Przyczyna udręki ludzkości bliska usunięcia

 1. Co według Biblii jest główną przyczyną nasilającej się udręki ludzkości?

PRAWDĄ jest, że w tym wypadku nie są bez winy ludzie samolubni i okrutni. Jednakże główny powód nasilającej się niedoli udręczonej ludzkości to fakt, że Szatan Diabeł i jego demoniczni aniołowie zostali wyrugowani ze świętych niebios i strąceni w pobliże naszej ziemi, co wprawia te diabelskie wyrzutki we wściekłość. Są rozjuszeni, ponieważ „wojna w niebie” skończyła się Boskim zwycięstwem, zwycięstwem Stworzyciela. Pałają złością, gdyż wraz z upływem „czasów pogan” w roku 1914 narodziło się w niebie Królestwo Boże na czele z Jego prawdziwym Mesjaszem, a oni nie byli w stanie temu przeszkodzić. Miotają się w furii, bo tylko krótko będzie tu trwał czas ich ograniczonej swobody, po czym zostaną usunięci nawet z ziemi i uwięzieni w otchłani, skąd już nie będą mogli wywierać swego niecnego wpływu na ludzkość. — Apok. 20:1-3, 7.

 2, 3. (a) Do jakiego celu zmierza Szatan Diabeł, podobnie jak w swoim czasie były dyktator Adolf Hitler? (b) W jaki sposób przytoczony werset z Apokalipsy 12:13-17 potwierdza, że Szatanowi nie zależy na zachowaniu życia ludzkiego?

² Były dyktator nazistowski, Adolf Hitler, kierował się w swej polityce hasłem: Opanować albo zniszczyć! Zaczerpnął tę ideę ze źródła, z którego korzystali także wcześniejsi dyktatorzy, mianowicie od Szatana Diabła. Teraz sam Szatan, skoro wkrótce nie będzie już mógł władać całą ludzkością, jak to czynił w „czasach pogan”, a nawet jeszcze dawniej, oczywiście również jest zdecydowany ją zniszczyć. Wówczas na ziemi, jak sądzi, przynajmniej nie pozostanie ani jeden człowiek, nad którym mogłoby z postanowienia Bożego panować Królestwo Mesjasza. Myśl o samobójstwie ludzkości w wojnie nuklearnej lub przez zatrucie środowiska wcale Szatana Diabła nie przeraża. Ma on wobec mieszkańców ziemi niewątpliwie mordercze zamiary, co jasno wynika z następujących słów Księgi Apokalipsy:

³ „A gdy smok spostrzegł, że został zrzucony na ziemię, prześladował niewiastę, która urodziła dziecię płci męskiej. (...) I uniósł się smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć wojnę przeciw pozostałym z jej nasienia, którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się dziełem wydawania świadectwa o Jezusie.” — Apok. 12:13-17, NW.

WOJNA HAR-MAGEDONU

 4, 5. (a) Komu wypowiedział walkę symboliczny Smok, to jest Szatan? Jak długo zamierza toczyć tę wojnę? (b) Dokąd prowadzi on politycznych władców ziemi, chociaż wcale tego nie podejrzewają? Jak tę jego działalność przedstawia Księga Apokalipsy 16:13-16?

⁴ Szatan, ów symboliczny Smok, wypowiedział organizacji Bożej (zobrazowanej przez „niewiastę”) walkę na śmierć i życie. Chociaż władcy polityczni chrześcijaństwa i pogaństwa nawet tego nie podejrzewają, Szatan, „wielki Smok”, prowadzi ich ku zgubie w tej ostatecznej rozprawie. Nie chodzi tu o wojnę, jaką ewentualnie stoczyliby między sobą, stosując broń nuklearną i środki biochemiczne, lecz o wojnę przeciw Bogu, Ojcu mesjańskiego Królestwa Niebios, które się wyłoniło z Jego „niewiasty”, Jego organizacji. Odnosi się to nie tylko do bloku narodów negujących istnienie Boga, ale w całej rozciągłości również do religijnie usposobionych narodów chrześcijaństwa. Władcy udręczonej ludzkości dają dziś posłuch propagandzie wojennej Szatana, symbolicznego Smoka. Zwodzenie w ten sposób władców ziemskich zostało proroczo przedstawione w poniższym opisie, zamieszczonym w Księdze Apokalipsy 16:13-16:

⁵ „Ujrzałem trzy nieczyste inspirowane wypowiedzi, które wyglądały jak żaby, wychodzące z paszczy smoka i z pyska dzikiego zwierza i z ust fałszywego proroka. Są to w rzeczywistości wypowiedzi inspirowane przez demony i wywołujące znaki, a wychodzą do królów całej zamieszkanej ziemi, aby ich zgromadzić na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego. (...) I zgromadziły ich na miejsce, które zwie się po hebrajsku Har-Magedon.” — NW.

 6. (a) Skąd w rzeczywistości wychodzą wspomniane inspirowane wypowiedzi? Która z nich odgrywa rolę wiodącą? (b) W jakim celu inspirowane wypowiedzi gromadzą królów ziemi? W jakim szyku ustawiają się oni na polu bitewnym Har-Magedonu?

⁶ Wspomniane nieczyste inspirowane wypowiedzi wychodzą z paszczy Szatana, niewidzialnego Smoka, i z ust jego widzialnych ziemskich pośredników, mianowicie przypominającego dziką bestię szatańskiego ogólnoświatowego systemu politycznego oraz pewnego mocarstwa, które wypowiada fałszywe proroctwa na cały obszar polityki ludzkiej. Ponieważ jest to prorok fałszywy, więc nie jest on rzecznikiem ani propagatorem Boga. Z uwagi na swe pochodzenie owe trzy inspirowane wypowiedzi są nieczyste, jak żaby, a gromadzą królów ziemi i ich wojska do Har-Magedonu również w nieczystych zamiarach. Urzeczywistnienie tych niecnych zamysłów może oznaczać jedynie „biada” dla udręczonej ludzkości, ponieważ wypowiedź przewodnia wśród tych niby-żab pochodzi z paszczy symbolicznego Smoka, Szatana, którym po wyrzuceniu go z nieba po prostu miota wściekłość. Przepowiedziano z góry, że jego przymusowe runięcie na ziemię oznaczać będzie jedynie „biada ziemi i biada morzu” (Apok. 12:12). Pod naciskiem owych nieczystych inspirowanych wypowiedzi „królowie całej zamieszkanej ziemi” zgromadzają się, ale nie po to, by stanąć naprzeciw siebie w międzynarodowej wojnie, lecz wszyscy razem po jednej stronie pola walki Har-Magedonu.

 7. (a) Kto znajduje się po przeciwnej stronie pola walki Har-Magedonu? (b) Jak dochodzimy do określenia kwestii, o której rozstrzygnięcie ma się toczyć ta wojna?

⁷ Kto wobec tego znajduje się po drugiej stronie pola bitwy? Czytaliśmy wyraźnie, że wypędzony, poniżony „Smok” skierował gniew i złość przeciw przyrównanej do niewiasty organizacji Bożej, która wyłoniła w niebiosach mesjańskie Królestwo; w Księdze Apokalipsy 12:17 powiedziano: „Uniósł się smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć wojnę przeciw pozostałym z jej nasienia, którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się dziełem wydawania świadectwa o Jezusie” (NW). Od chwili narodzin mesjańskiego Królestwa w niebie z upływem „czasów pogan” w roku 1914 tenże Jezus sprawuje władzę w charakterze Mesjasza-Króla. Toteż wspomniani świadkowie nie wydają świadectwa o nowo narodzonym dzieciątku Jezus, lecz o dzierżącym władzę Królu, Jezusie Mesjaszu. Co z tego dalej wynika? Fakty te dowodzą, że właśnie urzędujący Król Boży, Jezus Chrystus, i wyobrażona przez niewiastę niebiańska organizacja, która „urodziła” Królestwo, stoją po drugiej stronie pola walki Har-Magedonu, naprzeciw panujących do tej pory „królów całej zamieszkanej ziemi”. Rzecz więc oczywista, że kwestią, o której rozstrzygnięcie ma się toczyć ta wojna, jest władza królewska nad ziemią!

 8. (a) Po czym można się zorientować, kiedy się rozegra walka o kwestię królowania? (b) Co dowodzi, czy królowie ziemscy są za Bogiem, czy przeciw Niemu?

⁸ W celu zaznaczenia, kiedy właściwie się rozegra owa walka o królowanie, powiedziano, że „królowie całej zamieszkanej ziemi” gromadzą się „na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”. Wbrew wszelkim modłom, którymi duchowni chrześcijaństwa by się wstawiali za zgromadzonymi królami, Bóg Wszechmocny nie jest po stronie tych politycznych władców. „Królowie” ci nie popierają Boga, lecz Diabła. Zasługują na miano antychrystów, ponieważ występują przeciw świeżo powstałemu Królestwu Chrystusa. Wszechmocny Bóg, będąc Ojcem nowo zrodzonego Królestwa swego Chrystusa, siłą rzeczy jest osobiście zainteresowany wojną Har-Magedonu. Życzy sobie stanowczo, aby Jego mesjańskie Królestwo dzierżyło władzę; skoro w roku 1914 skończyły się „czasy pogan”, życzy On sobie, żeby to niebiańskie Królestwo rządziło ziemią oraz jej mieszkańcami. „Królowie całej zamieszkanej ziemi” wzbraniają się od uznania istnienia tego mesjańskiego Królestwa. Nie chce im się zdjąć korony ani zejść ze swoich ziemskich tronów, aby władzę nad swymi obszarami przekazać mesjańskiemu Królestwu Bożemu.

 9. Dlaczego powinniśmy teraz bezzwłocznie zbadać, po której stronie pola walki Har-Magedonu sami się znajdujemy? Jaką zmianę pozycji można jeszcze przedsięwziąć?

⁹ Dla nas nader dziś ważne pytanie brzmi: Po czyjej stronie pola bitewnego Har-Magedonu stoi każdy z nas? — Czas, jakim rozporządzamy, aby się zdecydować na odpowiedź, niebawem przeminie. Upłynęło już prawie sześćdziesiąt lat od zakończenia „czasów pogan” w roku 1914, a „wojna wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” nie będzie bez końca odwlekana. Wojna ta musi się kiedyś rozpocząć. A jeśli już o tym mowa, to czas na wojnę Har-Magedonu ustala sam wszechmocny Bóg. Ponieważ nie wiemy dokładnie, na kiedy On tę porę wyznaczył, choć wszystko przemawia za tym, że jest bliska, więc też nie powinniśmy zwlekać z powzięciem decyzji. Skąd wiemy, czy nie jesteśmy w tej chwili po stronie „królów całej zamieszkanej ziemi”, a tym samym przeciwstawieni Bogu Wszechmocnemu? Należy bezzwłocznie zbadać swoją sytuację i stwierdzić, jaki jest stan rzeczy. Jeżeli się okaże, że nie stoimy po stronie wszechmocnego Boga i Jego mesjańskiego Królestwa, dobrze będzie dołożyć szczerych starań, aby zmienić swą pozycję. Z drugiej strony wolno nam też zdecydować się na pozostanie w miejscu wraz z konsekwencjami takiego postanowienia.

PRAKTYCZNE WSKAZÓWKI NA CZAS WOJNY

10. (a) Co jeszcze chcielibyśmy wiedzieć, będąc już poinformowani o ustawianiu się wojsk ziemskich do boju na polach Har-Magedonu? (b) Przeciw komu szykują się siły ziemskie według Księgi Apokalipsy?

¹⁰ Ostatnia księga Biblii świętej nie ogranicza się do ukazania nam jedynej proroczej wizji ustawionych w szyku bojowym „królów całej zamieszkanej ziemi”, gotowych do walki na polach Har-Magedonu. Nie pozostawia nas w niepewności co do wyniku tej szybko nadciągającej „wojny”; opisuje też cały jej przebieg. Donosi o tym, co się stanie z symbolicznym „dzikim zwierzem” i „fałszywym prorokiem”, z których ust wyszły nieczyste inspirowane wypowiedzi podobne do żab. Opowiada, co spotka „królów całej zamieszkanej ziemi”, ich armie, ich zwolenników i popleczników. Co więcej, Księga Apokalipsy dokładnie nas informuje, przeciw komu ci królowie i ich wojska oraz „dziki zwierz” i „fałszywy prorok” będą ustawieni do walki, gdy na świecie powstanie sytuacja zwana Har-Magedonem. Stają oto w szyku bojowym przeciw ukoronowanemu, wprowadzonemu na tron Królowi Jezusowi Chrystusowi i jego niebiańskim zastępom.

11. Jak tekst Apokalipsy 19:11-16 opisuje niebiańskie szyki bojowe na polu bitewnym Har-Magedonu?

¹¹ Chrześcijański apostoł Jan opisał w natchnieniu taki ciąg dalszy wizji: „Potem ujrzałem niebo otwarte: i oto — biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto ze sprawiedliwością sądzi i walczy (...), a imię Jego nazwano: Słowo Boga. A wojska, które są w niebie, towarzyszyły Mu na białych koniach — wszyscy odziani w biały, czysty bisior. (...) On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu wszechmocnego Boga. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: KRÓL KRÓLÓW I PAN PANÓW.” — Apok. 19:11-16.

12, 13. (a) Dlaczego w tej wojnie bezwzględnie trzeba stanąć po jednej albo drugiej stronie? (b) Czy przeprowadzono rozróżnienie między władcami chrześcijaństwa a tymi z pogaństwa? Co możemy z góry wiedzieć, obierając stanowisko po jednej ze stron?

¹² Zatem po czyjej stronie decydujemy się stanąć: po stronie tego „Króla królów”, czy raczej po stronie „królów całej zamieszkanej ziemi”? W sytuacji ogólnoświatowej zwanej Har-Magedonem nie będzie terenu neutralnego! Omawiana przez nas bliska już wojna ma być stoczona w celu rozstrzygnięcia po wszystkie czasy kwestii własności całej ziemi i panowania nad nią.

¹³ Sam fakt, że niektórzy „królowie”, czyli władcy polityczni, panują nad religijnie usposobionymi narodami składającymi się na chrześcijaństwo, w niczym nie zmienia istoty rzeczy; „królowie” ci również są zdecydowani utrzymać swe zwierzchnictwo nad podległymi im obszarami ziemi i nie chcą dopuścić do tego, by Jezus Chrystus, Król królów, rządził z nieba całą ziemią. Księga Apokalipsy nie wyodrębnia królów i prezydentów chrześcijaństwa spośród władców świata niechrześcijańskiego. Apostoł Jan traktuje wszystkich królów ziemi jednakowo i pisze: „Ujrzałem Bestię [dzikiego zwierza, NW] i królów ziemi, i wojsko ich zebrane po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z Jego wojskiem” (Apok. 19:19). Królowie chrześcijaństwa na równi z królami pogaństwa poszli za wskazaniami inspirowanej wypowiedzi pochodzącej z paszczy politycznego „dzikiego zwierza” i z ust „fałszywego proroka”. Wiemy już więc, przeciw komu występujemy, jeśli należymy do „wojsk” i zwolenników „królów ziemi”. Jeżeli wolimy pozostawać po ich stronie, powinniśmy wziąć pod uwagę wynik „boju” pod Har-Magedon.

14. Co musimy rozstrzygnąć, jeśli chodzi o opinie na temat wyniku tej wojny? Co o tym pisze apostoł Jan?

¹⁴ Czyja opinia na temat wyniku tej wszechświatowej wojny bardziej do nas przemawia: wypowiedzi politycznego „fałszywego proroka”, czy raczej słowa natchnionego apostoła Jana? Dla ostrzeżenia nas, dziś żyjących, Jan napisał: „I pochwycono Bestię, a z nią fałszywego Proroka, co czynił wobec niej znaki, którymi zwiódł tych, co wzięli znamię Bestii i pokłon oddawali jej obrazowi. Oboje żywcem wrzuceni zostali do ognistego jeziora gorejącego siarką. A inni zostali zabici mieczem Siedzącego na koniu, mieczem, który wyszedł z ust Jego, a wszystkie ptaki najadły się ciał ich do syta.” — Apok. 19:20, 21.

15. Czyim zwycięstwem nazwiemy wynik tej wojny, opisany w Księdze Apokalipsy? Do podchwycenia jakich słów psalmisty czujemy się pobudzeni?

¹⁵ Co powiemy o tej wybiegającej naprzód, natchnionej wizji, która nam ukazuje wynik „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” na polach Har-Magedonu? Czyż nie oznacza ona Boskiego zwycięstwa? Chociaż sam apostoł Jan nie wyraża w tym miejscu swego zachwytu nad skutkami tak zakończonej wojny — my, którzy jesteśmy za prawowitym panowaniem nad ziemią, nie możemy się powstrzymać od nazwania tego walnym zwycięstwem Boga Wszechmocnego. Wiara pobudza nas do podchwycenia słów natchnionego psalmisty i zawołania: „Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo cuda czynił. Prawica Jego i święte Jego ramię zyskały Mu zwycięstwo. Oznajmił Pan zwycięstwo Swoje, przed oczyma narodów objawił sprawiedliwość Swoją (...); wszystkie krańce ziemi oglądały zwycięstwo Boga naszego.” — Ps. 98:1-3, Goetze; podobnie BT; NP.

ŚWIADKOWIE BOSKIEGO ZWYCIĘSTWA

16. Czy apostoł Jan wspomina bezpośrednio o ludziach, którzy przeżyją zagładę „dzikiego zwierza” i „fałszywego proroka”? Co jednak można wywnioskować ze sprawozdania Jana?

¹⁶ Czy chcemy śpiewać tę nową pieśń Panu, Jehowie Bogu? Nie chodzi tu zresztą tylko o śpiewanie z wiarą „nowej pieśni” w dniach obecnych, gdyż będą też naoczni świadkowie triumfu Bożego, którzy przeżyją Boskie zwycięstwo na ziemi i tutaj będą śpiewać tę „nową pieśń”. Mimo iż apostoł Jan nie wspomina o tym bezpośrednio, ze słów jego można wywnioskować, że mieszkańcy ziemi, którzy nie będą po stronie „królów ziemi i wojsk ich”, utrzymają się przy życiu, kiedy „dziki zwierz” („Bestia”) i „fałszywy prorok” zostaną wtrąceni w wieczystą zagładę trafnie zobrazowaną przez „ogniste jezioro gorejące siarką”. Oznacza to, że ocaleją, gdy sztucznie przez człowieka utworzone polityczne systemy samolubnych rządów raz na zawsze zostaną wymazane z istnienia.

17. (a) Co w tej wojnie spotka „królów ziemi i wojska ich” oraz pozostałych zwolenników? (b) Czy ci, przeciw którym podjął wojnę Szatan, wielki Smok, mają szansę przeżycia? Co mówi o nich apostoł Jan w piętnastym rozdziale Księgi Apokalipsy?

¹⁷ „Królów ziemi i wojska ich” oraz pozostałych zwolenników pobije miecz „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, a trupy ich leżeć będą na polu bitwy Har-Magedonu dostępne dla ptactwa żywiącego się padliną, aby się nimi nasyciło. Natomiast ci, którzy się będą znajdować po stronie Króla królów, zostaną oszczędzeni i przeżyją. Będą żyli, aby występować jako autentyczni świadkowie „zwycięstwa Boga naszego” i „zbawiennej pomocy naszego Boga” (Ps. 98:3; Goetze; Brandstaetter). Wśród ocalałych znajdą się oczywiście ‚pozostali z nasienia niewiasty, którzy przestrzegają przykazań Bożych i zajmują się dziełem wydawania świadectwa o Jezusie’, a przeciw którym Szatan, wielki Smok, był ‚podjął wojnę’ (Apok. 12:17, NW). O nich to pisał apostoł Jan, iż „zwycięstwo otrzymali nad dzikim zwierzęciem i nad obrazem jego, i nad znamieniem jego, i nad liczbą imienia jego”. Jan nadmienia, że właśnie ci śpiewali następującą pieśń Mojżesza i Baranka, Jezusa Chrystusa: „Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie, Boże wszechmogący! Sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o Królu świętych!” — Apok. 15:2, 3, NT.

18. (a) Kto jeszcze według przewidywań apostoła Jana przeżyje wojnę Har-Magedonu? (b) Kto wystąpił przeciw wszystkim tym ocalałym? Czyje działania wojenne spowoduje ta prowokacja?

¹⁸ Do pozostałych przy życiu należeć będą również wszyscy zaliczeni do ogólnie przez Jana wspomnianej „wielkiej rzeszy”, której „żaden człowiek nie potrafił zliczyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów i języków”, ponieważ stają oni po stronie Boga i Jego Chrystusa. Apostołowi Janowi powiedziano wyraźnie, że ta „wielka rzesza” składa się z ludzi, „którzy wychodzą z wielkiego ucisku”; ukazano mu też w wizji, jak po przeżyciu stoją przed tronem Boga i przed Jego Barankiem, wołając donośnym głosem: „Zbawienie [zwycięstwo, The New English Bible] zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi” (Apok. 7:9-15, NW). Przyłączą się do ‚pozostałych z nasienia niewiasty’ w śpiewaniu „nowej pieśni” Jehowie Bogu za Jego Boskie zwycięstwo. Przeciw wszystkim tym ocalałym Szatan, wielki Smok, podżegał „królów ziemi i wojska ich”, mając na celu wytępienie takich stronników Jehowy Boga i Jego mesjańskiego Królestwa. Przystępując do wojny z nimi, „królowie ziemi i wojska ich” walczą w rzeczywistości przeciw Bogu i prowokują działania wojenne ze strony Boga oraz Jego „Króla królów”.

19. (a) Czy ci, którzy przeżyją ową wojnę, podniosą rękę przeciw królom ziemi? O jakich słowach proroków Bożych będą przy tym pamiętali? (b) W czym ci, co przeżyją na ziemi, pójdą za przykładem Izraelitów po ich ocaleniu nad Morzem Czerwonym?

¹⁹ Przez całą „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” ci, którzy mają przeżyć, nie podniosą ręki przeciw ‚królom ziemi ani ich wojskom’. Będą polegać na Bogu Wszechmocnym i Jego opiece, pamiętając o słowach, jakie Bóg skierował do swego wiernego ludu z okazji jednej z dawniejszych wojen: „Nie wasza jest walka, ale Boża” (2 Kron. 20:15, Gd). Pamiętają oni również słowa proroka Mojżesza, wypowiedziane nad Morzem Czerwonym w chwili, gdy nadjeżdżały egipskie rydwany wojenne, aby się rozprawić z ludem prowadzonym przez Mojżesza: „Stójcie na swoim miejscu, a zobaczycie zwycięstwo, które dzisiaj PAN wywalczy dla was”. (Wyjścia 14:13, The New American Bible). I podobnie jak Mojżesz wraz z całym uratowanym ludem zaśpiewał potem pieśń pochwalną na cześć triumfu Jehowy, tak ci, którzy przeżyją na ziemi „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, będą śpiewać „nową pieśń” chwały ku uświetnieniu Boskiego zwycięstwa odniesionego przez wszechmocnego Boga Jehowę (Wyjścia 15:1-21). Czy chciałbyś się znaleźć wśród tych śpiewaków?

ŚWIĘTO ZWYCIĘSTWA

20, 21. (a) W jaki sposób ziemia przybierze odświętny wygląd dla uczczenia Boskiego zwycięstwa? (b) Jak zostanie zwycięsko opanowana cała ziemia, stosownie do polecenia, które Bóg dał Adamowi i Ewie?

²⁰ Po odniesieniu przez jakiś naród zwycięstwa zazwyczaj w całym kraju ogłasza się święto; tak też po „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” oraz uwięzieniu Szatana, wielkiego Smoka, i jego demonicznych aniołów w symbolicznej otchłani cała ziemia przybierze odświętny wygląd dla uczczenia Boskiego zwycięstwa (Apok. 16:14, 16; 20:1-3, NW). Ziemia rujnowana obecnie przez podżegaczy wojennych i tych wszystkich, którzy rozsiewają na niej skażenie, będzie wtedy bezsprzecznie świadczyła o tym, że panuje nowy Król, mianowicie mesjański Król Boży, Jezus Chrystus. Zachowani przy życiu świadkowie Boskiego zwycięstwa niezwłocznie zabiorą się do pracy nad przeobrażeniem w Raj całej ziemi od morza do morza i od bieguna do bieguna. Zwycięsko opanują tę ziemię i tak spełni się polecenie, które Bóg niegdyś dał pierwszej parze ludzi w ogrodzie Eden:

²¹ „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad rybami morskimi, nad ptactwem powietrznym i nad wszelkim zwierzątkiem naziemnym.” — Rodz. 1:28.

22. (a) Co to zwycięstwo będzie oznaczać dla ziemi, jeśli brać pod uwagę piękno oraz produkcję żywności? (b) Jakie już zaistniałe fakty gwarantują, że Bóg odniesie pełne zwycięstwo nad śmiercią dla dobra odkupionej ludzkości?

²² Opanowanie całej ziemi nie tylko nada tej ojczyźnie człowieka piękny wygląd, wszędzie przypominający starannie utrzymany ogród, ale również zapewni dostatek żywności dla wszystkich mieszkańców ziemi, wśród których całkowicie nieznane będzie ubóstwo. Nie tylko dla ocalonych naocznych świadków zwycięstwa Jehowy w wojnie Jego wielkiego dnia, zwycięstwa pod Har-Magedon, ale również dla wszystkich odkupionych zmarłych, którzy zostaną wzbudzeni z grobów i w odpowiedniej mierze zaludnią ziemski Raj, wszechmocny Bóg potrafi zarówno w sensie dosłownym, jak i duchowym uczynić to, co obiecał słowami dwudziestego piątego rozdziału proroctwa Izajasza: „przygotuje dla wszystkich ludów (...) ucztę” z najpożywniejszych pokarmów i „raz na zawsze zniszczy śmierć” (Izaj. 25:6-8). Tak, dla dobra całej odkupionej ludzkości wszechmocny Bóg odniesie także zwycięstwo nad śmiercią! Odniósł już takie zwycięstwo na korzyść swego Syna, Jezusa Chrystusa, którego zmartwychwzbudził na trzeci dzień po męczeńskiej śmierci w znamiennym, historycznym roku 33 n.e. Wszechmocny Bóg dokonuje tego również na rzecz prawdziwego kościoła naśladowców Chrystusa, których wyzwala od śmierci poniesionej jako ziemskie stworzenia ludzkie, powołując ich do nieśmiertelnego, niezniszczalnego życia w roli niebiańskich stworzeń duchowych.

23. Komu apostoł Paweł w związku z tym zmartwychwstaniem przypisuje zwycięstwo, które na zawsze pochłonie śmierć?

²³ Na temat tego niebiańskiego zmartwychwstania prawdziwych, nieobłudnych naśladowców Chrystusa apostoł Paweł napisał chrześcijanom ożywionym taką nadzieją: „Trzeba, ażeby to, co zniszczalne, przyodziało się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodziało się w nieśmiertelność. A kiedy już to, co zniszczalne, przyodzieje się w niezniszczalność, a to, co śmiertelne, przyodzieje się w nieśmiertelność, wtedy sprawdzą się słowa, które zostały napisane: ‚Zwycięstwo pochłonęło śmierć’. ‚Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Gdzież jest, o śmierci, twój oścień?’ Ościeniem zaś śmierci jest grzech, a siłą grzechu Prawo. Bogu niech będą dzięki za to, że dał nam odnieść zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa.” — 1 Kor. 15:53-57.

24, 25. (a) Jakie dalsze zwycięstwa nad śmiercią odniesie Bóg podczas tysiącletniego panowania Chrystusa? Jakie możliwości staną otworem przed tymi, co dostąpią łaski zmartwychwstania? (b) Jak poważne znaczenie dla udręczonej ludzkości będzie miało zbliżające się Boskie zwycięstwo Jehowy? Czego powinniśmy pragnąć, jeśli bierzemy sobie tę sprawę do serca?

²⁴ W trakcie nadchodzącego tysiąca lat królowania Mesjasza Jezusa i jego zmartwychwstałego, wyniesionego do chwały kościoła, czyli zboru, Bóg Wszechmocny będzie odnosił dalsze zwycięstwa nad śmiercią, wzbudzając odkupionych zmarłych ze snu śmierci i udostępniając im sposobność życia na rajskiej ziemi. Śmierć odziedziczona po samowolnym pierwszym człowieku będzie raz na zawsze pochłonięta w zwycięstwie dopiero wtedy, gdy zostanie opróżniona ostatnia mogiła odkupionego rodu ludzkiego, co nastąpi w ramach „zmartwychwstania sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Dzieje 24:15). Posłuszeństwo wzbudzonych zmarłych wobec mesjańskiego Królestwa Bożego zapewni im wieczyste szczęście na doskonałej ziemi pod sprawiedliwym, wszechświatowym zwierzchnictwem Boga.

²⁵ Drogę do radowania się wszystkimi tymi cennymi błogosławieństwami utoruje ludzkości nadciągające zwycięstwo Jehowy Boga. Chwalebne to Boskie zwycięstwo ma naprawdę nieocenione znaczenie dla udręczonej dziś ludzkości. Obyśmy wszyscy wzięli sobie do serca jego znaczenie i dowiedli, że jesteśmy godni odnosić wiecznotrwałe korzyści z Boskiego zwycięstwa, a to ku chwale należnej Bogu za pośrednictwem Jezusa Chrystusa, naszego Pana!

[Ilustracja na stronie 10]

Władcy polityczni nawet nie podejrzewają, że nimi kieruje Szatan, „wielki Smok”, który ich prowadzi ku zgubie