śmiało mógł powiedzieć: „Skutkiem niegodziwości tych ludów [kananejskich] twój Bóg, Jahwe, wypędził je przed tobą” (Powt. Pr. 9:5, BT).

W książce Archaeology and the Old Testament (Archeologia a Stary Testament) czytamy: „Brutalność, zmysłowość i wyuzdanie [które] występują w mitologii kananejskiej (...) musiały wyzwalać u (...) czcicieli najgorsze instynkty i doprowadzić do rozpowszechnienia się najhaniebniejszych zwyczajów owych czasów, takich jak: prostytucja sakralna, składanie ofiar z dzieci i kult węży, (...), [do] okropnego zwyrodnienia Kananejczyków pod względem moralnym i religijnym”. Mimo to Gibeonici oraz mieszkańcy trzech innych miast nie zostali wytraceni (Joz. 9:17, 18). Czy okrutny Bóg by na to pozwolił?

DWOISTA OSOBOWOŚĆ?

Niektórzy mimo wszystko są gotowi twierdzić, że Bóg „Starego Testamentu” przybrał w „Nowym Testamencie” inną osobowość. Twierdzą, iż Jezus kładł nacisk wyłącznie na miłość (Mat. 5:39, 44, 45).

Jednakże w 70 roku n.e., zgodnie z zapowiedzią Jezusa, na mocy wyroku Jehowy doszło do zagłady Jeruzalem (Mat. 23:37, 38; 24:2). Śmierć poniosły także niesprawiedliwe osoby, takie jak Ananiasz, Safira i Herod; Bóg się nie zmienił (Dzieje 5:1-11; 12:21-23; Malach. 3:6). Zresztą nauki Jezusa o miłości nie były niczym nowym. Już dużo wcześniej Prawo Mojżeszowe nakazało: „Miłuj swego bliźniego jak samego siebie” (Kapł. 19:18). Jezus wprawdzie sięgnął dalej niż treść tego przykazania, mówił bowiem o ofiarnej miłości (Jana 13:34). Pamiętajmy jednak, iż zdecydowanie potępił obłudnych przywódców religijnych. Przeczytaj sobie cały 23 rozdział Ewangelii według Mateusza, a zobaczysz, jak ostro potępił tych ludzi.

Tak więc doniesienia biblijne wcale nie prowadzą do wniosku, że Bóg jest okrutny, wręcz przeciwnie — świadczą o Jego głębokiej i niezłomnej miłości do rodu ludzkiego. Zachęca to do dalszego poznawania Jehowy i Jego miłościwych metod postępowania. Może ci w tym dopomóc następny artykuł.

Jehowa wzbudza lęk, a przy tym miłuje

„MNIE z kim możecie zestawić?” — zapytał Bóg Jehowa. Nawet najpodnioślejszymi słowami nie da się w pełni opisać niezrównanej wspaniałości i mocy Bożej. Stwórca zaprasza, by się zastanowić nad bezmiarem niebios; powiada: „Podnieście oczy w górę i popatrzcie. Kto stworzył te rzeczy? Ten sam, który wywodzi ich poczet nawet według liczby, wszystkie je woła wręcz po imieniu. Dzięki obfitości dynamicznej energii — bo jest On także pełen żywotności — żadnej z nich nie brak” (Izaj. 40:25, 26).

Tysiące gwiazd dostrzegalnych gołym okiem to zaledwie maleńka cząstka tych 100 miliardów gwiazd, z których się składa sama nasza galaktyka! A Jehowa policzył i nazwał wszystkie gwiazdy w całym wszechświecie! Pomyślmy też o tym, jaka ogromna energia mieści się w całej tej materii. Temperatura we wnętrzu Słońca sięga 15 milionów stopni Celsjusza. Jakąż „dynamiczną energię” musiał mieć Jehowa, żeby stworzyć miliardy takich pieców atomowych!

Dlatego pełne zrozumienie Jehowy przerasta nasze ograniczone możliwości poznawcze. Elihu powiedział: „Co się tyczy Wszechmocnego, to myśmy Go nie zgłębili; jest