Nadzieja ocalenia rozwiązuje problem

 1. Dlaczego czynniki światowe nie mogą udzielić obecnemu pokoleniu żadnej nadziei na ocalenie?

ANI POLITYKA, ani militaryzm, ani kapitalizm czy socjalizm, ani też ateizm bądź religie chrześcijaństwa czy pogaństwa nie potrafią dać obecnemu pokoleniu żadnej nadziei na ocalenie. Środki obronne, po których się spodziewają ratunku przed tym, co ich zdaniem nadciąga, nie będą się mogły ostać w czasie wykonywania wyroku Bożego na narodach.

 2. Dlaczego z świeckiego punktu widzenia przedwczesna śmierć byłaby lepsza niż przeżycie następnej wojny światowej? Dlaczego więc powinniśmy być wdzięczni za posiadanie Biblii?

² W roku 1952 osiemdziesięcioletni wówczas angielski pisarz, filozof i matematyk, lord Bertrand Russell, miał powiedzieć: „Chciałbym przeżyć następne dziesięć lat, pod warunkiem, że nie będzie w tym czasie następnej wojny światowej. Jeżeli taka wybuchnie, byłby to argument przemawiający raczej za śmiercią.” Zdaniem tego brytyjskiego lorda przedwczesna śmierć byłaby lepsza od przeżywania następnej wojny światowej, wojny, w której by użyto broni nuklearnej i innej z arsenału ABC. Przypuśćmy, że resztki ludności przetrwałyby taką wojnę. Narody jednak nie mogą dać żadnej nadziei na to, że na ziemi będzie potem istnieć cokolwiek pięknego, zdrowego i wzniosłego, dla czego by warto było żyć. Jakże szczęśliwi i wdzięczni powinniśmy więc być, że mamy Pismo święte! Napełnia nas ono prawdziwą, wiarogodną nadzieją. Mając tę nadzieję, możemy sprostać problemowi ocalenia. Nie posiadając Biblii, bylibyśmy naprawdę bez żadnej nadziei.

 3. Jak Bóg okazał, czy interesuje się kwestią ocalenia ludzi? O czym zapewnił nas Jezus w swym proroctwie o największym ucisku?

³ Autor Pisma świętego, to znaczy Jehowa Bóg, jest żywo zainteresowany ocaleniem rodzaju ludzkiego. W Piśmie tym wyłuszczył On jedyną nadzieję na ocalenie. Biblia wyraźnie stwierdza, że przygotował dla człowieka przeżycie do wiecznego istnienia. Na kartach Biblii Jezus Chrystus, Syn Boży, zapewnił nas o ocaleniu ciała ludzkiego na ziemi, gdy do swego proroctwa o największym ucisku w historii człowieka dodał: „W samej rzeczy, gdyby Jehowaa nie skrócił tych dni, nie byłoby wybawione żadne ciało. Ale z uwagi na wybranych, których sobie wybrał, skrócił te dni.” (Marka 13:19, 20, NW) Dzięki temu obiecanemu cudownemu ocaleniu spełni się proroctwo Chrystusa, że ma być tak jak za dni Noego, gdy ciało ludzkie oraz ciała zwierząt i ptaków zostały zachowane, aby kontynuować życie na ziemi aż do tej pory.

 4. Jak Jezus wykazał w rozdziale 3 Ewangelii Jana, że Bóg jest zainteresowany ocaleniem człowieka na ziemi? Co to przedsięwzięcie Boga oznaczało dla Jezusa?

⁴ Bóg dał największy z możliwych dowodów, iż pragnie ocalenia człowieka na ziemi i zamierza to przeprowadzić. Jezus Chrystus, jednorodzony Syn Boży, wskazał na to następującymi słowami zapisanymi w Biblii, w Ewangelii według Jana 3:16, 17: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny. Bo nie posłał Bóg Syna swego na świat, aby sądził świat, lecz aby świat był zbawiony przez niego.” (NP) Danie swego Syna jednorodzonego oznaczało zesłanie go z nieba, aby się narodził jako ludzki syn z dziewicy, a następnie zezwolenie wrogom na przybicie go do pala męki i podniesienie, aby był wystawiony na widok publiczny i w ten sposób poniósł haniebną śmierć. Tuż przed wypowiedzeniem przytoczonych wyżej słów, Jezus rzekł: „Nikt nie wstąpił do nieba, tylko ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy. I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak musi być wywyższony Syn Człowieczy, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny.” — Jana 3:13-15, NP; zobacz też 4 Mojżeszowa 21:4-9.

 5. (a) Jak to się stało, że jednorodzony Syn Jehowy Boga jest znowu u Jego boku w niebie? (b) Jak Jezus okazał, że do sprawy ocalenia rodzaju ludzkiego jest ustosunkowany podobnie jak Ojciec?

⁵ Dla naszego dobra Bóg jednak sprowadził swego jednorodzonego Syna z powrotem do niebios, gdzie nie jest już Synem ludzkim, jakim był na ziemi, ale chwalebnym, ponadludzkim, duchowym Synem Bożym. Bo przecież trzeciego dnia po jego śmierci wszechmocny Bóg wzbudził go z grobu do życia niebiańskiego. (1 Piotra 3:18; 1 Kor. 15:20, 42-46) Za sprawą tego cudu zmartwychwstały Syn Boży wstąpił do nieba z wartością swej ludzkiej ofiary i tę wartość, czyli zasługę, przedstawił swemu Bogu, swemu niebiańskiemu Ojcu. Jehowa Bóg miłościwie przyjął wartość człowieczej ofiary Jezusa i zaliczył ją na korzyść wierzących spośród rodzaju ludzkiego. A zatem ta ofiara doskonałego człowieka nie została złożona daremnie. Cenna jej wartość ma dopiero być niebawem w pełni zastosowana na rzecz ludzkości. Jezus Chrystus okazał, że podobnie jak jego niebiański Ojciec, tak i on zainteresowany jest ocaleniem rodu ludzkiego, gdyż złożył w ofierze własne życie, aby ludzkość nie musiała wymrzeć, ale dzięki okazywaniu wiary dostąpiła życia wiecznego w rajskich warunkach tu na ziemi.

ZAMIERZENIE BOŻE POWIĄZANE Z KWESTIĄ OCALENIA

 6. Jakie ogłoszone zamierzenie Boże starają się udaremnić narody, choć mówią o pokoju?

⁶ Pomimo wszelkich deklamacji o pokoju, opartym na sprawiedliwości i powszechnym rozbrojeniu, narody w rzeczywistości starają się udaremnić zamierzenie, z jakim Bóg stworzył człowieka. Zadanie, dla którego On otworzył całą naszą ziemię, wymaga ocalenia i zachowania ludzkości jako wspólnej rodziny wszystkich ludzi. Posłuchajmy, jak ogłosił to swoje zamierzenie za pośrednictwem jednego z pisarzy biblijnych, Izajasza: „Tak mówi Pan [w tekście orygin.: Jehowa], który stworzył niebiosa (...) ten Bóg, który utworzył ziemię i uczynił ją, który ją utwierdził, nie na próżno stworzył ją, na mieszkanie utworzył ją.” (Izaj. 45:18) Podobnie jak wielkie dzielnice mieszkalne stawiane we współczesnych miastach, tak nasza ziemia została utworzona przez Jehowę Boga po to, aby na niej mieszkały stworzenia ludzkie. Wyjaśniając dalej Jego zamierzenie względem ziemi, Biblia mówi w Psalmie 115:15, 16: „Właśnie wy jesteście błogosławieni przez Jehowę, Twórcę nieba i ziemi. Co się tyczy niebios, są to niebiosa należące do Jehowy, ale ziemię dał synom ludzkim.” — NW.

 7. Jakie zamierzenie Boże miało być wprowadzone w życie przez doskonałego mężczyznę i niewiastę? Od kogo wywodzą się wszystkie obecne narody o różnym kolorze skóry?

⁷ Ziemia miała być zamieszkiwana przez jedną rodzinę, rodzinę Adama, pierwszego człowieka. Wszystkie dzisiejsze narody, bez względu na kolor skóry, są poprzez Noego potomkami tego Adama. Dlatego słusznie powiedział chrześcijański apostoł Paweł: „Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech i wszystko. On z jednego człowieka wyprowadził cały ród ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi.” (Dzieje 17:24-26, BT) Bóg rzekł do pierwszego mężczyzny i pierwszej niewiasty: „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelką istotą żywą, która chodzi po ziemi.” (1 Mojż. 1:28, BT) Takie to zamierzenie Boże miało być urzeczywistniane przez doskonałego mężczyznę i jego żonę, począwszy od rajskiego ogrodu Eden.

 8. Czy rozrastające się obecnie narody współdziałają z zamierzeniem Bożym co do ziemi? Dzięki czemu wykonanie wyroku Bożego nie udaremni Jego zamierzenia?

⁸ Czy to zamierzenie Boże zostało dotąd już spełnione? Narody są obecnie zdania, że ostatnio nastąpiła eksplozja populacyjna oraz że ziemia jest mniej więcej zapełniona ludźmi, tak iż prawie staje się na niej ciasno. Ale podczas gdy narody z jednej strony kończą dzieło zaludniania ziemi, to z drugiej strony poczynania ich zmierzają do wymazania z istnienia całego rodzaju ludzkiego i opustoszenia ziemi. Wkrótce rzeczywiście nastąpi ogromne zmniejszenie zaludnienia naszej ziemi — gdy Bóg wykona swój wyrok na narodach, znajdujących się teraz w dniu sądu, ponieważ ten świat, czyli system rzeczy, musi być usunięty; Bóg jednak nie unicestwi całego rodu ludzkiego. Przez skrócenie dni wielkiego ucisku wybawi ciało nie należące do tego świata.

 9. Dlaczego wykonanie wyroku Bożego nie ma być skierowane przeciw tym z „ciała”, którzy będą wybawieni?

⁹ Wybawione, czyli uratowane zostanie ciało tych, którzy są odpowiednikami Noego — tych, którzy podobnie jak Noe chodzą z Bogiem pośród tego porządku rzeczy, gdzie między ludźmi wielce rozkrzewiła się podłość i każda skłonność serca człowieczego jest stale tylko zła. (1 Mojż. 6:5, 9) Ci, co nie należą do tego systemu, naśladują Jezusa Chrystusa, który za dni swego pobytu w ciele na ziemi również nie należał do tego świata. (Jana 17:14, 16) W obecnym dniu sądu narodów są przychylnie osądzeni przez Boga. To właśnie oni biorą udział w spełnianiu proroctwa Chrystusa, że „dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom”. Królestwo to również nie należy do tego skazanego świata. Jezus Chrystus powiedział przecież: „Królestwo moje nie jest częścią tego świata.” (Jana 18:36, NW) A zatem Boski wyrok zagłady nie jest skierowany przeciw głosicielom Królestwa, które należy do ustanowionego przez Niego nowego porządku rzeczy.

10. Co nastąpi po przeprowadzeniu ogłaszania nowiny o Królestwie oraz kogo lub czego będzie to dotyczyć?

¹⁰ A co się stanie, gdy na całej zamieszkanej ziemi przeprowadzone już będzie głoszenie „dobrej nowiny o Królestwie” na świadectwo? Jezus mówi dalej: „A wtedy nadejdzie koniec.” (Mat. 24:14, NW) Nie „Koniec” wszelkiego ciała, czyli całego rodu ludzkiego, ale „zakończenie systemu rzeczy”, które wówczas zostanie ostatecznie dopełnione. (Mat. 24:3, NW) Ci, którzy uczynili siebie składnikiem tego systemu rzeczy, dojdą wraz z nim swego kresu.

11. (a) Czego — zgodnie z wynikiem potopu — nie oznacza dla naszej ziemi spełnienie się słów z Ewangelii Mateusza 24:35? (b) Dlaczego głosiciele Królestwa nie będą objęci zagładą?

¹¹ W odniesieniu do końca tego systemu Jezus powiedział: „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.” (Mat. 24:35) Przeminą nieprzyjaciele Boga w niebie i na ziemi, którzy są przeciwni Jego Królestwu ogłaszanemu przez naśladowców Chrystusa na ziemi; stanie się to, gdy Bóg na tym złym systemie rzeczy dokona egzekucji wyroku. Starożytne dni Noego, które mają swój odpowiednik w czasach obecnych, nie zaznaczyły się zniszczeniem ziemskiego domu człowieka i podobnie nie nastąpiło wtedy pogrążenie wszelkiego ciała w wodach potopu. (1 Mojż. 7:1-4) Zatem spełnienie słów Jezusa nie będzie oznaczało literalnego spalenia ziemi wraz z księżycem, wskutek czego wszyscy zamieszkujący ją ludzie aż do ostatniego dostaliby się jakby do wielkiego krematorium. To prawda, że pisarz biblijny Piotr podaje, iż mocą słowa Bożego „teraźniejsze niebiosa i ziemia są odłożone na ogień”; ale Piotr dodaje, że te złe niebiosa i ziemia są „zachowywane na dzień sądu i zniszczenia ludzi niezbożnych”. (2 Piotra 3:7, NW) A przecież nie wszyscy obecnie żyjący mężczyźni i niewiasty są niezbożni. Nie są takimi oddani naśladowcy Chrystusa, którzy nie należą do tego świata, a na dowód tego chodzą od domu do domu, w każdym narodzie głosząc „dobrą nowinę o Królestwie”. Jak Noe i jego pobożni domownicy za czasów potopu, tak i ci nie zostaną objęci nadchodzącym ‚zniszczeniem ludzi niezbożnych’.

12. Co apostoł Piotr pisał dziewiętnaście stuleci temu o długotrwałej cierpliwości Boga?

¹² Drugi list apostoła Piotra do wiernych chrześcijan powstał około roku 64 naszej ery. Zatem mniej więcej dziewiętnaście stuleci temu apostoł pisał następujące słowa o długotrwałej cierpliwości Jehowy Boga: „Niech jednakże nie ujdzie waszej uwagi ten jeden fakt, umiłowani, że u Jehowyb jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień. Jehowac nie jest opieszały względem swej obietnicy, jak to niektórzy uważają za opieszałość, tylko jest cierpliwy z wami, ponieważ nie pragnie, aby ktokolwiek został zniszczony, ale by wszyscy okazali skruchę. Niemniej dzień Jehowyd nadejdzie jak złodziej i wtedy niebiosa przeminą z syczącym odgłosem, lecz żywioły od wielkiego gorąca rozpuszczą się, a ziemia i dzieła jej zostaną odkryte.” — 2 Piotra 3:8-10, NW.

13, 14. Do kogo z pewnością skierowane są następne słowa apostoła Piotra z jego 2 listu 3:11-14? Dlaczego najwyraźniej do nich?

¹³ Tak jak za czasów, kiedy Noe budował arkę, tak i teraz, kiedy od roku 1914 minęło ponad pięćdziesiąt lat, cierpliwość Jehowy trwa długo. Wszystkie dowody wskazują w świetle proroctw biblijnych, że dzień Jehowy naznaczony do wykonania wyroku na niezbożnych jest bliski, bo przypada na obecne pokolenie. Zatem z pewnością do nas, którzy się trzymamy biblijnej nadziei ocalenia, skierowane są następujące słowa apostoła Piotra:

¹⁴ „Skoro to wszystko ma się w ten sposób rozpuścić, jakimiż powinniście być w świętych postępkach swego sprawowania i w uczynkach zbożnego oddania, oczekując i mając dokładnie w pamięci obecność dnia Jehowy, wskutek której niebiosa płonąc rozpuszczą się, a żywioły od wielkiego gorące stopnieją! Ale według jego obietnicy oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi, a w nich ma mieszkać sprawiedliwość. A więc, umiłowani, skoro tego wszystkiego oczekujecie, czyńcie, co tylko możecie, aby was w końcu znalazł bez skazy i zmazy oraz w pokoju.” — 2 Piotra 3:11-14, NW.

15. Co więc apostoł Piotr pisze nam, członkom obecnego pokolenia?

¹⁵ Tak więc w liście, który przetrwał aż do dziś jako część składowa Pisma świętego, apostoł Piotr radzi nam, co czynić, aby uniknąć zagłady pośród żaru, syku, palących płomieni i procesu rozpuszczania, z jakim przeminą symboliczne niebiosa i symboliczna ziemia niezbożnych ludzi. Apostoł Piotr, żyjący dziewiętnaście stuleci temu, podał nam, przedstawicielom obecnego pokolenia, jedyny sposób przetrwania ostatecznego końca bezbożnego systemu rzeczy. Czy weźmiemy sobie do serca tę natchnioną radę?

16. Co nas spotka, jeśli będziemy obecnie postępować tak, jak osobnicy zapowiedziani przez apostoła Piotra? Jak więc powinniśmy postąpić?

¹⁶ Czy może wolimy się upodobnić do tych, których przyjście przepowiedział ten sam apostoł Piotr, w związku z czym właśnie czuł się zobowiązany napisać powyższe napomnienie do pobożności w ‚ostatnich dniach’ tego starego systemu rzeczy, jego przeciwnych Bogu niebios i ziemi? „Przede wszystkim wiecie bowiem o tym,” pisał apostoł Piotr, „że w dniach ostatnich przyjdą szydercy ze swym szyderstwem, postępujący według własnych pragnień i mówiący: ‚Gdzież jest ta obiecana jego obecność? Przecież od dnia, kiedy nasi przodkowie zasnęli w śmierci, wszystko pozostaje dokładnie tak, jak od początku stworzenia.’” (2 Piotra 3:3, 4, NW) Jeżeli ktoś obecnie postępuje tak, jak owi przepowiedziani naśmiewcy, to ognisty dzień sądu Jehowy z całą pewnością zaskoczy go niby złodziej i nie zostanie osądzony jako godny ocalenia i przeżycia do nowego porządku rzeczy, do sprawiedliwych niebios i ziemi. Kto natomiast okazuje docenianie i mocno się trzyma nadziei na nowy porządek, ten sprosta problemowi ocalenia, bo będzie tak postępował, jak nas zachęca apostoł Piotr.

JEST PO CO PRZEŻYĆ!

17. Gdzie przeżyją zbożni członkowie rodziny ludzkiej? Kiedy będą miały zastosowanie słowa z proroctwa Izajasza 54:5 o ‚Bogu wszystkiej ziemi’?

¹⁷ Po usuniętych przez Jehowę niezbożnych niebiosach i ziemi nie pozostanie we wszechświecie żaden brak, żadna próżnia. Nie pojawi się nowa pustka w przestrzeni kosmicznej, zawierającej niezliczone słońca i planety, mgławice i układy gwiezdne. Literalna ziemia przetrwa bowiem, aby nadal być miejscem pobytu godnych członków rodziny ludzkiej, która ma na niej ocaleć i dalej żyć pod również ocalałym słońcem, księżycem i gwiazdami. Na dowód tego napisano o Jehowie jako Stwórcy symbolicznych nowych niebios i nowej ziemi, że „Bogiem wszystkiej ziemi zwany będzie”. (Izaj. 54:5) Dzisiaj proroctwo to nie sprawdza się ani na tej trzeciej części ziemi, którą opanował ateizm, ani nawet na obszarze materialistycznie usposobionego, zeświecczałego chrześcijaństwa. Ale sprawdzi się ono na całej ziemi, gdy Jehowa wykona swój wyrok w ognistym dniu zagłady teraźniejszego, przeciwnego Bogu systemu rzeczy. Główny przeciwnik Jehowy, Szatan Diabeł, nie będzie już dłużej „bogiem tego systemu rzeczy”, w którym mu się oddaje cześć. „Obecny zły system rzeczy” zostanie w dniu sądu Jehowy Boga zburzony na zawsze. Wówczas Szatan nie będzie już miał na ziemi czcicieli; wraz ze wszystkimi swymi nikczemnymi demonami będzie wrzucony w przepaść i odarty z pozorów boskości, bo się okaże, iż to były bóstwa fałszywe. — 2 Kor. 4:4; Gal. 1:4; Obj. 20:1-3, NW.

18. (a) Jak wtedy będzie też udzielona odpowiedź na modlitwę z Ewangelii Mateusza 6:9, 10? (b) Dlaczego i jakim sposobem dojdzie do tego, że ocalona ludzkość będzie żyła pod panowaniem nowych niebios?

¹⁸ Wtedy też prawdą okaże się proroctwo, że „Jahwe [Jehowa] zapanuje nad całą ziemią”. (Zach. 14:9, BT) Będzie to pełen chwały dowód wysłuchania wzorcowej modlitwy, której słowami Jezus nauczył swych naśladowców modlić się do Ojca w niebiosach: „Niech przyjdzie królestwo Twoje; Twoja wola niech się spełnia na ziemi tak, jak i w niebie.” (Mat. 6:9, 10, BT) Zgodnie z proroctwem Pisma świętego i biblijną rachubą czasu Jehowa jeszcze w roku 1914 posadził swojego Syna, Jezusa Chrystusa, po swej prawicy na niebiańskim tronie, aby panował w imieniu Jehowy nad całą ziemią; w ten sposób ustanowił jeden powszechny rząd dla ocalonej ludzkości. Z tej racji ludzie będą żyli pod panowaniem nowych niebios, to jest pod nowym zarządem duchowym. Szatan Diabeł nie będzie już ‚Władcą mocarstwa powietrza’, jak Biblia nazywa tego „ducha, który działa teraz w synach buntu”. (Efez. 2:2, BT) Rzeczywistością okażą się wtedy prorocze słowa Jezusa Chrystusa, wypowiedziane dziewiętnaście stuleci temu w Jeruzalem: „Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony.” „Bo władca tego świata został już osądzony.” (Jana 12:31; 16:11, BT) Szatan i jego demoniczne duchy nie będą więcej jako niegodziwe niebiosa oddziaływać w sposób niewidzialny na ludność świata, wodząc cierpiący rodzaj ludzki po manowcach.

19, 20. (a) Nad kim zaczną panować nowe niebiosa, ale kto wkrótce potem przyłączy się do nich? (b) Dlaczego ci ostatni w myśl słów Jezusa słusznie wyglądali czegoś takiego?

¹⁹ „Nowe niebiosa”, to znaczy Królestwo Boże kierowane przez Jego osadzonego na tronie Syna Jezusa Chrystusa, rozpoczną rządy nad wszystkimi ludźmi zbożnymi, jacy przeżyją akt wykonania Boskiego wyroku na „niebiosach i ziemi, które teraz są”. Bez żadnych przeszkód, bez urągania i prześladowań ze strony bezbożnych ci ocaleni będą nadal chodzić z Jehową Bogiem; podobnie Noe chodził z prawdziwym Bogiem po potopie, tak jak i przedtem pośród dawnego, minionego systemu niepobożności. W gruncie rzeczy Noe niedługo potem osobiście przyłączy się do owych ocalałych i wraz z nimi będzie chodził z tymże prawdziwym Bogiem. To samo można też powiedzieć o innych patriarchach i prorokach oraz wiernych świadkach Jehowy Boga czasów starożytnych, którzy żyli, zanim Jezus Chrystus zmarł na palu męki, został wzbudzony ze śmierci i wstąpił z powrotem do nieba, aby przedstawić Bogu wartość swej ofiary okupu na rzecz wszystkich mężczyzn i niewiast, którzy w niego uwierzą. Noe oraz inni przedchrześcijańscy świadkowie Jehowy Boga wyglądali powstania spośród umarłych. I słusznie, bo Jezus Chrystus powiedział kiedyś do zdumionych słuchaczy:

²⁰ „Nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą: ci, którzy czynili dobro, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy praktykowali niegodziwości, na zmartwychwstanie sądu. (...) jak słyszę, tak sądzę; a sąd, który wydaję, jest sprawiedliwy, ponieważ nie szukam własnej woli, ale woli tego, który mnie posłał.” — Jana 5:28-30, NW.

21. Kto nie ma jedynie sam zajmować ziemi, ale jakie zlecenie mają ci ludzie przez pewien czas spełniać?

²¹ A zatem ziemia nie ma być zajmowana jedynie przez tych, którzy przeżyją „wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd”. Ci uratowani, których nadzieją jest życie wiecznotrwałe w ziemskim raju, będą przez pewien czas brać udział w spełnianiu nakazu rozradzania się, danego pierwotnie doskonałemu Adamowi i Ewie w rajskim ogrodzie Eden: „Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię; i czyńcie ją sobie poddaną.” (1 Mojż. 1:28) Nakaz ten został powtórzony bezpośrednio po potopie, gdy Noe i jego domownicy wyszli z arki i na oczyszczonej ziemi wznowili wielbienie Jehowy, a On błogosławił im, mówiąc: „Rozradzajcie się i rozmnażajcie się, i napełniajcie ziemię.” (1 Mojż. 8:15 do 9:1) Niezależnie od tego, wśród jakich warunków „wielki ucisk” ustąpi z tej ziemi, ocaleni z niego zaczną ją czynić sobie poddaną oraz zaludniać ją, spełniając nakaz rozmnażania się w takiej mierze, w jakiej Bóg uzna to za wskazane.

22. Co pojawi się na ziemi i kto uzupełni liczbę jej mieszkańców? Na jak długo?

²² Pojawi się nowy ziemski raj, który dzięki błogosławieństwu i pomocy Stwórcy ziemi będzie stopniowo okrywał całą naszą planetę. Zaludnienie ziemi uzupełnią zmartwychwstali. Ci również będą korzystać z dobrodziejstw ogólnoziemskiego raju, jeśli postanowią wiernie wielbić Jehowę Boga oraz będą niezmiennie lojalni i posłuszni Jego teokratycznemu rządowi, kierowanemu przez Jezusa Chrystusa. Wszyscy ci wierni mieszkańcy rajskiej ziemi będą stanowić — mówiąc obrazowo — „nową ziemię”, to znaczy ziemską społeczność zorganizowaną na nowych zasadach i działającą według woli Bożej, ogłaszanej przez Jego nowe niebiosa. Ta „nowa ziemia” przetrwa ostateczny sąd Boży i ostoi się na zawsze.

23. Jaki obraz nowego porządku rzeczy przedstawia nam apostoł Jan? Dlaczego podał ten opis?

²³ Czy chciałbyś, czytelniku, uzyskać pewien wgląd w ten oddający cześć Bogu nowy porządek rzeczy? Umożliwił to sędziwy apostoł Jan, pisząc ostatnią księgę Biblii. Donosi w niej: „Ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze [dawniejsze, NW] niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza [bezbożnej ludzkości] już nie ma.” Jan opisał tę wizję, ponieważ zlecił mu to sam Jehowa Bóg, zasiadający na swym niebiańskim tronie: „I rzekł Siedzący na tronie: ‚Oto czynię wszystko nowe.’ I mówi: ‚Napisz: słowa te wiarygodne są i prawdziwe.’” — Obj. 21:1, 5, BT.

24. Dlaczego możemy więc być wdzięczni za posiadanie Biblii świętej? Do czego mamy szansę przeżyć, zgodnie z naszą nadzieją?

²⁴ Jakże więc wdzięczni powinniśmy być, że posiadamy dzisiaj Pismo święte! Gdyby Jehowa Bóg nie zachował aż do dziś tej swojej Księgi, to jest Biblii, nie mielibyśmy dokładnego doniesienia o Jego dziełach, zamierzeniach i obietnicach. Nie wiedzielibyśmy, jak przetrwać koniec tego podłego porządku rzeczy i przejść do bezkresnego, nowego porządku, stworzonego przez Boga. Naprawdę jest po co przeżyć; a jakież to wspaniałe! My, ludzie ożywieni nadzieją, potrafimy sprostać zasadniczej kwestii naszych czasów; potrafimy rozwiązać problem ocalenia, żyjąc stosownie do naszej nadziei. Nie oczekujemy przeżycia do świata powojennego, w którym ziemia, morze i powietrze miałyby być skażone radioaktywnością i chemikaliami oraz bakteriami chorobotwórczymi. Znajdziemy się na oczyszczonej ziemi, dla której przewidziane jest rajskie piękno. Przeżyjemy do nowego porządku rzeczy, gdzie nie będzie Szatana i jego demonów, ale gdzie będzie obiecane sprawiedliwe Królestwo Boże, doskonale rządzone przez Chrystusa ku wiecznemu błogosławieństwu wszystkich wierzących, posłusznych ludzi — tak żywych, jak i tymczasem umarłych.

25. (a) Kogo powinni teraz szukać ci, którzy chcą ocaleć, i dlaczego? (b) Na co należy zwracać uwagę, aby się uratować, i na jak długo?

²⁵ Wszyscy wy, co pragniecie przeżyć wielki ucisk, w którym zginie ów skazany na zagładę system rzeczy, szukajcie Jehowy i Jego Królestwa pod władzą Chrystusa. Szatan Diabeł i jego świecki system rzeczy nie są zainteresowani waszym przeżyciem, ani nie mogą wam zapewnić ocalenia. (Obj. 12:12) To Jehowa Bóg miłościwie interesuje się waszym przeżyciem. On też może wam zapewnić ratunek przez swego królewskiego Syna Jezusa Chrystusa. W obecnym czasie sądu, gdy władcy świata stają wobec problemu ocalenia całego rodu ludzkiego, szukajcie Jehowy, swego Boga i Życiodawcy oraz Zachowawcy. Tak samo jak za dni Noego, tak i obecnie prawdą jest, że „strzeże Pan [w tekście orygin.: Jehowa] wszystkich, którzy go miłują; ale wszystkich niepobożnych wytraci”. (Ps. 145:20) Tak również strzegł On swego Słowa i zachował je dla nas w świętej Biblii; to Jego Słowo przetrwa na wieki. (Izaj. 40:8; 1 Piotra 1:25) Przetrwajcie i wy na wieki wraz z Jego nieprzemijającym Słowem, pod warunkiem zwracania na niego uwagi i postępowania według niego.

26. (a) Z jakiej księgi powinniśmy korzystać i dlaczego? (b) Jaką pomoc zgotowaną przez Boga powinni czytelnicy Biblii również przyjąć? (c) Jakim sposobem skutecznie rozwiążą problem ocalenia?

²⁶ „Świat przemija i pożądliwość jego; ale kto czyni wolę Bożą, trwa na wieki.” (1 Jana 2:17, NT) Pismo święte, które wyjawia wolę Bożą, podaje nam niezawodne rozwiązanie jakże aktualnego problemu ocalenia. Jeżeli jeszcze nie posiadasz egzemplarza Biblii, to postaraj się szybko o taki, w którymś z ponad tysiąca istniejących przekładów. Czytaj Biblię nie tylko jako utwór reprezentujący piękną literaturę starożytną, ale z modlitwą i wiarą, uważając ją „za słowo Boże, jakim jest w rzeczywistości”. (1 Tesal. 2:13, Kow) Przyjmij też pomoc, którą Bóg przewidział obecnie dla ciebie celem zrozumienia Jego spisanego Słowa, mianowicie Jego oddanych świadków, uczestniczących w głoszeniu „dobrej nowiny o królestwie” po całej zamieszkanej ziemi dla wydania końcowego świadectwa wszystkim narodom, zanim nadejdzie ich katastrofalny koniec. (Mat. 24:14, Kow) Następnie i ty możesz się przysposobić do wzięcia wraz z nimi udziału w rozpowszechnianiu wspaniałego poselstwa Królestwa, poselstwa o ocaleniu i życiu wiecznym. Raduj się nadzieją przeżycia; a przez stosowanie wyłuszczonego w Piśmie świętym realnego rozwiązania — ku chwale Bożej skutecznie sprostasz wielkiemu problemowi naszego ocalenia.

[Przypisy]