Naśladowcy wspaniałego wzoru Jezusa
1. Co apostoł Piotr napisał chrześcijanom? Jakie pytania sami powinniśmy sobie w związku z tym zadać?
ROZPATRUJĄC z perspektywy około trzydziestu lat ziemskie życie i działalność Jezusa Chrystusa, apostoł Piotr napisał gdzieś w latach 62-64 n.e. do współchrześcijan: „Do tego biegu zresztą zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami”. A my po przeczytaniu poprzedniego artykułu również powinniśmy się zastanowić nad wspaniałym przykładem, jaki po sobie zostawił Jezus. Przystępując do tego, niech każdy z nas zapyta sam siebie; Czy mam się za chrześcijanina? Czy jestem naśladowcą tego wzorowego wielbiciela Jehowy? — Kroczenie śladami takiego wspaniałego wzoru obejmuje chyba dość dużo szczegółów, nieprawdaż? — 1 Piotra 2:21, NW.
2. Kto sprawuje kierownictwo i nadzór nad działalnością głoszenia, przeprowadzaną dziś przez świadków Jehowy?
2 W zakres naśladowania Jezusa wchodzi na przykład prowadzenie tej samej działalności głoszenia o Królestwie i czynienia uczniów, którą on rozpoczął i którą teraz nadzoruje. Tak, to prawda. Wyniesiony do chwały Pan Jezus Chrystus kieruje teraz dziełem świadczenia, które podjęli chrześcijańscy świadkowie Jehowy. Przypomnij sobie, czytelniku, co Jezus powiedział, gdy już odniósł zwycięstwo nad śmiercią, ale zanim wstąpił do nieba; „Idźcie więc i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów (...). A oto jestem z wami po wszystkie dni, aż do zakończenia systemu rzeczy”. Wszelkie dowody wskazują, że nie tylko żyjemy teraz w okresie zakończenia tego systemu rzeczy, ale również że niebiosa nadzorują dzisiejsze dzieło czynienia uczniów. — Mat. 28:19, 20, NW.
3, 4. Jakie stosowne pytania powinniśmy sobie postawić w związku z tą sprawą?
3 Jak ściśle jednak ty osobiście wstępujesz w ślady Jezusa? Czy człowiek zajmujący się dziełem głoszenia jedynie przygodnie albo wtedy, gdy to go nie naraża na niewygody, rzeczywiście bierze sobie wzór z Chrystusa? Jeżeli nie możesz skorzystać z żadnego pojazdu, czy gotów jesteś wyruszyć w teren piechotą i przemierzyć niekiedy wiele kilometrów, żeby zanieść dobrą nowinę ludziom mieszkającym na oddaleniu albo spotkać się ze swymi braćmi na zebraniu zborowym? Jezus odbywał pieszo bardzo dalekie wędrówki.
4 Czy ci się nie zdarza, że chodzisz do pracy zarobkowej i wracasz do domu bez względu na upał lub mróz, ale w czasie niesprzyjającej pogody stawiasz dobro ciała przed służbą Królestwa? Czy Jezus pozostawił nam taki przykład? Czyż nie był raczej pracownikiem wytrwałym, który rezygnował z osobistych wygód, gdy się wyłoniła sposobność do głoszenia? Pewnego razu, gdy przy studni w Sychar przypominano mu, żeby jadł, odpowiedział: „Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło”. — Jana 4:34; zobacz też Ewangelię według Marka 6:30-34.
5, 6. Jak możemy się wzorować na Jezusie w postępowaniu z ludźmi wciąż jeszcze pozostającymi w Babilonie Wielkim?
5 Jezus znany był z tego, że taktownie się obchodzi z przeciwnikami, a mimo to niejednokrotnie ostro potępił uczonych w Piśmie i faryzeuszy za ich obłudę oraz podważanie przykazań Jehowy przez ustanawianie własnych tradycji. Przy pewnej okazji, kiedy w świątyni zebrały się wielkie tłumy ludzi, Jezus powiedział do przywódców religijnych: „Węże, potomstwo żmij, jakże ujdziecie sądu Gehenny?” A odnośnie do ich twierdzy wiarołomnego kultu dodał: „Jeruzalem, Jeruzalem, które zabija proroków i kamienuje posłanych do niego — (...) oto wam dom wasz zostaje opuszczony”. — Mat. 23:33-38; 15:3-9, NW.
6 Czy tak samo bez pobłażania traktujesz nominalne chrześcijaństwo i jego pozbawione wiary systemy religijne, odpowiedniki niewiernego Jeruzalem? Ciąży na tobie taka powinność. Sytuacja jest dziś równie zła jak wówczas, jeśli nie jeszcze gorsza. Powinno się mówić o tobie to samo, co o Chrystusie: że zżera cię trawiąca gorliwość w wielbieniu Jehowy. Wówczas będziesz z wytężeniem wszystkich sił ostrzegał ludzi, by wyszli z Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, bo inaczej spadnie i na nich cząstka jego plag. — Jana 2:17; Apok. 18:4.
7. Pod jakimi innymi względami Jezus stworzył wzór, który należy ściśle naśladować?
7 Jakim wspaniałym wzorem życzliwości, wielkoduszności, panowania nad sobą i delikatności był ten łagodnie usposobiony Książę Pokoju! Czy dokładnie naśladujesz go w przejawianiu tych zbożnych zalet? A co można powiedzieć na temat pokory? Bez wątpienia potrzebne nam jest pod tym względem to samo usposobienie, które miał Chrystus Jezus, nigdy nie unoszący się pychą ani nie postępujący wyniośle czy samolubnie, lecz przejawiający pokorę i skromność. Takie właściwe Chrystusowi cechy osobowości winniśmy wykazywać nie tylko w postępowaniu z ludźmi obcymi, spotykanymi w służbie polowej, ale tym bardziej wobec naszych braci w zborze. Przecież to właśnie sprawia, że cała społeczność wiernych wzrasta w jedności między sobą oraz w jedności z jej głową, Chrystusem. — Gal. 5:22-26; Efez. 4:15, 16; Filip. 2:3-5.
8. Jakie szczególne przykazanie Jezus dał chrześcijanom oprócz własnego przykładu?
8 A jak przedstawia się sprawa z twoją miłością do Jehowy Boga, do twych bliźnich i do braci chrześcijańskich? Chrystus z całą pewnością dał nam pod tym względem doskonały przykład. Co więcej, jedyny sposób, którym możemy dowieść, że jesteśmy jego uczniami, polega właśnie na okazywaniu wzajemnej miłości: „Przykazanie nowe wam daję: Miłujcie się wzajemnie! Jak ja was umiłowałem, tak macie wy także wzajemnie się miłować. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeżeli miłość mieć będziecie jedni ku drugim.” — Jana 13:34, 35, Kow.
9. Na kim wzorują się dziś chrześcijanie pod względem wytrwałości, cierpliwości i pracowitości?
9 Jeżeli chcemy być uznani za prawdziwych uczniów Jezusa, to musimy się na nim wzorować jeszcze pod innym względem. Nigdy nie powinniśmy zwalniać tempa pracy ani tym mniej z niej rezygnować, gdy jakieś wyznaczone nam zadanie jest związane z niezupełnie przyjemnymi okolicznościami albo gdy nam wypada przez dość długi czas czynić wciąż to samo. Przeciwnie, skoro chcemy się ściśle wzorować na Chrystusie, będziemy tak jak on wytrwale prowadzić działalność głoszenia i nauczania o Królestwie, dopóki Jehowa nie położy jej kresu, a nawet będziemy ‚wierni aż do śmierci’, jeśli zajdzie taka potrzeba, idąc w tym za naszym Wzorem — Jezusem (Apok. 2:10). Apostoł Paweł zachęca nas, byśmy okazywali tę samą pracowitość aż do końca i byśmy się nie rozleniwiali, lecz naśladowali wiarę i cierpliwość widoczną u Chrystusa. Zatem ‚patrzmy pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary’, Jezusa, który trwał wiernie na swym posterunku kaznodziejskim tak w okresach sprzyjających, jak i w niesprzyjających. Bierzcie wzór z niego, powiada apostoł, „abyście się nie znużyli i nie załamali w swych duszach”. — Hebr. 6:11, 12; 12:2, 3, NW.
10. Komu Jezus świadczył wyłączne oddanie, pozostawiając nam wzór godny naśladowania?
10 Na całej ziemi setki tysięcy osób sumiennie naśladuje wspaniały wzór, jaki pozostawił Jezus w głoszeniu o Królestwie i pozyskiwaniu uczniów. Wprawdzie narody oddają cześć innym bogom, ale chrześcijańscy świadkowie Jehowy biorą przykład z Jezusa i wielbią samego tylko Jehowę, wobec czego też z radością obwieszczają imię i wolę Jehowy. Zdecydowanie ich dobrze wyrażają słowa proroctwa Micheasza 4:5: „Ale my ze swej strony będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (NW). Z takim postanowieniem dokonali ogromnej pracy również w ubiegłym roku służby.