-
Potrzeba materiałów niepalnychStrażnica — 1967 | nr 11
-
-
kto miłuje prawdziwy chrystianizm, będzie pragnął przetrwać ten ogień, wyposażony w wypróbowane cechy chrześcijanina, a to ku chwale Boga, Wielkiego Budowniczego, którego jesteśmy współpracownikami. Zbyt niebezpieczną drogę obiera ten, kto nierozważnie liczy na to, że i tak uniknie wiecznej zagłady będąc osobiście zbawiony, a utracił co najwyżej plon swej działalności. Czyż człowiek prawdziwie miłujący życie w służbie Bożej może pragnąć ocalenia od zguby dopiero przez wyrwanie z ognia? Szczerzy i mądrzy współpracownicy Boży nie chcą się okazać lichymi budowniczymi, którzy ponoszą szkody ogniowe. Doceniają zachwycającą nagrodę, jaką Bóg przewidział dla wszystkich swoich wiernych współpracowników. Tej właśnie pragną i o nią się ubiegają!
36. Jakie dzieło budowania powinniśmy doceniać ze względu na własne dobro? Co powinniśmy w związku z nim uczynić, w jaki sposób i z jakim wynikiem?
36 Doceniajmy więc całe to chrześcijańskie dzieło budowania, które na każdym z nas wykonuje kierowana przez Boga konstruktywna społeczność teokratyczna. Zarazem wykonujmy ze swej strony uznane przez Boga dzieło, współpracując z tą społecznością; nadal budujmy na jedynym właściwym Fundamencie, Jezusie Chrystusie, przy użyciu niepalnego, ognioodpornego budulca: symbolicznego złota, srebra i drogich kamieni. Doprowadzi to do życia wiecznotrwałego zarówno nas samych, jak też innych, nad którymi pracujemy w dziele budowania.
-
-
Zapoczątkowanie nowego kapłaństwaStrażnica — 1967 | nr 11
-
-
Zapoczątkowanie nowego kapłaństwa
1. Jakie myśli może wywołać dźwięk słowa „kapłan”?
JAK twoja wyobraźnia reaguje na dźwięk słowa „kapłan”? Czy widzisz zaraz mężczyznę w specjalnych szatach, rozdającego sakramenty? A może ukazują ci się przed oczyma potomkowie Aarona, którzy w starożytności służyli przy świątyni Jehowy w Jeruzalem? Może wyobrażasz sobie kapłana buddyjskiego lub hinduskiego, pełniącego obowiązki w świątyni swojej religii? Czy którykolwiek, z tych ludzi albo może każdy z nich jest kapłanem prawdziwego Boga? Ponadto Pismo święte mówi jeszcze o nowym kapłaństwie. Czyżby sprawa przedstawiała się tak, jak utrzymują pewne religie świata chrześcijańskiego: że żydowskie kapłaństwo Aarona i jego potomków było starym kapłaństwem, które potem zastąpili kapłani różnych wyznań chrześcijaństwa, na przykład duchowieństwo Kościoła rzymskokatolickiego na czele z papieżem, noszącym też tytuł „Pontifex Maximus”?
GŁOWA NOWEGO KAPŁAŃSTWA
2. (a) Czy Jezus Chrystus jest kapłanem z racji swego ziemskiego pochodzenia? (b) Kto dla Jezusa stanowił wzór kapłana?
2 Przede wszystkim trzeba powiedzieć, że Arcykapłanem Boga Najwyższego jest Jezus Chrystus. Właśnie jego kapłaństwo zajęło miejsce kapłaństwa Aaronowego, ale ani nie odziedziczył go po tym rodzie, ani też jego kapłaństwo nie jest przedłużeniem czy kontynuacją kapłaństwa Aaronowego. Zapoczątkował nowe kapłaństwo. Król Dawid oświadczył kiedyś w natchnieniu: „Oto wypowiedź Jehowy do mego Pana: ‚Siądź po prawicy mojej, aż położę twych nieprzyjaciół jako podnóżek pod stopy twoje.’ (...) Jehowa przysiągł (i nie poczuje żalu): ‚Ty jesteś kapłanem aż po czas niezmierzony na sposób Melchizedeka!’”. (Ps. 110:1, 4, NW) Jezus urodził się w pokoleniu Judy i z linii rodowej Dawida; zatem nie pochodził z pokolenia Lewiego, jak arcykapłani Annasz i Kaifasz, którzy mieli dostęp jedynie do Miejsca Najświętszego świątyni na ziemi, ponieważ byli ludźmi z ciała, krwi i kości.
3. (a) Dlaczego Jezus po zmartwychwstaniu nie był już więcej człowiekiem z ciała i krwi? (b) Jak odpowiada to jego wypowiedzi, zanotowanej w Ewangelii według Jana 6:51? (c) Kiedy objął urząd Arcykapłana?
3 Od dnia 16 Nisana roku 33 n.e. Jezus, zmartwychwstały do życia duchowego, nie był już więcej człowiekiem z krwi i kości; Ojciec jego za okazaną wierność nagrodził go nieśmiertelnym organizmem duchowym. Po zmartwychwstaniu Jezus wprawdzie ukazywał się kilkakrotnie swoim uczniom, materializując się w sposób cudowny, lecz po upływie czterdziestu dni wstąpił do swego Ojca niebiańskiego i tam przed obliczem Jehowy, Boga Wszechmocnego, przedstawił wartość swej ofiary złożonej jako „Baranek Boży, który gładzi grzech świata”. (Jana 1:29; 4:23, 24; Dzieje 1:1-11) Fakt ten dowodzi, że Jezus nie przywłaszczył sobie na powrót oddanej w ofierze natury ludzkiej. (Hebr. 9:23-26) Tak sprawdziły się słowa, które wypowiedział będąc na ziemi, a które zgorszyły niejednych ludzi, co przez pewien czas za nim chodzili: „Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił; jeśli kto spożywać będzie ten chleb, żyć będzie na wieki; a chleb, który Ja dam, to ciało moje, które Ja oddam za żywot świata.” (Jana 6:51) Tym samym Jezus nie mógł zabrać ze sobą do nieba swego ziemskiego, czyli fizycznego ciała, ponieważ złożył je na zawsze w ofierze na rzecz grzesznej i umierającej ludzkości. Znalazłszy się w niebie, został ustanowiony Wielkim Arcykapłanem na wzór Melchizedeka. — Hebr. 7:17, 26-28.
JEZUS TO NIE PONTIFEKS MAKSIMUS
4. (a) Czy Annasz, Kajfasz lub Jan Chrzciciel piastował urząd pontifeksa? (b) Jaką władzę posiadało kolegium pontifików oraz pontifeks maksimus? (c) Kto sprawował urząd pontifeksa maksimusa od czasów Juliusza Cezara? (d) Na kogo w końcu przeszedł ten tytuł?
4 Arcykapłani Annasz i Kaifasz nie byli pontifikami; nie był takim również syn kapłana Zachariasza, Jan Chrzciciel. Każdy z nich był kohen (po hebrajsku), hiereus (po grecku) lub sacerdos (według łacińskiej wulgaty). (Łuk. 1:5; 3:2) Nie oni lecz Tyberiusz Cezar piastował za czasów Jezusa godność pontifeksa maksimusa pogańskiej religii babilońskiej, która kwitła w Rzymie.a
-