Świat — rola pod uprawę Bożą

”Rola to świat” — Mat. 13:38, NT

 1. (a) Czego częścią jest cała rodzina ludzka? (b) Czyim polem uprawy jest ona i dlaczego dobrze jest zwrócić teraz na to uwagę?

CZY WIESZ, że jesteś cząstką roli, która znajduje się pod uprawą? Czy temu wierzysz, czy nie, to jednak jesteś nią tak samo pewnie, jak jesteś częścią rodziny ludzkiej. To uprawianie nie jest bynajmniej fragmentem programu chciwego wyzyskania cię w podobny sposób, jak imperialistyczne potęgi tej ziemi samolubnie czerpały zysk z ludów, które opanowały jako swoje kolonie. Uprawa, jaka tu będzie rozpatrywana, ma się przyczynić do naszego najwyższego dobra po wszystkie przyszłe czasy. Jest to uprawa Boża, którą On polecił podjąć i dokonać swemu wiernemu Synowi, posyłając go do tego zadania ze szczerych pobudek miłości. Syn ten Jako współpracownik Boga opisał owo dzieło uprawiania za pomocą przypowieści, czyli pewnego porównania.

 2. (a) Jaka przypowieść Jezusa jest teraz na czasie do rozpatrzenia? (b) Wykaż mądrość gospodarza, który nie pozwolił niewolnikom od razu powyrywać chwastów z łanu pszenicy.

² W tej symbolicznej przypowieści, Syn Jezus Chrystus, przyrównał siebie dziewiętnaście wieków temu do gospodarza, który obsiał swoją rolę dobrym nasieniem. Nocą pewien nieprzyjaciel cichaczem zakradł się na to pole i dosiał chwastów. Kiedy posiew zaczął wzrastać, okazało się, że jest tam i chwast. Gospodarz nie kazał niewolnikom zaraz usunąć to zielsko, obawiając się, że przy tym mogliby wyrwać również dużo pszenicy i poczynić szkody. Zaczekał aż do żniwa, kiedy różnica między chwastami a pszenicą staje się tak wyraźna, iż wyklucza omyłki. Wtedy posłał niewolników, by ręcznie powybierali łodygi zielska, zostawiając pszenicę spokojnie na polu. Chwasty zostały powiązane w snopki na spalenie, tak iż nic nie pozostało z dzieła wroga. Potem gospodarz wysłał niewolników po czystą, wolną od wszelkich trujących chwastów pszenicę, by ją zebrali do spichlerzy. — Mat. 13:24-30.

 3, 4. Jakie wyjaśnienie tej przypowieści dał Jezus dopytującym się uczniom?

³ Nawet uczniowie Jezusa Chrystusa nie zrozumieli proroctwa zawartego w tym porównaniu, a więc prosili go na osobności o wyjaśnienie. Przytaczamy jego wyjaśnienie według brzmienia popularnej Biblii Gdańskiej, to jest przekładu na język polski opracowanego blisko 350 lat temu, gdzie chwasty nazwane są „kąkolem”:

⁴ „Ten, który rozsiewa dobre nasienie, jest Syn człowieczy; a rola jest świat, a dobre nasienie są synowie królestwa; ale kąkol są synowie onego złego; nieprzyjaciel zasię, który go rozsiał, jestci diabeł, a żniwo jest dokonanie świata, a żeńcy są Aniołowie. Jako tedy zbierają kąkol, a palą go ogniem, tak będzie przy dokonaniu świata tego. Pośle Syn człowieczy Anioły swoje, a oni zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i te, którzy nieprawość czynią; i wrzucą je w piec ognisty; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Tedy sprawiedliwi lśnić się będą jako słońce w królestwie Ojca swego.” — Mat. 13:37-43.

 5. Jakie trudności spotyka się przy czytaniu omawianej przypowieści w „Biblii króla Jakuba” lub „Biblii Gdańskiej”?

⁵ Według sposobu, jak im tę przypowieść tłumaczy Biblia Gdańska (a podobnie też angielski, jeszcze nieco starszy przekład autoryzowany przez króla Jakuba), „rola jest świat”, a „żniwo jest dokonanie świata” i „tak będzie przy dokonaniu świata tego”. Z takiego przekładu osoba nie znająca oryginalnej greczyzny chrześcijańskich pism Biblii mogłaby zrozumieć, że podczas żniwa „rola”, którą jest „świat”, ma dobiec swego końca, najwidoczniej wskutek ognia, który tu jest wymieniony jako czynnik zniszczenia. Czytelnik autoryzowanego przekładu Biblii króla Jakuba, wydanej w roku 1611, lub Biblii Gdańskiej, wydanej w roku 1632, mógłby z tego wywnioskować, że ziemia, po której stąpamy, ma być zniszczona przez ogólnoświatowy ogień, a więc że czeka ją taka ognista zagłada jak ów kąkol, czyli chwasty.

 6, 7. Co jednak według słów Jezusa zostało zniszczone, a co trwało dalej?

⁶ Tymczasem Jezus nie powiedział w przypowieści, że gospodarz zrujnował siebie jako rolnika i spalił swoje pole, czy to przed, czy też po zebraniu czystej pszenicy do spichlerzy. Tylko kąkol lub chwasty zostały spalone, a nastąpiło to po wyrwaniu ich z pola.

⁷ Zatem rola, która obrazuje „świat”, pozostała nadal na użytek gospodarza, chociaż zaszły na niej pewne zmiany. „Świat” przedstawiony przez rolę trwa dalej, ale w stanie oczyszczonym. Stąd „żniwo”, które nadchodzi przy końcu okresu wzrastania, nie stanowi obrazu końca tej „roli”, symbolizującej świat. Według tłumaczenia angielskiej Biblii króla Jakuba lub polskiej Biblii Gdańskiej wygląda na to, jakoby Jezus przy wyjaśnianiu swego porównania wypowiedział sprzeczności. Ale w oryginalnym języku Biblii Jezus sobie nie zaprzeczał. Trudność została wytworzona przez tłumaczy Biblii Gdańskiej, podobnie jak to się zdarzyło w wypadku Biblii króla Jakuba.

 8. Co pomoże nam teraz zrozumieć tę przypowieść Jezusa?

⁸ Zagadnienie jest łatwe do rozwiązania, gdy z pomocą różnych podręczników biblijnych powrócimy do oryginalnego języka i stwierdzimy, że te dwa światy — to nie jedno i to samo. W oryginalnym greckim tekście Biblii sławo określające „świat” zobrazowany przez „rolę” brzmi kósmos, natomiast „świat”, który w porze żniwa dobiega swego kresu, to aión. Nigdzie w Chrześcijańskich Pismach Greckich nie czytamy o końcu, zakończeniu lub dokonaniu kósmosu; zakończenie, dokonanie lub dopełnienie spotka jednak aión. Tak różnych słów możemy się doczytać, ale wszystkie odnoszą się jedynie do końca aiónu.

 9, 10. Jak różne przekłady Biblii oddają cytaty z Mateusza 13:38, 39?

⁹ Różnica między pojęciami kósmos i aión występuje na jaw w niektórych nowoczesnych przekładach Biblii, które je oddają odmiennymi słowami.a Na przykład New English Bible (Nowa Biblia angielska) z 1961 roku podaje: „Polem jest świat; (...) żniwem jest koniec czasu. (...) Przy końcu czasu Syn Człowieczy wyśle swych aniołów.” — Mat. 13:38-41.

¹⁰ Revised Standard Version (Zrewidowana Wersja Standartowa) z 1952 roku oddaje te miejsca, jak następuje: „Pole jest to świat, (...) żniwo jest to schyłek wieku, (...) tak będzie u schyłku wieku. Syn człowieczy pośle swych aniołów.” Alexander Campbell pisze w swoim przekładzie dokonanym w roku 1835: „Rolą jest świat; (...) żniwo jest zakończeniem tego stanu; (...) tak więc ma być przy zakończeniu tego stanu. Syn człowieczy pośle swych aniołów.” Tłumaczenie podobne do tego ostatniego zawiera też Pismo święte w Przekładzie Nowego Świata, które w wydaniu z roku 1961 podaje: „Polem jest świat, (...) żniwem jest zakończenie systemu rzeczy, (...) tak będzie przy zakończeniu systemu rzeczy. Syn człowieczy wyśle swych aniołów.”

11. Dlaczego niektóre przekłady Biblii stosowaniem słowa „świat” powodują zamieszanie?

¹¹ Takie nowoczesne przekłady nie wprowadzają żadnej sprzeczności do pierwotnych słów Jezusa. Przez dokładniejsze tłumaczenie nie wywołują na czytelniku wrażenia, że natchnieni pisarze chrześcijańscy używali tylko jednego słowa greckiego, oddanego w Biblii Gdańskiej na język polski słowem „świat”. Nawet w hebrajskich natchnionych pismach Biblii znajduje się pięć odrębnych słów,b które w angielskiej Biblii króla Jakuba, oraz w polskiej Biblii Gdańskiej tłumaczone bywają na „świat”. W inspirowanych Chrześcijańskich Pismach Greckich występują cztery różne słowa,c na ogół tłumaczone po polsku jako „świat”. Każdy rozsądnie myślący człowiek zauważy, że skutkiem tego może być pomieszanie pojęć. Aby Biblii oddać sprawiedliwość, spróbujmy je uporządkować.

„TRZY ŚWIATY”

12, 13. Jaki przekład Biblii posłużył za podstawę do wydania książki „Trzy światy”?

¹² Osiemdziesiąt kilka lat temu (ściślej: w 1877 roku) opublikowano w miejscowości Rochester na terenie stanu Nowy Jork 197-stronicową książkę, opracowaną wspólnie, przez N.H. Barboura i C.T. Russella, której strona tytułowa brzmiała, jak następuje:

TRZY ŚWIATY i żniwo tego świata — Krótki przegląd biblijnego planu odkupienia, który obejmuje Trzy światy: „świat, który był”, „świat, który teraz jest” i „świat przyszły” — z dowodami, że jesteśmy teraz w „czasie żniwa”, czyli przy zakończeniu dzieła Wieku Ewangelii.

¹³ Wyrażenia użyte na tej stronie tytułowej oparte były na popularnym angielskim przekładzie, na Biblii króla Jakuba: treść tekstu 2 listu Piotra 3:6, 7 jest tam następująca: „świat, który wtedy był, będąc zatopiony wodą, zginął; ale niebiosa i ziemia, które teraz są, przez to samo słowo są utrzymane, zachowane dla ognia na dzień sądu i zatracenia niepobożnych ludzi.” W szóstym wierszu greckim słowem przetłumaczonym na „świat” jest kósmos; apostoł Piotr nie użył więcej tego słowa w pozostałych dwunastu wierszach swego listu, nawet gdy mówił o ‚niebiosach i ziemi, które teraz są’, albo o ‚nowych niebiosach i nowej ziemi, gdzie sprawiedliwość mieszka’. — 2 Piotra 3:13.

14. Jak „Biblia króla Jakuba” oddaje greckie słowo aión w liście do Galatów 1:4 i w Ewangelii Mateusza 12:32?

¹⁴ Natomiast w liście do Galatów 1:4 (nadal według Biblii króla Jakuba) czytamy: „Który [to jest Pan nasz Jezus Chrystus] wydał siebie za grzechy nasze, aby móc wyzwolić nas z teraźniejszego złego świata.” Słowo przetłumaczone tu na „świat” jest innym słowem greckim, mianowicie aión. Podobnie według tego przekładu Jezus mówi w Ewangelii Mateusza 12:32: „Ktobykolwiek rzekł słowo przeciw Synowi człowieczemu, będzie mu przebaczone; ale ktobykolwiek mówił przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu przebaczone ani w tym świecie, ani w świecie przyszłym.” Tutaj znowu „świat” jest tłumaczeniem tego drugiego greckiego słowa aión.

15. Prawdopodobnie dlaczego C.T. Russell wybrał dla swej książki opublikowanej w 1886 r. tytuł „Boski plan wieków”?

¹⁵ Tak więc w wersetach Pisma świętego, na których opierała się karta tytułowa książki Trzy światy, tylko w jednym wypadku występuje słowo kósmos, a w pozostałych dwóch chodzi o aión; nie ma mowy o trzech kosmosach. Niewątpliwie właśnie z tego powodu książka wydana później (w 1886 r.) przez samego tylko C.T. Russella nie była zatytułowana ‚Boski plan światów’, ale Boski plan wieków, a jej czwarty rozdział nosił tytuł „Epoki i podziały zaznaczone w rozwoju Boskiego planu”. Występują tam „Trzy wielkie epoki historii świata” i „Ich cechy szczególne”, jak również „Okresy trzech wielkich epok”. W tej książce uwzględniono więc pierwotny tekst grecki, wobec czego omawiano raczej wieki lub epoki i poszczególne ich charakterystyki oraz podziały, a nie „światy”. Przez to uniknięto zagmatwania pojęć.

16. Podaj znaczenie słowa aión.

¹⁶ Obecnie również mamy pragnienie usuwać wszelkie zagmatwanie pojęć w związku ze Słowem Bożym, którym jest Biblia święta. Cytaty przytoczone przed chwilą (strona 2, paragrafy 8, 9, 10) pokazują, że zdaniem współczesnych tłumaczy Biblii greckie słowo aiónd oznacza: „czas”, „wiek”, „stan”, lub „system rzeczy”. Wyraz ten nie określa po prostu pojęcia czasu (język grecki ma na to inne słowo), ale raczej oznacza przeciąg czasu, trwający bez przerwy krótszy lub dłuższy okres. Stąd według pewnego obszernego słownika grecko-polskiegoe aión znaczy: „długi okres czasu; wiek; epoka”; ponadto weszło w użycie znaczenie „czas trwania życia, życie” albo „pokolenie”. Teraz wiemy, że taki wiek lub epoka może się rozpocząć i skończyć lub też może trwać na zawsze, zależnie od woli Bożej. Wiek może nawet nie mieć końca, chociaż miał początek.

17. Jakie dwa zacytowane przykłady wskazują na zastosowanie słowa aión w odniesieniu do czasu?

¹⁷ Zastosowanie słowa aión w odniesieniu do czasu znajdujemy w Ewangelii Marka 3:29 (NP), gdzie Jezus Chrystus powiedział do krytyków: „Kto by jednak zbluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki [dosłownie: na (przez) wiek], ale będzie winien grzechu wiekuistego [trwającego przez wiek, czyli wiecznotrwałego, nieustannego, wieczystego].” Taki postępek nie zostałby przebaczony ani teraz, ani w żadnym innym, późniejszym czasie, gdyż byłby to grzech, który nie może być nigdy zatarty. Kiedy przy innej okazji Jezus przeklął drzewo figowe, które wyglądało na urodzajne, ale nie miało ani jednego owocu — co wtedy rzekł do tego drzewa? Według Mateusza 21:19 powiedział: „Niechaj się więcej z ciebie owoc nie rodzi na wieki [dosłownie: na (przez) wiek].” Gdy następnego dnia przechodził tamtędy ze swymi uczniami, stwierdzili, że ten figowiec usechł. (Marka 11:12-14, 20, 21) Omawiane drzewo figowe przestało wydawać owoce nie tylko na pewien okres czasu; w następstwie tego, co Jezus do niego powiedział, pozostało jałowe już po wszystkie czasy. Ponieważ drzewa owocowe były wówczas na Bliskim Wschodzie opodatkowane, uschnięty figowiec został bez wątpienia ścięty, aby nie musiano z niego płacić podatku. Tak więc czas jego jałowości nie miał kresu, był rzeczywiście wieczny. Zatem wiek może być bez końca.

18. Jak to samo słowo zostało użyte przez anioła, zapowiadającego Marii narodzenie Jezusa?

¹⁸ Dalszym unaocznieniem tego są słowa anioła Gabriela, wypowiedziane do żydowskiej dziewicy Marii: „Oto poczniesz w łonie, i urodzisz syna, i nadasz mu imię Jezus. Ten będzie wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawida. I będzie królował nad domen Jakuba na wieki [dosłownie: przez wieki], a jego królestwu nie będzie końca.” (Łuk. 1:26-33, NP) Fakt, że jego Królestwo nie będzie mieć końca, oznacza, iż ma panować nad domem lub narodem Jakuba na zawsze, po wszystkie czasy.

STAN, SYSTEM RZECZY

19, 20. (a) Do czego jeszcze może się odnosić słowo aión? (b) Wyjaśnij wiec rzeczywiste znaczenie Galatów 1:4 przy pomocy „Przekładu Nowego Świata”.

¹⁹ Pewien wiek, pewna epoka, określony odcinek czasu może się odznaczać szczególnymi cechami, które występują w przeciągu jego trwania, lub pewnym charakterystycznym biegiem spraw i wydarzeń logicznie z sobą powiązanych w określony stan rzeczy czy też system rzeczy. A gdy te się kończą, oznacza to koniec danego wieku lub epoki. Zatem greckie słowo aión bardziej niż do samego czasu może się odnosić do stanu lub systemu rzeczy, który wtedy istnieje. Na przykład w przytoczonym już tekście z listu do Galatów 1:4 według Biblii króla Jakuba apostoł Paweł pisze: „Który wydał siebie za grzechy nasze, aby móc wyzwolić nas z teraźniejszego złego świata, podług woli Boga i Ojca naszego.” Zamiast wyrażenia „teraźniejszego złego świata” Biblia Gdańska podaje tu „z teraźniejszego wieku złego”. Jednak sam Paweł oraz chrześcijanie z Galacji, do których to pisał, nadal żyli w tym wieku, a nawet my obecnie wciąż jeszcze żyjemy w nim. Nie chodziło więc po prostu tylko o wiek lub szczególny okres czasu, z którego Jezus Chrystus uwolnił chrześcijan przez ofiarowanie siebie; musiał to być raczej stan lub system rzeczy istniejący w tym okresie. Z niego właśnie wyzwolił chrześcijan, swoich naśladowców.

²⁰ Z tego powodu Pismo święte w Przekładzie Nowego Świata trafniej oddaje werset z listu do Galatów 1:4, tłumacząc go w ten sposób: „On dał siebie za nasze grzechy, aby nas wyzwolić z obecnego złego systemu rzeczy według woli naszego Boga i Ojca.” Chociaż prawdziwi, oddani naśladowcy Jezusa Chrystusa nadal żyją w tym samym wieku lub okresie czasu, który się rozpoczął od potopu za dni Noego, nie są oni częścią składową systemu rzeczy panującego podczas tego wieku, gdyż usuwająca grzech ofiara Jezusa Chrystusa uwolniła ich z owego podłego systemu. Nie podlegają już władzy obecnego złego systemu rzeczy, ale są duchowo wolni, aby spełniać wolę Bożą.

21. Jaką regułę stosuje „Przekład Nowego Świata”? Jak jest to pokazane w Łukasza 20:34, 35?

²¹ W związku z tym wszędzie tam, gdzie w poszczególnych tekstach biblijnych bardziej zasadniczą myślą niż czas są te wyróżniające cechy, w Przekładzie Nowego Świata przetłumaczono greckie słowo aión jako „system rzeczy”, co znacznie dokładniej oddaje właściwy sens. Na przykład kiedy Jezus mówił o możliwościach dostępnych umarłym, którzy mają zmartwychwstać do życia na ziemi pod panowaniem królestwa Bożego, użył słowa aión i powiedział: „Dzieci tego systemu rzeczy żenią się i wychodzą za mąż, ale ci, którzy zostali poczytani za godnych osiągnięcia tamtego systemu rzeczy i powstania z martwych, nie żenią się ani nie wychodzą za mąż.” (Łuk. 20:34, 35, NW) Tak więc obecnie żyjemy podczas „tego systemu rzeczy”, w którym mężczyźni i kobiety mogą się pobierać, a na przyszłość oczekujemy nastania „tamtego systemu rzeczy”, kiedy nastąpi wskrzeszenie ludzi zmarłych. Zatem ten system rzeczy się skończy, a po nim będzie następny, nowy system rzeczy.

22. Jak zostało wykazane, że w wypadku słowa aión w tekstach: do Rzymian 12:2, 1 do Tymoteusza 6:17, i 2 do Tymoteusza 4:9, 10 „bardziej zasadniczą myślą niż czas są te wyróżniające cechy”?

²² Do chrześcijan w Rzymie apostoł Paweł pisał: „Porzućcie ukształtowanie według tego systemu rzeczy [lepiej niż tego wieku lub okresu], lecz bądźcie przemienieni przez przeobrażenie swego umysłu, abyście się mogli przekonać, co jest dobrą i godną przyjęcia i doskonałą wolą Bożą.” (Rzym. 12:2, NW) Zgodnie z tą radą Paweł napisał też chrześcijańskiemu nadzorcy Tymoteuszowi: „Nakaż tym, którzy są bogaci w obecnym systemie rzeczy, żeby nie byli zuchwali i żeby nie pokładali nadziei w niepewnych bogactwach, ale w Bogu, który obficie dostarcza nam wszystkiego do używania.” Chrześcijanin imieniem Demas nie stosował się do tej rady i apostoł Paweł w ostatnim ze swych natchnionych listów był zmuszony posłać do Tymoteusza taką wiadomość: „Czyń wszystko, co tylko możesz, aby wkrótce przyjść do mnie. Bo Demas opuścił mnie, ponieważ umiłował obecny system rzeczy [nie teraźniejszy wiek, lecz jego system rzeczy] i udał się do Tesaloniki.” Opuścił więc Pawła, gdy ten jako więzień przebywał w Rzymie. — 1 Tym. 6:17; 2 Tym. 4:9, 10, NW.

23, 24. (a) W jakim znaczeniu użyte jest słowo aión w Hebrajczyków 11:3? (b) Co więc uczynił Jehowa dla dobra swych sług?

²³ Dalszy werset biblijny, gdzie najwidoczniej nie chodzi o okres czasu, ale o cechy, którymi się odznacza, znajdujemy w liście do Hebrajczyków 11:3. Przekład Nowego Świata oddaje ten tekst w taki sposób: „Przez wiarę dostrzegamy, że systemy rzeczy zostały uporządkowane przez słowo Boże, tak iż to, co widać, zaczęło istnieć z rzeczy, które się nie ukazują.” — Zobacz dzieło Johna Pavkhursta pt. A Greek and English Lexicon of the New Testament, pod hasłem Aión, strona 17, kolumna 2, odcinek VII (Londyn, 1845).

²⁴ W tym miejscu nie chodziło o to, że Bóg uszeregował jeden okres czasu za drugim, jeden wiek po drugim, ale miał on na myśli widzialne cechy charakterystyczne, istniejące za Jego pozwoleniem lub na podstawie Jego zarządzenia. Chodziło Mu więc o systemy rzeczy. Nie pozostawił swych sług na ziemi w zupełnej niewiedzy co do tych systemów rzeczy i kolejności w jakiej miały następować. Słowami, które sam wypowiedział, jak również w swoim spisanym Słowie dał wskazówki na temat tych następujących po sobie systemów rzeczy, z których każdy był dostosowany do Jego zamierzenia. Ale żeby dostrzec te systemy rzeczy, nie wystarczy tylko słuchać Boga lub czytać Biblię; musimy również okazywać wiarę, wierząc temu, i odpowiednio dostosowywać nasze życie osobiste. Tak postępowali mężowie wiary począwszy od Abla. Tym sposobem rzeczy, które nie ukazały się ludziom niewierzącym, ci mężowie wiary przewidzieli z góry lub nawet widzieli, jak ‚zaczęły istnieć’. Pozyskali sobie uznanie Boże. — Hebr. 11:2-6.

25-27. (a) Pod czyim panowaniem znajduje się teraźniejszy zły „system rzeczy” i jaki mamy dowód na to? (b) Przeciw komu więc musi walczyć chrześcijanin?

²⁵ Teraźniejszy system rzeczy jest taki, jak go określił apostoł Paweł, mianowicie „zły”. Dzieje się tak, ponieważ ci, którzy nad nim panują widzialnie i niewidzialnie, podobnie są przeżarci złem. W tym systemie spotyka się samolubnych ludzi, którzy z punktu widzenia materialistycznego nieraz są „mądrzejsi” od „synów światła”. (Łuk. 16:8, NW; 1 Kor. 3:19) Są w nim też pisarze i dyskutanci z argumentami świeckiej mądrości, także książęta lub władcy, którzy nie znają mądrości Bożej zawartej w Jego świętej tajemnicy. (1 Kor. 1:20; 2:6-8) Ale poza tymi widzialnymi postaciami kryje się niewidzialna inteligencja, która zaślepia ich w sensie religijnym, a prócz tego próbuje kusić oraz zniszczyć prawdziwych chrześcijan, nie należących do obecnego systemu rzeczy.

²⁶ O tym zaślepiającym wpływie Paweł napisał: „Jeżeli więc dobra nowina, którą oznajmiamy jest rzeczywiście zakryta, to jest zakryta wśród tych, którzy giną, wśród których bóg tego systemu rzeczy zaślepił umysły niewierzących, aby nie mogła przeświecać jasność chwalebnej dobrej nowiny o Chrystusie, który jest obrazem Boga.” (2 Kor. 4:3, 4, NW) Jehowa Bóg, który zesłał dobrą nowinę, jest podczas teraźniejszego wieku lub okresu czasu Bogiem swego ludu na ziemi, ale nie jest Bogiem tego systemu rzeczy. Tym bogiem jest Szatan Diabeł. Ma on też demonicznych aniołów, którzy towarzyszą mu w niewidzialnych dziedzinach, przeciwko nim muszą walczyć chrześcijanie, jeśli nie dostosowują się do tego systemu.

²⁷ Tak jak to opisał Paweł, „toczymy bój nie przeciw krwi i ciału, lecz przeciw rządzeniom, przeciw zwierzchnościom, przeciw władcom świata [kosmokratom] tej ciemności, przeciw złym mocom duchowym w miejscach niebiańskich”. Do walki z nimi musimy włożyć zupełną zbroję Bożą. — Efez. 6:11-13, NW.

28. Jaką mądrą radę dał Paweł co do trzymania się z dala od niegodziwego „systemu rzeczy”? Jakie widoki mają ci odłączeni?

²⁸ Szatan Diabeł jest nieposłusznym duchem, który dzierży niewidzialną władzę wyższą od władzy ludzi nieposłusznych Bogu. Nie możemy postępować według systemu, który teraz widzialnie istnieje, ale musimy żyć dla innego systemu, który ma nadejść dzięki niezasłużonej dobroci Bożej. Abyśmy to jeszcze lepiej sobie uświadomili, apostoł Paweł napisał: „Kiedyś chodziliście według systemu rzeczy [aión] tego świata [kósmos], pod panowaniem władcy powietrza, ducha działającego obecnie w synach nieposłuszeństwa. Ale Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, dla swej wielkiej miłości, jaką nas umiłował, ożywił nas razem z Chrystusem, chociaż byliśmy martwi w wykroczeniach — zostaliście zbawieni przez niezasłużoną dobroć — i wzbudził nas razem i posadził razem w miejscach niebiańskich w jedności z Chrystusem Jezusem, aby w nadchodzących systemach rzeczy mogły się okazać niezmierne bogactwa jego niezasłużonej dobroci w łaskawości ku nam w jedności z Chrystusem Jezusem.” — Efez. 2:2, 4-7, NW.

29. (a) Do czego się to odnosi, gdy mówimy o Społeczeństwie Nowego świata? (b) Kto tworzy ten nowy system rzeczy i przez kogo?

²⁹ Z wiarą więc spoglądamy ku nadchodzącemu nowemu systemowi rzeczy; a kiedy używamy od dawna przyjęte wyrażenie „nowy świat” albo mówimy o sobie jako o świadkach Jehowy w Społeczeństwie Nowego Świata, wtedy w rzeczywistości — jak wynika z określenia sprawy w oryginalnej greczyźnie Biblii — odnosi się to do tego przyszłego, nowego systemu rzeczy, nowego porządku rzeczy. Ten nowy porządek jest jednym z systemów, jakie Bóg powołuje do istnienia przez swego jednorodzonego Syna Jezusa Chrystusa, przez którego również przemawiał do ludzi dziewiętnaście stuleci temu. Wystąpienie Jezusa było punktem szczytowym ogłaszania ludzkości Bożego poselstwa zbawienia; wskazuje na to wyraźnie list do Hebrajczyków 1:1, 2: „Bóg, który dawno temu przy wielu okazjach i wieloma sposobami mówił do naszych praojców za pośrednictwem proroków, przy końcu tych dni mówił do nas za pośrednictwem Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego i przez którego uczynił systemy rzeczy.” — NW.

30. (a) Jak przekład biblijny Alexandra Campbella wykazuje dokładnie, o co chodziło uczniom, gdy pytali Jezusa o jego obecność i o pewne zniszczenie? (b) Jakie wyrażenie zastosowano w „Przekładzie Nowego Świata”?

³⁰ Kiedy apostołowie Syna Bożego zwrócili się do niego w związku z tym co im opowiedział o przyszłym zburzeniu świątyni w świętym mieście Jeruzalem, nie zapytywali o zniszczenie naszego globu ziemskiego. Nowy Testament w przekładzie Alexandra Campbellaf (z r. 1835) powstrzymuje nas od niesłusznego mniemania co do zagłady naszej ziemi, oddając tekst Ewangelii Mateusza 24:3 w ten sposób: „Gdy siedział na Górze Oliwnej, uczniowie zwrócili się do niego prywatnie, mówiąc: Powiedz nam, kiedy to się wydarzy; i jaki będzie znak twego przyjścia i zakończenia tego stanu?” A słowa Jezusa wzywające do działalności misjonarskiej z Mateusza 28:19, 20 Campbell podaje tak: „Idźcie, nawracajcie wszystkie narody, zanurzając je w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego, ucząc je przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem; a oto jestem z wami zawsze, aż do zakończenia tego stanu.” Zamiast „zakończenia tego stanu” Przekład Nowego Świata używa wyrażenia „zakończenie systemu rzeczy”. Teraz żyjemy właśnie w czasie tego „zakończenia”. Jest to pora żniwa, wspomniana przez Jezusa w Ewangelii Mateusza 13:39.

31, 32. Jakie błogosławieństwa czekają tych, którzy się odłączają od teraźniejszego systemu rzeczy?

³¹ Jesteśmy nie tylko przy zakończeniu starego, ale również na progu nowego. Warto jest zostawić wszystko, co należy do obecnego okresu czasu, aby zdobyć życie w przyszłym systemie rzeczy. Jezus powiedział swym apostołom, którzy opuścili wszystko dla naśladowania go: „Nikt nie opuścił domu lub braci, lub siostry, lub matkę, lub ojca, lub dzieci, lub pól przez wzgląd na mnie i przez wzgląd na dobrą nowinę, który by nie otrzymał stokrotnie teraz, w tym okresie czasu [kairós], domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, z prześladowaniami, a w nadchodzącym systemie rzeczy [aión] życia wiecznego.” (Marka 10:29, 30, NW; Łuk. 18:29, 30) Z tego życia będzie można korzystać w społeczności z Jezusem Chrystusem, który wówczas będzie miał stanowisko i imię wynoszące go ponad wszystkie inne stworzenia. W związku z tym apostoł Paweł mówi o Jezusie:

³² Bóg „wskrzesił [go] z martwych i posadzi po swej prawicy w miejscach niebiańskich, wysoko ponad wszelkim rządem i władzą, i mocą, i panowaniem, i wszelkim wymienianym imieniem, nie tylko w tym systemie rzeczy, a też owym, który ma nadejść”. — Efez. 1:19-21, NW.

33. Komu możemy dawać chwałę za ten nadchodzący system rzeczy?

³³ Przygotowanie tego cudownego przyszłego, nowego systemu rzeczy pod panowaniem Chrystusa, mamy do zawdzięczenia Jehowie Bogu, bo właśnie On umieścił go w swym wiekuistym zamierzeniu. Możemy się przyłączyć do apostoła Pawła w oddawaniu chwały temu zadziwiającemu, miłującemu Bogu słowami: „A temu, który wedle mocy skutecznie w nas działającej może nade wszystko uczynić daleko obficiej niż to, o co prosimy lub co pomyślimy, temu niech będzie chwała w Kościele [i] w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia na wieki wieków. Amen.” — Efez. 3:11, 20, 21, NT.

[Przypisy]

[Ilustracja na str. 3]

Bez owoców na wieki (aión)

Ukształtowanie nie według tego systemu rzeczy (aión)