Studiowanie słowa życia

„Cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism nadzieję mieli.” — Rzym. 15:4, NW.

 1. W Jaki sposób Bóg przemawia do nas i dlaczego postępujemy mądrz, gdy Go słuchamy?

ZE STRONIC Biblii przemawia do nas Stwórca. Mówi nam, co czynił w przeszłości i co jeszcze uczyni w przyszłości. Jego zdrowa rada i mądre pouczenia są dla nas najlepszym drogowskazem. Ponieważ jest o wiele mądrzejszy niż jakikolwiek człowiek, więc Jego słowa zasługują na największą uwagę. Jeżeli będziemy Go słuchać, to Jego spisane Słowo może się dla nas stać księgą życia. „Synu mój, nie zapominaj pouczenia mego, a przykazań moich niech strzeże serce twoje; przedłużenia bowiem dni i lat żywota i pokoju przydadzą tobie.” — Przyp. 3:1, 2, Wu.

 2. Dlaczego niektórzy ludzie nie znajdują skarbów, jakie zawiera Słowo Boże?

² Studiowanie Słowa Bożego zostaje sowicie nagrodzone, lecz do tego potrzeba wysiłku. Trzeba czytać całymi godzinami, skupiać się i rozmyślać. To nie jest nic przyjemnego dla ludzi powierzchownych, których lektura ogranicza się tylko do ilustrowanych magazynów, gazet i groszowych powieści. Ponieważ nie chcą się wysilać i nie chcą wnikać w głębokie myśli Słowa Bożego, więc nie zdobędą skarbów mądrości, które ono zawiera dla ludzi nie szczędzących wysiłku, aby je znaleźć. „Jeśli wezwiesz mądrości i nakłonisz serce twe ku roztropności; jeśli jej szukać będziesz jak pieniędzy, a jak za skarbami kopać za nią będziesz: wtedy zrozumiesz bojaźń Pańską [Jehowy, NW] i umiejętność Bożą znajdziesz.” (Przyp. 2:3-5, Wu) To wymaga studiów. Do czego prowadzi zaniedbanie studiowania Słowa Bożego, widzimy u ludu, który w dawnych czasach był związany z Jehową przymierzem.

 3. Czego wymagano od króla starodawnego ludu Bożego związanego z Nim przymierzem i dlaczego to było dobre?

³ Król ludu Jehowy związanego z Nim przymierzem miał posiadać odpis prawa Bożego i przez całe swoje życie miał ciągle je czytać. Kierowanie się prawem Bożym umożliwiało mu sprawowanie najlepszych rządów nad poddanymi. Jego regularne studiowanie prawa Bożego leżało zarówno w interesie narodu jak również jego samego. „A gdy zasiądzie na tronie swego Królestwa, odpisze sobie w księdze kopię tego prawa, które weźmie od kapłanów lewackich. Będzie ono z nim i będzie je czytał przez wszystkie dni swojego życia, aby się nauczył bać Jahwe, Boga swego, zachowywać wszystkie słowa prawa i wypełniać wszystkie te ustawy.” — 5 Mojż. 17:18, 19, Kr.

 4. Jaki sposób postępowania obrała większość królów wybranego ludu Bożego?

⁴ Jednakże większość królów wybranego ludu Jehowy nie zwracało uwagi na to przykazanie. Oni zaniedbywali studium Słowa Bożego i nie kierowali się jego mądrymi radami. Polegając na własnej mądrości prowadzili lud właśnie tą drogą, przed którą Bóg ich ostrzegał. W swej głupocie opuścili drogę posłuszeństwa wobec Boga i brnęli w cuchnące bagno bałwochwalstwa. „I chodzili według zwyczaju narodów, które wytracił Pan [Jehowa, NW] przed oczyma synów Izraelowych, i królów izraelskich, gdyż ci tak samo czynili. I obrazili synowie Izraelowi czynami nieprawymi Pana [Jehowę], Boga swego; i nabudowali sobie wyżyn we wszystkich miastach swoich, od wieży stróżów aż do miasta obronnego. I naczynili sobie słupów i gajów na wszelkim pagórku wysokim i pod wszelkim drzewem gajowym i palili tam kadzidło na ołtarzach według obyczaju narodów, które był przeniósł Pan [Jehowa] od oblicza ich; i czynili co najgorsze rzeczy drażniące Pana [Jehowę].” — 2 Król. 17:8-11, Wu.

 5. Jaki błąd popełniali na ogół lewiccy kapłani i do czego to doprowadziło?

⁵ Podobnie jak wielu królów, także lewiccy kapłani na ogół zaniedbywali zgłębiania mądrych pouczeń Pisma świętego oraz jego rad, które stanowiłyby dla nich ochronę. Oni nie karmili swego ducha prawdami ze Słowa Jehowy i dlatego stali się pustogłowi jak nieme bożki, które w swej głupocie wielbili. Oni nie widzieli nic złego w odgrywaniu podwójnej roli kapłanów Jehowy i kapłanów niegodnych bożków jak również obrzydliwych wyżyn. „Bo prorok i kapłan splugawieni są, a w domu moim znalazłem złość ich, mówi Pan [Jehowa, NW].” (Jer. 23:11, Wu) Jednym z nielicznych wyjątków był okres rządów Jozafata.

 6. Co czynili Lewici za dni Jozafata i dlaczego wychodziło to ludowi na dobre?

⁶ Za czasów Jozafata Lewici wywiązywali się ze swego obowiązku studiowania Słowa Bożego i nauczania na jego podstawie ludu. Król Jozafat dbał o to, żeby tak było. Na jego rozkaz oni regularnie wędrowali po całym kraju, aby nauczać lud. Ich budująca praca umacniała mieszkańców kraju i pomagała im kroczyć drogą posłuszeństwa wobec Boga. „I nauczali lud w Judzie, mając księgę zakonu Pańskiego [Jehowy, NW], i obchodzili wszystkie miasta judzkie, i nauczali lud.” (2 Kron. 17:9, Wu) Gdyby w czasie panowania następnych królów kontynuowano te starania o nauczanie ludu Słowa Bożego, wówczas dzieje tego narodu przybrałyby zupełnie inny obrót, niż to miało miejsce. Ale spośród dwudziestu trzech władców królestwa Judy niewielu było takich, jak Jozafat.

ODNALEZIENIE KSIĘGI PRAWA

 7, 8. (a) Jakie godne uwagi prace przeprowadził król Jozjasz w czasie swego panowania? (b) Dlaczego w świątyni musiały być dokonane naprawy?

⁷ Jednym z najznamienitszych rządów w historii królestwa judzkiego było panowanie Jozjasza. Do powodzenia tego rządu przyczyniło się przede wszystkim spisane Słowo Boże. Podobnie jak Jozafat, który rządził 250 lat przedtem, Jozjasz żywił wielki szacunek dla tych boskich wytycznych. Pragnąc kroczyć drogą posłuszeństwa wobec Jehowy, wystąpił energicznie przeciw obrzydliwemu bałwochwalstwu, w które lud pogrążał się coraz bardziej za panowania jego ojca Amona i jego dziadka Manassesa. Wyobrażenia bożków zostały starte na proch, kości kapłanów Baala spalono na ich ołtarzach, a same ołtarze zostały rozbite. Święte słupy jak również wozy służące kultowi słońca zostały usunięte ze świątyni i zniszczone. Już nie było wolno koniom poświęconym słońcu wchodzić do świątyni i kalać ją. Jozjasz położył również kres bałwochwalstwu uprawianemu w dolinie Hinnoma, czyniąc to miejsce usypiskiem śmieci z miasta. — 2 Kron. 34:3-7; 2 Król. 23:6, 10, 11.

⁸ W osiemnastym roku swoich rządów, mając dopiero dwadzieścia pięć lat, Jozjasz zarządził naprawę świątyni Jehowy. Widocznie od dni Joaza, który żył przeszło 200 lat przed okresem rządów Jozjasza, nie dokonywano żadnych większych napraw świątyni. W ciągu pięćdziesięciu pięciu lat rządów jego dziadka Manassesa oraz dwóch lat panowania jego ojca Amona prawie w ogóle nie dbano o utrzymanie świątyni w odpowiednim stanie, mimo że przez większą część tego czasu uprawiano w niej bałwochwalstwo. Zdaje się, że niektóre pomieszczenia lub budynki wokół świątyni zostały nawet zniszczone przez bałwochwalczych królów i musiały być ponownie odbudowane. — 2 Kron. 34:8-11.

 9. Jakiego ważnego odkrycia dokonano podczas prac remontowych przy świątyni i dlaczego prawdopodobnie ten przedmiot ukryto?

⁹ W czasie prac remontowych wielki kapłan Helkiasz odnalazł księgę Prawa spisanego przez Mojżesza i to prawdopodobnie oryginał, który był przechowywany obok skrzyni przymierza w miejscu Najświętszym w świątyni. Księga ta została prawdopodobnie ukryta w czasie rządów bałwochwalczego Manassesa, syna Ezechiasza, który zbezcześcił świątynię bożkami i prześladował sług Jehowy. Jak donosi Józef Flawiusz, Manasses zamordował wielu sprawiedliwych ludzi, w tym także proroków. Prowadzona przez niego akcja musiała mieć taki zasięg i być tak okrutna, że mówi się o nim, że napełnił Jeruzalem krwią niewinną. „Nadto i krwi niewinnej Manasses wylał bardzo wiele, tak iż nią napełnił Jeruzalem od końca do końca.” (2 Król. 21:16) To fanatyczne prześladowanie mogło skłonić wiernego wielkiego kapłana do usunięcia prawa Bożego z jego zwykłego miejsca obok arki przymierza, aby je ukryć w bezpiecznym miejscu.

10, 11. (a) Jak Jozjasz zareagował na to, co mu przeczytano z tej księgi? (b) Którą księgą był prawdopodobnie ten rękopis? Dlaczego?

¹⁰ Helkiasz rozpoznał, iż rulon zawiera prawo Boże i uważał swoje odkrycie za tak ważne, że prosił Safana, pisarza domu Jehowy, o dostarczenie rękopisu królowi. Słowa, które Safan odczytał Jozjaszowi ze świętej księgi wstrząsnęły królem i napełniły go bojaźnią. „A gdy usłyszał król słowa ksiąg zakonu, rozdarł szaty swe.” — 2 Król. 22:8-11.

¹¹ Może był to rulon 5 księgi Mojżeszowej, ponieważ w tej księdze podano ludowi Bożemu, związanemu z Nim przymierzem, ostrzeżenie co się stanie, gdy nie będzie słuchał prawa Bożego. Skutki nieposłuszeństwa zostały tam przedstawione drastycznie, iż bogobojny król Jozjasz mógł się łatwo wystraszyć, szczególnie dlatego że wiedział, jak bardzo lud popadł w bałwochwalstwo. Świadomość, że ludowi grozi zagłada, przestraszyła go.

12-14. Wyjaśnij, dlaczego — prawdopodobnie — Jozjasz postąpił tak, jak gdyby usłyszał to, co mu zostało przeczytane po raz pierwszy, mimo że królowie mieli posiadać odpisy Słowa Bożego i je czytać?

¹² Ponieważ prawo Boże zobowiązywało króla do czytania Słowa Bożego, więc ktoś mógłby zapytać, dlaczego Jozjasz był tak przerażony ostrzeżeniami, które zostały mu przeczytane ze świętej księgi, jak gdyby je usłyszał po raz pierwszy. Jest rzeczą bardzo prawdopodobną, że rzeczywiście słyszał je po raz pierwszy. To bardzo możliwe, że nie posiadał odpisu Słowa Bożego, które mógłby czytać. Jeżeli sobie uprzytomnimy, że wśród królów Judei było wielu bałwochwalców, a niektórzy z nich, jak Achaz, Atalia i Manasses byli nawet fanatykami, to całkiem możliwe, że ci królowie odstąpili od zwyczaju posiadania własnego odpisu prawa Bożego, które mogliby regularnie czytać. Swe wiadomości o prawie Bożym Jozjasz prawdopodobnie uzyskał drogą ustnych pouczeń od Lewitów, którzy niewątpliwie mieli odpisy. Gdy w wieku piętnastu lat, „począł szukać Boga Dawida, ojca swego”, musiał się udać do wiernych Lewitów, aby zostać przez nich pouczonym o Bogu Dawida. To nieprawdopodobne, żeby zaufani jego ojca Amona, który uprawiał bałwochwalstwo, mogli go na dworze królewskim o tym pouczyć. — 2 Kron. 34:3.

¹³ Lewici musieli niegdyś posiadać więcej odpisów Słowa Bożego, na co wskazuje fakt, że za dni Jozafata zabierali ze sobą odpisy Prawa, gdy wędrowali po kraju, aby nauczać lud. Jest rzeczą mało prawdopodobną, aby złym królom udało się zniszczyć wszystkie odpisy. Helkiasz rozpoznał, że znaleziona księga zawiera prawo Boże, więc musiał być zapoznany ze Słowem Bożym, i to na pewno dlatego, że Lewici za jego czasów mieli odpisy. Jego odkrycie było w jego oczach tak wartościowe dlatego, że prawdopodobnie chodziło o oryginał napisany przez Mojżesza.

¹⁴ Ponieważ Jozjasz nie zdobył swej znajomości Słowa Bożego przez studium osobiste, lecz przez pouczenia, których udzielali mu Lewici, więc było rzeczą zupełnie możliwą, że to, co przeczytał mu Safan, usłyszał po raz pierwszy. Straszne klątwy, o których jest mowa w 28 rozdziale 5 księgi Mojżeszowej i które zostały mu przeczytane z oryginału, musiały zrobić na Jozjaszu wielkie wrażenie. Przez rozerwanie swych szat Jozjasz okazał, jak głęboko wstrząsnęło nim to, co usłyszał.

15. Jak Jozjasz potwierdził, że właściwie zrozumiał to, co mu zostało przeczytane ze Słowa Bożego?

¹⁵ Jozjasz zrozumiał, że Jehowa musi być bardzo rozgniewany na swój lud, ponieważ ten lud zlekceważył Jego Słowo, czyniąc właśnie to wszystko, co Bóg zakazał czynić. Dając dowód swej wielkiej troski, Jozjasz wysłał natychmiast delegację pięciu ludzi do prorokini Huldy, aby przez nią wypytać Jehowę. „Idźcie, poradźcie się Jahwe o mnie, o lud, i o wszystkich Judejczyków w sprawie tego zwoju znalezionego, ponieważ wielki jest gniew Boży, jaki zapłonął na nas, że ojcowie nasi nie słuchali słów tej księgi, aby wypełniać to wszystko, co jest dla nas napisane.” (2 Król. 22:13, Kr) Jehowa potwierdził przez prorokinię wszystko, co było napisane w księdze: „Tak rzecze Bóg [Jehowa]: Oto Ja sprowadzę niedolę na to miejsce i na jego mieszkańców, stosownie do wszystkich słów tego zwoju, które czytał król Judzki.” — 2 Król. 22:16, Kr.

16. (a) Jak się spełniły klątwy zawarte w księdze? (b) Dlaczego to spotkało lud Boży związany z Nim przymierzem?

¹⁶ Ponieważ Jozjasz okazał odpowiednie nastawienie serca wobec Jehowy i zrobił co tylko było w jego mocy, aby postępować zgodnie z wytycznymi Słowa Bożego, więc za jego życia klątwy tej księgi nie spadły na lud. Dopiero ponad dwadzieścia lat po jego śmierci urzeczywistniły się na tym krnąbrnym ludzie, gdy wojska babilońskie maszerowały poprzez Judeę plądrując i niszcząc. Piękna świątynia, wzniesiona przez Salomona, oraz miasto Jeruzalem zostały zrównane z ziemią. Większość pozostałych przy życiu mieszkańców została uprowadzona w niewolę do odległego Babilonu, jak to zostało przepowiedziane w 5 księdze Mojżeszowej: „Zawiedzie Pan [Jehowa, NW] ciebie i króla twego, którego postanowisz nad sobą, do narodu, któregoś nie znał, ty i ojcowie twoi.” (5 Mojż. 28:36) Wszystko to spotkało ich dlatego, że zaniechali studiowania Słowa Bożego i wzgardzili zawartymi w nim pouczeniami.

ZA CZASÓW APOSTOLSKICH

17. Jakie stanowisko wobec Pisma świętego zajmowali apostołowie?

¹⁷ Chrześcijańscy apostołowie dobrze wiedzieli, że studium Słowa Bożego jest niezbędne dla dobra ludzkiego. Oni nigdy nie podawali w wątpliwość niezawodności Pisma świętego, przez co mogliby podważyć czyjeś zaufanie do niego, jak to w obecnym dwudziestym wieku czynią pewni przywódcy religijni. Zawsze przejawiali wielkie poszanowanie dla Słowa Bożego i robili wszystko, co było w ich mocy, aby ludzie w nie wierzyli i je doceniali. Gdy Paweł się dowiedział, że Żydzi w mieście Berei w Macedonii badali Pismo święte, aby ustalić, czy jego nauki były z nim zgodne, nie potępił ich. On nie ustanowił przeciw nim inkwizycji, jak to później zrobił kościół rzymskokatolicki, aby występować przeciwko tym, którzy próbowali porównywać jego nauki z Biblią. Przeciwnie, on się wypowiedział o tych Żydach z wielkim szacunkiem, nazywając ich szlachetnymi. Docenił ich pragnienie studiowania Pisma świętego i korzystania z niego jako z miernika wiary i prawdy. — Dzieje 17:11.

18. Dlaczego zaniedbanie się Izraelitów w studiowaniu Pisną świętego należy traktować jako ostrzeżenie?

¹⁸ Gdyby naród Izraelski tak samo chętnie studiował Słowo Boże i kierował się nim, jak Berejczycy, wówczas nie spadłyby na niego klątwy przepowiedziane w 5 Księdze Mojżeszowej. Sprawozdanie o jego doświadczeniach powinno być ostrzeżeniem dla innych pokoleń. Jest ono także ostrzeżeniem dla wszystkich, którzy obecnie zaniedbują studium Biblii. To, co apostoł Paweł powiedział o nieposłusznych Izraelitach na pustyni, dotyczy również ich nieposłusznych potomków, którzy potem żyli pod panowaniem królów tego narodu. „A te rzeczy”, powiedział Paweł, „spotykały ich jako przykłady i zapisano je dla ostrzeżenia nas, na których przyszły dopełnione końce systemów rzeczy.” (1 Kor. 10:11, NW) Jeżeli weźmiemy pod uwagę błędy i zaniedbania Izraelitów, to możemy uniknąć niezadowolenia Bożego, które miało dla tego ludu tak katastrofalne skutki.

19. Jak Paweł podkreślił wartość studium Biblii i do jakiego wniosku musimy dojść, jeżeli weźmiemy pod uwagę Jego słowa?

¹⁹ W swoim liście do Tymoteusza Paweł podkreślił wartość studium Biblii następującymi słowami: „Całe Pismo jest natchnione przez Boga i przydatne do nauczania, do strofowania, do prostowania rzeczy, do ćwiczenia w sprawiedliwości, aby człowiek Boży był w pełni uzdolniony, całkowicie wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego.” (2 Tym. 3:16, 17, NW) Ale w jaki sposób Biblia może cię pouczyć, jeżeli nie przyjmujesz jej nauk? Jak może cię strofować, jeżeli jesteś głuchy na jej słowa? Jak może cokolwiek sprostować, np. błędny punkt widzenia na wiarę, jeżeli nie uznajesz jej za wytyczną? W jaki sposób może cię ćwiczyć w sprawiedliwości, jeżeli jej nie studiujesz? Nie naśladuj nieszczęsnych Izraelitów, którzy nie wyciągnęli żadnych korzyści z Pisma świętego, ponieważ go nie studiowali i nie stosowali się do jego pouczeń. „Ci są błogosławieni [szczęśliwi, NW], którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.” — Łuk. 11:28, NDą.

STUDIOWANIE BIBLII NALEŻY UCZYNIĆ SWYM PRZYZWYCZAJENIEM

20. Dlaczego obecnie potrzebujemy Biblii?

²⁰ Słowo Boże jest tak samo niezbędne dla naszej pomyślności, jak było niezbędne dla pomyślności Izraelitów. Dzisiaj, gdy masowy obłęd pędzi narody w przepaść wojny atomowej, potrzebujemy Biblii i jej uspokajającego wpływu. Potrzebujemy jej mądrości, aby móc właściwie myśleć, oraz jej wzbudzających nadzieję proroctw, które dają nam poczucie bezpieczeństwa. Dlatego studiowanie Biblii należy uczynić swym przyzwyczajeniem.

21, 22. (a) Wyjaśnij, co miał na myśli Jozue, mówiąc do Izraelitów o Słowie Bożym? (b) Kiedy możemy mieć na ustach Słowo Boże?

²¹ Rada, którą Jehowa dał Jozuemu przed przekroczeniem przez Izraelitów Jordanu, jest słuszna także w odniesieniu do nas i powinniśmy się do niej zastosować: „Ta księga prawa nie powinna odstępować od twych ust, i masz ją czytać półgłosem dniem i nocą, abyś mógł zważać na to, by postępować zgodnie ze wszystkim, co w niej napisano, gdyż wtedy będziesz miał na swej drodze powodzenie i wtedy będziesz działał mądrze.” (Joz. 1:8, NW) Studiować Słowo Boże dniem i nocą nie oznacza, że należy dosłownie czytać je całymi dniami i nocami. Te słowa mają jedynie podkreślić fakt, że studium Słowa Bożego powinniśmy uczynić swym przyzwyczajeniem, to znaczy powinniśmy je regularnie czytać przez całe swe życie. Studium Biblii nie jest czymś, co można rozpocząć, a potem znowu zaniedbać.

²² Jeżeli wpajasz sobie prawdy i zasady Pisma świętego, ciągle je powtarzając przez bezustanne studium, to od nich nie odstąpisz. One będą tak wpływać na twój język, że twoje słowa przyczynią się do zbudowania innych. Twoje wypowiedzi pozwolą rozpoznać mądrość Słowa Bożego, a twoje czyny będą odzwierciedleniem dobrych zasad Biblii. Mówiąc o tym, co jest treścią Słowa Bożego, masz na ustach słowa Boże. Te słowa są czyste i słodkie i czynią twą mowę pouczającą i przyjemną. „O jak są słodkie słowa twoje podniebieniu memu. Nad miód są słodsze ustom moim.” (Ps. 119:103) Jeżeli przestaniemy regularnie studiować Biblię, to Słowo Boże może odstąpić od naszych ust i nie będziemy więcej mówić o jego prawdach.

23. Co oznacza czytanie Biblii półgłosem?

²³ Czytanie Biblii półgłosem jest równoznaczne z rozmyślaniem podczas czytania nad jej treścią. Wymawianie każdego słowa, zwalnia tempo czytania, ale wtedy możemy głębiej wnikać w treść, możemy się nad nią zastanowić i gruntownie ją przetrawić w swym umyśle. Biblii nie można przyrównać do wielu książek, które zawierają mnóstwo słów, ale nie zawierają myśli. Nie ma w niej słów zbędnych. Jej treść, pomijając miejsca zawierające materiał czysto historyczny, jest tak ważna, że podczas czytania powinno się co chwilę zrobić przerwę i zastanowić.

24. Dlaczego Biblia jest dla nas dzisiaj światłem, które wskazuje nam drogę?

²⁴ Gdy jesteśmy posłuszni temu, co napisano w Biblii, wówczas ona staje się dla nas światłem wskazującym nam drogę do życia wiecznego. Możemy spokojnie iść prostą ścieżką, którą nam oświetla Słowo Boże wśród świata opanowanego przez zamęt i bezradność, w którym strwożeni ludzie nie widza wyjścia. My wiemy, dokąd idziemy i jesteśmy przekonani, że dojdziemy do celu. Właśnie dzięki studiowaniu i zwracaniu uwagi na Słowo Boże, będziemy się cieszyć powodzeniem na swej drodze i będziemy mogli postępować mądrze. — Ps. 119:105; Mat. 7:13, 14.

25. Jakie powinny być nasze wysiłki, jeśli chodzi o badanie Biblii?

²⁵ Tak jak poszukiwacz skarbów, który poświęca wiele czasu i sił, aby znaleźć cenne srebro lub inne ziemskie skarby, tak i my powinniśmy pilnie szukać w Słowie Bożym mądrości i wiedzy. Znalezienie takich „skarbów” jest znacznie ważniejsze dla naszego szczęścia i wiecznego dobra niż jakakolwiek ilość skarbów ziemskich. „Błogosławiony człowiek, który znalazł mądrość i który obfituje w roztropność: lepsze jest nabycie jej niżli kupczenie srebrem, a owoc jej niż najlepsze i najczystsze złoto. Drzewem żywota jest tym, którzy się jej chwycili, i błogosławiony, który ją otrzyma.” — Przyp. 3:13, 14, 18, Wu.

26. Co uczynimy, jeżeli uważamy Słowo Boże za cenny skarb?

²⁶ Jeżeli to, co Bóg kazał zapisać w swoim Słowie, jest dla ciebie cenne, nie popełnisz błędu zaniedbania studium Słowa Bożego, jak niegdyś Izraelici. Ceń je i studiuj! Podobnie jak Jozjasz dbaj o to, abyś był posłuszny prawom Bożym i czynił wszystko, co jest napisane w Piśmie świętym. Pozwól, aby Słowo Boże kierowało tobą i prowadziło cię drogą życia; tak czynili apostołowie. Uważaj je za cenny skarb i przez regularne studium stale zachowuj w pamięci jego prawdy. Pamiętaj: „Cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano, abyśmy przez cierpliwość i pociechę z Pism nadzieję mieli.” — Rzym. 15:4, NW.

[Ilustracja na str. 2]

Król Jozjasz słucha Słowa Bożego