Nastąpi zmartwychwstanie prawych
„Mam w Bogu nadzieję (...) że nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych” (DZIEJE 24:15).
1. W jakim położeniu znaleźli się wszyscy ludzie po upadku Adama i Ewy?
„NA CO natknie się twoja ręka, abyś to zrobił, to zrób według swojej możności, bo w krainie umarłych, do której idziesz, nie ma ani działania, ani zamysłów, ani poznania, ani mądrości” (Kaznodziei 9:10). Tymi paroma trafnymi słowami mądry król Salomon opisuje położenie, w jakim po upadku naszych prarodziców, Adama i Ewy, znalazły się wszystkie pokolenia rodziny ludzkiej. Śmierć dosięga każdego bez wyjątku — bogatego i biednego, króla i poddanego, osoby wierzące i niewierzące. Słusznie więc można powiedzieć, że śmierć ‛króluje’ (Rzymian 5:17).
2. Dlaczego w czasie końca niektórzy wierni chrześcijanie mogą się czuć zawiedzeni?
2 Mimo osiągnięć współczesnej medycyny śmierć nieustannie panuje nad ludźmi. I chociaż nikogo to nie dziwi, niektórzy, stając w obliczu tego odwiecznego wroga, mogą czuć się trochę zawiedzeni. Dlaczego? Otóż w latach dwudziestych Towarzystwo Strażnica głosiło hasło: „Miliony ludzi z obecnie żyjących nigdy nie umrą”. Kto miał się zaliczać do owych milionów? Chodziło o „owce” z przypowieści Jezusa o owcach i kozach (Mateusza 25:31-46). Zgodnie z proroctwem osoby przyrównane do owiec miały się pojawić w czasie końca i oczekiwać życia wiecznego na rajskiej ziemi. Z czasem lud Boży w pełni pojął, jakie miejsce zajmuje ta grupa w zamierzeniu Jehowy. Zrozumiano, że w dniach ostatnich owi posłuszni słudzy zostaną oddzieleni od upartych „kóz” i po ich zagładzie odziedziczą ziemską dziedzinę Królestwa, przygotowaną dla „owiec”.
Zgromadzanie klasy owiec
3. Na jakiej działalności skupia uwagę lud Boży od roku 1935?
3 Od roku 1935 ‛wierny niewolnik’ skupia uwagę na odnajdowaniu ludzi o usposobieniu owiec i przyprowadzaniu ich do organizacji Jehowy (Mateusza 24:45; Jana 10:16). Owi skorzy do nauki chrześcijanie uświadomili sobie, że Jezus już panuje w niebiańskim Królestwie Jehowy i że szybko zbliża się koniec tego niegodziwego systemu rzeczy oraz ustanowienie nowego świata, w którym ma mieszkać prawość (2 Piotra 3:13; Objawienie 12:10). A wtedy spełnią się pokrzepiające słowa Izajasza: „Raz na zawsze zniszczy śmierć” (Izajasza 25:8, BT).
4. Co spotkało wielu chrześcijan należących do „drugich owiec”, mimo iż z całego serca chcieli ujrzeć, jak w Armagedonie zostanie wykazana słuszność zwierzchnictwa Jehowy?
4 Ponieważ kres świata podległego Szatanowi jest tak bliski, chrześcijanie przyrównani do owiec byliby niezmiernie uradowani, gdyby doczekali chwili, kiedy podczas ucisku, który spadnie na Babilon Wielki oraz resztę szatańskiego systemu, zostanie wykazana słuszność zwierzchnictwa Jehowy (Objawienie 19:1-3, 19-21). Ale wielu chrześcijan tego nie zobaczy. Pragnęli znaleźć się wśród owych „milionów”, mających nigdy nie umrzeć, lecz niestety już nie żyją. Niektórzy zostali zamęczeni za prawdę w więzieniach i obozach koncentracyjnych albo zginęli z rąk fanatyków religijnych. Inni ponieśli śmierć w wypadkach lub zmarli tak zwaną śmiercią naturalną — wskutek choroby czy starości (Psalm 90:9, 10; Kaznodziei 9:11). Zanim nadejdzie koniec, z pewnością umrze jeszcze wielu sług Bożych. Jak wszyscy ci chrześcijanie ujrzą spełnienie się obietnicy o nowym świecie, w którym ma mieszkać prawość?
Nadzieja zmartwychwstania
5, 6. Jaka przyszłość czeka osoby mające nadzieję ziemską, które umierają przed Armagedonem?
5 Odpowiedzi udzielił apostoł Paweł, gdy przemawiał przed namiestnikiem rzymskim Feliksem. W Dziejach Apostolskich 24:15 zanotowano śmiałe słowa Pawła: „I mam w Bogu nadzieję (...) że nastąpi zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych”. Nawet w obliczu największych przeciwności nadzieja zmartwychwstania dodaje nam odwagi. Podtrzymuje też na duchu naszych drogich braci, którzy chorują i muszą się liczyć ze śmiercią. Wiedzą, że cokolwiek się stanie, i tak nie ominie ich nagroda za wierność. Dzięki nadziei zmartwychwstania nasi odważni współwyznawcy stojący w obliczu śmierci mają pewność, iż prześladowcy w żaden sposób nie zdołają odnieść nad nimi zwycięstwa (Mateusza 10:28). Kiedy umiera członek zboru, odczuwamy smutek po jego stracie. Ale jednocześnie — jeśli należał do „drugich owiec” — cieszy nas, że pozostał wierny do końca i spoczął w grobie, mając zapewnioną przyszłość w Bożym nowym świecie (1 Tesaloniczan 4:13).
6 Nadzieja zmartwychwstania jest niezwykle istotnym elementem naszej wiary. Dlaczego jednak tak mocno w nie wierzymy? I komu przyświeca taka nadzieja?
7. Czym jest zmartwychwstanie i jakie wersety biblijne potwierdzają, że na pewno nastąpi?
7 Grecki wyraz anástasis tłumaczony na „zmartwychwstanie” dosłownie znaczy „powstanie” i odnosi się głównie do wskrzeszenia z martwych. Ciekawe, że samo słowo „zmartwychwstanie” nie występuje w Pismach Hebrajskich, choć wyraźnie przedstawiono w nich taką nadzieję. Przebija ona na przykład z wypowiedzi cierpiącego Joba: „Obyś mnie ukrył w krainie umarłych (...) wyznaczył mi kres, a potem wspomniał na mnie!” (Joba 14:13). Podobną myśl znajdujemy w Księdze Ozeasza 13:14: „Z ręki Szeolu ich wykupię; ze śmierci ich odzyskam. Gdzież są twe żądła, o Śmierci? Gdzie twa siła niszczycielska, o Szeolu?” (NW). Na słowa te powołał się w Liście 1 do Koryntian 15:55 apostoł Paweł, wykazując, że zapowiedziane zwycięstwo nad śmiercią będzie możliwe dzięki zmartwychwstaniu. (Oczywiście Paweł mówił w tym fragmencie o zmartwychwstaniu do życia w niebie).
„Uznani za prawych” na podstawie wiary
8, 9. (a) Dlaczego niedoskonali ludzie mogą dostąpić zmartwychwstania prawych? (b) Na czym opieramy swą nadzieję na życie, którego już nigdy nie przerwie śmierć?
8 Jak wynika ze słów przytoczonych w akapicie piątym, Paweł oświadczył Feliksowi, że nastąpi zmartwychwstanie prawych i nieprawych. Kim są ci prawi, którzy mają być wskrzeszeni? Oczywiście nikt nie jest prawy z natury. Wszyscy rodzimy się jako grzesznicy i przez całe życie popełniamy grzechy, toteż już z tych dwóch powodów zasługujemy na śmierć (Rzymian 5:12; 6:23). Jednakże w Biblii znajdujemy określenie „uznany za prawego” (Rzymian 3:28). Odnosi się ono do ludzi, którym mimo ich niedoskonałości Jehowa przebacza grzechy.
9 Sformułowanie to stosowane jest zwłaszcza w odniesieniu do namaszczonych duchem chrześcijan, mających nadzieję niebiańską. W Liście do Rzymian 5:1 apostoł Paweł powiedział: „Skoro więc w wyniku wiary zostaliśmy uznani za prawych, cieszmy się pokojem z Bogiem przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa”. Wszyscy chrześcijańscy pomazańcy zostali uznani za prawych na podstawie wiary. A w co oni wierzą? W Liście do Rzymian Paweł dość obszernie wyjaśnił, że chodzi o wiarę w Jezusa Chrystusa (Rzymian 10:4, 9, 10). Jezus umarł jako doskonały człowiek, potem został wskrzeszony i wstąpił do nieba, by przedstawić wartość swego ludzkiego życia, które za nas oddał (Hebrajczyków 7:26, 27; 9:11, 12). Jehowa przyjął tę ofiarę, co jednocześnie znaczyło, że Jezus wykupił rodzaj ludzki z niewoli grzechu i śmierci. Osoby okazujące wiarę w to postanowienie odnoszą z niego ogromną korzyść (1 Koryntian 15:45). Na jego podstawie wierni mężczyźni i kobiety mają nadzieję na dostąpienie życia, którego już nigdy nie przerwie ich nieubłagany wróg — śmierć (Jana 3:16).
10, 11. (a) Jakiego zmartwychwstania wyczekują wierni chrześcijanie namaszczeni duchem? (b) Jakiego zmartwychwstania oczekiwali przedchrześcijańscy chwalcy Boga?
10 Dzięki ofierze okupu złożonej przez Jezusa wierni pomazańcy — których uznano za prawych — żywią niezawodną nadzieję, że podobnie jak on zostaną wskrzeszeni jako nieśmiertelne stworzenia duchowe (Objawienie 2:10). O tym zmartwychwstaniu wspomniano w Księdze Objawienia 20:6: „Szczęśliwy i święty jest każdy, kto ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad tymi druga śmierć nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i będą z nim królować przez tysiąc lat”. Chodzi tu o zmartwychwstanie do życia w niebie. Zauważmy jednak, iż Biblia nazywa je „pierwszym zmartwychwstaniem”, co nasuwa wniosek, że należy się spodziewać jeszcze jakiegoś innego.
11 W 11 rozdziale Listu do Hebrajczyków Paweł wymienił wielu przedchrześcijańskich sług Bożych, którzy okazywali niezachwianą wiarę w Jehowę Boga. Oni również wierzyli w zmartwychwstanie. W wersecie 35 tego rozdziału Paweł tak się wypowiedział o cudownych aktach wskrzeszenia opisanych w dziejach Izraela: „Niewiasty dzięki zmartwychwstaniu otrzymały swych umarłych; inni natomiast byli torturowani, ponieważ nie przyjmowali uwolnienia na podstawie jakiegoś okupu, aby dostąpić lepszego zmartwychwstania”. Ci wierni świadkowie z dawnych czasów mogli oczekiwać zmartwychwstania lepszego niż wskrzeszenia dokonywane na przykład przez Eliasza i Elizeusza (1 Królewska 17:17-22; 2 Królewska 4:32-37; 13:20, 21). Pokładali ufność, iż powstaną w świecie, w którym słudzy Boży nie będą już torturowani za swą wiarę i żadnej kobiecie śmierć nie odbierze bliskich. Spodziewali się zmartwychwstać w tym samym nowym świecie, którego i my oczekujemy (Izajasza 65:17-25). Wprawdzie nie mieli o nim tyle informacji, ile Jehowa nam udzielił, ale byli pewni jego nadejścia i pragnęli się tam znaleźć.
Zmartwychwstanie do życia na ziemi
12. Czy wierni przedchrześcijańscy słudzy zostali uznani za prawych? Objaśnij to szerzej.
12 Czy w nowym świecie obudzenie przedchrześcijańskich sług Bożych ze snu śmierci nastąpi w ramach zmartwychwstania prawych? Najwyraźniej tak, gdyż Biblia właśnie tak ich nazywa. Na przykład uczeń Jakub wspomniał o mężczyźnie i kobiecie, którzy żyli dawno temu i których uznano za prawych. Ów mężczyzna to Abraham, przodek Hebrajczyków. Czytamy o nim: „‚Abraham uwierzył Jehowie i poczytano mu to za prawość’, i został nazwany ‚przyjacielem Jehowy’”. Kobietą była nie-Izraelitka Rachab, która dała dowody wiary w Jehowę i została przyłączona do narodu żydowskiego (Jakuba 2:23-25). Mężczyźni i kobiety z dawnych czasów, którzy byli wierni aż do śmierci i na podstawie niewzruszonej wiary w Jehowę i Jego obietnice zostali uznani za prawych, niewątpliwie dostąpią ‛zmartwychwstania prawych’.
13, 14. (a) Skąd wiemy, że chrześcijanie mający nadzieję ziemską mogą być uznani za prawych? (b) Co to dla nich oznacza?
13 A co z przyrównanymi do owiec osobami mającymi nadzieję ziemską, które były oddane Jehowie i dochowawszy wierności, zmarły w obecnym czasie końca? Czy będą miały udział w zmartwychwstaniu prawych? Najwyraźniej tak. Apostoł Jan zobaczył w wizji wielką rzeszę takich wiernych sług Bożych. Zwróćmy uwagę, jak to opisał: „Potem ujrzałem, a oto wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojąca przed tronem i przed Barankiem, ubrana w długie, białe szaty; a w rękach ich gałęzie palmowe. I wołają donośnym głosem, mówiąc: ‚Wybawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, i Barankowi’” (Objawienie 7:9, 10).
14 Zauważmy, że owe łagodnie usposobione osoby są głęboko przekonane o swym zbawieniu i przypisują je Jehowie oraz „Barankowi”, czyli Jezusowi. Ponadto stoją przed Jehową i Barankiem odziane w białe szaty. Co oznacza ten biały strój? Jedno z niebiańskich stworzeń wyjaśniło Janowi: „Wyprali swoje długie szaty (...) i wybielili je we krwi Baranka” (Objawienie 7:14). W Biblii biel symbolizuje czystość i prawość (Psalm 51:9; Daniela 12:10; Objawienie 19:8). Okoliczność, że wielką rzeszę przedstawiono w białym odzieniu, świadczy o tym, iż Jehowa poczytał jej członków za prawych. Jak to możliwe? Otóż oni niejako wyprali swe szaty we krwi Baranka. Dzięki wierze w przelaną krew Jezusa Chrystusa zostali uznani za prawych jako przyjaciele Boga mający widoki na przeżycie wielkiego ucisku. Jeżeli więc przed jego nadejściem umrze ktokolwiek z wiernych, oddanych Bogu chrześcijan należących do „wielkiej rzeszy”, możemy być pewni, że dostąpi ziemskiego zmartwychwstania prawych.
15. Skoro zarówno prawi, jak i nieprawi powstaną z martwych, to dlaczego dostępujący zmartwychwstania prawych będą w korzystniejszej sytuacji?
15 Zmartwychwstanie to opisano w Księdze Objawienia, rozdziale 20, wersecie 13, takimi słowami: „I wydało morze umarłych, którzy się w nim znajdowali, i śmierć, i Hades wydały umarłych, którzy się w nich znajdowali, i byli sądzeni każdy z osobna według swych uczynków”. Tak więc podczas wyznaczonego przez Jehowę wielkiego tysiącletniego Dnia Sądu zmartwychwstaną wszyscy zachowani w pamięci Bożej — zarówno prawi, jak i nieprawi (Dzieje 17:31). O ileż łatwiej jednak będzie wtedy prawym! W swym życiu dali już dowody wiary. Nawiązali bliską więź z Jehową i nabrali przekonania, że On urzeczywistni swe zamierzenie. Ze śmierci obudzą się prawi świadkowie z czasów przedchrześcijańskich, którzy będą chcieli usłyszeć, jak się spełniły obietnice Jehowy co do Potomstwa (1 Piotra 1:10-12). A ludzie zaliczeni dziś do drugich owiec i uznani przez Jehowę za prawych wyjdą z grobu i ujrzą upragniony ziemski raj, o którym opowiadali, głosząc dobrą nowinę w starym systemie rzeczy. Jakaż radość wtedy zapanuje!
16. Co można powiedzieć o zmartwychwstaniu, którego dostąpią w Dniu Sądu osoby umierające obecnie?
16 A dokładnie kiedy podczas owego tysiącletniego Dnia Sądu zmartwychwstaną wierni chrześcijanie, którzy zmarli w końcowych latach obecnego szatańskiego systemu rzeczy? Biblia tego nie mówi. Czy jednak rozsądek nie podpowiada, że poczytani za prawych, którzy umierają w naszych czasach, dostąpią zmartwychwstania wcześniej, by wraz z wielką rzeszą ocalonych z Armagedonu witać poprzednie pokolenia wskrzeszane z martwych? Z pewnością tak!
Nadzieja będąca źródłem pociechy
17, 18. (a) Źródłem jakiej pociechy jest nadzieja zmartwychwstania? (b) Co z chęcią oznajmiamy o Jehowie?
17 Dla wszystkich chrześcijan żyjących obecnie nadzieja zmartwychwstania jest źródłem siły i pociechy. Jeżeli pozostaniemy wierni, naszej nagrody nie pozbawi nas ani nieprzewidziane zdarzenie, ani żaden wróg! Na przykład w Roczniku Świadków Jehowy — 1992 (wydanie angielskie) na stronie 177 zamieszczono fotografie odważnych chrześcijan z Etiopii, którzy woleli umrzeć, niż sprzeniewierzyć się swym przekonaniom. Pod zdjęciami widnieje podpis: „Osoby, które spodziewamy się ujrzeć podczas zmartwychwstania”. Jakimż przywilejem będzie możliwość poznania tych oraz mnóstwa innych chrześcijan dochowujących wierności w obliczu śmierci!
18 A co z naszymi bliskimi oraz przyjaciółmi, którzy z powodu starości lub choroby mogą nie doczekać wielkiego ucisku? Jeżeli pozostaną wierni, nadzieja zmartwychwstania zapewnia im wspaniałą przyszłość. My również możemy tego doczekać, jeśli odważnie obstajemy przy wierze w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa. Dlaczego tak uważamy? Otóż wzorem Pawła mamy niezłomną nadzieję, iż nastąpi „zmartwychwstanie zarówno prawych, jak i nieprawych”. Z całego serca dziękujemy Jehowie za tę obietnicę. Na pewno pobudza nas ona do powtarzania za psalmistą: „Obwieszczajcie między narodami (...) [Bożą] chwałę, między wszystkimi ludami jego cudowne dzieła. Wszak wielki jest Jehowa i nader godzien wysławiania” (Psalm 96:3, 4, NW).
Czy potrafisz wyjaśnić?
◻ Jakie wersety biblijne umacniają naszą nadzieję ziemskiego zmartwychwstania?
◻ Na jakiej podstawie chrześcijanie żyjący obecnie zostają uznani za prawych?
◻ Jak nadzieja na zmartwychwstanie dodaje nam odwagi i zdecydowania?
[Ilustracja na stronie 9]
Namaszczeni chrześcijanie podobnie jak Paweł mają nadzieję zmartwychwstania do życia w niebie