Wielki Garncarz kształtuje naczynia ludzkie

„Ja jestem Jehowa i nie ma nikogo innego. Tworzący światło i stwarzający ciemność, sprawiający pokój i stwarzający niedolę — ja, Jehowa, czynię to wszystko.” — Izaj. 45:6, 7, NW.

 1. Dla kogo stwarza Jehowa światło i pokój? Dla kogo ciemność i niedolę? Dlaczego?

JEHOWA BÓG jako Wielki Garncarz ma prawo postępować ze stworzeniami według swej suwerennej, od nikogo nie zależnej woli. Jak wynika z tekstu księgi Izajasza 45:7, tworzy On światło i sprawia pokój albo stwarza ciemność i niedolę, kiedy tylko uzna to za stosowne. Dla sprawiedliwych przewiduje światło i pokój, jak czytamy: „Światło wschodzi dla sprawiedliwego.” „Obfity pokój dla miłujących Twe Prawo.” Natomiast dla złych Jehowa stwarza ciemność i nieszczęście: „Droga grzeszników jak gęsty mrok.” „Węgle ogniste i siarkę ześle na grzeszników, wiatr palący będzie ich udziałem.” — Ps. 97:11; 119:165; Przyp. 4:19; Ps. 11:6, BT.

 2. Co jeszcze poza słońcem i deszczem przeznaczonym dla dobrych i złych uznał Jehowa nieraz za stosowne zesłać na nieposłusznych? Jaki przykład potwierdza to?

² Dobitny przykład tego, że tak faktycznie czyni, dał Wielki Garncarz w dziesięciu plagach zesłanych na starożytny Egipt za dni Mojżesza, a szczególnie w ostatnich siedmiu z nich. Jednakże podobnie jak Jehowa zsyła deszcz i słońce dla złych na równi z dobrymi, tak nieraz posłużyło to zamierzeniu tego suwerennego Władcy, że na równi z wrogami zło, czyli niedolę, musiał znosić Jego własny lud, gdy był nieposłuszny. Dlatego też stwierdzamy, że lud izraelski wówczas także ucierpiał od pierwszych trzech plag. — Mat. 5:45.

 3, 4. (a) Jak plagi, które przyszły na Egipt, przyczyniły się do jeszcze lepszego podkreślenia roli Wielkiego Garncarza, w jakiej występuje Jehowa? (b) Dlaczego powinniśmy być zainteresowani sprawozdaniem o tych wypadkach?

³ Rozmaity skutek, jaki te plagi wywarły na różnych ludziach, stanowi dalsze potwierdzenie, że Jehowa działał w roli suwerennego, czyli niezależnego od nikogo innego, Wielkiego Garncarza. Plagi te posłużyły Jego zamierzeniu, gdyż wyjawiły stan serca wszystkich, którzy nimi zostali dotknięci. U faraona i tych z jego ludu, którzy byli podobnie usposobieni, ustępowanie plag najwyraźniej przyczyniało się do większej zatwardziałości serca. Jeżeli natomiast chodzi o Mojżesza i jego lud, to nie narzekali. Było także „wielkie mnóstwo cudzoziemców”, którzy ze wszystkich plag, jakie przeżyli, dużo się nauczyli, w przeciwnym razie bowiem nie opuściliby Egiptu wraz z Izraelitami w pamiętną noc 14 Nisana. — 2 Mojż. 12:38, BT.

⁴ Jak już poprzednio zaznaczono, sprawozdanie o przyjściu tych dziesięciu plag na Egipt ma dla chrześcijan doby obecnej znaczenie większe niż zwykła ciekawa historia. Wchodzi ono w skład tego wszystkiego „co niegdyś napisano (...) dla naszego pouczenia, abyśmy przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism zachowali nadzieję”. Słowo Boże służy temu celowi między innymi przez to, że zawiera pewne prorocze pierwowzory, w których występują osoby, miejsca i wydarzenia mające w naszych czasach swe odpowiedniki. — Rzym. 15:4, NW.

PROROCZE PIERWOWZORY

 5. Co należy powiedzieć o proroczych pierwowzorach? W myśl jakiej zasady biblijnej można je zrozumieć?

⁵ Prorocze pierwowzory na ogół nie zawierają same w sobie szczególnych nowych prawd, ale raczej potwierdzają i naświetlają prawdy wyraźnie przedstawione gdzie indziej. Tak na przykład wzory prorocze, wyliczone w liście do Hebrajczyków od 7:26 do 10:22, służą przede wszystkim potwierdzeniu tego, co o roli Jezusa jako arcykapłana jasno stwierdzają inne miejsca w Chrześcijańskich Pismach Greckich. A chociaż nie należy podchodzić dogmatycznie do tych z proroczych pierwowzorów, które nie zostały w ten czy inny sposób zastosowane w samym Piśmie świętym, to jednak wydaje się, że z pomocą świętego ducha Bożego sprawy te mogą być zrozumiane; odpowiada to obietnicy z Przypowieści 4:18, że „ścieżka sprawiedliwych jak jasna światłość wschodzi i rośnie aż do pełnego dnia”. — Wk.

 6, 7. (a) Kogo zobrazował Mojżesz? (b) Kto nieraz reprezentuje tego pozaobrazowego Mojżesza? Jaki odrębny przykład z Pisma świętego potwierdza to?

⁶ W sprawozdaniu o dziesięciu plagach, które stanowi jakby proroczy dramat, występuje z jednej strony Jehowa Bóg, Mojżesz, Aaron i naród izraelski, a z drugiej Szatan Diabeł, faraon, jego doradcy religijni i pozostali Egipcjanie. Kogo obrazował Mojżesz? Stawszy się wielkim wyzwolicielem swego ludu, trafnie przedstawiał Jezusa Chrystusa, wielkiego Zbawcę i Wyzwoliciela. Sam Mojżesz zresztą przepowiedział, że pojawi się prorok podobny do niego: „Bóg twój, Jahwe [Jehowa], wzbudzi ci proroka spośród braci twoich, podobnego do mnie. Jego będziesz słuchał.” (5 Mojż. 18:15, BT) Apostoł Piotr według księgi Dziejów Apostolskich 3:22, 23 przytoczył słowa tego proroctwa i zastosował je do Jezusa Chrystusa, potwierdzając tym, że Mojżesz tu faktycznie przepowiedział przyjście Chrystusa.

⁷ W omawianym dramacie Mojżesz zasadniczo przedstawiał Jezusa Chrystusa, ale nieraz Chrystus może być reprezentowany przez członków swego zboru, a zwłaszcza przez ostatek dziedziców Królestwa, żyjący na ziemi w okresie spełnienia tego proroczego dramatu. Okoliczność ta nie powinna się wydawać niczym dziwnym, bo czyż podobny wypadek nie występuje w Psalmie 69? Otóż Dawid mówi tam proroczo o Jezusie Chrystusie, jak gdyby ten mówił osobiście: „Gorliwość o dom Twój zżarła mnie, a urągania urągających Tobie spadły na mnie.” Natomiast w innym miejscu tego samego psalmu Dawid powiada: „Boże, Ty znasz głupotę moją, a winy moje nie są Ci tajne” — które to słowa mogą się odnosić tylko do przedstawicieli Chrystusa, do jego zboru na ziemi. — Ps. 69:10, 6, Sz.

 8. Kogo obrazował Aaron i z jakich powodów?

⁸ Brat Mojżesza, Aaron, trafnie obrazował duchowych braci większego Mojżesza, szczególnie ostatek przebywający jeszcze teraz na ziemi. Aaron służył Mojżeszowi za rzecznika, inaczej określając, za narządzie mówcze. Stało się tak, ponieważ Mojżesz najprawdopodobniej miał trudną wymowę; był człowiekiem „nieobrzezanych warg”, jak to sam określił, co oznaczało, że jego wargi miały jakby dodatkowy naskórek, a przez to były zbyt grube i długie, aby wypowiadać się swobodnie. (2 Mojż. 6:12) Unaocznia to okoliczność, że Jezusowi Chrystusowi, będącemu w niebie i mającemu chwalebną naturę boską, poniekąd trudno osobiście przekazywać poselstwo Boże stworzeniom ludzkim na ziemi, wobec czego przemawia teraz za pośrednictwem ostatka swych duchowych braci, jak gdyby nowożytnego Aarona. Naród Izraelski obrazuje cały lud Boży, ciemiężony przez Szatana Diabła i jego organizację.

 9. Kogo obrazuje faraon, Egipt i ówcześni kapłani-magowie?

⁹ Faraon, król Egiptu, okrutny ciemiężca ludu Bożego wyniośle rzucający wyzwanie Jehowie Bogu, przedstawia oczywiście nie kogo innego, tylko samego Szatana. Egipt, będący wówczas potęgą światową, obrazuje ogólnoświatową widzialną organizację Szatana, jak to też zaznaczono w Objawieniu 11:8; jest tam mowa o ‚mieście wielkim’, „które w znaczeniu duchowym zwane jest (...) Egiptem, gdzie i Pan ich był ukrzyżowany”. (NDb) Występujący przed faraonem kapłani praktykujący sztuki magiczne i ich współuczestnicy wyobrażają przywódców religijnych i władców całego świata, którzy próbują przeciwdziałać poselstwu niesionemu przez sług Bożych. Ogół ludności Egiptu, która gotowa była popierać faraona i w związku z tym ponosiła zbiorową odpowiedzialność, obrazuje tych spośród ludzkości, którzy chętnie popierają widzialną organizację Szatana.

PODOBIEŃSTWA I RÓŻNICE

10, 11. (a) Pod jakimi względami plagi egipskie podobne są do wspomnianych w księdze Objawienia? (b) Pod jakimi względami różnią się od siebie?

¹⁰ Przed przystąpieniem do szczegółowego rozpatrzenia plag egipskich dobrze będzie się zorientować, pod jakimi względami przypominają plagi opisane w rozdziale 16 Objawienia, a w czym się od nich różnią. (Zobacz Strażnicę z pierwszym artykułem pt. „Rozpoznanie ducha tego świata”.) Do podobieństw należy ich liczba wyrażająca zupełność, to znaczy siedem w wypadku plag opisanych w Objawieniu i dziesięć w księdze 2 Mojżeszowej. Są również podobne w tym, że jedne i drugie przedstawiają sędziowskie orzeczenia, które jak plaga trapią widzialną organizację Szatana, szczególnie nominalne chrześcijaństwo, a w nim zwłaszcza przywódców religijnych. W obu wypadkach lud Boży odgrywa aktywną rolę, przekazując te dręczące wiadomości, i obie grupy plag znajdują swe spełnienie w okresie od r. 1919 do bitwy Armagedonu.

¹¹ A różnice: Plagi z Objawienia są wybitnie prorocze i zanotowane zostały jedynie jako proroctwa, podczas gdy proroczy charakter dziesięciu plag egipskich, to znaczy okoliczność, że dotyczą również czasów obecnych, jest wnioskiem opartym na wydarzeniach historycznych, jakie się rozegrały pod wpływem, czyli kierownictwem Bożym. O dziesiątej pladze, włącznie z paschą, można powiedzieć, że z całą pewnością była prorocza. Po drugie żadna z siedmiu plag opisanych w Objawieniu nie ogarnia ludu Bożego, ale pierwsze trzy plagi egipskie dotknęły wówczas też Izraelitów. Wynika stąd logiczne przypuszczenie, że w proroczym zastosowaniu obecnie także spotykają lud Boży. Po trzecie nic nie wskazuje na to, by przedstawiciele Szatana potrafili naśladować którąkolwiek z siedmiu plag z Objawienia; natomiast magowie egipscy przynajmniej na pozór naśladowali pierwsze dwie plagi i to samo sprawdza się podczas ich spełnienia. A po czwarte wydaje się, że podczas gdy plagi z Objawienia mają tylko jedno spełnienie, to plagi zesłane na Egipt miały już swe miniaturowe, symboliczne odpowiedniki w czasie pierwszego przyjścia Chrystusa, czyli za dni Chrystusa i jego apostołów, podobnie jak wtenczas w miniaturowej skali spełniło się proroctwo Joela o pladze szarańczy.

12. Jaki wniosek wynika z faktu, że poszczególne plagi spadały na różne grupy poszkodowanych?

¹² Jeżeli chodzi o plagi, które dotknęły Egipt, to warto zwrócić uwagę na dwie dalsze cechy charakterystyczne, co pomoże zrozumieć ich prorocze znaczenie. Po pierwsze tak jak wówczas było dokładnie ustalone, kogo lub co dotknie dana plaga, tak jest też obecnie. Na przykład piąta plaga, zaraza, ogarnęła tylko niższe zwierzęta; od szarańczy ucierpiała jedynie roślinność; ale i ludzie, i zwierzęta, cierpieli od komarów, z powodu czyraków i pęcherzy oraz śmierci pierworodnych; natomiast siódma plaga, grad, poszkodował wszystkie trzy grupy: ludzi, zwierzęta i rośliny.

13. Na jakie spełnianie się tych plag wskazują biblijne zapiski o kolejności ich występowania?

¹³ Po drugie ciekawa jest okoliczność, że przy wyliczaniu dziesięciu plag Psalmy 78 i 105 nie podają ich w pierwotnym porządku chronologicznym. Widocznie ich kolejność nie wydawała się ważna natchnionym pisarzom, którzy później mieli okazję je wyliczać.

PIERWSZA PLAGA — WODY NILU OBRACAJĄ SIĘ W KREW

14. Do czego został Mojżesz upoważniony na dowód tego, że istotnie ukazał mu się Jehowa, i z jakim skutkiem?

¹⁴ Od czasu, gdy Jehowa po raz pierwszy ukazał się Mojżeszowi przy płonącym krzaku pod koniec czterdziestoletniego pobytu Mojżesza na pustyni jako pasterz, do chwili, gdy kazał Mojżeszowi sprowadzić na Egipt pierwszą z dziesięciu plag, miało miejsce kilka znaczniejszych wydarzeń. Między innymi Mojżesz otrzymał upoważnienie do dokonania trzech cudów przed swym ludem, aby mu udowodnić, iż rzeczywiście jest posłany przez Jehowę, Boga praojców tego ludu. Miał on (1) spowodować, że laska jego stanie się wężem, a potem znów laską, (2) wywołać pojawienie się trądu na własnej ręce i potem jego zniknięcie oraz (3) zamienić wodę w krew. Nic dziwnego, że czytamy, iż lud — zobaczywszy to wszystko — uwierzył. — 2 Mojż. 3:1 do 4:31.

15. Jaki był wynik pierwszego wystąpienia Mojżesza przed faraonem?

¹⁵ Kiedy Mojżesz pierwszy raz stawił się przed faraonem z prośbą, by pozwolił Izraelowi wyjść na trzy dni w pustynię, aby tam wielbić Jehowę, faraon odparł: „Któż to jest Jehowa, żebym miał usłuchać jego głosu i wyprawić Izraela? W ogóle nie znam Jehowy, a prócz tego nie zamierzam wyprawić Izraela.” Nie poprzestając na tej odmowie, faraon także zwiększył ciężary nałożone na Izraela, bo wskazał, żeby sami się starali o mierzwę potrzebną do wyrobu cegieł. — 2 Mojż. 5:1-23, NW.

16, 17. (a) Jakiego cudu dokonał Mojżesz, gdy po raz drugi stanął przed faraonem i jego dworem? (b) Na czym polegała pierwsza plaga i jak odbiła się ona na Egipcie?

¹⁶ W czasie drugiego wystąpienia przed faraonem Mojżesz dokonał cudownego zamienienia swej laski w węża, który ponadto połknął węże, jakie na pozór pojawiły się skutkiem naśladowania tego cudu przez magów faraona.a Ponieważ cud ten nie skłonił faraona do ustępstwa, Bóg rozkazał Mojżeszowi spotkać faraona nad brzegiem rzeki Nilu i wywołać tam pierwszą plagę, która polegała na obróceniu w krew wód nilowych bez względu na to, gdzie się znajdowały, czy to w samej rzece, w jej kanałach, w rozlewiskach porosłych trzciną, czy też w naczyniach kamiennych lub drewnianych.

¹⁷ Plaga ta okazała się dla Egiptu prawdziwą klęską. Pozbawiła go zasobów wodnych, zaopatrujących ludzi, zwierzęta i rośliny. Zarazem z powodu odoru, jaki się unosił z rzeki, niemożliwe stało się korzystanie z niej dla celów gospodarczych. Ponadto owa plaga poniżyła religię egipską, gdyż Nil uważany był w niej za rzekę nader świętą. Pierwsza plaga trwała siedem dni i dotknęła tak Egipcjan, jak Izraelitów; zajmujący się magią kapłani faraona pozornie ją naśladowali, jednak nie byli w stanie jej powstrzymać. — 2 Mojż. 7:17-25.

18, 19. Co odpowiada pierwszej pladze w dobie obecnej?

¹⁸ Co ta plaga zobrazowała? Nil był żywotną arterią gospodarczą Egiptu i dlatego trafnie przedstawia świat handlu lub komercjalizm, który podobnie jest arterią nowożytnego „Egiptu”. Tak jak Szatan rościł sobie prawo do Nilu, tak używa komercjalizmu do utrzymania ludzi w poddaństwie. Obrócenie wód Nilu w krew unaocznia, jak poselstwo publikowane przez lud Jehowy odnośnie do komercjalizmu demaskuje jego samolubny, zachłanny, gnębicielski i śmiercionośny charakter. — Obj. 11:8; Ezech. 29:3.

¹⁹ Już w wydaniu (angielskim) z 1 stycznia 1921 roku Strażnica wykazywała, że chciwy komercjalizm jest nieodłączną częścią składową organizacji Szatana. Towarzystwo Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society) często i w różnych swoich publikacjach demaskowało gnębicielski charakter komercjalizmu i jego sidła materializmu; między innymi wymienić tu można książki: Wyzwolenie, Rząd, Usprawiedliwienie tom 2, jak również czasopisma Strażnica oraz Przebudźcie się! wraz z poprzednikami tego ostatniego. W pewnym sensie podobnie wypowiada się uczeń Jakub w piątym rozdziale swego listu, a także Jezus, kiedy wygłosił „biada” nad bogatymi. — Jak. 5:1-5; Łuk. 6:24.

20. Jak przywódcy religijni pozornie naśladowali tę plagę?

²⁰ Przez wyjawienie zachłannej, gnębicielskiej i okrutnej natury komercjalizmu, który dla samolubnego zysku gotów jest nawet podżegać do wojen, oraz przez obnażenie zwodniczości związanego z nim materializmu — takie publikacje Towarzystwa posłużyły do trapienia nowożytnego Egiptu niby plagą. A jak tę „plagę” pozornie naśladowali magowie, to jest przywódcy religijni współczesnego Egiptu? Przez to, że w ramach akcji, którą sami nazwali „ewangelią społeczną” także występowali przeciw komercjalizmowi. W istocie rzeczy duchowieństwo czyniło to tylko dla pozoru, gdyż jest uzależnione od pieniężnego poparcia świata interesów. Faktycznie więc istnieje przeogromna różnica między poselstwem niesionym przez lud Jehowy, a tym, które głoszą duchowni, różnica zarówno co do celu, jak i co do wyników. Jedynie prawdziwi słudzy Boży, obnażając komercjalizm, uwydatniają potrzebę Królestwa Bożego i tylko ich działalność sprawia, że miękną serca ludzi rzetelnych, a u samolubnych się zatwardzają, jak to powodowały plagi wówczas w Egipcie.

21. Co zobrazowała okoliczność, że pierwsza plaga nawiedziła tak Egipcjan, jak Izraelitów?

²¹ Fakt, że ta plaga dotknęła Izraelitów na równi z Egipcjanami, wskazuje iż poselstwo przeciw komercjalizmowi i materializmowi jest ostrzeżeniem także dla członków dzisiejszego ludu Bożego. Muszą uświadomić sobie fakt, że „przywiązanie do pieniądza jest korzeniem wszelkiego zła” oraz że „kto bogactw pragnie, wpada w pokuszenie, w sidła diabelskie oraz w liczne bezsensowne a szkodliwe pożądliwości, które pogrążają człowieka w zatracenie i zgubę”. Plaga ta, podobnie jak pozostałe, trwać będzie aż do Armagedonu. — 1 Tym. 6:9, 10, Kow.

DRUGA PLAGA — ŻABY

22, 23. (a) Na czym polegała druga plaga? (b) Co ona zobrazowała?

²² Druga plaga polegała na tym, że ze wszystkich rzek i innych zbiorników wód wyszły żaby, dosłownie pokryły kraj i nawet powchodziły do pieców i dzieży chlebowych oraz do pałacu faraona, żaba była przedmiotem kultu, gdyż jedno z bóstw egipskich, boginię Hektę, przedstawiano z głową żaby. Skoro wskutek tej plagi dotychczasowa świętość stała się powszechną obrzydliwą klęską, również przyniosło to ujmę religii egipskiej. Chociaż magowie faraona zdołali na pozór naśladować tę plagę, niewielka z tego była pociecha, gdyż nie potrafili jej powstrzymać! Faraon błagał więc Mojżesza o usunięcie tej plagi, a Mojżesz zapewnił go, że to nastąpi, „abyś poznał, że nie ma innego, jak tylko Bóg nasz, Jahwe”. — 2 Mojż. 7:26 do 8:11, BT; w BG 8:1-15.

²³ Jakie jest prorocze znaczenie tej plagi? Pewne światło na tę sprawę rzuca wzmianka o żabach w Objawieniu 16:13, jedyna w Piśmie świętym poza doniesieniami związanymi z plagą żab w Egipcie. Zaznaczono tam nieczystość ‚inspirowanych wypowiedzi, które wyglądały jak żaby’. (NW) Żaby są nie tylko zwierzętami nieczystymi według prawa Mojżeszowego, ale także zamieszkują miejsca nieczyste, są szpetne, mają brzydkie głosy, wydając tylko dźwięki rechoczące, a niektóre podobne do żab stworzenia, ropuchy, nawet przez skórę wydzielają jad. W myśl Objawienia 16:13 żaby wyskakują z paszczy pewnych stworów i oznaczają nieczystą propagandę. Ale według 2 Mojżeszowej 8:5, 6 żaby wyszły z wód Egiptu. Plaga żab, którą został dotknięty Egipt, może więc trafnie obrazować demaskowanie przez lud Jehowy nieczystości moralnej tego świata, czyli jego zepsucia. Plaga ta spadła na nowożytny Egipt, zwłaszcza odkąd zaczęło się ukazywać czasopismo Złoty Wiek, którego kontynuacją były pisma Nowy Dzień, Pociecha, a obecnie jest Przebudźcie się! Jednym z najnowszych uderzających przykładów tego było specjalne wydanie Przebudźcie się! sprzed dwóch lat pod ogólnym tytułem „Załamanie moralne”. W samym języku angielskim przygotowano do rozpowszechnienia z górą 3 750 000 egzemplarzy. A treść tego wydania wydrukowano dotąd także w dwudziestu pięciu dalszych językach w łącznym nakładzie ponad 2 450 000 egzemplarzy. Jak wówczas żaby dostały się wszędzie, tak i ta plaga dotycząca rozkładu moralnego we wszystkich częściach składowych organizacji Szatana dociera do najróżniejszych miejsc przez publikacje donoszące o tym zepsuciu, szczególnie przez czasopismo Przebudźcie się! Na przykład jeden z jego artykułów, szczegółowo omawiający ten temat, został w całości opublikowany w „Aktach Kongresu” (US Congressional Record).b Tak oto demaskowanie nieczystości w sensie moralnym i religijnym staje się dla nowożytnych Egipcjan dręczącą plagą.

24, 25. (a) Jak duchowieństwo pozornie naśladowało drugą plagę? (b) Jak słudzy Jehowy zostali przez nią dotknięci?

²⁴ Jak nowożytni magowie, czyli duchowni, pozornie naśladują tę plagę? Przez to, że również wypowiadają się przeciw upadkowi duchowemu i moralnemu. Ale nie tylko nie udaje im się sprostać temu problemowi, jak to widać po poziomie moralnym w ich Kościołach, lecz często okazują się równie zepsuci, jak reszta. Jedynie poselstwo, niesione przez lud Jehowy wyjawia rzeczywisty stan rzeczy i trapi nowożytny Egipt, jak gdyby plagą żab.

²⁵ A jak plaga ta dotknęła także lud Boży? Pod dwoma względami. Po pierwsze przez to, że poruszanie tematu niemoralności napomina tych spośród sług Jehowy, których zachowanie może niezupełnie jest takie, jak być powinno. Najnowszym uderzającym przykładem tego był artykuł w Strażnicy, zatytułowany „Strzeż się igrania z nieobyczajnością”. Po drugie niektórzy z ludu Jehowy poczuli się urażeni otwartym sposobem przedstawienia tego stanu. Fakt jednak, że w samych tylko Stanach Zjednoczonych dwa lata temu podczas roku służby nastąpiło około 3 000 wykluczeń ze społeczności, wskazuje, jak konieczne jest poselstwo przeciw moralnej nieczystości nawet dla ludu Bożego.

TRZECIA PLAGA — KOMARY

26, 27. (a) Co było trzecią plagą i co magowie egipscy musieli o niej przyznać? (b) Jakie jest nowożytne znaczenie trzeciej plagi?

²⁶ Trzecią plagą okazał się pewien rodzaj komarów, małych, podobnych trochę do pcheł stworzonek, które jednak kąsały jak moskity i gnębiły tak ludzi, jak i zwierzęta, Egipcjan na równi z Izraelitami. Zajmujący się magią kapłani faraona nie naśladowali tej plagi i nie udało im się nawet tego udawać, wobec czego musieli przyznać: „Palec to Boży jest!” — 2 Mojż. 8:16-19.

²⁷ Ta plaga powinna więc przedstawiać poselstwo charakterystyczne jedynie dla ludu Bożego, które jednak dotknęło go tak samo, jak trzecia plaga ogarnęła Izraelitów. Wydaje się, iż chodzi o poselstwo uwypuklające różnicę między organizacją Jehowy a organizacją Szatana, demaskujące tę ostatnią i wskazujące, że ją jak gdyby pożerało robactwo. Ciekawa jest w związku z tym okoliczność, że faryzeusze odcedzali komara z wina nie dlatego, że to owad, ale ponieważ był ceremonialnie nieczysty; mimo to w przenośni połykali wielbłądy, chociaż te również uchodziły za zwierzęta nieczyste! — Mat. 23:24.

28. Co zostało zobrazowane przez niezdolność magów faraona do naśladowania trzeciej plagi?

²⁸ Co zostało zobrazowane przez fakt, że kapłani-magowie faraona nie byli w stanie naśladować tej plagi? To, że przywódcy religijni świata nie mają nic, co dałoby się przyrównać do poselstwa niesionego przez lud Boży i wykazującego różnicę między organizacjami: Jehowy a Szatana. Jakże mogliby czymś takim dysponować, skoro nawet nie chcą uznać istnienia organizacji Szatana? Nic dziwnego, że to poselstwo trapi księży i kaznodziejów jak plaga. W publikacjach sług Jehowy wyrażenia „organizacja diabelska” użyto na określenie jego popleczników nie później niż w roku 1924, w (angielskim) wydaniu Strażnicy z 15 listopada, str. 341, par. 24. Wszelki materiał odtąd publikowany przez Towarzystwo Strażnica i bliżej wyjaśniający tę kwestię, a więc na przykład omawiający temat neutralności chrześcijańskiej, trzymania się chrześcijan z dala od polityki i od rywalizacji klas — wchodzi w skład tej plagi. Szczególnie pouczające pod tym względem były takie książki oprawne jak: Wyzwolenie (1926) i Bądź wola twoja na ziemi (1958).

29. Jak trzecia plaga w naszych czasach nawiedziła lud Jehowy?

²⁹ W jaki sposób plaga ta dotknęła sług Jehowy, podobnie jak wówczas Izraelitów? W ten, że wciąż bywają napominani do trzymania się z dala od organizacji Szatana, czyli jego systemu rzeczy. Chrześcijanie ci są w świecie (odpowiedniku Egiptu), ale nie mogą być jego składnikiem i dlatego nie wolno im wikłać się w rywalizację klas ekonomicznych ani w nic innego, co miałoby charakter polityczny. W obliczu tej plagi trapiącej pozaobrazowy Egipt często stają chrześcijanie, kiedy ich dzieci w szkołach publicznych napotykają zadania i ćwiczenia natury nacjonalistycznej lub religijnej albo służące kultowi bohaterów. Wszystkim oddanym Bogu chrześcijanom dobitnie stawia ona przed oczy słowa z listu Jakuba 1:27: „Forma wielbienia, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga i Ojca, jest ta: troszczyć się o sieroty i wdowy w ucisku, a siebie zachowywać bez plamy od świata.” — NW.

30. Co można powiedzieć o kolejnych plagach wówczas i teraz?

³⁰ O plagach, które w owych dawnych czasach nawiedziły Egipt, można powiedzieć, że kolejno stawały się coraz bardziej dokuczliwe dla poszczególnego Egipcjanina. Dwie pierwsze głownie sprawiały przykrości; z trzecią doszedł już ból ciała, a najgorszą okazała się dziesiąta, śmierć pierworodnych. Podobnie dzieje się też w dobie obecnej: demaskowanie kapłanów i kaznodziejów jako części organizacji Szatana boli ich więcej niż poprzednie poselstwa odnośnie do komercjalizmu i zepsucia obyczajów.

31. Jaką różnicę obiecał uczynić Jehowa w związku z czwartą plagą?

³¹ Pierwsze trzy plagi dotknęły Egipcjan na równi z Izraelitami, ale o czwartej i dalszych Jehowa powiedział do faraona: „Oddzielę w tym dniu ziemię Goszen, którą zamieszkuje lud mój. (...) byś wiedział, że ja, Jahwe, rządzę w całym kraju. I uczynię przedział między ludem moim a ludem twoim. Jutro ukaże się ten znak.” I „uczynił tak Jahwe”. — 2 Mojż. 8:18-20, BT; w BG wiersze 22-24.

32. Czego doznają ludzie pyszni, krnąbrni i niegodziwi, zamiast korzystać z przeżytych doświadczeń?

³² Owo rozgraniczenie miało jeszcze dosadniej przekonać faraona, że jest to kwestia dotycząca zwierzchnictwa nad całym wszechświatem. Z pierwszych trzech plag niczego się nie nauczył. Ludzie uparci i niegodziwi nie uczą się, czyli nic nie korzystają z doświadczeń, jakie przeżywają w konsekwencji swego opacznego postępowania. Stają się przez to tylko jeszcze gorszymi. Zobaczymy, że tak właśnie było też z faraonem. Z uwagi na ciekawe porównania, jakie dotąd poczyniliśmy w związku z tym proroczym dramatem, na pewno chętnie się dowiemy znaczenia pozostałych siedmiu plag, a szczególnie dziesiątej. Co zostało zobrazowane przez śmierć pierworodnych? Omówienie tych zagadnień przewidziane jest w następnym wydaniu tego pisma.

[Przypisy]

[Ilustracja na str. 6]

Aaron na polecenie Mojżesza uderza w wodę Nilu, która się obraca w krew.