PASTWISKA

Tereny rolnicze wokół każdego z 48 miast lewickich w Izraelu, przeznaczone głównie do wypasania zwierząt. Ziemi tej nie wolno było sprzedawać — w przeciwieństwie do domów w tych miastach, do których odnosiły się przepisy związane z rokiem jubileuszowym (Kpł 25:32-34; Lb 35:2-5; Joz 21:41, 42).

Pastwiska miały obejmować tereny „ze wszystkich stron oddalone od muru miasta o tysiąc łokci [445 m]”. W następnym wersecie powiedziano jednak: „Odmierzycie na zewnątrz miasta po stronie wschodniej dwa tysiące łokci”. To samo należało zrobić z trzech pozostałych stron (Lb 35:4, 5). Istnieją różne propozycje zharmonizowania tych wypowiedzi. Niektórzy zwracają uwagę na to, że w greckiej Septuagincie w pierwszym wersecie też jest mowa o „dwóch tysiącach”, a nie o „tysiącu” łokci. Niemniej w tekście hebrajskim oraz w łacińskiej Wulgacie i syryjskiej Peszitcie występuje liczba „tysiąc”. W komentarzach żydowskich pojawia się pogląd, iż pierwszy tysiąc łokci (Lb 35:4) był przeznaczony na gaje oliwne i stajnie dla zwierząt, natomiast druga odległość (Lb 35:5) dotyczyła właściwego pastwiska oraz pól i winnic, w sumie więc z każdej strony miasta wydzielono 3000 łokci.

Ponieważ jednak taka interpretacja nie znajduje bezpośredniego uzasadnienia w Biblii, bardziej prawdopodobne wydaje się inne wyjaśnienie. Niektórzy bibliści uważają, że pastwiska obejmowały teren położony na przestrzeni 1000 łokci z każdej strony miasta — od wschodu, zachodu, północy i południa. Natomiast odległość 2000 łokci „na zewnątrz miasta” nie była mierzona od muru, lecz wzdłuż granicy pastwiska, a zatem nie uwzględniała obszaru zajmowanego przez „miasto w środku”. Rozumowanie to zilustrowano na załączonym schemacie.

Sanktuarium świątyni ukazanej w wizji Ezechielowi miało ‛z każdej strony 50 łokci jako pastwisko’ (Eze 45:2). Prorok ujrzał też miasto pod nazwą „Jest tam Jehowa”, którego pastwisko z każdej strony rozciągało się na 250 łokci (Eze 48:16, 17, 35). W 1 Kronik 5:16 wspomniano o pastwiskach „Szaronu”, co zdaniem niektórych odnosi się do miasta lub regionu po wsch. stronie Jordanu. Hebrajskie słowo przetłumaczone w powyższych wersetach na „pastwisko” występuje również w Ezechiela 27:28 w odniesieniu do Tyru, miasta położonego najpierw na wybrzeżu, a potem na wyspie. W tym wypadku wyraz ten oddano przez „wybrzeże” (Bw), „morskie brzegi” (BWP) czy „otwarta kraina” (NŚ), a zatem proroctwo to prawdopodobnie zapowiadało żałobę mieszkańców wybrzeża z powodu upadku pobliskiego Tyru.

Pastwiska były potrzebne wielu Izraelitom, ponieważ owce i kozy odgrywały w ich życiu istotną rolę (2Sm 7:8; 1Kn 4:39-41). Brak pastwisk dla stad pociągał za sobą ubóstwo (Rdz 47:3, 4). Natomiast ich obfitość zapewniała pokój i dobrobyt (Ps 23:2; 65:12, 13; Iz 30:23). Opuszczone pastwisko wskazywało na całkowite spustoszenie (Iz 27:10), natomiast powrót na pastwiska zapowiadał przywrócenie pokoju i łaski Bożej (Iz 65:10; Jer 23:3; 33:12; 50:19; Mi 2:12). Tak jak troskliwy pasterz prowadzi owce na pastwisko, gdzie są bezpieczne i niczego im nie brakuje, tak też Jehowa troszczy się o swój lud i zapewnia mu kierownictwo (Ps 79:13; 95:7; 100:3; Eze 34:31).

[Diagram na stronie 309]

2800 łokci – 800 łokci [długość miasta] = 2000 łokci

1000 łokci

800 łokci

MIASTO

800 łokci

1000 łokci