Łukasza

18 Potem Jezus opowiedział uczniom przypowieść ukazującą, że zawsze powinni się modlić i nigdy nie upadać na duchu+: 2 „W pewnym mieście był sędzia, który nie bał się Boga ani nie liczył się z ludźmi. 3 Żyła tam też wdowa, która wciąż do niego przychodziła i mówiła: ‚Zajmij się sporem z moim przeciwnikiem i oddaj mi sprawiedliwość’. 4 Sędzia przez jakiś czas nie chciał jej pomóc, ale potem powiedział sobie: ‚Co prawda nie boję się Boga ani nie liczę się z ludźmi, 5 ale ta wdowa stale mi się naprzykrza. Oddam więc jej sprawiedliwość, żeby nie przychodziła i mnie nie nękała*’”+. 6 Następnie Pan rzekł: „Zwróćcie uwagę, co powiedział ten sędzia, chociaż był nieprawy! 7 Czy tym bardziej Bóg nie dopilnuje, żeby została oddana sprawiedliwość Jego wybranym, którzy wołają do Niego dniem i nocą+ w czasie, gdy On okazuje im cierpliwość?+ 8 Mówię wam: Dopilnuje, żeby szybko została im oddana sprawiedliwość. Kiedy jednak przybędzie Syn Człowieczy, czy znajdzie na ziemi taką wiarę?”.

9 Jezus opowiedział też przypowieść tym, którzy byli przekonani o swojej prawości, a innych mieli za nic: 10 „Do świątyni weszło dwóch ludzi, żeby się modlić. Jeden był faryzeuszem, a drugi poborcą podatkowym. 11 Faryzeusz stanął i zaczął modlić się w duchu: ‚Boże, dziękuję Ci, że nie jestem jak wszyscy inni — zdziercy, nieprawi, cudzołożnicy lub choćby jak ten poborca podatkowy. 12 Poszczę dwa razy w tygodniu i daję dziesięcinę z całego swojego dochodu’+. 13 Natomiast poborca podatkowy stał w pewnej odległości i nie chciał nawet podnieść oczu ku niebu, ale bił się w piersi i prosił: ‚Boże, bądź łaskawy* dla mnie, grzesznika’+. 14 Mówię wam, że ten człowiek wrócił do domu bardziej prawy niż tamten faryzeusz+. Bo każdy, kto się wywyższa, będzie poniżony, ale kto się uniży, będzie wywyższony”+.

15 Ludzie przyprowadzali też do Jezusa małe dzieci, żeby ich dotknął. Kiedy zobaczyli to jego uczniowie, zaczęli ich strofować+. 16 Jezus jednak przywołał dzieci do siebie i powiedział uczniom: „Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie. Nie próbujcie ich powstrzymywać, bo do takich jak one należy Królestwo Boże+. 17 Zapewniam was, że kto nie przyjmie Królestwa Bożego tak jak małe dziecko, ten do niego nie wejdzie”+.

18 A pewien dostojnik zapytał Jezusa: „Dobry Nauczycielu, co mam robić, żeby odziedziczyć życie wieczne?”+. 19 Jezus odparł: „Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga+. 20 Znasz przykazania: ‚Nie cudzołóż+; nie morduj+; nie kradnij+; nie składaj fałszywego świadectwa+; szanuj ojca i matkę’”+. 21 Wtedy on rzekł: „Tego wszystkiego przestrzegam od młodości”. 22 Na to Jezus mu powiedział: „Brakuje ci jeszcze jednego: Sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj pieniądze biednym, a będziesz miał skarb w niebie. Potem przyjdź i bądź moim naśladowcą”+. 23 Gdy on to usłyszał, głęboko się zasmucił, bo był bardzo bogaty+.

24 Jezus spojrzał na niego i rzekł: „Jakże trudno będzie wejść do Królestwa Bożego tym, którzy mają pieniądze!+ 25 Łatwiej wielbłądowi przecisnąć się przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego”+. 26 A ci, którzy to usłyszeli, zapytali: „Czy więc w ogóle ktoś może zostać wybawiony?”+. 27 Jezus odparł: „To, co u ludzi jest niemożliwe, u Boga jest możliwe”+. 28 Wtedy Piotr się odezwał: „My zostawiliśmy to, co mieliśmy, i poszliśmy w twoje ślady”+. 29 Na to on im powiedział: „Zapewniam was, że nie ma nikogo, kto by zostawił dom, żonę, braci, rodziców czy dzieci ze względu na Królestwo Boże+ 30 i kto by już teraz nie otrzymał wielokrotnie więcej, a w nadchodzącym nowym świecie* — życia wiecznego”+.

31 Potem wziął Dwunastu na bok i rzekł do nich: „Idziemy do Jerozolimy, gdzie spełni się wszystko, co prorocy napisali o Synu Człowieczym+. 32 Na przykład będzie on wydany ludziom z innych narodów+, wyśmiany+, znieważony i opluty+. 33 A po ubiczowaniu zostanie zabity+, ale trzeciego dnia powstanie z martwych”+. 34 Apostołowie jednak nic z tego nie zrozumieli. Słowa te były przed nimi zakryte, tak iż nie wiedzieli, o co chodzi.

35 Kiedy Jezus zbliżał się do Jerycha, pewien niewidomy akurat siedział przy drodze i żebrał+. 36 Gdy usłyszał odgłosy idącego tłumu, zaczął się dopytywać, co się dzieje. 37 Powiedziano mu, że właśnie przechodzi Jezus Nazarejczyk. 38 Wtedy zawołał: „Jezusie, Synu Dawida, zlituj się nade mną!”. 39 A ci, którzy szli z przodu, zaczęli go ganić i uciszać, ale on tym bardziej wołał: „Synu Dawida, zlituj się nade mną!”. 40 Jezus się zatrzymał i polecił przyprowadzić tego człowieka. Gdy ten się zbliżył, Jezus go spytał: 41 „Co chcesz, żebym dla ciebie zrobił?”. A on poprosił: „Panie, spraw, żebym odzyskał wzrok”. 42 Jezus więc rzekł: „Odzyskaj wzrok. Twoja wiara cię uzdrowiła”+. 43 I on natychmiast odzyskał wzrok, i ruszył za Jezusem+, wychwalając Boga. Również cały lud, kiedy to zobaczył, wysławiał Boga+.