-
Czy możesz być ‚doskonały, jak doskonały jest twój Ojciec niebiański’?Strażnica — 1972 | nr 13
-
-
pieniądze rozdać ubogim, a następnie ‚pójść za nim’. — Mat. 19:16-21.
Czy widzisz więc, jak ściśle ze stanem „doskonałym” wiąże się sprawa zupełności? Bogaty młodzieniec mógł uczynić to, co mu polecił Jezus. Prawdopodobnie był jeszcze samotny, a więc bez obowiązków rodzinnych. Jeżeli nawet było inaczej, mógł postąpić jak inni uczniowie Jezusa, z których nie wszyscy byli w stanie samotnym. Młody ten bogacz nie chciał jednak zamienić swych majętności na środki do wspierania potrzebujących, na przykład biedoty spośród jego rodaków, Izraelitów. Jakże bardzo różniła się jego samolubna postawa od tej, której dał wyraz Ojciec niebiański, ofiarując z pobudek miłości i miłosierdzia to, co miał najdroższego — własnego Syna — na rzecz cierpiącej ludzkości! (Rzym. 5:7, 8). „Wiele posiadłości” znaczyło dla tego młodzieńca więcej niż możność skorzystania ze wspaniałego przywileju, by towarzyszyć w służbie publicznej Synowi samego Boga. — Mat. 19:22, 27-29.
Dzisiaj również od nikogo nie żąda się rzeczy niemożliwych, nie wymaga się zrobienia czegoś, co jest nieosiągalne. Chodzi o to, by zrobić, co możemy w służbie dla Boga i naszych bliźnich, oraz przykładać się do tego całym sercem. Czy tak postępujesz? Czy studiujesz Słowo Boże i obracasz je u siebie w czyn? Jeżeli tak, to możesz się radować świadomością, że na podstawie ofiary okupu swego Syna i twojej wiary w ten okup Bóg przyjmuje twą służbę jako doskonałą. Okaż się prawdziwym dzieckiem swego niebiańskiego Ojca. Przejawiaj miłość, życzliwość, szczodrobliwość i miłosierdzie w taki sposób, jak On, i postaraj się, żeby wielbieniem Go przepojona była każda dziedzina twego życia.
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1972 | nr 13
-
-
Pytania czytelników
● Czy apostoł Paweł zaliczał się do grona dwunastu apostołów?
Dowody biblijne przemawiają za tym, że Paweł był apostołem Jezusa Chrystusa, niemniej jednak nie został nigdzie przedstawiony jako należący do grona „dwunastu apostołów”.
Greckie słowo „apostolos” znaczy „posłaniec”. Vine w swoim dziele „Expository Dictionary of New Testament Words” [Słownik objaśniający wyrazy z Nowego Testamentu] stwierdza pod hasłem „Apostoł”: „Wprawdzie Paweł widział Pana Jezusa: 1 Kor. 9:1; 15:8, ale nie ‚chodził’ z Dwunastoma ‚przez cały czas’ Jego ziemskiej służby publicznej i dlatego nie nadawał się do zajęcia miejsca wśród nich, bo nie odpowiadał niezbędnym warunkom kwalifikacyjnym wyłuszczonym przez Piotra: Dzieje 1:22. Pawła bezpośrednio sam Pan po swym wniebowstąpieniu upoważnił do zanoszenia Ewangelii poganom”.
Judasz Iskariota należał do dwunastu pierwotnie przez Jezusa wybranych apostołów (Mat. 10:2-5; Łuk. 6:13-16). Pozwolił sobie jednak na złodziejstwo, potem został zdrajcą, gdyż wydał Jezusa, a w końcu popełnił samobójstwo; w ten sposób pozostało jedenastu wiernych apostołów. — Jana 12:4-6; 18:1-5.
Po śmierci Chrystusa, ale przed dniem Pięćdziesiątnicy roku 33 n.e., apostoł Piotr przedstawił na pewnym zgromadzeniu chrześcijańskim potrzebę wypełnienia luki powstałej po odejściu Judasza, przy czym powołał się na prorocze słowa Psalmu 109:8. „I wskazali [zapewne mężczyźni obecni na tym zebraniu] dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, którego też nazywano Justem, i Macieja”. Następnie zgromadzeni chrześcijanie modlili się, prosząc Jehowę o wskazanie, kogo sobie życzy na tym miejscu. Potem „dali im [tym dwom] losy; a los padł na Macieja, i został zaliczony do grona jedenastu apostołów”. — Dzieje 1:15-26, NP.
Podobnie jak dwunastu synów Jakuba było od samego początku fundamentami cielesnego Izraela, tak też zgodnie z tym pierwowzorem dwanaście podwalin duchowego Izraela (zbudowanego na Głównym Fundamencie, Jezusie Chrystusie) było obecnych przy zakładaniu zboru chrześcijańskiego w dniu Pięćdziesiątnicy. Około 120 uczniów zeszło się wówczas w sali na piętrze pewnego domu, oczekując na ochrzczenie duchem świętym, ponieważ Jezus dziesięć dni wcześniej, przy swoim wniebowstąpieniu, zapowiedział im, że coś takiego stanie się „po niewielu dniach” (Dzieje 1:5, 8, NP). Wtedy właśnie powstał zbór chrześcijański
-