-
Nadchodząca uczta dla wszystkich narodówStrażnica — 1965 | nr 5
-
-
„Przyszliście do góry Syjon, do miasta Boga żywego, do niebieskiego Jeruzalem, do niezliczonych zastępów anielskich, na uroczyste zgromadzenie pierworodnych, których imiona zapisane są w niebiesiech do Boga, który wszystkich sądzi, (...) do Jezusa, pośrednika Nowego Zakonu.” — Kow.
27. Na jakiej górze przedstawione jest Królestwo Boże w Objawieniu 14:1-3?
27 W ostatniej księdze Biblii opisana jest wizja, w której apostoł Jan ujrzał tę niebiańską górę Syjon, jak również ofiarowanego kiedyś Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, stojącego na niej razem z wiernymi naśladowcami, swymi współdziedzicami Królestwa: „Spojrzałem, a oto Baranek stojący na górze Syjon, a wraz z nim sto czterdzieści i cztery tysiące tych, którzy mają imię jego i imię Ojca jego wypisane na swoich czołach. (...) sto czterdzieści i cztery tysiące tych, którzy byli wykupieni z ziemi.” (Obj. 14:1-3, NDb) Właśnie na tej niebiańskiej górze Syjon i w niebiańskim Jeruzalem króluje w chwale Jehowa Bóg za pośrednictwem swego Syna.
28, 29. (a) Na jakiej więc górze przygotowuje Bóg zapowiedzianą ucztę i gdzie ludzie będą ucztować? (b) Dlaczego będzie możliwe, żeby ludzkość się nią tam radowała?
28 Zatem ‚tą górą’, na której Jehowa zastępów sprawi dla wszystkich ludów ucztę z rzeczy tłustych i wystałego wina, jest — mówiąc obrazowo — góra niebiańska. Czy to znaczy, że w celu skorzystania z tej uczty ludzie będą musieli wstąpić do niewidzialnych, duchowych niebios? Czy będą najpierw musieli opuścić tę ziemie? Nie! Gdzież więc będą mogli się radować tą ucztą, na którą zostali zaproszeni? Tutaj na ziemi, gdzie obecnie panuje tak wielki niedostatek, słabe zaopatrzenie w artykuły żywnościowe, niedożywienie i powolne przymieranie głodem przy jednoczesnym raptownym przyroście ludności świata. Jakże to będzie możliwe?
29 Będzie to możliwe, gdyż nasza ziemia, twór Boży, jest obszarem, nad którym rozciąga się władza Jego niebiańskiego Królestwa. To ziemskie terytorium Królestwa Bożego nie zostanie nigdy opustoszone, a rodzaj ludzki nigdy nie będzie musiał go opuścić. Proroczy psalm dziewięćdziesiąty siódmy, wiersz pierwszy, zwraca się do mieszkańców ziemi słowami: „Sam Jehowa stał się królem! Niech się raduje ziemia. Niech się weselą mnogie wyspy.” (NW) Nawet pomimo warunków dziś panujących na świecie możemy się radować.
-
-
Przyjęcie zaproszenia na ucztęStrażnica — 1965 | nr 5
-
-
Przyjęcie zaproszenia na ucztę
1, 2. W jakim mieście Dawid panował jako król nad całym Izraelem i na czyim tronie zasiadał? (b) Gdzie zasiada na tronie ten, którego król Dawid obrazował, i co będzie wymagane od mieszkańców ziemi pragnących radować się tą ucztą?
SPEŁNIAJĄC proroctwo z księgi Izajasza 25:6, Jehowa zastępów przygotowuje ucztę dla wszystkich narodów ziemi na „tej górze”, na wzniosłym miejscu swego niebiańskiego Królestwa. Na ziemskiej górze Syjon sprzed trzech tysięcy lat i w ówczesnym Jeruzalem panował w imieniu Jehowy król Dawid. Reprezentował on Jehowę zastępów jako rzeczywistego Króla nad narodem i stąd o Dawidzie na górze Syjon mówiono, że zasiada na „tronie Jehowy”. Tron ten odziedziczył po nim jego słynny z mądrości syn, Salomon. (1 Kron. 11:4-9; 29:23, NW) Na niebiańskiej górze Syjon od roku 1914 n.e. zasiada na tronie Syn Boży, Jezus Chrystus, którego proroczym obrazem był król Dawid; zajmuje miejsce na rzeczywistym tronie Jehowy, to jest po prawicy Boga. (Ps. 110:1, 2; Dzieje 2:29-36; Obj. 3:21) Za jego pośrednictwem Bóg przygotowuje ucztę.
2 Z tego powodu mieszkańcy ziemskiego obszaru Królestwa Bożego, jeśli chcą skorzystać z tej uczty, muszą się okazać lojalni, oddani i posłuszni temu niebiańskiemu Królestwu umiłowanego Syna Bożego. Nie potrzebują w tym celu opuszczać ziemi i iść do nieba.
3. Komu Bóg udostępnia tę ucztę i dlaczego jest ona pożądana?
3 Jehowa zastępów udostępnia tę ucztę wszystkim narodom za pośrednictwem swego Syna Jezusa Chrystusa. Jak to rozumieć? Otóż od prawie sześciu tysięcy lat cała ludzkość umierała, a przy śmierci przestaje się jeść i pić. Aby jeść i pić, trzeba żyć i cieszyć się dobrym zdrowiem. Z kolei aby się utrzymać przy życiu, trzeba jeść i pić. Cała ludzkość odziedziczyła skłonność do grzechu oraz śmierć po pierwszym człowieku na ziemi, który zgrzeszył przeciw Bogu, swemu Stwórcy, i ściągnął na siebie Jego wyrok, zanim jeszcze wydał na świat dzieci. (Rzym. 5:12-14) Z powodu grzechu i buntu przeciw Stwórcy pierwszy człowiek wraz z żoną zostali wygnani ze swego doskonałego, rajskiego miejsca zamieszkania w ogrodzie Eden, aby poza jego obrębem umrzeć. W ten sposób grzeszność, w jaką popadł człowiek, doprowadziła do zrujnowania ziemi, niedożywienia, klęsk suszy i głodu. Chrześcijański apostoł Paweł powiada: „Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, ale darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.” — Rzym. 6:23, NT.
4. Jak Bóg dał przez swego Syna przystęp do tej uczty i jak Syn porównał siebie z pokarmem?
4 Aby zdjąć z ludzkości piętno grzechu i usunąć karę za grzech, to jest śmierć, Jehowa Bóg dopuścił, że Jego Syn zmarł na ziemi śmiercią ofiarną, znalazłszy się tu jako doskonały człowiek Jezus Chrystus. Zmarł on bezdzietnie, ofiarując tym samym także prawo do stania się ojcem doskonałego rodu ludzkiego na ziemi. Długo przedtem cudowny pokarm utrzymywał przy życiu ziemski naród Boży przez czterdzieści lat wędrówki po pustyni. Do takiego pokarmu przyrównał Jezus swą ziemską ofiarę; powiedział: „Jam jest chleb żywota. (...) Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata.” — Jana 6:48-51, NP.
5. Gdzie teraz jest ten „chleb żywota”? Co wobec tego muszą czynić ludzie na ziemi, aby móc go jeść i żyć wiecznie?
5 Obecnie ten Syn Boży, Jezus Chrystus, jest znowu w niebie i panuje w niebiańskim Królestwie swego Ojca, w pełni dysponując wartością swej ludzkiej ofiary — ‚chlebem żywota’. Cóż więc dziwnego w tym, że jeśli ludzie chcą jeść ten chleb i żyć wiecznie na ziemi, to muszą uznawać Królestwo Boże na niebiańskiej górze Syjon? Muszą przyjąć panującego w nim Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, za swego Króla oraz okazywać mu niezłomną lojalność i posłuszeństwo. Muszą to uczynić w wierze.
6. (a) Dlaczego ucztą byłoby już samo karmienie się ‚chlebem żywota’? (b) Jakie zastosowania ma proroctwo Izajasza o uczcie?
6 Już samo karmienie się niebiańskim ‚chlebem żywota’ za pośrednictwem wiary byłoby dla nich wielką uroczystością, ucztą, skoro przecież wynika z tego wiecznotrwałe życie. Jakaż uczta dziś na ziemi, bez względu na obfitość potraw,
-