Głoście „Słowo życia” w umierającym świecie

 1. W jaki sposób głoszone jest dziś poselstwo o dalszym istnieniu rodzaju ludzkiego i gdzie można je znaleźć?

JEŚLI można dać wiarę wypowiedziom rzeczoznawców wojskowych, naukowców i ekspertów od spraw gospodarki, obecnie chodzi o dalsze istnienie całego rodzaju ludzkiego. Lecz prócz tych budzących niepokój wypowiedzi słychać także poważne poselstwo, według którego ludzkość ma istnieć nadal. Są więc ludzie, którzy wierzą w dalsze istnienie rodu ludzkiego. Obecnie daleko słychać tych nielicznych, którzy mają tę godną uwagi wiarę. Oni wszędzie głoszą „Słowo życia”. To życiodajne słowo jest zawarte w Biblii, w Słowie Jehowy Boga, który jest źródłem życia.

 2. (a) Z rozpowszechnianiem jakiej książki słusznie musi iść w parze głoszenie „Słowa życia”? (b) Jak na takie rozpowszechnienie wskazuje wstęp listu Jakuba oraz czas jego zredagowania?

² Ponieważ „Słowo życia” można znaleźć w Biblii, dlatego trzeba się zgodzić z tym, że głoszenie „Słowa życia” idzie w parze z rozpowszechnianiem Biblii. Tę książkę powinno się też wszędzie rozpowszechniać. To wynika z różnych jej proroctw. Wstępy niektórych listów w Biblii również to potwierdzają. Na przykład uczeń Jakub następująco zaczyna swój list skierowany do symbolicznych „dwunastu pokoleń” chrześcijańskiego Izraela: „Jakub, niewolnik Boga i Pana Jezusa Chrystusa do dwunastu pokoleń, które są rozproszone: Pozdrowienia!” (Jak. 1:1, NW) Jak daleko były rozproszone te pokolenia wówczas gdy Jakub pisał swój list, to znaczy około 60 roku, czyli mniej więcej w dwadzieścia siedem lat po wylaniu ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy w Jeruzalem? W owym dniu nawróciło się około trzy tysiące Żydów i prozelitów, którzy przyjęli Jezusa za Pana i Mistrza oraz za Mesjasza czyli Chrystusa, Syna Bożego. W Dziejach Apostolskich 2:5-11 czytamy, że oni przyszli „z każdego narodu, jakie tylko są pod niebem” (NT): Partowie, Medowie, Elamici i mieszkańcy Mezopotamii, Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii, Egiptu, Libii, Rzymu, Krety i Arabii. Gdy przeminęła uroczystość Pięćdziesiątnicy, powrócili znów do tych odległych terenów. Jeśli ci wierzący z „dwunastu pokoleń” duchowego Izraela mieli otrzymać list Jakuba, to musiały być zrobione i szeroko rozpowszechnione odpisy.

 3. (a) W jaki sposób list do Hebrajczyków musiał być szeroko rozpowszechniony, podobnie jak list Jakuba? (b) W jaki sposób musiał być puszczony w obieg również pierwszy list Piotra?

³ Pięćdziesiąta ósma księga Biblii jest skierowana bezpośrednio do Hebrajczyków, to znaczy do chrześcijan hebrajskich i musiała być również rozpowszechniona, jeśli miała trafić do ich rąk. (Hebr. 1:1) Wstęp pierwszego listu Piotra brzmi: „Piotr, apostoł Jezusa Chrystusa, do przychodniów rozproszonych w Poncie w Galacji, w Kapadocji, w Azji i w Bitynii, wybranych według przejrzenia Boga Ojca.” (1 Piotra 1:1, 2, NT) A zatem również list Piotra musiał być puszczony w obieg, a jeśli oryginał listu nie miał być wolno podawany ze zboru do zboru, to musiano sporządzić odpisy i rozdzielić między zbory, które Piotr we wstępie przytoczył.

 4. (a) Dlaczego także ostatnia księga Biblii musiała być w obiegu? (b) Z czego wynika, że Paweł zachęcał odbiorców swego listu do puszczenia go w obieg i kto w Babilonie znał jego listy?

⁴ Ostatnią księgę Biblii „Objawienie” Jan kieruje do „siedmiu zborów, które są w Azji”, a mianowicie w Efezie, Smyrnie, Pergamonie, Tiatyrze, Sardes, Filadelfii i Laodycei. W ten sposób także ostatnia księga „Słowa życia” musiała być puszczona w obieg. Apostoł Paweł napisał wiele listów. Spośród listów zawartych w Chrześcijańskich Pismach Greckich on zredagował czternaście. Pisząc ogólnie do Rzymian, Koryntian, Galatów, Efezjan, Filipian, Kolosan, Tesaloniczan i do Hebrajczyków zachęcał ich, aby jego listy puścili w obieg. W zakończeniu swego listu do chrześcijan w Kolosach mówi: „A gdy ten list u was przeczytany będzie, sprawcie to, aby też był w Laodycejskim zborze przeczytany; a ten, który jest w Laodycei, i wy też przeczytajcie.” (Kol. 4:16, NT) W swym liście do chrześcijan napisanym z Babilonu w Mezopotamii, apostoł Piotr mówi o listach Pawła, co pokazuje nam, że znał ich treść. (2 Piotra 3:15; 1 Piotra 5:13) Wszystko to dowodzi, że chrześcijanie w pierwszym wieku dzielili się „Słowem życia” z innymi w tym umierającym świecie.

 5. (a) Ile manuskryptów Chrześcijańskich Pism Greckich jest jeszcze dostępnych? (b) Kto służył chrześcijańskim przepisywaczom za wzór i w jaki sposób oni mogli sporządzić odpisy całej Biblii?

⁵ Obecnie istnieje jeszcze około 4000 rękopisów dwudziestu siedmiu ksiąg Chrześcijańskich Pism Greckich, lecz żaden z nich nie powstał w pierwszym stuleciu. Prócz tego jest jeszcze okrągło 8000 rękopisów w języku łacińskim i 1000 w innych językach. Pierwszym chrześcijanom — a byli nimi Żydzi czyli Hebrajczycy — za wzór służyli żydowscy uczeni w Piśmie, czyli soferim, którzy od czasu Ezdrasza, kapłana, uczonego w Piśmie i kopisty, przepisywali inspirowane Pisma Hebrajskie dla żydowskich synagog. Synagogi znajdowały się wszędzie, gdzie mieszkali rozproszeni Żydzi tak wewnątrz, jak i na zewnątrz cesarstwa rzymskiego. Można więc było pójść do synagogi w Antiochii (Pisydia, Mała Azja) w Berei (Macedonia) lub w Rzymie i przysłuchać się czytaniu Pism Hebrajskich. (Dzieje 13:14, 15; 17:10, 11; 28:16-23) Pisma Hebrajskie były wtedy wszędzie w obiegu. Wskutek tego chrześcijańscy przepisywacze mogli sporządzać odpisy nie tylko z Chrześcijańskich Pism Greckich, lecz także z inspirowanych Pism Hebrajskich, lub z greckiego tłumaczenia tych pism zwanych Septuagintą, jeśli nie mogli kupić odpisów od żydowskich handlarzy i sprzedawców. Mogli więc sporządzić odpisy całej Biblii, to znaczy wszystkich sześćdziesięciu sześciu inspirowanych ksiąg.

 6. (a) Czym odróżniał się nakaz, który otrzymali chrześcijanie odnośnie do głoszenia, od nakazu danego Izraelitom? (b) Jakim słowem jest to „Słowo życia”, jak to pokazał Jezus, gdy był kuszony przez Diabła?

⁶ Prawo Mojżeszowe domagało się od Żydów aby się trzymali siebie, czyli aby się odłączyli od pogan. Większy Mojżesz Jezus Chrystus i apostołowie polecili natomiast zborowi chrześcijańskiemu wyruszyć i stać się największą organizacją publicystyczną na ziemi, organizacją chrześcijańską, która powinna temu umierającemu światu głosić „Słowo życia”, tę dobrą nowinę o Królestwie Bożym. To „Słowo życia” nie jest poselstwem, które by przekazywano z pokolenia na pokolenie ustnie. Ono jest słowem pisanym, na które nie może wpłynąć ani czas, ani okoliczności; jest słowem, które może być czytane, analizowane i którego proroctwa mogą być porównane z ich wypełnieniem. Dlatego też Jezus Chrystus, nazwany „Słowem Bożym” i „Słowem życia” mógł się oprzeć pokuszeniem Diabła wciąż na nowo mówiąc: „Napisano” i cytując potem z Pisma świętego, z Biblii. — Mat. 4:1-10.

 7. (a) Co Jezus przepowiedział o dobrej nowinie, gdy wskazywał na dni obecne? (b) Co było wymagane, aby się to mogło spełnić i w jakich rozmiarach to się już stało?

⁷ Wskazując na obecne dni, które miały znamionować wojny światowe, głody, epidemie oraz trzęsienia ziemi, i również na bezradność narodów wywołaną zbliżaniem się ich końca we wszechświatowej wojnie Armagedonu, Jezus powiedział: „Lecz przedtem musi być głoszona wszystkim narodom Ewangelia.” (Marka 13:8-13, Kow) Aby ta dobra nowina o Królestwie Bożym poddanym władzy Chrystusa mogła być głoszona i wyjaśniana, musiała być przetłumaczona na języki, którymi mówią ludzie tych narodów. Ponieważ Biblia jest księgą zawierającą boskie poselstwo, które dotyczy całego świata, dlatego przetłumaczono ją na więcej języków niż jakąkolwiek inną książkę. Do roku 1961 cała Biblia (lub jej część) była przetłumaczona już na 1165 języków i dialektów, tak że 90 procent ludności ziemi mogłoby czytać całą Biblię lub jej część, gdyby na świecie nie było analfabetów.

 8. Jakie podano informacje o przekładach Biblii dla ludów żyjących w Azji, Afryce i na wyspach?

⁸ Obecnie, jak wynika ze sprawozdań, 1000 tłumaczy z prawie 100 różnych towarzystw religijnych reprezentujących 40 narodów pracuje nad wydaniem — jak się oczekuje — autentycznego przekładu Biblii dla ich ludów w Afryce, Azji i na wyspach. Towarzystwa Biblijne, które dbają o wyszkolenie i o środki techniczne, potrzebne do tłumaczenia Pisma Świętego i rozpowszechnienia go wśród narodów, miały wkroczyć „w okres rozszerzania i współpracy”, która jest „bezprzykładna w ich długoletniej historii”.

 9. Kiedy szczególnie powstały Towarzystwa Biblijne i co o tych towarzystwach powiedzieli niektórzy papieże w Rzymie?

⁹ Towarzystwa Biblijne zakładano szczególnie na krótko przed rozpoczęciem się ubiegłego stulecia. Papieże w Watykanie i hierarchia rzymskokatolicka nie pochwalały ich. W roku 1825 w swojej bulli do duchowieństwa katolickiego w Irlandii papież Leon XII, pisał następująco: „Pewne towarzystwo, zwane zwykle ‛Towarzystwem Biblijnym’ śmiało się rozszerza na cały świat (...) Wzgardziwszy tradycjami ojców świętych i w sprzeczności z dobrze znanymi dekretami soboru trydenckiego, owe Towarzystwo zebrało wszystkie siły i łoży wszystkie swe środki na jedną sprawę, a mianowicie na tłumaczenie, a raczej przekręcanie Biblii w krajowych językach wszystkich narodów.” Jeden z późniejszych papieży, Pius IX, wyjawił swoje nastawienie do „Słowa życia” następującą wypowiedzią: „Niech będą przeklęte owe nader przebiegłe i oszukańcze Towarzystwa, zwane Towarzystwami Biblijnymi, które wkładają Biblię w ręce niedoświadczonej młodzieży.”a

10. Co działo się dalej mimo niezadowolenia kościoła katolickiego i co zostało powołane do życia w Europie i Ameryce?

¹⁰ Wciąż ukazywały się nowe przekłady „Słowa życia” mimo niezadowolenia i oporu ze strony kościoła rzymskokatolickiego. Do roku 1500 wydrukowano kilka wydań Biblii włoskiej, a osiemnaście niemieckich wydań Biblii ukazało się już przed tłumaczeniem byłego kapłana Marcina Lutra. W roku 1804 w Norymberdze założono Bazylejskie Towarzystwo Biblijne. W tym samym roku w Londynie powstało Brytyjskie i Zagraniczne Towarzystwo Biblijne, które finansowało też różne Towarzystwa Biblijne na kontynencie europejskim. Pierwsze amerykańskie towarzystwo biblijne założono w roku 1808 w Filadelfii, w roku 1809 nastąpiło założenie Nowojorskiego Towarzystwa Biblijnego, a w roku 1816 powstało Amerykańskie Towarzystwo Biblijne. Duńskie Towarzystwo Biblijne w Kopenhadze i Szwedzkie Towarzystwo Biblijne założono w roku 1814. W owym roku powołano też do życia Towarzystwo Biblijne w Hamburgu-Altonie i Holenderskie Towarzystwo Biblijne w Amsterdamie. W roku 1818 rząd francuski uznał Protestanckie Towarzystwo Biblijne w Paryżu. Pojawiły się jeszcze dalsze towarzystwa biblijne, lecz w Encyclopaedia Britannica (tom 3, wydanie 11) na stronie 907 czytamy, że „niektóre ostatecznie znów rozwiązano, lub były uciskane ze strony politycznej albo kościelnej, szczególnie nieprzyjaznym okazał się kościół katolicki.”

11. Jakie Towarzystwo zostało prawnie zarejestrowane w roku 1884 i co ono do dziś drukowało?

¹¹ Stosunkowo późno, ale w postanowionym przez Boga czasie, mianowicie w roku 1884 w Pittsburgu w stanie Pensylwania zarejestrowano prawnie pewne Towarzystwo znane obecnie pod nazwą Watch Tower Bible and Tract Society of Pennsylvania. Choć stale było szczególnym celem ataków hierarchii rzymskokatolickiej i duchowieństwa protestanckiego, to jednak nie zaprzestało drukować Biblii i służyć świadkom Jehowy za wydawcę.

12. Ile Biblii rozpowszechniono od założenia towarzystw biblijnych i w jakim stopniu rozpowszechnianie dotrzymuje kroku wzrostowi ludności ziemi?

¹² Publikowanie i upowszechnianie Pisma Świętego od czasu założenia tych wszystkich towarzystw biblijnych nabrało potężnych rozmiarów. Dotąd rozpowszechniono ponad dwa miliardy Biblii lub jej części. W roku 1960 wszystkie towarzystwa biblijne rozpowszechniły na całym świecie 30 milionów, w tym wiele egzemplarzy Nowego Testamentu, czyli Chrześcijańskich Pism Greckich. Jednakże ludność świata powiększa się z każdym rokiem o 45 milionów, a więc półtora raza więcej niż ogólna produkcja Biblii. W ten sposób produkcja Biblii jak gdyby nie dotrzymuje kroku wzrostowi ludności ziemi. Wprawdzie nie wolno zapomnieć, że większa część przyrostu ludności przypada na kraje ateistyczne, których ludność jest prawie izolowana.

13. Czy ze sprawozdania pewnego towarzystwa biblijnego z ubiegłego roku wynika, że istnieje pilne zapotrzebowanie na Biblię?

¹³ Koniecznie więc należałoby rozpowszechniać więcej Biblii. Pewne towarzystwo biblijne poinformowało, że „rozpowszechnianie Pisma Świętego gwałtownie wzrosło w krajach gdzie panuje napięcie polityczne i toczą się rewolucje”, tak iż na przykład na Kubie oraz w Afryce w Kongo wyczerpano zupełnie zapasy i musiano wydrukować nowe wydania, które często trzeba było przesłać samolotem, aby zaspokoić życzenia organizacji kościelnych na tych obszarach gdzie są rozruchy, i że ono wspólnie z innymi towarzystwami biblijnymi rozpowszechniło w 1960 roku w siedemdziesięciu krajach ponad 23 miliony Biblii, a więc o 32 procent więcej niż w roku 1959 — New York Times 12 maja 1961 roku.

PUBLIKOWANIE BIBLII NIE JEST DAREMNE

14. Dlaczego część tych Biblii może być rozpowszechniona daremnie i w jaki tylko sposób można Biblię zrozumieć?

¹⁴ Teraz się wyłania uzasadnione pytanie: Ile z tych Biblii rozpowszechniono daremnie? W niektórych terenach zainteresowanie czytaniem książek w ostatnich czasach przeżywa poważny wzrost i niewątpliwie czyta się Biblię obecnie więcej niż dawniej. Czy dla człowieka, który sam czyta Biblię może ona być środkiem do osiągnięcia życia? Czy wielu z tych, którzy z wielkim zapałem i docenianiem zaczęli czytać Biblię, nie zaniechali tego znów po pewnym czasie i nie postawili jej w bibliotece, aby stała tam jak każda inna książka? Czy człowiek, który czyta Biblię tylko dla siebie może ją rozumieć i objaśnić pozorne sprzeczności? Bóg nie dał Biblii pojedynczemu człowiekowi, lecz całemu narodowi, najpierw narodowi hebrajskiemu, a potem tym, których Piotr nazywa „narodem świętym”, to znaczy „Izraelem Bożym”, którego obrzezanie nie jest na ciele lecz na sercu. Biblia jest więc księgą przeznaczoną dla organizacji i można ją rozumieć tylko w łączności z prawdziwą, widzialną organizacją Bożą, która jest napełniona duchem Bożym. — 1 Piotra 2:9; Gal. 6:12-16.

15. Jak pokazuje przykład Etiopa czytającego Biblię, że nie można jej zrozumieć bez pomocy?

¹⁵ Weźmy na przykład tego Etiopa, który wracając ze świątyni w Jeruzalem po drodze głośno czytał na wozie księgę proroka Izajasza. Ewangelista Filip pouczony przez anioła podszedł do wozu i zapytał dworzanina etiopskiego czy on rozumie to, co czyta. Etiop szczerze odpowiedział: „Jakże bym mógł, jeżeli mię nikt nie pouczył?” On zaprosił Filipa do wozu i pozwolił, aby mu wyjaśnił to proroctwo z chrześcijańskiego punktu widzenia. Teraz on je zrozumiał i chciał się stać naśladowcą Jezusa Chrystusa, tego, który jest „Słowem Bożym”. Potem gdy „przybyli nad wodę”, zapytał: „cóż przeszkadza, abym był ochrzczony?” Gdy go Filip ochrzcił, opuścił go, a wierzący Etiop jechał uradowany drogą swoją. — Dzieje 8:26-39, NDą.

16. Kto musiał wówczas objaśniać Biblię, jak to widać z przykładu Berejczyków?

¹⁶ Dalszym przykładem są Żydzi z Berei w Macedonii, którzy również czytali Biblię. W synagodze czytano im Zakon i Proroków, ale oni czytali te pisma też indywidualnie, lecz ich nie rozumieli. Wtedy przyszedł apostoł Paweł i udał się do synagogi. To co im powiedział było dla nich czymś nowym, czego jeszcze nie słyszeli. „Lecz oni mieli szlachetne serca, i przyjęli słowo z całym zapałem i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają. Wielu też z nich uwierzyło, spośród Greków niemało znakomitych niewiast i mężów”. (Dzieje 17:10-12, NDą) Jeśli chcieli rozumieć Biblię, co miało im przynieść ratunek, to Biblia musiała im być wyjaśniona przez organizację Bożą.

17. Jakie pytania należy postawić w związku ze zwyczajem czytania Biblii przyjętym tak w synagogach jak i w kościołach oraz rodzinach chrześcijaństwa?

¹⁷ W ciągu dziewiętnastu stuleci, jakie odtąd minęły, w żydowskich synagogach czytano Prawo, Proroków i Psalmy a rabini je wyjaśniali. Czy jednak Żydzi zostali przez to wybawieni? Czy zostały wybawione owe setki milionów nie-Żydów, należących do wielu sekciarskich związków religijnych chrześcijaństwa, którym w ich kościołach czytano całą Biblię, to znaczy Pisma Hebrajskie i Chrześcijańskie Pisma Greckie, lub gdy oni sami je czytają w domu?

18. Co jawnie pokazuje, że takie czytanie Biblii jest daremne?

¹⁸ W jaki sposób takie czytanie Biblii, jakie praktykują koła religijne, pomaga ludziom właściwie rozstrzygać ważne kwestie, które muszą być obecnie rozstrzygnięte, ponieważ żyjemy w „dopełnieniu tego systemu rzeczy” i narody będą sądzone przez Boga ze względu na największą kwestię sporną, w której chodzi o to, kto jest najwyższym suwerenem: Jehowa Bóg czy Szatan Diabeł. Chociaż ludzie związani z systemami chrześcijaństwa słuchają wykładów biblijnych lub sami czytają Biblię, to jednak w dalszym ciągu przystosowują się do starego świata, podobnie jak ateiści, agnostycy, sceptycy i poganie. Oni się nie przygotowują na „wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, nie stają po stronie Królestwa Bożego, które jest głoszone obecnie na całej ziemi jako dobra nowina na świadectwo wszystkim narodom. (Mat. 24:14) Oczywiście oni czytają Biblię daremnie, co więc jeszcze jest potrzebne?

19. (a) Co właściwie można powiedzieć o opublikowaniu Biblii? (b) Co trzeba dodać do Biblii jak to jest widoczne z przykładu Etiopa i Berejczyków?

¹⁹ Ludzie, czytając obecnie Biblię, podobnie jak dawniej Etiop i Berejczycy, potrzebują kogoś, kto by ich nauczył i prowadził, kto podobnie jak niegdyś Filip i Paweł, byłby napełniony duchem i prowadzony przez Boga. Filip i Paweł nie należeli już do odrzuconego kościoła żydowskiego, lecz do nowej organizacji wybranej przez Boga, będąc Jego „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem pozyskanym”, i byli też napełnieni Jego duchem. Tłumaczenie Biblii, drukowanie jej i rozpowszechnianie jest rzeczą godną pochwały. Nie ma książki lepszej nad Biblię. Ona została nazwana „mieczem ducha”, i na pewno jest lepiej wytwarzać i rozpowszechniać „miecz ducha”, niż angażować się w wyścigu zbrojeń i wytwarzać literalną broń, która może zranić, spowodować kalectwo, a nawet zabić. Jednak do Biblii trzeba jeszcze coś dodać. Oczywiście nie tradycje ludzi, którzy przewodzili religiom chrześcijaństwa i judaizmu. Do Biblii trzeba dodać oddanych i ochrzczonych członków organizacji Bożej, których On posyła, aby głosili i nauczali.

20. Jakie ostatnie słowa Jezusa wypowiedziane do jego naśladowców są nadal aktualne i co przeto musi być wciąż jeszcze czynione w związku z rozpowszechnianiem Biblii?

²⁰ Minione tysiąc dziewięćset lat w niczym nie zmieniły i nie unieważniły pożegnalnych słów Jezusa, które skierował do swych naśladowców. On powiedział do nich: „Idźcie przeto i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i Ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem. A oto jestem z wami po wszystkie dni aż do dopełnienia systemu rzeczy.” (Mat. 28:19, 20, NW) W obecnej dobie „dopełnienia tego systemu rzeczy” ci posłowie muszą jeszcze ludzi pouczać o spisanym Słowie Bożym, o Biblii.

21. Na co wskazują słowa Pawła i Jakuba w związku z tymi, którzy tylko czytają i słuchają „Słowo życia” oraz w związku z tymi, którzy je wykonują?

²¹ Przypomnijmy sobie słowa Pawła, który powiedział: „U Boga nie ma względu na osobę. Bo ci, co zgrzeszyli bez Zakonu, bez Zakonu poginą, a którzy zgrzeszyli w Zakonie, przez Zakon będą sądzeni. Nie ci bowiem, którzy słuchają Zakonu, sprawiedliwi są przed Bogiem, ale ci, którzy Zakon wypełniają będą usprawiedliwieni.” (Rzym. 2:11-13, NDą) Jakub tak pisze: „A bądźcie wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami, oszukującymi samych siebie. Bo jeżeli kto słucha słowa, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka przypatrującego się własnemu obliczu w zwierciadle: przypatrzył się sobie i odszedł, a niebawem zapomniał jak wyglądał. Kto zaś wniknął we wzniosłe prawo wolności i wytrwał w nim, stał się słuchaczem, który nie zapomina, ale jest wykonawcą dzieła; ten będzie błogosławiony dla czynu swego.” (Jak. 1:22-25, NDą) Z tego wynika, że nie wystarczy tylko to, że ktoś Biblię czyta, lub słucha z niej wykładów. Jeśli chcemy być uznani i nagrodzeni życiem wiecznym, to musimy się stać czynicielami „Słowa życia”.

22. (a) Co musimy czynić prócz rozpowszechniania Biblii? (b) Co musimy jeszcze czynić oprócz rozpowszechniania książek wyjaśniających Biblię?

²² Musimy więc nie tylko publikować i rozpowszechniać Biblię, lecz także stosownie do niej żyć. Nie wystarczy ludziom przynieść Biblię do domu; trzeba ich odwiedzać i pomóc im ją zrozumieć. Musimy przeprowadzać z nimi studium biblijne, aby mogli poznać prawdę biblijną na podstawie objawionych tekstów i proroctw, które się wypełniły w „dopełnieniu tego systemu rzeczy”. Musimy pomóc im poznać prawdę na podstawie tego, co Bóg czyni z widzialną organizacją, którą wybrał i którą się posługuje do głoszenia „Słowa życia”. Nie wystarczy też samo rozpowszechnianie książek służących do wyjaśniania Biblii, lecz musimy czytelnikom Biblii pomóc również zrozumieć te książki i wskazać w jaki sposób mogą ich zawartość sprawdzić na podstawie swych własnych Biblii.

23. (a) Pod jakim względem powinniśmy naśladować największego nauczyciela, który niegdyś żył na ziemi? (b) Czyniąc tak, co wszyscy głosimy?

²³ W tej działalności musimy szczególnie naśladować największego nauczyciela Biblii, który niegdyś żył na ziemi, Jezusa Chrystusa, ucieleśnione Słowo Boże. Jehowa po wylaniu na Jezusa swego ducha, upoważnił go do kazania. (Izaj. 61:1-3; Łuk. 4:16-21) Jezus przeprowadzał zlecone mu dzieło, ale nie ma wzmianki o tym, że sporządził choćby jeden odpis Pisma Świętego. Kopiowanie i rozpowszechnianie Pisma Świętego pozostawił w owym czasie żydowskim uczonym lub przepisywaczom. On specjalizował się nie w przepisywaniu Pisma świętego lub wydawaniu Biblii, lecz w pouczaniu ludzi na podstawie już dostępnych jej odpisów. Korzystał z ich własnych odpisów lub z tych, które były przechowywane w synagogach. (Łuk. 4:17, 20) Wszyscy nie możemy drukować Biblii, ale wszyscy możemy ją rozpowszechniać i z niej nauczać. W ten sposób wszyscy możemy dzisiaj głosić „Słowo życia”.

24. Jakich przekładów Pisma Świętego używają świadkowie Jehowy w ich działalności od domu do domu?

²⁴ Niektórzy krytycy, chcąc u ludzi wywołać uprzedzenie do tego, co świadkowie Jehowy uczą w Biblii, mówią, że „świadkowie Jehowy mają swój własny przekład i nim się posługują”. Z Biblii wynika jasno, że pierwotni pisarze piszący w jeżyku hebrajskim, aramejskim i greckim, byli świadkami Jehowy, począwszy od Mojżesza aż do apostoła Jana, pisarza ostatniej księgi Biblii. Kto jednak dokonał tylu tłumaczeń, które są dziś w użyciu? Czy osoby, które utrzymują, że są świadkami Jehowy? Nie, lecz najczęściej ludzie należący do sekciarskich kościołów chrześcijaństwa. Świadkowie Jehowy prowadzą obecnie dzieło nauczania w 158 językach. Przy tym nie używają jakiegoś jednego własnego przekładu, ale 1165 już istniejących. Jeśli podczas swej działalności kaznodziejskiej od domu do domu wstąpią do ludzi, którzy mają Biblię, to korzystają z niej, a prowadząc u jakiejś rodziny studium „Słowa życia”, zachęcają jej członków aby wzięli do ręki swą własną Biblię. Świadkowie Jehowy mogą uczyć ludzi tej samej dobrej nowiny o Królestwie Bożym rządzonym przez Chrystusa na podstawie ich własnej Biblii.

25, 26. (a) Jaka korporacja służy świadkom Jehowy za osobę prawną i jakie przekłady Biblii drukowała ona dotąd? (b) Jakich przekładów biblijnych używają świadkowie Jehowy do głoszenia poselstwa o Królestwie?

²⁵ Watch Tower Bible and Tract Society służy świadkom Jehowy za korporację administracyjną, za wydawcę i osobę prawną. Ono publikuje Biblie angielskie drukowane na własnych prasach w Brooklynie w Nowym Jorku. Po raz pierwszy w czterdzieści dwa lata po swym prawnym zarejestrowaniu drukowało ono na swych prasach grecko-angielski Nowy Testament zwany The Empatic Diaglott, który został wykonany przez Christadelfiana dwadzieścia lat przed zarejestrowaniem Towarzystwa. W pięćdziesiąt osiem lat po zarejestrowaniu, Towarzystwo zaczęło drukować Biblię Króla Jakuba (czyli przekład autoryzowany z roku 1611), a w sześćdziesiąt lat Biblię Amerykańską Standardową (z roku 1901), a w siedemdziesiąt siedem lat, to jest w roku 1961 Towarzystwo Watch Tower Bible and Tract Society opublikowało po raz pierwszy w jednym tonie kompletne wydanie Pisma Świętego w przekładnie Nowego Świata, wydanie Biblii, które wyszło w sześciu kolejnych tomach od roku 1950 do 1960. Ta Biblia jest dostępna tylko w języku angielskim, przeto nie mogą z niej korzystać świadkowie Jehowy mówiący pozostałymi 157 językami, w których głoszą poselstwo i nauczają w 185 krajach.

²⁶ Aby głosić wspaniałe poselstwo o ustanowionym Królestwie Jehowy Boga i Jego Chrystusie, i aby nauczać — przez co odróżniamy się jako świadkowie Jehowy od wszystkich sekt chrześcijaństwa — nie jest nam potrzebny własny przekład Biblii. Możemy to czynić na podstawie Biblii dostępnej w różnych językach.

27. (a) O co więc obecnie chodzi, jeśli nie o to jakim przekładem Biblii należy się posługiwać? (b) Co powinni czynić głosiciele Królestwa ze „Słowem życia”?

²⁷ Obecnie w pierwszym rzędzie chodzi nie o to, jakim przekładem Biblii się posługujemy, lecz aby na jej podstawie nauczać prawdziwej poselstwa o Królestwie. Dlatego wy zjednoczeni głosiciele „Słowa życia” kontynuujcie wasze dzieło! Trzymajcie się go mocno i dzielcie się nim również z innymi w tym umierającym świecie. Ono zostało przeznaczone dla całego świata, dla wszystkich narodów. Jehowa Bóg sam mówi „weselcie się narody z ludem jego.” (5 Mojż. 32:43; Rzym. 15:10, NDą) Sprawcie więc radość tym, którzy przychodząc z wszystkich narodów ubiegają się o życie, głosząc im w sposób zjednoczony wspaniałe „Słowo życia”!

[Przypis]