Posłowie wyzwolenia

„Wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ się przybliża wasze wyzwolenie.” — Łuk. 21:28, NW.

 1. Jakie mogą istnieć różne poglądy na wyzwolenie? Jakie wyzwolenie jest jednak najbardziej konieczne?

KTÓRYŻ człowiek nie ceni swobody? Który sługa czy niewolnik nie tęskni za tym, żeby być wolnym? Cały świat czeka obecnie na wyzwolenie. Ktoś z czytelników może sobie pomyśleć, że takie stwierdzenie jest trochę nazbyt ogólne, bo w polityce mówi się przecież o „wolnym świecie”, przeciwstawianym państwom dyktatorskim. Ktoś inny pomyśli przy tym może o szeroko dziś propagowanym wyzwoleniu narodów „imperialistycznych”, które jednak sprowadza się właściwie do zastąpienia jednego napiętnowanego nieudolnością rządu ludzkiego przez inny, wykazujący taki sam brak doskonałości i znajomości rzeczy. Nadto posłowie tego rodzaju wyzwolenia byliby uważani za zwiastunów rewolucji, obcych agentów jakiegoś radykalnego rządu, za agitatorów politycznych i wywrotowców, podczas gdy wysłannicy „wolnego świata” uchodzą za „szpiegów imperialistycznych”. Jeszcze inni mogą sądzić, że na pierwszy plan wysuwa się wyzwolenie jednej rasy ludzkiej uciskanej przez drugą. A jednak cały świat potrzebuje wyzwolenia, co jasno wynika z następującej wypowiedzi, sformułowanej już przed 1900 laty i dziś nadal aktualnej: „Cały świat jest pod władzą owego złego.” (1 Jana 5:19, NW) Nie doczekamy się sprawiedliwego, pokojowego i ustabilizowanego świata, dopóki nie zostaniemy uwolnieni od tego Złego.

 2. Co nas upewnia, że bliskie jest całkowite wyzwolenie?

² Całkowite wyzwolenie z sideł tego Złego, który sobie podbił cały świat, jest teraz bliskie. Z uwagi na to, że od 1914 r. wyłania się coraz więcej dowodów potwierdzających tę bliskość, możemy postąpić według zachęcających słów wielkiego Proroka: „Gdy się to pocznie dziać, wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ się przybliża wasze wyzwolenie. (...) Zwróćcie uwagę na drzewo figowe i wszelkie inne drzewa: Kiedy już puszczają pąki, wtedy widząc to sami wiecie, że teraz bliskie jest lato. Tak też ujrzawszy, że się to dzieje, wiedzcie, iż bliskie jest królestwo Boże.” — Łuk. 21:28-31, NW.

 3. (a) Kiedy nastąpi całkowite uwolnienie od Szatana? (b) Jakie wyzwolenie jest w toku już dziś?

³ Królestwo to pozbawi władzy i mocy owego złego, Szatana Diabła, który swym niewidzialnym wpływem dręczy cały świat ludzki. Obezwładni go bezpośrednio po wszechświatowej bitwie Armagedonu, w której załamie się jego widzialny system władzy politycznej. Będzie to oznaczać wolność dla wszystkich bogobojnych ludzi, którzy się modlą słowami: „Przyjdź królestwo Twoje”, i którzy zgodnie z nauką Chrystusa ‚szukają naprzód królestwa Bożego i sprawiedliwości Bożej’. (Mat. 6:9, 10, 33, Kow) Jednak nawet już dzisiaj, to znaczy przed bitwą Armagedonu, mogą oni skorzystać z wyzwolenia, które ma dla nich bardzo istotne znaczenie, bo dotyczy ich wiecznotrwałej przyszłości. Chodzi tu o wyzwolenie pod względem religijnym, co następuje już teraz, chociaż jeszcze istnieją rządy polityczne, nie wyłączając dyktatur i innych form ustrojów totalitarnych. To wyswobodzenie oznacza dziś bardzo wiele!

 4. (a) Kto mógłby mniemać, że nie potrzebuje takiego wyzwolenia? (b) Jaką podobną postawę przyjęli niektórzy potomkowie Abrahama za dni Jezusa?

⁴ Obywatele krajów, których ustrój albo prawo konstytucyjne gwarantuje wolność wyznania, mogliby sądzić, że takie wyzwolenie jest dla nich zbyteczne; gdyby tylko chcieli, wolno im przecież zrezygnować nawet ze wszystkich praktyk religijnych i żyć jako ateiści. Z takim sądem jednak trzeba być ostrożnym, by się nie znaleźć w sytuacji, w jakiej znalazł się lud jeruzalemski 1900 lat temu, a ściślej jesienią roku 32. Właśnie wtedy Jezus Chrystus nauczał w świątyni owych potomków hebrajskiego patriarchy Abrahama i rzekł do nich między innymi: „Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie, i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.” Dumni ze swej przynależności narodowej, odpowiedzieli na to: „Jesteśmy potomstwem Abrahama i nigdy nie byliśmy u nikogo w niewoli. Jakże możesz mówić: Wyswobodzeni będziecie?” — Jana 8:31-33, NP.

 5, 6. (a) Jak odpowiedź Jezusa wskazuje, że ci potomkowie Abrahama potrzebowali wyzwolenia? (b) Co mu odpowiedzieli? Kogo jednak nazwał Jezus ich właściwym ojcem?

⁵ Odpowiedź Jezusa musiała ich albo rozgniewać, albo otworzyć im oczy na faktyczny stan rzeczy. Rzekł bowiem do nich: „Zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie pozostaje w domu [patriarchy Abrahama] na zawsze; lecz syn pozostaje na zawsze. Jeśli więc Syn [Jezus Chrystus] was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie. Wiem, że Jesteście [z urodzenia] potomstwem Abrahama, lecz chcecie mię zabić, bo słowo moje nie ma do was przystępu (...) tego Abraham nie czynił. Wy spełniacie uczynki ojca swego.” Na to odrzekli mu twierdzeniem, że ich pochodzenie sięga nawet wyżej niż do człowieka Abrahama. Powiedzieli Jezusowi: „My nie jesteśmy zrodzeni z nierządu [z niewiadomego ojca]; mamy jednego Ojca, Boga.” — Jana 8:34-41, NP.

⁶ Gdyby jednak miłowali Boga, miłowaliby również Jego Syna i dawali posłuch jego słowom; tymczasem było inaczej. Dlatego rzekł do nich Jezus: „Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego.” On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi ze swego, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa (...) dlatego wy nie słuchacie, bo z Boga nie jesteście.” — Jana 8:42-47, NP.

 7. (a) Do jakiego wniosku dochodzimy więc na temat owych potomków Abrahama? (b) Dlaczego Szatan słusznie może być nazwany „bogiem”?

⁷ Niewolnikami grzechu! Dziećmi Szatana Diabła, pierwszego mordercy i kłamcy! Oni, którzy się mieli za religijnych, twierdzili, że poprzez hebrajskiego patriarchę i ziemskiego przyjaciela Bożego, Abrahama, są dziećmi Boga! Cóż za omamienie! Jakże bardzo potrzebowali wyzwolenia! Szatan Diabeł jest bogiem — nazwano go przecież „bogiem tego systemu rzeczy” — i fakt ten nie pozostaje bez wpływu na sprawy religii. Stara się przeszkodzić ludziom w poznaniu prawdziwego Boga. W tym celu „zaślepił umysły niewiernych, aby nie mogła przyświecać jasność chwalebnej dobrej nowiny o Chrystusie, który jest obrazem Boga”. (2 Kor. 4:4, NW) Dlatego też doniesienie biblijne o tym, jak ów zły miał wraz ze swymi demonami być zrzucony z nieba, powiada: „Zrzucony został ów smok wielki, wąż znany od dawna, ten, którego nazywają diabłem i szatanem, i który zwodzi całą zamieszkałą ziemię.” (Obj. 12:7-9, NDb) Będąc „bogiem tego systemu rzeczy”, ma on również swych czcicieli. Ma swą religię i za pomocą tej religii — fałszywej religii fałszywego boga — zwodzi niemal wszystkich mieszkańców ziemi.

 8. Skąd po potopie wzięła się fałszywa religia? Jak daleko się rozprzestrzeniła?

⁸ Historia biblijna wyjawia, że po potopie Szatan Diabeł ponownie wprowadził swą fałszywą religię na ziemię. Za jej ośrodek obrał sobie Babilon, miasto położone nad rzeką Eufrat. Stąd po pomieszaniu języków fałszywa religia rozprzestrzeniała się na całą zamieszkaną ziemię. W siódmym wieku przed Chr. Babilon stał się trzecim mocarstwem światowym w dziejach biblijnych. Było mu dane obalić królestwo żydowskie, a pozostałych przy życiu mieszkańców uprowadzono do Babilonu, gdzie ich trzymano w niewoli przez 70 lat. W roku 537 przed Chr. zostali uwolnieni przez zdobywcę, króla perskiego Cyrusa, po czym ostatek liczący ponad 42 000 Żydów powrócił zaraz do ojczyzny, by odbudować świątynię Jehowy Boga i święte miasto. W okresie działalności Jezusa naród ten znajdował się pod panowaniem cesarstwa rzymskiego. Mimo to wolno było Żydom praktykować swą religię, to znaczy judaizm. Niestety wprowadzone przez ludzi tradycje religijne uważali wówczas za ważniejsze niż spisane Słowo Boże, którym jest Pismo święte.

 9. Wykaż, że słowa: „każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu”, Jezus słusznie zastosował do ówczesnych Żydów i że potrzebowali wyzwolenia.

⁹ Lud żydowski nie tylko podlegał niebiblijnym, a nawet sprzecznym z Pismem tradycjom religijnym, ale również ciemiężącym go przywódcom religijnym, którzy za ojca mieli Diabła. Ceremonie, jakie odprawiali w świątyni Jeruzalemskiej, nie usuwały faktycznie ich grzechów ani nie uwalniały ich z niewoli grzechu. Wskutek tego też królowała nad nimi śmierć, która jest karą za grzech. (Rzym. 6:23; 5:12-17) Gdy Jezus im oświadczył, że są niewolnikami i potrzebują wyzwolenia, powiedział prawdę.

10. Dlaczego Paweł przyrównał Żydów do dzieci Agar, a chrześcijan do dzieci Sary?

¹⁰ Lubili powracać do myśli, że są dziećmi Abrahama i jego wolnej żony Sary. Chrześcijański apostoł Paweł, nawrócony Żyd, oświadczył jednak, że równają się dzieciom Egipcjanki Agar, niewolnicy Sary, a wiec są niewolnikami. Prócz tego napisał: „To ma [jeszcze] inne znaczenie; są to bowiem dwa testamenty [przymierza, NW]; jeden z góry Synaj, który rodzi w niewolę; a ten jest Agar. Albowiem Agar jest to góra Synaj w Arabii [gdzie otrzymali „dziesięć przykazań” przymierza Prawa], a odpowiada dzisiejszej Jerozolimie; bo jest w niewoli z dziatkami swoimi. Lecz Jerozolima na wysokości wolna jest, która jest matką wszystkich nas (...) A tak, bracia, nie jesteśmy [jako chrześcijanie] dziećmi niewolnicy, ale wolnej. Stójcie tedy w tej wolności, którą nas Chrystus wolnymi uczynił, a nie poddawajcie się znowu pod jarzmo niewoli.”

11. (a) O czym jest mowa w liście do Galatów? (b) Kto wyłącznie jest dziś rzeczywiście wolny?

¹¹ Powyższe słowa z listu apostoła Pawła do Galatów (4:24-26, 31; 5:1, NT), dają poznać, że wyzwolenie, o którym jest mowa w tym liście, to nie tylko oswobodzenie z pogaństwa babilońskiego, ale także z Judaizmu oraz jego tradycji religijnych i ciemiężycielskich przywódców. Jak za dni apostoła Pawła, tak i dziś tylko ci są rzeczywiście wolni, których Jezus Chrystus uwolnił od Szatana Diabła, od grzechu i od śmierci jako kary za grzech. Są to dzieci „niebiańskiego Jeruzalem”, tej ‚Jerozolimy na wysokości’, która jest ich matką i obrazuje świętą niebiańską organizację Bożą, przedstawioną kiedyś przez Sarę, wolną żonę Abrahama.

ROZWIĄŻ WIĘZY JERUZALEM!

12, 13. Jakie powstaje teraz pytanie? Jaka jest na to odpowiedź?

¹² Apostoł Paweł w liście do Rzymian (10:15) cytuje słowa z proroctwa Izajasza 52:7. Ale jak można pogodzić jego słowa: „Jerozolima na wysokości wolna jest, która jest matką wszystkich nas”, z tekstem Izajasza 52:2, gdzie czytamy: „Otrząśnij się z prochu, wstań i siądź, Jeruzalem! rozwiąż więzy szyi twojej, pojmana córko Syjonu”? (Wk) Wersety te nie są z sobą sprzeczne, ponieważ niebiański Syjon, owo Jeruzalem na wysokości, jest reprezentowane na ziemi przez swoje dzieci — przez oddanych Bogu, ochrzczonych, spłodzonych duchem chrześcijan, duchowych braci Jezusa i zarazem duchowych synów Bożych.

¹³ Syjon jest tak przedstawiany, jak gdyby przeżywał wszystko to, co spotyka Jego duchowe dzieci na ziemi. W księdze Izajasza 63:8, 9 czytamy w związku z tym o ludzie Jehowy: „Bo rzekł: Wżdyć są ludem moim, są synami, nie sprzeniewierzą mi się; przetoż był ich zbawicielem. We wszelakim uciśnieniu ich i on był uciśniony.” Obecnie w niebiańskim Syjonie, w Jeruzalem na wysokości najwyższe stanowisko zajmuje Jezus Chrystus. W przypowieści zanotowanej w Mateusza 25:31-46 powiedział on między innymi: „Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili.” (NT) W tym więc sensie powiedziano o niewoli Syjonu, czyli Jeruzalem na wysokości, chociaż w rzeczywistości niewolę cierpiały jego dzieci.

14. (a) W jakich więzach znaleźli się z biegiem czasu Izraelici po powrocie z niewoli babilońskiej w r. 537 przed Chr.? (b) W jakiej roli mogli więc wystąpić Jan Chrzciciel, Jezus oraz jego apostołowi?

¹⁴ Starożytne miasto Syjon albo Jeruzalem dostało się literalnie w niewolę Babilonu znad Eufratu, gdy w roku 607 przed Chr. zostało wraz ze świątynią zburzone, a Jego obywateli lub dzieci uprowadzono jako Jeńców na tereny babilońskie. Wyzwolenie Syjonu nastąpiło w r. 537 przed Chr., gdy Jego obywatele zostali uwolnieni i powrócili, by go dźwignąć z gruzów i odbudować świątynię wielbienia. Jednak w następnych wiekach lud Jego znalazł się znowu w więzach religijnych, które pod niektórymi względami odpowiadały niewoli babilońskiej. Z tej przyczyny Jan Chrzciciel, Jezus Chrystus oraz Jego apostołowie spełnili pewne proroctwa biblijne, dotyczące niewoli babilońskiej i oswobodzenia Żydów z wygnania. Byli oni naprawdę zwiastunami albo posłami wyzwolenia, lecz o wiele większego niż tamto uwolnienie ze starożytnego Babilonu, który tymczasem Już dawno upadł.

15. Jakie znamienne wyzwolenie nastąpiło w dniu Pięćdziesiątnicy roku 33 po Chr.?

¹⁵ Tak więc Jezus Chrystus faktycznie podjął się oswobodzenia swych apostołów i innych uczniów, a przez wytrwanie w jego słowie mogli zachować tę rzeczywistą wolność, która obejmuje również nader cenne prawo wielbienia jedynego prawdziwego i żywego Boga, Jehowy. W dniu Pięćdziesiątnicy roku 33 Jezus Chrystus, będąc już po prawicy Bożej w niebie, wylał ducha świętego na swych uczniów oczekujących tego w Jeruzalem. W ten sposób stali się oni duchowymi dziećmi niebiańskiej organizacji Bożej, niebiańskiego Syjonu albo Jeruzalem na wysokości. Odtąd byli rzeczywiście jej wolnymi dziećmi i korzystając z darowanej im przez Boga wolności religijnej głosili dobrą nowinę o Królestwie Bożym.

16. (a) Jak Piotr zastosował w praktyce Joela 2:28-32 i jak zareagowali jego słuchacze na to poselstwo wyzwolenia? (b) Jak apostołowie bez lęku odwołali się później do swej wolności religijnej?

¹⁶ Apostoł Piotr przytoczył wówczas proroctwo Joela (2:28-32, NW), gdzie jest mowa o ‚wybawionych’ i ‚pozostałych przy życiu’ na górze Syjon i w Jeruzalem. Przystępując potem do praktycznego zastosowania swego poselstwa wyzwolenia, wezwał tysiące słuchających Żydów: „Nawróćcie się i niech się każdy z was ochrzci w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów, a weźmiecie dar Ducha Świętego. (...) Wyzwólcie się od tego rodu przewrotnego.” W ów dzień Pięćdziesiątnicy poselstwo wyzwolenia przyjęło trzy tysiące osób. (Dzieje 2:14-42, NT) Gdy Piotr i drudzy apostołowie stanęli później przed radą wielkich kapłanów żydowskich i innych osobistości wchodzących w skład żydowskiego sądu najwyższego w Jeruzalem, bez bojaźni powołali się na swoją wolność religijną, oświadczając: „Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi. (...) A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, o których mówimy, a także Duch święty, którego Bóg dał wszystkim, co mu są posłuszni.” — Dzieje 5:27-32, NDb.

17. (b) Co według proroctw biblijnych zagrażało wolnym dzieciom duchowym? (b) Czyja to miała być niewola, kiedy miała nastąpić i kto wówczas miał się ujawnić?

¹⁷ Jednak zgodnie z proroczym przeżyciem dawnych Żydów w Babilonie i zgodnie z proroctwami biblijnymi Syjon albo Jeruzalem na wysokości, reprezentowane na ziemi przez ludzi uznających się za jego duchowe dzieci, nie miało pozostać wolne. Dzieci te miały popaść w niewolę większego Babilonu, to znaczy pewnego systemu okowów religijnych, nie ograniczającego się jedynie do starożytnej Babilonii, ale obejmującego cały świat. Dopóki żyło dwunastu wiernych apostołów, a więc do końca pierwszego wieku, dzieci niebiańskiego Syjonu, czyli Jeruzalem w górze, były wolne. Wtedy to sędziwy apostoł Jan napisał jeszcze ostatnie księgi Biblii świętej. Potem jednak — jak to przepowiedział apostoł Paweł — ustąpiło „to, co spełnia rolę przeszkody” i rozpoczęło się odstępstwo od niosącej wolność wiary chrześcijańskiej. Tym sposobem większość tych, którzy się przyznawali do chrześcijaństwa, popadła w niewolę wielkiego systemu religii babilońskiej. Ujawnił się przeciwny Bogu „człowiek bezprawia”, „syn zatracenia”, wcielony w duchowieństwo chrześcijaństwa. — 2 Tes. 2:3-8, NW.

18. Jaki był dalszy rozwój wydarzeń?

¹⁸ Nominalne chrześcijaństwo w istotnych swoich zarysach powstało w IV wieku za dni rzymskiego cesarza Konstantyna Wielkiego.a Wierne dzieci niebiańskiego Syjonu (górnego Jeruzalem) na ziemi musiały wskutek ogromu prześladowań religijnych z konieczności działać w podziemiu. Zgodnie z przypowieścią Jezusa o pszenicy i kąkolu nieliczni przyrównani do pszenicy synowie Syjonu mieli wspólnie z innymi synami — tylko udającymi pszenicę — rosnąć obok siebie na tej samej roli, przedstawiającej cały świat ludzki. (Mat. 13:30) Duchowieństwo chrześcijaństwa, podające się za przedstawicielstwo niebiańskiego Syjonu, uległo zbabilonizowaniu i weszło w skład większego Babilonu. Wówczas niebiański Syjon, reprezentowany na ziemi przez swe prawdziwe dzieci, popadł w niewolę większego Babilonu.

19. (a) Jakie ważne pytania wyłaniają się obecnie? (b) Kiedy przedsięwzięto wysiłki celem uwolnienia się? Co jednak przyniósł rok 1914?

¹⁹ Czy jednak Syjon miał pozostawać w niewoli większego Babilonu aż do bitwy Armagedonu, przepowiedzianej w ostatniej księdze Biblii, w Objawieniu 16:13-16? Czy przed tą bitwą żadni posłowie wyzwolenia nie mieli do niego przyjść z dobrą nowiną? Według Objawienia 9:13-15 właśnie miało nastąpić takie rozwiązanie, takie uwolnienie „związanych u wielkiej rzeki Eufrates”, nad którą kiedyś rozsiadł się był starożytny Babilon. W ostatnich trzech dziesiątkach lat minionego wieku prawdziwi, oddani Bogu i ochrzczeni chrześcijańscy wielbiciele Jehowy Boga, zaczęli pilnie się starać o uwolnienie z nominalnego chrześcijaństwa, które w systemie religijnym większego Babilonu odgrywa dominującą rolę. Jednak w roku 1914 wybuchła pierwsza wojna światowa, a chrześcijaństwo, będące głównym uczestnikiem tej wojny, wyzyskało powstałą sytuację do tego, żeby bogobojnym chrześcijańskim dzieciom niebiańskiego Syjonu nałożyć więzy podobne do niewoli Izraelitów w dawnym Babilonie podczas 70-letniego opustoszenia Jeruzalem.

20. (a) Do czego doprowadziło spełnianie się biblijnego proroctwa w r. 1914 i następnych latach? (b) Jakie postawiono pytanie i jak brzmi odpowiedź?

²⁰ Z drugiej strony proroctwa Pisma świętego, biblijny plan wieków oraz wydarzenia światowe roku 1914 wskazywały, że niebiański Syjon, niewiasto Boża, zrodziła obiecane Królestwo Mesjasza, czyli Chrystusa, i że wprowadzony na tron Jezus Chrystus rozpoczął panowanie pośród swych nieprzyjaciół, by w słusznym czasie całkowicie ich podbić. (Obj. 12:1-5; Ps. 110:1-6; Hebr. 1:13; 10:12-13) W przyszłości, w czasie wyznaczonym przez Boga Wszechmocnego, czeka go jeszcze stoczenie bitwy Armagedonu, zwłaszcza, że niewidzialna wojna na niebie z chwilą wyrugowania Szatana Diabła i jego demonów z pozycji niebiańskiej i zrzucenia ich na ziemię, uległa zawieszeniu. Czy zwycięski Król Jezus Chrystus, proroczo zobrazowany przez Cyrusa Wielkiego, zdobywcę starożytnego Babilonu, miał z wyswobodzeniem chrześcijańskich świadków Jehowy z niewoli dzisiejszego większego Babilonu czekać aż do bitwy Armagedonu? Proroctwa biblijne wskazują, że nie!

21. Jakie proroctwo miało się spełnić w r. 1914? Jakie w związku z tym wyłoniły się problemy?

²¹ W roku 1914 wszechmocny Jehowa Bóg ujął w ręce potężną swoją władzę i przystąpił do królowania nad ziemią, ustanawiając swe obiecane Królestwo Mesjańskie. W ten sposób „królestwo świata stało się królestwem naszego Pana i jego Chrystusa”. (Obj. 11:15-18, NW) Zatem nadszedł czas na spełnienie proroctwa Chrystusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie kazana po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec”, to znaczy Armagedon. (Mat. 24:14, NW) Jakże by jednak świadkowie Króla Jehowy mogli ogłaszać rozpoczęcie obiecanego panowania Jego Królestwa, gdyby nadal byli w niewoli babilońskiej? Jakże by można pogodzić królowanie wszechmocnego Boga Jehowy z pozostawaniem Jego ziemskich świadków w niewoli nieprzyjaciela, większego Babilonu? Jak pojmani chrześcijańscy świadkowie mogliby w takim razie być rzeczywistym unaocznieniem wolności niebiańskiej „niewiasty” Bożej i mówić: „Jerozolima na wysokości wolna jest, która jest matką wszystkich nas”? (Gal. 4:26, NT) Dla niewolników nie byłoby to możliwe.

22. W jaki sposób Szatan Diabeł po zrzuceniu na ziemię okazał swoją wrogość w stosunku do Królestwa?

²² Prorocze słowa Objawienia 12:7-17 zapowiedziały z góry, że Szatan po zrzuceniu na ziemią podczas bitwy w niebie będzie prześladował niewiastę Bożą, która wydała na świat Mesjańskie Królestwo; uniesiony gniewem miał „walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy strzegą przykazań Bożych i mają świadectwo Jezusa”. (NDb) Urzeczywistnienie tych wydarzeń wymagało dokonania się jeszcze czegoś innego. A czego? Szatan Diabeł jest „bogiem tego systemu rzeczy”, a tym samym bogiem większego Babilonu, który wchodzi w skład tego systemu. Właśnie w tym Babilonie trzymał on w niewoli ‚resztę jej potomstwa’, to znaczy potomstwa Syjonu, aż do końca pierwszej wojny światowej w r. 1918. Wyrugowany ze swej pozycji w niebie, zaczął prześladować Syjon, „niewiastę” Bożą, prześladując ostatek jej potomków na ziemi; w tym celu przystąpił do walki z nimi.

23. Czego dowodem jest fakt, że Szatan walczył z ostatkiem Chrystusowym?

²³ Co z tego wynika? Otóż to, że Szatan z chwilą zrzucenia z nieba utracił władzę nad ostatkiem jej nasienia; podobnie czcicielka Szatana — nierządnica Babilon Wielki — nie ma już nad nim władzy. Czyż musieliby oboje przeciw niemu „walczyć”, gdyby nadal pozostawał u nich w niewoli? Walczyli więc z ostatkiem, ponieważ został wyzwolony, dzięki czemu mógł ‚strzec przykazań Bożych’ i przeprowadzać dzieło świadczenia o Jezusie. Diabeł próbował w ten sposób ponownie podbić go w niewolę większego Babilonu.

24. Kiedy lud Boży został wyzwolony z Babilonu Wielkiego? Za jakim to przemawia ważnym faktem?

²⁴ Zbadajmy tę kwestię w świetle faktów. Kiedy chrześcijańscy świadkowie zostali faktycznie wyzwoleni z niewoli większego Babilonu, pogrążonego w oddawaniu czci Diabłu? Wiosną roku 1919, wówczas bowiem przystąpili do nieustraszonego ogłaszania Mesjańskiego Królestwa Bożego po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a tym samym zaczęli przestrzegać obowiązujące w dobie obecnej przykazania Boże, jak również podjęli dzieło świadczenia o wprowadzonym na tron Mesjaszu, Jezusie. Wyzwolenie swe zawdzięczają wyłącznie Jehowie, który tego dokonał za pośrednictwem Mesjańskiego Króla Jezusa Chrystusa, większego Cyrusa. Co to z kolei oznacza? Jakiego ważnego faktu było to niezbitym dowodem? Okazuje się, że nie tylko bóg wielkiego Babilonu, Szatan Diabeł, został strącony z nieba, ale również upadł sam Babilon Wielki!

25. (a) Dlaczego nie było to równoznaczne ze zniszczeniem Babilonu Wielkiego i jaki przykład pomaga nam zrozumieć znaczenie jego upadku? (b) Czy od całkowitej zagłady Babilonu Wielkiego dzielą nas jeszcze wieki?

²⁵ Upadek Babilonu Wielkiego około roku 1919 nie równał się jednak jego zagładzie. Przeciwnie! Istnieje on do dziś i nadal sprawuje panowanie nad królami ziemi. Niemniej chrześcijańscy świadkowie Jehowy zostali stamtąd wyzwoleni. Całą sprawę pomoże nam lepiej zrozumieć spojrzenie wstecz na historię starożytną. Dowiadujemy się z niej, że kiedy w r. 539 przed Chr. dawne miasto Babilon padło przed Persem Cyrusem Wielkim, nie zostało od razu zburzone i starte z powierzchni ziemi. Istniało dalej przez całe wieki, nawet jeszcze za dni chrześcijańskiego apostoła Piotra, który odwiedził to wówczas już podupadłe miasto i napisał stamtąd jeśli nie dwa, to co najmniej jeden list. (1 Piotra 5:13) Dziś natomiast pozostały po nim jedynie posępne gruzy, które zaczęto odkopywać w roku 1899. Podobnie upadł również religijny Babilon Wielki około roku 1919. Całkowita zagłada spotka go dopiero w przyszłości. Jesteśmy jednak przekonani, że nie będzie trzeba czekać na to całe wieki. Obecnie wydarzenia następują po sobie w znacznie przyspieszonym tempie i wierzymy, że jeszcze nasze pokolenie ujrzy zniszczenie Babilonu Wielkiego! Jakąż to będzie radością dla wszystkich posłów wyzwolenia!

[Przypis]

[Ilustracja na str. 2]

„Prawda was wyswobodzi”