chrześcijan z Galacji w niewolę, stawiając wymagania co do obrzezki. Zależy im na posiadaniu podstawy do chełpienia się, na zachowywaniu korzystnych pozorów według mierników ciała, na uniknięciu prześladowań. Ale w rzeczywistości „ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na [duchowego] Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie”. — Gal. 6:12-16.

Doprawdy, w Liście do Galatów dostrzegamy wielką troskę Pawła o jego duchowe „dzieci”, jego sprawiedliwe oburzenie na tych, którzy im odbierają wolność. Chcąc ich uratować, powołuje się na swoje listy polecające, na rozsądek i Pismo Święte, a potem udziela im stosownych rad na temat postępowania, żeby zdołali odziedziczyć Królestwo Boże. Wszystko to jest wspaniałą wykładnią biblijnych prawd i zasad oraz skutecznym napomnieniem dla chrześcijan w czasach obecnych.

Chwała — co to jest? W jakim sensie dotyczy ludzi?

CO PRZYCHODZI ci na myśl, gdy słyszysz słowa „chwała”, „chwalebny” lub im pokrewne? Znaczenie tego wyrazu powinno interesować badaczy Biblii, gdyż różne jego formy występują w Piśmie Świętym więcej niż 450 razy. Co to więc jest chwała?

Pojęcie to znajduje w Biblii kilka zastosowań. W zakresie Pism Hebrajskich słowem tłumaczonym z oryginału najczęściej na chwałę jest kabhodhʹ. Jego podstawowe znaczenie to „waga, ciężar”. Tak więc chwała może mieć związek z dobrami materialnymi, ponieważ te często sprawiają, że człowiek zdaje się być ważny lub wzbudza podziw.

CHWAŁA BOŻA

Biblia wiele razy wspomina o chwale w powiązaniu z Bogiem. Na temat jej znaczenia w tych wypadkach dzieło Theological Dictionary of the New Testament [Słownik teologiczny Nowego Testamentu] podaje: „W odniesieniu do człowieka kabhodhʹ oznacza to, co mu zapewnia podziw i uznanie — bądź to majątek, bądź wywoływane wrażenie [godność, dostojeństwo] — zaś w stosunku do Boga wskazuje na to wszystko, za co człowiek podziwia Boga”.

W tym właśnie sensie ogromne zastępy ciał niebieskich we wszechświecie „głoszą chwałę Boga” (Ps. 19:2). Napawające lękiem zjawiska, które obejmowały „ogień pożerający”, były świadectwem „chwały Jahwe” na górze Synaj w czasie przekazywania Prawa Mojżeszowego (Wyjścia 24:16-18). Pismo Święte podaje też, że „Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę [doxa, grecki odpowiednik kabhodhʹ] Ojca” (Rzym. 6:4, NP). We wszystkich tych wypadkach chwała oznacza imponujący przejaw wszechpotężnej mocy Boga.

W dalszym znaczeniu słowo chwała występuje w Ewangelii według Łukasza 2:9: „Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska