Naśladuj Jezusa i poświęcaj się dla innych

 1. Jakie nastawienie przejawia lud Jehowy?

DAWNO temu Biblia zapowiedziała, że lud Jehowy „chętnie stawi się do dyspozycji”, by pełnić dla Niego służbę pod kierownictwem Jego Syna (Ps. 110:3). Nie ulega wątpliwości, że to proroctwo spełnia się na naszych oczach. Każdego roku gorliwi słudzy Jehowy spędzają miliony godzin w działalności ewangelizacyjnej. Robią to chętnie i przeznaczają na to swoje środki. Poświęcają też czas na wspieranie swoich współwyznawców pod względem fizycznym, emocjonalnym i duchowym. A bracia usługujący spędzają niezliczone godziny na przygotowywaniu zebrań i na pracy pasterskiej. Co kieruje wszystkimi tymi osobami? Miłość — miłość do Jehowy i do bliźnich (Mat. 22:37-39).

 2. Jaki przykład w myśl Rzymian 15:1-3 zostawił nam Jezus?

² Wzorem osoby, która stawiała dobro innych ponad własne, jest Jezus. Bardzo staramy się go naśladować (odczytaj Rzymian 15:1-3). Jeśli to robimy, odnosimy wiele korzyści. Jezus powiedział: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

 3. Co omówimy w tym artykule?

³ W tym artykule omówimy, jak Jezus poświęcał się dla drugich i jak możemy go naśladować. Zastanowimy się też, jak pogłębiać swoje pragnienie robienia czegoś dla innych.

 4. Jak Jezus pokazał, że stawia potrzeby innych ponad własne?

⁴ Jezus poświęcał się dla innych nawet wtedy, gdy był zmęczony. Pomyślmy, jak zareagował, kiedy ludzie tłumnie przyszli do niego na pewną górę, prawdopodobnie w pobliżu Kafarnaum. Wcześniej całą noc spędził na modlitwie i musiał być bardzo zmęczony. Kiedy jednak zobaczył biednych i chorych, serce pobudziło go do tego, żeby im pomóc. Nie tylko ich uzdrowił, ale też wygłosił przy tej okazji najbardziej zachęcające przemówienie w dziejach, znane dzisiaj jako Kazanie na Górze (Łuk. 6:12-20).

 5. Jak ofiarną postawę Jezusa naśladują głowy rodzin?

⁵ Jak Jezusa naśladują głowy rodzin. Wyobraź sobie taką sytuację: Po długim dniu pracy ojciec wraca do domu wyczerpany. Chociaż ma ochotę zrezygnować z zaplanowanego na ten wieczór rodzinnego wielbienia, modli się do Jehowy o pomoc. Prosi Go o siły, a On mu ich udziela i studium odbywa się tak jak zwykle. Dzieci wyciągają z tego cenny wniosek — że dla ich rodziców sprawy duchowe są ważniejsze niż cokolwiek innego.

 6. Podaj przykład, jak Jezus poświęcił czas innym, gdy potrzebował czasu dla siebie.

⁶ Jezus chętnie poświęcał czas innym nawet wtedy, gdy potrzebował czasu dla siebie. Czy potrafisz sobie wyobrazić, jak musiał się czuć, kiedy dowiedział się, że jego przyjaciel Jan Chrzciciel został stracony? Na pewno bardzo to przeżywał. Biblia mówi: „Gdy Jezus to usłyszał, udał się łodzią na odludne miejsce, żeby pobyć na osobności” (Mat. 14:10-13). Rozumiemy, dlaczego chciał być sam. Wielu z nas woli przeżywać żałobę w samotności. Ale Jezusowi nie było to dane. Mnóstwo ludzi przybyło na to miejsce jeszcze przed nim. Jak na to zareagował? Pomyślał o potrzebach tych ludzi i „zlitował się nad nimi”. Wiedział, jak bardzo potrzebują duchowego pokrzepienia, dlatego „zaczął ich nauczać” — i to nie kilku, ale „wielu rzeczy” (Marka 6:31-34; Łuk. 9:10, 11).

 7, 8. Jak Jezusa naśladują troskliwi starsi?

⁷ Jak Jezusa naśladują troskliwi starsi. Jesteśmy bardzo wdzięczni starszym, którzy poświęcają się na naszą rzecz! Często nawet nie zdajemy sobie sprawy, jak wiele pracy wykonują. Na przykład członkowie Komitetów Łączności ze Szpitalami w nagłych wypadkach natychmiast śpieszą braciom i siostrom z pomocą. Czasami taka potrzeba pojawia się w środku nocy! Współczucie pobudza tych drogich braci i ich rodziny do stawiania dobra innych ponad własne.

⁸ Poza tym starsi pomagają przy budowie Sal Królestwa i innych obiektów oraz biorą udział w akcjach pomocy. Poświęcają też niezliczone godziny, żeby nauczać w zborze, zachęcać nas i wspierać. Wszyscy ci bracia i ich rodziny zasługują na szczerą pochwałę. Wierzymy, że Jehowa nagrodzi ich za taką ofiarną postawę! Oczywiście starsi, jak każdy z nas, muszą zachowywać równowagę. Angażując się w zajęcia teokratyczne, nie mogą zaniedbywać potrzeb swoich rodzin.

 9. Jakie nastawienie zgodnie z Filipian 2:4, 5 powinni rozwijać wszyscy chrześcijanie?

⁹ Odczytaj Filipian 2:4, 5. Nie wszyscy jesteśmy starszymi, ale wszyscy możemy wzorować się na Jezusie i być ofiarni. Biblia mówi o nim, że „przybrał postać niewolnika” (Filip. 2:7). Pomyślmy, co oznaczają te słowa. Dobry niewolnik czy sługa szukał okazji, żeby sprawić przyjemność swojemu panu. My służymy Jehowie oraz usługujemy współwyznawcom i pragniemy robić to jak najlepiej. Co pomoże nam pielęgnować takie pragnienie? Rozważmy kilka sugestii.

10. Jakie pytania możemy sobie zadawać?

¹⁰ Analizuj swoje nastawienie. Zadawaj sobie pytania: „Czy chętnie zdobywam się na wyrzeczenia, żeby pomagać innym? Jak bym zareagował, gdyby ktoś poprosił mnie o odwiedzanie starszego brata w domu opieki albo o podwożenie starszej siostry na zebrania? Czy szybko stawiam się do dyspozycji, kiedy trzeba posprzątać po kongresie albo wykonać jakieś prace w Sali Królestwa?”. Swój czas, siły i środki oddaliśmy Jehowie. On bardzo się cieszy, gdy niesamolubnie poświęcamy je dla dobra innych. Co możemy zrobić, jeśli widzimy, że powinniśmy coś pod tym względem ulepszyć?

11. Jak w pielęgnowaniu ofiarności może nam pomóc modlitwa?

¹¹ Żarliwie módl się do Jehowy. Jeśli uznałeś, że powinieneś dokonać jakichś zmian, ale brakuje ci motywacji, zwracaj się do Jehowy w gorących modlitwach. Szczerze mów Mu, co czujesz, i proś, żeby dał ci „i pragnienie, i siły do działania” (Filip. 2:13).

12. Jak młodzi, ochrzczeni bracia mogą wspierać organizację Jehowy?

¹² Jeśli jesteś młodym, ochrzczonym bratem, proś Jehowę, żeby rozbudził w tobie pragnienie większego wysilania się dla dobra współwyznawców. W niektórych krajach jest mniej sług pomocniczych niż starszych i wielu z nich ma już swoje lata. W miarę jak organizacja Boża się rozrasta, potrzeba więcej młodych braci chętnych do usługiwania. Jeżeli będziesz gotowy podjąć się każdej pracy, zaznasz szczęścia. Dlaczego? Bo sprawisz radość Jehowie, zyskasz dobrą opinię i będziesz odczuwać satysfakcję wynikającą z pomagania innym.

13, 14. Jakiej pomocy możemy udzielać naszym braciom i siostrom? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

¹³ Bądź wyczulony na potrzeby innych. Apostoł Paweł zachęcił chrześcijan pochodzenia hebrajskiego: „Nie zapominajcie o wyświadczaniu dobra i dzieleniu się z drugimi tym, co macie, bo takie ofiary sprawiają Bogu wielką przyjemność” (Hebr. 13:16). Była to bardzo praktyczna rada. Krótko potem chrześcijanie z Judei musieli zostawić swoje domy, pracę oraz krewnych, którzy nie byli uczniami Jezusa, i „uciekać w góry” (Mat. 24:16). Nie ulega wątpliwości, że w tym czasie bardzo potrzebowali siebie nawzajem. Jeżeli zgodnie z radą Pawła już wcześniej dzielili się ze sobą tym, co mieli, to potem łatwiej im było przystosować się do życia w nowych warunkach.

¹⁴ Nasi współwyznawcy nie zawsze mówią nam o swoich potrzebach. Załóżmy, że jakiemuś bratu zmarła żona. Może trzeba go gdzieś podwieźć albo pomóc mu w przygotowywaniu posiłków lub pracach domowych. Być może nic nie mówi, bo nie chce nam sprawiać kłopotu. Ale zapewne bardzo by sobie cenił, gdybyśmy sami wyszli z inicjatywą i zaproponowali mu pomoc. Nie powinniśmy zakładać, że wszystko się jakoś ułoży albo że osoba będąca w potrzebie sama się do nas zwróci. Warto zadać sobie pytanie: „Gdybym to ja był w takiej sytuacji, jaką pomoc bym sobie cenił?”.

15. Jacy powinniśmy być, jeśli chcemy pomagać innym?

¹⁵ Bądź przystępny. Na pewno znasz w swoim zborze osoby, które zawsze są gotowe pomagać innym. Nigdy nie dają nam odczuć, że sprawiamy im kłopot. Wiemy, że w razie potrzeby zawsze możemy na nie liczyć, i chcielibyśmy być tacy jak one. Alan, starszy zboru po czterdziestce, też pragnie być przystępny. Mówi: „Jezus był zajęty, ale śmiało przychodzili do niego ludzie w każdym wieku i nie obawiali się prosić go o pomoc. Wiedzieli, że naprawdę mu na nich zależy. Z całego serca chciałbym brać z niego wzór i być znany jako człowiek przystępny, ciepły i troskliwy”.

16. Jak słowa z Psalmu 119:59, 60 pomogą nam coraz lepiej naśladować Jezusa?

¹⁶ Nie powinniśmy się zniechęcać, że nie udaje nam się naśladować Jezusa w sposób doskonały (Jak. 3:2). Student malarstwa nie jest w stanie doskonale odwzorować prac swojego mistrza. Ale jeśli stara się to robić najlepiej, jak potrafi, i wyciąga naukę ze swoich błędów, z czasem będzie osiągał coraz lepsze efekty. Podobnie może być z nami. Jeśli postępujemy zgodnie z tym, czego uczymy się podczas studium Biblii, i staramy się poprawiać to, co konieczne, będziemy coraz lepiej naśladować Jezusa (odczytaj Psalm 119:59, 60).

17, 18. Jakie korzyści przynosi to, że tak jak Jezus poświęcamy się dla innych?

¹⁷ Nasza gotowość do poświęceń może udzielić się innym. Starszy o imieniu Tim mówi: „W naszym zborze są młodzi bracia, którzy zrobili postępy i zostali sługami pomocniczymi — niektórzy w bardzo młodym wieku. Po części stało się tak dlatego, że naśladowali ofiarność innych. Dzięki swojej niesamolubnej postawie są dla zboru i starszych wielkim wsparciem”.

¹⁸ Żyjemy w samolubnym świecie. Ale słudzy Jehowy są inni. Porusza nas ofiarność Jezusa i jesteśmy zdecydowani brać z niego wzór. Oczywiście nie możemy naśladować go w sposób doskonały, ale możemy ‛dokładnie podążać jego śladami’ (1 Piotra 2:21). Jeśli tak jak on poświęcamy się dla innych, zaznamy radości wynikającej z tego, że podobamy się Jehowie.