Pytania czytelników

● Dlaczego starszych, którzy nadzorują działalność świadków Jehowy, określamy mianem „ciała kierowniczego”?

Samego określenia „ciało kierownicze” nie znajdziemy w Piśmie świętym. Istnieje jednak sporo dowodów na to, że w pierwszym stuleciu istniało w zborze chrześcijańskim grono starszych, które pełniło w nim kierowniczą rolę.

Apostoł Paweł upominał współchrześcijan następującymi słowami: „Pamiętajcie o tych, którzy sprawują przewodnictwo pośród was (...). Bądźcie posłuszni tym, którzy sprawują przewodnictwo pośród was i bądźcie ulegli”. W innych przekładach czytamy w tych miejscach o posłuszeństwie i uległości wobec „przełożonych”, wobec „przewodników” albo też wobec „sprawujących rządy” (BT, NP, NT, Kowalski, Authorized Version, Rotherham). „Międzywierszowy przekład Królestwa” (The Kingdom Interlinear Translation) podaje: „Pamiętajcie o kierujących [po grecku: hegoumeʹnon] wami”. — Hebr. 13:7, 17, 24, NW.

Różne formy tego samego greckiego słowa znajdujemy także w tekstach: Mateusza 2:6, Łukasza 22:26 oraz Dziejów Apostolskich 7:10 i 15:22, gdzie występują one w podobnym znaczeniu, mianowicie dotyczą kierowania, przodowania, występowania w roli przywódcy. W wersji Septuaginty użyto jednej z form tego słowa przy tłumaczeniu wersetu z księgi Malachiasza 1:8: „Spróbuj to przynieść waszemu namiestnikowi [po grecku: hegoumeʹnoi; spokrewniony z nim jest między innymi polski wyraz hegemonia]”.

Widać stąd wyraźnie, że w zborze chrześcijańskim pewne osoby kierowały innymi i zarządzały nimi, przewodząc i udzielając wskazówek swym braciom pod względem prawych uczynków i zbożnych zasad.

Polskie określenie „ciało kierownicze” jest odpowiednikiem angielskiego wyrażenia „governing body”, które zresztą można by też przetłumaczyć jako „ciało zarządzające”. Samo angielskie słowo „govern” poprzez łaciński czasownik „gubernare” wywodzi się z greckiego „kyberna’o”, oznaczającego zasadniczo: „sterować lub pilotować statek, kierować, rządzić” („Century Dictionary and Cyclopedia”, tom III, strony 2584, 2585; zobacz też „Słownik grecko-polski” P.W.N., Tom II, stronę 726). Wyraża więc to samo, co polskie słowo „kierować”. A wywodzące się z tego samego greckiego źródłosłowu określenie „cybernetyka” oznacza „naukę o łączności i sterowaniu” pewnymi procesami („Mały słownik języka polskiego” P.W.N., strona 90). Zatem i „ciało kierownicze” może się odnosić do organu, który wyznacza kierunek działania oraz udziela wskazówek, zaleceń i rad jakiemuś zbiorowisku ludzi.

Autor W.E. Vine w swoim dziele „Expository Dictionary of New Testament Words” (Słownik objaśniający wyrazy Nowego Testamentu), omawiając to greckie słowo, podaje w tomie II, na stronie 168: „kubernao, kierować (skąd angielskie: govern), oznacza (a) sterowanie, pilotowanie [porównaj Dzieje 27:11]; (b) w przenośni władze lub zarząd, odniesione do tych, którzy kierowali miejscowym kościołem — 1 Kor. 12:28”. Wspomniany werset z Listu 1 do Koryntian 12:28 donosi: „Bóg tych ustanowił w zborze: po pierwsze, apostołów; po drugie, proroków; po trzecie, nauczycieli; potem potężne dzieła; potem dary uzdrawiania; pomocne usługi, zdolności kierownicze [po grecku: kyberneʹseis]”. — NW.

W Septuagincie przy tłumaczeniu hebrajskiego słowa „tachbulah”, oznaczającego „sterowanie, kierowanie”, posłużono się tym właśnie wyrazem greckim, jak na przykład w księdze Przysłów 1:5: „Człowiek rozumny zyska kierownictwo [po grecku: kyberʹnesin]”.

W pierwszym stuleciu starsi i nadzorcy poszczególnych zborów z całą pewnością na swym terenie przejawiali „zdolności kierownicze”, gdyż było to niezbędne celem należytego koordynowania dzieła oraz dla zachowania pokoju i jedności pośród trzody Bożej. Nadawanie odpowiedniego kierunku przez przykład i udzielanie wskazówek należy do naczelnych zadań pasterza. — Porównaj z tym Dzieje Apostolskie 20:17, 28; List 1 do Tymoteusza 3:4, 5; List do Tytusa 1:9.

Jeżeli tak było w miejscowych zborach, to tym bardziej zdolności te potrzebne były do kierowania całokształtem działalności chrześcijan. Z tej też przyczyny grono apostołów i innych starszych w Jeruzalem służyło radami oraz wskazówkami wszystkim zborom.

Wprawdzie „zdolności kierownicze” zajmują jedno z dalszych miejsc na liście ‚różnorakich usługiwań i darów’ od Boga (1 Kor. 12:4, 5, 28, NW), mimo to nie są jednak bez znaczenia, bo inaczej wcale nie zostałyby udzielone apostołom ani innym starszym wchodzącym w skład ciała kierowniczego. W sposobie działania grona tych mężów można się zorientować z wielu przykładów: z tego, jak rozwiązali problem rozdziału żywności przez powołanie komitetu odpowiednio wykwalifikowanych mężczyzn, którzy mieli się zająć tą sprawą; z tego, jak wysłali Piotra i Jana do Samarii w celu udzielenia pomocy tamtejszym nowo pozyskanym uczniom; z tego, jak owo grono wraz z innymi starszymi wysłało czterech „ludzi przodujących” (po grecku: anʹdras hegouʹmenous), między nimi apostoła Pawła, aby zawieźli do Antiochii decyzję dotyczącą pogan nawróconych na chrystianizm; wreszcie z udzielonej apostołowi Pawłowi rady, jak ma się zachować wśród Żydów w Jeruzalem. — Dzieje 6:1-6; 8:14; 15:1, 2, 22-32; 21:17-26.

Zmartwychwstały Jezus Chrystus jest niebiańskim Przewodnikiem swego działającego na ziemi zboru duchowych Izraelitów. Jego też dotyczą słowa przytoczone z proroctwa Micheasza 5:1 [2]: „A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca [przewodnik, NW, wódz, NP; przywódca, Witwicki; po grecku: hegouʹmenos], który będzie pasterzem ludu mego, Izraela” (Mat. 2:6). Jezus Chrystus przewodzi dziś wszystkim świadkom Jehowy na ziemi za pośrednictwem ducha świętego i poprzez widzialne ciało kierownicze, złożone ze starszych „kierujących”, czyli „sprawujących przewodnictwo” (po grecku: hegoumeʹnon) zgodnie ze spisanym Słowem Bożym. — Hebr. 13:17, Międzywierszowy Przekład Królestwa, a także Chrześcijańskie Pisma Greckie w przekładzie Nowego Świata, wydanie z roku 1950.

Z powyższego jasno wynika, że wyrażenie „ciało kierownicze” jest odpowiednim, właściwym i zgodnym z Pismem świętym określeniem tego grona starszych, któremu powierzony jest dziś duchowy nadzór nad chrześcijańskimi świadkami Jehowy.