Kto sam jest lojalny?
Informacje zawarte w tym artykule i następnym przedstawiono w pierwszym dniu okręgowych zgromadzeń Świadków Jehowy, odbytych pod hasłem: „Lojalność wobec Królestwa”. Z okazji tych zjazdów, chrześcijan, które odbywały się w roku 1981 na półkuli północnej i częściowo w roku 1982 na południowej, zebrało się w ciągu 9 miesięcy 3 028 796 osób, a chrztu udzielono 33 627 z nich. Warto sobie przypomnieć ten wyśmienity pokarm duchowy, choć trwają już przygotowania do kolejnych letnich zgromadzeń.
W CAŁYM wszechświecie najbardziej wyróżnia się lojalnością sam Stworzyciel. Jemu zawdzięczają tę cechę wszystkie rozumne stworzenia, które ją chcą wykazywać. Kto wysoko sobie ceni lojalność, ten może w potrzebie prosić Go o to, aby z nim postąpił zgodnie z tą zaletą. Nie było więc zarozumiałością ze strony sługi patriarchy Abrahama, przodka wielu królów, gdy Boga swojego pana, Jehowę prosił o okazanie lojalnej miłości (Rodz. 24:14). Dawid, jeden z potomków Abrahama, gdy jeszcze nie był królem nad Izraelem, na podstawie własnego doświadczenia powiedział w psalmie skierowanym do Jehowy: „Z lojalnym postąpisz lojalnie” (2 Sam. 22:26; Ps. 18:25 [18:26, Biblia Tysiąclecia]). Podobnie prorok Mojżesz, który w narodzie izraelskim reprezentował Jehowę, niebiańskiego Króla, błogosławiąc kapłański ród Lewiego wychwalał lojalność wobec Boga następującymi słowami:
„Twoje tummim i urim są dla oddanego [lojalnego] ci męża [Lewiego]; wypróbowałeś go w Massa, spierałeś się z nim u wód Meriba. O ojcu swym on mówi i o matce: ‛Ja ich nie widziałem’, nie zna już swoich braci, nie chce rozpoznać swych dzieci. Tak słowa twego strzegli [Lewici], przymierze twoje zachowali” (Powt. Pr. 33:4, 5, 8, 9, BT).
Prorok Mojżesz bez wahania przyłączyłby się do chóru śpiewającego pewną pieśń ułożoną ponad 1600 lat później, a zatytułowaną: „Pieśń Mojżesza, niewolnika Bożego, i pieśń Baranka [Jezusa Chrystusa]”, której słowa brzmią: „Wielkie i cudowne są Twoje dzieła, Jehowo, Boże Wszechmocny. Sprawiedliwe i prawdziwe są Twe drogi, Królu wieczności. Któż by się Ciebie nie bał naprawdę, Jehowo, i nie wychwalał Twego imienia, skoro Ty sam jesteś lojalny? Wszystkie narody bowiem przyjdą i przed Tobą będą oddawać cześć, gdyż stały się jawne Twoje sprawiedliwe rozporządzenia” (Obj. 15:1-4).
Psalmista Dawid tak samo ocenił te Boskie przymioty, gdyż napisał: „Jehowa jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach i lojalny we wszystkich swoich dziełach” (145:17). Jehowa jako najwyższy sędzia ujmuje się za tymi, którzy Mu służą i Jemu oddają cześć. Świadczą o tym chociażby słowa pewnego anioła, o którym czytamy: „Powiedział: ‛Ty, który jesteś i któryś był, Lojalny, jesteś sprawiedliwy, skoro wydałeś te orzeczenia’” (Obj. 16:4, 5).
W języku hebrajskim, jakim się posługiwał prorok Mojżesz i psalmista Dawid, omawiane przez nas słowo tłumaczone na „lojalność” zawiera myśl o życzliwości, o serdecznie życzliwym usposobieniu. Niektórzy bibliści wręcz oddają ten hebrajski wyraz (chesed) przez „serdeczną życzliwość”. Bliskość znaczeniowa lojalności i życzliwości, a więc postawy nakazującej uwzględniać pewne rzeczy, których nie powinno się przeoczyć, stawia ją zarazem w pobliżu przywiązania. Lojalność zatem nie jest równoznaczna z zimnym wyrachowaniem opartym tylko na prawie i sprawiedliwości, lecz staje się zaletą, u której podstaw leżą miłość i docenianie.
Przypomnijmy sobie, jak to pewien władca z ziemi Kanaan zrozumiał, że z Abrahamem, który tam wtedy przebywał, był prawdziwy Bóg, wobec czego przyszedł do Abrahama i oświadczył: „Złóż mi (...) teraz tu na tym miejscu przysięgę na Boga, że ani wobec mnie, ani wobec mego potomstwa bliższego i dalszego nie dopuścisz się zdrady; że jak ja obszedłem się z tobą łaskawie [lojalnie], tak też i ty będziesz postępował względem mnie i tej ziemi, w której jesteś gościem” (Rodz. 21:22, 23, BT). Pamiętamy też, że gdy Abraham posłał później Eliezera po żonę dla swego umiłowanego Izaaka, sługa ten modlił się do Jehowy Boga: „Niech tak się zdarzy, żeby dziewczyna [którą opisałem], (...) była właśnie tą, którą masz przydzielić swemu słudze Izaakowi; i po tym niech poznam, że dotąd okazujesz lojalną miłość mojemu panu” (Rodz. 24:14).
LOJALNOŚĆ WOBEC CZEGO?
Patriarcha Abraham dotrzymał przyrzeczenia, które dał wspomnianemu władcy z ziemi kananejskiej, a z kolei Jehowa Bóg uczynił to, o co prosił Go w modlitwie Eliezer, sługa Abrahama, i wybrał odpowiednią żonę dla Izaaka. Ale wobec czego przede wszystkim jest lojalny Bóg Najwyższy, Jehowa? Wobec swego Królestwa, swej królewskiej władzy, ponieważ jest prawowitym, suwerennym Panem całego wszechświata, który stworzył. Nie może się nie przyznać do tego, kim naprawdę jest. W ramach swego niewzruszonego przymierza, zawartego z Abrahamem został Jehowa Królem nad wybranym szczepem jego potomków, to jest narodem izraelskim. Liczy się to zwłaszcza, odkąd wywiódł ich z niewoli egipskiej i w 1467 roku p.n.e. podporządkował im Ziemię Obiecaną. Potem w charakterze swych widzialnych przedstawicieli dawał im przez 350 lat sędziów, aż do czasów sędziego Samuela. Przy oddawaniu tegoż na świętą służbę Bożą w przybytku ustawionym w Szilo jego matka Anna wypowiedziała pewne proroctwo wskazujące na widzialnego króla, który w przyszłości miał panować nad Izraelem: „Pan sądzić będzie krańce ziemi i da moc królowi swemu, i wywyższy róg Pomazańca” (1 Sam. 2:10, Nowy Przekład).
Właśnie za dni sędziego Samuela domagali się Izraelici zmiany ustroju. Powiedzieli do niego: „Daj nam króla, aby nas sądził”. Nie podobało się to nie tylko Samuelowi, lecz także Jehowie Bogu, który rzekł do Samuela: „Nie tobą wzgardzili [jako sędzią], lecz mną wzgardzili, bym nie był królem nad nimi” (1 Sam. 8:1-7, NP). Bóg pozwolił im mieć widzialnego, człowieczego króla; został nim Saul, syn Kisza. Nie zrzekł się jednak swego zwierzchnictwa nad nimi. Zgodnie z zasadniczym celem zawartego przymierza lojalnie pozostał niewidzialnym, niebiańskim Królem swego wybranego ludu. Następnym ludzkim królem Izraelitów stał się były pasterz imieniem Dawid, syn Jessego z judzkiego miasteczka Betlejem.
Jak za jego panowania wysunęła się na plan pierwszy sprawa lojalności? Co to zobrazowało? I jak kwestia lojalności dotyczy nas dzisiaj? Na te pytania odpowie następny artykuł.