Musimy wiedzieć, co wielbimy

 1, 2. (a) Kto jest przeciwny naszemu wielbieniu tego, co znamy? Jakie pasuje więc do niego określenie? (b) Jak nazywa go apostoł Paweł? Co spotyka tych, którym zdoła zaślepić umysły?

MIŁOŚCIWY Bóg, który chce, aby ludzie wszelkiego rodzaju byli wyratowani odpowiednim okupem złożonym przez Chrystusa Jezusa, pragnie też, żebyśmy Go znali i dzięki temu ‚wielbili, co znamy’ (1 Tym. 2:3-6; Jana 4:22, NW). Z drugiej strony istnieje jednak ktoś, kto stara się nas pozyskać do czczenia fałszywych bogów, do czczenia tego, czego nie znamy, oczywiście ku naszemu wiecznemu zatraceniu.

² Rzecz jasna, że ten ostatni przeciwstawia się działaniu prawdziwego Boga, a wobec tego w pełni zasługuje na miano Przeciwnika, czyli Szatana. To właśnie on wywoływał sprzeciw względem dobrej nowiny, którą głosił apostoł Paweł, a Paweł ze swej strony napisał o nim: „Jeśli nawet Ewangelia nasza jest ukryta, to tylko dla tych, którzy idą na zatracenie, dla niewiernych, których umysły zaślepił bóg tego świata [systemu rzeczy, NW], aby nie olśnił ich blask Ewangelii chwały Chrystusa, który jest obrazem Boga. (...) Albowiem Bóg, Ten, który rozkazał ciemnościom, by zajaśniały światłem, zabłysnął w naszych sercach, by olśnić nas jasnością poznania chwały Bożej na obliczu Chrystusa” (2 Kor. 4:3-6, BT). Kto pozwoli „bogu tego systemu rzeczy” zaślepić sobie umysł, ten zginie czcząc coś, czego nie zna.

 3. (a) Co narody świata czują się zmuszone popierać w obliczu powszechnego zagrożenia? (b) Jakie dwa bloki pojawiły się na scenie dziejowej? Jak przedstawia je proroctwo Daniela w rozdziale 11?

³ Już od tysiącleci „bóg tego systemu rzeczy” podsuwa poszczególnym pokoleniom ludzkości rozmaite fałszywe obiekty kultu. W obecnym dwudziestym wieku sprawił, że utworzono obiekt, który ma czcić cały świat. Nikt nie kwestionuje faktu, że żyjemy w okresie zagrożenia świata, gdy ludzie bardziej niż dotąd odczuwają potrzebę zorganizowania wszystkich narodów do współpracy na rzecz ogólnoświatowego pokoju i bezpieczeństwa. Pierwsza wojna światowa w latach 1914-1918 n.e. dała ludzkości znać o niebezpieczeństwie samozagłady, tkwiącym w nowoczesnych metodach walki. W wyniku owej wojny o panowanie nad światem wystąpiły na widownię dwa charakterystyczne ugrupowania polityczne, mianowicie: demokratyczny i dyktatorski blok narodów. Każdy z nich reprezentuje odmienną ideologię polityczną i każdy boi się ekspansji drugiego, połączonej ewentualnie z napaścią. Proroctwo Słowa Bożego, Biblii świętej, przedstawia je pod symboliczną postacią dwóch królów; demokratyczny, liberalny blok narodów jest określony mianem „króla południa”, a blok dyktatorski, totalistyczny, to „król północy”. Obaj ci „królowie” są opisani w rozdziale jedenastym proroctwa Daniela.

 4. (a) Na kim odbijają się posunięcia tych dwóch symbolicznych „królów”, a to szczególnie w jakim okresie? (b) Przeciw komu lub czemu występuje każdy z owych „królów”?

⁴ Każde posunięcie któregoś z tych symbolicznych „królów” względem drugiego odbija się na całej ludzkości i żaden naród czy lud nie może uniknąć skutków tego wpływu. Prawidłowość ta występuje szczególnie wyraźnie w okresie, który proroctwo Daniela nazywa „czasem końca” (Dan. 11:27-40; 12:4, BT). Historia świecka w pełnej harmonii z proroctwem biblijnym potwierdza, że ten krytyczny „czas końca” rozpoczął się w roku 1914 n.e., gdy dobiegły kresu „czasy pogan”, o których wspomniał Jezus Chrystus w proroctwie zanotowanym w Ewangelii według Łukasza 21:20-24. Pierwsza wojna światowa, która wtenczas wybuchła, oznaczała dla tych pogańskich narodów początek „końca”. Odtąd poszczególne narody poprzyłączały się albo do orszaku „króla północy”, albo „króla południa”, i zaledwie kilka z nich próbuje zachować neutralność. Obaj „królowie” dążą do zagarnięcia panowania nad światem. Występują jednak nie tylko przeciw sobie nawzajem. Zgodnie przeciwstawiają się Rządowi, który od zakończenia „czasów pogan” w roku 1914 jako jedyny ma prawo do sprawowania władzy nad całą ziemią.

 5. Kto ogłaszał dobrą nowinę o tym rządzie zgodnie ze słowami Ewangelii według Mateusza 24:14? Zwłaszcza od jakiego znamiennego wydarzenia?

⁵ Chodzi w tym wypadku o Rząd, którego obwieszczanie, zwłaszcza od roku 1914, Jezus Chrystus proroczo zapowiadał, mówiąc: „Będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14). Czy głoszenia dobrej nowiny o mesjańskim Królestwie Bożym podjęli się żyjący w rozproszeniu rodowici Żydzi przejęci syjonistycznymi nadziejami na odzyskanie ojczyzny w Palestynie? Nie, zajęli się tym wierni uczniowie Jezusa Chrystusa. Właśnie ci namaszczeni duchem Bożym uczniowie obliczyli na podstawie chronologii biblijnej, że „czasy pogan” powinny się skończyć wczesną jesienią roku 1914 n.e. Wyraźne dowody na to, że wtedy te „czasy” dobiegły końca, ogląda od roku 1914 cały świat. Dla uczniów Chrystusa dowody te oznaczały, że mesjańskie Królestwo Boże istotnie zostało ustanowione w niebiosach i że tron władzy objął w nim sam Mesjasz, Jezus.

 6, 7. (a) Kiedy i po czym spodziewano się objęcia przez Królestwo pełnej władzy nad ziemią? (b) Co na temat skrócenia dni wielkiego ucisku podała „Strażnica” z 15 października roku 1914?

⁶ Narodziny Królestwa nie były wszakże równoznaczne z natychmiastowym wygładzeniem wszystkich narodów na ziemi. Królestwo miało nad nią rozciągnąć pełną swą władzę dopiero, gdy przeminie najgorszy w dziejach świata czas ucisku i gdy ze wszystkich ziemskich instytucji pozostaną tylko ruiny oraz zgliszcza. W tej myśli w (angielskim) wydaniu Strażnicy z dnia 15 października 1914 roku, czyli przeszło dwa miesiące po wybuchu pierwszej wojny światowej, został opublikowany artykuł wstępny pod tytułem: „Widok ze Strażnicy”. Pod nagłówkiem: „Skrócenie dni ucisku”, wyrażono tam pogląd, iż wojna światowa jest pierwszą fazą udręczenia świata, które się będzie nasilało aż do stadium najkrytyczniejszego, gdy załamie się spoistość społeczeństwa ludzkiego. We wspomnianym artykule Strażnicy powiedziano między innymi:

⁷ „Będzie to czas, o którym nadmienił nasz Zbawca, gdy mówił: ‚A gdyby nie były skrócone one dni, nie byłoby zbawione żadne ciało’ (Mat. 24:22). Mistrz zapowiada nam jednak, że te dni anarchii i powszechnej walki — gdy ‚ręka każdego podniesie się przeciw bratu jego, przeciw bliźniemu jego, i nie będzie pokoju ani dla wychodzącego, ani dla wchodzącego’ — będą skrócone. Wyniesienie kościoła do chwały, objęcie przez wybranych władzy nad światem, skróci owe dni i zapoczątkuje panowanie Księcia Pokoju”. — Strona 307.

 8. (a) Jakie interesujące tematy były omawiane w następnym wydaniu „Strażnicy”? (b) Jaki rozgłos nadano sprawie znaczenia tamtych czasów już w roku 1914?

⁸ W następnym wydaniu Strażnicy, datowanym na 1 listopada roku 1914, ukazał się czołowy artykuł: „Przygotowania do sprawiedliwego panowania”. Występowały w nim takie podtytuły, jak: „Namiastka Królestwa Chrystusowego”, „Koniec czasów pogan”, „Dowody na paruzję [obecność] naszego Pana”, „Stopniowe wprowadzanie Królestwa Mesjasza”, „Bitwa Armagedonu” i „O wyzwoleniu kościoła”. Opinii publicznej wyjaśniano również wieloma innymi sposobami, co oznaczają czasy, które nastały; celowi temu służyło na przykład wyświetlanie szeroko po całym świecie tak zwanej „Foto-dramy stworzenia”, wygłaszanie licznych odczytów publicznych i rozpowszechnianie sześciu tomów Wykładów Pisma świętego, a nawet bezpłatne rozdawanie różnych druków, między innymi traktatu opisującego „Koniec świata w roku 1914”. W sprawozdaniu z działalności za rok 1914, pod nagłówkiem: „Wiele ton bezpłatnej literatury”, podano: „Nastąpił niezwykły wzrost ilościowy. Wielu takich, którzy nie mogą przeznaczyć całego swego czasu na pracę kolporterską, także kolporterzy i pielgrzymi (po prostu wszyscy nasi czytelnicy) znaleźli sposobności do tego, żeby w roli ochotników w pracy Pańskiej zaangażować się w rozpowszechnianiu materiału do czytania, jaki dostarczamy w około trzydziestu językach”. — Strażnica (w wydaniu angielskim) z 15 grudnia roku 1914, strona 374.

ODJĘCIE USTAWICZNEJ OFIARY CHWAŁY

 9. Co „lud święty” ofiarował Bogu? Do czego jednak zmierzali „król południa” i „król północy”?

⁹ Jak więc wynika z autentycznych sprawozdań, wierni uczniowie Jezusa Chrystusa starali się wówczas składać Jehowie nieustanną ofiarę chwały, ‚opowiadając cnoty tego, który ich powołał z ciemności ku dziwnej swojej światłości’ (1 Piotra 2:9, Gd). Przylgnęli sercem do niebiańskiego Królestwa Bożego z władzą w ręku Chrystusa i obwieszczali je jako prawowity rząd dla całej ludzkości. Tymczasem demokratyczny „król południa” i samowładny „król północy” — obaj wchodzący w skład namiastki Królestwa Chrystusowego, to jest nominalnego chrześcijaństwa — zmagali się ze sobą w walce o panowanie nad światem. W ramach swoich planów wojennych i przy pełnym poparciu duchownych chrześcijaństwa dążyli usilnie do tego, żeby ‚do szczętu rozproszyć siłę ręki ludu świętego’, innymi słowy ‚doszczętnie załamać moc ludu świętego’ (Dan. 12:7, Gd; BT). W ciągu trzech i pół lat (trzech i pół symbolicznych „czasów”) udało im się dopiąć tego celu.

10. Jakie przeszkody stawiano dziełu „ludu świętego”? Jak oderwano wielu od tej kapłańskiej służby składania ofiar?

¹⁰ Już poprzednio zaczęto utrudniać temu ludowi codzienne, ustawiczne składanie ofiary chwały Jehowie Bogu; istotną rolę odegrały w tym zakresie ograniczenia narzucone przez stan wojenny i rozmaite formy nacisku. Na przykład w Wielkiej Brytanii ci spośród oddanych Bogu chrześcijan, których zwano „absolutystami”, ponieważ zachowywali bezwzględną neutralność i uchylali się od popierania jakiejkolwiek ze stron uwikłanych w konflikcie — bywali skazywani na długie lata więzienia. Ściśle neutralni chrześcijanie w Ameryce Północnej spotykali się z podobnym traktowaniem. Wielu nie miało sprecyzowanego poglądu na chrześcijańską neutralność i podejmowało służbę nieliniową, chociaż w mundurach. Z takimi w wojsku obchodzono się czasem jeszcze gorzej niż z „absolutystami”. Przy tym wszystkim byli też oderwani od kapłańskiej służby składania ofiar chwały Jehowie Bogu.

11. (a) Opublikowanie jakiej książki posłużyło za pretekst do otwartego wystąpienia przeciw składającym ofiary chwały? (b) Jak w końcu załamana została moc „ludu świętego”?

¹¹ W lipcu roku 1917 Towarzystwo Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society) opublikowało książkę treści religijnej, zatytułowaną: Dokonana tajemnica. Tę to książkę podchwycił „król południa”, aby wystąpić przeciw „świętemu ludowi” Jehowy Boga. Książkę ową i inne druki, którymi się posługiwano przy składaniu „ofiar chwały”, obłożono zakazem lub poddano cenzurze, a w każdym razie wycofano z obiegu, oczywiście ku wielkiej radości kleru nominalnego chrześcijaństwa. W końcu dla ‚doszczętnego rozproszenia siły ludu świętego’, czyli ostatecznego załamania jego mocy, „król południa” wszczął postępowanie przeciw członkom zarządu i dalszym przedstawicielom Towarzystwa Strażnica, którzy mieli cokolwiek wspólnego z wydaniem książki Dokonana tajemnica. Przewieziono ich do federalnego zakładu karnego obciążonych zarzutami, które później okazały się fałszem, i skazanych wyrokami po dwadzieścia lat więzienia. Ogromnie osłabiło to „moc ludu świętego” w tym „czasie końca”.

12. Co oznaczała ta sytuacja „świętego ludu” Bożego w świetle proroctwa Daniela 12:11?

¹² Jakie to miało znaczenie w ramach spełniania się proroctw biblijnych dotyczących „czasu końca”? Oznaczało ‚odjęcie ofiary ustawicznej’ czyli przerwanie „codziennej ofiary”, jaką składał święty lud Jehowy. Było to przepowiedziane w proroctwie Daniela 12:11, gdzie właśnie jest mowa o czasie, „którego odjęta będzie ofiara ustawiczna [codzienna ofiara, BT], a postawiona będzie obrzydliwość spustoszenia”. I oto wiosną roku 1918 dokonało się rozproszenie albo załamanie mocy „świętego ludu” Jehowy w składaniu „ofiary ustawicznej”, czyli „codziennej”.

13. Co zgodnie z proroctwem Daniela 12:11 przedstawili w zamian ci, którzy ‚odjęli ofiarę ustawiczną’?

¹³ A co przedstawili ci, którzy dokonali owego doszczętnego rozproszenia lub załamania, aby zapełnić miejsce usuniętej „ofiary ustawicznej”, czyli „codziennej”, stale składanej przez „święty lud” Jehowy w formie ogłaszania „ewangelii o Królestwie” ku chwale Bożej? Przedstawili coś, co nie przysporzyło chwały Jehowie Bogu, ale co Jego Słowo w proroctwie Daniela 12:11 nazywa „obrzydliwością spustoszenia”.

WYSTAWIENIE OBRZYDLIWEGO PUSTOSZYCIELA

14. Co było tą „obrzydliwością”? Kiedy ją wystawiono?

¹⁴ Czym okazała się ta wstrętna, obrzydliwa rzecz, i kiedy została ona wystawiona na widok publiczny? Chodziło o polityczny środek zaradczy, jaki przyjęły narody świata zamiast uznania mesjańskiego Królestwa Bożego, które ustanowiono w niebiosach, gdy w roku 1914 n.e. upłynęły „czasy pogan”. Była nim Liga Narodów, powołana do istnienia w ramach Wersalskiego Traktatu Pokojowego i popierana gorąco przez „króla południa”. Kiedy więc dnia 13 października roku 1919 zainteresowane mocarstwa polityczne ratyfikowały ustanowienie Ligi Narodów, powstała międzynarodowa organizacja, która zamiast mesjańskiego Królestwa Bożego miała całej ludzkości zapewnić pokój i bezpieczeństwo. Z chwilą gdy Traktat Pokojowy ratyfikowała Wielka Brytania, Liga Narodów — tak z gruntu przeciwstawna Królestwu Bożemu — uzyskała zarazem pełne poparcie Kościoła anglikańskiego, bo ówczesny król angielski był równocześnie głową tegoż narodowego Kościoła.

15. (a) Jak w Stanach Zjednoczonych różne czynniki ustosunkowały się do Ligi Narodów? (b) Czy to międzynarodowe przedsięwzięcie odpowiada temu, co jest opisane w proroctwie Daniela 12:11?

¹⁵ Senat Stanów Zjednoczonych nie ratyfikował owego Traktatu Pokojowego, właśnie z uwagi na objęty nim statut Ligi Narodów, lecz potem Stany zawarły oddzielny traktat pokojowy z Niemcami; niemniej jednak prezydent Stanów Zjednoczonych stanowczo opowiadał się za Ligą Narodów, a Federalna Rada Kościołów Chrystusowych w Ameryce specjalną rezolucją uchwaloną w grudniu 1918 roku dodatkowo nawoływała prezydenta amerykańskiego, aby na konferencji pokojowej dążył do ustanowienia Ligi Narodów jako „politycznego wyrazu Królestwa Bożego na ziemi”. Czy taki twór, owoc starań różnych narodów, był w oczach Boga prawdziwie mesjańskiego Królestwa czymś obrzydliwym? Na pytanie to można dać tylko odpowiedź twierdzącą!

16. (a) Jak narodom został przekazany protest ze strony czującego odrazę Boga? (b) Z czym została z czasem utożsamiona Liga Narodów, zgodnie z Objawieniem 17:11?

¹⁶ Czy ten czujący odrazę Bóg zaprotestował wobec narodów, które utworzyły Ligę Narodów? Tak, uczynił to za pośrednictwem swego „świętego ludu” na ziemi. Wiosną 1919 roku zakończył stan, w którym moc „ludu świętego” była doszczętnie załamana i rozproszona. Po podpisaniu Wersalskiego Traktatu Pokojowego w dniu 28 czerwca roku 1919, ale zanim jeszcze dnia 13 października 1919 roku Liga Narodów weszła w życie, uwolniony i ponownie zjednoczony „święty lud” Boży urządził swój pierwszy międzynarodowy kongres w Cedar Point, w stanie Ohio. (Zgromadzenie to odbywało się w dniach od 1 do 8 września roku 1919). W wygłoszonym tam odczycie publicznym pt.: „Nadzieja dla udręczonej ludzkości” śmiało oświadczono, że chociaż Liga Narodów otrzymała błogosławieństwo duchownych chrześcijaństwa, nigdy nie uzyska błogosławieństwa Jehowy i dlatego sprawi zawód. Niedługo później w (angielskim) wydaniu Strażnicy z 1 stycznia roku 1921 utożsamiono Ligę Narodów z „obrazem bestii”, który w myśl przepowiedni z księgi Objawienia 13:14, 15 (Gd) miał być wystawiony w celu oddawania mu czci na całym świecie. Jeszcze później, w roku 1926, w odczycie publicznym wygłoszonym w londyńskiej Royal Albert Hall obwieszczono, że Liga Narodów jest ósmą potęgą światową zapowiedzianą w Objawieniu 17:11.

17, 18. (a) Dlaczego należało oczekiwać wskrzeszenia organizacji mającej służyć pokojowi i bezpieczeństwu na świecie? Jak doszło do tego? (b) Jakie wysiłki podejmowano przeciw dziełu składania ofiar przez „święty lud” Jehowy? Jak było to przepowiedziane w księdze Daniela 11:31?

¹⁷ Chociaż „święty lud” Jehowy raz po razu zwracał na to uwagę, narody rzekomego chrześcijaństwa nie przerywały oddawania bałwochwalczej czci temu „obrazowi bestii”, aż pogrążył się w przepaści bezradnej niemocy, w której tkwił podczas drugiej wojny światowej, to jest w latach od 1939 do 1945. Jednakże w Objawieniu 17:7, 8 przepowiedziano, że „obraz bestii” wyjdzie z przepaści bezczynności. Dokonało się to rzeczywiście 24 października roku 1945, gdy wymagana liczba państw ratyfikowała Kartę Międzynarodowej Organizacji powołanej do obrony ogólnoświatowego pokoju i bezpieczeństwa, której nadano nazwę Organizacji Narodów Zjednoczonych. Fakt ten znowu poprzedziło prześladowanie „świętego ludu” Jehowy na całym świecie, zmierzające do powtórnego przerwania ofiar chwały składanych w duchowej świątyni Bożej, czyli ustawicznego obwieszczania mesjańskiego Królestwa Bożego jako jedynej nadziei dla świata ludzkiego. Pokuszono się ponownie o dokazanie tego, czego walczące narody dokonały podczas pierwszej wojny światowej. W proroctwie Daniela 11:31 przepowiedziano to następującymi słowami:

¹⁸ „Staną do walki wojska i zbeszczeszczą święty zamek, usuną ustawiczną ofiarę, a postawią obrzydłość spustoszenia [odrażającą rzecz, która powoduje spustoszenie, NW]” — BT.

19. Dlaczego więc narody czczą to, czego nie znają? Co jednak wielbi „lud święty”?

¹⁹ Do dnia dzisiejszego ludy i narody popierają ten bałwochwalczy „obraz bestii”, przy czym do Organizacji Narodów Zjednoczonych należy ostatnio aż 126 państw. Narody te w gruncie rzeczy oddają cześć temu, czego nie znają, będąc wprowadzane w błąd przez własnych przywódców religijnych. Natomiast „święty lud” Jehowy Boga dobrze wie, czemu oddaje cześć. Nie przyłącza się do świata w uwielbianiu „obrazu” diabelskiego systemu rządów politycznych, który dziś rozciąga się na całą ziemię. Lud ten zna to, a raczej Tego, kogo wielbi — Jehowę, jedynego żyjącego i prawdziwego Boga, który zabrania czczenia obrazów. Nie powiększa szeregów tych zwolenników nominalnego chrześcijaństwa, którzy wprawdzie twierdzą, że są w przymierzu co do Królestwa Bożego, lecz zwracają się przeciw niemu i raczej opowiadają się po stronie Ligi Narodów i jej następczyni Organizacji Narodów Zjednoczonych, po stronie „odrażającej rzeczy, która powoduje spustoszenie”.

20. Jak w proroctwie Daniela 11:32 niegodziwców przeciwstawiono ludowi, który zna swego Boga?

²⁰ Wobec zaistnienia takiej sytuacji na świecie spełnia się następny (32) wiersz 11 rozdziału proroctwa Daniela: „Przestępców przymierza doprowadzi [pochlebstwem, Gd; NW] do odstępstwa; ale którzy znają swego Boga, utwierdzą się i będą działali”. — BT.

CO ZDZIAŁALI CI, KTÓRZY ZNAJĄ SWEGO BOGA

21. Jak chrześcijańscy świadkowie Jehowy ‚utwierdzili się i działali’? Przy jakiej ogólnoświatowej działalności obstawali mocno?

²¹ Obserwując chrześcijańskich świadków Jehowy doby obecnej, możemy bez trudu dostrzec, że Bóg nagradza tych, „którzy znają swego Boga”. Nie wstydzą się oni wykazywania na podstawie natchnionej Biblii świętej, że prawdziwemu Bogu jest na imię Jehowa. Nie wstydzą się tego, że są Jego oddanymi, ochrzczonymi świadkami, tak jak w swoim czasie był nim sam Jezus Chrystus. Przez wszystkie lata, jakie upłynęły od roku 1919, nie dali się zwabić nawet pochlebnymi, łagodnymi słowami wypowiedzianymi czy to przez „króla południa”, czy „króla północy”, nie dali się pchnąć na drogę odstępstwa od mesjańskiego Królestwa Bożego. Przetrwali zarówno pochlebstwa propagandy politycznej i religijnej, jak też ciężar brutalnych prześladowań. Śmiało i niezachwianie trzymali się kierunku wytkniętego im przez Jezusa Chrystusa słowami z Ewangelii według Mateusza 24:14: „Będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całym świecie na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec”. Na przekór ogólnoświatowemu kultowi politycznego „obrazu bestii” wytrwali przy oddawaniu czci biblijnemu Bogu Jehowie, którego znają.

22. Jakie proroctwa Daniela o oświeceniu i nauczaniu spełnili chrześcijańscy świadkowie Jehowy? Jakie poczynania Szatana musieli przy tym przezwyciężyć?

²² Czy naprawdę postępowali odważnie, czy wykazywali inicjatywę, czy mieli jakieś osiągnięcia, czy działali skutecznie? Odpowiedź na te pytania dają spełniające się na nich słowa z proroctwa Daniela 11:33: „A uczeni [mający rozeznanie, NW] między ludem będą nauczać wielu” (Wk). Należy też dodać do tego słowa z księgi Daniela 12:3: „Ci, którzy innych nauczają, świecić się będą jak światłość na niebie, a którzy wielu ku sprawiedliwości przywodzą, jak gwiazdy na wieki wieczne”. Jakże potrzebne było w obecnym „czasie końca” to dzieło oświecania i nauczania! Szatan Diabeł, „bóg tego systemu rzeczy”, dobrze wie, jak wielkie znaczenie ma owo dzieło. Dlatego też na tych, „którzy znają swego Boga”, sprowadził dawno przepowiedziane prześladowanie. Chciałby ich tym sposobem powstrzymać od spełnienia zadania powierzonego im przez Boga (Dan. 11:33-35). W prześladowaniu tym posługiwał się czcicielami bałwochwalczego „obrazu bestii”, ale nie osiągnął celu. Zwyciężył namaszczony duchem ostatek tych, „którzy znają swego Boga”, a to dzięki posiadanemu rozeznaniu.

23. Na kogo spadnie „wielki ucisk” w wyniku obecnej sytuacji religijnej na świecie? W jakim celu potrzeba ludziom oświecenia i rozeznania?

²³ Obecnie w dziedzinie religii panuje na całej ziemi opłakana sytuacja. Ludziom słusznie można dziś tak powiedzieć, jak Samarytanom za czasów Jezusa: „Wielbicie, czego nie znacie” (Jana 4:22, NW). Czczenie „obrazu bestii” i innych fałszywych bóstw doprowadzi ich jedynie do zagłady w nadciągającym „wielkim ucisku”, który dotknie chrześcijaństwo i całą resztę Babilonu Wielkiego oraz jego politycznych zalotników z teraźniejszego ogólnoświatowego systemu rzeczy. Niebezpieczeństwo to, zagrażające całemu światu, nasila się w miarę tego, jak ludzkość przybliża się do chwili wybuchu „wielkiego ucisku”, z którego, „gdyby nie były skrócone owe dni, nie byłoby ocalone żadne ciało” (Mat. 24:21, 22, NT). Ludziom potrzeba oświecenia prawdą Słowa Bożego, Pisma świętego; trzeba ich pouczać, udostępniać im rozeznanie, aby mogli dogłębnie znać jedynego Boga godnego czci, Jehowę.

24. Z jakim rozmachem świadkowie Jehowy pracowali w dziele przepowiedzianym w proroctwie Daniela?

²⁴ Namaszczony duchem Bożym ostatek tych, „którzy znają swego Boga”, ściśle spełniał proroctwo, które zapowiadało jego energiczne ‚działanie’. Dowodzą tego sprawozdania publikowane na przestrzeni minionych lat. Praca jego nie była pozbawiona efektów przyobiecanych w niezawodnym Słowie Bożym. Do tej pory udostępniono niezbędne rozeznanie naprawdę „wielu” ludziom. W tym celu rozpowszechnia się szeroko na przykład czasopismo Strażnica, wydawane obecnie w siedemdziesięciu trzech językach i siedmiu milionach egzemplarzy, roznosi się po domach inną literaturę biblijną w 165 językach, co więcej, drukuje się i rozprowadza szereg przekładów Biblii, przy czym w kilku językach istnieją takie, na które ten ostatek nawet posiada prawo własności. Zresztą celowi temu służy nie tylko wręczenie ludziom Biblii i pomocniczych podręczników do studiowania Biblii, ale też osobiste przeprowadzanie bezpłatnych studiów biblijnych w domach tych, których nie zadowalało czczenie czegoś, czego nie znali.

25, 26. (a) Jak skuteczna była ich działalność zwłaszcza od roku 1935 n.e.? (b) Gdzie i w jaki sposób ta „wielka rzesza” wielbicieli czci Boga?

²⁵ Prowadzona przez ostatek działalność okazała się skuteczna dzięki błogosławieństwu Jehowy. Zwłaszcza od roku 1935 n.e. zaczęła na nią reagować pozytywnie „wielka rzesza” ludzi ze wszystkich narodów, szczepów, ludów i języków, gdziekolwiek podejmowano pouczanie o Biblii. Ludzie ci nie chcą dłużej w różnych miejscach uważanych za święte w sensie religijnym oddawać czci temu, czego nie znają. Dopomożono im do wielbienia jedynego Boga, który jest godzien wszelkiej czci. Nie chodzą na górę Gerizim ani do Jerozolimy w Izraelu, aby Go tam czcić. Nie czczą Go mechanicznie ani formalistycznie, lecz w duchu prawdziwego uwielbienia przez wiarę i w prawdzie biblijnej; czynią to wszędzie, gdzie by się znaleźli.

²⁶ Wielbią Go w Jego prawdziwym świętym przybytku, w Jego duchowej świątyni nie wzniesionej rękami ludzkimi, służąc Mu tam dniem i nocą w sprawiedliwości zobrazowanej przez białe szaty wymyte we krwi Baranka, Jezusa Chrystusa. Czcząc Boga, którego znają, wołają jednogłośnie: „Zbawienie zawdzięczamy naszemu Bogu, który zasiada na tronie, oraz Barankowi”. — Obj. 7:9-15, NW.

27. (a) Co ci wielbiciele czynią ze swą wiedzą, rozeznaniem i zrozumieniem? (b) Jak długo będą i oni działać skutecznie?

²⁷ Wielbiciele ci, oddający cześć temu, co znają, nie zatrzymywali osiągniętej wiedzy, rozeznania czy zrozumienia dla siebie samych. Będąc w pełni oddani Bogu, przyłączyli się do namaszczonego ostatka „świętego ludu”, który ‚zna swego Boga’, i przekazują to zrozumienie jeszcze dalszym ludziom, rozciągając na nich duchowe oświecenie. Nie powstrzymały ich nawet prześladowania, tak jak po roku 1919 n.e. już nie wstrzymały namaszczonego ostatka. Tak samo „utwierdzą się i będą działali” skutecznie, aż niezadługo „wielki ucisk” zagarnie ich prześladowców i więcej ich nie zobaczą.

28. (a) Jak długo owi wielbiciele będą nabywać życiodajnej wiedzy? (b) Czym będą się chlubić w myśl proroctwa Jeremiasza 9:24?

²⁸ Po tym wszystkim nasza ziemia będzie miejscem czystym, zamieszkanym przez ludzi, którzy „znają swego Boga” oraz czczą Go w duchu i w prawdzie. Po wieczne czasy będą oni pogłębiać swą wiedzę o jedynym prawdziwym Bogu, Jehowie, i o tym, którego On posłał, to znaczy Jezusie Chrystusie, bo właśnie przybieranie wiedzy o tych dwóch Osobistościach oznacza życie wiecznotrwałe w szczęściu dla wszystkich, co potem żyją zgodnie z tak nabytą wiedzą (Jana 17:3, NW). W nadchodzącym nowym porządku Bożym każdy z nich zawsze będzie postępować według Jego rady, mianowicie tym się chlubić, „że rozeznanie ma i mnie poznaje, że ja jestem Jahwe [inaczej: Jehowa], co łaskę, prawo i sprawiedliwość czyni na ziemi; bo w takich rzeczach mam upodobanie”. — Jer. 9:24 [23], BT; 1 Kor. 1:31.