chrześcijan z Galacji w niewolę, stawiając wymagania co do obrzezki. Zależy im na posiadaniu podstawy do chełpienia się, na zachowywaniu korzystnych pozorów według mierników ciała, na uniknięciu prześladowań. Ale w rzeczywistości „ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na [duchowego] Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie”. — Gal. 6:12-16.

Doprawdy, w Liście do Galatów dostrzegamy wielką troskę Pawła o jego duchowe „dzieci”, jego sprawiedliwe oburzenie na tych, którzy im odbierają wolność. Chcąc ich uratować, powołuje się na swoje listy polecające, na rozsądek i Pismo Święte, a potem udziela im stosownych rad na temat postępowania, żeby zdołali odziedziczyć Królestwo Boże. Wszystko to jest wspaniałą wykładnią biblijnych prawd i zasad oraz skutecznym napomnieniem dla chrześcijan w czasach obecnych.

Chwała — co to jest? W jakim sensie dotyczy ludzi?

CO PRZYCHODZI ci na myśl, gdy słyszysz słowa „chwała”, „chwalebny” lub im pokrewne? Znaczenie tego wyrazu powinno interesować badaczy Biblii, gdyż różne jego formy występują w Piśmie Świętym więcej niż 450 razy. Co to więc jest chwała?

Pojęcie to znajduje w Biblii kilka zastosowań. W zakresie Pism Hebrajskich słowem tłumaczonym z oryginału najczęściej na chwałę jest kabhodhʹ. Jego podstawowe znaczenie to „waga, ciężar”. Tak więc chwała może mieć związek z dobrami materialnymi, ponieważ te często sprawiają, że człowiek zdaje się być ważny lub wzbudza podziw.

CHWAŁA BOŻA

Biblia wiele razy wspomina o chwale w powiązaniu z Bogiem. Na temat jej znaczenia w tych wypadkach dzieło Theological Dictionary of the New Testament [Słownik teologiczny Nowego Testamentu] podaje: „W odniesieniu do człowieka kabhodhʹ oznacza to, co mu zapewnia podziw i uznanie — bądź to majątek, bądź wywoływane wrażenie [godność, dostojeństwo] — zaś w stosunku do Boga wskazuje na to wszystko, za co człowiek podziwia Boga”.

W tym właśnie sensie ogromne zastępy ciał niebieskich we wszechświecie „głoszą chwałę Boga” (Ps. 19:2). Napawające lękiem zjawiska, które obejmowały „ogień pożerający”, były świadectwem „chwały Jahwe” na górze Synaj w czasie przekazywania Prawa Mojżeszowego (Wyjścia 24:16-18). Pismo Święte podaje też, że „Chrystus wskrzeszony został z martwych przez chwałę [doxa, grecki odpowiednik kabhodhʹ] Ojca” (Rzym. 6:4, NP). We wszystkich tych wypadkach chwała oznacza imponujący przejaw wszechpotężnej mocy Boga.

W dalszym znaczeniu słowo chwała występuje w Ewangelii według Łukasza 2:9: „Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli”. Tutaj chwała oznacza po prostu „blask”, „wspaniałość”. W tym samym sensie Biblia mówi o chwale słońca, księżyca i gwiazd. — 1 Kor. 15:40, 41, NT.

CHWAŁA JEZUSA CHRYSTUSA

Słowo Boże wielokrotnie wspomina o chwale w odniesieniu do Jezusa Chrystusa. Biblia podaje na przykład, że Jezus pierwszym cudem „objawił swoją chwałę” (Jana 2:11). W tym wypadku chodziło o świadectwo cudownej mocy utożsamiającej Jezusa z obiecanym Mesjaszem.

Jezus posłużył się tym słowem w innym znaczeniu, gdy modlił się do Boga: „Teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał” (Jana 17:5). Jezus wspomina tu zaszczytne stanowisko, jakie zajmował w niebie przed przyjściem na ziemię. W odpowiedzi na tę modlitwę Bóg „wyniósł do chwały swego Sługę, Jezusa”, gdy go wzbudził z martwych i wziął z powrotem do nieba (Dzieje 3:13-15, NW). Ale Jezus miał doznać jeszcze większej chwały.

Spisana przez Łukasza relacja o przemienieniu Jezusa stwierdza: „Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę” (Łuk. 9:29-32). Apostoł Piotr wyjaśnia, że ta wizja ujawniła niezwykłą chwałę, czyli królewską „wspaniałość”, której Jezus miał dostąpić podczas swej niewidzialnej „obecności” jako władca Królestwa. — 2 Piotra 1:16, NW.

Jezus Chrystus w jeszcze inny sposób pokaże swoją chwałę. Pokoleniu żyjącemu podczas obecności Jezusa przepowiada Biblia „wielki ucisk”, który się stanie zdumiewającym przejawem „mocy chwały jego, gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym [wyniesiony do chwały, NW] wśród świętych swoich”. — Mat. 24:21, 22; 2 Tes. 1:9, 10, NP.

CHWAŁA W ODNIESIENIU DO LUDZI

W Piśmie Świętym są też wzmianki o chwale odniesionej do ludzi. Zwróćmy na przykład uwagę na to, co apostoł Paweł napisał w Liście do Rzymian 3:23: „Wszyscy (...) zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej”. W jaki sposób powstała taka sytuacja?

Słowo Boże donosi, że pierwsza para ludzka — Adam i Ewa — nie usłuchała zakazu Bożego, zabraniającego jeść owocu z drzewa poznania dobra i zła (Rodz. 2:15-17; 3:1-6). Wskutek tego przestała odzwierciedlać w należytym stopniu doskonałe właściwości Boga, na którego podobieństwo człowiek został stworzony (Rodz. 1:26, 27). Ponieważ wszyscy potomkowie Adama odziedziczyli grzech i jego następstwo, to jest śmierć, więc żaden członek rodu ludzkiego nie jest w stanie odzwierciedlać pełnej chwały Bożej. — Rzym. 5:12; 6:23.

Chcąc przywieść rodzaj ludzki z powrotem do doskonałości, Bóg postanowił niektóre jednostki spośród ludzi pobłogosławić chwałą niebiańską (Rzym. 8:18, 19). W myśl danych biblijnych Stwórca zabierze do nieba 144 000 osób, które żyły na ziemi (Apok. 14:1-5). Wraz z Chrystusem Jezusem będą tworzyć panujące nad ziemią grono władców niebiańskiego Królestwa. — Apok. 5:9, 10, NW.

TWOJE POSTĘPOWANIE A CHWAŁA BOŻA

Jak chrześcijanie powinni się prowadzić w trakcie oczekiwania na przyszłe błogosławieństwa w niebie lub na ziemi? Natchniony pisarz biblijny radzi w tej sprawie: „Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie” (1 Kor. 10:31). W tym wypadku chwała objawia się przez szacunek lub cześć, którą ludzie oddają Bogu. Postępowanie chrześcijanina ma pod tym względem naprawdę wielkie znaczenie, na co wskazał Jezus, gdy powiedział: „Niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli