-
Chrystianizm a cechy religii prawdziwejStrażnica — 1979 | nr 1
-
-
od niemoralności, natomiast obstawać przy świętości instytucji małżeńskiej; że należy przestrzegać prawa Bożego co do krwi i przejawiać w stosunku do bliźnich miłość, która tak bardzo uprzyjemnia życie; w końcu że chrześcijanie powinni ogłaszać Królestwo Boże, mając na uwadze okazanie innym pomocy w pozyskaniu cudownej nadziei, którą przedkłada Bóg.
25, 26. Dlaczego każdy z nas osobiście powinien interesować się tymi cechami prawdziwego wielbienia? Z jakim rezultatem?
25 Niektórzy mogą dojść do przekonania, że ich religia lub osobiste wierzenia i postępowania różnią się od tego, co Biblia utożsamia z prawdziwą religią. Jeżeli nasuwa ci się wniosek, że u ciebie byłyby pożądane pewne zmiany, nie zwlekaj z nimi. Pójdź za natchnioną radą zapisaną w Liście 1 Piotra 3:10-12: „Kto bowiem chce miłować życie i oglądać dni szczęśliwe, niech (...) odstąpi od złego, a czyni dobrze, niech szuka pokoju i niech idzie za nim. Oczy bowiem Pana na sprawiedliwych są zwrócone”.
26 Jak można iść za tym, co właściwe i słuszne? Nie wystarczy porzucić to, co jest sprzeczne z religią prawdziwą, ale trzeba również poczynić konkretne kroki, aby żyć zgodnie z wolą naszego Boga. Przypomnijmy, że Noe nie tylko był człowiekiem wierzącym. Biblia mówi nam, że Noe chodził z prawdziwym Bogiem, to znaczy żył w przyjaźni z Nim, i był „głosicielem sprawiedliwości”. Podobnie Jezus i jego apostołowie nie tylko wierzyli, lecz także żyli według właściwej religii. W ramach tego dzielili się z innymi dobrą nowiną o Królestwie Bożym i o nowym porządku, w którym Bóg obiecał zapewnić pokój na ziemi (Mat. 4:17; 10:7; 28:19, 20). Jeżeli się zabierzemy do tego całym sercem, sprawi nam to wielką radość, a słuchaczom przyniesie nadzieję, cel w życiu i niewymowne szczęście. Faktycznie, liczne błogosławieństwa stają się udziałem tych, którzy rozpoznawają i odtąd praktykują prawdziwe wielbienie Boga!
-
-
Co miały znaczyć słowa mędrca?Strażnica — 1979 | nr 1
-
-
Co miały znaczyć słowa mędrca?
Przykre położenie głupca
Dla uwypuklenia przeciwstawnych skutków wypowiedzi mędrca i głupca Salomon napisał: „Słowa z ust mędrca są przyjemnością, lecz usta głupca gubią jego samego” (Kohel. 10:12). Z ust ludzi mądrych padają słowa przekazujące słuchaczom wiadomości dobre i przyjemne. (Porównaj z tym List do Efezjan 4:29). Mowa ich najczęściej też znajduje życzliwy oddźwięk. Natomiast paplanina głupca przynosi mu ujmę i nawet przywodzi go do ruiny, czyli ‛gubi jego samego’.
„Głupiec” mówi niedorzecznie od początku do końca; często opiera się na fałszywych przesłankach i też wyciąga mylne wnioski. Salomon przedstawia to następująco: „Początek słów jego ust to głupstwo, a koniec jego mowy to wielkie szaleństwo. A głupiec mnoży słowa. Nie wie przecież człowiek, co będzie, bo kto mu oznajmi, co będzie potem?” (Kohel. 10:13, 14). Tymczasem
-