Na ilustracji pokazano dwa rodzaje hełmów używanych przez rzymskich żołnierzy w I w. n.e. Wykonywano je z brązu lub żelaza. Z tyłu miały osłonę karku, a po bokach napoliczniki. Większość hełmów miała też osłonę czoła, która absorbowała uderzenia. Wszystkie były wyściełane, żeby można je było nosić przez dłuższy czas. Najwyraźniej żołnierze sami kupowali sobie zbroję, w tym hełm. Paweł na przykładzie hełmu pokazuje, jaką ochronę może zapewnić nadzieja. Tak jak hełm chronił przed ciosami głowę żołnierza, tak „nadzieja wybawienia” chroni zdolność myślenia chrześcijanina i pomaga mu nie stracić z oczu obiecanego życia wiecznego (1Ts 5:8, 9; Tyt 1:2).