12:17

Jehowa: W większości greckich manuskryptów występuje tu określenie ho Kýrios („Pan”). Ale jak wyjaśniono w Dodatku C, istnieją argumenty przemawiające za tym, że początkowo w tym miejscu było imię Boże, które później zastąpiono tytułem „Pan”. Dlatego Przekład Nowego Świata zawiera w tym wersecie imię Jehowa (zob. Dodatek C3: wprowadzenie i Dz 12:17).

Jakuba: Najprawdopodobniej chodzi o przyrodniego brata Jezusa. Mógł być niewiele młodszy od Jezusa, bo wymienia się go na pierwszym miejscu wśród czterech rodzonych synów Marii: Jakuba, Józefa, Szymona i Judasa (Mt 13:55; Mk 6:3; Jn 7:5). W r. 33 n.e. był naocznym świadkiem wydarzeń podczas Pięćdziesiątnicy, kiedy to tysiące Żydów z diaspory pozytywnie zareagowało na dobrą nowinę i zostało ochrzczonych (Dz 1:14; 2:1, 41). To, że w omawianym wersecie Piotr polecił uczniom ‛powiadomić Jakuba’ o tym, co się stało, wskazuje, że Jakub przewodził w zborze w Jerozolimie. Najwyraźniej jest to ten sam Jakub, o którym wspomniano w Dz 15:13; 21:18; 1Ko 15:7; Gal 1:19 (gdzie został nazwany „bratem Pana”); 2:9, 12 i który spisał księgę biblijną nazwaną od jego imienia (Jak 1:1; Judy 1).