaczenia i wybawienia (Galatów 3:19). Postanowienie co do ofiar wskazywało na potrzebę ofiary okupu i stanowiło proroczy wzór umożliwiający rozpoznanie prawdziwego Mesjasza (Hebrajczyków 10:1, 11, 12). Chociaż Jehowa wyraził swą prawość za pośrednictwem Prawa, miał przy tym na względzie pomyślność i wiecznotrwałe wybawienie ludzi.

Uznani przez Boga za prawych

12. Co mogli zyskać Izraelici dzięki dokładnemu przestrzeganiu Prawa?

¹² Prawo Jehowy było pod każdym względem sprawiedliwe, toteż dzięki trzymaniu się go Izraelici mogli zostać uznani przez Boga za prawych. Przed wejściem do Ziemi Obiecanej Mojżesz przypomniał im: „Będzie to dla nas oznaczać prawość — że dbamy o to, by wprowadzać w czyn całe to przykazanie przed obliczem Jehowy, naszego Boga, tak jak nam nakazał” (Powtórzonego Prawa 6:25). Poza tym Jehowa obiecał: „Przestrzegajcie moich ustaw oraz moich sądowniczych rozstrzygnięć, dzięki którym człowiek będzie żył, jeśli będzie je wykonywał. Jam jest Jehowa” (Kapłańska 18:5; Rzymian 10:5).

13. Czy Jehowa postąpił niesprawiedliwie, wymagając od swego ludu przestrzegania sprawiedliwego Prawa? Wyjaśnij to szerzej.

¹³ Niestety, Izraelici jako naród nie ‛wprowadzali w czyn całego tego przykazania przed obliczem Jehowy’, toteż nie dostąpili obiecanych błogosławieństw. Nie zdołali przestrzegać wszystkich przykazań Boga, ponieważ w przeciwieństwie do Jego Prawa byli niedoskonali. Czy to znaczy, że Bóg jest niesprawiedliwy albo nieprawy? Nic podobnego. Paweł napisał: „Cóż więc powiemy? Czy u Boga jest niesprawiedliwość? Przenigdy!” (Rzymian 9:14). Przecież pewni ludzie żyjący przed nadaniem Prawa Mojżeszowego lub później zostali uznani przez Boga za prawych, mimo iż byli niedoskonali i grzeszni. Do takich bogobojnych osób należeli między innymi Noe, Abraham, Hiob, Rachab i Daniel (Rodzaju 7:1; 15:6; Hioba 1:1; Ezechiela 14:14; Jakuba 2:25). Nasuwa się więc pytanie: Na jakiej podstawie Bóg przypisał im prawość?

14. Co w Biblii oznacza nazwanie kogoś „prawym”?

¹⁴ Kiedy Biblia nazywa kogoś „prawym”, nie sugeruje, jakoby był on bezgrzeszny czy doskonały. Wskazuje raczej na to, iż dana osoba spełnia obowiązki względem Boga i ludzi. Na przykład Noe został nazwany „mężem prawym” i „nienagannym wśród współczesnych”, gdyż „zaczął czynić zgodnie ze wszystkim, co mu Bóg nakazał. Tak właśnie uczynił” (Rodzaju 6:9, 22; Malachiasza 3:18). Zachariasz i Elżbieta, rodzice Jana Chrzciciela, „byli prawi przed Bogiem, ponieważ nienagannie postępowali według wszystkich przykazań oraz prawnych wymagań Jehowy” (Łukasza 1:6). A rzymskiego setnika Korneliusza, który nie był Izraelitą, nazwano „mężem prawym i bojącym się Boga” (Dzieje 10:22).

15. Z czym ściśle się wiąże prawość?

¹⁵ Ponadto prawość człowieka ma ścisły związek z tym, co jest w jego sercu — z wiarą w Jehowę, wdzięcznością wobec Niego oraz miłością do Niego i Jego obietnic — a nie jedynie ze spełnianiem wymagań Bożych. Pismo Święte podaje, że Abraham „uwierzył Jehowie; a on zaczął poczytywać mu to za prawość” (Rodzaju 15:6). Abraham wierzył nie tylko w istnienie Boga, ale również w Jego obietnicę dotyczącą „potomstwa” (Rodzaju 3:15; 12:2; 15:5; 22:18). Na podstawie takiej wiary i towarzyszących jej uczynków Jehowa mógł utrzymywać kontakt z Abrahamem i innymi wiernymi sługami oraz im błogosławić, choć byli niedoskonali (Psalm 36:10; Rzymian 4:20-22).

16. Do czego prowadzi wiara w okup?

¹⁶ Prawość w wypadku ludzi zależy też od ich wiary w ofiarę okupu, którą złożył Jezus Chrystus. O chrześcijanach z I wieku Paweł napisał: „Jest to wspaniałomyślny dar, że zostają uznani za prawych dzięki (...) niezasłużonej życzliwości [Boga] poprzez uwolnienie na podstawie okupu zapłaconego przez Chrystusa Jezusa” (Rzymian 3:24). Paweł mówił tutaj o tych, którzy zostali wybrani na współdziedziców Chrystusa w niebiańskim Królestwie. Ale dzięki Jezusowej ofierze okupu Bóg może przypisać prawość także milionom innych osób. Apostoł Jan ujrzał w wizji „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, (...) stojącą przed tronem i przed Barankiem, ubraną w białe długie szaty”. Wskazują one, iż w oczach Boga owi ludzie są czyści i prawi, ponieważ „wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka” (Objawienie 7:9, 14).

Znajduj upodobanie w prawości Jehowy

17. Jakie kroki trzeba poczynić w ramach dążenia do prawości?

¹⁷ Chociaż Jehowa miłościwie dał swego Syna, Jezusa Chrystusa, aby umożliwić ludziom osiągnięcie prawości, to jednak nie dzieje się to automatycznie. Trzeba wierzyć w okup, dostosować swe życie do woli Bożej, oddać się Jehowie i usymbolizować to chrztem. Potem należy dalej dążyć do prawości oraz nabywać innych zalet duchowych. Tymoteuszowi, ochrzczonemu chrześcijaninowi żywiącemu nadzieję niebiańską, Paweł udzielił następującej zachęty: „Dąż (...) do prawości, zbożnego oddania, wiary, miłości, wytrwałości, łagodności usposobienia” (1 Tymoteusza 6:11; 2 Tymoteusza 2:22). Konieczność nieustannego dokładania starań podkreślił również Jezus, mówiąc: „Stale więc szukajcie najpierw królestwa oraz Jego prawości”. Zapewne usilnie zabiegamy o dobrodziejstwa Królestwa Bożego, ale czy równie wytrwale staramy się kroczyć prawymi drogami Jehowy? (Mateusza 6:33).

18. (a) Dlaczego niełatwo jest dążyć do prawości? (b) Czego możemy się nauczyć z przykładu Lota?

¹⁸ Rzecz jasna niełatwo jest dążyć do prawości, ponieważ wszyscy z natury skłaniamy się ku temu, co nieprawe (Izajasza 64:6). Ponadto otaczają nas ludzie, którzy nie zważają na prawe drogi Jehowy. Znajdujemy się w bardzo podobnej sytuacji, jak Lot, który mieszkał w Sodomie — mieście słynącym z nikczemności. Apostoł Piotr tak wyjaśnił, dlaczego Jehowa uznał za stosowne ocalić Lota z nadciągającej zagłady: „Ów prawy człowiek tym, co widział i słyszał, gdy mieszkał wśród nich, dzień w dzień zadawał męczarnie swej prawej duszy z powodu ich bezprawnych uczynków” (2 Piotra 2:7, 8). Każdy z nas powinien więc zadać sobie pytania: „Czy w głębi duszy nie aprobuję szerzących się wszędzie niemoralnych praktyk? Czy popularne, ale brutalne rozrywki lub dyscypliny sportowe uważam jedynie za niesmaczne? Czy z powodu takich nieprawych uczynków czuję się udręczony jak Lot?”

19. Jakich błogosławieństw zaznamy, jeśli będziemy znajdować upodobanie w prawości Boga?

¹⁹ W tych niebezpiecznych i burzliwych czasach znajdowanie upodobania w prawości Jehowy zapewnia bezpieczeństwo i ochronę. Na pytanie: „Jehowo, kto będzie gościem w twoim namiocie? Kto będzie przebywał na twej świętej górze?” król Dawid odpowiedział: „Ten, kto postępuje nienagannie i czyni to, co prawe” (Psalm 15:1, 2). Gdy dążymy do prawości Boga i znajdujemy w niej upodobanie, utrzymujemy z Nim dobre stosunki oraz dalej cieszymy się Jego uznaniem i błogosławieństwem. Dzięki temu zaznajemy zadowolenia, spokoju umysłu i mamy szacunek dla samych siebie. Słowo Boże powiada: „Kto zabiega o prawość i lojalną życzliwość, znajdzie życie, prawość i chwałę” (Przysłów 21:21). A gdy we wszystkim, czego się podejmujemy, staramy się czynić to, co sprawiedliwe i prawe, łączą nas z innymi serdeczne więzi i poprawia się jakość naszego życia — zarówno pod względem moralnym, jak i duchowym. Psalmista oświadczył: „Szczęśliwi ci, którzy przestrzegają sprawiedliwości, którzy w każdym czasie czynią zadość prawości” (Psalm 106:3).

[Przypis]

Czy potrafisz wyjaśnić?

• Czym jest prawość?

• Jaki związek zachodzi między prawością Bożą a wybawieniem?

• Na jakiej podstawie Bóg uznaje niektórych ludzi za prawych?

• Jak możemy znajdować upodobanie w prawości Jehowy?

[Ilustracje na stronie 15]

Król Dawid szczerze kochał prawa Boże

[Ilustracje na stronie 16]

Noe, Abraham, Zachariasz, Elżbieta oraz Korneliusz zostali uznani przez Boga za prawych. Czy wiesz, dlaczego?