Pamiętny dzień — 14 Nisan

„Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Kor. 11:24).

 1. Jak Jezus pokonał świat?

„ODWAGI! Ja przezwyciężyłem świat”! Takimi to pocieszającymi i krzepiącymi słowami Jezus dodał otuchy 11 wiernym apostołom w wieczór poprzedzający jego śmierć. Rzeczywiście dowiódł, że potrafi pokonać świat! Skutecznie obrócił wniwecz wszystkie wysiłki swego przeciwnika, Szatana Diabła, który chciał podkopać jego lojalność wobec Jehowy. A teraz, gdy za kilka godzin miał ponieść śmierć na palu męki, był ufnie przekonany o tym, że dochowa wierności i prawości aż do końca (Jana 16:33; Hebr. 12:2).

 2. Dlaczego Jezus ustanowił „wieczerzę Pańską”?

² Tamto wydarzenie o wszechświatowym znaczeniu rozegrało się 1952 lata temu, w dniu 14 Nisan, jak nazywano pierwszy miesiąc księżycowy według żydowskiego kalendarza religijnego. Dzień ten miał na zawsze pozostać w pamięci oddanych naśladowców Jezusa Chrystusa. Dla zagwarantowania, że jego lojalni uczniowie nigdy nie zlekceważą roli tego, co się wówczas zdarzyło, Mistrz ustanowił specjalną pamiątkową wieczerzę, którą apostoł Paweł opisał jako „wieczerzę Pańską”. W natchnionym sprawozdaniu Pawła czytamy, iż Jezus nakazał uczniom, którzy mu wtedy towarzyszyli: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Kor. 11:20, 24). Jeżeli zależy ci na tym, żeby się zaliczać do naśladowców Chrystusa — czy rozumiesz, po co dał taki nakaz, czego to od ciebie wymaga i jaki ma związek z twoją przyszłością?

DZIEŃ GODNY UPAMIĘTNIENIA

 3. Dlaczego i w jakich okolicznościach 14 Nisan po raz pierwszy stał się pamiętnym dniem?

³ Nie po raz pierwszy w dziejach ludzkich 14 Nisan miał się wtedy okazać dniem godnym zapamiętania. Już w roku 1513 p.n.e. Jehowa za pośrednictwem swego sługi, Mojżesza, polecił Izraelitom: „Dzień ten [14 Nisan] będzie wam służył za pamiątkę i będziecie go obchodzić jako święto dla Jehowy z pokolenia na pokolenie”. Dlaczego wówczas została ustanowiona ta uroczystość? Sam Jehowa wypowiedział się tak: „Jest to ofiara przejścia dla Jehowy, który przechodząc ominął domy synów Izraela w Egipcie, gdy zadawał Egipcjanom klęskę” (Wyjścia 12:14, 27).

 4. Z jakimi ważnymi kwestiami było związane wyzwolenie Izraelitów z Egiptu?

⁴ Tamto napawające lękiem ocalenie w Egipcie wszystkich izraelskich pierworodnych — tak wśród ludzi, jak i wśród zwierząt — miało miejsce właśnie nocą 14 Nisan. Było punktem kulminacyjnym, ku któremu zmierzało dziewięć poprzednich ciosów zadanych demonicznym bóstwom egipskim, a zarazem uwydatniło zamysł Jehowy, wyjawiony wcześniej butnemu faraonowi: „Dlatego zostawiłem cię przy życiu, byś zobaczył siłę moją i by imię moje zostało rozsławione po całej ziemi”. Kilka dni później Jehowa jeszcze dobitniej ukazał swą moc i dał poznać swe imię, gdy przeprowadził miliony Izraelitów oraz wielkie mnóstwo cudzoziemców przez Morze Czerwone, w którym z kolei zatopił sam kwiat wojsk faraona. Nic dziwnego, że Mojżesz i synowie Izraela zaintonowali wtedy pieśń: „Będę śpiewał ku czci Jahwe, który wspaniale swą potęgę okazał” (Wyjścia 9:16; 15:1, Biblia Tysiąclecia, wydanie II).

 5. Jakiemu celowi służyło obchodzenie Paschy?

⁵ Kiedy Izraelici osiedlili się już w ziemi przyobiecanej ich przodkowi Abrahamowi, cały naród co roku miał obchodzić Święto Przejścia (Paschę) w Jeruzalem; taki nakaz został im dany w Księdze Powtórzonego Prawa 16:1-8. Dzięki temu zarządzeniu Jehowy dzień 14 Nisan mógł się na zawsze utrwalić w pamięci Jego prototypowego ludu. W jakim celu? Otóż miał być przeznaczony na wysławianie imienia Jehowy i na rozpamiętywanie Jego wielkich czynów, związanych z wyzwoleniem. Dlatego też setki lat później wielką wagę przywiązywali do Paschy w swych sercach i myślach rodzice Jezusa, którzy — jak czytamy — „chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy”. Zgodnie z żydowskim obyczajem Jezus, jako ich syn, chodził tam razem z nimi (Łuk. 2:41, 42, Biblia warszawska).

 6. Dlaczego w roku 33 n.e. Jezus pragnął spędzić Paschę ze swymi wiernymi apostołami?

⁶ Po chrzcie w Jordanie i przystąpieniu do służby publicznej Jezus zapewne dalej świętował Paschę ze swą ziemską matką Marią oraz jej synami, a swymi przyrodnimi braćmi. Niemniej jednak postanowił, że w dniu 14 Nisan 33 roku n.e. będzie obchodzić tę uroczystość z 12 apostołami. W Ewangelii według Łukasza czytamy, co w związku z tym odczuwał: „Bardzo pragnąłem spożyć z wami tę wieczerzę paschalną, zanim się zaczną moje cierpienia” (Łuk. 22:15, Przekład współczesny). Dlaczego tak gorąco tego pragnął? Ponieważ zdawał sobie sprawę ze znaczenia wydarzeń, jakie wkrótce potem miały nastąpić w tym pamiętnym dniu, inaczej mówiąc w tej dobie, którą wtedy liczono od zachodu słońca. Jezus wiedział również, że wydarzenia te będą daleko ważniejsze niż to, co się dokonało w roku 1513 p.n.e. Miały na niespotykaną dotąd skalę rozsławić imię Jehowy oraz położyć podwalinę pod obdarzenie w końcu błogosławieństwami wszystkich rodzin na ziemi. Przed śmiercią chciał jeszcze wiele powiedzieć swym uczniom i dodać im odwagi, żeby pozostali jego lojalnymi naśladowcami. Dzięki szczegółowym sprawozdaniom zawartym w Ewangeliach mamy dzisiaj wgląd w to, co wtedy mówił i co zrobił (Jana 12:31; 17:26).

CO SIĘ WYDARZYŁO? CO TO OZNACZAŁO?

 7. (a) Jakie zdarzenia na ostatnim posiłku paschalnym Jezusa poprzedziły ustanowienie Pamiątki jego śmierci? (Jana 13:1-30) (b) W jaki sposób ustanowił Wieczerzę Pańską?

⁷ Wieczerza już trwała, gdy Jezus wstał i umył uczniom nogi, dając w ten sposób doskonały przykład pokory. Następnie rzekł: „Jeden z was mnie wyda”. Po chwili zwrócił się do Judasza i powiedział: „Czyń zaraz, co masz czynić”. W sprawozdaniu Jana czytamy, że Judasz „natychmiast wyszedł, a była noc” (Jana 13:21, 27, 30, Bw). Dopiero potem Jezus ustanowił Pamiątkę swej śmierci. Posłuchajmy, jak to opisuje naoczny świadek Mateusz: „A gdy dalej jedli, Jezus wziął chleb i po wypowiedzeniu błogosławieństwa łamał go, a dając uczniom rzekł: ‛Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało’. Wziął też kielich i złożywszy podziękowanie dał im go, mówiąc: ‛Pijcie z niego wszyscy, bo to oznacza moją „krew przymierza”, która ma być przelana za wielu ku przebaczeniu grzechów. Powiadam wam jednak: Odtąd w ogóle nie będę pić z tego produktu winorośli aż do dnia, w którym będę pić go nowy z wami w królestwie mego Ojca’. W końcu po pieśniach pochwalnych wyszli na Górę Oliwną” (Mat. 26:26-30; zobacz też Ewangelię według Marka 14:22-26 i według Łukasza 22:19, 20 oraz List 1 do Koryntian 11:23-26).

 8. Dlaczego tak ważne jest rozumienie znaczenia tego, co Jezus mówił i czynił, gdy ustanowił Pamiątkę?

⁸ Jakie było dokładne znaczenie tego, co Jezus wtedy powiedział i zrobił? Apostoł Paweł specjalnie podkreślił, że jest rzeczą ważną, by wszyscy namaszczeni duchem naśladowcy Chrystusa dobrze to rozumieli. Napisał: „Kto więc je chleb albo pije z kielicha Pańskiego niegodnie, stanie się winnym względem ciała i krwi Pana”. Z pewnością żaden pomazaniec nie chciałby okazać się ‛niegodnym’ w oczach Jehowy, a tym samym narazić się na niepomyślne osądzenie przez Niego. Członków „wielkiej rzeszy” również powinno ożywiać pragnienie, żeby zasłużyć na poczytanie za godnych towarzyszenia namaszczonemu ostatkowi. Toteż z uwagi na zbliżającą się kolejną Pamiątkę, która przypada w czwartek, 4 kwietnia 1985 roku, powinniśmy wszyscy jeszcze raz szczegółowo rozpatrzyć tę sprawę (1 Kor. 11:27).

 9. (a) Dlaczego przetłumaczenie słów Jezusa na: „To oznacza moje ciało”, jest bardziej poprawne niż: „To jest moje ciało”? (Zobacz uwagę u dołu strony). (b) Jakie specjalne znaczenie Jezus nadał chlebowi? (c) A jakie winu?

⁹ Jezus oświadczył: „To oznacza moje ciało”.a Słowami tymi nadał chlebowi szczególne znaczenie — stał się on symbolem jego bezgrzesznego ciała, które dał „za życie świata” (Jana 6:51). Podobnie gdy powiedział o kielichu z winem: „To oznacza moją ‛krew przymierza’, która ma być przelana (...) ku przebaczeniu grzechów”, użył przefermentowanego wina w kielichu jako symbolu swej krwi. Krew ta miała stanowić podstawę do wprowadzenia w życie „nowego przymierza”. Po przelaniu miała też umożliwić „przebaczenie grzechów” (Mat. 26:28; Jer. 31:31-33; Hebr. 9:22).

10. Co wyraża spożywanie chleba i wina?

¹⁰ Co w takim razie dają do zrozumienia ci, którzy podczas uroczystości Pamiątki spożywają chleb i piją wino? Dla innych uczestników i obserwatorów stanowi to poświadczenie, że dane osoby już korzystają z ofiary okupu złożonej przez Chrystusa Jezusa, ale w szczególny sposób i w szczególnym celu. Jak do tego dochodzi? Otóż na podstawie ich wiary w ofiarę Chrystusa oraz aktu oddania siebie Jehowie, Bóg przypisuje im zasługi człowieczej ofiary swego Syna. Po co? Aby przypisać im także ludzką doskonałość i by na tej podstawie mogli być poczytywani przez Niego za sprawiedliwych. Wtedy dostępują zrodzenia mocą świętego ducha Jehowy, stając się w ten sposób Jego duchowymi synami. Teraz mogą się zrzec swoich praw do życia na ziemi, otrzymując w zamian dziedzictwo niebiańskie. Wszystko to ma miejsce przed wzięciem udziału w Wieczerzy Pańskiej (Rzym. 5:1, 2, 8; 8:15-17; Jak. 1:18).

11, 12. (a) Na jakie dwie dodatkowe okoliczności wskazuje picie wina? (b) Na czym polega przymierze, które Jezus zawarł z uczestnikami kielicha?

¹¹ Rozważmy teraz, na co jeszcze wskazuje picie wina. Chociaż Jehowa przypisał swym duchowym synom sprawiedliwość i ich zaadoptował, w dalszym ciągu pozostają oni w niedoskonałych ciałach. Podlegają skłonności do grzechu i wcale się tego nie wypierają. Pijąc wino przyznają, że dzień w dzień są zdani na krew Chrystusa Jezusa, która została „przelana za wielu ku przebaczeniu grzechów” (1 Jana 1:9, 10; 2:1).

¹² Niemniej picie wina przywodzi na myśl jeszcze coś innego. Spożywający poświadczają tym, że zawarto z nimi „nowe przymierze”, które Jehowa dawno temu zapowiedział przez proroka Jeremiasza. Przymierze to weszło w życie na mocy krwi Jezusa. Stronami są w nim Jehowa Bóg i Jego duchowi synowie, którzy wszyscy razem tworzą duchowy Izrael. Każdy z osobna został wybrany przez Boga. Pośrednikiem przymierza jest Jezus, który w ten sposób 144 000 objętych tą umową pomaga wejść w skład nasienia Abrahama (Jer. 31:31-34; 2 Tes. 2:13; Hebr. 8:10, 12; 12:22-24; Gal. 3:29). Z nimi to zawiera on także „przymierze co do Królestwa”. W rezultacie razem ze swym Królem, Jezusem Chrystusem, zostaną użyci przez Jehowę do przekazania błogosławieństw życia wszystkim rodzinom zamieszkującym ziemię (Łuk. 22:28-30; Jana 6:53; Obj. 5:9, 10; Rodz. 22:15-18).

13. O czym powinno się pamiętać w dniu 14 Nisan?

¹³ Doprawdy, gdy się zastanowić nad pełnym znaczeniem słów Jezusa, wypowiedzianych w tym rzeczywiście pamiętnym dniu, mimo woli przychodzi na myśl miłość Jehowy, okazana przez ofiarowanie Jego drogiego Syna. Przypomina to nam również miłość Jezusa, który oddał swe życie na okup za całą wierzącą ludzkość (Jana 3:16; Rzym. 5:8; 1 Tym. 2:5, 6). Są jeszcze inne cenne prawdy, które Jezus omówił tego wieczora ze swymi naśladowcami. Spośród pisarzy biblijnych tylko apostoł Jan informuje o tej przyjacielskiej, serdecznej rozmowie.

CHWAŁA, MIŁOŚĆ I JEDNOŚĆ

14. (a) Dlaczego obchód Pamiątki za każdym razem przysparza chwały Jehowie? (b) Jaką rolę w przypominaniu sobie o Jezusie odgrywa miłość? Do jakiego sprawdzenia samego siebie powinno to pobudzać wszystkich uczestników?

¹⁴ Jezus powiedział: „Teraz Syn człowieczy został okryty chwałą, i w związku z nim jest okryty chwałą Bóg” (Jana 13:31). Od czasów wyzwolenia Izraela z Egiptu dzień 14 miesiąca Nisan kojarzy się nieodmiennie z wywyższeniem imienia Bożego oraz z Jego potęgą i wszechwładzą. A teraz, odkąd Jezus dochował wierności aż do śmierci, a potem dzięki mocy Bożej doznał triumfalnego zmartwychwstania, imię Boże okrywa się czcią i chwałą w jeszcze większej mierze. (Zobacz także Księgę Przysłów 27:11). Jezus oznajmił swym uczniom, jak mają udowodnić, że są jego naśladowcami: przestrzeganiem „nowego przymierza”, aby ‛nawzajem się miłować, jak on ich umiłował’ (Jana 13:34, 35). Miarą doceniania miłości okazanej nam wtedy przez niego jest głębia naszej miłości do braci (1 Jana 4:19).

15. (a) Jaką nadzieję życia dano wszystkim, którzy godnie uczestniczą w Wieczerzy? (b) Jak można dowieść miłości do Jezusa?

¹⁵ Na radość ożywiającą wybranych naśladowców Chrystusa składa się między innymi nadzieja znalezienia się pewnego dnia w domostwie niebiańskim (Obj. 20:6). Jezus przedstawił tę nadzieję, kiedy powiedział: „Idę przygotować wam miejsce [w domu Ojca] (...), przyjdę znowu i wezmę was do siebie” (Jana 14:2-4, Bw). Jakże radosne wejście do tego domu czeka tych wszystkich, którzy pozostaną wierni do końca! Dlatego Jezus napomina: „Skoro mnie miłujecie, będziecie przestrzegać moich przykazań”. Dotyczy to wszystkich jego przykazań, łącznie z poleceniem nauczania i pozyskiwania uczniów (Jana 14:15, 21; Mat. 28:19, 20).

16. (a) Jak Jezus podkreślił potrzebę jedności wśród swych naśladowców? Dlaczego jest ona taka ważna? (b) Czemu muszą stawić czoło wszyscy uczniowie Jezusa? Co im w tym pomaga?

¹⁶ Jakże to ważne, by naśladowcy Jezusa zachowywali jedność z nim oraz między sobą! Mistrz podkreślił to przytoczeniem przykładu krzewu winnego i jego latorośli. Jedność prowadzi do wydawania owoców, co z kolei przysparza chwały Ojcu (1 Kor. 1:10; Jana 15:1, 5, 8). Wszyscy uczniowie Jezusa muszą się liczyć ze sprzeciwem i prześladowaniem. Jakże krzepiąca jest jednak świadomość, że Syn Boży zachował niezłomną prawość i pomimo najrozmaitszych ataków ze strony Szatana odniósł zwycięstwo nad światem! (Jana 15:18-20; 16:2, 33).

17. Omów niektóre prośby Jezusa z jego modlitwy zanotowanej w 17 rozdziale Ewangelii według Jana.

¹⁷ Jezus kończy ten wieczór żarliwą, płynącą z serca modlitwą do swego Ojca. Na pierwszy plan wysuwa w tych błaganiach przysporzenie chwały Jehowie. Modli się, by jego naśladowcy, trzymający się z dala od świata, doznawali ochrony przed wielkim niegodziwcem, jakim jest Szatan. Ponadto prosi, by wśród coraz liczniejszej rzeszy jego uczniów umacniała się taka sama serdeczna jedność, jaka istnieje między nim a Ojcem (Ewangelia według Jana, rozdział 17).

18. Dlaczego na Pamiątce w roku 1984 emblematy spożywało tak mało osób w porównaniu z ogólną liczbą obecnych?

¹⁸ Zdążyliśmy tu rozpatrzyć zaledwie kilka cennych prawd i myśli, którymi Jezus podzielił się ze swymi uczniami owego wieczora sprzed 1952 lat, z pewnością jednak lepiej teraz rozumiemy, dlaczego 14 Nisan jest rzeczywiście pamiętnym dniem. Nic więc dziwnego, że w roku ubiegłym aż 7 416 974 Świadków Jehowy i ich sympatyków doceniło wagę zgromadzenia się w celu obchodzenia Wieczerzy Pańskiej. Jednakże z tej ogromnej liczby obecnych zaledwie 9081 osób uczestniczyło w spożywaniu emblematów. Dlaczego? Ponieważ przeważająca większość dzisiejszych Świadków Jehowy widzi swoje miejsce w szeregach „wielkiej rzeszy”, która stoi „przed tronem i przed Barankiem”. Za swoją trwałą siedzibę, w której spodziewają się żyć wiecznie, uważają planetę Ziemię, a nie niebo, gdzie 144 000 będą ‛królować z Chrystusem przez tysiąc lat’ (Obj. 7:9; 20:6; Ps. 37:11).

19. Co będzie tematem następnego cotygodniowego studium? Dlaczego wszyscy powinni być na nim obecni?

¹⁹ Wyłoniły się wszakże pewne pytania co do związku Wieczerzy Pańskiej z „wielką rzeszą” tak zwanych „drugich owiec” (Jana 10: 16). Wydaje się więc słuszne omówienie tych spraw w następnym artykule, aby w związku ze zbliżaniem się kolejnej uroczystości Pamiątki nie było żadnych nieporozumień (1 Tes. 5:21).

[Przypis]

CZY SOBIE PRZYPOMINASZ:

• Kto spożywa emblematy Pamiątki?

• O jakich ważnych sprawach powinna przypominać Pamiątka?

• Jak dajemy dowód, że codziennie pamiętamy o Jezusie?

• Jaka ważna kwestia sporna wiąże się zawsze z dniem 14 Nisan?