Strugi światła — wielkie i małe (część druga)

„Dzięki światłu od ciebie oglądamy światło” (PSALM 36:9, NW [36:10, Bw]).

 1. Jakie były pierwsze próby zrozumienia symboliki Księgi Objawienia?

BIBLIJNA Księga Objawienia już od dawna intryguje chrześcijan. Na jej przykładzie dobrze widać, jak światło prawdy staje się coraz jaśniejsze. W roku 1917 lud Jehowy opublikował objaśnienia do tej księgi w dziele zatytułowanym Dokonana tajemnica. Odważnie zdemaskowano w nim religijnych i politycznych przywódców chrześcijaństwa, ale wiele podanych komentarzy zapożyczono z różnych źródeł. Niemniej Dokonana tajemnica okazała się sprawdzianem lojalności Badaczy Pisma Świętego wobec widzialnego kanału łączności, którym posługuje się Jehowa.

 2. Jakie światło rzucił na Objawienie artykuł „Narodziny narodu”?

² Fascynująca struga światła padła na Księgę Objawienia, gdy w angielskim wydaniu Strażnicy z 1 marca 1925 roku zamieszczono artykuł „Narodziny narodu”. Wcześniej sądzono, że 12 rozdział Objawienia opisuje wojnę pomiędzy Rzymem pogańskim i Rzymem papieskim, przy czym „syn mężczyzna” miał wyobrażać papiestwo. Tymczasem we wspomnianym artykule wskazano na związek Objawienia 11:15-18 z rozdziałem 12 tej księgi, który wobec tego odniesiono do narodzin Królestwa Bożego.

 3. Dzięki jakim publikacjom coraz lepiej rozumiano Księgę Objawienia?

³ Dzięki temu znacznie lepiej zrozumiano całe Objawienie, co znalazło wyraz w dwutomowej książce Światło, wydanej w roku 1930. Następne uściślenia zawarto w publikacjach „Upadł Babilon Wielki!” Panuje Królestwo Boże! (1963) oraz „Wtedy dokona się tajemnica Boża” (1969; obie te książki nie ukazały się po polsku). Niemniej prorocza Księga Objawienia wymagała dalszych badań. I rzeczywiście rozbłysło jeszcze jaśniejsze światło, gdy w roku 1988 wydano książkę Wspaniały finał Objawienia bliski! Istotne znaczenie w tym stopniowym nasilaniu się światła ma okoliczność, iż proroctwa z Objawienia dotyczą „dnia Pańskiego”, trwającego od roku 1914 (Objawienie 1:10). Dlatego też w miarę upływu tego okresu księga ta miała być rozumiana coraz lepiej.

Skorygowany pogląd na „zwierzchności wyższe”

 4, 5. (a) Jak Badacze Pisma Świętego rozumieli List do Rzymian 13:1? (b) Jaki biblijny pogląd na „zwierzchności wyższe” dostrzeżono po pewnym czasie?

⁴ Jasną strugę światła dostrzeżono w roku 1962 w związku ze słowami Listu do Rzymian 13:1: „Każda dusza niech będzie zwierzchnościom wyższym [„władzom zwierzchnim”, NW] poddana” (Biblia gdańska). Pierwsi Badacze Pisma Świętego rozumieli, iż wspomniane tam „zwierzchności wyższe” to władze świeckie. Na podstawie tego wersetu uważali, że jeśli w czasie wojny chrześcijanin zostanie powołany do wojska, to jest zobowiązany włożyć mundur, wziąć karabin na ramię i pójść na front do okopów. A ponieważ nie może zabijać bliźnich, więc w ostateczności — jak sądzili — będzie zmuszony strzelać w powietrze.a

⁵ Strażnica (w języku angielskim) z 15 listopada oraz 1 grudnia 1962 roku (wydania polskie: numer 17 i 18 z roku 1963) rzuciła jasne światło na to zagadnienie, omawiając słowa Jezusa z Ewangelii według Mateusza 22:21: „Spłacajcie (...) to, co Cezara, Cezarowi, a co Boże, Bogu”. Powiązano je z wypowiedzią apostołów zanotowaną w Dziejach Apostolskich 5:29: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom”. Obowiązek posłuszeństwa wobec cezara — czyli „zwierzchności wyższych” — nie dotyczy więc takich sytuacji, kiedy żąda on od chrześcijan złamania prawa Bożego. Zrozumiano, iż podporządkowanie cezarowi nie jest bezwzględne, lecz warunkowe. Chrześcijanie spłacają mu jedynie to, co nie pozostaje w sprzeczności z wymaganiami Boga. Jakże się uradowali z tak jasnego przedstawienia tych spraw!

Coraz jaśniejsze światło w kwestiach organizacyjnych

 6. (a) Jakiej zasady się trzymano, by uniknąć struktury hierarchicznej, rozpowszechnionej w chrześcijaństwie? (b) Co później zrozumiano, jeśli chodzi o właściwy sposób ustanawiania nadzorców w zborze?

⁶ Pojawiło się także pytanie, kto powinien usługiwać w zborze jako starszy lub diakon. Odrzucając rozpowszechnioną w chrześcijaństwie strukturę hierarchiczną, uznano, że słudzy ci powinni być wybierani demokratycznie, przez głosowanie członków danego zboru. Jednakże Strażnica (angielska) z 1 września oraz 15 października 1932 roku przedstawiła jaśniejsze światło i wykazała, że Pismo Święte nie popiera takiej metody. Starszych z wyboru zastąpiono więc komitetem służby, do którego należał kierownik służby wyznaczany przez Towarzystwo.

 7. Do jakich ulepszeń w metodzie ustanawiania sług w zborze doszło dzięki kolejnym strugom światła?

⁷ Następne strugi światła rozbłysły w angielskich wydaniach Strażnicy z 1 i 15 czerwca 1938 roku, w których wyjaśniono, że osoby usługujące w zborze nie powinny być wybierane przez jego członków, lecz zamianowywane, czyli powoływane w sposób teokratyczny. W roku 1971 dzięki kolejnej strudze światła okazało się, że zbory nie mogą być kierowane jednoosobowo przez sług zboru. W każdym powinno istnieć grono starszych, czyli nadzorców, wyznaczonych przez Ciało Kierownicze Świadków Jehowy. A zatem mniej więcej po 40 latach napływania coraz jaśniejszego światła stało się oczywiste, że zarówno starszych, jak i diakonów, nazywanych obecnie sługami pomocniczymi, mianuje „niewolnik wierny i roztropny” za pośrednictwem swego Ciała Kierowniczego (Mateusza 24:45-47). W ten sposób dostosowano się do wzoru z czasów apostolskich. Nadzorcy, tacy jak Tymoteusz czy Tytus, byli mianowani przez ówczesne ciało kierownicze (1 Tymoteusza 3:1-7; 5:22; Tytusa 1:5-9). Wszystkie te zmiany stanowią wspaniałe urzeczywistnienie słów z Księgi Izajasza 60:17: „Zamiast miedzi przyniosę ci złoto, zamiast żelaza srebro, zamiast drewna miedź, a zamiast kamieni żelazo i ustanowię pokój twoją zwierzchnością, a sprawiedliwość twoją władzą”.

 8. (a) Jakie zmiany w sposobie działania Towarzystwa nastąpiły w wyniku coraz lepszego zrozumienia prawdy? (b) Jakie komitety istnieją w Ciele Kierowniczym i czym się każdy z nich zajmuje lub co nadzoruje?

⁸ Inna kwestia dotyczyła sposobu działania Towarzystwa Strażnica. Przez wiele lat Ciało Kierownicze Świadków Jehowy utożsamiano z zarządem Pensylwańskiego Towarzystwa Biblijnego i Traktatowego — Strażnica, a większość spraw spoczywała w rękach jego prezesa. Jednakże jak podano w Roczniku Świadków Jehowy — 1977 (wydanie angielskie, strony 258 i 259), w roku 1976 w Ciele Kierowniczym utworzono sześć komitetów, którym powierzono opiekę nad określonymi dziedzinami ogólnoziemskiego dzieła. Komitet Personalny troszczy się o pomyślność osób usługujących w ogólnoświatowej rodzinie Betel oraz wnika w różne sprawy personalne. Komitet Wydawniczy zajmuje się kwestiami prawnymi oraz innymi sprawami nie mającymi charakteru czysto religijnego, takimi jak mienie organizacji i drukowanie literatury. Komitet Służby interesuje się dziełem głoszenia oraz czuwa nad pracą nadzorców podróżujących, pionierów i działalnością głosicieli zborowych. Komitet Nauczania ma w swej pieczy zebrania zborowe, jednodniowe zgromadzenia specjalne oraz zgromadzenia obwodowe, okręgowe i międzynarodowe, a także różne kursy organizowane w celu udzielania ludowi Bożemu pouczeń duchowych. Komitet Redakcyjny nadzoruje opracowywanie i tłumaczenie wszelkich publikacji Towarzystwa, dbając o to, by ich treść była pod każdym względem zgodna z Pismem Świętym. Komitet Przewodniczącego podejmuje specjalne działania w nagłych wypadkach oraz zajmuje się innymi sprawami nie cierpiącymi zwłoki.b Poza tym od lat siedemdziesiątych poszczególne biura oddziałów Towarzystwa Strażnica nie są kierowane przez jednego nadzorcę, lecz przez cały komitet.

Światło dotyczące chrześcijańskiego postępowania

 9. Jak światło prawdy wpłynęło na postawę chrześcijan wobec rządów światowych?

⁹ Wiele strug światła dotyczyło chrześcijańskiego postępowania. Rozważmy na przykład kwestię neutralności. Szczególnie jasna struga padła na to zagadnienie w artykule pod tytułem „Neutralność”, opublikowanym w angielskim wydaniu Strażnicy z 1 listopada 1939 roku. Ukazał się on naprawdę w stosownym czasie — tuż po wybuchu drugiej wojny światowej! Wyjaśnił, czym jest neutralność, oraz wskazał, że chrześcijanom nie wolno się angażować w sprawy polityczne ani konflikty między państwami (Micheasza 4:3, 5; Jana 17:14, 16). Jest to jedną z przyczyn, dla których są w nienawiści u wszystkich narodów (Mateusza 24:9). Co prawda starożytni Izraelici toczyli wojny, ale ze słów Jezusa zanotowanych w Ewangelii według Mateusza 26:52 wyraźnie wynika, iż chrześcijanie nie mogą się na tym wzorować. Ponadto w przeciwieństwie do ówczesnego Izraela żaden z dzisiejszych krajów nie jest państwem teokratycznym, rządzonym przez Boga.

10. Jak chrześcijanie powinni zapatrywać się na krew zgodnie z tym, co wydobyły na jaw strugi światła?

¹⁰ Światło rozjaśniło także kwestię świętości krwi. Niektórzy Badacze Pisma Świętego sądzili, że zakaz spożywania krwi zanotowany w Dziejach Apostolskich 15:28, 29 dotyczył jedynie chrześcijan pochodzenia żydowskiego. Jednakże Dzieje 21:25 wskazują, iż w czasach apostolskich polecenie to odnoszono także do „wierzących spośród narodów”. Wobec tego wszyscy chrześcijanie powinni uznawać krew za świętą, jak to wyjaśniono w Strażnicy (angielskiej) z 1 lipca 1945 roku. Nie chodzi tylko o niespożywanie krwi zwierzęcej, zawartej chociażby w krwawej kiszce, lecz także o wystrzeganie się krwi ludzkiej, podawanej na przykład za pośrednictwem transfuzji.

11. Jak się ukształtował chrześcijański pogląd na używanie tytoniu?

¹¹ Dzięki nasilaniu się światła pewne praktyki, których początkowo jedynie nie pochwalano, później zaczęto traktować z należytą powagą. Przykładem może być używanie tytoniu. W Strażnicy Syjońskiej z 1 sierpnia 1895 roku brat Russell skierował uwagę na List 1 do Koryntian 10:31 oraz 2 do Koryntian 7:1 i napisał: „Nie potrafię dostrzec, jakiej chwały przysparza Bogu chrześcijanin ani jak sam na tym korzysta, gdy używa tytoniu w jakiejkolwiek postaci”. W roku 1973 dokładnie zrozumiano, że ludzie kalający się tą używką nie mogą być Świadkami Jehowy. A w roku 1976 wyjaśniono, iż do zboru nie może należeć osoba zatrudniona w instytucji zajmującej się grami hazardowymi.

Inne zmiany

12. (a) Co ujawniła struga światła, jaka padła na liczbę kluczy powierzonych Piotrowi? (b) W jakich okolicznościach Piotr użył każdego z tych kluczy?

¹² Jaśniejsze światło pojawiło się także w związku z liczbą symbolicznych kluczy, które Jezus udostępnił Piotrowi. Badacze Pisma Świętego twierdzili, że Piotr otrzymał dwa klucze w celu otwarcia przed ludźmi możliwości odziedziczenia Królestwa — z jednego, przeznaczonego dla Żydów, skorzystał w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e., a drugim, przeznaczonym dla pogan, po raz pierwszy posłużył się w roku 36, gdy głosił Korneliuszowi (Dzieje 2:14-41; 10:34-48). Z czasem zauważono, że w grę wchodziła jeszcze trzecia grupa — Samarytanie. Kiedy Piotr otwierał przed nimi sposobność dostania się do Królestwa, wykorzystał drugi klucz (Dzieje 8:14-17). A zatem dając świadectwo Korneliuszowi, użył trzeciego klucza (Strażnica numer 14 z roku 1980, strony 1-8, 11).

13. Jakie strugi światła padły na sprawę owczarni wspomnianych w 10 rozdziale Ewangelii według Jana?

¹³ Dzięki innemu promieniowi światła uświadomiono sobie, że Jezus mówił nie o dwóch, ale o trzech owczarniach (Jana, rozdział 10). Były to: 1) owczarnia żydowska, której odźwiernym był Jan Chrzciciel, 2) owczarnia namaszczonych dziedziców Królestwa oraz 3) owczarnia „drugich owiec”, mających nadzieję ziemską (Jana 10:2, 3, 15, 16; Strażnica numer 16 z roku 1984, strony 8-17).

14. Jak dzięki coraz silniejszemu światłu zrozumiano, od kiedy trwa odpowiednik roku jubileuszowego?

¹⁴ Nieco lepiej zrozumiano też, czego pierwowzorem był jubileusz. Kiedy obowiązywało Prawo, co 50 lat następował rok jubileuszowy, podczas którego pewne dobra wracały do pierwotnych właścicieli (3 Mojżeszowa 25:10). Przez długi czas sądzono, że wyobrażał on Tysiącletnie Panowanie Chrystusa. W ostatnich latach zauważono jednak, iż odpowiednik jubileuszu w rzeczywistości rozpoczął się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. z chwilą wylania ducha świętego, gdyż właśnie wtedy osoby nim namaszczone zostały uwolnione z niewoli przymierza Prawa Mojżeszowego (Strażnica numer 3 z roku 1987, strony 16-27).

Coraz jaśniejsze światło w terminologii

15. Co się okazało dzięki strudze światła, jeśli chodzi o użycie słowa „plan”?

¹⁵ „Zbierający starał się znaleźć słowa przyjemne i spisać właściwe słowa prawdy” (Kaznodziei 12:10, NW). Wypowiedź ta pasuje do omawianego przez nas tematu, gdyż światło padało nie tylko na tak istotne sprawy, jak nauki i postępowanie, ale także na terminy chrześcijańskie oraz ich dokładne znaczenie. Na przykład jedną z najbardziej ulubionych książek Badaczy Pisma Świętego był pierwszy tom Wykładów Pisma Świętego, zatytułowany Boski plan wieków. Z czasem jednak dostrzeżono, że tylko o ludziach Słowo Boże mówi, iż układają plany (Przysłów [Przypowieści] 19:21, NW). Nigdzie natomiast nie podaje, jakoby obmyślał je Jehowa. On nie musi tego czynić. Cokolwiek postanowi, to dzięki swej nieograniczonej mądrości i mocy na pewno pomyślnie zrealizuje. Na przykład w Liście do Efezjan 1:9, 10 czytamy: „Odpowiada to jego upodobaniu, co do którego sam w sobie powziął zamierzenie w związku z zarządzaniem przy pełnej granicy wyznaczonych czasów”. Stopniowo więc zrozumiano, że w odniesieniu do Jehowy termin „zamierzenie” jest stosowniejszy.

16. Jak stopniowo osiągnięto właściwe zrozumienie słów z Ewangelii według Łukasza 2:14?

¹⁶ Korekty wymagało też zrozumienie Ewangelii według Łukasza 2:14. Werset ten w przekładzie King James Version brzmi: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój, dobra wola ludziom”. Zauważono, że tłumaczenie to nie oddaje właściwej myśli, bo przecież Bóg nie okazuje „dobrej woli” ludziom niegodziwym. Świadkowie uznali więc, że owa wzmianka o pokoju dotyczy ludzi, którzy mają dobrą wolę w stosunku do Boga. Z tego też względu osoby zainteresowane Biblią nazywali ludźmi dobrej woli. Później jednak zrozumieli, że nie chodzi tu o dobrą wolę przejawianą przez ludzi, lecz przez Boga. Dlatego przypis do Ewangelii Łukasza 2:14 w angielskim wydaniu Przekładu Nowego Świata mówi: „ludzie, których [Bóg] uznaje”. Dobrą wolą Boga cieszą się wszyscy chrześcijanie żyjący zgodnie ze swym ślubem oddania.

17, 18. Co Jehowa usprawiedliwi, a co uświęci?

¹⁷ Przez długi czas Świadkowie mówili także o usprawiedliwieniu imienia Jehowy. Ale czy Szatan zakwestionował imię Jehowy? Albo czy uczynił to ktokolwiek z popleczników Szatana, zarzucając Jehowie, iż bezprawnie nosi owo imię? Skądże. Zarzuty nie dotyczyły samego imienia, toteż nie potrzeba go usprawiedliwiać. Z tego względu obecnie w publikacjach Towarzystwa Strażnica nie pojawia się zwrot usprawiedliwić imię Jehowy. Wyrazu usprawiedliwienie używa się w odniesieniu do Jego zwierzchnictwa, natomiast o imieniu mówi się, że zostanie uświęcone. Jest to zgodne ze słowami modlitwy, której nauczył nas Jezus: „Niech będzie uświęcone twoje imię” (Mateusza 6:9). Jehowa wielokrotnie oświadczał, iż zamierza uświęcić swe imię, które Izraelici bezcześcili, lecz którego bynajmniej nie podawali w wątpliwość (Ezechiela 20:9, 14, 22; 36:23).

¹⁸ Co ciekawe, rozróżnienie takie uczyniono w roku 1971 w książce „Narody mają poznać, że Ja jestem Jehowa” — jak?, gdzie czytamy: „Jezus Chrystus (...) walczy (...) o usprawiedliwienie zwierzchnictwa Jehowy nad całym wszechświatem, jak również o uświetnienie imienia Jehowy” (strona 238). Podobnie książka Przybliżyło się tysiącletnie Królestwo Boże, wydana po angielsku w roku 1973, oznajmiała: „Nadchodzący ‚wielki ucisk’ będzie okresem, w którym Wszechmocny Bóg Jehowa usprawiedliwi swe zwierzchnictwo nad wszechświatem oraz uświęci swoje drogocenne imię” (strona 409). Z kolei w roku 1975 w publikacji Wybawienie ludzkości z ogólnoświatowej udręki jest bliskie! podano: „W owym czasie dopełni się największe wydarzenie w dziejach wszechświata, jakim będzie usprawiedliwienie powszechnego zwierzchnictwa Jehowy i uświęcenie Jego świętego imienia” (wydanie angielskie, strona 281).

19, 20. Jak możemy okazać docenianie dla strug duchowego światła?

¹⁹ Jakże błogosławiony jest lud Jehowy, mogąc się pławić w tak obfitym świetle duchowym! W zupełnie innym położeniu znajdują się przywódcy chrześcijaństwa — są pogrążeni w duchowej ciemności, o czym świadczy wypowiedź pewnego duchownego: „Dlaczego istnieje grzech? Dlaczego ludzie cierpią? Dlaczego istnieje diabeł? Takie pytania pragnę zadać Panu, gdy dostanę się do nieba”. Ale Świadkowie Jehowy potrafią na nie odpowiedzieć: Otóż dlatego, że wyłoniła się kwestia sporna co do prawowitości zwierzchnictwa Jehowy oraz pytanie, czy stworzenia ludzkie pozostaną nieskazitelnie lojalne wobec Niego pomimo sprzeciwu Diabła.

²⁰ Strugi światła, zarówno wielkie, jak i małe, od lat oświetlają ścieżkę, po której kroczą oddani słudzy Jehowy. W ten sposób spełniają się takie wersety biblijne, jak Psalm 97:11 czy Księga Przypowieści 4:18. Nigdy jednak nie zapominajmy, że aby chodzić w świetle, trzeba nie tylko cenić to, iż ono się nasila, ale też zgodnie z nim żyć. A jak się przekonaliśmy, owo coraz jaśniejsze światło dotyczy tak naszego postępowania, jak i zleconego nam dzieła głoszenia.

[Przypisy]

Czy sobie przypominasz?

◻ Jakie światło padło na kwestię „zwierzchności wyższych”?

◻ Do jakich zmian organizacyjnych doprowadziły kolejne strugi światła?

◻ Jak nasilające się światło wpłynęło na chrześcijańskie postępowanie?

◻ Jakie sprostowania w zrozumieniu pewnych zagadnień biblijnych nastąpiły dzięki temu, że otrzymujemy duchowe światło?

[Prawa własności do ilustracji, strona 25]

Klucze na stronie 24: rysunek na podstawie zdjęcia wykonanego w Cooper-Hewitt, National Design Museum, Smithsonian Institution