Jehowa naszą siłą

„Jah, Jehowa, jest moją siłą i mocą” (Izaj. 12:2).

 1. (a) Dlaczego Świadkowie Jehowy tak się różnią od innych ludzi? (b) Jak w Księdze Izajasza 12:2 wyrażono to, czego Jehowa dokonał na rzecz swego ludu?

CZY chodzisz do Sali Królestwa na zebrania Świadków Jehowy? Stykasz się tam ze społecznością jedyną w swoim rodzaju! Kim są ci ludzie i dlaczego są tacy inni? Jesteśmy ludem należącym do Boga, a wyróżnia nas to, że nosimy najwznioślejsze ze wszystkich imion — imię chwalebnego Stwórcy wszystkich otaczających nas cudów wszechświata. Nazywamy się od Jego imienia i właśnie w tym imieniu z radością się spotykamy, aby przyjmować wyborny pokarm duchowy, którego On dostarcza „w słusznym czasie” za pośrednictwem swej organizacji (Łuk. 12:42). Będąc Świadkami Jehowy, z wdzięcznością wychwalamy Jego niezrównane imię słowami z Księgi Izajasza 12:2, które brzmią: „Oto Bóg jest moim wybawieniem. Nabiorę ufności i nie będę się lękał; bo Jah, Jehowa, jest moją siłą i mocą, On też bywał już dla mnie wybawieniem”. Stwórca pomógł nam wyjść z wielu prób. Teraz zbliża się nasze ostateczne wyzwolenie, którego również dokona ręka Jah, Jehowy!

 2. (a) Jak często występuje w Biblii wyrażenie „Jah, Jehowa”, i gdzie można je znaleźć? (b) Jakie jeszcze odpowiedniki ma słowo oddane w Księdze Izajasza 12:2 przez „moc”? Dlaczego są one również stosowne?

² Określenie „Jah, Jehowa”, podwojona forma imienia Bożego, pojawia się w Biblii tylko dwa razy: w wersecie przytoczonym powyżej i w Księdze Izajasza 26:4. Nawet tłumacze tradycjonalistycznego przekładu, znanego jako King James Version, dostrzegli potrzebę oddania go przez „PAN JEHOWA”. W przypisie do Księgi Izajasza 12:2 czytamy w New World Translation Reference Bible, że występujące w tym wersecie słowo „moc” można też oddać przez „śpiew” lub „wysławianie”. Jakże słusznie wszechmocny Jah, Jehowa, będący dla swych czcicieli źródłem energii dynamicznej, godzien jest, by opiewać Go w pieśniach chwały! (Izaj. 40:28-31).

 3. (a) Co umożliwił Jah, Jehowa, i na jakiej podstawie? (b) Do czego pobudzają Świadków Jehowy słowa z Listu do Rzymian 11:33-36?

³ Potęga Jehowy pozostaje w równowadze z Jego mądrością, sprawiedliwością i miłością. Kierując się tymi Boskimi przymiotami Jah, Jehowa, otworzył drogę zbawienia ludziom okazującym wiarę na podstawie ofiary okupu złożonej przez Jezusa. W nawiązaniu do tych okoliczności apostoł Paweł zawołał: „O głębokości Bożych bogactw, Jego mądrości i wiedzy! Jakże niepojęte są Jego wyroki i jak nieodgadnione Jego drogi! Bo ‛któż doszedł do poznania umysłu Jehowy lub kto został Jego doradcą’? Albo: ‛Kto najpierw Mu coś dał, żeby musiał otrzymać wyrównanie?’ Wszystko przecież jest od Niego i przez Niego, i dla Niego. Jemu niech będzie chwała na zawsze. Amen” (Rzym. 11:33-36). Jakże słusznie więc powinniśmy trzymać się mocno Jah, Jehowy, oraz mówić o naszej bezgranicznej ufności, o zaufaniu, jakie powzięliśmy do tego wszechmocnego Boga i naszego suwerennego Władcy! (por. Hebr. 3:14).

 4. (a) Dlaczego prorok Izajasz mógł słusznie powiedzieć: „Nabiorę ufności i nie będę się lękał”? (b) Na jakiej podstawie lud Boży może zaufać Jah, Jehowie, w obecnym XX wieku?

⁴ Izajasz nie bez powodu oświadczył: „Nabiorę ufności i nie będę się lękał”. Prorok ten z czasem dokładnie się zapoznał ze zbawczym działaniem Boga. Oglądał na własne oczy, jak Jehowa spełnił swoje słowo i upokorzył Asyrię oraz jej zarozumiałego króla, Sennacheryba. Zaledwie jeden anioł, wysłany przez naszego wszechpotężnego Boga, Jehowę, wybił w ciągu nocy 185 tysięcy asyryjskich żołnierzy! Do tego wspaniałego wybawienia doszło, ponieważ król Ezechiasz i wszyscy mieszkańcy Judy w pełni zaufali Jah, Jehowie (Izaj. 37:6, 7, 21, 36-38). W obecnym XX wieku Jehowa również wyzwalał swych sług, gdy byli uciskani, prześladowani, krępowani zakazem działalności i wtrącani do obozów koncentracyjnych. Faszystowski przywódca Adolf Hitler, podobnie jak chełpliwi Asyryjczycy za czasów Izajasza, znieważał świadków Boga Jehowy, a pewnego razu wykrzyknął: „Ten pomiot będzie w Niemczech wytępiony!” Tymczasem właśnie Hitler i jego partia zniknęli z powierzchni ziemi, natomiast niewielka grupa niemieckich świadków, pokładających ufność w Jehowie, rozrosła się do ponad 121 200 osób! (Ps. 27:1, 2; Rzym. 8:31, 37).

 5. Jak słowa z Izajasza 12:3-5 odnoszą się do ludu, który w dzisiejszych czasach zaufał Bogu?

⁵ Wszędzie tam, gdzie wybuchają prześladowania, lud ufający Jehowie doznaje pokrzepienia i wzmocnienia dzięki piciu życiodajnych wód prawdy. Dzieje się tak, jak zapowiedział prorok Boży Izajasz w 12 rozdziale swej księgi, wersetach od 3 do 5: „W radosnym uniesieniu naczerpiecie wody ze zdrojów wybawienia. I w dniu tym bezsprzecznie powiecie: ‛Jehowie składajcie dzięki! Wzywajcie Jego imienia. Obwieszczajcie wśród ludów Jego poczynania. Zaznaczajcie, że Jego imię jest nader wywyższone. Wznieście śpiew dla Jehowy, gdyż postąpił w sposób niedościgły. Obwieszcza się to po całej ziemi’”. Nadal z docenianiem chłońmy prawdę o Królestwie i pełni wdzięczności wywyższajmy imię naszego wszechwładnego Pana, Jehowy. Z całkowitym zaufaniem do Niego ‛głośmy słowo, czyniąc to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej’ (2 Tym. 4:2). Niezależnie od tego, co poczną przeciwnicy, Jah, Jehowa, miłościwie poprowadzi nas drogą zbawienia!

„GRÓD NARODÓW OKRUTNYCH”

 6, 7. (a) Za co w myśl Księgi Izajasza 25:1 słudzy Jehowy mieli Go wysławiać? (b) Jak w Izajasza 25:2, 3 opisano pewne miasto? (c) Do jakiego miasta najprawdopodobniej odnoszą się te słowa? Dlaczego?

⁶ Zwróćmy teraz uwagę na 25 rozdział Księgi Izajasza. W wersecie 1 czytamy: „Jehowo, Ty jesteś moim Bogiem. Ciebie wywyższam, Twoje imię opiewam, bo dokonałeś rzeczy cudownych, podajesz rady z dawnych czasów — w wierności, zasługując na zaufanie”. Czciciele Jehowy, którzy pokładają w Nim ufność, sławią Go za wspaniałe czyny, jakich wśród nich dokonuje. Dalej jednak Izajasz nakreśla jaskrawe przeciwieństwo tego, mówiąc do Jehowy: „Miasto bowiem obróciłeś w zwalisko kamieni, umocniony gród w rozsypującą się ruinę, wieża mieszkalna obcych przestała być miastem i nie będzie odbudowana po czas niezmierzony (...); gród narodów okrutnych będzie się bał Ciebie [Jehowo]” (Izaj. 25:2, 3).

⁷ Cóż to za nie wymienione z nazwy, ciemiężycielskie miasto? Izajasz mógł mieć na myśli Ar, stolicę Moabu, odwiecznego wroga ludu Bożego. Jednakże kontekst zdaje się wskazywać raczej na inny, arcywrogi składnik organizacji Szatana — na Babilon. Z biegiem czasu Babilończycy mieli spustoszyć Judę i Jeruzalem, zburzyć świątynię Jehowy, a resztę ocalałych mieszkańców uprowadzić do niewoli. Prorok Izajasz przytacza wypowiedź króla babilońskiego, który chełpliwie twierdził: „Wstąpię aż do nieba. Wyniosę swój tron ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze spotkania (...); postaram się z wyglądu przypominać Najwyższego”. Jehowa natomiast postanowił wzbudzić Cyrusa Persa, aby ten pokonał Babilon i zezwolił ludowi Bożemu powrócić do ojczyzny. Zgodnie z proroctwem starożytny Babilon stał się po prostu „zwaliskiem kamieni”, „rozsypującą się ruiną” (Izaj. 14:12-14; 13:17-22).

 8, 9. (a) Z jakim innym Babilonem muszą toczyć walkę słudzy Jehowy? Jak doszło do jego powstania? (b) Dlaczego i w tym wypadku trafne jest określenie, którym Izajasz opisał Babilon?

⁸ Mimo iż od upadku Babilonu upłynęło już ponad 2500 lat, słudzy Jehowy w dalszym ciągu muszą się zmagać z jego odpowiednikiem — „Babilonem Wielkim, matką rozpustnic i obrzydliwości ziemi” (Obj. 17:5). Jest nim ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Zalążek jego powstał wkrótce po potopie z czasów Noego, gdy Nemrod zbudował pierwotny Babilon, kolebkę fałszywego, skażonego kultu. Jezus i jego apostołowie dali początek chrystianizmowi, ale odstępcy z czasem wypaczyli prawdę biblijną, wprowadzając pogańskie „nauki demonów”, wywodzące się z Babilonu. W ten sposób pojawił się nowy system religijny, zwany chrześcijaństwem (1 Tym. 4:1). Ta namiastka chrystianizmu stała się głównym składnikiem „Babilonu Wielkiego”, rozciągającego swoje wpływy na wszystkie ludy ziemi i nazwanego przez Izajasza „grodem narodów okrutnych”.

⁹ Od ponad czterech tysięcy lat, licząc od założenia Babilonu, bezlitośni władcy posługiwali się pozbawionymi skrupułów kapłanami jako narzędziem do kontrolowania i ciemiężenia prostego ludu. Czynią to zresztą po dziś dzień. W ten sposób „człowiek panował nad człowiekiem, z jego krzywdą” (Kazn. 8:9). Jezus litował się nad tymi tłumami, „ponieważ były złupione i sponiewierane” przez fałszywych pasterzy religijnych. W naszych czasach najbardziej zasługuje na potępienie klasa określana mianem „człowieka bezprawia”, czyli żądne chwały duchowieństwo chrześcijaństwa, grające czołową rolę w zwalczaniu i prześladowaniu Świadków Jehowy (Mat. 9:36; 2 Tes. 2:3, 4).

10. (a) Jak „gród narodów okrutnych” zgodnie z zapowiedzią z Izajasza 25:3 został zmuszony do oddania czci Jehowie i do lękania się Go? (b) Co prorok mówi w Księdze Izajasza 25:4, 5 o Jehowie w związku z „nisko postawionymi” oraz „okrutnikami”?

¹⁰ W roku 1919 Jehowa wyswobodził swój prawdziwy lud z więzów „Babilonu Wielkiego”. Ten „gród narodów okrutnych” był zmuszony oddać chwałę Jehowie, gdy chcąc nie chcąc z goryczą oglądał „rzeczy cudowne”, których On dokonywał w celu przywrócenia swoich czcicieli do stanu pełnej aktywności. Rzecznicy religii fałszywej muszą się bać Jehowy również z uwagi na to, co ich czeka w przyszłości. Przez długie stulecia duchowieństwo wynosiło się ponad laików. Teraz jednak Izajasz mówi o Jehowie: „Stałeś się (...) twierdzą dla nisko postawionego, twierdzą dla biednego w udręce, jaką znosi, schronieniem przed nawałnicą, cieniem podczas upału, gdyż ziajanie okrutników przypomina nawałnicę napierającą na mur. Jak upał w okolicy bezwodnej, tak opanowujesz wrzawę obcych, jak upał cieniem chmury. Śpiew okrutników zostaje stłumiony” (Izaj. 25:4, 5).

W „BABILONIE” NIE SŁYCHAĆ RADOSNEJ PIEŚNI!

11. Dlaczego na obszarach „Babilonu Wielkiego” nie rozbrzmiewa radosna pieśń? Jak potwierdziło się to na zorganizowanym w Asyżu zgromadzeniu przedstawicieli różnych religii?

¹¹ Właśnie tak wygląda dziś sytuacja w całej sferze wpływów „Babilonu Wielkiego”. Nie słychać w nim wesołych głosów. W gronie jego przywódców religijnych panuje zamieszanie co do tego, którym bogom oddawać cześć. Potwierdziło się to wyraźnie podczas zgromadzenia przedstawicieli różnych kultów, jakie się odbyło 27 października 1986 roku w Asyżu (Włochy). W nawiązaniu do Międzynarodowego Roku Pokoju ogłoszonego przez ONZ, papież Jan Paweł II zwołał tam przywódców co ważniejszych religii „Babilonu Wielkiego”. Wszyscy oni modlili się o pokój, przy czym niektórzy mnisi buddyjscy poświęcili na to całe 12 godzin. Ale do kogo się właściwie modlono? Czy do Marii lub trójosobowego Boga chrześcijaństwa? Czy może do trójcy hinduistycznej lub tysięcy bóstw buddyjskich? A może do Allacha? Albo do zwykłego zwierzęcia, do lisa czczonego przez sintoistów? Może najskuteczniejsze były modlitwy Indianina z plemienia Crow? Pisano o nim, że wyglądał „wspaniale w okazałym pióropuszu”, gdy paląc fajkę pokoju wypowiadał swoje modły wprost „w kłęby dymu, unoszącego się w chłodnym powietrzu niczym kadzidło”.

12. Pod jakimi słowami proroków Micheasza i Izajasza nie podpisują się wspomniani przywódcy religijni?

¹² Jedno jest pewne: żaden z tych przywódców religijnych, począwszy od buddyjskiego dalajlamy, a skończywszy na „Jego Eminencji” Metodym z greckiego Kościoła Ortodoksyjnego, nie podpisuje się pod słowami z biblijnej Księgi Micheasza 4:5, które brzmią: „My ze swej strony będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze”. Żaden z nich też nie zgadza się ze słowami napisanymi w natchnieniu przez proroka Izajasza: „Tak rzekł prawdziwy Bóg, Jehowa, Stworzyciel niebios, ten Wspaniały, który je rozpostarł, który sporządził ziemię i jej wytwory, który dał tchnienie ludziom na niej i ducha tym, co po niej chodzą: ‛Ja jestem Jehowa. Takie jest moje imię; i nikomu nie będę dawał mojej chwały ani sławy mej rytym wizerunkom’” (Izaj. 42:5, 8).

13. Co w gruncie rzeczy miało miejsce w Asyżu? Jak Jezus, będąc na ziemi, potępił takie postępowanie?

¹³ Przykuwające uwagę ceremonie, charakterystyczne szaty i wciąż powtarzane modlitwy złożyły się w Asyżu na okazałe widowisko dla publiczności. Działania takie jednak potępił Syn Jehowy, Jezus, gdy przebywał na ziemi. O współczesnych sobie przywódcach religijnych powiedział: „Wszystkie swoje uczynki podejmują po to, żeby byli widziani przez ludzi”. Bezpośrednio zaś do nich rzekł: „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, ponieważ zamykacie Królestwo Niebios przed ludźmi! Sami bowiem nie wchodzicie ani nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą” (Mat. 23:5, 13; zob. też Mat. 6:1-8). U Boga nie liczy się zewnętrzna forma wielbienia ani miejsce, w którym się ono odbywa. Jezus przecież oświadczył: „Bóg jest Duchem, toteż ci, którzy Go czczą, muszą oddawać cześć duchem i prawdą” (Jana 4:21, 24).

SKĄD RZECZYWIŚCIE PRZYJDZIE POKÓJ

14. (a) Dlaczego modlitwy o pokój, zanoszone w religiach tego świata, są obłudne? (b) Jaki wyrok wydał Bóg na chrześcijaństwo?

¹⁴ Czy ktokolwiek obserwujący zamęt w religiach tego świata mógłby być tak naiwny, aby wierzyć, że modły przywódców religijnych zapewnią ziemi pokój? Przez całe wieki obłudnie modlili się oni do Boga, a zarazem brali czynny udział w wojnach swoich narodów, krucjatach i haniebnych prześladowaniach. Prorok Jehowy pytał: „Czy Etiopczyk może zmienić swoją skórę, a lampart swoje pręgi? Tak samo czy możecie czynić dobrze wy, którzyście się nauczyli postępować przewrotnie?” (Jer. 13:23, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Religie chrześcijaństwa, stanowiące główny składnik „Babilonu Wielkiego” — ogólnoświatowego imperium religii fałszywej — zostały zważone na szalach Boskiej wagi i wykazały zatrważające braki. Teraz czeka je zagłada! (Jer. 2:34, 35, 37; 5:29-31; Dan. 5:27).

15. Jak Jehowa zaprowadzi trwały pokój? W jaki sposób ci, którzy Mu ufają, służą sprawie pokoju?

¹⁵ „Bóg pokoju”, Jehowa zapewni trwały pokój przez wytracenie wszystkich ludzi obciążonych winą krwi i napełnienie ziemi tymi, którzy szczerze miłują prawdę oraz sprawiedliwość (Filip. 4:9). Ze słów króla Dawida wynika, że tylko „potulni”, którzy ‛zaufali Jehowie i czynią dobrze’ będą mogli ‛posiąść ziemię i naprawdę zachwycać się dostatkiem pokoju’ (Ps. 37:3, 11). Osoby zawsze ufające Jehowie i czyniące dobrze służą sprawie pokoju w sposób zgoła nieosiągalny dla tych, którzy zanoszą sprzeczne modlitwy do najprzeróżniejszych bogów, bożków i wizerunków (Ps. 115:2-8; Izaj. 44:14-20).

16. Jaką ucztę wydaje Jehowa dla potulnych, gromadzących się przy Nim po wyjściu z „grodu narodów okrutnych”?

¹⁶ Jakąż różnicę widać między członkami ludu Bożego a stronnikami „Babilonu Wielkiego”, jeśli chodzi o modlitwy i perspektywy! Jakże cenimy sobie fakt, iż „śpiew okrutników zostaje stłumiony”! (Izaj. 25:5). Wszakże nawiązując do potulnych, którzy wychodzą z „grodu narodów okrutnych”, Izajasz dodaje: „I na pewno Jehowa Zastępów na tej górze wyda dla wszystkich ludów ucztę z potraw ociekających oliwą, ucztę (...) z wina wystałego na osadach, klarownego” (Izaj. 25:6). Uczta duchowa, w której już dziś uczestniczą wszyscy przyłączający się do wielbienia Jehowy, nasyca i sprawia wiele radości, po prostu jest prawdziwym świętem! Nasze serca otrzymują pokrzepienie, żebyśmy mogli wytrwać, i promieniując zadowoleniem gorliwie służymy Jehowie w oczekiwaniu na odrodzenie się oraz na ucztę z dobrodziejstw obiecanych przez Jehowę mieszkańcom nowej ziemi (Ps. 104:1, 14, 15; Mat. 19:28, BT).

17. Jakich „rzeczy cudownych” dokona Jehowa i co to za sobą pociągnie?

¹⁷ Wkrótce już Jah, Jehowa, dokona „rzeczy cudownych”, usuwając nie tylko „Babilon Wielki”, lecz także „tkaninę” potępienia, w którą spowita jest ludzkość z powodu grzechu Adama (Izaj. 25:7). Na podstawie ofiary Jezusa nasz Bóg spełni proroctwo z Księgi Izajasza 25:8: „Faktycznie pochłonie śmierć na zawsze; i Pan Wszechwładny, Jehowa, bez wątpienia otrze łzy z każdego oblicza. I z całej ziemi zdejmie hańbę swego ludu — bo tak powiedział sam Jehowa”. Ileż to będzie radości, gdy oglądać będziemy zanikanie skutków grzechu Adama oraz kres odziedziczonej po nim śmierci i gdy będzie można witać swych bliskich, uwolnionych z jej szponów! Ileż entuzjazmu wzbudzi świadomość, że wierni świadkowie na rzecz Jehowy dali dostateczną odprawę wielkiemu szydercy, Szatanowi Diabłu! (Prz. 27:11). Nigdy już nikt nie rzuci na nich oszczerstwa, zwyciężyli bowiem dzięki swojej prawości. Sam Jehowa, który działa „w wierności, zasługując na zaufanie”, zrealizuje to, co zapowiedział — swoje „rady z dawnych czasów”. Cała ziemia stanie się rajem, gdzie zapanuje sprawiedliwość i mieszkać będą praworządni ludzie. Co za wspaniałe perspektywy!

18. Co pomimo przeciwności jesteśmy zdecydowani czynić, zgodnie ze słowami Księgi Izajasza 25:9?

¹⁸ Nasze niezachwiane zaufanie do Jehowy w tych mrocznych czasach z całą pewnością zostanie nagrodzone. Bez względu na to, z jakimi przeciwnościami musimy się na co dzień borykać — czy dotyczą one zaspokajania potrzeb naszych rodzin, czy może obstawania przy miernikach biblijnych w szkole lub świadczenia na trudnych terenach — zawsze ufajmy Bogu. Pielęgnowanie zażyłej więzi z Jehową, który „wysłuchuje modlitwy”, zapewni nam wybawienie (Ps. 65:3, Biblia warszawska). Bądźmy zatem zdecydowani trwać wśród tych, których postawę wyrażają słowa z Księgi Izajasza 25:9: „Ten oto jest naszym Bogiem. W Nim nasza nadzieja, On nas wybawi. Jest to Jehowa. W Nim pokładamy nadzieję. Radujmy się i cieszmy na wybawienie sprawione przez Niego”.

PYTANIA DO POWTÓRKI:

◼ W jaki sposób Jah, Jehowa, okazuje się naszą siłą i mocą?

◼ Czym jest „gród narodów okrutnych”?

◼ Jak „gród narodów okrutnych” został zmuszony do oddania chwały Jehowie i do odczucia lęku przed Nim?

◼ Co świadczy o tym, że w „Babilonie Wielkim” nie słychać żadnej radosnej pieśni?

◼ Jakich „rzeczy cudownych” Jehowa jeszcze dokona na rzecz swego ludu?