Staraj się patrzeć na innych tak jak Jehowa

„Nie tak widzi człowiek, jak widzi Bóg” (1 SAMUELA 16:7).

 1, 2. Jak na Eliaba zapatrywał się Jehowa, a jak Samuel, i czego to nas uczy?

W XI wieku p.n.e. Jehowa zlecił prorokowi Samuelowi poufną misję. Nakazał mu udać się do domu Jessego i namaścić jednego z jego synów na przyszłego króla Izraela. Gdy Samuel zobaczył Eliaba, pierworodnego Jessego, był pewien, że znalazł wybrańca Bożego. Ale Jehowa oświadczył: „Nie patrz na jego wygląd ani na jego wysoki wzrost, bo go odrzuciłem. Albowiem nie tak widzi człowiek, jak widzi Bóg, gdyż człowiek widzi to, co się jawi oczom, lecz Jehowa widzi, jakie jest serce” (1 Samuela 16:6, 7). Samuel nie patrzył na Eliaba tak jak Jehowa.a

² Jakże łatwo człowiek myli się w ocenie innych! Z jednej strony możemy dać się zwieść miłą powierzchownością kogoś pozbawionego zasad moralnych, a z drugiej — wyrobić sobie surową i stanowczą opinię o jakiejś szczerej osobie, której cechy nas drażnią.

 3, 4. (a) Jak powinni postąpić dwaj chrześcijanie, którzy się poróżnili? (b) Jakie pytania powinniśmy sobie zadać, jeśli mieliśmy poważny zatarg ze współwyznawcą?

³ Jeśli pochopnie osądzamy innych — nawet tych, których znamy od lat — bywa to źródłem problemów. Może miałeś poważny zatarg ze współwyznawcą, który kiedyś był twoim bliskim przyjacielem. Czy nie chciałbyś odbudować dobrych stosunków? Co mogłoby ci w tym pomóc?

⁴ Warto popatrzeć na brata czy siostrę uczciwie, rzeczowo i z właściwej perspektywy, pamiętając przy tym o słowach Jezusa: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli Ojciec, który mnie posłał, go nie pociągnie” (Jana 6:44). Zadaj sobie pytania: „Dlaczego Jehowa pociągnął tę osobę do swego Syna? Jakie ma ona zalety? A może ich nie dostrzegam albo nie doceniam? Dlaczego kiedyś się zaprzyjaźniliśmy? Co mnie w niej ujęło?” Początkowo może być trudno pomyśleć o czyichś dobrych cechach, zwłaszcza jeśli żywisz niechęć od dłuższego czasu. Ale jest to niezbędne do naprawienia wzajemnych stosunków. Dla przykładu poszukajmy zalet u dwóch postaci biblijnych, które nieraz stawia się w złym świetle. Chodzi o proroka Jonasza i apostoła Piotra.

Uczciwe spojrzenie na Jonasza

 5. Jakie zadanie otrzymał Jonasz i jak postąpił?

⁵ Jonasz był prorokiem w północnym królestwie Izraela w czasach króla Jeroboama II, syna Jehoasza (2 Królów 14:23-25). Pewnego dnia otrzymał od Jehowy polecenie, by opuścić Izrael i udać się do Niniwy, stolicy potężnego imperium asyryjskiego. W jakim celu? Miał ostrzec tamtejszych ludzi, że ich wielkie miasto zostanie zniszczone (Jonasza 1:1, 2). Tymczasem Jonasz nie posłuchał Boga, lecz uciekł! Wsiadł na statek płynący do bardzo odległego Tarszisz (Jonasza 1:3).

 6. Dlaczego Jehowa wybrał Jonasza, by udał się do Niniwy?

⁶ Co ci przychodzi na myśl, gdy zastanawiasz się nad Jonaszem? Czy sądzisz, że był nieposłusznym prorokiem? Na pierwszy rzut oka może się tak wydawać. Ale czy Bóg powołał Jonasza na proroka dlatego, że był on nieposłuszny? W żadnym wypadku! Jonasz musiał się odznaczać wspaniałymi przymiotami. Zwróćmy uwagę na jego działalność w roli proroka.

 7. W jakich okolicznościach Jonasz służył Jehowie w Izraelu i jak znajomość tych faktów kształtuje twoją opinię o tym proroku?

⁷ Jonasz w rzeczywistości wiernie usługiwał pośród niewrażliwych ludzi. Według opisów proroka Amosa, żyjącego mniej więcej w tym samym okresie, ówcześni Izraelici byli materialistami pławiącymi się w rozkoszach.b W kraju działo się wiele złego, ale oni wcale się tym nie przejmowali (Amosa 3:13-15; 4:4; 6:4-6). Mimo to Jonasz wiernie wywiązywał się ze zleconego mu zadania i dzień po dniu im głosił. Jeśli zanosisz innym dobrą nowinę, dobrze wiesz, jak trudno jest rozmawiać z obojętnymi ludźmi, którzy popadli w samozadowolenie. Chociaż więc nie lekceważymy uchybień Jonasza, pamiętajmy o jego wierności i wytrwałości widocznych podczas świadczenia wyzutym z wiary rodakom.

 8. Jakie wyzwania czekały izraelskiego proroka w Niniwie?

⁸ Chyba jeszcze większego poświęcenia wymagała podróż do Niniwy. Jonasz musiałby pokonać pieszo około 800 kilometrów. Oznaczało to jakiś miesiąc wyczerpującej wędrówki. Na miejscu musiałby głosić Asyryjczykom, znanym z okrucieństwa. Podczas wojen często stosowali oni sadystyczne tortury. Wręcz chełpili się swą brutalnością. Nic dziwnego, że Niniwę nazywano „miastem rozlewu krwi”! (Nahuma 3:1, 7).

 9. Jakie przymioty uzewnętrznił Jonasz, gdy gwałtowny sztorm zagrażał życiu marynarzy?

⁹ Jonasz nie kwapił się do wypełnienia nakazu Jehowy, dlatego wsiadł na statek i chciał jak najdalej odpłynąć. Ale Jehowa nie utracił do niego zaufania i nie wyznaczył w zastępstwie innego proroka. Postanowił uświadomić mu powagę sytuacji. Wywołał na morzu gwałtowny sztorm. Fale miotały statkiem. Niewinni ludzie walczyli o życie — a wszystko przez Jonasza! (Jonasza 1:4). Jak prorok zareagował? Nie czekając, aż marynarze z jego powodu postradają życie, powiedział im: „Weźcie mnie i wrzućcie do morza, a morze się wam uspokoi” (Jonasza 1:12). Gdy w końcu znalazł się za burtą, nie miał powodu oczekiwać, że Jehowa go wyratuje (Jonasza 1:15). Był jednak gotów zapłacić najwyższą cenę, żeby ocalić marynarzy. Czyż nie dostrzegamy w tym odwagi, pokory i miłości?

10. Co się wydarzyło, gdy Jehowa ponownie polecił Jonaszowi głosić w Niniwie?

¹⁰ Ostatecznie Jehowa wybawił Jonasza. Czy wskutek swych postępków prorok przestał się nadawać do reprezentowania Boga? Ależ nie! Jehowa miłosiernie i życzliwie znów mu polecił głosić mieszkańcom Niniwy. Kiedy Jonasz do nich dotarł, odważnie im ogłaszał, że Bóg zwrócił uwagę na ich wielką niegodziwość i że za 40 dni zniszczy ich miasto (Jonasza 1:2; 3:4). Po usłyszeniu tego dobitnego orędzia Niniwczycy okazali skruchę, toteż miasto ocalało.

11. Skąd wiadomo, że Jonasz wyciągnął ze swych przeżyć cenną naukę?

¹¹ Tymczasem Jonasz w dalszym ciągu miał niewłaściwy punkt widzenia. Ale Jehowa za pomocą lekcji poglądowej cierpliwie pomógł mu zrozumieć, że jest Bogiem, który nie patrzy tylko na wygląd, lecz bada serce (Jonasza 4:5-11). Jonasz wyciągnął z tego cenną naukę, co poświadcza sporządzona przez niego szczera relacja o tych wydarzeniach. Gotowość do szczegółowego opisania własnych żenujących uchybień dodatkowo dowodzi jego pokory. Przyznanie się do błędu wymaga nie lada odwagi!

12. (a) Co dowodzi, że Jezus patrzy na ludzi tak jak Jehowa? (b) Jak powinniśmy się zapatrywać na tych, którym głosimy dobrą nowinę? (Zobacz ramkę na stronie 18).

¹² Po stuleciach Jezus Chrystus w pozytywny sposób nawiązał do zdarzenia z życia Jonasza. Powiedział: „Tak jak Jonasz był w brzuchu ogromnej ryby trzy dni i trzy noce, tak Syn Człowieczy będzie w sercu ziemi trzy dni i trzy noce” (Mateusza 12:40). Kiedy Jonasz zmartwychwstanie, dowie się, że Jezus porównał swoje dni przebywania w grobie z mrocznym okresem w życiu proroka. Czyż nie cieszymy się, że służymy Bogu, który nie odrzuca swych sług, gdy popełniają błędy? Psalmista napisał: „Jak ojciec okazuje miłosierdzie swoim synom, tak Jehowa okazał miłosierdzie tym, którzy się go boją. Bo on dobrze wie, jak jesteśmy ukształtowani, pamiętając, żeśmy prochem” (Psalm 103:13, 14). Ten „proch” — a więc również dzisiejsi niedoskonali ludzie — potrafi z pomocą świętego ducha Bożego dokonywać zdumiewających rzeczy!

Zrównoważony pogląd na Piotra

13. Z jakimi cechami ktoś mógłby kojarzyć Piotra i dlaczego Jezus wybrał go na apostoła?

¹³ Przyjrzymy się krótko drugiej przykładowej postaci — apostołowi Piotrowi. Gdybyś miał go scharakteryzować, czy nie pomyślałbyś w pierwszej chwili, że był pochopny, porywczy, a może nawet zuchwały? Postępowanie Piotra mogło niekiedy świadczyć o takich cechach. Ale czy Jezus wybrałby go na jednego z 12 apostołów, jeśliby rzeczywiście był on pochopny, porywczy albo zuchwały? (Łukasza 6:12-14). Skądże! Jezus nie skupił się na jego przywarach, lecz na zaletach.

14. (a) Czym można tłumaczyć wyjątkową otwartość Piotra? (b) Dlaczego powinniśmy być wdzięczni, że Piotr często zadawał pytania?

¹⁴ Piotr czasem wypowiadał się w imieniu pozostałych apostołów. Ktoś mógłby uznać to za brak skromności. Ale czy słusznie? Panuje opinia, że Piotr był najstarszy z apostołów, może nawet starszy od Jezusa. Jeśli to prawda, łatwiej zrozumieć, dlaczego często wypowiadał się pierwszy (Mateusza 16:22). Trzeba wziąć pod uwagę jeszcze inny czynnik. Piotr był usposobiony duchowo. Ponieważ łaknął wiedzy, zadawał pytania. Dziś odnosimy z tego pożytek. Jezus, pytany przez Piotra, wypowiedział wiele wspaniałych prawd, które utrwalono w Biblii. Na przykład zagadnięty przez tego apostoła, wspomniał o ‛wiernym szafarzu’ (Łukasza 12:41-44). Pomyślmy też o pytaniu Piotra: „Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy w twoje ślady; co właściwie nam z tego przyjdzie?” Jezus podał wtedy krzepiącą obietnicę: „Każdy, kto opuścił domy lub braci, lub siostry, lub ojca, lub matkę, lub dzieci, lub pola ze względu na moje imię, otrzyma wielokrotnie więcej i odziedziczy życie wieczne” (Mateusza 15:15; 18:21, 22; 19:27-29).

15. Dlaczego można powiedzieć, że Piotr był prawdziwie lojalny?

¹⁵ Piotr wyróżniał się jeszcze innym pięknym przymiotem — był lojalny. Gdy wielu uczniów Jezusa przestało za nim podążać, bo nie zrozumiało jednej z jego nauk, to właśnie Piotr śmiało przemówił w imieniu 12 apostołów: „Panie, do kogo odejdziemy? Ty masz wypowiedzi życia wiecznego” (Jana 6:66-68). Jakże te słowa musiały pokrzepić Jezusa! Później, kiedy motłoch przyszedł go aresztować, większość apostołów uciekła. Ale Piotr podążał za tłumem w pewnej odległości i wszedł na sam dziedziniec arcykapłana. Przywiodła go tam odwaga, nie tchórzostwo. W czasie przesłuchiwania Jezusa apostoł ten przyłączył się do grupy Żydów, którzy grzali się przy jasnym ognisku. Niewolnik arcykapłana rozpoznał go i zarzucił mu, że towarzyszył Jezusowi. Piotr co prawda zaparł się Mistrza, ale nie zapominajmy, że w tej niebezpiecznej sytuacji znalazł się z powodu lojalności i troski o Jezusa — podczas gdy większość apostołów nie zdobyła się na taką śmiałość (Jana 18:15-27).

16. Jaka praktyczna nauka wypływa z przeanalizowania zalet Jonasza i Piotra?

¹⁶ Piotr miał znacznie więcej zalet niż wad. Tak samo Jonasz. Spojrzeliśmy teraz na nich nieco przychylniej niż zwykle. Podobnie musimy starać się dziś patrzeć życzliwiej na naszych duchowych braci i siostry. Dzięki temu będą nas z nimi łączyć serdeczniejsze stosunki. A dlaczego takie podejście do współwyznawców jest dziś bardzo ważne?

Lekcja dla nas

17, 18. (a) Co wśród chrześcijan może być przyczyną zatargów? (b) Jakie rady biblijne pomagają nam rozwiązywać nieporozumienia z braćmi?

¹⁷ W dobie obecnej Jehowę zgodnie wielbią rozmaici ludzie — mężczyźni, kobiety i dzieci — różniący się sytuacją majątkową, wykształceniem czy rasą (Objawienie 7:9, 10). Jakże ogromną różnorodność charakterów widzimy w zborze chrześcijańskim! A skoro służymy Bogu tak blisko siebie, nieuchronnie pojawiają się czasem zatargi (Rzymian 12:10; Filipian 2:3).

¹⁸ Chociaż dostrzegamy u braci przywary, nie skupiamy się na nich. Usilnie staramy się naśladować Jehowę, o którym psalmista śpiewał: „Gdybyś na przewinienia zważał, Jah, Jehowo, któż by się ostał?” (Psalm 130:3). Zamiast koncentrować się na czyichś cechach charakteru, które mogą nas dzielić, ‛dążymy do tego, co służy pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu’ (Rzymian 14:19). Nie szczędzimy wysiłków, by patrzeć na innych tak jak Jehowa — przymykamy oczy na ich wady, a skupiamy uwagę na zaletach. Gdy tak postępujemy, łatwiej nam ‛dalej znosić jedni drugich’ (Kolosan 3:13).

19. Wyjaśnij, jakie praktyczne kroki mógłby poczynić chrześcijanin, by zażegnać poważne nieporozumienie.

¹⁹ Jak postąpić, gdy dochodzi do konfliktów, które burzą nasz wewnętrzny spokój? (Psalm 4:4). Może miałeś zatarg ze współwyznawcą? Warto uregulować taką sprawę (Rodzaju 32:13-15). Najpierw pomódl się do Jehowy i poproś Go o kierownictwo. Następnie, pamiętając o zaletach danej osoby, zwróć się do niej z „łagodnością właściwą mądrości” (Jakuba 3:13). Zapewnij ją, że pragniesz przywrócić pokój. Nie zapominaj o natchnionej radzie: „Człowiek ma być prędki do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do srogiego gniewu” (Jakuba 1:19). Rada, żeby być „nieskorym do srogiego gniewu”, sugeruje, iż rozmówca może uczynić lub powiedzieć coś irytującego. Gdy tak się stanie, poproś Jehowę o pomoc w panowaniu nad sobą (Galatów 5:22, 23). Pozwól bratu wypowiedzieć swoje żale i uważnie go słuchaj. Nie przerywaj mu, nawet jeśli nie ze wszystkim się zgadzasz. Możliwe, że ma niewłaściwy punkt widzenia, ale to w końcu jego punkt widzenia. Spróbuj popatrzeć na problem z jego strony. Może to wymagać spojrzenia również na siebie oczami tego brata (Przysłów 18:17).

20. Jak mógłbyś zabiegać o pokój, gdy wyjaśniasz nieporozumienie?

²⁰ Kiedy sam zabierzesz głos, ‛niech twoja wypowiedź będzie wdzięczna’, czyli ujmująca (Kolosan 4:6). Powiedz bratu, co w nim cenisz. Przeproś, że w jakiś sposób także przyczyniłeś się do zatargu. Jeśli twoje pokorne wysiłki doprowadzą do pojednania, podziękuj za to Jehowie. Jeśli nie — wciąż módl się do Niego o kierownictwo i dalej szukaj możliwości przywrócenia pokoju (Rzymian 12:18).

21. Jak ten artykuł pomógł ci patrzeć na innych oczami Jehowy?

²¹ Jehowa kocha wszystkich swoich sług. Chętnie używa każdego z nas w swym dziele mimo naszych wad. Gdy lepiej poznajemy Jego sposób patrzenia na innych, nasza miłość do braci i sióstr wzrasta. Przygasłą miłość do współwyznawców można na nowo rozniecić. Czeka nas naprawdę sowita nagroda, jeśli usilnie staramy się patrzeć na drugich życzliwie — tak jak Jehowa!

[Przypisy]

Jak byś odpowiedział?

• Jak Jehowa patrzy na niedociągnięcia swych wiernych sług?

• Jakie zalety Jonasza i Piotra potrafisz wymienić?

• Jaki stosunek do chrześcijańskich braci pragniesz pielęgnować?

[Ramka na stronie 18]

Pomyśl, jak twoi bliźni wyglądają w oczach Boga

Czy rozmyślanie nad biblijną relacją o Jonaszu nie skłania cię do nowego spojrzenia na ludzi, którym regularnie głosisz dobrą nowinę? Może w twoich oczach wydają się zadowoleni z siebie i obojętni, jak ówcześni Izraelici, albo też przeciwni orędziu Bożemu. Ale czy tak samo wyglądają w oczach Jehowy Boga? Podobnie jak król Niniwy, pobudzony do skruchy orędziem Jonasza, nawet niektórzy wielcy tego świata mogą pewnego dnia zacząć szukać Jehowy (Jonasza 3:6, 7).

[Ilustracja na stronie 15]

Czy patrzysz na innych tak jak Jehowa?

[Ilustracja na stronach 16, 17]

W przeżyciach Jonasza Jezus znalazł coś pozytywnego