Czy chodzisz w imieniu Boga?
„Co się (...) tyczy wszystkich ludów, każdy będzie chodzić w imieniu swego boga; ale my ze swej strony będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Mich. 4:5, NW).
1. W czyim imieniu chodzi każdy człowiek? Wyjaśnij to szerzej.
KAŻDY człowiek żyje w imię jakiegoś boga, inaczej mówiąc, „chodzi” w tym imieniu. Tak, poszczególne osoby i całe narody świadomie bądź nieświadomie służą określonemu bóstwu. Jak to możliwe? — zapytasz. Prawda, że dzisiaj nie każdy służy bogu wyróżnionemu specjalnym imieniem, jak to się działo w starożytności. Niemniej są osoby ubóstwiające aktorów, polityków, sportowców, a nawet same siebie. A wielu ma za swego boga własny brzuch! (Filip. 3:18, 19). Niektórzy otwarcie służą Szatanowi Diabłu, podczas gdy inni robią to bezwiednie, gdyż „cały (...) świat leży w mocy Złego” (1 Jana 5:19). Jakże więc prawdziwe okazują się słowa hebrajskiego proroka Micheasza, żyjącego w VIII wieku przed naszą erą! W natchnieniu od Boga napisał on: „Co się bowiem tyczy wszystkich ludów, każdy będzie chodzić w imieniu swego boga” (Mich. 4:5, NW).
2, 3. (a) W czyim imieniu chodzą prawdziwi chrześcijanie? Szczególnie w jakim okresie? (b) Jaką przybierają postawę? (Kol. 3:23, 24).
2 Bezpośrednio przed tymi słowami Micheasz wspomniał, co miało się wydarzyć „na końcu czasów”. Góra domu Jehowy Boga miała być wtedy mocno utwierdzona ponad wszystkimi innymi górami (co wskazuje na silną pozycję prawdziwego wielbienia). Ze wszystkich stron mieli do niej napływać ludzie. Proroctwo mówi o nich: „Przekują miecze swe na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy”, oraz: „Więcej [się] sposobić nie będą do wojny” (Mich. 4:1-4).
3 Wszyscy garnący się do domu Jehowy wiedzą, że „nie ma na świecie (...) żadnego boga prócz Boga jedynego” (1 Kor. 8:4). Toteż choć ‛wszystkie ludy chodzą w imieniu swego boga’, prawdziwi chrześcijanie przyjmują postawę trafnie wyrażoną dalszymi słowami Micheasza: „Ale my ze swej strony będziemy chodzić w imieniu Jehowy, naszego Boga, po czas niezmierzony, już na zawsze” (Mich. 4:5, NW). Co to oznacza dla ciebie? Czy chodzisz w imieniu Boga?
CO TO ZNACZY CHODZIĆ W CZYIMŚ IMIENIU
4. Co to jest imię? Podaj przykłady.
4 Imię jest to miano osobiste, wyodrębniające określoną jednostkę. Słowo „bóg” to nazwa ogólna. Natomiast imię własne wyróżnia daną osobę spośród ogółu. „Jehowa” jest imieniem własnym. Ale wyraz „imię” odnosi się także do czyjejś opinii, czyli sławy. Zatem ‛imię naszego Boga’ jest imieniem własnym, czyli osobistym, pod którym jest On znany, lecz z którym wiąże się też pewna reputacja, sława.
5, 6. (a) Co wiązało się w czasach starożytnych z imieniem każdego boga? (b) Co należy rozumieć przez ‛chodzenie w imieniu boga’?
5 W starożytności ludzie zazwyczaj nadawali swoim bóstwom wyróżniające je imiona, jak: Tammuz, Artemida, Zeus, Baal albo Marduk. Z czasem poszczególni bogowie i boginie przez przypisywane im czyny wyrobili sobie określoną opinię, zdobyli sławę. Osiągnięty rozgłos związał się z ich imieniem. Na przykład Marduk słynął jako założyciel Babilonu.
6 „Chodzić w imieniu” jakiegoś boga znaczy czynić to, co ten bóg pochwala lub sam robi, postępować zgodnie z jego reputacją, jak też uznawać jego autorytet. Ściśle biorąc, ‛chodzenie w imieniu’ jakiegoś boga jest równoznaczne z całkowitym oddaniem się jemu, nazywaniem się od jego imienia i reprezentowaniem go na ziemi. Oznacza życie podług cech takiego boga.
CHODZENIE W IMIENIU JEHOWY
7, 8. Jakie postępowanie nie wyczerpuje jeszcze sensu chodzenia w imieniu Jehowy?
7 Prawdziwy Bóg sam sobie nadał imię. Chrześcijanie dobrze wiedzą, że Jehowa jest „Najwyższym ponad całym światem” (Ps. 83:19, NP). Wdzięczni są Bogu za to, że objawił im swoje własne, osobiste imię. Ale chodzenie w imieniu Jehowy obejmuje znacznie więcej niż jedynie wymawianie jego brzmienia. Oznacza też więcej niż uznawanie faktu jego występowania w manuskryptach biblijnych.
8 Przez chodzenie w imieniu Jehowy należy rozumieć nie tylko samo wyznawanie, że Jehowa jest naszym Bogiem. Znaczy to również więcej niż przychodzenie na chrześcijańskie zebrania Świadków Jehowy. I oczywiście działalność głoszenia to także nie wszystko, z czym się wiąże chodzenie w imieniu Jehowy.
9. Czy chodzenie w imieniu Jehowy wiąże się jedynie z tym, co sami mówimy o sobie?
9 Chociaż wspomniane sprawy są ważne, to jednak same w sobie nie dowodzą, że naprawdę chodzimy w „imieniu” Jehowy. Czynnikiem decydującym nie jest to, co mówimy i twierdzimy o sobie, ale to, co rzeczywiście czynimy całym sercem i umysłem, całą duszą i siłą (Łuk. 10:27; Jak. 1:22-27). Chrześcijański apostoł Paweł zadał takie oto pobudzające do myślenia pytanie: „Czyż nie wiecie, że jeśli oddajecie samych siebie jako niewolników pod posłuszeństwo, jesteście niewolnikami tego, komu dajecie posłuch: bądź niewolnikami grzechu, co wiedzie do śmierci, bądź posłuszeństwa, co wiedzie do sprawiedliwości?” (Rzym. 6:16). Chodzący w imieniu Boga muszą być oddani Jehowie, muszą służyć Mu wiernie i posłusznie jako Jego niewolnicy (Rzym. 12:11). Czy ty, drogi czytelniku, zdecydowanie stanąłeś w szeregach chwalców Jehowy? Czy chodzisz w imieniu tego Boga?
OSOBOWOŚĆ I CZYNY BOGA
10. Jak wzrastało nasze docenianie Jehowy?
10 Prawdopodobnie byłeś głęboko poruszony, dowiedziawszy się kiedyś, że Bóg Wszechmocny ma imię. Zapewne ucieszyłeś się też, gdy po raz pierwszy napotkałeś to Boskie imię Jehowa w Biblii. A jakąż radość odczułeś na wiadomość, że imię Boga występuje w Piśmie Świętym tysiące razy! Ale z chodzeniem w imieniu Jehowy było inaczej. Nie zaczęło się to nagle. Dopiero w miarę coraz lepszego poznawania Boga, który nosi imię Jehowa, wzrastało twoje docenianie.
11. Co powiedziano Mojżeszowi o cechach Jehowy?
11 Z biegiem czasu zacząłeś poznawać właściwości Jehowy. Uzyskałeś na przykład pewien wgląd w Jego osobowość, rozmyślając nad opisem z Księgi Wyjścia 34:6, 7:
„Przeszedł Jehowa przed jego [Mojżesza] obliczem, oświadczywszy: ‛Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, nieskory do gniewu, a obfitujący w serdeczną życzliwość i prawdę, zachowujący serdeczną życzliwość dla tysięcy, przebaczający błąd i wykroczenie, i grzech; lecz bynajmniej nie zapewni on bezkarności’” (NW).
12. Jak Mojżesz opisał Jehowę w pieśni?
12 Parę lat później Mojżesz pod wpływem natchnienia od Boga ułożył pieśń. Oznajmił w niej między innymi:
„Głosić chcę imię Jahwe: uznajcie wielkość Boga naszego; On Skała, dzieło Jego doskonałe, bo wszystkie drogi Jego są słuszne; On Bogiem wiernym, a nie zwodniczym, On sprawiedliwy i prawy” (Powt. Pr. 32:3, 4).
13. Jakie zalety pobudzające nas do miłowania Boga i pokładania w Nim ufności zaczęliśmy łączyć z imieniem Jehowa?
13 Kto chodzi w imieniu Jehowy, dowiedział się także, iż miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność i panowanie nad sobą — to owoce świętego ducha Bożego (Gal. 5:22, 23, NW). Są to więc zalety wywodzące się od Jehowy. Kojarzą się nam teraz z Jego świętym imieniem, a ponadto skłaniają nas do miłowania Stwórcy i ufania Temu, w którego imieniu chodzimy.
14. (a) Dlaczego chodzący w imieniu Jehowy mogą być pewni, że Bóg potrafi urzeczywistnić swe zamierzenie i obronić swoje imię? (b) Wykaż na podstawie Ksiąg: Jozuego 2:10, 11 oraz 1 Samuela 4:8, że zwycięstwo Jehowy nad bogami Egiptu stało się szeroko znane wśród narodów.
14 Co więcej, prawdziwi chrześcijanie poznali zamierzenie Jehowy, który za pośrednictwem niebiańskiego Królestwa pod władzą Jezusa Chrystusa chce ugruntować swoje zwierzchnictwo nad wszechświatem i zrehabilitować swoje imię (Łuk. 11:2; Apok. 11:16-18). Ludzie bogobojni wiedzą, że Jehowa potrafi urzeczywistnić powzięte zamierzenie i oczyścić z zarzutów swoje święte imię. Skąd ta pewność? Ponieważ znany jest z wielu potężnych czynów. Nie przypomina w niczym bezwartościowych bóstw narodów, które dla chodzących w ich imieniu nie potrafią zdziałać nic pożytecznego (Ps. 115:1-8). Zwróćmy uwagę, jak Jehowa został przedstawiony w pieśni po cudownym ocaleniu ludu izraelskiego nad Morzem Czerwonym:
„Któż jest pośród bogów równy Tobie, Jahwe, w blasku świętości, któż Ci jest podobny, straszliwy w czynach, cuda działający! Prawicę swą wyciągnąłeś i pożarła ich ziemia. (...) Gdy weszły w morze konie faraona z rydwanami i jeźdźcami, Jahwe przywiódł na nich z powrotem fale morskie, synowie zaś Izraela przeszli suchą nogą morze” (Wyjścia 15:11, 12, 19).
15. Skąd chodzący w imieniu Jehowy wiedzą, że jest to Bóg niezawodnych proroctw?
15 Chodzący w imieniu Jehowy uznają w Nim także Boga, który ogłasza wiarogodne proroctwa. Przepowiednie Boże są uwierzytelnione Jego imieniem, zupełnie tak, jak gdyby złożył pod nimi swój podpis, będący gwarancją ich prawdziwości. Możemy całkowicie polegać na tych proroctwach. Na przykład Jehowa obiecał wyprowadzić Izraelitów z niewoli egipskiej i dać im w posiadanie upatrzony przez siebie kraj. Wszystko to zostało wprowadzone w czyn (Wyjścia 3:6-17; 14:19-31). Wiele lat później król Izraelski Salomon słusznie mógł powiedzieć: „Niech będzie błogosławiony Jahwe, który dał pokój [miejsce odpocznienia, NW] swojemu ludowi, Izraelowi, według tego wszystkiego, co zapowiedział, za to, że nie uchybił ani jednemu wypowiedzianemu słowu z wszelkiej swej dobrej obietnicy danej przez swego sługę Mojżesza” (1 Król. 8:56; zobacz również Księgę Jozuego 21:45).
16. Czego osoby chodzące w imieniu Jehowy dowiedziały się o miłości Boga do rodzaju ludzkiego?
16 Poza tym wszyscy, którzy chodzą w imieniu Jehowy, dowiedzieli się o zamierzeniu Bożym co do oczyszczenia całego rodu ludzkiego z grzechu mocą przebłagalnej ofiary Jego drogiego Syna, Jezusa Chrystusa. W ten sposób stało się zadość sprawiedliwości. Cieszą się widząc, że nierozerwalnie złączona z imieniem Bożym jest zarówno sprawiedliwość, jak i miłość do ludzkości. „Tak bowiem Bóg umiłował świat”, wyjaśnił Jezus, „że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (Jana 3:16; 1 Kor. 15:22; 1 Jana 4:10).
SZACUNEK DLA IMIENIA BOŻEGO
17. Jak Jehowa pokazał, że ma poczucie własnej godności?
17 Imię takiego miłościwego Boga zasługuje na to, byśmy się nim interesowali i darzyli je szacunkiem. Sam Jehowa jest żywo zainteresowany swoim imieniem, choć nie ze względów samolubnych. Posiada poczucie własnej godności i nigdy nie uczynił niczego, co by mogło poniżyć lub zniesławić Jego święte imię. Dzieła Jego zawsze kojarzyły to imię z prawdą, sprawiedliwością i praworządnością. Okryły je chwałą i czcią, godnością i dostojeństwem. Sędziwy Dawid miał słuszne podstawy, by błogosławić Jehowę słowami: „Twoja jest, o Jahwe, wielkość, moc, sława, majestat i chwała” (1 Kron. 29:11). Nie ulega więc wątpliwości, iż wszyscy, którzy dzisiaj oddani są Jehowie, muszą z należnym szacunkiem odnosić się do Boskiego imienia!
18. Jak możemy dowieść, że chodzimy w imieniu Jehowy, jeśli na sprawy popatrzeć pod kątem Jego praw, mierników moralności i postanowień co do zbawienia?
18 Osoby chodzące w imieniu Jehowy uznają Go za swego Prawodawcę, Sędziego i Króla (Izaj. 33:22). Ponieważ jest zwierzchnim Władcą wszechświata, bez wątpienia wolno Mu nadawać i egzekwować prawa, ustalać zasady moralności oraz podejmować postanowienia z myślą o wiecznotrwałych korzyściach wszystkich swoich rozumnych stworzeń. Weź pod rozwagę, co następuje: Jeżeli szanujemy prawa Jehowy, uwzględniamy Boskie mierniki moralne, wysoko cenimy Jego postanowienia służące naszej pomyślności i wiecznotrwałemu zbawieniu — to dajemy dowody, że istotnie chodzimy w imieniu Jehowy.
19. (a) Czego Jehowa obiecał dokonać? Dlaczego? (b) Urzeczywistnienia jakiej modlitwy zatem oczekujemy?
19 Rzecz oczywista, że ci, którzy naprawdę chodzą w imieniu Jehowy, z upragnieniem wyczekują czasu, gdy Bóg zadziała w interesie wszystkich miłośników sprawiedliwości oraz wystąpi przeciwko bezczeszczącym Jego imię (Ezech. 20:9; 39:7). Każdy, kto miłuje Jehowę, tęsknie wygląda spełnienia się słów wzorcowej modlitwy, jaką podał Jezus Chrystus: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje. Niech przyjdzie królestwo Twoje; niech Twoja wola spełnia się na ziemi, tak jak i w niebie” (Mat. 6:9, 10). Ponadto ludzie chodzący w imieniu Jehowy oczekują z upragnieniem nadejścia dnia, gdy najświętsze imię Boga będzie w poszanowaniu u wszystkich żyjących.
NIEZRÓWNANY PRZYWILEJ
20. Jak lud Jehowy w przeciwieństwie do religiantów chrześcijaństwa ‛chodzi w Jego imieniu’?
20 Z chodzeniem w imieniu Jehowy związane są niemałe obowiązki. Wymaga ono oddania się Mu bez zastrzeżeń, prowadzenia życia w harmonii z imieniem Bożym oraz opowiadania się za wszystkim, co to imię reprezentuje. Oznacza więc przyznanie się do Boskiego imienia i bronienie go przed całym światem. Chodzenie w imieniu Jehowy wyklucza zatem lekceważenie lub zwalczanie tego imienia, usuwanie go z przekładów biblijnych oraz ukrywanie przed ludźmi, jak to czyniono lub usiłowano czynić w kręgach religijnych nominalnego chrześcijaństwa. Polega natomiast na czczeniu imienia Jehowy, toczeniu duchowego boju na jego korzyść, przyznawaniu mu należnego miejsca w Piśmie Świętym i na odważnym jego ogłaszaniu (Ps. 9:2, 3).
21, 22. Kto jedynie reprezentuje dzisiaj imię Boże? Jaki mają niezrównany przywilej pośród ludzkości?
21 W pierwszym stuleciu naszej ery Bóg Jehowa miał lud dla swego imienia. Wchodzący w jego skład namaszczeni duchem uczniowie Jezusa Chrystusa stali po stronie imienia i zwierzchnictwa Jehowy. Stosownie do tego uczeń Jakub oświadczył podczas narady apostołów i starszych, która się odbyła w Jeruzalem około roku 49 n.e.: „Mężowie bracia, posłuchajcie mnie! Szymon [apostoł Piotr] opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spomiędzy pogan wybrać lud dla imienia swego” (Dzieje 15:13, 14, NP). Podobnie dzisiaj Jehowa posiada lud dla swego imienia. Nie są to członkowie żadnej religii chrześcijaństwa, lecz ostatek namaszczonych naśladowców Jezusa. Przyłączyła się do niego również „wielka rzesza” tych, którzy się spodziewają żyć wiecznie na ziemi (Jana 10:14-16; Apok. 7:4-9, Kow). Spośród wszystkich ugrupowań religijnych działających obecnie na ziemi jedynie Świadkowie Jehowy reprezentują to Boskie imię.
22 Świadkowie ci mają niezrównany przywilej: zajmują jedyną w swoim rodzaju pozycję w świecie ludzkim. W VIII wieku p.n.e. Bóg Jehowa przez proroka Izajasza rzucił wyzwanie wszystkim bogom narodów, aby powołali swoich świadków, którzy by potwierdzili ich boskość. Żaden z tych fałszywych bogów nie potrafił stawić takiego świadka. Ale prawdziwy Bóg, Jehowa, powiedział do członków ludu noszącego Jego imię: „‛Wyście moimi świadkami’, brzmi wypowiedź Jehowy, ‛jak i sługą moim, którego obrałem’” (Izaj. 43:8-10, NW). Świadkowie Jehowy doby obecnej z największą radością noszą imię Boże. Uważają to za niezwykły zaszczyt, że mogą reprezentować Władcę wszechświata i zaznajamiać ród ludzki z tym prawdziwym Bogiem, dając świadectwo o Nim i o Jego zamierzeniach. W porównaniu z tym cudownym przywilejem wszystko inne traci na znaczeniu.
ODWAŻNE ŚWIADCZENIE
23. Co czynił Henoch, chodząc z Bogiem? Jakiego zaznał dobrodziejstwa?
23 Chodzenie w imieniu Jehowy jako Jego świadek wymaga nierzadko dużej odwagi. Przynosi jednak obfite błogosławieństwa. Na przykład „Henoch chodził z Bogiem”, śmiało ogłaszając orędzie doniosłej wagi (Rodz. [1 Mojż.] 5:24, NP). Henoch obwieszczał: „Oto przyszedł Pan z miriadami swoich świętych, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożników za wszystkie bezbożne uczynki, przez które okazywała się ich bezbożność, i za wszystkie twarde słowa, które wypowiadali przeciwko Niemu grzesznicy bezbożni” (Judy 14, 15). Jehowa „zabrał” tego odważnego świadka; skrócił mu życie i nie dopuścił, by zginął z rąk przeciwników. Został on „przeniesiony”, co najwidoczniej oznacza, że nie doznał boleści umierania (Hebr. 11:5; porównaj z tym Ewangelię według Jana 3:13).
24. Jak i dlaczego została nagrodzona wierność Noego?
24 Noe także „chodził z Bogiem”. Był to mąż wiary, który świadczył o Bożym zamiarze wytracenia złych w powszechnym potopie. Wierność Noego została w pełni nagrodzona, gdyż dzięki niej wraz z siedmioma innymi osobami przeżył ten ogólnoświatowy potop (Rodz. [1 Mojż.] 6:9, NP; 7:6, 7; 8:16; 2 Piotra 2:5).
25. Jakiego rodzaju orędzie ogłaszają dzisiaj Świadkowie Jehowy?
25 Wspomniani mężowie należeli do grona pierwszych świadków Boga Jehowy (Hebr. 11:4-7; 12:1). Nie obawiali się czcić imienia Bożego, oznajmiając je daleko i szeroko. Chrześcijańscy świadkowie Jehowy doby obecnej zajęli podobną postawę. Bez bojaźni ogłaszają orędzie o sądzie Bożym. Obwieszczają również „dobrą nowinę” o bliskim już sprawiedliwym, nowym porządku rzeczy. Z utęsknieniem wypatrują całkowitego spełnienia się obietnicy Jehowy co do ustanowienia „nowego nieba i ziemi nowej”, gdzie zamieszka sprawiedliwość (2 Piotra 3:8-13). Jakaż wówczas zapanuje radość! Nikt już nie będzie chodził w imieniu jakichś innych bogów, ale wszystkie rozumne stworzenia będą chodzić już na zawsze w imieniu Boga Jehowy.