Kto zawiedzie w tej próbie, tego imię ‛nie znajdzie się zapisane w księdze życia’. Mówiąc symbolicznie, zostanie on „wrzucony w jezioro ognia”, co „oznacza drugą śmierć” (Obj. 20:15; 21:8).

20. (a) Kogo Jehowa ogłosi za sprawiedliwych, godnych życia, i dlaczego? (b) W jaki sposób miłosierne postanowienie Jehowy co do przypisania sprawiedliwości osiągnie swój cel?

²⁰ Imiona tych, którzy dowiodą swej lojalności wobec Jehowy, będą na stałe wpisane do „księgi życia”, gdyż okazali się doskonałymi w swej prawości i godnymi wiecznego życia na ziemi. Sam Jehowa ogłosi ich wtedy za sprawiedliwych w pełnym znaczeniu tego słowa (Rzym. 8:33). Uzna ich sprawiedliwość, przyznając im prawo do życia na zawsze (Obj. 20:5). Przybierze ich za swych ziemskich synów, których udziałem stanie się obiecana „chwalebna wolność dzieci Bożych” (Rzym. 8:20, 21). We wszechświecie na nowo zapanuje pokój i harmonia. Wszystko „na ziemi” i „w niebiosach” całkowicie pojedna się z Bogiem (Kol. 1:20). Miłosierne postanowienie Jehowy co do przypisania sprawiedliwości spełni swój cel. Na pytanie: „Czy jesteś w zgodzie z Bogiem?” — każde stworzenie w niebie i na ziemi będzie mogło odpowiedzieć twierdząco, oraz dodać: „Zasiadającemu na tronie oraz Barankowi błogosławieństwo i szacunek, i chwała, i moc na zawsze i na wieki” (Obj. 5:13).

Czy religia jest siłą jednoczącą?

CZY religia traktowana jako całość okazała się siłą jednoczącą świat? Czy na odwrót, ponosi odpowiedzialność za śmierć i zniszczenia? Trzeba przyznać, że w naszym stuleciu świat przeżył wiele konfrontacji rozpętanych przez nacjonalizm, a podsycanych przez religię. Od roku 1909 co najmniej 14 większych konfliktów światowych miało podłoże religijne. „Od czasów starożytnych aż do chwili obecnej”, stwierdza Ernest Lefever, kierownik Ośrodka Badań nad Etyką i Polityką Społeczną z siedzibą w Waszyngtonie, „naprawdę stoczono niewiele wojen, w których religia nie odegrała jakiejś roli”.

Teoretycznie rzecz biorąc, religia powinna utrzymywać na świecie pokój. Mike Royko, publicysta syndykatu prasowego, napisał: „Gdyby żołnierze nie chcieli zabijać swoich współwyznawców, trudno byłoby w ogóle zacząć jakąś wojnę”. Wspomniawszy potem, że ludzie wyznający tę samą religię niechrześcijańską „zawzięcie mordowali się wzajemnie, co przypłaciło życiem dziesiątki tysięcy ofiar”, dodał: „Chrześcijanie też nigdy nie przebierali w środkach, gdy chodziło o toczenie wojen z innymi chrześcijanami. Gdyby mieli jakieś skrupuły, do większości najkrwawszych wojen w Europie nigdy by nie doszło”.

Czy wobec tego można się dziwić, że dużo ludzi nie chce mieć do czynienia z niczym, co ma związek z religią? Karty historii często bywały zbroczone krwią wojujących religiantów, którzy albo całkowicie pomijali Słowo Boże, Biblię, albo w imię własnych samolubnych korzyści przekręcali jego sens.

Jednakże Pismo Święte wytycza drogę życia, która — jeśli się jej ściśle trzymać — nie prowadzi do konfliktów, lecz tylko do pokoju i jedności (Prz. 3:1-6). Jezus wezwał swych uczniów: „Stale miłujcie swoich nieprzyjaciół, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą” (Łuk. 6:27). Wskazał też na znak rozpoznawczy jego prawdziwych naśladowców: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami, jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:35).