Czy odniesiesz pożytek z Bożych przymierzy? — BIBLIOTEKA INTERNETOWA Strażnicy

Czy odniesiesz pożytek z Bożych przymierzy?

„‛Za twoim pośrednictwem będą błogosławione wszystkie narody’. Zatem ci, którzy trzymają się wiary, są błogosławieni razem z wiernym Abrahamem” (GALATÓW 3:8, 9).

1. Jakie skutki panowania wielu władców poświadcza historia?

NIEKTÓRYCH XVIII-wiecznych władców europejskich określa się mianem „oświeconego monarchy absolutnego”. Zamierzali oni „panować nad swymi poddanymi z ojcowską życzliwością, ale ich plany się nie powiodły, a reformy spaliły na panewce”a (The Encyclopedia Americana). Była to jedna z głównych przyczyn rewolucji, jakie wkrótce potem ogarnęły Europę.

2, 3. Jak dalece Jehowa różni się od monarchów ludzkich?

² Jakże różni się Jehowa od nieobliczalnych władców ziemskich! Każdy z nas widzi, iż ludzkości pilnie potrzeba zmiany, która wreszcie zapewniłaby skuteczne sposoby przeciwdziałania niesprawiedliwości i cierpieniu. Nie musimy się jednak lękać, że działania podjęte przez Boga są uzależnione od jakiegoś kaprysu. W najpoczytniejszej książce świata udokumentował On swą obietnicę dotyczącą zapewnienia trwałych błogosławieństw ludziom, którzy okażą wiarę. Dostąpią tych dobrodziejstw bez względu na swą dotychczasową przynależność narodową lub rasową, wykształcenie albo pozycję społeczną (Galatów 3:28). Ale czy na tej obietnicy można polegać?

³ Apostoł Paweł zacytował fragment przyrzeczenia, które Bóg dał Abrahamowi: „Na pewno pobłogosławię cię błogosławieństwem”. Następnie podkreślił, że skoro „u Boga kłamstwo jest niemożliwe”, powinniśmy stąd czerpać „silną zachętę do uchwycenia dawanej nam nadziei” (Hebrajczyków 6:13-18). Nasza ufność, że te dobrodziejstwa się urzeczywistnią, jeszcze się umocni, gdy rozważymy, w jak uporządkowany sposób Bóg przygotowywał podstawy do ich realizacji.

4. Jak Bóg posłużył się różnymi przymierzami do przybliżenia realizacji swego zamierzenia?

⁴ Dowiedzieliśmy się już, że Bóg zawarł z Abrahamem przymierze, w którym była mowa o nasieniu mającym posłużyć błogosławieniu „wszystkich narodów ziemi” (Rodzaju 22:17, 18). Cielesnym nasieniem Abrahama byli Izraelici, ale w znacznie ważniejszym duchowym sensie głównym przedstawicielem tego nasienia okazał się Jezus Chrystus. Był on ponadto Synem — czyli Nasieniem — Większego Abrahama, Jehowy. Chrześcijanie, którzy ‛należą do Chrystusa’, stanowią drugorzędną część składową wspomnianego nasienia (Galatów 3:16, 29). Po ustanowieniu przymierza Abrahamowego ten sam Bóg przejściowo dodał do niego przymierze Prawa, zawarte z narodem izraelskim. Wykazywało ono, że Izraelici są grzesznikami potrzebującymi nieprzemijającego kapłana i doskonałej ofiary. Strzegło linii przodków Nasienia oraz pomagało ustalić jego tożsamość. Przymierze Prawa dawało też do zrozumienia, że w jakiś nieznany sposób Bóg wyłoni naród królów i kapłanów. Prawo to było jeszcze w mocy, gdy Jehowa zawarł z Dawidem przymierze dotyczące wprowadzenia dynastii królewskiej w Izraelu. Przymierze Dawidowe co do Królestwa wskazywało także na kogoś trwale dzierżącego władzę nad ziemią.

5. Jakie kwestie lub problemy w dalszym ciągu wymagały rozwiązania?

⁵ Były wszakże takie aspekty oraz cele wspomnianych przymierzy, które wyglądały na niepełne lub niejasne. Jeżeli na przykład przyszłe Nasienie miało być królem z rodu Dawida, to jak mogło zarazem być nieprzemijającym kapłanem, zdolnym dokonać więcej niż jego poprzednicy? (Hebrajczyków 5:1; 7:13, 14). Czy ów Król miał panować nad większym obszarem niż ograniczone terytorium ziemskie? W jaki sposób członkowie drugorzędnej części nasienia mogliby nabyć uprawnień do wejścia w skład rodziny Większego Abrahama? A gdyby nawet się do niej zakwalifikowali, jakim zakresem władzy mieli dysponować, skoro większość z nich nie pochodzi od Dawida? Zobaczmy, jakich Bóg użył środków prawnych w postaci dodatkowych przymierzy, aby te kwestie rozstrzygnąć, otwierając nam przy tym drogę do wiecznotrwałych błogosławieństw.

Przymierze dotyczące niebiańskiego kapłana

6, 7. (a) O jakim dodatkowym przymierzu Bożym wspomniano w Psalmie 110:4? (b) Jakie fakty ułatwiają nam zrozumienie sensu tego dodatkowego przymierza?

⁶ Jak już wspomnieliśmy, w okresie obowiązywania przymierza Prawa zawarł Bóg z Dawidem przymierze dotyczące potomka (nasienia), który miał nieprzerwanie panować nad ziemią. Oprócz tego jednak Jehowa wyjawił Dawidowi, że nastanie nieprzemijający kapłan. Dawid napisał: „Jehowa przysiągł (i nie poczuje żalu): ‛Ty jesteś kapłanem po czas niezmierzony na sposób Melchizedeka!’” (Psalm 110:4). Co w tej przysiędze Bożej było równoznaczne z osobistym przymierzem między Jehową a przyszłym Kapłanem?

⁷ Melchizedek był królem starożytnego miasta Salem, które najprawdopodobniej leżało tam, gdzie później zbudowano Jeruzalem (nazwa ta zresztą zawiera słowo „salem”). Doniesienie o kontaktach Abrahama z Melchizedekiem kładzie nacisk na fakt, że król ten oddawał cześć „Bogu Najwyższemu” (Rodzaju 14:17-20). Jednakże wypowiedź Boża z Psalmu 110:4 wyjawia, że Melchizedek pełnił także funkcję kapłana, co stawia go w rzędzie zupełnie niezwykłych osobistości. Był on zarówno królem, jak i kapłanem, a służbę swą pełnił tam, gdzie później wykonywali zlecone przez Boga zadania królowie z dynastii Dawida oraz kapłani z plemienia Lewiego.

8. Z kim zostało zawarte przymierze dotyczące kapłaństwa na wzór Melchizedeka i do czego ono doprowadziło?

⁸ Paweł podaje dalsze szczegóły związane z przymierzem dotyczącym kapłana na wzór Melchizedeka. Wyjaśnia na przykład, że to właśnie Jezusa Chrystusa „Bóg wyraźnie nazwał (...) arcykapłanem na sposób Melchizedeka” (Hebrajczyków 5:4-10; 6:20; 7:17, 21, 22). Melchizedek oczywiście miał człowieczych rodziców, ale nie dysponujemy jego rodowodem utrwalonym na piśmie. Podobnie Jezus nie odziedziczył urzędu kapłańskiego na podstawie udokumentowanego pochodzenia od Melchizedeka, lecz został zamianowany bezpośrednio przez Boga. Nie przekaże też swego stanowiska żadnemu następcy, gdyż sam „nieprzerwanie pozostaje kapłanem”. Oznacza to, że korzyści wynikające z jego służby kapłańskiej będą wiecznotrwałe. Możemy doprawdy czuć się błogosławieni, mając takiego kapłana, skoro „potrafi [on] również całkowicie wybawić tych, którzy za jego pośrednictwem zbliżają się do Boga”, a ponadto będzie wieczyście udzielać wskazówek i przewodzić wszystkim wiernym (Hebrajczyków 7:1-3, 15-17, 23-25).

9, 10. Dlaczego dzięki zapoznaniu się z piątym przymierzem lepiej rozumiemy sposób, w jaki Bóg spełni swoje zamierzenie?

⁹ Na uwagę zasługuje fakt, że rola Jezusa jako Króla i Kapłana wykracza poza sferę ziemską. W tym samym kontekście, w którym Dawid wspomniał o przymierzu dotyczącym kapłana na wzór Melchizedeka, nieco wcześniej napisał on: „Oto wypowiedź Jehowy do mego Pana: ‛Siądź po mojej prawicy, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje’”. Widzimy zatem, że Chrystus — będący dla Dawida Panem — miał zasiąść w niebie obok Jehowy, co nastąpiło po jego wniebowstąpieniu. Stamtąd może sprawować razem ze swym Ojcem władzę, podporządkowując sobie wrogów i wykonując wyroki (Psalm 110:1, 2; Dzieje Apostolskie 2:33-36; Hebrajczyków 1:3; 8:1; 12:2).

¹⁰ Zapoznawszy się z tym piątym przymierzem mamy więc szerszy obraz tego, w jak uporządkowany, gruntownie przemyślany sposób Jehowa realizuje swoje zamierzenie. Dowodzi ono, że główny przedstawiciel wspomnianego nasienia zostanie również niebiańskim kapłanem, a jego władza jako Króla-Kapłana będzie miała zasięg wszechświatowy (1 Piotra 3:22).

Nowe przymierze i drugorzędna część nasienia

11. Jakie istniały trudności w związku z drugorzędną częścią nasienia?

¹¹ W trakcie wcześniejszych rozważań na temat przymierza Abrahamowego zauważyliśmy, że Jezus miał przyrodzone prawo stać się głównym przedstawicielem nasienia Abrahama. Pochodził z linii prostej od tego patriarchy, a jako doskonały człowiek był uznany za Syna pozaobrazowego, Większego Abrahama. Ale jak się rzecz ma z ludźmi, którzy dostępują przywileju wejścia w skład drugorzędnej części nasienia Abrahama, będąc „dziedzicami w stosunku do obietnicy”? (Galatów 3:29). Jako niedoskonali potomkowie grzesznika Adama nie nadawaliby się na członków rodziny Większego Abrahama, Jehowy. W jaki sposób można było usunąć barierę niedoskonałości? Dla ludzi było to niemożliwe, ale nie można tak powiedzieć o Bogu (Mateusza 19:25, 26).

12, 13. (a) Jak Bóg zapowiedział kolejne przymierze? (b) Jaka szczególna cecha tego przymierza zasługuje na naszą uwagę?

¹² Prawo wciąż jeszcze obowiązywało, gdy Bóg za pośrednictwem swego proroka podał następującą zapowiedź: „Zawrę z domem Izraela i domem Judy nowe przymierze; nie takie jak przymierze, które zawarłem z ich praojcami (...), ‛które to przymierze sami złamali’ (...). Złożę prawo moje do ich wnętrza, a napiszę je na ich sercu. I stanę się ich Bogiem, a oni staną się moim ludem. I nie będą więcej uczyli (...), mówiąc: ‛Poznajcie Jehowę!’ — bo mnie oni wszyscy będą znali (...). Przebaczę im bowiem uchybienie, a grzechu ich nie wspomnę więcej” (Jeremiasza 31:31-34).

¹³ Zauważmy, że jednym ze znamion tego nowego przymierza było przebaczenie grzechów, uzyskiwane najwyraźniej ‛nie tak’ jak przewidywało Prawo, wymagające składania ofiar ze zwierząt. Na tę kwestię rzucił pewne światło Jezus Chrystus w dniu swojej śmierci. Razem z uczniami obchodził Paschę, aby uczynić zadość przepisom Prawa, a następnie ustanowił Wieczerzę Pańską. W zakres tej dorocznej uroczystości miało wchodzić podawanie kielicha z winem, o którym Jezus powiedział: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być przelana za was” (Łukasza 22:14-20).

14. Dlaczego nowe przymierze odgrywa ważną rolę w wyłonieniu drugorzędnej części nasienia?

¹⁴ A zatem nowe przymierze miało zostać uprawomocnione krwią Jezusa. Na podstawie takiej doskonałej ofiary Bóg mógł raz na zawsze ‛przebaczyć uchybienie i grzech’. Pomyśl tylko, co to miało oznaczać! Będąc w stanie całkowicie przebaczyć grzechy bogobojnych członków rodziny Adama, Jehowa mógł potraktować ich jako ludzi bezgrzesznych, zrodzić ich jako duchowych synów Większego Abrahama, a następnie namaścić duchem świętym (Rzymian 8:14-17). Tak więc nowe przymierze zawarte na mocy ofiary Jezusa umożliwia jego uczniom stanie się drugorzędną częścią nasienia Abrahama. Paweł napisał: „Przez swoją śmierć [Jezus może] unicestwić tego, który ma środki do zadawania śmierci, to jest Diabła, i oswobodzić wszystkich tych, którzy ze strachu przed śmiercią byli przez całe życie poddani niewoli. W istocie bowiem wcale nie wspomaga aniołów, lecz wspomaga nasienie Abrahama” (Hebrajczyków 2:14-16; 9:14).

15. Jakie strony uczestniczą w nowym przymierzu?

¹⁵ Skoro Jezusowi przypadła rola Pośrednika, a także ofiary uprawomocniającej nowe przymierze, to kim były strony uczestniczące w tym przymierzu? Jeremiasz przepowiedział, iż Bóg zawrze je „z domem Izraela”. Którego Izraela? Nie chodziło o rodowitych Izraelitów obrzezanych zgodnie z wymogami Prawa, gdyż wskutek zawarcia nowego przymierza dotychczas obowiązujące traciło aktualność (Hebrajczyków 8:7, 13). Odtąd Bóg miał się zajmować Żydami i poganami, którzy dzięki wierze zostali symbolicznie ‛obrzezani na sercu przez ducha’. Harmonizuje to z Jego wypowiedzią, że osoby objęte nowym przymierzem będą miały ‛Jego prawa wypisane w umysłach i sercach’ (Rzymian 2:28, 29; Hebrajczyków 8:10). Paweł nazwał takich duchowych Żydów „Izraelem Bożym” (Galatów 6:16; Jakuba 1:1).

16. Jak nowe przymierze sprzyja osiągnięciu tego, na co wskazano w Księdze Wyjścia 19:6?

¹⁶ Z chwilą gdy Bóg nawiązał stosunki z Izraelem duchowym, otworzyła się ważna sposobność. Ustanawiając Prawo, Jehowa oznajmił, że synowie Izraela staną się dla Niego „królestwem kapłanów oraz narodem świętym” (Wyjścia 19:6). W rzeczywistości cieleśni Izraelici nie mogli i nigdy nie stali się narodem, którego wszyscy członkowie byliby królami i kapłanami. Jednakże Żydzi oraz poganie uznani za drugorzędną część nasienia Abrahama mogli pełnić obie te funkcje.b Potwierdził to apostoł Piotr, który skierował do nich następujące słowa: „Jesteście ‛rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem do szczególnego posiadania, abyście szeroko rozpowiadali o zaletach’ Tego, który was powołał z ciemności”. Apostoł ten napisał też o ‛niewiędnącym dziedzictwie, zachowanym dla nich w niebiosach’ (1 Piotra 1:4; 2:9, 10).

17. Dlaczego nowe przymierze jest „lepsze” niż przymierze Prawa?

¹⁷ Tak więc nowe przymierze współdziała z uprzednio zawartym przymierzem Abrahamowym, doprowadzając do wyłonienia drugorzędnej części nasienia Abrahama. To nowe przymierze, ustanowione między Jehową a chrześcijanami zrodzonymi z ducha, daje podstawę do utworzenia niebiańskiego narodu królów-kapłanów w ramach rodziny Większego Abrahama. Pozwala to nam zrozumieć, dlaczego Paweł nazwał je ‛odpowiednio lepszym przymierzem, które zostało prawnie oparte na lepszych obietnicach’ (Hebrajczyków 8:6). Obietnice te obejmują błogosławieństwo w postaci wypisania prawa Bożego na sercach bogobojnych ludzi, których grzechy nie są już wspominane; wszyscy oni, ‛od najmniejszego do największego, znają Jehowę’ (Hebrajczyków 8:11).

Przymierze Jezusa co do Królestwa

18. W jakim zakresie omówione dotychczas przymierza jeszcze nie obejmują całości zamierzenia Bożego?

¹⁸ Rzut oka na sześć omówionych przymierzy mógłby skłaniać do wniosku, że Jehowa już uporządkował pod względem prawnym wszystko, co konieczne do urzeczywistnienia Jego zamierzenia. Tymczasem Biblia przedstawia jeszcze jedno przymierze mające ścisły związek z tym, co rozpatrywaliśmy do tej pory — przymierze, które jest uzupełnieniem uwzględniającym pewne dodatkowe aspekty tej doniosłej kwestii. Chrześcijanie zrodzeni z ducha słusznie oczekują, że ‛Pan wyzwoli ich z każdego niegodziwego dzieła i wybawi ich do swego niebiańskiego Królestwa’ (2 Tymoteusza 4:18). W niebie będą narodem królów i kapłanów, ale na jaki obszar będzie się rozciągać ich działalność? Kiedy zmartwychwstają do życia w niebie, Chrystus już tam jest jako doskonały arcykapłan. Jest też już po objęciu władzy królewskiej, uprawniającej go do panowania nad całą ziemią (Psalm 2:6-9; Objawienie 11:15). A jakie zadanie czeka pozostałych królów-kapłanów?

19. Kiedy i jak zawarto siódme z doniosłych przymierzy?

¹⁹ Dnia 14 Nisan 33 roku n.e., tego samego wieczora, gdy Jezus ustanowił Wieczerzę Pańską i wspomniał o „nowym przymierzu” na mocy swojej krwi, nadmienił on o jeszcze jednym, siódmym przymierzu, które zechcemy teraz omówić. Do swoich wiernych apostołów rzekł wtedy: „Wytrwaliście przy mnie w moich próbach; toteż jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną, tak ja zawieram z wami przymierze co do Królestwa, abyście jedli i pili przy moim stole w mym Królestwie i zasiadali na tronach, żeby sądzić dwanaście plemion Izraela” (Łukasza 22:20, 28-30). Jak Ojciec zawarł przymierze z Jezusem, by mógł zostać kapłanem na wzór Melchizedeka, tak Chrystus ustanowił osobiste przymierze ze swymi lojalnymi naśladowcami.

20. Kto wszedł w przymierze co do Królestwa i w jakim celu? (Daniela 7:18; 2 Tymoteusza 2:11-13).

²⁰ Jedenastu apostołów bezsprzecznie wytrwało przy Jezusie w jego próbach, a z omawianego przymierza wynikało, iż zasiądą na tronach. Później wskazano w Księdze Objawienia 3:21, że wszyscy chrześcijanie zrodzeni z ducha, którzy dochowają wierności, zasiądą na niebiańskich tronach. Zatem przymierze to obejmuje całe grono 144 000 osób nabytych krwią Jezusa, które mają w niebie być kapłanami i „królować nad ziemią” (Objawienie 1:4-6; 5:9, 10; 20:6). Przymierze z Jezusem umożliwia im przyłączenie się do niego we władaniu powierzonym mu obszarem. W pewnym sensie przypomina to sytuację, gdy panna ze szlachetnego rodu wiązała się małżeństwem z panującym monarchą. Dzięki temu mogła potem dzielić z nim władzę królewską (Jana 3:29; 2 Koryntian 11:2; Objawienie 19:7, 8).

21, 22. Jakiego dobrodziejstwa można się spodziewać dzięki omówionym przymierzom?

²¹ Jaki pożytek odniesie z tego posłuszna ludzkość? Ani Jezus, ani nikt z grona 144 000 nie będzie podobny do wspomnianych na wstępie oświeconych monarchów absolutnych, którzy ‛nie zdobyli się na żadne praktyczne rozwiązania’. Mamy natomiast zapewnienie, że Jezus jest arcykapłanem „wypróbowanym na nasze podobieństwo pod każdym względem, ale bez grzechu”. Rozumiemy więc, dlaczego potrafi „współczuć nam” w ludzkich słabościach i dlaczego także „drugie owce”, podobnie jak chrześcijanie namaszczeni duchem, mogą za pośrednictwem Chrystusa „ze swobodą mowy” przystępować do tronu Bożego. Dzięki temu również one ‛zaznają miłosierdzia i znajdują niezasłużoną życzliwość ku pomocy w słusznym czasie’ (Hebrajczyków 4:14-16; Jana 10:16).

²² Wszyscy, którzy na mocy tego przymierza połączą się z Jezusem jako królowie i kapłani, będą też mieli udział w błogosławieniu ludzkości. Podobnie jak starożytni kapłani lewiccy służyli dobru całego narodu izraelskiego, tak osoby usługujące na niebiańskich tronach u boku Jezusa będą sprawiedliwie sądzić wszystkich mieszkańców ziemi (Łukasza 22:30). Ci królowie-kapłani byli niegdyś ludźmi, toteż będą umieli się wczuwać w potrzeby rodziny człowieczej. Drugorzędna część nasienia będzie współpracować z Jezusem, dbając o to, by zostały ‛pobłogosławione wszystkie narody’ (Galatów 3:8).

23. Co trzeba robić, żeby odnieść pożytek z omówionych przymierzy?

²³ Do każdego, kto pragnie uczestniczyć w błogosławieństwach przewidzianych dla ludzkości i w ten sposób odnieść pożytek z Bożych przymierzy, jest obecnie kierowane zaproszenie, żeby skorzystał z tej możliwości (Objawienie 22:17). Do słusznych kroków prowadzących w tym kierunku należy między innymi przybycie na uroczystość Wieczerzy Pańskiej, obchodzoną w zborach Świadków Jehowy zawsze w rocznicę jej ustanowienia. Dowiesz się tam więcej o przymierzach Bożych i jeszcze lepiej zrozumiesz, w jaki sposób można je spożytkować.

[Przypisy]

a „Nawet najbardziej śmiałe reformy nie zmieniły pozycji zubożałego chłopstwa, nadmiernie uprzywilejowanej i niedostatecznie obciążonej podatkami szlachty ani też warstwy średniej, która w zbyt małej mierze miała dostęp do życia społecznego i rządów (...). Stwierdzić należy, że gdy absolutyzm oświecony stanął w obliczu kwestii, których dłużej nie można było bagatelizować, nie zdobył się na żadne praktyczne rozwiązania, mieszczące się w politycznych i ekonomicznych realiach epoki” (Western Civilization—Its Genesis and Destiny: The Modern Heritage).

b Jezus nie jest uczestnikiem nowego przymierza. Występuje jako Pośrednik i nie ma żadnych grzechów, które by wymagały przebaczenia. Ponadto nie jest mu ono potrzebne, by zostać królem-kapłanem, bo już jest królem na mocy przymierza Bożego z Dawidem, a także kapłanem na wzór Melchizedeka.

Czy sobie przypominasz?

◻ W jakim celu zawarto przymierze wspomniane w Psalmie 110:4? Do czego ono prowadziło?

◻ Kogo obejmuje nowe przymierze i jak się przyczynia do wyłonienia narodu królów-kapłanów?

◻ Dlaczego Jezus wszedł w osobiste przymierze ze swymi naśladowcami?

◻ Wymień siedem omówionych tu przymierzy.

[Diagram na stronie 39]

[Patrz publikacja]

Przymierze w Edenie Rodzaju 3:15

Przymierze Abrahamowe

Przymierze Prawa

Przymierze Dawidowe co do Królestwa

Przymierze dotyczące kapłana na wzór Melchizedeka

Główny przedstawiciel nasienia

Drugorzędna część nasienia

Wieczyste błogosławieństwa

[Diagram na stronie 41]